Het is eigenlijk zo eenvoudig

[rj]

Marnix, ik kan er niet precies de vinger op leggen, maar ik ben het niet met je eens. Ik hoop niet dat je het zat ben dat ik erop door ga. Het is voor mij wel goed eens, omdat ik zo proberen moet zaken in woorden uit te drukken zoals ik die zie. Wat ik niet gemakkelijk vindt, maar wel leerzaam en het zet zeker tot nadenken over deze dingen.

Alle roem is uitgesloten. Daar ben ik het mee eens. Want we kunnen onszelf niet redden. Maar we kunnen we het verbond verbreken en Gods beloften naast ons neerleggen. Lees Hebreeen 3 en 4 nog maar even door.

Hierin ben ik het met je eens. (Over het verbreken en naast ons neerleggen.) De bijbel leert het ons (Romeinen 7) en de dagelijkse praktijk wijst het uit. Daarom begrijp ik je niet als je stelt dat een wederomgeboren zondaar wel wat kan, wel zelf kan volharden, wel zelf kan geloven. Ok, je geeft aan dat het door Gods genade is, maar het hangt er soort aan. Alsof je het achteraf pas beziet - dat het door genade is en door de werking van de Heilige Geest.

En als je zegt dat God mensen van ons maakt die helemaal niets kunnen moet je toch maar eens wat meer je verdiepen in oude mens en nieuwe mens. De nieuwe mens kan wel degelijk een hoop. Enkel en alleen omdat God dat mogelijk maakt. Maar dan krijgt de mens ook wel verantwoordelijkheid. Om daarin te volharden.Daarin is hij afhankelijk van God (de nieuwe mens is de mens waar de Geest in woont) maar tegelijk is er dan ook geen sprake van automatisme (je gaat dan automatisch strijden en volharden enzo) want dan zouden de bijbelse oproepen hiertoe overbodig zijn.

Het is nog veel sterker. De nieuwe mens is volmaakt rechtvaardig en heilig, want het bezit de rechtvaardigheid en de heiligheid van Christus. En als het gaat over wat die mens doet en wat die mens kan dan wijst die nieuwe mens op Jezus Christus.

"... gij de ranken." Wat doet een rank nu om in de Wijnstok te blijven? Hoe blijft een rank in Leven? Als het gaat over de daden die in het geloof gedaan zijn, dan draait het hoofd zich en slaat de ogen op naar Christus, want Hij heeft het gedaan. Hij is onze volharding, Hij is ons kunnen en bekwaam zijn, Hij is ons leven.

Ja, de nieuwe mens krijgt verantwoordelijkheid. Weet je wat de nieuwe mens krijgt? Christus die borg geworden is voor heel het leven van de gelovige. Met jouw bewoording moet ik nog heel veel. Ik moet volharden, ik moet heilig worden, ik moet geloven, ik moet, ik moet. Zo wordt het zondepak dat bij het kruis is weggenomen weer op de schouders van de nieuwe mens gelegd, want hetgeen ik wil dat doe ik niet, en het kwade wat ik niet wil - dat doe ik. Maar als Jezus door het geloof omhelsd wordt dan hoeft er niets meer. Hij is de Weg en de Waarheid en het Leven.

Niet dat wij van onszelven bekwaam zijn iets te denken, als uit onszelven; maar onze bekwaamheid is uit God;
2Co 3:6 Die ons ook bekwaam gemaakt heeft, om te zijn dienaars des Nieuwen Testaments, niet der letter, maar des Geestes; want de letter doodt, maar de Geest maakt levend.

Nogal een onderschatting van de heiliging hier, en van het veranderende werk van de Geest, als je stelt dat we gaan beseffen dat we niks kunnen. We gaan beseffen dat we dat uit onszelf, onze oude verdorven mens niet kunnen, maar die is gekruisigd met Christus, en onze nieuwe mens opgestaan met Hem, en de Geest wil dan in ons wonen en ons veranderen, zodat we heilig kunnen leven en als sterren kunnen stralen in een verdorven wereld. Hoezo we kunnen niks? Goddank kunnen we heel veel.

Dus een gevolg (vrucht) van de heiligmaking is gaan beseffen dat je met je nieuwe mens een hoop kan? Daar geloof ik ik niets van. Moet je Psalm 51 eens lezen als David daar opnieuwe wordt heilig gemaakt. De nieuwe mens gaat in de heiligmaking dit beseffen, namelijk meer en meer hoe verdoemelijk hij is voor God in zichzelf en meer en meer hoe heilig en rechtvaardig en volmaakt hij is in Jezus Christus alleen! Oh diepte!

Ik geloof dat als dit geloof levend is dan ben je niet bezig met "ik moet dit" en "ik moet zus". Dan ben je ook niet bezig met "zo kan ik het fout doen" en "zus doe ik het verkeerd." Nee, want wat je dan leeft, dat leef je door het geloof in de Zoon van God, Die je liefgehad heeft en Zichzelf voor jouw heeft overgegeven. Dan gaat het vanzelf, vanzelf omdat Hij het doet.

[rj]

RJ, we kunnen de fout in gaan door naar de andere kant ook door te schieten. Heiligmaking is een zaak van menselijke verantwoordelijkheid. Het is de mens die vruchten moet dragen van geloof en bekering.

"..een zaak van menselijke verantwoordelijkheid." Dit is echt puur Rooms. Heiligmaking is Christus' zaak.

En Ik heilige Mijzelven voor hen, opdat ook zij geheiligd mogen zijn in waarheid.

Het is de mens die moet, maar het is Jezus die doet. Oftewel de heiligmaking die uit jouw handen voortkomt is een wegwerpelijk kleed en verdoemelijk voor God.

De vruchten groeien vanuit de sappen van genade die voortvloeien uit de Wijnstok Christus.
Die zaken moeten we niet tegenover elkaar zetten.
Het is bidt en werk. Bidden om de wil, de kracht, en het vervolgens ook doen. De mensen moeten volharden in geloof. De verkiezing vast maken. Niet uit en in eigen kracht zoals de arminianen leren, maar ziende op de de Overste Leidsman en Voleinder des geloofs. Dáár ligt de bron van de heiligmaking. Daarom moet er om gebeden worden. Als God de mens zijn Liefde betoont, kan het niet anders dan dat de mens uit wederliefde, voortkomend uit de wedergeboorte, vruchten der dankbaarheid toont en zo doende de heiligmaking invulling geeft. Zichtbaar. Lees de brieven van Johannes maar. En Jakobus.
Het geloof zonder de werken is dood.

Zeg, hoe doe je dat eigenlijk, dat iets doen, maar niet in eigen kracht? Leg dat eens uit, dan ga ik het ook doen.

Alzo ook het geloof, indien het de werken niet heeft, is bij zichzelven dood.
Maar, zal iemand zeggen: Gij hebt het geloof, en ik heb de werken. Toon mij uw geloof uit uw werken, en ik zal u uit mijn werken mijn geloof tonen.
Gij gelooft, dat God een enig God is; gij doet wel; de duivelen geloven het ook, en zij sidderen.
Maar wilt gij weten, o ijdel mens, dat het geloof zonder de werken dood is?
Abraham, onze vader, is hij niet uit de werken gerechtvaardigd, als hij Izak, zijn zoon, geofferd heeft op het altaar?
Ziet gij wel, dat het geloof mede gewrocht heeft met zijn werken, en het geloof volmaakt is geweest uit de werken?
En de Schrift is vervuld geworden, die daar zegt: En Abraham geloofde God, en het is hem tot rechtvaardigheid gerekend, en hij is een vriend van God genaamd geweest.
Ziet gij dan nu, dat een mens uit de werken gerechtvaardigd wordt, en niet alleenlijk uit het geloof?

De rechtvaardiging, (dat is verzoening) is dóór het geloof.
Het geloof kenmerkt zich door levende vruchten der heiligmaking.
Hoe kunnen christenen, ware gelovigen, anders een lichtend licht en zoutend zout zijn?

Ik ben het van harte met je eens dat het geloof zonder de werken (vruchten) een dood geloof is.

Als we de heiligmaking tot een passief en leidelijk stuk maken, dan ontkennen we dat wij zelf vruchten van geloof moeten dragen en maken we de Heere verantwoordelijk als de vruchten uitblijven.
Dan zou Hij de schuld krijgen als om die reden de boom wordt uitgehouwen. Als de boom, de tak, de rank is ingeënt in de Ware Wijnstok, dan komen er vruchten. Hoe dan ook. Maar niet zonder de menselijke verantwoordelijkheid daaruit te halen. Net als bij geloven en bekering dat aan ons als eis wordt geproclameerd. Heiligmaking is niets anders dan bekering! De invulling van de bekering. De wet uit dankbaarheid vervullen.

En de bijl ligt ook alrede aan den wortel der bomen; alle boom dan, die geen goede vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen, en in het vuur geworpen.

Nu kan een mens geen vruchten dragen die de Heere aangenaam zijn, anders dan wanneer de Heere de mens wederbaart en de bron van vruchten geeft door de inplanting in Christus. Enkel vruchten van geloof, van heiligmaking die voortkomen uit Christus kunnen voor God bestaan als ware vruchten. Als de mens levendgemaakt is, wil die mens niets liever dan vruchten der dankbaarheid tonen. Dat het niet volmaakt lukt, dat het vol schuld, gebrek en vol zonde is, is een bijbelse waarheid Uit u geen vrucht in der eeuwigheid. Maar ziende op Christus, waarin de volkomen vervulling ligt, is het wel de verantwoordelijkheid de vruchten te dragen tot eer van de Heere. Want daar gaat het om. Wie geen vrucht WIL dragen, wil Hem niet dienen.
Wie opzichzelf ziet zal alleen maar minder worden, als het gaat om vruchten waarnemen. Maar Hij, de Voleinder des geloofs, wordt er alleen maar meer door.
Dan gaan we toch niet wachten op de heiligmaking? We willen toch alles doen om Hem te behagen? Hij is het waard gediend te worden.
Doe het dan ook!

Ik maak de heiligmaking niet tot een passief en leidelijkstuk. Christus door Zijn Geest is actief in het heiligmaken van Zijn Kerk. Ik geloof wel dat de mens passief is in de heiligmaking. Wel actief als het gaat over zondigen en een beest worden voor God vanwege zijn werken.

[refo]

Misschien is het handig als de theorie over de heiligmaking nog eens wordt opgefrist. Pas dan praten we allemaal over hetzelfde.

[rj]

Misschien is het handig als de theorie over de heiligmaking nog eens wordt opgefrist. Pas dan praten we allemaal over hetzelfde.

Goed idee. Als je het hoofdstuk over de heiligmaking van het vragenboekje van Ds. Hellenbroek doorleest heb je gelijk een korte heldere samenvatting.

[refo]

Ik veronderstel dat het bij de meesten nog niet is opgefrist met de mededeling 'lees boekje zus of zo'.

[Klavier]

RJ, we kunnen de fout in gaan door naar de andere kant ook door te schieten. Heiligmaking is een zaak van menselijke verantwoordelijkheid. Het is de mens die vruchten moet dragen van geloof en bekering.

"..een zaak van menselijke verantwoordelijkheid." Dit is echt puur Rooms. Heiligmaking is Christus' zaak.

Nee, je haalt wat dingen door elkaar. Rome leert dat daarmee de zaligheid wordt verdiend. Dat door de werken de gerechtigheid in de vorm van genade als een substantie in de mens wordt gestort.
Wat ik bedoel is dat heiligmaking altijd een gehoorzaamheid van de mens met zich meebrengt, die uit liefde zijn Borg en Zaligmaker wil dienen en Hem in alle gebrekkigheid gehoorzaam wil zijn.
Dan is het verlangen naar opwas in genade er als een honger naar het dragen van vruchten om Hem daarmee te mogen dienen. Om sterk te staan in deze wereld, om van Hem te kunnen getuigen. Om van Zijn liefdedienst te mogen verhalen. Hij is het waard gediend te worden.
De heiligmaking is geen afwachten van vrucht, Het is een strijdend leven met de geestelijke wapenrusting dat van Zijn Werken getuigt. Dat is wat anders dan daarmee eigen zaligheid bewerken als beloning op de heiligmaking.

En Ik heilige Mijzelven voor hen, opdat ook zij geheiligd mogen zijn in waarheid.

Juist! En hoe komt dat openbaar? In de vruchten van het geloof en de opwas in de genade, waar elke gelovige mag staan naar heiligheid en toename daarin, voorvloeiende uit Christus. Maar wel via de middelijke weg, door het onderwijs vanuit Gods Woord vanuit de Schrift die ons de brieven van de apostelen aanwijst als het gaat om hoe dat concreet gestalte te geven.
Gelijk ons Zijn Goddelijke kracht alles, wat tot het leven en de godzaligheid behoort, geschonken heeft, door de kennis Desgenen, Die ons geroepen heeft tot heerlijkheid en deugd;

en wat verder Daarom, broeders, benaarstigt u te meer, om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen

Het is de mens die moet, maar het is Jezus die doet. Oftewel de heiligmaking die uit jouw handen voortkomt is een wegwerpelijk kleed en verdoemelijk voor God.

Heeft Petrus het dan mis in zijn brieven? RJ, je gaat volgens mij de fout in door te veronderstellen dat ik zou bedoelen dat de heiligmaking de zaligheid moet verdienen. Zo is het niet! De heiligmaking vindt plaats na de wedergeboorte en brengt vruchten voort, direct vanaf het begin. Het begint klein en aarzelend, maar het moet groeien, wil er sprake zijn van waar leven. Die vruchten komen voort door onderwijs van de Heilige Geest die ons God Woord doet verstaan en ons een wil geeft te gehoorzamen. Het blijft alles gebrekkig, maar dan geldt juist dat de volkomen heiligheid niet in ons is, maar in Christus, en dat is buiten onszelf!. Ziende op Hem, dan kan en mag er toch al struikelend gehoor gegeven worden in het staan naar het dragen van vrucht. Denk aan de gelijkenis van de talenten. Daar gaat het over het woekeren met de talenten, die staan voor het Evangelie dat tot ons komt. Lees de kanttekeningen maar eens bij Matt. 25.

Zeg, hoe doe je dat eigenlijk, dat iets doen, maar niet in eigen kracht? Leg dat eens uit, dan ga ik het ook doen.

Wil jij de Heere uit liefde gehoorzamen? Dan doe je dat toch? Ook al weet je dat je het niet kunt, toch doen. Petrus kon ook over het water lopen... Waarom? Hij zag op Jezus. RJ, niet in eigen kracht!
Het gaat niet om zelf wat te zijn, om zelf wat de kunnen, maar om de Heere in alles te gehoorzamen. Ook in het volgen van Hem waar Hij ons oproept ons kruis op te nemen, waar hij oproept om vruchten te dragen der bekering waardig. En ik verzeker je, dat geeft strijd, dat is onmogelijk. Maar toch willen, toch doen, ziende op Hem!!!

Ik ben het van harte met je eens dat het geloof zonder de werken (vruchten) een dood geloof is.

Dus je wacht op vruchten en concludeert dan dat je leeft?
Hoe moet ik jouw woorden dan duiden?

Ik maak de heiligmaking niet tot een passief en leidelijkstuk. Christus door Zijn Geest is actief in het heiligmaken van Zijn Kerk. Ik geloof wel dat de mens passief is in de heiligmaking. Wel actief als het gaat over zondigen en een beest worden voor God vanwege zijn werken.

RJ, Als een mens gewillig wordt gemaakt, dan is de rust eruit. Dan wordt de mens een zoeker en zal dan ook vinden. Ondanks dat we leren dat een mens dat niet kan.
Als een mens getrokken wordt door Gods Liefde, dan kan het niet anders dan dat die zondaar de Heere wil dienen. En die zondaar weet dat uit hem geen enkele vrucht ter zaligheid is, geen enkele vrucht die God kan behagen buiten Christus om. Enkel door het geloof in Christus kan deze zondaar voor God bestaan, omdat daar het Bloed der verzoening is. De bron van de zaligheid.
De heiligmaking komt uit Diezelfde bron. Daarom kan een zondaar IN Christus in de heiligmaking toch, al is het vol van zonden, toch daarmee voor God als heilig worden gezien. Omdat Hij in Zijn Zoon de zondaar als een volkomen rein en gerechtvaardige zondaar ziet.
Wie dan achterover leunt en zegt dat heiligmaking passief is, heeft een punt dat waar is als je daar enkel mee wilt zeggen dat de heiligmaking Christus als bron, als oorzaak heeft, maar daarmee is niet gezegt dat de mens daar misbruik van mag maken door stil te zitten.

[rj]

Nee, je haalt wat dingen door elkaar. Rome leert dat daarmee de zaligheid wordt verdiend. Dat door de werken de gerechtigheid in de vorm van genade als een substantie in de mens wordt gestort.
Wat ik bedoel is dat heiligmaking altijd een gehoorzaamheid van de mens met zich meebrengt, die uit liefde zijn Borg en Zaligmaker wil dienen en Hem in alle gebrekkigheid gehoorzaam wil zijn.
Dan is het verlangen naar opwas in genade er als een honger naar het dragen van vruchten om Hem daarmee te mogen dienen. Om sterk te staan in deze wereld, om van Hem te kunnen getuigen. Om van Zijn liefdedienst te mogen verhalen. Hij is het waard gediend te worden.
De heiligmaking is geen afwachten van vrucht, Het is een strijdend leven met de geestelijke wapenrusting dat van Zijn Werken getuigt. Dat is wat anders dan daarmee eigen zaligheid bewerken als beloning op de heiligmaking.

En wil het nogal vorderen in de heiligmaking Klavier?

Want ik weet, dat in mij, dat is, in mijn vlees, geen goed woont; want het willen is wel bij mij, maar het goede te doen, dat vind ik niet.
Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik.
Indien ik hetgene doe, dat ik niet wil, zo doe ik nu hetzelve niet meer, maar de zonde, die in mij woont.
Zo vind ik dan deze wet in mij; als ik het goede wil doen, dat het kwade mij bijligt.
Want ik heb een vermaak in de wet Gods, naar den inwendigen mens;
Maar ik zie een andere wet in mijn leden, welke strijdt tegen de wet mijns gemoeds, en mij gevangen neemt onder de wet der zonde, die in mijn leden is.
Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere.
Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde.

Ik haal niets door elkaar. Jij trekt het uitelkaar. Rechtvaardigmaking en heiligmaking zijn 2 zaken die niet te scheiden zijn. Beiden zijn zij het werk van Christus' Geest. De Geest is het, Die levend maakt; het vlees is niet nut. De woorden, die Ik tot u spreek, zijn geest en zijn leven. (Joh. 6:63). De heiligmaking is inderdaad geen afwachten van vrucht. Dat heb ik al eerder aangegeven en ik quote nu even mijzelf:

...Moet je Psalm 51 eens lezen als David daar opnieuw wordt heilig gemaakt. De nieuwe mens gaat in de heiligmaking dit beseffen, namelijk meer en meer hoe verdoemelijk hij is voor God in zichzelf en meer en meer hoe heilig en rechtvaardig en volmaakt hij is in Jezus Christus alleen! Oh diepte!

Juist! En hoe komt dat openbaar? In de vruchten van het geloof en de opwas in de genade, waar elke gelovige mag staan naar heiligheid en toename daarin, voorvloeiende uit Christus. Maar wel via de middelijke weg, door het onderwijs vanuit Gods Woord vanuit de Schrift die ons de brieven van de apostelen aanwijst als het gaat om hoe dat concreet gestalte te geven.
Gelijk ons Zijn Goddelijke kracht alles, wat tot het leven en de godzaligheid behoort, geschonken heeft, door de kennis Desgenen, Die ons geroepen heeft tot heerlijkheid en deugd;

en wat verder Daarom, broeders, benaarstigt u te meer, om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen

De vruchten (werken) van het geloof en heiligmaking komen zeker openbaar. Maar daar valt de mens compleet tussenuit met al zijn werken.

Wie dan achterover leunt en zegt dat heiligmaking passief is, heeft een punt dat waar is als je daar enkel mee wilt zeggen dat de heiligmaking Christus als bron, als oorzaak heeft, maar daarmee is niet gezegt dat de mens daar misbruik van mag maken door stil te zitten.

Nogmaals ik veronderstel niet dat jij denkt met heiligmaking de zaligheid te verdienen. Jij wil nog wat aanbrengen met betrekking tot het herstel van het beeld van God in de nieuwe mens, maar dat gaat niet. Christus is niet enkel de oorzaak en bron van heiligmaking. Hij is onze heiligmaking! Laat u zaligen. Jij wil niet stil zitten? Wel, er blijft dan een rust over voor het volk van God.

[align=center]Mijn ziel is immers stil tot God;
Van Hem wacht ik een heilrijk lot;
Hij immers zal mijn rotssteen wezen,
Mijn heil, mijn hulp in mijn gebrek,
Mijn Toevlucht en mijn hoog vertrek;
Ik zal geen grote wank'ling vrezen.[/align]

[Bert Mulder]

Kon Hellenbroek niet zo gauw vinden, maar hier is de "Essentials of Reformed Doctrine", van onze kerken:

Lesson 23: Sanctification
What further benefit do believers receive from Christ?
The blessing of sanctification.
What is the relation between justification and sanctification?
Justification is the ground of our sanctification, so that the one can never be present without the other. Titus 2:14.
What is the difference between the two?
Justification is a judicial act of God and frees us from the guilt of sin; sanctification is a spiritual-ethical operation of God in us and delivers us from sins' pollution.
What, then, is sanctification?
It is that work of God whereby we are delivered from the dominion and pollution of sin and transformed according to the image of Christ. I Thessalonians 5:23.
How does God perform this work in the believer?
By the Spirit of the exalted Christ Who cleanses us from all sin. II Thessalonians 2:13.
Is the believer made perfectly holy in this life?
No, but even the holiest of God's children have only a small beginning of the new obedience. Isaiah 64:6; Philippians 3:12; Romans 7:18.
How does sanctification manifest itself in the life of the believer?
The believer earnestly strives with joy and delight to walk in all good works. Lord's Day 33.
What are good works?
Only those which proceed from a true faith, are done in accordance with God's law and are directed to His glory. Romans 14:23.
Must a Christian do good works?
Certainly, for good works are the purpose of his salvation that God may be glorified in him; and without holiness it is impossible to see the Lord. Matthew 5:156; Hebrews 12:14.
What is the relation between sanctification and preservation?
Those whom God sanctifies He preserves in holiness until their final salvation. John 10:27-29; I Peter 1:5.
EXTRA WORK:
Look up the lesson and notes of Lesson 11. Does sanctification have to do with original guilt or original pollution?
In James 2:14-16 what is said about the relation between faith and good works? Is it possible to have faith without good works?

Read Romans 6 and answer the following questions:
What objection is Paul answering here (verse 1)?
What is his answer to this objection (verse 2)?
What does it mean that sin no more reigns over us and has dominion over us (verses 17, 22)?
What does it mean to be a servant of sin? What does it mean to be a servant of God (verses 17, 22)?
Look up Hebrews 11:6; Matthew 15:19; and I Corinthians 10:31 and explain how each of these texts prove one of the points in the answer of question 8 above.

[Klavier]

Nogmaals ik veronderstel niet dat jij denkt met heiligmaking de zaligheid te verdienen. Jij wil nog wat aanbrengen met betrekking tot het herstel van het beeld van God in de nieuwe mens, maar dat gaat niet. Christus is niet enkel de oorzaak en bron van heiligmaking. Hij is onze heiligmaking! Laat u zaligen. Jij wil niet stil zitten? Wel, er blijft dan een rust over voor het volk van God.

RJ, Tevergeeft waar je op wacht. Die rust wordt hier niet geschonken, maar als de zondaar wordt thuis gehaald en uit is gestreden.
Ga eerst dit maar eens lezen:
- zondag 24.
- http://www.theologienet.nl/documenten/K ... 012tal.pdf
- http://www.dshuisman.nl/PDF/Heidelb_Cat ... AG32.pdfEn

Een citaat van Thomas Watson:

De satan kan geen luie knecht verdragen en denken wij dat God dat wel zal doen? Hoe zal de hemel in het oordeel opstaan tegen luie christenen! Hoe spanden de lopers zich in bij de Olympische spelen! Zij renden voor een krans van bloemen. Staan wij, die jagen naar een onsterfelijke kroon, dan stil? Als alleen mensen die geweld oefenen in de hemel komen, zal een luiaard daar zeker nooit komen. God maakt geen verschil tussen deze twee, boos en lui: "Gij boze en luie dienstknecht", Matth. 25:26.

[Bert Mulder]

Sanctification

In the previous article we spoke in passing of sanctification. Sanctification is one of the last steps in the order of salvation but is not last in importance.

In sanctification the divine purpose of our salvation, the glory of God, begins to be fulfilled. Sanctification as to do with holiness (the word means "to make holy"), and in the holy lives of God's people, they beginning to show the glory of God and of His grace.

Sanctification, then, is the life-long work of the Holy Spirit in the hearts and lives of believers by which they are made holy, delivered from the filthiness and power of sin, and begin to live in obedience to God and to His Word. It begins with regeneration and ends with death and glorification.

In distinction from justification, sanctification is (1) a work of Christ in us (justification is Christ's work for us); (2) a life-long work (justification is once only); (3) a work in which we become active (in justification we are passive); and (4) a work that removes the depravity of our sin (justification removes its guilt).

Justification is like an immigrant becoming legally a citizen of another country. Having become a citizen, however, he begins to learn the language, wear the clothing, eat the food, and adopt the customs of his new land - to live like a citizen of that country. That is like sanctification. In it God's people learn to live the life of heaven.

Yet, sanctification is all of grace. We learn nothing of ourselves but are "taught of God" in sanctification. Though we become active in holiness and good works, it is always God who works in us "both to will and to do of his good pleasure" (Phil. 2:13).

When we are sanctified, our salvation is not turned over to us, so that we become alone responsible for it. In sanctification we do not suddenly begin to cooperate with God, so that our salvation is no longer wholly of grace.

Though we do good works (Eph. 2:8-10) in sanctification, there is still no merit in them. Though we obey, we still have no reason to boast. Our holiness, too, is a gift of God and all the glory and praise of our sanctification belongs to Him.

Nor is sanctification optional. Some seem to think so. They speak of "carnal Christians" and deny the Lordship of Christ in the life of Christians (that Christ is Lord in our lives means that all of our life belongs to Christ). They are wrong.

Sanctification is different from justification but follows necessarily from it. When a person is found innocent of wrongdoing, he must be released from prison. So, having been found innocent before God through our justification, we must in the justice of God be released from the prison of depravity and sin. In sanctification we are!

Hebrews 12:14 shows us the impossibility of a Christian remaining unsanctified. Without holiness "no man shall see the Lord!" Let us not think, then, that holiness is optional or unimportant. It is that work of grace by which God is glorified in His people. As we read in Isaiah 43:21, "This people have I formed for myself; they SHALL show forth my praise." Grace guarantees it. Rev. Ronald Hanko

[Bert Mulder]

HIer dan toch Hellenbroek:

Of Sanctification

1. Q. Are those who are justified also sanctified?

A. Yes: both go together. I Cor. 1:30. But of him ye are in Christ Jesus, who of God is made unto us wisdom, righteousness, sanctification and redemption. Compare Ps. 130:4.

2. Q. What is sanctification?

A. A renewing of the whole man.

3. Q. Is it not only a change in the outward actions?

A. No: but also of the inward man. Rom. 12:2. Be ye transformed by the renewing of your mind.

4. Q. Doth an external change also flow from it?

Q. Yes; in all the conduct. I Thess. 6:23. The very God of peace sanctify you wholly; and, I pray God, your whole spirit and soul and body, be preserved blameless.

5. Q. Who worketh that sanctification in us?

A. God by His Spirit. I Cor. 6:11.

6. Q. Is sanctification necessary?

A. Yes. Heb. 12:14. Follow peace with all men, and holiness, without which no man shall see the Lord.

7. Q. Is sanctification perfect in this life? A. No, but in part and imperfect. Phil. 3:12. Not as though I had already attained either were already perfect.

8. Q. Is it equal in all believers?

A. No, in one more, and in another less, it has its various degrees.

9. Q. Is it also changeable?

A. Yes; it is subject to increase and decrease in the same person.

10. Q. Can it be totally lost?

A. No; the grace of God once begun continues to be.

11. Q. Is there then no apostasy of saints?

A. No; they may fall, but cannot fall away. I Peter 1:5. Who are kept by the power of God, through faith unto salvation, ready to be revealed in the last time.

12. Q. How do God's people advance in sanctification?

A. By removing all inward and outward hindrances through the grace of the Holy Spirit, depending upon Jesus' power in using all means toward advancement.

[refo]

rj bedoelt de rechtvaardigmaking.

[rj]

RJ, Tevergeeft waar je op wacht. Die rust wordt hier niet geschonken, maar als de zondaar wordt thuis gehaald en uit is gestreden.

Daar sta ik achter, maar de strijd des geloofs is de heiligmaking niet. En ook niet heiliger worden. De kern van de heiligmaking is voor mij: "Hij moet wassen en ik minder worden."

rj bedoelt de rechtvaardigmaking.

Ik bedoel niet de rechtvaardigmaking, ik heb het hier over de heiligmaking.

[memento]

RJ, Tevergeeft waar je op wacht. Die rust wordt hier niet geschonken, maar als de zondaar wordt thuis gehaald en uit is gestreden.

Daar sta ik achter, maar de strijd des geloofs is de heiligmaking niet. En ook niet heiliger worden. De kern van de heiligmaking is voor mij: "Hij moet wassen en ik minder worden."

De inwendige heiligmaking is niet te scheiden van de uitwendige heiligmaking! Het geloof zónder de werken is dood, en zo zijn ook de werken zonder het geloof. Wat heiligmaking inhoudt, leren we duidelijk in de Schrift. Enerzijds lezen we over een 'karakter-verandering', anderzijds over het doen van goede werken (weduwen en wezen bezoeken, etc).

Bij één van de oude kerkvaders, ik meen Augustinus, las ik eens (even vrij vertaald): Vraag: Hoe weet ik zeker dat ik in Christus ben. Antwoord: Door het doen van goede werken.

Nu zal dit velen misschien Rooms in de oren klinken, maar ik denk dat het een praktische waarheid is. Het is als een sporter die de beste wil worden. Hiervoor zal hij veel moeten oefenen. Zo is het ook met een christen: Door veel goede werken te doen, door veel te strijden tegen het slechte, door veel zichzelf te verloochenen, wordt ons 'karakter' meer en meer gevormd, terwijl een gevormd 'karakter' weer aanzet tot goede werken. Dit geld uiteraard alleen wanneer de Geest in ons werkt, echter ook in deze geld dat wie de middelen waarneemt de Geest mag verwachten.

Even voor alle duidelijkheid: Met het doen van goede werken verdienen we niets, het doet geen haar toe aan onze zaligheid. Ja, we moeten belijden dat ons meest vrome werk nog met zonde bevlekt is. Ook moeten we belijden dat uit ons, ook na ontvangen genade, geen goed voortkomt, en dat het alleen de Geest is die ons karakter kan vormen, en ons kan heilig maken. Echter, Gods Geest mogen wij alleen verwachten als wij handelen naar Zijn woord, hetwelk ons opdraagt goede werken te doen. En, wie heiligmaking, zowel inwendig als uitwendig, serieus probeert te nemen, zal als het goed is altijd aan Gods voeten terecht komen. Hoe heiliger wij proberen te leven, des te meer zullen we ontdekken dat wij nog vleselijk zijn, verkocht onder de zonde. Dan wordt het waar wat de oudjes zeiden: Minder zonde (en meer goede werken) doen, en groter zondaar worden.

Opdat God de eer krijge, en er een goede reuk uit zal gaan van Zijn volk.

[Marnix]

[quote[Hierin ben ik het met je eens. (Over het verbreken en naast ons neerleggen.) De bijbel leert het ons (Romeinen 7) en de dagelijkse praktijk wijst het uit. Daarom begrijp ik je niet als je stelt dat een wederomgeboren zondaar wel wat kan, wel zelf kan volharden, wel zelf kan geloven. Ok, je geeft aan dat het door Gods genade is, maar het hangt er soort aan. Alsof je het achteraf pas beziet - dat het door genade is en door de werking van de Heilige Geest.[/quote]

God verandert JOU. Intern, van binnenuit. Dus dan ga jij ook dingen kunnen die je niet kon. Je kan niet God en jou van elkaar loskoppelen want Hij woont in je en dat gaat dan ook je leven doortrekken. Je kan dus niet zeggen: Ik kan als wedergeboren mens niets goeds doen, maar alleen de Geest kan dat. Dan koppel je die twee los, terwijl de Geest in jou woont en werkt en je dus goede dingen kan doen. Daarin hebben we wel verantwoordelijkheid (Mat 25, wat Jezus daar tegen de schapen en bokken zegt)

"... gij de ranken." Wat doet een rank nu om in de Wijnstok te blijven? Hoe blijft een rank in Leven? Als het gaat over de daden die in het geloof gedaan zijn, dan draait het hoofd zich en slaat de ogen op naar Christus, want Hij heeft het gedaan. Hij is onze volharding, Hij is ons kunnen en bekwaam zijn, Hij is ons leven.

Een rank krijgt zijn voeding van de stam, de wijnstok in dit geval. Als wij in Hem blijven krijgen we onze voeding van Christus en blijven we in leven en dragen we vrucht. Maar er wordt hier wel een opdracht aan gekoppeld, namelijk die om in Hem te blijven: OPDAT we vrucht dragen. Dat is dus onze opdracht en dat moeten we doen, doen we dat niet, dan verdorren we en blijven we zonder vrucht, doen we dat wel, dan dragen we vrucht. Die consequentie wordt hie rgekoppeld aan wat we doen.

Ja, de nieuwe mens krijgt verantwoordelijkheid. Weet je wat de nieuwe mens krijgt? Christus die borg geworden is voor heel het leven van de gelovige. Met jouw bewoording moet ik nog heel veel. Ik moet volharden, ik moet heilig worden, ik moet geloven, ik moet, ik moet. Zo wordt het zondepak dat bij het kruis is weggenomen weer op de schouders van de nieuwe mens gelegd, want hetgeen ik wil dat doe ik niet, en het kwade wat ik niet wil - dat doe ik. Maar als Jezus door het geloof omhelsd wordt dan hoeft er niets meer. Hij is de Weg en de Waarheid en het Leven.

Nee, je moet de dingen in de goede volgorde bekijken. We moeten niet eerst dit en dat doen voordat we verlost worden. We zijn verlost en dan mogen en moeten we in Hem blijven en volharden en strijden. Christus zelf roept ons daartoe op, om te strijden om in te gaan, om te volharden in het geloof. Ik snap wat je bedoelt met "Als Jezus door hetgeloof omhelsd wordt dan hoeft er niets meer" maar je kan dat op twee manieren lezen. Want dat betekent niet dat alles mag en dat wat je doet niet meer uitmaakt. Dat is de andere kant.

Niet dat wij van onszelven bekwaam zijn iets te denken, als uit onszelven; maar onze bekwaamheid is uit God;
2Co 3:6 Die ons ook bekwaam gemaakt heeft, om te zijn dienaars des Nieuwen Testaments, niet der letter, maar des Geestes; want de letter doodt, maar de Geest maakt levend.

Bekwaam: Geschikt om iets te kunnen doen.

Dus een gevolg (vrucht) van de heiligmaking is gaan beseffen dat je met je nieuwe mens een hoop kan? Daar geloof ik ik niets van. Moet je Psalm 51 eens lezen als David daar opnieuwe wordt heilig gemaakt. De nieuwe mens gaat in de heiligmaking dit beseffen, namelijk meer en meer hoe verdoemelijk hij is voor God in zichzelf en meer en meer hoe heilig en rechtvaardig en volmaakt hij is in Jezus Christus alleen! Oh diepte!

Nee. Die dingen die je kan zijn juist de vruchten. Het besef is niet de vrucht. Psalm 51 is niet van toepassing op de heiliging, dat is de schuldbelijdenis. Moet je lezen wat David zegt andat hij vraagt om een nieuw hart en een vaste geest in hem.

15 Dan wil ik verdwaalden uw wegen leren,
en zullen zondaars terugkeren tot u.

David doet deze schuldbelijdenis omdat hij tegen God heeft gezondigd en verkeerd heeft gehandeld... verkeerd met zijn verantwoordelijkheid is omgegaan. Na het belijden van zijn schuld mag hij zich vergeven weten.

Eerst het vernieuwende werk van de Geest, dan ook de vruchten, het goede dat we dan gaan doen.

Je verhaal is overigens onvolledig. De wedergeboren mens weet hoe verdoemlijk hij uit zichzelf voor God is, tot niets goeds in staat. Maar hij weet ook dat zijn oude mens met Christus is gestorven en zijn nieuwe mens met Hem opgestaan.Hij weet zich zondig, maar tegelijk vrijgesproken van schuld en verlost van de zonden.. en geheiligd, zodat hij ook goede werken kan doen, die God tevoren bereid heeft.

Ik geloof dat als dit geloof levend is dan ben je niet bezig met "ik moet dit" en "ik moet zus". Dan ben je ook niet bezig met "zo kan ik het fout doen" en "zus doe ik het verkeerd." Nee, want wat je dan leeft, dat leef je door het geloof in de Zoon van God, Die je liefgehad heeft en Zichzelf voor jouw heeft overgegeven. Dan gaat het vanzelf, vanzelf omdat Hij het doet.

God verandert je van binnenuit, je natuur. Maar stellen dat het dan wel vanzelf gaat lijkt me niet Bijbels. Het blijft een strijd, daarover is de Bijbel best duidelijk. Je kan dus best denken: Ik moet dit en ik moet dat... maar dat moeten is dan gericht op het dienen van God. Je doet het omdat je Gods wil dienen en denkt dan: Wat moet ik daarvoor doen. Het moeten is dan niet: Ik moet dit en dat want anders ben ik geen kind van God maar: Ik ben kind van God dus wil ik zijn wil doen en van daar uit dus wat je moet... en dat moeten is als het goed is dan ook een mogen voor je. Maar het is ook niet vrijblijvend, en daar wijst dat moeten dan op.