Marnix schreef:
Waar staat dat de bekering van de verloren zoon een eenzijdig Godswerk was? Ik zie dat die jongen weg gaat, zijn geld opmaakt aan allerlei dingen en in de moeilijke periode in een varkenshok opeens berouw krijgt en denkt: Ik had het vroeger altijd goed..... ik zal teruggaan naar mijn vader. Natuurlijk is het Gods liefde die ons trekt.... maar daarom moeten we nog wel in beweging komen. En dat is wat er gezegd werd. Als wij niet in beweging komen en onze talenten in de grond begraven worden gebeurt er echt niets mee.... als wij niet arbeiden in de wijngaard gebeurt er niks. Als wij geen vrucht dragen worden we zelfs van de boom verwijderd.
Als in de bekering Gods Geest niet werkt, komt er geen sterveling. Christus zegt het zelf ook: niemand (!) kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke.
Laat dat spanningsveld gewoon staan...
Hoe minder van den Sabbat in de week, hoe meer van de week in den Sabbat. (I. Ambrosius)
Uiteraard is het geloof geen werk, in de zin dat we door te geloven iets kunnen verdienen. Geloven is het als uitgewerkte, arme, schuldige zondaar komen tot Christus, en alles van Hem verwachten. Maar dat is hoewel het een gave is toch een activiteit. Hoewel de bekering van de verloren zoon eenzeidig Godswerk was, lag de plciht om te komen bij hem. De vader kwam hem niet ophalen, maar stond bij het hek te wachten. Als een arminiaan zo komt tot Christus (ondanks zijn andere visie op waarom hij gekomen is), is het bij hem dan geen gave van God, en is hij dan per definitie een ongelovige?
Waar staat dat de bekering van de verloren zoon een eenzijdig Godswerk was? Ik zie dat die jongen weg gaat, zijn geld opmaakt aan allerlei dingen en in de moeilijke periode in een varkenshok opeens berouw krijgt en denkt: Ik had het vroeger altijd goed..... ik zal teruggaan naar mijn vader. Natuurlijk is het Gods liefde die ons trekt.... maar daarom moeten we nog wel in beweging komen. En dat is wat er gezegd werd. Als wij niet in beweging komen en onze talenten in de grond begraven worden gebeurt er echt niets mee.... als wij niet arbeiden in de wijngaard gebeurt er niks. Als wij geen vrucht dragen worden we zelfs van de boom verwijderd.
Gelijkenis verloren zoon is er een uit een drieluik: de verloren penning, het verdwaalde schaap en de verloren zoon. Beelden het werk van de Geest, Christus en de Vader ieder voor zich uit. In de gelijkenis van de verloren zoon gaat het dan ook eigenlijk om de genadige vader. De zoon op weg terug naar huis werd in het licht van de andere gelijkenissen op de schouders van Jezus gedragen als een verdwaalt lammetje.
Er is ook een visie dat deze 3 gelijkenissen verschillende manieren uitbeelden over hoe God en de zondaar elkaar ontmoeten.
De ene keer komt God naar de zondaar toe die niets meer kan doen dan roepen tot God. De andere keer is er een weg terug die door de zondaar afgelegd moet worden. En de volgende keer is een zondaar lang aan het zoeken en vindt hij de zaligheid.
Uiteraard alles gedreven door Gods Geest, maar de rol van de mens kan hier van keer tot keer in verschillen volgens mij.
Hartelijke groet,
Pim.
Het is vandaag een dag van Goede Boodschap. PrekenWeb.nl
Marnix schreef:
Waar staat dat de bekering van de verloren zoon een eenzijdig Godswerk was? Ik zie dat die jongen weg gaat, zijn geld opmaakt aan allerlei dingen en in de moeilijke periode in een varkenshok opeens berouw krijgt en denkt: Ik had het vroeger altijd goed..... ik zal teruggaan naar mijn vader. Natuurlijk is het Gods liefde die ons trekt.... maar daarom moeten we nog wel in beweging komen. En dat is wat er gezegd werd. Als wij niet in beweging komen en onze talenten in de grond begraven worden gebeurt er echt niets mee.... als wij niet arbeiden in de wijngaard gebeurt er niks. Als wij geen vrucht dragen worden we zelfs van de boom verwijderd.
Als in de bekering Gods Geest niet werkt, komt er geen sterveling. Christus zegt het zelf ook: niemand (!) kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke.
Laat dat spanningsveld gewoon staan...
volgens mij laat marnix dat ook staan, maar ben jij degene die de spanning eruithaalt met je posting..... :roll:
Je legt de bal weer bij God, terwijl die door de prediking bij ons gelegd wordt.
Marnix schreef:
Waar staat dat de bekering van de verloren zoon een eenzijdig Godswerk was? Ik zie dat die jongen weg gaat, zijn geld opmaakt aan allerlei dingen en in de moeilijke periode in een varkenshok opeens berouw krijgt en denkt: Ik had het vroeger altijd goed..... ik zal teruggaan naar mijn vader. Natuurlijk is het Gods liefde die ons trekt.... maar daarom moeten we nog wel in beweging komen. En dat is wat er gezegd werd. Als wij niet in beweging komen en onze talenten in de grond begraven worden gebeurt er echt niets mee.... als wij niet arbeiden in de wijngaard gebeurt er niks. Als wij geen vrucht dragen worden we zelfs van de boom verwijderd.
Als in de bekering Gods Geest niet werkt, komt er geen sterveling. Christus zegt het zelf ook: niemand (!) kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke.
Laat dat spanningsveld gewoon staan...
volgens mij laat marnix dat ook staan, maar ben jij degene die de spanning eruithaalt met je posting..... :roll:
Je legt de bal weer bij God, terwijl die door de prediking bij ons gelegd wordt.
Wat ik probeerde te zeggen is dat als wij arbeiden en vruchten dragen, dat dat niet is omdat wij werken, maar omdat God in ons werkt. Dragen wij geen vruchten, dan is dat eigen schuld. Dragen wij wel vrucht, dan is dat omdat God in ons werkt.
Hoe minder van den Sabbat in de week, hoe meer van de week in den Sabbat. (I. Ambrosius)
Da Capo schreef:Wat ik probeerde te zeggen is dat als wij arbeiden en vruchten dragen, dat dat niet is omdat wij werken, maar omdat God in ons werkt. Dragen wij geen vruchten, dan is dat eigen schuld. Dragen wij wel vrucht, dan is dat omdat God in ons werkt.
Dat zeggen de DL ook.
1 Nuancering: God werkt het werken in ons zodat wij ook werken en geloven en willen. Het zegt iets over de oorsprong van ons werken. Niet over wie er werkt. Want het is duidelijk dat wij daartoe geroepen worden..
Marnix schreef:
Waar staat dat de bekering van de verloren zoon een eenzijdig Godswerk was? Ik zie dat die jongen weg gaat, zijn geld opmaakt aan allerlei dingen en in de moeilijke periode in een varkenshok opeens berouw krijgt en denkt: Ik had het vroeger altijd goed..... ik zal teruggaan naar mijn vader. Natuurlijk is het Gods liefde die ons trekt.... maar daarom moeten we nog wel in beweging komen. En dat is wat er gezegd werd. Als wij niet in beweging komen en onze talenten in de grond begraven worden gebeurt er echt niets mee.... als wij niet arbeiden in de wijngaard gebeurt er niks. Als wij geen vrucht dragen worden we zelfs van de boom verwijderd.
Als in de bekering Gods Geest niet werkt, komt er geen sterveling. Christus zegt het zelf ook: niemand (!) kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke.
Laat dat spanningsveld gewoon staan...
volgens mij laat marnix dat ook staan, maar ben jij degene die de spanning eruithaalt met je posting..... :roll:
Je legt de bal weer bij God, terwijl die door de prediking bij ons gelegd wordt.
Wat ik probeerde te zeggen is dat als wij arbeiden en vruchten dragen, dat dat niet is omdat wij werken, maar omdat God in ons werkt. Dragen wij geen vruchten, dan is dat eigen schuld. Dragen wij wel vrucht, dan is dat omdat God in ons werkt.
Precies... dus we kunnen twee dingen. Werken en vruchten dragen.... of dat niet doen. Dat is juist het spanningsveld dat ik wil laten staan, dat God alles werkt maar ons toch verantwoordelijkheid geeft.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Marnix schreef:
Precies... dus we kunnen twee dingen. Werken en vruchten dragen.... of dat niet doen. Dat is juist het spanningsveld dat ik wil laten staan, dat God alles werkt maar ons toch verantwoordelijkheid geeft.
Fijn dat het zo duidelijk geworden is!
Hoe minder van den Sabbat in de week, hoe meer van de week in den Sabbat. (I. Ambrosius)
Activiteit vanuit de mens zou ik in 2 punten willen splitsen;
1) Activiteit voor de bekering;
Geloven vanuit de doodstaat om wedergeboren te worden onder te verdelen in 2 vershillende benaderingen:
a. Geloof! en je zult achteraf zien dat je geloof door God gewerkt was.
b. Als God het geloof schenkt zul je als reactie ook daadwerkelijk geloven.
In hoofdlijnen is dit het verschilpunt tussen evangelisch(a) en reformatorisch(b), en tevens het grote dilemma in tal van discussie's waarbij de kritiek vanuit rechtse hoek op punt a al snel arminianisme genoemd wordt. Onterecht! In beide gevallen was God de eerste, alleen wordt bij punt a meer het accent op de geloofsdaad van de mens gelegd.
Met beide opvattingen kan ik leven. Let wel, het gaat om de activiteit geloven, niet over het werken of verdienen.
2) Activiteit na de bekering (heiligmaking)
Van de mens wordt bekering verwacht en geeïst. De vernieuwde mens heeft ook een nieuwe wil waarmee hij zich kan bekeren. Natuurlijk, we leven nog in het vlees en dan is Rom. 7 praktijk (geen perfectionisme). Maar we moeten Rom. 7 niet misbruiken om ons maar neer te leggen bij ons zondige vlees, en wachtten op een automatische heiligmaking. Onze kracht tot heiligmaking heeft oorsprong in het bloed van Christus dat krachtig is! Behalve als we bepaalde zonden aan de hand houden of er een slordige levenwandel op nahouden.
Tenslotte wordt ons in het Woord duidelijk gemaakt hoe we de geestelijke wapenrusting moeten gebruiken.
Ik bemerk dat het 'bekeer je' erg doorelkaar gehaald wordt met bekering voor het eerst(wedergeboorte) en bekering in de heiligmaking. Het bijbelse 'bekeer je' staat altijd in de context van heiligmaking en niet in de context van wedergeboorte.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
Soms kunnen oneliners nuttig zijn. Het brengt je terug tot de kern. In bepaalde materie is het een gevaarlijke bezigheid.
Als een dr. E.P. Meijering [remonstrants theoloog] schrijft / zegt dat de bekering van de mens 100% Gods werk is en 100% mensenwerk, dan hoeft dat geen probleem te zijn wanneer we beide als één geheel zien. Op Gods dag trekt Hij de mens.
Levensgevaarlijk wordt het als de eerste daad bij de mens begint, of anders geformuleerd als ons menselijk handelen Gods vertrekpunt wordt. Wat dit uitwerkt leert ons de geschiedenis. Helaas! Hier is het geheel geen twee-eenheid meer, maar het één is afhankelijk van het ander. Ze zijn gescheiden, terwijl het bijbels is om te zeggen dat ze, hoewel onderscheiden, niet te scheiden zijn.
Natuurlijk gebeurt dat ook andersom. Dan wordt de mens lijdelijk. Hij wacht af! Ook dit heeft catestrofale volgen.
Het remonstrantisme viel helaas in dat eerste zwaard. Lees hiervoor de dwalingen maar na op hoofdstuk 3/4 van de DL.
Dat er remonstrantse predikers / theologen geweest zijn die het wél goed bedoelden, doet niets af van de levensgevaarlijke leer die het remonstrantisme ís! Ook in de kerk van Rome waren en zijn er predikers geweest van vrije genade, maar ook die leer is gedrenkt in de filosofie van Thomas van Aquino, wat heeft geleidt tot allerlei afwijkingen in de leer der genade.
Zojuist antwoord gehad via email van mijn vraag over doctrinale positie van 'Heartcry':
Dear Bert:
Our organization is non-denominational and evangelical and so the Fellowship has no theological position re: Calvinism or Arminianism. See our statement of faith on the website. http://www.revivalfellowship.com
We seek to minister the Grace of God to all. Several of our number are Calvinistic and some are Arminian. History tells us that God used Whitefiled (a Calvinist) and Finnery (an Arminian) in revival. Our heart cry is for a Sovereign move of God to touch Canada.
For revival & spiritual awakening,
John McGregor
Dus, ze hebben geen positie. (Alsof dat mogelijk is dan)
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Bert Mulder schreef:Zojuist antwoord gehad via email van mijn vraag over doctrinale positie van 'Heartcry':
Dear Bert:
Our organization is non-denominational and evangelical and so the Fellowship has no theological position re: Calvinism or Arminianism. See our statement of faith on the website. http://www.revivalfellowship.com
We seek to minister the Grace of God to all. Several of our number are Calvinistic and some are Arminian. History tells us that God used Whitefiled (a Calvinist) and Finnery (an Arminian) in revival. Our heart cry is for a Sovereign move of God to touch Canada.
For revival & spiritual awakening,
John McGregor
Dus, ze hebben geen positie. (Alsof dat mogelijk is dan)
Ik vind het behoorlijk kwalijk dat Calvinisme en Arminianisme op één hoop gegooid worden. Het lijkt nu alsof het eigenlijk niet uitmaakt wat je bent, want God gebruikt toch allebei de richtingen om opwekking te werken.
Nu is dat natuurlijk niet te ontkennen, maar ik ben er van overtuigd dat arminianisme godonterend is, en het gedachtegoed absoluut bestreden dient te worden. En niet binnengehaald worden.
Maar ik kan het standpunt wel begrijpen. Ze zoeken allereerst naar wat men gezamenlijk heeft. En als je elkaar vind aan de voet van het kruis...
Bert Mulder schreef:
If our nation and the world is going to turn from the rapid moral and spiritual decline we are in, people’s lives must change, families must change, churches must change, communities must change and nations must change. What would happen if believers were to get really honest about their sin and serious about pursuing holiness? Might we not once again experience the manifest presence of God in our churches? Revival starts with God’s people. Revival starts with you.
Ik meende dat het God's werk was.
Maar dat ontkent de schrijver hier ook niet. Hij benadrukt hier wel de verantwoordelijkheid van ons mensen. Verder laat hij hier zien hoe het in herleving gaat. Het gaat allereerst om een persoonlijke herleving... 'Schenk een herleving, en begin bij mij...'
freek schreef:
Ik vind het behoorlijk kwalijk dat Calvinisme en Arminianisme op één hoop gegooid worden. Het lijkt nu alsof het eigenlijk niet uitmaakt wat je bent, want God gebruikt toch allebei de richtingen om opwekking te werken.
Nu is dat natuurlijk niet te ontkennen, maar ik ben er van overtuigd dat arminianisme godonterend is, en het gedachtegoed absoluut bestreden dient te worden. En niet binnengehaald worden.
nu begint het mij toch wat vaag te worden. je kunt niet ontkennen dat God werkt door arminianisme, maar het is wel godonterend en dient bestreden te worden. m.a.w., God werkt door dingen die hem onteren, en vervolgens ga jij dat (God's werk dus) bestrijden.
Voor het eerst hoorde ik dat de Arminianen méér uitverkorenen hebben dan de Calvinisten. Nooit geweten. :o
Best mogelijk dat het op bepaalde punten niet helemaal klopt. Maar de wijze waarop het Calvinisme met de verkiezing omgaat is ook wel wat apart. Calvijn zal wel niet gedacht hebben dat alle mensen in de kerk ook uitverkorenen waren. Toch was zijn gemeentevisie volgens mij niet zo dat hij uitging van 98% onwedergborenen, zoals nu wel gebeurt. Om dan de troost die de verkiezing oplevert aan te bieden aan een gemeente is dan wel hard. Die troost is er voor de 2%, de rest ziet niets.
Wat er overblijft is dat God alles mag doen, maar je houdt wel een geweldig gedetermineerd systeem over. De genade loopt min of meer door de mens heen. En dat is - de Bijbel lezende - ook niet de bedoeling.
Overigens geloof ik niet eens dat de DL zo'n gedetermineerd systeem voorstonden, maar is dat meer de uitleg van nu, die er aan gegeven wordt.
Stonden de Arminianen toen nog min of meer zij aan zij tegenover God. "Wij zien dat er mensen tot geloof komen, alleen verschillen wij over hoe dat dan toegaat binnen een mens en de manier van werken van God'. Nu menen we zelfs dat Arminianen Godonterend zijn. Dat kun je niet staande houden.
Juist vond Arminius ons systeem leren dat God de auteur van de zonde is. Daarom bedacht hij iets anders. De DL komen op dat punt niet verder dan te zeggen dat dat te zeggen Godslastering is. Maar de Arminianen zeggen dat ook helemaal niet. ZIj zeggen juist dat dat de consuqemtie is van de Calvinistische verkiezingsleer.
Er zitten 's zondags duizenden mensen in de kerk tegen wie gezegd wordt dat ze zich moeten bekeren, maar dat ze vooral niet zelf moeten beginnen. Laten ze maar Arminiaans beginnen en dan tenmslotte de Calvinistische troost uit de verkiezing krijgen. Die troost klopt wel. De beschreven techniek van de verkiezing, het hoe-gaat-dat-dan-in-zijn-werk vast en zeker niet. Daar zit net wat te veel redeneren in, incl het op een bepaalde wijze uitleggen van bepaalde Bijbelteksten.
