Ik weet wel dat dit soort dingen er ook instaan... maar tegelijkertijd wordt dat ondergeschikt gemaakt aan uitverkiezing en verwerping... het is de schuld van de mens dat ze verloren gaan, want ze geloven niet... en aan de andere kant kunnen ze niet geloven want ze zijn niet uitverkoren en dus verworpen, en dat staat al vast. Dat is tegenstrijdig, want als het al vast staat en mensen voor de schepping al verworpen zijn, hoe kunnen ze dan als schepsel nog verantwoordelijkheid nemen of niet? Daarin is dan toch de keuze weg? De DL is daarin niet helder. Mensen hebben verantwoordelijkheid, maar alles ligt al vast. Juist door de DL rijzen er een hoop vragen in me op:
God wil dat niemand verloren gaat maar hij heeft al voor de mens bestond velen bestemd tot te verdoemenis? Hoe kan dat? Dat klopt toch niet? Hoe moet ik de teksten die aangeven dat God niet wil dat mensen verloren gaan, hiermee kunnen rijmen?
2-5 en 2-6 lijken heel evenwichtig... maar waarom bekeren mensen zich niet? Ze kunnen het niet, ze zijn immers niet uitverkozen maar verworpen. Ze hebben dus geen keuze, ze kunnen niet gaan geloven... Dat soort dingen blijf ik dus moeilijk vinden en ietwat eenzijdig
