Heartcry - Niet arminiaans?

[Marnix]

Nee ik ga er niet heen.

Het stoort mij dat het onderwerp heet "geestelijke geloofsgroei". Dan zou de aandacht ten onrechte op mij als deelnemer komen te liggen.

Volgens mij ligt de aandacht bij God, want de Geest geeft groei. Kortom, een vooroordeel. Alsof je niet mag streven naar groei omdat het dan om jou zou gaan. Je zou beter moeten weten, groei is er als je in Hem blijft, met Hem verbonden. Dat zal daar ook ongetwijfeld geleerd worden.

Tja, toch dom om een conferentie zo te noemen. Er kan van alles geleerd worden, maar ik heb geen zin in zieltjeskijken, noch van mijzelf noch van een ander.

Verder zie ik niet in waarom dergelijke conferenties los van een bepaalde geloofsgemeenschap georganiseerd zouden moeten worden. Op deze wijze ontrekken mensen zich bij voorbaat van mogelijke tuchtuitoefening.

1. Als je het vanuit 1 kerkverband doet wordt het wel heel klein
2. Als je het tot 1 kerkverband beperkt onttrek je je aan de oproep tot eenheid en de mogelijkheid om samen te werken en God te prijzen met allerlei andere christenen. Dat de kerk zo verdeeld is geraakt wil toch nog niet zeggen dat de jongeren bij iedere activiteit die ze organiseren daarin mee moeten gaan.
3. De avonden zijn geen alternatief voor de kerk, maar een aanvulling op de kerk. De meeste bezoekers zullen lid zijn van een kerk en daar ook onder het gezag van de kerkraad staan, de tuchtuitoefening is niet in het geding en kan gewoon door betreffend kerkverband worden uitgeoefend.

Ad 1 Onzin dan maar kleinere conferentie.
Ad 2 Eenheid via ordelijke weg is bijbels. Jongeren mogen best kerkelijk besef hebben, verdeeldheid is namelijk broodnodig.
Ad 3 Men onttrekt zich aan de onderlinge bijeenkomsten. Terwijl zulke dingen net zo goed (beter!) in de plaatselijke gemeente hun plaats kunnen hebben. Mensen die je tijdens 1 of 2 conferenties ziet, daarmee kun je toch geen lichaam vormen en geestelijk groeien??? Bijbels gezien moet toch alle nadruk op de plaatselijke gemeente liggen?

Verder zie ik niet in waarom geloof zo emotioneel zou moeten worden voorgesteld als in de kringen van Heart Cry nogal eens gebeurt. Ik maak liever genuanceerde keuzes waarmij ook mijn cognitieve gaven worden ingeschakeld.

Want jij bent heel nuchter? Ik zie niet in waarom alle emotie zo vaak weggestopt wordt, blij zijn doe je maar in je hartje, dat laat je niet merken, hou het lekker theoretisch, niet te persoonlijk en doe je dat toch, dan doe je dat niet in een groep. Zing je in een groep, doe dat dan met een pokerface. Prima als mensen dat zo doen, niet iedereen is zo expressief in Nederland, maar ga mensen die dat wel doen dat niet verwijten. Dat jij dat niet inziet, oke, jij bent ook door je cultuur, opvoeding etc gevormd... maar daarom hoeft niet iedereen zo te zijn.

Daar gaat het me niet om. Van mij mogen mensen best in hun handen klappen of spreken in tongen als ze dat door de Geest geleerd krijgen. Maar het gaat erom dat mensen bij HeartCry, zo is mijn ervaring, alle nadruk leggen op gevoel en bijzondere ervaringen. Terwijl dat nu juist niet het wezen van het geloof is.

En waar komt dat gevoel, dat dat de nadruk zou zijn, vandaan?

Hoe komt je erbij dat dat een soort van doel zou zijn en geen gevolg?

Kan het ook gewoon zijn dat mensen daar zich niet geblokkeerd voelen in het uiten van emoties, waar dat in de kerk allicht heel anders is?

Volgens mij is dat juist een van de redenen waarom men soms moeite heeft met de kerk als instituut, omdat de kerkcultuur heel makkelijk voor allerlei blokkades gaat zorgen. Dat is een gevaar waar je erg voor moeten uitkijken, dus goed dat zo'n organisaties mensen ook scherp houdt. Daarnaast gaat het volgens mij niet om vrijzinnigheid maar wel om hetgevaar dat het allemaal wat te passief wordt en zoveel mensen in de kerk zich onbekeerd noemen of door anderen zo genoemd worden. Ik heb al eerder aangegeven dat dat niet zo is als in de eerste gemeenten, dus wat dat betreft is herbezinning en op sommige punten misschien ook wel bekering/verandering goed. En niet achterover leuenen en op de reformatie "teren", we moeten ons blijven reformeren, dat was niet een eenmalig iets van een paar honderd jaar terug alleen.

[Vincent]

Volgens mij ligt de aandacht bij God, want de Geest geeft groei. Kortom, een vooroordeel. Alsof je niet mag streven naar groei omdat het dan om jou zou gaan. Je zou beter moeten weten, groei is er als je in Hem blijft, met Hem verbonden. Dat zal daar ook ongetwijfeld geleerd worden.

Tja, toch dom om een conferentie zo te noemen. Er kan van alles geleerd worden, maar ik heb geen zin in zieltjeskijken, noch van mijzelf noch van een ander.

1. Als je het vanuit 1 kerkverband doet wordt het wel heel klein
2. Als je het tot 1 kerkverband beperkt onttrek je je aan de oproep tot eenheid en de mogelijkheid om samen te werken en God te prijzen met allerlei andere christenen. Dat de kerk zo verdeeld is geraakt wil toch nog niet zeggen dat de jongeren bij iedere activiteit die ze organiseren daarin mee moeten gaan.
3. De avonden zijn geen alternatief voor de kerk, maar een aanvulling op de kerk. De meeste bezoekers zullen lid zijn van een kerk en daar ook onder het gezag van de kerkraad staan, de tuchtuitoefening is niet in het geding en kan gewoon door betreffend kerkverband worden uitgeoefend.

Ad 1 Onzin dan maar kleinere conferentie.
Ad 2 Eenheid via ordelijke weg is bijbels. Jongeren mogen best kerkelijk besef hebben, verdeeldheid is namelijk broodnodig.
Ad 3 Men onttrekt zich aan de onderlinge bijeenkomsten. Terwijl zulke dingen net zo goed (beter!) in de plaatselijke gemeente hun plaats kunnen hebben. Mensen die je tijdens 1 of 2 conferenties ziet, daarmee kun je toch geen lichaam vormen en geestelijk groeien??? Bijbels gezien moet toch alle nadruk op de plaatselijke gemeente liggen?

Want jij bent heel nuchter? Ik zie niet in waarom alle emotie zo vaak weggestopt wordt, blij zijn doe je maar in je hartje, dat laat je niet merken, hou het lekker theoretisch, niet te persoonlijk en doe je dat toch, dan doe je dat niet in een groep. Zing je in een groep, doe dat dan met een pokerface. Prima als mensen dat zo doen, niet iedereen is zo expressief in Nederland, maar ga mensen die dat wel doen dat niet verwijten. Dat jij dat niet inziet, oke, jij bent ook door je cultuur, opvoeding etc gevormd... maar daarom hoeft niet iedereen zo te zijn.

Daar gaat het me niet om. Van mij mogen mensen best in hun handen klappen of spreken in tongen als ze dat door de Geest geleerd krijgen. Maar het gaat erom dat mensen bij HeartCry, zo is mijn ervaring, alle nadruk leggen op gevoel en bijzondere ervaringen. Terwijl dat nu juist niet het wezen van het geloof is.

En waar komt dat gevoel, dat dat de nadruk zou zijn, vandaan?

Hoe komt je erbij dat dat een soort van doel zou zijn en geen gevolg?

Kan het ook gewoon zijn dat mensen daar zich niet geblokkeerd voelen in het uiten van emoties, waar dat in de kerk allicht heel anders is?

Volgens mij is dat juist een van de redenen waarom men soms moeite heeft met de kerk als instituut, omdat de kerkcultuur heel makkelijk voor allerlei blokkades gaat zorgen. Dat is een gevaar waar je erg voor moeten uitkijken, dus goed dat zo'n organisaties mensen ook scherp houdt. Daarnaast gaat het volgens mij niet om vrijzinnigheid maar wel om hetgevaar dat het allemaal wat te passief wordt en zoveel mensen in de kerk zich onbekeerd noemen of door anderen zo genoemd worden. Ik heb al eerder aangegeven dat dat niet zo is als in de eerste gemeenten, dus wat dat betreft is herbezinning en op sommige punten misschien ook wel bekering/verandering goed. En niet achterover leuenen en op de reformatie "teren", we moeten ons blijven reformeren, dat was niet een eenmalig iets van een paar honderd jaar terug alleen.

Ach... het ligt uiteindelijk weer aan de kerk...Nou, ik zie niet in wat er bijbels gezien mis is met mijn gemeente. De prediking is voluit bijbels. Enige nadeel dat de predikant tijdens de diensten steeds praat en je als gemeente niks kan terugzeggen, maar dat wordt vanzelf anders als de antichrist nog verder oprukt en we in kleine huisgemeenten samen moeten komen. Nu is dat gewoon het handigst en ordelijkst.

[Bert Mulder]

Dear Bert:

Our organization is non-denominational and evangelical and so the Fellowship has no theological position re: Calvinism or Arminianism. See our statement of faith on the website. http://www.revivalfellowship.com

We seek to minister the Grace of God to all. Several of our number are Calvinistic and some are Arminian. History tells us that God used Whitefiled (a Calvinist) and Finnery (an Arminian) in revival. Our heart cry is for a Sovereign move of God to touch Canada.

For revival & spiritual awakening,


John McGregor

In deze mail die Bert eerder postte, wordt aangegeven dat het niet uitmaakt, wel of niet arminiaans. Als er ruimte gelaten wordt voor arminius wordt een groot gevaar niet onderkend. Men verschuilt zich dan achter de gelovigen die onder de dwaalleer verkeren zonder de dwaalleer zelf af te willen wijzen. Dat is in mijn optiek een reden om zeer kritisch te staan tegenover de stichting. We krijgen niet de garantie dat wat er gebracht wordt, zuiver gereformeerd is.
Oftewel, men stelt remonstrantie en contra-remonstrantie als gelijkwaardig en daarmee is de hele zaak uit de 16e en begin 17e eeuw terzijde geschoven. Juist in die zaak, die in 1618/19 is vastgelegd, liggen de wortels van onze gezindte en dit forum.
Als we niet kritisch mogen staan tegenover een stichting die deze wortels niet als zwaarwegend erkent, is er iets niet helemaal in evenwicht.

Klavier,
Die mail is van de Canadese of Amerikaanse stichting. Wat daarin staat geld niet voor de Nederlandse stichting.

Vanwaar dan de verbanden tussen deze stichtingen in dit topic?
Ik begrijp dit echt niet. Het maakt nogal verschil!

Broeders, als dat waarlijk zo is dat de Nederlandse stichting volkomen gereformeerd wil zijn, dan moeten ze ook geen halfwassen arminianen toelaten om te spreken, want dat is de doelstelling van de Canadese Heartcry, zoals wel blijkt uit hun email tot mij.

En dit is gewoon altijd mijn stelling geweest: Ze willen lijken gereformeerd te zijn, maar ondertussen arminiaanse taktieken te gebruiken. Net zoiets als een kameleon willen ze zijn. In Saskatchewan, onze buurprovincie is er, zover ik weet, geen enkele gereformeerde kerk. Dus daar zijn ze ook zo arminiaans als ze zijn kunnen. In Nederland moeten ze met de gereformeerden werken, dus lijken ze gereformeerd te zijn.

Arminius leek ook heel gereformeerd. Daarom was hij ook zo gevaarlijk.

Broeders, zie dit even in het licht waarin het geschreven is. Ik ben geen lid van enige Nederlandse kerkverband. Hoewel ik uit de GGinN komt, en onze leer over het aanbod van genade in grote lijnen veel op elkaar lijkt, zijn er grote, en misschien wel onoverbrugbare geschillen tussen de GGinN en de PRC. Als bewijs van dit lees even Drs. Rouwendal in "Het Aanbod van Genade". Ook hebben onze kerken geen enkel verband met enige Nederland kerkverband, hoewel ons Contact Committee wel gespreken heeft met de HHK. Dus ik sta hier nagenoeg zonder vooroordeel voor. Ik schrijf alleen op het forum omdat ik zo graag zou zien dat de Nederlandse kerken terug gingen naar de kerk van de Dordtse synode. Niet dat die de waarheid in pacht hadden. Nee. En ook geen enkel kerkverband heeft de waarheid in pacht. Ook de Protestant Reformed Churches niet.

Maar neem de leerstukken van de DL serieus. Begin met het lezen van de DL. Wat ze precies zeggen. En als je vragen hebt over wat er mee bedoeld wordt, ga naar de Acta (http://www.kerkrecht.nl/main.asp?pagety ... el&item=81).
Studeer de geschriften van Calvijn.

Niet dat arminianen niet zalig worden of kunnen worden. Maar er is geen 1 mens die voor God's rechterstoel kunnen verschijnen met eigen werk. Van nature zijn wij dood in de zonden en misdaden, en hebben die levendmaking nodig, die God, door het Evangelie in ons hart werkt, zonder iets van ons. Door genade (alleen) zijn wij zalig geworden.


Dit weet ik, dit is mijn vertrouwen, mijn enige troost, en ik hoop dat dit jullie aller hoop is:

'k Zal eeuwig zingen van God's goedertierenheen!

Door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen!




onderbouw:

3/4-11. Voorts, wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen, die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen des mensen met de krachtige werking van denzelfden wederbarenden Geest; Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

3/4-12. En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

3/4-13. De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.

3/4-14. Zo is dan het geloof een gave Gods; niet omdat het aan den vrijen wil des mensen van God wordt aangeboden, maar omdat het den mens metterdaad wordt medegedeeld, ingegeven en ingestort; ook niet daarom, dat God alleen de macht om te geloven zou geven, en daarna de toestemming of het daadwerkelijk geloven van den vrijen wil des mensen verwachten; maar omdat Hij, Die daar werkt het willen en het werken, ja alles werkt in allen, in den mens teweegbrengt beide, den wil om te geloven en het geloof zelf.

[MariaW]

Los van de inhoud, blijf ik er moeite mee hebben dat er weer een zondag mee gemoeid is.
De stichting houd leden uit hun eigen kerk, dat kan en mag niet de bedoeling zijn.
Waarom niet een conferentie alleen op de vrijdag en de zaterdag ?

Je mag ook gerust alleen op vrijdag en zaterdag komen!

[Marnix]

Ach... het ligt uiteindelijk weer aan de kerk...Nou, ik zie niet in wat er bijbels gezien mis is met mijn gemeente. De prediking is voluit bijbels. Enige nadeel dat de predikant tijdens de diensten steeds praat en je als gemeente niks kan terugzeggen, maar dat wordt vanzelf anders als de antichrist nog verder oprukt en we in kleine huisgemeenten samen moeten komen. Nu is dat gewoon het handigst en ordelijkst.

Daarom is het ook een aanvulling op kerkdiensten toch? Mensen missen de interactie, soms ook de mogelijkheid om je te uiten. Dat kan daar mooi, verder krijgen ze naast de kerkdiensten dus ook daar het evangelie mee, misschien wordt het wat anders gebracht en werkt een andere vorm, andere taal etc. positief, zo heb ik dat zelf ook ervaren bij jeugdkerken. God heeft ze gebruikt en hoewel ik er nog steeds actief ben ben ik daardoor ook meer betrokken geraakt bij eigen kerk, ben ik de waarde er weer van gaan inzien en daar ook actiever geworden.

[Gian]

Wie met Mij niet is is tegen mij. Luc. 11

Als er iemand centraal staat op deze conferentie's is het Jezus.
Ik zou dus maar voorzichtig zijn met ongegronde kritiek. Je kan wel een eind weg leuteren over emotie's en de zondagen, maar het is mi gezocht.
Als we over bepaalde zaken niet alles weten mag je gewoon zeggen dat je niet weet of iets goed of fout is. Je hoeft geen stuk in het RD te schrijven, en je hoeft ook geen verantwoordelijkheid af te leggen over dingen waar je niks mee te maken hebt, dus hoef je ook je mening te geven op een forum over iets waar je geen bijbelse grond voor heb.

Ik raad je aan 'brieven uit de hel' te lezen van Lewis. Dan zie je hoe subtiel de satan verdeeldheid zaait onder christenen. De geest van kritiek is haast ziekelijk te noemen in onze gezindte.

[Bert Mulder]

Kenneth MacRae heeft niet willen ontkennen dat de Heere een prediking in armiaanse context kan zegenen; God is immers de vrijmachtige. Maar het arminianisme zelf achtte hij een grote bedreiging voor de kerk. Samen met zijn collega’s van de Free Church op Lewis moest MacRae constateren dat in tegenstelling tot de claims van Duncan Campbell de opwekking niet met een kennelijke verandering naar buiten toe gepaard ging. Hij vreesde veeleer dat mensen die vanouds onder het gehoor van de prediking van vrije genade alleen kwamen, hiervan vervreemd dreigden te raken.
Het optreden van Duncan Campbell op Lewis leidde ertoe dat de classis Lewis van de Free Church de synode van dit kerkverband verzocht bijzondere aandacht te schenken aan het onderwijs in de gereformeerde leer van vrije, soevereine genade. Een verzoek dat overigens niet zonder verzet door de synode werd overgenomen. Een verzet dat MacRae alleen maar kon plaatsen in het licht van het feit dat binnen de Free Church zelf een stroming was die zich innerlijk steeds meer vervreemdde van de gereformeerde leer.
Dat laatste is naar mijn vaste overtuiging ook binnen de gereformeerde gezindte in Nederland het geval. Alom in de gereformeerde gezindte zien we een weinig kritische houding ten opzichte van de evangelische beweging en theologie. Ik kan niet anders dan het optreden van de Stichting Heart Cry in dit licht zien. Ik weet dat de gereformeerde gezindte alle reden heeft de hand in eigen boezem te steken. Wat is er veel innerlijke leegte. Wat wordt de kracht van de Bijbelse en gereformeerde leer van vrije genade weinig beleefd. Dat verklaart dat met name jonge mensen op zoek gaan. Prof. dr. W. van ’t Spijker zei onlangs in een interview in het familieblad Terdege dat hij dit zoeken wel kon begrijpen, maar niet kon bijvallen. „Men zoekt het waar het niet te vinden is.”
Wat wij nodig hebben is een terugkeer tot en een volharden bij de gereformeerde leer van het Evangelie van vrije genade. Niet zijn liefde tot Christus, maar de liefde van Christus tot hem is het houvast van een christen. Ik denk aan wat John Owen kort voor zijn sterven aan een vriend schreef: „Ik ga naar Hem Die ik van harte heb liefgehad, of nog beter, naar Hem Die mij heeft liefgehad met een eeuwige liefde; dat is de volkomen grond van al mijn troost.”

Lees het hele artikel hier:

http://www.heartcry.nl/index.php?archie ... paginaID=7

Niet arminiaans, he?

[Gian]

Arminiaans of niet? Ik weet het niet. Allicht de invloeden ervan.
Wat dan nog? Arminiaans staat onderhand gelijk aan 'des duivels'.

Toen vd Groe en Comrie ruzieden over de habitus, hadden Whitefield en de Wesleys grote vrucht op hun prediking. Misschien is een en ander wel te vergelijken met de huidige tijd.
Daarmee praat ik het arminianisme niet goed, ze deden wel wat er gedaan moest worden.

[jvdg]

Daarmee praat ik het arminianisme niet goed, ze deden wel wat er gedaan moest worden.

Wat bedoel je daar precies mee?

[Marnix]

Kenneth MacRae heeft niet willen ontkennen dat de Heere een prediking in armiaanse context kan zegenen; God is immers de vrijmachtige. Maar het arminianisme zelf achtte hij een grote bedreiging voor de kerk. Samen met zijn collega’s van de Free Church op Lewis moest MacRae constateren dat in tegenstelling tot de claims van Duncan Campbell de opwekking niet met een kennelijke verandering naar buiten toe gepaard ging. Hij vreesde veeleer dat mensen die vanouds onder het gehoor van de prediking van vrije genade alleen kwamen, hiervan vervreemd dreigden te raken.
Het optreden van Duncan Campbell op Lewis leidde ertoe dat de classis Lewis van de Free Church de synode van dit kerkverband verzocht bijzondere aandacht te schenken aan het onderwijs in de gereformeerde leer van vrije, soevereine genade. Een verzoek dat overigens niet zonder verzet door de synode werd overgenomen. Een verzet dat MacRae alleen maar kon plaatsen in het licht van het feit dat binnen de Free Church zelf een stroming was die zich innerlijk steeds meer vervreemdde van de gereformeerde leer.
Dat laatste is naar mijn vaste overtuiging ook binnen de gereformeerde gezindte in Nederland het geval. Alom in de gereformeerde gezindte zien we een weinig kritische houding ten opzichte van de evangelische beweging en theologie. Ik kan niet anders dan het optreden van de Stichting Heart Cry in dit licht zien. Ik weet dat de gereformeerde gezindte alle reden heeft de hand in eigen boezem te steken. Wat is er veel innerlijke leegte. Wat wordt de kracht van de Bijbelse en gereformeerde leer van vrije genade weinig beleefd. Dat verklaart dat met name jonge mensen op zoek gaan. Prof. dr. W. van ’t Spijker zei onlangs in een interview in het familieblad Terdege dat hij dit zoeken wel kon begrijpen, maar niet kon bijvallen. „Men zoekt het waar het niet te vinden is.”
Wat wij nodig hebben is een terugkeer tot en een volharden bij de gereformeerde leer van het Evangelie van vrije genade. Niet zijn liefde tot Christus, maar de liefde van Christus tot hem is het houvast van een christen. Ik denk aan wat John Owen kort voor zijn sterven aan een vriend schreef: „Ik ga naar Hem Die ik van harte heb liefgehad, of nog beter, naar Hem Die mij heeft liefgehad met een eeuwige liefde; dat is de volkomen grond van al mijn troost.”

Lees het hele artikel hier:

http://www.heartcry.nl/index.php?archie ... paginaID=7

Niet arminiaans, he?

Waar zie jij arminiaanse dingen dan?

[helma]

In dezelfde RD stond nóg een artikel
Voor een evenwichtig oordeel is het handig om dit ook te lezen:

Stichting benadrukt noodzaak toerusting over heiligmaking

In reactie op de opmerkingen van ds. P. de Vries stellen Arjan Baan en Jacques Brunt dat de gereformeerde leer handen en voeten in de praktijk van onze postmoderne tijd moet krijgen. Daarom is het nodig dat er praktisch onderwijs en toerusting gegeven wordt over heiligmaking.
We stellen het als Stichting Heart Cry op prijs dat ds. P. de Vries met ons meedenkt om een antwoord te geven op de grote nood in kerkelijk Nederland. Onze reactie is daarom geen verdediging, maar een uitnodiging om tijdens een persoonlijk gesprek hierover verder na te denken.
De naam van Duncan Campbell (1898-1972) is tijdens onze samenkomsten niet prominent naar voren gekomen. Zijn naam is op de conferentie zelfs niet genoemd. Het is daarom onjuist om hem met onze stichting te identificeren. Wij noemden hem in de aankondiging in verband met een van onze sprekers, mevrouw Mary Peckham, die tijdens de opwekking op het eiland Lewis door zijn prediking werd aangeraakt. Ook citeerden wij in onze brochure een uitspraak van hem: „Opwekking is een gemeenschap doordrenkt van God.” We mogen best kanttekeningen plaatsen bij Campbells theologie, maar daarmee hoeven we niet te ontkennen dat hij „een man Gods” was, zoals dr. Martyn Lloyd-Jones hem typeert.
Ds. De Vries noemt de kritiek van de bekende Free Churchpredikant van Stornoway, Kenneth MacRae, op Campbell en op de opwekking. We zeggen niet dat deze ongegrond is, maar wel vinden wij het oordeel van MacRae gekleurd en eenzijdig. Gedurende al de maanden dat Campbell op Lewis werkte, heeft MacRae nooit contact met hem gezocht en hem zelfs niet beluisterd! Hij heeft de grote zegen van de opwekking onderschat. Het boek van Colin en Mary Peckham, ”Sounds from Heaven”, geeft een heel ander beeld van de opwekking. Ontroerend en bemoedigend is het om daarin te lezen hoe Gods Geest op krachtige wijze ingrijpt in mensenlevens! We mogen daarom met het badwater het kind niet wegwerpen. Ds. De Vries heeft achting voor de gebroeders Wesley en beveelt de liederen van Charles Wesley aan, maar dat betekent toch ook niet dat hij instemt met hun arminiaanse theologie?

Schaduwzijden
Het is de intentie van de Stichting Heart Cry om door te geven wat voor grote dingen de Heere door middel van opwekkingen gedaan heeft en nog doet. Vandaar dat wij sprekers hebben uitgenodigd die bij dergelijke bewegingen betrokken zijn geweest. Dit betekent niet dat wij ons met alles wat zij zeggen willen identificeren. Ds. De Vries weet toch ook dat elke opwekking schaduwzijden heeft? Niemand minder dan de bekende puritein Jonathan Edwards (1703-1758) heeft voor excessen gewaarschuwd, die ook bij de ”Great Awakening” voorkwamen. Toch evalueert Edwards de opwekking als een werk van God!
Ds. De Vries mist in wat hij vanuit onze stichting las de notie dat „de ware heiligmaking een vrucht is van het rechtvaardigend geloof.” Had hij de moeite genomen om een of meerdere samenkomsten te bezoeken, dan had hij deze notie wel kunnen horen. Het leven met Christus vanuit de vereniging met Hem was het centrale thema. Daarbij werd de noodzaak van heiliging in de zin van geestelijke verdieping benadrukt. We bemerken dat inzicht in de boodschap van Romeinen 6-8 veelal ontbreekt. Het gevolg is dat veel christenen voortdurend een leven leiden van vallen en opstaan. De Heere Jezus heeft echter een overvloedig leven beloofd (Joh. 7:37-38; 10:10).
Vaak beroepen we ons op het feit dat wij „arme zondaren zijn en blijven” om daarmee eigen leegte en onvruchtbaarheid te camoufleren. Zelfs verkeerde zondige gewoontes worden vergoelijkt met de verontschuldiging: „We blijven immers arme zondaren.”
Wat doen wij echter met de accenten die de Schrift legt? De apostel Paulus besteedt in zijn brieven veel aandacht aan de heiliging in de volle breedte en rijkdom. Legt hij geen andere accenten dan wij, wanneer hij de gelovigen voorhoudt: „Weest mede mijn navolgers” (Fil. 3:17) en „Opdat Hij uw harten versterke, om onberispelijk te zijn in heiligmaking, voor onze God en Vader, in de toekomst van onze Heere Jezus Christus met alle heiligen” (1 Thess. 3:13; 5:23)?

Concreet
Van harte wijzen wij arminianisme en perfectionisme af. Van harte belijden wij de leer van de totale verdorvenheid van de mens en van de vrije, soevereine genade. Maar hoe krijgt de gereformeerde leer handen en voeten in de praktijk van onze postmoderne tijd? Onze jongeren vervreemden van onze traditie, mede omdat deze niet concreet gemaakt wordt naar de praktijk van alledag. Ds. De Vries merkt terecht op: „Wat is er veel innerlijke leegte.” Maar is de oproep ”Terug naar de gereformeerde leer” daarop het antwoord? Of moeten we zeggen: ”Terug naar de levende Christus”, van Wie de gereformeerde leer getuigt? Maken wij de leer niet krachteloos door het diepere leven met Christus te verwaarlozen?
We merkten op de conferentie hoe groot de honger is naar de boodschap van een levende relatie met God in Christus. Gods Geest heeft harten aangeraakt! We mogen zien dat jongeren en ouderen daadwerkelijk een droefheid krijgen over hun (boezem)zonden en genade ontvangen om deze te belijden en ermee te breken aan de voet van het kruis van Golgotha.
Kerkelijk Nederland heeft een herleving nodig! Dat is de boodschap die wij willen doorgeven. De nood onder ons is groter dan we beseffen. De perversiteit in onze cultuur beïnvloedt onze gezinnen en gemeenten. Daarom hebben wij praktisch onderwijs en toerusting nodig over heiligmaking, om in deze wereld staande te blijven, alleen op basis van het verlossende én vernieuwende werk van Jezus Christus door de kracht van de Heilige Geest.
De auteurs zijn respectievelijk voorzitter en secretaris van de Stichting Heart Cry.

[Herman]

Waar zie jij arminiaanse dingen dan?

Marnix, vooropgesteld, ik heb het artikel niet gelezen, en maar de helft van het topic. Maar ik wil je de volgende vraag (visje) voor je neus houden: zie jij in het artikel aanleiding om een argumentatie op te zetten dat de stichting absoluut niet arminiaans is?

[Bert Mulder]

Waar zie jij arminiaanse dingen dan?

En dit ook van dat artikel, het begin dus, van de Heartcry website zelf dus. Hier wordt dus Duncan Campbell beschreven, en het armiaanse is dus niet zijn enige dwaling:

Een naam uit het verleden die tijdens de bijeenkomsten van de Stichting Heart Cry prominent naar voren kwam, was die van Duncan Campbell (1898-1972). Met hem voelden de sprekers zich verbonden. Duncan Campbell was verbonden aan de Faith Mission in Edinburgh. Een interkerkelijke evangelisatiecampagne onder zijn leiding leidde aan het begin van de jaren vijftig op het Schotse eiland Lewis tot de zogenaamde ”Lewis Awakening”.
Duidelijk is dat de Stichting Heart Cry zonder meer positief staat ten opzichte van deze prediker en zijn theologie. Ik meen echter dat hierbij vragen zijn te stellen. Voornamelijk baseer ik mij daarbij op het in 1980 door The Banner of Truth uitgegeven dagboek van de predikant van de Free Church Kenneth MacRae. Een boek dat trouwens nog altijd bij deze uitgever verkrijgbaar is. Jarenlang maakte Kenneth MacRae aan het einde van elke dag een paar aantekeningen over hoe hij stond tegenover de Heere en over wat zich die dag had voorgedaan. Na zijn dood redigeerde Iain H. Murray deze aantekeningen en voorzag die van een inleiding en commentaar.
In de tijd dat de zogenaamde Lewis Awakening onder leiding van Duncan Campbell plaatsvond, stond Kenneth MacRae in Stornoway, de hoofdplaats van Lewis. Uit het bewuste boek blijkt dat de theologie van Duncam Campbell als arminiaans getypeerd moet worden. Hij leerde in ieder geval de algemene verzoening. Daarnaast was hij een voorstander van de zogenaamde ”Keswick teaching” ten aanzien van de heiligmaking. Hij achtte het mogelijk dat een christen door een definitieve ervaring volledig heilig wordt.

[helma]

Waar zie jij arminiaanse dingen dan?

En dit ook van dat artikel, het begin dus, van de Heartcry website zelf dus. Hier wordt dus Duncan Campbell beschreven, en het armiaanse is dus niet zijn enige dwaling:

Een naam uit het verleden die tijdens de bijeenkomsten van de Stichting Heart Cry prominent naar voren kwam, was die van Duncan Campbell (1898-1972). Met hem voelden de sprekers zich verbonden. Duncan Campbell was verbonden aan de Faith Mission in Edinburgh. Een interkerkelijke evangelisatiecampagne onder zijn leiding leidde aan het begin van de jaren vijftig op het Schotse eiland Lewis tot de zogenaamde ”Lewis Awakening”.
Duidelijk is dat de Stichting Heart Cry zonder meer positief staat ten opzichte van deze prediker en zijn theologie. Ik meen echter dat hierbij vragen zijn te stellen. Voornamelijk baseer ik mij daarbij op het in 1980 door The Banner of Truth uitgegeven dagboek van de predikant van de Free Church Kenneth MacRae. Een boek dat trouwens nog altijd bij deze uitgever verkrijgbaar is. Jarenlang maakte Kenneth MacRae aan het einde van elke dag een paar aantekeningen over hoe hij stond tegenover de Heere en over wat zich die dag had voorgedaan. Na zijn dood redigeerde Iain H. Murray deze aantekeningen en voorzag die van een inleiding en commentaar.
In de tijd dat de zogenaamde Lewis Awakening onder leiding van Duncan Campbell plaatsvond, stond Kenneth MacRae in Stornoway, de hoofdplaats van Lewis. Uit het bewuste boek blijkt dat de theologie van Duncam Campbell als arminiaans getypeerd moet worden. Hij leerde in ieder geval de algemene verzoening. Daarnaast was hij een voorstander van de zogenaamde ”Keswick teaching” ten aanzien van de heiligmaking. Hij achtte het mogelijk dat een christen door een definitieve ervaring volledig heilig wordt.

uit het artikel:
De naam van Duncan Campbell (1898-1972) is tijdens onze samenkomsten niet prominent naar voren gekomen. Zijn naam is op de conferentie zelfs niet genoemd. Het is daarom onjuist om hem met onze stichting te identificeren.

[Klavier]

Waarom houdt een stichting die een opwekking voorstaat zich bezig met pastorale thema's rondom heiligmaking?
Dat impliceert dat er geen opwekking meer nodig is?
Ik verwacht eerder beklemmende thema's rondom bekering en een terugkeer tot God in een weg van berouw om van daaruit te wijzen op Christus.