Vraag: is er een toeleidende weg voor de wedergeboorte?

[Oude Paden]

Als je bedoeld dat de weg van ontdekking voor sommigen de toeleidende weg is denk ik dat je op een verkeerd spoor zit.
Lees hiervoor het heldere boek van Sheppard: De gezonde gelovige.
Als een mens wordt stilgezet op zijn weg en zijn schuld leert zien en dat de schuld hem overtuigd dat hij helwaardig is en dat hij de rechtvaardigheid van de straf ziet, en ook het Godonterende van de zonde, dan is God met de mens begonnen en is er geen sprake van een toeleidende weg die nog overal op kan uitlopen. (aldus Sheppard)

Well, we kunnen achteraf pas bezien of het God was die met de mens begonnen is. Waaraan? Aan de vruchten van geloof en bekering.

Ik zie namelijk een groot gevaar in de visie die jij noemt* dat men kenmerken gaat opsommen van wat nu een ware ontdekking is, en dat dat de toetsteen word van iemands zaligheid. Hier heb ik grote moeite mee, om 2 redenen:
1. God handelt niet volgens vaste wegen (alhoewel er wel overeenkomsten zijn). Het gevaar is dat iemand zich niet herkent in (al) de kenmerken, waarin God toch een goed werk begonnen is
2. Het gevaar is dat iemand, die door een depressieve geest, of door een tijdelijke indruk, slecht over zichzelf denkt, zichzelf herkent in de kenmerken, terwijl later blijkt dat het niet is uitgelopen tot geloof en bekering.

Misschien is dat bezwaar niet terecht, daar je met die visie die je noemt ook de goede kant op kunt. Ik signaleer alleen een groot gevaar, wat helaas in onze kringen zijn duizenden verslaat....

Je moet echt het boek van Sheppard eens lezen.
Die hamert er juist op dat jouw visie zijn duizenden verslaat.
1. God handeld wel volgens vaste wegen (alhoewel er verschil in mate en trap is) en we hebben ons in de prediking te houden aan Gods gewone weg.
2. Juist die kenmerken worden uiteengezet door Sheppard om de ware kenmerken boven te halen. Dit is de noodzakelijk separatie die wel node gaat missen in ons kerkelijk leven. Waar vind je nog een dominee die zoals Sheppard het schijn van het zijn eruithaald?

Het boek heet: De GEZONDE gelovige, en het grootste deel handeld over de ware kenmerken van ellende, verslagenheid, overtuiging enz. omdat dit het hele leven van Gods kinderen een noodzakelijk GEZONDE les is en blijft. Ook als Christus aan hun ziel is geopenbaart als de enige weg van behoudt

[jacob]

Misschien kan oude paden even op grond van Gods Woord het een en ander toelichten. Vaak iks het zo dat met zulke discussie's we elkaar gewoon niet goed begrijpen.

Verder ben ik vooraf al wat huiverig voor kenmerken. Zo juist gaf ik al aan dat Judas ook heel wat kenmerken had. Maar waar ga je met al onrust en ellendigheid naar toe. Christus hoort centraal te staan niet de kenmerken. Juist op dat punt is het hart arglistig.

[memento]

Het boek heet: De GEZONDE gelovige, en het grootste deel handeld over de ware kenmerken van ellende, verslagenheid, overtuiging enz. omdat dit het hele leven van Gods kinderen een noodzakelijk GEZONDE les is en blijft. Ook als Christus aan hun ziel is geopenbaart als de enige weg van behoudt

De noodzaak van groei in ellendekennis ontken ik ook helemaal niet. Ootmoed is hét kenmerk van een christen.

Echter, we hebben geen enkele grond in Gods Woord, om te stellen dat er leven is buiten Christus. Wat is het kenmerk van genade? Dat de ziel uitgaat naar Christus. Ongeacht of dit gebeurt als bedelaar (bekommerden, als je wilt), of in de kind-gestalte (verder gevorderde christen).

Kortom, ik stel dat we ons moeten beperken tot Gods woord, als het gaat om kenmerken van het geloof. Daarbij hebben zaken als ootmoed, nederigheid, beleving van ellende en ellendigheid, beleving van zonde en zondigheid, zeker een plaats. Echter nooit buiten dat kenmerk der kenmerken, namelijk het uitgaan tot Christus.

Laat de prediker de hoorder geen enkele rust gunnen, dan tenzij hij Christus gevonden heeft, en de zijne mag noemen. Dát is separeren, dát is bijbels.

[Oude Paden]

Het boek heet: De GEZONDE gelovige, en het grootste deel handeld over de ware kenmerken van ellende, verslagenheid, overtuiging enz. omdat dit het hele leven van Gods kinderen een noodzakelijk GEZONDE les is en blijft. Ook als Christus aan hun ziel is geopenbaart als de enige weg van behoudt

De noodzaak van groei in ellendekennis ontken ik ook helemaal niet. Ootmoed is hét kenmerk van een christen.

Echter, we hebben geen enkele grond in Gods Woord, om te stellen dat er leven is buiten Christus. Wat is het kenmerk van genade? Dat de ziel uitgaat naar Christus. Ongeacht of dit gebeurt als bedelaar (bekommerden, als je wilt), of in de kind-gestalte (verder gevorderde christen).

Kortom, ik stel dat we ons moeten beperken tot Gods woord, als het gaat om kenmerken van het geloof. Daarbij hebben zaken als ootmoed, nederigheid, beleving van ellende en ellendigheid, beleving van zonde en zondigheid, zeker een plaats. Echter nooit buiten dat kenmerk der kenmerken, namelijk het uitgaan tot Christus.

Laat de prediker de hoorder geen enkele rust gunnen, dan tenzij hij Christus gevonden heeft, en de zijne mag noemen. Dát is separeren, dát is bijbels.

Geheel mee ens,
Alleen de reden dat Sheppard dit zo nadrukkelijk behandeld is juist omdat die gestalte van het naar Christus gaan gemist word. Het uitgaan naar Christus kan alleen als een onwaardige. Dit wordt zo gemist.
Hij ontdekt de mens vooraf, voor dat hij een gegrepen Jezus aanneemt zonder grond!
Ken je het boek van Sheppard?

[jacob]

Het boek heet: De GEZONDE gelovige, en het grootste deel handeld over de ware kenmerken van ellende, verslagenheid, overtuiging enz. omdat dit het hele leven van Gods kinderen een noodzakelijk GEZONDE les is en blijft. Ook als Christus aan hun ziel is geopenbaart als de enige weg van behoudt

De noodzaak van groei in ellendekennis ontken ik ook helemaal niet. Ootmoed is hét kenmerk van een christen.

Echter, we hebben geen enkele grond in Gods Woord, om te stellen dat er leven is buiten Christus. Wat is het kenmerk van genade? Dat de ziel uitgaat naar Christus. Ongeacht of dit gebeurt als bedelaar (bekommerden, als je wilt), of in de kind-gestalte (verder gevorderde christen).

Kortom, ik stel dat we ons moeten beperken tot Gods woord, als het gaat om kenmerken van het geloof. Daarbij hebben zaken als ootmoed, nederigheid, beleving van ellende en ellendigheid, beleving van zonde en zondigheid, zeker een plaats. Echter nooit buiten dat kenmerk der kenmerken, namelijk het uitgaan tot Christus.

Laat de prediker de hoorder geen enkele rust gunnen, dan tenzij hij Christus gevonden heeft, en de zijne mag noemen. Dát is separeren, dát is bijbels.

Geheel mee ens,
Alleen de reden dat Sheppard dit zo nadrukkelijk behandeld is juist omdat die gestalte van het naar Christus gaan gemist word. Het uitgaan naar Christus kan alleen als een onwaardige. Dit wordt zo gemist.
Hij ontdekt de mens vooraf, voor dat hij een gegrepen Jezus aanneemt zonder grond!
Ken je het boek van Sheppard?

En dan vraag ik met zo af, hoe weet jij dan nou? Zelf spreek je uit dat je het zelf ook niet kent. Moeten de dode dan de dode oordelen?

Goed, in het geval van sheppard (ken ik niet overigens) zou het mogelijk wel kunnen. Maar wie zal de ander oordelen. Als iemand belijdt een kind van God te zijn, dan moeten we dat gewoon laten rusten. Zolang de belijdenis naar de Schrift is.

[memento]

Alleen de reden dat Sheppard dit zo nadrukkelijk behandeld is juist omdat die gestalte van het naar Christus gaan gemist word. Het uitgaan naar Christus kan alleen als een onwaardige. Dit wordt zo gemist.
Hij ontdekt de mens vooraf, voor dat hij een gegrepen Jezus aanneemt zonder grond!
Ken je het boek van Sheppard?

Ik denk dat het gemis van de ontdekking mede een gevolg is van het preken van kenmerken waaraan dat gemis moet voldoen. Er word vaak zo algemeen gesproken over de zonde, men heeft het over dat wij gevallen zijn in Adam, over dat wij allemaal zondig zijn, en dat we t allemaal zo nodig hebben om door Gods Geest ontdekt te worden.

NEE! Dat is allemaal wel waar enzo, maar het gaat erom dat de persoonlijke zonde wordt aangewezen. Jij, jij, jij hebt gezondigd. God is toornig op jou. Jij gaat verloren als je je niet bekeerd.

[Oude Paden]

Alleen de reden dat Sheppard dit zo nadrukkelijk behandeld is juist omdat die gestalte van het naar Christus gaan gemist word. Het uitgaan naar Christus kan alleen als een onwaardige. Dit wordt zo gemist.
Hij ontdekt de mens vooraf, voor dat hij een gegrepen Jezus aanneemt zonder grond!
Ken je het boek van Sheppard?

Ik denk dat het gemis van de ontdekking mede een gevolg is van het preken van kenmerken waaraan dat gemis moet voldoen. Er word vaak zo algemeen gesproken over de zonde, men heeft het over dat wij gevallen zijn in Adam, over dat wij allemaal zondig zijn, en dat we t allemaal zo nodig hebben om door Gods Geest ontdekt te worden.

NEE! Dat is allemaal wel waar enzo, maar het gaat erom dat de persoonlijke zonde wordt aangewezen. Jij, jij, jij hebt gezondigd. God is toornig op jou. Jij gaat verloren als je je niet bekeerd.

Mee eens, Dat hoor je niet veel, het recht op de man afpreken.
Maar daarna (en dat zie je bij Sheppard) is het zo nodig het rechte werk van Gods Geest eruit te halen omdat de mens een rechthebbend mens is. Er is zoveel zondekennis wat geen zonde schuld is.

[memento]

Mee eens, Dat hoor je niet veel, het recht op de man afpreken.
Maar daarna (en dat zie je bij Sheppard) is het zo nodig het rechte werk van Gods Geest eruit te halen omdat de mens een rechthebbend mens is. Er is zoveel zondekennis wat geen zonde schuld is.

Mee eens. Echter, kunnen wij als mensen de kenmerken zó prediken, dat de onoprechte zich buitengesloten, en de bekommerde zich binnengesloten weet? Mijn ervaring is juist dat het vaak andersom is:

De onoprechte sluit zichzelf in, en de bekommerde zegt: zie je wel, het is helemaal niets met mij, aan die kenmerken voldoe ik niet genoeg...

[Oude Paden]

Mee eens, Dat hoor je niet veel, het recht op de man afpreken.
Maar daarna (en dat zie je bij Sheppard) is het zo nodig het rechte werk van Gods Geest eruit te halen omdat de mens een rechthebbend mens is. Er is zoveel zondekennis wat geen zonde schuld is.

Mee eens. Echter, kunnen wij als mensen de kenmerken zó prediken, dat de onoprechte zich buitengesloten, en de bekommerde zich binnengesloten weet? Mijn ervaring is juist dat het vaak andersom is:

De onoprechte sluit zichzelf in, en de bekommerde zegt: zie je wel, het is helemaal niets met mij, aan die kenmerken voldoe ik niet genoeg...

Toch is dat niet de reden om anders te preken.
Een onoprechte maakt zijn schuld hiermee grotter daar hij zich niet hoeft te bedriegen.

[wim]

1. God handeld wel volgens vaste wegen (alhoewel er verschil in mate en trap is) en we hebben ons in de prediking te houden aan Gods gewone weg.

Gewone weg? Dat impliceeert dat God ook andere (buitengewone) wegen gaat. Toch? Waarom die andere wegen negeren?

En als je je dan toch wilt beperken tot één weg, dan is dat volgens de bijbel:'Jezus' (Ik ben de weg, de waarheid en het leven). Andere wegen (gewone of ongewone) zijn er niet.

[wim]

Ik denk dat het gemis van de ontdekking mede een gevolg is van het preken van kenmerken waaraan dat gemis moet voldoen.

Je slaat de spijker op de kop. (Mooie stelling voor in een proefschrift)

[memento]

Mee eens, Dat hoor je niet veel, het recht op de man afpreken.
Maar daarna (en dat zie je bij Sheppard) is het zo nodig het rechte werk van Gods Geest eruit te halen omdat de mens een rechthebbend mens is. Er is zoveel zondekennis wat geen zonde schuld is.

Mee eens. Echter, kunnen wij als mensen de kenmerken zó prediken, dat de onoprechte zich buitengesloten, en de bekommerde zich binnengesloten weet? Mijn ervaring is juist dat het vaak andersom is:

De onoprechte sluit zichzelf in, en de bekommerde zegt: zie je wel, het is helemaal niets met mij, aan die kenmerken voldoe ik niet genoeg...

Toch is dat niet de reden om anders te preken.
Een onoprechte maakt zijn schuld hiermee grotter daar hij zich niet hoeft te bedriegen.

Jawel, maar de bekommerde wordt gepredikt dat hij die-en-die kenmerken moet hebben (die hij dus niet heeft, in eigen oog) om naar Christus te mogen (want daarbuiten 'steelt' men Christus). Is dit niet hetzelfde als de bekommerde afhouden van Christus?

Begrijp me goed: Ik ben voor eerlijkheid. Aan een prediking die iedereen een geloof aanpraat heb je niets. De ongelovigen en nabij-christenen moeten er zo duidelijk mogelijk op gewezen worden dat zij verloren gaan. Maar een prediking waarin de ware bekommerde haast omkomt, dat is toch ook niet de bedoeling?

Ik denk dat het gemis van de ontdekking mede een gevolg is van het preken van kenmerken waaraan dat gemis moet voldoen.

Je slaat de spijker op de kop. (Mooie stelling voor in een proefschrift)

Zit uiteraard copyright op, voor het geval ik er idd ooit nog een proefschrift over wil schrijven

[refo]

Alleen de reden dat Sheppard dit zo nadrukkelijk behandeld is juist omdat die gestalte van het naar Christus gaan gemist word. Het uitgaan naar Christus kan alleen als een onwaardige. Dit wordt zo gemist.
Hij ontdekt de mens vooraf, voor dat hij een gegrepen Jezus aanneemt zonder grond!
Ken je het boek van Sheppard?

Ik denk dat het gemis van de ontdekking mede een gevolg is van het preken van kenmerken waaraan dat gemis moet voldoen. Er word vaak zo algemeen gesproken over de zonde, men heeft het over dat wij gevallen zijn in Adam, over dat wij allemaal zondig zijn, en dat we t allemaal zo nodig hebben om door Gods Geest ontdekt te worden.

NEE! Dat is allemaal wel waar enzo, maar het gaat erom dat de persoonlijke zonde wordt aangewezen. Jij, jij, jij hebt gezondigd. God is toornig op jou. Jij gaat verloren als je je niet bekeerd.

Dat werkt ook niet. Het enige wat werkt is de evangelieverkondiging.

Ik kan moelijk gaan voorschrijven hoe dat dan zou moeten. Aan de hand van het schaarse aantal preken dat de Bijbel bevat is het recept:
1. Bekend maken van de zonden en de zondigheid.
2. Het aanwijzen van de weg tot God in Christus. Als enige mogelijkheid tot behoud. Als aanbod en niet och mocht.
3. Het antwoord van de luisteraar: ja dat wil ik /nee dank u. Een keuze dus. Die keuze is aan te merken als: geloof.

[Oude Paden]

Mee eens, Dat hoor je niet veel, het recht op de man afpreken.
Maar daarna (en dat zie je bij Sheppard) is het zo nodig het rechte werk van Gods Geest eruit te halen omdat de mens een rechthebbend mens is. Er is zoveel zondekennis wat geen zonde schuld is.

Mee eens. Echter, kunnen wij als mensen de kenmerken zó prediken, dat de onoprechte zich buitengesloten, en de bekommerde zich binnengesloten weet? Mijn ervaring is juist dat het vaak andersom is:

De onoprechte sluit zichzelf in, en de bekommerde zegt: zie je wel, het is helemaal niets met mij, aan die kenmerken voldoe ik niet genoeg...

Toch is dat niet de reden om anders te preken.
Een onoprechte maakt zijn schuld hiermee grotter daar hij zich niet hoeft te bedriegen.

Jawel, maar de bekommerde wordt gepredikt dat hij die-en-die kenmerken moet hebben (die hij dus niet heeft, in eigen oog) om naar Christus te mogen (want daarbuiten 'steelt' men Christus). Is dit niet hetzelfde als de bekommerde afhouden van Christus?

Begrijp me goed: Ik ben voor eerlijkheid. Aan een prediking die iedereen een geloof aanpraat heb je niets. De ongelovigen en nabij-christenen moeten er zo duidelijk mogelijk op gewezen worden dat zij verloren gaan. Maar een prediking waarin de ware bekommerde haast omkomt, dat is toch ook niet de bedoeling?

Ik denk dat het gemis van de ontdekking mede een gevolg is van het preken van kenmerken waaraan dat gemis moet voldoen.

Je slaat de spijker op de kop. (Mooie stelling voor in een proefschrift)

Zit uiteraard copyright op, voor het geval ik er idd ooit nog een proefschrift over wil schrijven

Een ware bekommerde moet die kenmerken niet hebben, maar heeft die kenmerken. En vanuit die verslagendheid zal ze dus ook naar Christus vluchten.
Preken met kenmerken zoals vele oudvaders dat doen is geen belemmering omdat de ware kenmerken bij zo-een gevonden worden.

[refo]

Dat kenmerken verhaal is een redeneren vanuit de mens. De prediker preekt. Hij stelt leven of dood voor. Kies nu heden wie gij dienen zult. Ieder mens in de gemeente is gelijk. Met kenmerken allerlei onderscheidingen aanbrengen is levensgevaarlijk. Er zijn maar 2 kenmerken: dood en levend. En niet: verslagenen en niet-verslagenen.