Doorwerken na ontucht met patiënt
LEERDAM - Als een Leerdamse huisarts (58) binnen twee jaar weer ontucht pleegt met een patiënt, wordt hij voor...
ARCHIEFFOTO ANP...tweeënhalf jaar uit zijn ambt gezet en moet hij een half jaar de cel in.
Dat is de straf die de Dordtse rechtbank de geneeskundige, die zelf niet aanwezig was, dinsdag oplegde.
Volgens de rechter is bewezen dat de Leerdammer in juni en juli 1998 een vrouw heeft misbruikt die vanwege psychische problemen bij hem in behandeling was. Het slachtoffer verrichte seksuele handelingen bij de huisarts en had één maal geslachtsgemeenschap met hem.
,,De relatie van arts en patiënt heeft onmiskenbaar invloed gehad op de situatie,’’ stelde de rechter. ,,Daarmee heeft de man zich schuldig gemaakt aan het meermaals plegen van ontucht met iemand die aan zijn zorg was toevertrouwd. Het ging van kwaad tot erger. In plaats van afstand te bewaren, heeft hij steeds weer een sfeer gecreëerd waarin dit kon gebeuren.’’
Hoewel hij bekende, hield de ouderling van de gereformeerde gemeente vol dat hij geen geslachtsgemeenschap had gehad met de vrouw. De rechter hechtte echter geen belang aan die verklaring, omdat het slachtoffer in een dagboek alles tot in detail had bijgehouden. Bovendien had de vrouw verhalen verteld aan haar ex-man en een vriendin.
Ondanks de schuld van de huisarts, wilde de rechter hem geen werkstraf van 240 uur opleggen zoals de officier van justitie had geëist. Wel vond hij de voorwaardelijke gevangenisstraf en voorwaardelijke ontzetting uit zijn ambt op z’n plek.
Door dit vonnis kan de huisarts aan het werk blijven. In ieder geval tot 1 april, als hij zijn praktijk wil overdragen aan een collega. Of de Leerdammer daarna nog als vervanger kan blijven werken, hangt af van een uitspraak van de Inspectie voor Volksgezondheid. Dat heeft het onderzoek naar de geneeskundige heropend.
--------------------------------
Hier gruwel ik echt van..... Ik vraag me altijd af: wat is het nou dat mensen er toe kunnen komen om hun kerkelijke en thuissituatie helemaal naar de verdoemenis te werken? Waarom besefte deze man dat niet? Had hij niet genoeg aan zijn vrouw en eventueel zelfbevrediging als zijn vrouw onvoldoende bood? Is het misschien de verleidelijkheid in gedrag van sommige vrouwen? Maar dan nog keurt dat zijn daden niet goed.... Terwijl deze man toch vertandelijk meer dan 100% zal zijn....Echt erg. Zou ik ook zoiets kunnen doen??? Maar daar ben je toch zelf bij?....
zedendelicten
Ik mis in het krantenartikel een onderzoek naar de mogelijkheid dat de vrouw in kwestie geen last had van waandenkbeelden. Het komt genoeg voor dat iemand met psychische problemen iets zó graag wil, dat ze het onderscheid niet meer weten tussen werkelijkheid en fantasie, of dat ze de werkelijkheid overdrijven. Zeker een dagboek lijkt me geen betrouwbare bron...(...) een vrouw heeft misbruikt die vanwege psychische problemen bij hem in behandeling was(...)
Hoewel hij bekende, hield de ouderling van de gereformeerde gemeente vol dat hij geen geslachtsgemeenschap had gehad met de vrouw. De rechter hechtte echter geen belang aan die verklaring, omdat het slachtoffer in een dagboek alles tot in detail had bijgehouden. Bovendien had de vrouw verhalen verteld aan haar ex-man en een vriendin.
Echter, dat neemt niet weg dat die betreffende arts nog steeds te ver is gegaan, wat hijzelf ook bekent. Alleen de gradatie is m.i. veel minder erg, er is m.i. nogal een verschil tussen 'ontucht' en sexuele omgang (verkrachting zou dat in dit geval noemen).
"Psychische problemen" is nogal een breed begrip. Daar kunnen waanbeelden bij ontstaan, maar in veel gevallen is dat gelukkig niet zo.
Of dat in dit geval ook aan de orde was weten we niet, maar de rechter acht in ieder geval wettig en overtuigend bewezen dat deze arts zich heeft schuldig heeft gemaakt aan de ten laste gelegde feiten. En dan mag hij nog in zijn handen knijpen. Het onderzoek van de Inspectie moet weliswaar nog afgewacht worden, maar voorlopig heeft de arts "slechts" voorwaardelijke straffen. Kort door de bocht: voor deze "acties" wordt hij dus feitelijk niet gestraft, hoewel alle negatieve publiciteit misschien wel de grootste straf is voor deze man.
Overigens, geslachtsgemeenschap met iemand tegen diens wil (eventuele wilsonbekwaamheid schaar ik daar ook even onder) is volgens de wet gewoon verkrachting. Hij mag van geluk spreken dat het slachtoffer daar dus blijkbaar geen aangifte van heeft gedaan, want dat was hij er (zeker als arts!) minder rooskleurig van af gekomen.
Los van het juridische geheel, ben ik het met Vincent eens dat het ergste in deze nog is dat dit niet bepaald reclame is voor het christendom...
Of dat in dit geval ook aan de orde was weten we niet, maar de rechter acht in ieder geval wettig en overtuigend bewezen dat deze arts zich heeft schuldig heeft gemaakt aan de ten laste gelegde feiten. En dan mag hij nog in zijn handen knijpen. Het onderzoek van de Inspectie moet weliswaar nog afgewacht worden, maar voorlopig heeft de arts "slechts" voorwaardelijke straffen. Kort door de bocht: voor deze "acties" wordt hij dus feitelijk niet gestraft, hoewel alle negatieve publiciteit misschien wel de grootste straf is voor deze man.
Overigens, geslachtsgemeenschap met iemand tegen diens wil (eventuele wilsonbekwaamheid schaar ik daar ook even onder) is volgens de wet gewoon verkrachting. Hij mag van geluk spreken dat het slachtoffer daar dus blijkbaar geen aangifte van heeft gedaan, want dat was hij er (zeker als arts!) minder rooskleurig van af gekomen.
Los van het juridische geheel, ben ik het met Vincent eens dat het ergste in deze nog is dat dit niet bepaald reclame is voor het christendom...
-
MBE
Geldt voor mij ook, vrees ik. Gelukkig zijn we geen christen omdat we zo goed leven, maar omdat we in Christus zijn. Hij leidde wel een volmaakt leven!
En verder gaat zoiets denk ik als met elke zonde: steeds een stapje verder, eerst misschien alleen in gedachten, en dan, als de verzoeking zich aandient, ook in de praktijk. In de beslotenheid van de onderzoekskamer of de slaapkamer. Tot de bom barst.
Wie het eindresultaat ziet zegt: onbegrijpelijk dat iemand z'n positie en z'n gezin eraan waagt voor een kort moment van genot. Wie het proces ziet en gevoelig is voor dezelfde zonde, kan zich indenken hoe het gegaan is.
En verder gaat zoiets denk ik als met elke zonde: steeds een stapje verder, eerst misschien alleen in gedachten, en dan, als de verzoeking zich aandient, ook in de praktijk. In de beslotenheid van de onderzoekskamer of de slaapkamer. Tot de bom barst.
Wie het eindresultaat ziet zegt: onbegrijpelijk dat iemand z'n positie en z'n gezin eraan waagt voor een kort moment van genot. Wie het proces ziet en gevoelig is voor dezelfde zonde, kan zich indenken hoe het gegaan is.
Het verlangen ernaar en allerlei gedachten kan ik mij goed voorstellen. De daad op zich niet, noch enige stap daartoe. Maar daarvoor ben ik nu eenmaal te verlegen.
Mijn dominee zei altijd: "des te geestelijker des te vleselijker". Nou, dat durf ik hem niet helemaal na te zeggen (alsof het bij bijv. vrijgemaakten niet voor kan komen of zoiets) wel ben ik soms bang.. dat het in de leer zit, die mensen doet geloven dat ze niks zijn en dan als resultaat geregeerd worden door gevoel terwijl ze wel zelfstandig beslissingen kunnen nemen, althans, dat is mijn mensvisie.
Mijn dominee zei altijd: "des te geestelijker des te vleselijker". Nou, dat durf ik hem niet helemaal na te zeggen (alsof het bij bijv. vrijgemaakten niet voor kan komen of zoiets) wel ben ik soms bang.. dat het in de leer zit, die mensen doet geloven dat ze niks zijn en dan als resultaat geregeerd worden door gevoel terwijl ze wel zelfstandig beslissingen kunnen nemen, althans, dat is mijn mensvisie.
Een rare uitspraak vind ik dit. Vooral de link met de vrijgemaakten. Zijn vrijgemaakte christenen per definitie minder 'geestelijk'? Dat zul je wel niet bedoelen te zeggen, maar het staat er wel.Vincent schreef: Mijn dominee zei altijd: "des te geestelijker des te vleselijker". Nou, dat durf ik hem niet helemaal na te zeggen (alsof het bij bijv. vrijgemaakten niet voor kan komen of zoiets) wel ben ik soms bang.. dat het in de leer zit, die mensen doet geloven dat ze niks zijn en dan als resultaat geregeerd worden door gevoel terwijl ze wel zelfstandig beslissingen kunnen nemen, althans, dat is mijn mensvisie.
En dan nog: is het geestelijker om een leer te prediken die mensen doet geloven dat ze niks zijn? Daar geloof ik niets van. In Gods ogen is de mens waardevol, zo waardevol dat Hij zijn eigen Zoon ervoor over had om de relatie met ons weer mogelijk te maken. Wij zijn beelddragers van God, nog steeds. Onze werken zijn onvoldoende voor God en in die zin waardeloos, wijzelf beslist niet!
In dezen vindt ik het ook gevaarlijk dat in sommige kringen een preek die "God op het hoogst verheerlijkt en de mens op het diepst vernederd" als ideaal wordt gezien. Het eerste hoort er wel bij, het tweede niet. Mensen moeten niet vernederd worden, daarvan komen ze alleen maar in de psychiatrie terecht. Mensen moeten van hun hoogmoed af en knielen voor Jezus. Maar dat is iets heel anders.
Misschien reageer ik totaal niet op wat jij bedoelde te zeggen, maar dat hoor ik dan wel weer...
Je haalt de termen "waardeloos" en "onwaardig" door elkaar.David J schreef:In dezen vindt ik het ook gevaarlijk dat in sommige kringen een preek die "God op het hoogst verheerlijkt en de mens op het diepst vernederd" als ideaal wordt gezien. Het eerste hoort er wel bij, het tweede niet. Mensen moeten niet vernederd worden, daarvan komen ze alleen maar in de psychiatrie terecht. Mensen moeten van hun hoogmoed af en knielen voor Jezus. Maar dat is iets heel anders.
Het eerste brengt de mens bij de psychiater, het tweede bij de grote Medicijnmeester.
Wat betreft de link met de vrijgemaakten ben ik het wel met je eens. Maar ik denk niet, dat Vincent dat bedoelt.
Er is een verschil tussen 'een vernederde mens' en een 'mens met minderwaardigheid gevoelens'. Nu kan het verkeerd prediken van het eerste leiden tot het tweede, maar dat is geen reden om niet meer die uitspraak te gebruiken.In dezen vindt ik het ook gevaarlijk dat in sommige kringen een preek die "God op het hoogst verheerlijkt en de mens op het diepst vernederd" als ideaal wordt gezien. Het eerste hoort er wel bij, het tweede niet. Mensen moeten niet vernederd worden, daarvan komen ze alleen maar in de psychiatrie terecht. Mensen moeten van hun hoogmoed af en knielen voor Jezus. Maar dat is iets heel anders.
Kortom, ik denk dat het een juiste uitspraak is. De mens moet beseffen dat hij zonde doet en zonde is. Ook moet gepredikt worden dat God van hem verlangt dat hij heilig leeft. Echter, daar moet het niet ophouden. Er hoort nog bij dat we in Jezus Christus vergeving van al onze zonde, en al onze zondigheid, kunnen (als een werkelijke, haalbare en realistische oplossing) ontvangen. En dat we, als we leven vanuit het geloof in Hem, de zonde kúnnen en moeten bestrijden, en in Hem ook overwinnen kunnen en zullen (ook al zullen we nog steeds in zonde blijven vallen, maar wetend dat we in Christus Jezus hernieuwde vergeving mogen vinden)
En het doel? Groeien in de genade. Groeien in de genade is immers groeien in de kennis Gods. En kennis van God gaat altijd gepaard met zelfkennis. Het ontkennen hiervan gaat vaak gepaard met wildgroei, met verachtering in de genade, waarin men heiligheid verwerft uit eigen kracht, en dus de genade Gods minder nodig heeft.
Resumé: Zoals met alle waarheden, is ook deze uitspraak alleen nuttig in een rechte, evenwichtige prediking. Daarbuiten is ze gevaarlijk, net als alle andere waarheden die onevenwichtig benadrukt worden.
PS> Ik ben dus radicaal tegen een zgn. sociaal evangelie, waarin mensen wordt verteld dat ze naar Gods beeld, en dús (!) goed, zijn. We zijn in de kern zondig, en alle schoonheden die God in mensen legt, zijn Zijn genade. Helaas benoemt men vanuit psychologische en sociologische hoek vaak een radicaal afsnijdende prediking (zoals trouwens zelden gevonden wordt in bevindelijk gereformeerde hoek, mn ter rechterzijde, waar schuld en schuldigheid veralgemeniseerd word) als het aanpraten van schuld- en minderwaardigheidsgevoelens. Ze hebben nog ten dele gelijk ook: Een gezegende prediking geeft de hoorder schuldgevoelens over zijn zonde, en leidt ertoe dat hij zich minderwaardig tegenover God voelt (i.e. dat hij God als zijn meerdere, als zijn Heer en Meester, erkent). Dat is nu eenmaal het evangelie, dat is nu eenmaal de realiteit, de werkelijkheid, die Gods woord ons schetst.
Ik ben het toch met David J eens dat je erg moet oppassen met die term. In dit verband gaat het ook naar mijn idee om de tegenstelling tussen hoogmoed en nederigheid. De mens moet leren nederig te worden, zijn afhankelijkheid van God onder ogen zien. Als je het woord "vernederen" zo uitlegt kan ik er mee leven. Probleem is echter dat het woord een sterk negatieve lading heeft, zo van "de grond in trappen". Wat dat betreft vind ik het gebruik van het woord "verootmoediging" beter en ook mooier.memento schreef:Er is een verschil tussen 'een vernederde mens' en een 'mens met minderwaardigheid gevoelens'. Nu kan het verkeerd prediken van het eerste leiden tot het tweede, maar dat is geen reden om niet meer die uitspraak te gebruiken.
-
Ballerina
Misschien kun je beter bidden voor deze gemeente in Leerdam! Waarom discusseren over zijn daden? We weten heel goed dat een mens tot de gekste dingen in staat is. (en dit is inderdaad heel erg, dat een arts/oudeling met een goed verstand zo ver kan komen). Deze gemeente heeft het niet makkelijk, want voor deze gebeurtenis is er ook al een andere man (directeur van een reformatorische school) gesnapt op verkeerde dingen (de buitenwereld weet niet helemaal wat precies en dat hoeven we verder ook niet te weten) Pas geleden zag ik nog een dochter van deze arts lopen en toen dacht ik: wow wat moet jij het moeilijk hebben! Bid voor ze!
Ja, en wie weet is die betreffende arts een aantrekkelijke man die bij wijze van spreken de vrouwen van zich af moet houden. Dan is dus de verleiding alweer vele malen groter.Vincent schreef:Het verlangen ernaar en allerlei gedachten kan ik mij goed voorstellen. De daad op zich niet, noch enige stap daartoe. Maar daarvoor ben ik nu eenmaal te verlegen.
De zonde op het 7e gebod is een macht zoals Salomo schreef: 'gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien. Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.'
kBegrijp dat zoiets gebeurd. De bijbel leert me dat al dat Gods kinderen op sexueel terrein zeer diep kunnen vallen (David, Simson). De satan gaat rond als een briesende leeuw, zoekende wie hij kan verslinden. Vooral op de huwelijken en op de jeugd worden grote aanvallen gedaan. Aanhoudend gebed is noodzakelijk.
De zonde uit zichzelf opzoeken, zeker wat betreft dit gebod, zal maar weinig refo doen, als hij iig tracht eerlijk te leven. Echter, nee zeggen tegen een zonde die aangeboden wordt, of zichzelf aan je opdringt (waarbij de ander overtuigd moet worden te stoppen) is erg moeilijk, zeker als woorden niet helpen maar fysiek van je afschudden nodig is, en zeker als de kans dat men er ooit achterkomt erg klein is.Kislev schreef:Ja, en wie weet is die betreffende arts een aantrekkelijke man die bij wijze van spreken de vrouwen van zich af moet houden.Vincent schreef:Het verlangen ernaar en allerlei gedachten kan ik mij goed voorstellen. De daad op zich niet, noch enige stap daartoe. Maar daarvoor ben ik nu eenmaal te verlegen.
Ik denk dat we allemaal wel mogen bidden dat ons zoiets niet overkomt, en áls het ons overkomt dat we dan de kracht en de wil krijgen om de zonde te weerstaan.
Ik ben blij met zoveel begrip.Kislev schreef:Ja, en wie weet is die betreffende arts een aantrekkelijke man die bij wijze van spreken de vrouwen van zich af moet houden. Dan is dus de verleiding alweer vele malen groter.
Ik heb precies hetzelfde met het 8e gebod. Overal waar maar geld of geldwaardige zaken liggen, blijft het aan mijn vingers kleven. Als ik door een winkelstraat loop, moet ik de portemonnees gewoon van me afslaan, anders belanden ze zo maar in mijn binnenzak. En als ik mijn belastingformulier in zit te vullen, dan type ik zomaar een nulletje te veel of te weinig in, al naar gelang waar me dat uitkomt.
Maar gelukkig, ik kan er niets aan doen: ik ben nu eenmaal zo aantrekkelijk voor andermans eigendommen.