GEULLE - Hij is „niet over één nacht ijs gegaan” en beseft dat zijn stap discussie oproept. Wilbert Wolfs (45), een van de rooms-katholieke kandidaten op de kieslijst voor de CU in Provinciale Staten in Limburg: „Het moet te begrijpen zijn dat ik me niet kan vinden in de veroordeling van rooms-katholieke sacramenten.”
Tot verrassing van het landelijke bestuur van de CU staan er twee rooms-katholieken op de CU-kieslijst voor Provinciale Staten in Limburg. Wolfs is een van hen. De rooms-katholieke inwoner van Geulle staat op nummer 3. „Ik ben niet over één nacht ijs gegaan en heb hierover gesprekken gevoerd met onder meer Utrechtse CU-Statenleden.”
Kunt u zich voorstellen dat uw kandidatuur binnen de CU tot commotie heeft geleid?
„Ja. Ik zou het vreemd vinden als hierover geen discussie zou ontstaan. Zo’n gedachtewisseling is normaal en goed.”
Tussen Rome en Reformatie bestaan grote verschillen.
„Ook voor mij is Jezus Christus de enige weg tot de zaligheid. Voor mij staat voorop dat ik het programma van de CU volledig steun. Dat druist niet in tegen het rooms-katholieke gedachtegoed. Daarom stemmen ook sommige priesters op de CU.”
De Uniefundering van de CU stelt de Bijbel én de Drie Formulieren van Eenheid na te spreken. In de formulieren wordt fel geageerd tegen bijvoorbeeld de roomse mis.
Wolfs, onderscheid makend tussen programma en Uniefundering (de grondslag): „Ik ben blij dat in het programma van de CU géén stelling wordt genomen tegen katholieke sacramenten. Als dat wel zou zijn gebeurd, had ik me niet kandidaat gesteld. De Drie Formulieren, waarnaar in de Uniefundering verwezen wordt, zie ik als een historisch document uit de zeventiende eeuw. Ik heb er respect voor. Maar u zult begrijpen dat ik, die zelf wekelijks de rooms-katholieke sacramenten gebruik, me niet kan vinden in een veroordeling van die sacramenten en termen als een vervloekte paapse mis. Ik heb in gesprekken met evangelische broeders binnen de CU begrepen dat ook zij zich niet kunnen vinden in bepaalde delen van die Drie Formulieren. Die formulieren zijn op aandringen van het toenmalige GPV in de Unieverklaring gekomen.”
Voelt u zich als rooms-katholiek een vreemde eend in de bijt van de CU?
„Vorig jaar november was ik voor het eerst op een landelijke CU-bijeenkomst. Die protestantse, evangelische sfeer was wel wennen. Maar ik denk dat we als christenen naar elkaar toe moeten groeien en ons samen sterk moeten maken voor Bijbelse waarden en normen. Ik zie de politiek ook als proeftuin voor de kerken.”
Als rooms-katholieken voor de CU kunnen worden gekozen, waarin verschilt de partij dan nog van het CDA?
„Het programma van de CU is veel socialer, veel meer op de Bijbel geënt. Wij kiezen als CU voor duurzaamheid, ook op het gebied van menselijk leven. Dat betekent dat de CU zich nadrukkelijk keert tegen abortus. Dat spreekt me erg aan.”
CU Limburg zet roomsen op kieslijst
De formulering "die door de Drie Formulieren van Eenheid wordt nagesproken en die ook voor het staatkundig leven wijsheid bevat." neigt daar m.i. ook toe.Tiberius schreef:Eigenlijk moet je dan als grondslag hanteren: "De Bijbel, voorzover die relevant is voor een politieke partij".
Ik neem aan dat je bedoelt 'uit het publieke domein'?Tiberius schreef:Dan voel je waarschijnlijk zelf het probleem al aan. Want daarmee verdrijf je, als christelijke partij, het geloof naar het publieke domein. En dat zal niet de bedoeling van de CU zijn.
Het gaat (weer eens
) over de vraag wat is 'het christelijke geloof'? M.a.w. wat zijn de minimumcriteria op basis waarvan wij mensen kunnen zeggen: dit moet je geloven om een 'christen' te zijn? Ik zou zeggen: de Twaalf Artikelen zijn de grens. Zodra je dit accepteert, vormen katholieke raadsleden geen probleem meer. Ik vind dat je de ChristenUnie nu wel een beetje negatief afschildert: alsof ze iedereen maar zomaar toelaten, en bovendien doelbewust anderen misleiden. Uit eigen ervaring weet ik dat men zo niet met kiezers omgaat!Tiberius schreef:Door praktiserende rooms-katholieken toe te laten (mensen die afgoderij belijden en bedrijven) functioneert de verwijzing naar de Bijbel en 3FvE feitelijk als fopspeen voor SGP-sympathisanten (mensen die liever SGP zouden stemmen, maar dit vanwege het vrouwenstandpunt niet doen). Zo van "Kijk eens, wij baseren ons ook op de 3FvE". Terwijl je anderzijds tegen roomsen fluistert: "Nu ja, laat die mensen maar, het is toch niet relevant voor de politiek"
-
Petrus
-
Christiaan
- Berichten: 2057
- Lid geworden op: 01 sep 2006, 10:03
- Locatie: Zeeland
-
Petrus
Ik zou zeggen: de hele Bijbel.rekcor schreef:Het gaat (weer eens) over de vraag wat is 'het christelijke geloof'? M.a.w. wat zijn de minimumcriteria op basis waarvan wij mensen kunnen zeggen: dit moet je geloven om een 'christen' te zijn? Ik zou zeggen: de Twaalf Artikelen zijn de grens.
In de Twaalf Artikelen wordt bijvoorbeeld niets gezegd over (ik noem maar wat) homosexualiteit.
Doelbewust misleiden heb ik niet willen suggereren.rekcor schreef: Ik vind dat je de ChristenUnie nu wel een beetje negatief afschildert: alsof ze iedereen maar zomaar toelaten, en bovendien doelbewust anderen misleiden. Uit eigen ervaring weet ik dat men zo niet met kiezers omgaat!
Het is meer een vorm van (snelle) verwatering.
Ik blijf altijd een beetje in een spagaat zitten met de 3FvE. Als die alleen de BIjbel naspreken, waarom worden ze dan altijd expliciet genoemd? Het Kort Begrip wordt toch ook niet naast de Catechismus genoemd?
Volgens mij geven de 3FvE hier en daar een interpretatie van de Bijbel. Niks mis mee, maar moet je elkaar daar aan binden? Moet je b.v. van evangelischen eisen dat ze HC27v74 onderschrijven? Ik vind de Bijbelse onderbouwing bij die vraag nogal mager.
Zo ook HC30v80. Er staat niet in de Bijbel: de mis is afgoderij. Wat de HC doet, is: -ze interpreteert de mis -ze hangt daar een oordeel aan - dit oordeel wordt ook nog vooraf gegaan door een relativering. Als je een rooms-katholiek spreekt, is het nog maar de vraag of hij de mis ook ziet zoals de HC die beschrijft.
Volgens mij geven de 3FvE hier en daar een interpretatie van de Bijbel. Niks mis mee, maar moet je elkaar daar aan binden? Moet je b.v. van evangelischen eisen dat ze HC27v74 onderschrijven? Ik vind de Bijbelse onderbouwing bij die vraag nogal mager.
Zo ook HC30v80. Er staat niet in de Bijbel: de mis is afgoderij. Wat de HC doet, is: -ze interpreteert de mis -ze hangt daar een oordeel aan - dit oordeel wordt ook nog vooraf gegaan door een relativering. Als je een rooms-katholiek spreekt, is het nog maar de vraag of hij de mis ook ziet zoals de HC die beschrijft.
De 3FvE zijn idd een interpretatie van de Schrift. Een interpretatie waarvan wij geloven dat zij, globaal genomen, de enige correcte uitleg van de Schrift zijn.Unionist schreef:Volgens mij geven de 3FvE hier en daar een interpretatie van de Bijbel. Niks mis mee, maar moet je elkaar daar aan binden? Moet je b.v. van evangelischen eisen dat ze HC27v74 onderschrijven? Ik vind de Bijbelse onderbouwing bij die vraag nogal mager.
Echter, we zouden eens moeten leren om nuances aan te brengen in ons dogmatisch denken. Niet dat ik voor een soort subjectivisme ben, maar wél om onderscheid aan te geven tussen essentiële dogma's, en bijkomende. Er moet een verschil zijn tussen 'goed' en 'beter'. Neem bijvoorbeeld de doop. Daar is in de loop der jaren heel verschillend over gedacht. En nog steeds. Persoonlijk geloof ik dat de kinderdoop de beste interpretatie van de Schrift is, en dus beter dan de geloofsdoop. Echter, dat weerhoudt me er niet van om een baptist 'broeder' te noemen, of er niet mee samen te werken.
Het nut in belijdenisgeschriften zie ik als (a) onderwijs in wat de beste manier is om God te dienen, en (b) de kerk te beschermen van dwalingen. Binnen de kerk moeten we altijd de belijdenissen scherp toepassen, omdat anders verslapping van de leer, en allerlei dwalingen haar intrede doen in de kerk. De kerk zou zich ongeloofwaardig maken als het geen uniforme waarheidsclaim zou hebben.
Echter, waar in de kerk eenheid van leer (denken) het belangrijkst is, is in het maatschappelijke leven eenheid van doen belangrijker. De uniform christelijke dogma, namelijk het bindende gezag van de Schrift, en daaruit voortvloeiend het geloof in Christus Jezus, is m.i. voldoende om te kunnen resulteren in een christelijk handelen, wat niet strijdig is met de 3FvE. Het ultieme bewijs daarvan vinden we in het Roomse ethische denken.
Résumé: Ik pleit voor:
1. Nuancering van ons dogmatisch denken, waarbij we gradaties aanbrengen tussen essentiële (bv. Drie-Eenheid) en bijkomende (bv. doop) dogma's.
2. Niemand buitensluiten die de essentie van het christelijke geloof, namelijk de belijdenis van Nicea en het bindend gezag van de Schrift, onderschrijft, als het gaat om maatschappelijke erkenning en samenwerking, in het bijzonder de politiek.
-
Petrus
Dat kun je dus wel op je min of meer goed ontwikkelde buik schrijven..................Ze kúnnen die Mis niet ánders zien dan er ingeslepen is, nét zoals het er bij refo's ingeslepen is dat de Mis "vervloekte afgoderij" is.................Unionist schreef: een relativering. Als je een rooms-katholiek spreekt, is het nog maar de vraag of hij de mis ook ziet zoals de HC die beschrijft.
Het is maar nét wat je van jongsaf met de paplepel hebt ingegoten gekregen..................
Hou dát nu eens in het vizier alvorens te oordelen in woord en gedachte over diegenen die ánders geloven dan je zélf van jongsafaan altijd ingeslepen hebt gekregen.
Katholieken op hún beurt kijken heel wezensvreemd aan tegen alles wat hangt rond het Reformatorisch geloven in al zijn facetten...............................
Amenmemento schreef:Résumé: Ik pleit voor:
1. Nuancering van ons dogmatisch denken, waarbij we gradaties aanbrengen tussen essentiële (bv. Drie-Eenheid) en bijkomende (bv. doop) dogma's.
2. Niemand buitensluiten die de essentie van het christelijke geloof, namelijk de belijdenis van Nicea en het bindend gezag van de Schrift, onderschrijft, als het gaat om maatschappelijke erkenning en samenwerking, in het bijzonder de politiek.
RD: COMMENTAAR
Geplaatst: 31-01-2007 | 11:43
CU en Rome
Ineens waren ze er, de rooms-katholieke kandidaten op de CU-lijst voor de Provinciale Statenverkiezingen in Limburg. Voor sommigen in de orthodox-protestantse wereld was het schokkend. De partijvoorzitter van de ChristenUnie, Blokhuis, daarentegen vindt het „natuurlijk niet verbazingwekkend.” Voor beide reacties is iets te zeggen.
Eigenlijk is het kandideren van enkele rooms-katholieken een logisch gevolg van de ontwikkeling die de CU doormaakt. Het was leden van de RK-Kerk sinds de fusie in 2000 niet expliciet verboden zich bij de CU aan te sluiten, maar het werd niet aangemoedigd.
Bijna zeven jaar geleden stelde de toenmalige directeur van het wetenschappelijk bureau van de CU, Kuiper, dat rooms-katholieken geen lid konden worden omdat de CU hecht aan haar confessionele karakter. Daarmee verwees hij impliciet naar de Drie Formulieren van Enigheid, waarover in de statuten van de partij staat dat die de Bijbel naspreken.
In de achterliggende jaren is er sprake geweest van sterke groei van de groep leden die de rooms-katholieken volledig wil accepteren. Drie jaar geleden noemde het lokale CU-kader hen „een aanwinst voor de partij.” Inmiddels hebben partijprominenten de vraag opgeworpen of de link naar de gereformeerde confessie niet beter losgelaten kan worden, zodat evangelischen en rooms-katholieken volledig kunnen participeren. Het besluit om nu leden van de RK-Kerk te nomineren voor de Provinciale Staten was dus te voorzien. Terecht dat Blokhuis het niet verbazingwekkend vindt.
De ontwikkeling binnen de CU is een exponent van de tendens binnen de oorspronkelijk Bijbelgetrouwe christelijke wereld. In plaats van op de eenheid van de leer wordt meer en meer de nadruk gelegd op de eenheid in de beleving van het geloof.
Wanneer er iets wordt gevoeld van de oecumene van het hart lijken verschillen in dogma en belijden er niet meer toe te doen. De binding aan de belijdenis raakt dan op de achtergrond. Die opvatting is vooral te vinden bij een deel van de evangelische beweging, maar wint ook veld binnen reformatorische kerken.
Dat is tegelijk reden om de ontwikkeling binnen de CU toch schokkend te noemen. Ongetwijfeld zijn er rooms-katholieken die ernst maken met hun overtuiging en daarin zelfs een voorbeeld zijn voor veel protestanten. Het is zeker ook zo dat de antwoorden van behoudende roomsen op allerlei ethische en maatschappelijke vragen overeenstemmen met die van Bijbelgetrouwe protestanten.
Het fundament van de rk-denkwereld is echter een geheel ander dan dat van de Reformatie. De bekende GPV-voorman Jongeling schreef jaren geleden dat men binnen de protestantse wereld „veel te weinig” beseft „dat de roomse gedachtewereld in elke sector van het leven een geheel andere is dan die van de kinderen der Reformatie.”
Rome gaat uit van het schema van natuur en genade, waarbij het staatkundig leven tot het eerste terrein behoort en de kerk tot het tweede. Het staatkundig bedrijf moet volgens de roomse leer dienen om de positie en de macht van de RK-Kerk te bevestigen.
Dat is nu net hetgeen waarom in de zestiende eeuw de Nederlandse Opstand begon: zich ontworstelen aan de greep van Rome. Dat verenigde protestanten van allerlei snit in een gezamenlijk front,. Daarom schrijft de Nederlandse Geloofsbelijdenis dat de overheid dienares van God is en niet van de paus en zijn kerk. Sterker, die moest bestreden worden. Rome werd gezien als de antichrist. Het is veelzeggend dat de CU-leden die geen bezwaar hebben tegen rooms-katholieke volksvertegenwoordigers daar gemakkelijk aan voorbijgaan. Het kan toch niet zo zijn dat een partij die voortkomt uit de traditie van de Reformatie haar historisch en geestelijk erfgoed zomaar opzijzet?
Tja, echt ongelijk kan ik deze commentator niet geven.
Geplaatst: 31-01-2007 | 11:43
CU en Rome
Ineens waren ze er, de rooms-katholieke kandidaten op de CU-lijst voor de Provinciale Statenverkiezingen in Limburg. Voor sommigen in de orthodox-protestantse wereld was het schokkend. De partijvoorzitter van de ChristenUnie, Blokhuis, daarentegen vindt het „natuurlijk niet verbazingwekkend.” Voor beide reacties is iets te zeggen.
Eigenlijk is het kandideren van enkele rooms-katholieken een logisch gevolg van de ontwikkeling die de CU doormaakt. Het was leden van de RK-Kerk sinds de fusie in 2000 niet expliciet verboden zich bij de CU aan te sluiten, maar het werd niet aangemoedigd.
Bijna zeven jaar geleden stelde de toenmalige directeur van het wetenschappelijk bureau van de CU, Kuiper, dat rooms-katholieken geen lid konden worden omdat de CU hecht aan haar confessionele karakter. Daarmee verwees hij impliciet naar de Drie Formulieren van Enigheid, waarover in de statuten van de partij staat dat die de Bijbel naspreken.
In de achterliggende jaren is er sprake geweest van sterke groei van de groep leden die de rooms-katholieken volledig wil accepteren. Drie jaar geleden noemde het lokale CU-kader hen „een aanwinst voor de partij.” Inmiddels hebben partijprominenten de vraag opgeworpen of de link naar de gereformeerde confessie niet beter losgelaten kan worden, zodat evangelischen en rooms-katholieken volledig kunnen participeren. Het besluit om nu leden van de RK-Kerk te nomineren voor de Provinciale Staten was dus te voorzien. Terecht dat Blokhuis het niet verbazingwekkend vindt.
De ontwikkeling binnen de CU is een exponent van de tendens binnen de oorspronkelijk Bijbelgetrouwe christelijke wereld. In plaats van op de eenheid van de leer wordt meer en meer de nadruk gelegd op de eenheid in de beleving van het geloof.
Wanneer er iets wordt gevoeld van de oecumene van het hart lijken verschillen in dogma en belijden er niet meer toe te doen. De binding aan de belijdenis raakt dan op de achtergrond. Die opvatting is vooral te vinden bij een deel van de evangelische beweging, maar wint ook veld binnen reformatorische kerken.
Dat is tegelijk reden om de ontwikkeling binnen de CU toch schokkend te noemen. Ongetwijfeld zijn er rooms-katholieken die ernst maken met hun overtuiging en daarin zelfs een voorbeeld zijn voor veel protestanten. Het is zeker ook zo dat de antwoorden van behoudende roomsen op allerlei ethische en maatschappelijke vragen overeenstemmen met die van Bijbelgetrouwe protestanten.
Het fundament van de rk-denkwereld is echter een geheel ander dan dat van de Reformatie. De bekende GPV-voorman Jongeling schreef jaren geleden dat men binnen de protestantse wereld „veel te weinig” beseft „dat de roomse gedachtewereld in elke sector van het leven een geheel andere is dan die van de kinderen der Reformatie.”
Rome gaat uit van het schema van natuur en genade, waarbij het staatkundig leven tot het eerste terrein behoort en de kerk tot het tweede. Het staatkundig bedrijf moet volgens de roomse leer dienen om de positie en de macht van de RK-Kerk te bevestigen.
Dat is nu net hetgeen waarom in de zestiende eeuw de Nederlandse Opstand begon: zich ontworstelen aan de greep van Rome. Dat verenigde protestanten van allerlei snit in een gezamenlijk front,. Daarom schrijft de Nederlandse Geloofsbelijdenis dat de overheid dienares van God is en niet van de paus en zijn kerk. Sterker, die moest bestreden worden. Rome werd gezien als de antichrist. Het is veelzeggend dat de CU-leden die geen bezwaar hebben tegen rooms-katholieke volksvertegenwoordigers daar gemakkelijk aan voorbijgaan. Het kan toch niet zo zijn dat een partij die voortkomt uit de traditie van de Reformatie haar historisch en geestelijk erfgoed zomaar opzijzet?
Tja, echt ongelijk kan ik deze commentator niet geven.