Als ik een tip mag geven:Pim schreef:Goed en herkenbaar verhaal, Kaw! Onderschat overigens de impact van een zwangerschap op jezelf niet! De omgevingsdruk rust niet alleen op je vrouw, maar op jullie samen. En je moet als het even kan samen kunnen uitkijken naar een zwangerschap/kindje.Kaw schreef:Eerst dit even:
Ik verwacht van de volwassen lezers op dit forum dat mijn openheid niet misbruikt zal worden.
Ik ga DV over 4 maand trouwen. Mijn vriendin krijgt nu al tips over voedingssuplementen waardoor ze sneller en beter zwanger kan worden. We hebben in onze omgeving een handvol voorbeelden van meisjes die direct zwanger zijn geraakt na het trouwen. Met het oudere deel gaat het meestal prima. Met de jonge meisjes (<25 jaar) gaat het gemixed goed. De 1 is een geboren moedertje en de ander kampt met een postnatale depressie. Als je met die meiden doorpraat (de <25 groep), dan vertrouwt ongeveer de helft je toe dat ze geestelijk gezien ongewenst zwanger werden, maar voor de omgeving (gelukkig eigenlijk nooit onder druk van echtgenoot) die stap namen. Tja, het heurt nu eenmaal zoo... Ik ken een meisje die in krap 4 jaar tijd 2 (late) miskramen heeft gehad en 2 kinderen heeft gekregen. Dat meisje is nu stuk. Een aantal van de meiden in onze omgeving uit de <25 groep heeft last van depressies en voelen zich alles behalve een gelukkige moeder. Het ergste is nog het onbegrip voor deze meisjes in de omgeving. Het is rare praat om het hier over te durven hebben.
Alhoewel we echt graag kinderen zouden willen ontvangen, ziet mijn vriendin het niet zitten om meteen zwanger te worden, maar ze voelt zich echt enorm onder druk gezet door haar omgeving om dit wel te doen. Dit maakt de periode naar het trouwen toe voor haar geestelijk gezien niet een hele leuke periode en dat is onnodig en jammer. Gelukkig krijgt ze een man die het belangerijker vind of zij gelukkig is, dan dat de omgeving zondag's goedkeurende blikken werpt op een uitgemergeld wit vrouwtje en 5 kinderen van onder de 8 jaar. Nogmaals, We zouden zelfs wel 17 kinderen willen krijgen, maar wel op een vrouwvriendelijke manier zodat de moeder uitziet naar het krijgen van een kind en zich niet een door de omgeving gemanipuleerde legbatterij voelt. Misschien krijgen we wel 5 kinderen in 8 jaar, wie zal het zeggen? Maar wel op een manier dat ik mijn vrouw uit zie kijken naar het moment en niet er tegen op.
Samenvatting van mijn pleidooi:
Zelfs 17 kinderen zijn niet te veel, als de moeder ze met plezier heeft gekregen. De omgeving moet niet het aantal kinderen bepalen, maar de ouders zelf, met de kanttekening dat ze hun keuzes voor God moeten kunnen verantwoorden.
Geniet gewoon een paar jaar van het samen zijn, leer elkaar goed kennen en begin dan pas aan (een) kind(eren). Te snel kinderen achter elkaar krijgen heeft ook zijn nadelen. Als je na (krap) een jaar weer een kind krijg, belast dat je gezin en de aandacht die de oudste nodig heeft veslapt.
Ook weet je nog niet of de kinderen extra aandacht nodig hebben en hoeveel dat je gezin belast. Denk maar aan bijv. PDD-NOS of AD(H)D. Dat vraagt heel veel van je als ouders. Dat merk je pas als de kinderen wat ouder worden.
Ook wat dat betreft is het belangrijk dat je met verstand met kinderen krijgen om moet gaan.
M.a.w. laat je niet gek maken door je omgeving en gebruik je eigen vermogen tot nadenken.
Veel plezier bij de voorbereiding van je huwelijk!
:roll: Ik geef je daarom groot gelijk!
