Het is eigenlijk zo eenvoudig

[rj]

Ok, laten we de zaken eerst eens even op een rijtje zetten voor het geval dat ik langs je heen praat.

1. Heiligmaking is geen mensenwerk
2. Christus door Zijn Geest werkt de heiligmaking.
3. Goede werken zijn vruchtgevolg van de heiligmaking.
4. Heiligmaking is de vernieuwing van de inwendige en de uitwendige mens.
5. Heiligmaking komt openbaar in de vruchten.
6. Zondigen heeft een negatief effect op de heiligmaking.
7. Het is onmogelijk dat de vruchten van geloof en heiligmaking uitblijven.

Zijn we het samen eens over heb bovenstaande?

[memento]

@rj,

Alhoewel ik het met je punten eens ben, vind ik het gevoelsmatig wat te passief. Het menselijke handelen doet er wel zeker toe, en kan groei in het genadeleven bevorderen, of juist tegenhouden. Ik ontken hiermee niet dat het de Geest is die in ons het goede werkt, maar wél dat het dan vanzelf wel goed komt.

Nee! Als er weinig geestelijk leven is, als er veel ingezonkenheid is, veel oppervlakkigheid (wat helaas maar al te vaak voorkomt), dan is dat niet het gebrek aan werkingen van de Geest, maar enkel en alleen aan de houding de slappe houding van de gelovige.

[rj]

Memento, het menselijk handelen doet er voor mij zeker wel toe. Alleen mondt dat voor mij niet uit in een heiliger worden, maar in een menselijk falen. De bijbel leert in principe geen passiviteit: "Want hetgeen ik doe, dat ken ik niet; want hetgeen ik wil, dat doe ik niet, maar hetgeen ik haat, dat doe ik." Je kan inderdaad passief achterover gaan leunen en zeggen: "God moet het doen." Dan geef je regelrecht blijk van onbekeerd te zijn en niet te geloven in God, laat staan het Evangelie. De gelovige heeft als het goed is niet zo'n belijdenis, maar die betreurt en beweent zijn onheiligheid en ongrechtigheid. Tegelijkertijd smaakt hij of zij ook die vrede die alle verstand te bovengaat, omdat hij of zij alles bezit in de Heere Jezus.

[rj]

Nee! Als er weinig geestelijk leven is, als er veel ingezonkenheid is, veel oppervlakkigheid (wat helaas maar al te vaak voorkomt), dan is dat niet het gebrek aan werkingen van de Geest, maar enkel en alleen aan de houding de slappe houding van de gelovige.

Van harte mee eens. Wij zijn overal toe in staat om die herstelde gemeenschap weer te verstoren met onze werken.

[Marnix]

Ok, laten we de zaken eerst eens even op een rijtje zetten voor het geval dat ik langs je heen praat.

1. Heiligmaking is geen mensenwerk
2. Christus door Zijn Geest werkt de heiligmaking.
3. Goede werken zijn vruchtgevolg van de heiligmaking.
4. Heiligmaking is de vernieuwing van de inwendige en de uitwendige mens.
5. Heiligmaking komt openbaar in de vruchten.
6. Zondigen heeft een negatief effect op de heiligmaking.
7. Het is onmogelijk dat de vruchten van geloof en heiligmaking uitblijven.

Zijn we het samen eens over heb bovenstaande?

nog 1 kanttekening. Dat God het moet doen maakt het geen automatisme, heiligmaking is ook een strijd die we moeten strijden. God moet het doen, maar is de strijd niet gestreden, en wij krijgen de wapenrusting die we nodig hebben maar moeten die wel gebruiken. God zegt niet voor niets: Weest heilig want Ik ben heilig.

[Klavier]

Ok, laten we de zaken eerst eens even op een rijtje zetten voor het geval dat ik langs je heen praat.

1. Heiligmaking is geen mensenwerk
2. Christus door Zijn Geest werkt de heiligmaking.
3. Goede werken zijn vruchtgevolg van de heiligmaking.
4. Heiligmaking is de vernieuwing van de inwendige en de uitwendige mens.
5. Heiligmaking komt openbaar in de vruchten.
6. Zondigen heeft een negatief effect op de heiligmaking.
7. Het is onmogelijk dat de vruchten van geloof en heiligmaking uitblijven.

Zijn we het samen eens over heb bovenstaande?

RJ, Hier kan ik me in vinden maar dat toch nog wel een vraag over punt 5.
Welke vruchten zijn dit? Ik denk dan aan de vruchten zoals in 1 Joh. staan en de brief van Jakobus, en wat Paulus in o.a. Rom.12-14 schrijft.

[Afgewezen]

Ze konden, hadden alles gekregen wat ze nodig hadden... maar de een was laf en de anderen laks.

En jij en ik waren niet laf en niet laks, want wij deden tenminste wat mij moesten doen. Wíj geloven immers wél, toch?
Of is dat toch niet wat je bedoelt te zeggen? Geef dan ook God de eer van het feit dat jij wél en de ander níet gelooft...

Ik geef God de eer van dat ik geloof, niet van dat een ander niet gelooft. God wil niet de eer krijgen van dingen die niet naar zijn wil zijn.

Je begrijpt best dat ik dát niet bedoel. Maar geef God er de eer van dat Hij onderscheid maakt waar geen onderscheid is. Het is niet je eigen prestatie wanneer je gelooft. Dáár gaat het om.

[rj]

nog 1 kanttekening. Dat God het moet doen maakt het geen automatisme, heiligmaking is ook een strijd die we moeten strijden. God moet het doen, maar is de strijd niet gestreden, en wij krijgen de wapenrusting die we nodig hebben maar moeten die wel gebruiken. God zegt niet voor niets: Weest heilig want Ik ben heilig.

Marnix, dat God het moet doen maakt de heiligmaking zeker geen automatisme, want als God het doet is het geen automatisme, omdat Hij het doet. De aarde is ook niet automatisch onstaan, maar geschapen. En zo is ook de heiligmaking geen automatisme, maar het herscheppende werk van de Heilige Geest.

Ik heb al eerder aangegeven dat de strijd van het geloof niet de heiligmaking is. De strijd des geloofs en de goede werken zijn vruchten van het herstelde beeld van God in de nieuwe mens. Heiligmaking en vruchten zijn wel onlosmakelijk verbonden. "Wat zullen wij dan zeggen? Zullen wij in de zonde blijven, opdat de genade te meerder worde? Dat zij verre. Wij, die der zonde gestorven zijn, hoe zullen wij nog in dezelve leven?" Romeinen 6 is hier heel helder over.

Geldt ook niet voor het doen van goede werken en het dragen van vruchten: "Geef mij Jezus of ik sterf. Zonder Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf. Dan valt al ons kunnen en kennen toch weg? Daarmee geef ik geen reden tot vruchteloos leven. Als wij terugkijken op ons eigen handelen en wandel, kunnen wij dan belijden: "Ja -, ik ben heiliger geworden, ik heb vrucht gedragen? Ziet de gelovige eigenlijk bij zichzelf wel vruchten?

Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden, zeggende: Heere! wanneer hebben wij U hongerig gezien, en gespijzigd, of dorstig, en te drinken gegeven?

Het geloof ziet op Jezus. Hij is de Alpha en de Omega, zowel van onze rechtvaardigmaking als onze heiligmaking. De begeerte is er wel bij de gelovige om veel vrucht te dragen. Om Gode welbehagelijk te leven. Alleen de praktijk wijst anders uit. Anders had Paulus niet beleden: "Ik ellendig mens". Wel bij machte om te zondigen, niet bij machte om heilig te leven. Dat drijft de gelovige uit naar het voorwerp van zijn geloof: Jezus Christus en die gekruisigd. Gegeven tot een volkomen zaligmaker. De strijd des geloofs of vruchten te dragen loopt uit in "Ik dank God door Jezus Christus."

@Klavier

Gods woord staat vol geschreven met vruchten. In Gal. 5 ook bijv.

[Marnix]

Ze konden, hadden alles gekregen wat ze nodig hadden... maar de een was laf en de anderen laks.

En jij en ik waren niet laf en niet laks, want wij deden tenminste wat mij moesten doen. Wíj geloven immers wél, toch?
Of is dat toch niet wat je bedoelt te zeggen? Geef dan ook God de eer van het feit dat jij wél en de ander níet gelooft...

Ik geef God de eer van dat ik geloof, niet van dat een ander niet gelooft. God wil niet de eer krijgen van dingen die niet naar zijn wil zijn.

Je begrijpt best dat ik dát niet bedoel. Maar geef God er de eer van dat Hij onderscheid maakt waar geen onderscheid is. Het is niet je eigen prestatie wanneer je gelooft. Dáár gaat het om.

Daar ben ik het dan mee eens, maar dat begreep ik na de eerste reactie niet.

[Marnix]

]Marnix, dat God het moet doen maakt de heiligmaking zeker geen automatisme, want als God het doet is het geen automatisme, omdat Hij het doet. De aarde is ook niet automatisch onstaan, maar geschapen. En zo is ook de heiligmaking geen automatisme, maar het herscheppende werk van de Heilige Geest.

Ik heb al eerder aangegeven dat de strijd van het geloof niet de heiligmaking is. De strijd des geloofs en de goede werken zijn vruchten van het herstelde beeld van God in de nieuwe mens. Heiligmaking en vruchten zijn wel onlosmakelijk verbonden. "Wat zullen wij dan zeggen? Zullen wij in de zonde blijven, opdat de genade te meerder worde? Dat zij verre. Wij, die der zonde gestorven zijn, hoe zullen wij nog in dezelve leven?" Romeinen 6 is hier heel helder over.

De strijd van het geloof is inderdaad niet de heiliging zelf, maar wel de volharding der heiligen. Daar is de Geest voor nodig, maar daarbij hebben wij ook verantwoordelijkheden met de opdracht/eis daar goed mee om te gaan. Jezus zegt in Johannes 15: Blijf in mij, dan blijf ik in jullie en dragen jullie vrucht.

Geldt ook niet voor het doen van goede werken en het dragen van vruchten: "Geef mij Jezus of ik sterf. Zonder Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf. Dan valt al ons kunnen en kennen toch weg? Daarmee geef ik geen reden tot vruchteloos leven. Als wij terugkijken op ons eigen handelen en wandel, kunnen wij dan belijden: "Ja -, ik ben heiliger geworden, ik heb vrucht gedragen? Ziet de gelovige eigenlijk bij zichzelf wel vruchten?

Dat kan wel ja. Maar wat niet kan ik dat we in onszelf gaan roemen. Want het is en blijft het erk van God dat wij vrucht dragen. Een rank van een wijnstok kan nooit zeggen: Ik heb zelf vrucht gedragen door aan de wijnstok te blijven. Wel kan de landman zeggen: Je hebt geen vrucht gedragen omdat je niet aan de wijnstok bent gebleven.

Het geloof ziet op Jezus. Hij is de Alpha en de Omega, zowel van onze rechtvaardigmaking als onze heiligmaking. De begeerte is er wel bij de gelovige om veel vrucht te dragen. Om Gode welbehagelijk te leven. Alleen de praktijk wijst anders uit. Anders had Paulus niet beleden: "Ik ellendig mens". Wel bij machte om te zondigen, niet bij machte om heilig te leven. Dat drijft de gelovige uit naar het voorwerp van zijn geloof: Jezus Christus en die gekruisigd. Gegeven tot een volkomen zaligmaker. De strijd des geloofs of vruchten te dragen loopt uit in "Ik dank God door Jezus Christus."

Hm Paulus vervolgt dan wel met Romeinen 8. Lastig onderwerp, onze zondige staat, ook nu nog, maar tegelijkertijd onze nieuwe mens. Een paar teksten over heiliging om de andere kant van je verhaal te onderstrepen:

Broeders en zusters, in naam van de Heer Jezus vragen we u met klem te leven zoals wij het u hebben geleerd, dus zo dat het God behaagt. U doet dat al, maar wij sporen u aan het nog veel meer te doen. 2 U kent de voorschriften die wij u op gezag van de Heer Jezus hebben gegeven. 3 Het is de wil van God dat u een heilig leven leidt: dat u zich onthoudt van ontucht, 4 dat ieder van u zijn lichaam heiligt en in eerbaarheid weet te beheersen
(4:4) dat ieder van u zijn lichaam heiligt en in eerbaarheid weet te beheersen – Ook mogelijk is de vertaling: ‘dat ieder van u heilig en eerbaar met zijn vrouw leeft’.
5 en dat u niet zoals de ongelovigen, die God niet kennen, toegeeft aan uw hartstocht en begeerte. 6 Schaad of bedrieg uw broeder of zuster in dit opzicht niet, want de Heer vergeldt dit alles, zoals wij u vroeger al nadrukkelijk hebben voorgehouden. 7 God heeft ons niet geroepen tot zedeloosheid, maar tot een heilig leven. 8 Dus wie deze voorschriften verwerpt, verwerpt niet een mens, maar God, die u zijn heilige Geest geeft. (1 Tess 4)

1 Broeders en zusters, met een beroep op Gods barmhartigheid vraag ik u om uzelf als een levend, heilig en God welgevallig offer in zijn dienst te stellen, want dat is de ware eredienst voor u. (Rom 12)

De praktische invulling daarvan lezen we ene paar verzen verderop:

9 Laat uw liefde oprecht zijn. Verafschuw het kwaad en wees het goede toegedaan. 10 Heb elkaar lief met de innige liefde van broeders en zusters en acht de ander hoger dan uzelf. 11 Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer. 12 Wees verheugd door de hoop die u hebt, wees standvastig wanneer u tegenspoed ondervindt, en bid onophoudelijk. 13 Bekommer u om de noden van de heiligen en wees gastvrij. 14 Zegen uw vervolgers; zegen hen, vervloek hen niet. 15 Wees blij met wie zich verblijdt, heb verdriet met wie verdriet heeft. 16 Wees eensgezind; wees niet hoogmoedig, maar zet uzelf aan tot bescheidenheid. Ga niet af op uw eigen inzicht. 17 Vergeld geen kwaad met kwaad, maar probeer voor alle mensen het goede te doen. 18 Stel, voorzover het in uw macht ligt, alles in het werk om met alle mensen in vrede te leven. 19 Neem geen wraak, geliefde broeders en zusters, maar laat God uw wreker zijn, want er staat geschreven dat de Heer zegt: ‘Het is aan mij om wraak te nemen, ik zal vergelden.’ 20 Maar ‘als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten, als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Dan stapelt u gloeiende kolen op zijn hoofd’. 21 Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.

14 Streef ernaar in vrede te leven met allen en leid een heilig leven; wie dat niet doet zal de Heer niet zien. 15 Zorg ervoor dat niemand zich de genade van God laat ontgaan, dat er geen giftige kiem opschiet die onrust veroorzaakt en met zijn bitterheid velen besmet, 16 en dat niemand overspel pleegt of het heilige zozeer minacht als Esau, die voor één enkel bord eten zijn eerstgeboorterecht verkocht. (Heb 12)

25 Let op dat u hem die spreekt niet afwijst. Want als zij al niet ontkomen zijn toen ze degene afwezen die hen op aarde onderrichtte, dan kunnen wij, wanneer we ons afkeren van degene die dat vanuit de hemel doet, helemaal niet ontkomen. 26 Destijds deed zijn stem de aarde beven, nu heeft hij deze belofte gedaan: ‘Nog eenmaal zal ik de aarde doen beven, en met de aarde ook de hemel.’ 27 Met dat ‘nog eenmaal’ wordt bedoeld dat wat geschapen is, wankelt en verdwijnt, zodat alleen blijft wat onwankelbaar is. 28 Laten we daarom het onwankelbare koninkrijk in dankbaarheid aanvaarden, om God zo te dienen dat hij er behagen in schept, met eerbied en ontzag. 29 Onze God is een verterend vuur! (Heb 12)

13 Laat uw geest daarom voortdurend paraat zijn, wees waakzaam en vestig al uw hoop op de genade die u ontvangen zult wanneer Jezus Christus zich openbaart. 14 Wees als gehoorzame kinderen en geef niet opnieuw toe aan de begeerten waardoor u vroeger, toen u nog onwetend was, werd beheerst, 15 maar leid een leven dat in alle opzichten heilig is, zoals hij die u geroepen heeft heilig is. 16 Er staat immers geschreven: ‘Wees heilig, want ik ben heilig.’ 17 En aangezien u hem die iedereen beoordeelt naar zijn daden, zonder aanzien des persoons, Vader noemt, moet u tijdens uw leven als vreemdeling ook ontzag voor hem hebben. 18 U weet immers dat u niet met zoiets vergankelijks als zilver of goud bent vrijgekocht uit het zinloze leven dat u van uw voorouders had geërfd, 19 maar met kostbaar bloed, van een lam zonder smet of gebrek, van Christus. (1 Pet 1)

[rj]

Om weer terug te komen op de start van dit topic en als afronding op de discussie:

Het is eenvoudig als de liefde er is. Als de liefde is uitgestort in het hart dan kunnen er veel moeilijkheden zijn en toch is alles dan zo eenvoudig. Is de liefde er niet is dan zijn "goede werken" een zware klus, discussies hartverzarend en geloven onmogelijk. "En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde."