Karens schreef: Voor bijna alle vragen geldt: Is hier in het gezin met de ouders over gesproken? Of met de dominee, na een catechisatie¬avond? Daar horen deze vragen (eerst) thuis. Het is onmogelijk in dit korte stukje in to gaan op alle vragen en antwoorden.
Je kunt het beter omdraaien. Voor alle vragen geldt: Is er hier in het gezin met de ouders, met de dominee of op catechisatie ruimte voor om dergelijke vragen te stellen?
Je kunt Refoweb of jongeren wel verwijten dat deze rubriek bestaat, maar hoe open is men ten aanzien van dergelijke vragen? Ik vrees dat de ruimte in de meeste gevallen ontbreekt om deze vragen te stellen.
Het lijkt er nu op dat de kritiek zich toespitst op het stellen van vragen. Dat is niet zo.
Dat er vragen gesteld en beantwoord worden die onder de jeugd leven, vind ik een goed initiatief. Of dat de vraag nu gaat over de lengte en dikte van het okselhaar of over 17-jarige schones die over vrezen te schieten, doet er niet zo veel toe. Het voorziet kennelijk in een behoefte, want tieners zijn vaak onzeker over hun uiterlijk. Dat er in zulke gevallen een geruststellend antwoord met kennis van zaken wordt gegeven is mooi.
Laat ik dat voorop stellen.
Als het echter om geestelijke dingen gaat, en daar duidt de term "Pastorie Online" op, dan moeten we afscheid nemen van dergelijke geruststellende antwoorden, waarbij kussens onder de oksels genaaid worden.
Want we hebben het dan wel over zielen voor de eeuwigheid. Die jongeren mag geen rust gegeven worden buiten Christus. Er is maar één Naam, waardoor we moeten zalig worden. Deze heeft God door Zijn rechter[hand] verhoogd [tot] een Vorst en Zaligmaker, om Israel te geven bekering en vergeving der zonden.
refo schreef:Zou die ene Naam niet als 'Kussen onder de oksels' kunnen dienen?
(Vindt het trouwens een rare uitdrukking die in jouw aanhaling volstrekt in de lucht hangt)
Nee, dat denk ik niet.
Want de uitdrukking komt uit Ezechiel 13 en betekent: beloften van vrede en rust, waar die niet zijn; oftewel valse vrede en rust, in slaap wiegen.
Daarom denk ik ook niet dat die ene Naam als zodanig kan dienen. Want dan is de rust niet vals en zeker niet in slaap wiegend.
Want we hebben het dan wel over zielen voor de eeuwigheid. Die jongeren mag geen rust gegeven worden buiten Christus. Er is maar één Naam, waardoor we moeten zalig worden. Deze heeft God door Zijn rechter[hand] verhoogd [tot] een Vorst en Zaligmaker, om Israel te geven bekering en vergeving der zonden.
Inderdaad, en jongeren (ook ouderen!!) hebben daar vragen over. Zitten soms in de knel als je de vragen leest. Ze worden mijns inziens geen rust gegeven buiten Christus maar wel worden ze heengewezen !! De een op zijn niveau de ander op haar niveau.
Tiberius schreef:(..)
Want we hebben het dan wel over zielen voor de eeuwigheid. Die jongeren mag geen rust gegeven worden buiten Christus. Er is maar één Naam, waardoor we moeten zalig worden. Deze heeft God door Zijn rechter[hand] verhoogd [tot] een Vorst en Zaligmaker, om Israel te geven bekering en vergeving der zonden.
Alsof dat in de vragenrubriek gebeurt. Maar goed, het is slechts de mening van dhr. Karens en een enkele refoforummer hier. Laat de rest zijn/haar voordeel doen met dit boekje en de online vragenrubriek
Zucht.
Hartelijke groet,
Pim.
Het is vandaag een dag van Goede Boodschap. PrekenWeb.nl
Ik heb het artikel nog niet kunnen lezen en heb nog geen aangedragen voorbeeld gezien van een refowebartikel waar mensen de zaligheid aangepraat worden of wat dan ook dat remonstrants betiteld kan worden. Wat dat betreft is de kritiek dus voor mij nog steeds ononderbouwd.
Omdat hij geen Saambinder heeft, woont hij te noordelijk voor. En omdat er niemand heeft gereageerd op zijn vraag of het artikel even gescand kan worden.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Gisteren recensie gelezen. Recensie is van A. Karens. Is volgens mij conrector Van de Lodenstein. Staat ie in z'n gemeente (barneveld) weer als degelijk bekend.
Wel jammer dat zo'n iemand zelf niet aan het avondmaal gaat....
Afgelopen zondag hadden wij een student die in onze Ger. Gemeente preekte.
Echt dominee, het was bedroevend. Ik heb hier zoveel verdriet over dat ik het bijna niet meer aan kan om hier onder te zitten. Ik vind dit voor mijn kinderen zo erg, maar ik weet niet hoe het verder moet. Wat is de weg van de Heere? Deze student heeft niets over Christus gepreekt. Dat is voor mijn persoonlijk leven zo belangrijk dat ik steeds weer van mezelf wordt afgewezen en op Christus wordt gewezen. Ook voor de kinderen is het erg dat ze geen boodschap horen. Wel wordt ze gezegd dat de dood ieder uur kan komen en dat is natuurlijk ook waar. Maar ze worden niet verder gewezen wat er bij de Heere te verkrijgen is. Dat er een Zaligmaker is voor zondaren. Het lijkt wel of ze niet meer weten wat ze moeten preken vanuit hun armoede. Als ik dan denk aan de vroegere studenten uit de jaren 60 en 70, wat was dit toch anders. Zij hadden een boodschap voor zondaren. Een rijke Christus voor een arme zondaar. Ik mis nu de bewogenheid en de heldere Christuskennis. Vorige week hoorde ik een andere student van de Ger. Gem. en die zei het volgende: “Gods kinderen zijn net treurwilgen. Bomen die je op de begraafplaats kunt vinden”. Dat is toch geen kanseltaal? Het is niet best als het zo is dat Gods kinderen op treurwilgen lijken. Van een schotse schrijver las ik dat het geen best teken is als Gods kinderen altijd maar met een droevig gezicht lopen en nooit eens roemen in de gekruisigde Christus. Echt dominee, wij weten het niet meer. Wij zouden zo graag zien dat de Ger. Gem. weer zo was als jaren geleden. Dominee, weet u a.u.b. raad wat wij als gezin moeten doen? Onze kinderen worden ouder. Ze willen soms niet meer naar de kerk en luisteren dan liever naar een preek via de cassette of gaan elders kerken. De nood is groot! Ik hoop dat u een wijs advies kunt geven. Heel hartelijk dank alvast!
Antwoord:
Beste en bezorgde vriend,
U stuurde me een moeilijke vraag over een zaak waar ik alleen weet van heb via wat u daarover geschreven hebt. Ik herinner me een voorval van Ds. Lamain. Op een dag stond er voor zijn deur een man van een naburige gemeente (in de VS) die met volle ernst Ds. Lamain vroeg om toch eens wat te doen aan zijn predikant die naar zijns inziens de waarheid niet preekte. Ds. Lamain vroeg hem, "Meneer, heeft u al met uw predikant over deze zaak gesproken?" Het antwoord was ontkennend en toen zei de predikant, "Dan bent u aan het verkeerde adres." En daarmee deed hij de deur dicht.
In een zekere zin wil ik u dit eerst ook voorhouden. De studenten die u hoorde zijn ook mensen die u natuurlijk daarover kan aanspreken. Dat moet toch mogelijk zijn. Daarnaast is het ook goed om met uw eigen kerkenraad over uw bezorgdheid te spreken en dan moeten zij ook hun taak behartigen omdat ze opzicht hebben over de prediking. Ik kan me goed herinneren dat elke keer als ik ergens in mijn studententijd mocht preken, dat mijn leraar (Ds. Vogelaar) op of aanmerkingen kreeg die hij dan met mij ook doorsprak. Sommigen van die opmerkingen kwamen ook van de leden. Zo leerde ik veel en het was altijd niet zo makkelijk! Soms bedoel(d)en we anders dan het overkomt en zo iets moeten we ook leren.
Ten derde overwoog ik zelf uw vraag door te sturen naar de rector van de theologische school. Ik wil dat ook best doen maar eigenlijk ligt dat ook op uw weg. Mag u ook dan dringend vragen om dat inderdaad te doen. Zo zou ook de rector van de theologische school en de andere docenten aandacht kunnen geven aan deze materie als ze de studenten begeleiden.
Overigens klinkt uw brief oprecht. Ik proef een bezorgdheid in uw vraag vooral ook voor uw kinderen die tekenen beginnen te tonen van weerzin en opstand. Het is inderdaad een hele zorg als de prediking van het volle Evangelie haar volheid verliest. Onlangs gaf iemand mij een artikel van Ds. G. Wisse. Hij schreef onder andere: "Er zijn te allen tijde predikers geweest, die wel de ernst van het oordeel aanzeiden, maar niet in diezelfde mate nu ook verkondigden, dat onze door wel Gods recht, maar ons leven en behoudenis Gods lust is, ja Gods lust; zie b.v. Ezech. 33:11. Met andere woorden, zij maakten dan wel ernst met ons en onze zielentoestand, maar feitelijk geen ernst met God en Diens welgemeende roepstem en nodiging tot behoud. En toch, als dit laatste in de prediking zou ontbreken, dan is het maar een half ernstige dominee. Dan is het mij, alsof ik de Heere uit de hemel zou horen roepen: maar bazuinblazer, waarom neemt ge nu ook niet de bazuin aan de mond om eens wat goeds, veel en eeuwig goeds van Mij te verkondigen." Inderdaad, daar kan ik van harte mee instemmen en in die balans herken ik ook mijn eigen vaders’ (Ds. A. Vergunst) prediking: ernstig over het leven en onze ziel maar ook ernstig en gunnend over Gods’ genade en liefde tot zondaren.
Wat betreft uw kinderen en hun onwilligheid om soms naar de kerk te gaan. Ik heb nog nooit met deze motivatie om niet naar de kerk te willen te kampen gehad; meestal zijn er andere redenen waarom jonge mensen niet naar de kerk willen. Ook over dat geval, gaat u a.u.b. een ernstig gesprek aan met uw kerkenraad en betrek daarin ook uw kinderen. Nodig de ouderlingen uit voor een gesprek waarin u dezelfde toon van bezorgdheid uitspreekt. U hoeft echt niet te wachten op het jaarlijkse huisbezoek.
Ik vind het altijd enorm goed wanneer er zulke gesprekken kunnen plaatsvinden want we kunnen er zoveel van leren. Bid daarom dan ook voor hen die u direct aanspreekt dat ze een open mogen zijn voor uw zorgen en vragen.
Ik hoop dat ik u hier wat advies heb mogen geven. De Heere gedenken ons en bedient ook vooral Zijn dienaren met Zijn Geest dat we de volheid van de wet en het evangelie mogen prediken in de balans zoals de Schrift het ons voorhoudt en het ook van ouds in onze gemeente mocht klinken.
