Wellicht heb je gelijk, maar ik ben benieuwd naar de visie van Oude Paden... (als we die bij voorbaat al bekritiseren, is het voor hem moeilijker om goed mee te doen aan de discussie, aangezien hij/zij zich voortdurend aangevallen weet).plebe schreef:Een prediking met nadruk op de uitverkiezing is als een timmerman die heel de dag alleen maar naar z'n hamer zit te staren. Het ultieme kanaal van uitverkiezing is de prediking van het evangelie aan in zichzelf verloren mensen.
Onderschatting van de genademiddelen
-
Oude Paden
Geen nadruk op de uitverkiezing.rekcor schreef:1. Verklaarders kunnen het ook wel eens bij het verkeerde eind hebben (ieder ketter z'n letter). Sowieso heb jij het zeer waarschijnlijk over 'enkele verklaarders', of preciezer: 'enkele verklaarders in de uiterste rechterflank van de ger. gezindte' (dat laaste weet ik niet c-ker)Oude Paden schreef:Ik volg alleen maar de verklaarders over deze teksten.Marnix schreef:WIe ontkracht hier nou Gods boodschap, het evangelie. De Bijbel zegt dat God wil dat niemand verloren gaat maar allen behouden worden.... en hier beweer je gewoon het tegenovergestelde, en ga je rechtstreeks tegen de Bijbelse boodschap in, Oude Paden.
Raar, eerst werkt men de uitverkiezing helemaal gedetailleerd uit.... terwijl we die volgens mij niet kunnen vatten... en vervolgens worden de teksten die daar niet bij aansluiten verdraaid zodat het weer met onze ideetjes past.
2. Wil je nog reageren op mijn post hieronder. De portee daarvan was: uitverkiezing is bijbels, maar waarom de nadruk in de prediking daarop leggen, als de in de bijbel opgevoerde predikers van het evangelie dat niet lijken te doen?
Maar, de Gods welbehagen als grondslag nemen. Dan komt Gods eer eerst en dan de zaligheid van de mens
-
Oude Paden
Ik snap niet hoe de verklaarders daar bij komen, terwijl heel duidelijk er iets anders staat... waarschijnlijk omdat ze het niet met de uitverkiezing konden rijmen..... maar ja, de Bijbel verklaren naar menselijk inzicht en als wij twee dingen niet kunnen rijmen 1 ding maar op een onlogische manier gaan verklaren, lijkt me niet de juiste manier.Oude Paden schreef:Ik volg alleen maar de verklaarders over deze teksten.Marnix schreef:WIe ontkracht hier nou Gods boodschap, het evangelie. De Bijbel zegt dat God wil dat niemand verloren gaat maar allen behouden worden.... en hier beweer je gewoon het tegenovergestelde, en ga je rechtstreeks tegen de Bijbelse boodschap in, Oude Paden.
Raar, eerst werkt men de uitverkiezing helemaal gedetailleerd uit.... terwijl we die volgens mij niet kunnen vatten... en vervolgens worden de teksten die daar niet bij aansluiten verdraaid zodat het weer met onze ideetjes past.
Gefeliciteerd trouwens.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Ik geloof dat een ‘leven met God’ niet in het verlengde ligt van ons ‘natuurlijke’ leven. Wanneer God in ons leven komt, dan verandert er radicaal iets. Dan is er de ‘Godservaring’, in eerste instantie van de God Die we niet kennen, later van God zoals Hij Zich laat kennen in Christus. Daarom heb ik moeite met de omschrijving van Rekcor:Alleen punt 3 geeft nog wel ruimte voor interpretatie. Als je een vriend van God wordt verandert je leven radicaal, daarmee ben ik het eens. Maar ik zou niet de levendmaking 'in een punt des tijds' als heel radicaal willen omschrijven. (maar misschien hangt het op de definitie 'radicaal'?)
Maar als je zo eens terug kijkt, dan is levendmaking toch iets wat alle facetten van het leven doortrekt en in die zin radicaal is.
Hoe bedoelde jij je punt 3, Afgewezen?
Het lijkt hier of de vruchten van de Geest kunnen groeien op de akker van ons eigen hart, zomaar ineens. Het overtuigende werk van de Geest lijkt hier te ontbreken.Je ziet tot je eigen verbazing dat je God wilt dienen, Hem groot wilt maken, niet meer zelf in het middelpunt wilt staan. Daarnaast zie je steeds meer gaven in je leven groeien en bloeien: blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, enzovoort. Aan de andere kant zie je de oude mens in jezelf, die zich met hand en tand tegen dit alles tracht de verzetten...
Op zichzelf is dit bijbels. Wel denk ik dat er een evenwicht moet zijn. De ‘ondertoon’ in de Bijbel, in de prediking van Christus en de apostelen bijv., is altijd dat God de mensen de zaligheid gunt. Soms lijkt het erop of de rollen omgedraaid zijn en dat God helemaal niet aan Zijn eigen eer denkt, maar helemaal uit is op de zaligheid van de mens.Bijv. in de GGiN zie je dat de prediking ge-ent is vanuit de Vader middels de Zoon door de Heilige Geest. De grondslag van de preek ligt daar in het welbehagen en fungeert rondom het raadsplan Gods. Alles draait eigenlijk om God en niet zozeer primair om de zaligheid van de mens. De zaligheid van de mens is tot meerder heerlijkheid aan God, maar niet als doel op zich. God heeft de zaligheid van de mens niet nodig om volheerlijk te zijn in zichzelf. Je ziet dan ook een prediking waar het wonder van zalig worden niet alleen ligt in de kruisverdienste van de Zoon maar ook vooral in het verkiezen van mensen om bij Hem altijd te wonen.
Dat maakt het wonder uit. Dat God mensen wil hebben voor Zijn troon om zich nog meer te verheerlijken. En dat Hij daar onzalige schepselen voor heeft verkoren.
“Zo zijn wij dan gezanten van Christuswege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christuswege: Laat u met God verzoenen” (2 Kor. 5:20).
Of de uitroep van de Heere Jezus tegen Jeruzalem: “Jeruzalem, Jeruzalem, gij, die de profeten doodt, en stenigt, die tot u gezonden zijn! Hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, gelijkerwijs een hen haar kuikens bijeenvergadert onder de vleugelen, en gij hebt niet gewild.”
Die zíjn toch al gekomen??Een nodiging tot vermoeiden en belasten!
Dit is een troostbelofte voor Gods geroepen kinderen.
Het beogen van de eigen zaligheid en het zoeken van de eer van God zijn twee dingen die elkaar niet uitsluiten. Leerzaam is nog altijd wat Brakel hierover schrijft:Maar, de Gods welbehagen als grondslag nemen. Dan komt Gods eer eerst en dan de zaligheid van de mens.
God heeft het geestelijk zoeken van zich zelven den mensch ingeschapen; moest Adam door de bedreiging; ten dage, als gij daarvan eet, zult gij den dood sterven, niet bezorgd zijn zich van het eten van dien boom te wachten: Moest hij niet vrezen zijn gelukzaligen staat te verliezen? Moest hij zijne zaligheid niet zoeken in de gemeenschap met zijn God? ….. Uit deze allen (Brakel noemt nog meer argumenten Afg.) blijkt, dat het niet beogen van zijnen welstand, ....... zich ten opzichte van zijne behoudenis geheel kwijt te zijn, en zich zelven overal uit de houden, geene geestelijkheid is, maar een eigen versierde godsdienst, tegen Gods gebod, en nergens toe dient, dan tot verzadiging des vleesches, en eigene inbeelding.
-
limosa
het lijkt me nog niet eenvoudig om met deze ingredienten een trinitairische preek te houdenOude Paden schreef:Hier raak je wel een wezenlijk element!limosa schreef:Eens, de prediking dient trinitairisch en christocentrisch te zijn maar niet christomonistisch.Oude Paden schreef:De prediking dient m.i. trinitairisch te zijn.
Teveel wordt er gesuggureerd dat Christus als enige gepredikt moet worden.
De zaligheid is nl. mogelijk door het werk van een DRIE enig God en is niet alleen Christus werk!
Dingen staan echter niet los van elkaar. Je ziet vaak dat waar de prediking niet christocentrisch is deze ook niet trinitairisch is. Als uitsluitend God gepredikt wordt als God van de Schepping en van het eeuwige besluit raken de andere Personen toch wat op de achtergrond. Ik denk dat een christocentrische insteek een voorwaarde is voor een trinitairische preek.
Hier liggen m.i. ook de scheidslijnen in de verschillende kerkverbanden.
Even zonder waardeoordeel objectief gezien:
Bijv. in de GGiN zie je dat de prediking ge-ent is vanuit de Vader middels de Zoon door de Heilige Geest. De grondslag van de preek ligt daar in het welbehagen en fungeert rondom het raadsplan Gods. Alles draait eigenlijk om God en niet zozeer primair om de zaligheid van de mens. De zaligheid van de mens is tot meerder heerlijkheid aan God, maar niet als doel op zich. God heeft de zaligheid van de mens niet nodig om volheerlijk te zijn in zichzelf. Je ziet dan ook een prediking waar het wonder van zalig worden niet alleen ligt in de kruisverdienste van de Zoon maar ook vooral in het verkiezen van mensen om bij Hem altijd te wonen.
Dat maakt het wonder uit. Dat God mensen wil hebben voor Zijn troon om zich nog meer te verheerlijken. En dat Hij daar onzalige schepselen voor heeft verkoren.
dat de zaligheid een zaak is van verkiezing én geloof is overigens niet exclusief voor de GGiN, dat wordt in de gehele rechterflank geleerd, verkiezing en geloof zijn twee kanten van dezelfde medaille
Hm ja, dat is juist zo bijzonder. Zo is onze God. Niet op eigen eer gericht.... God is liefde, is een veelgehoorde uitspraak... dat klopt. En wat zegt de Bijbel over liefde? De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig,Afgewezen schreef:Op zichzelf is dit bijbels. Wel denk ik dat er een evenwicht moet zijn. De ‘ondertoon’ in de Bijbel, in de prediking van Christus en de apostelen bijv., is altijd dat God de mensen de zaligheid gunt. Soms lijkt het erop of de rollen omgedraaid zijn en dat God helemaal niet aan Zijn eigen eer denkt, maar helemaal uit is op de zaligheid van de mens.
“Zo zijn wij dan gezanten van Christuswege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christuswege: Laat u met God verzoenen” (2 Kor. 5:20).
Of de uitroep van de Heere Jezus tegen Jeruzalem: “Jeruzalem, Jeruzalem, gij, die de profeten doodt, en stenigt, die tot u gezonden zijn! Hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, gelijkerwijs een hen haar kuikens bijeenvergadert onder de vleugelen, en gij hebt niet gewild.”
En God maakt zichzelf in Jezus bekend, God op aarde, wie Hem heeft gezien heeft de Vader gezien. Jezus diende... Hij leert ons niet zomaar om God en onze naaste als onzelf lief te hebben in plaats van alleen op onszelf gericht te zijn.... Hij laat ons zien en leert hoe we meer op God kunnen gaan lijken... zoals we bedoeld zijn, als mensen, geschapen naar Gods beeld! Onbegrijpelijk dat de almachtige God zo met ons, mensjes omgaat...
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
De plaats van de uitverkiezing én het geloof in de prediking.
Laten we eens naar Gods Woord luisteren:
Wanneer het volk Israël op het punt stond om Egypte door Gods hand te verlaten, kreeg Israël voor de paasnacht een bevel: strijk bloed aan de posten aan de dorpel, want zo Ík dit bloed zie, zo zal ik úw deur voorbijgaan en zal uw zoon blijven leven.
De vraag die u, jij en ik dan kunnen stellen: wist God dan niet waar de Israëliet of de Egyptenaar woonde. Jazeker, alles is volkomen bij Hem bekend. Hij is de Almachtige, de geheel Andere. Hij wist zeker wel waar Zijn volk woonde. Maar wat vraagt God van het volk: geloof! Hebben wij ons dat wel eens ingedacht, wat dit inhield! Een zoon hebben en geloven dat het bloed aan de posten zal redden. Horen wij het geroep in het land wanneer er een Egyptenaar zijn zoon dood vindt! Beeft u dan niet Israëliet? Nee, want het bloed zit aan de posten en God heeft belooft dat wanneer Zijn engel dit bloed ziet, hij mijn huis voorbij zal gaan.
Zo is dat ook in ons leven. God weet volkomen wie er uiteindelijk geloven zullen, maar daarmee mogen we nooit werken. Ook in ons leven vraagt God het geloof. Het geloof in Zijn Zoon. Wanneer we dat geloof, hoe aangevochten ook, mogen beoefenen, dan wagen we het niet op onszelf, maar op het gestorte bloed van Golgotha!
Laten we eens naar Gods Woord luisteren:
Wanneer het volk Israël op het punt stond om Egypte door Gods hand te verlaten, kreeg Israël voor de paasnacht een bevel: strijk bloed aan de posten aan de dorpel, want zo Ík dit bloed zie, zo zal ik úw deur voorbijgaan en zal uw zoon blijven leven.
De vraag die u, jij en ik dan kunnen stellen: wist God dan niet waar de Israëliet of de Egyptenaar woonde. Jazeker, alles is volkomen bij Hem bekend. Hij is de Almachtige, de geheel Andere. Hij wist zeker wel waar Zijn volk woonde. Maar wat vraagt God van het volk: geloof! Hebben wij ons dat wel eens ingedacht, wat dit inhield! Een zoon hebben en geloven dat het bloed aan de posten zal redden. Horen wij het geroep in het land wanneer er een Egyptenaar zijn zoon dood vindt! Beeft u dan niet Israëliet? Nee, want het bloed zit aan de posten en God heeft belooft dat wanneer Zijn engel dit bloed ziet, hij mijn huis voorbij zal gaan.
Zo is dat ook in ons leven. God weet volkomen wie er uiteindelijk geloven zullen, maar daarmee mogen we nooit werken. Ook in ons leven vraagt God het geloof. Het geloof in Zijn Zoon. Wanneer we dat geloof, hoe aangevochten ook, mogen beoefenen, dan wagen we het niet op onszelf, maar op het gestorte bloed van Golgotha!
Helemaal mee eens, goed omschreven. God vraagt iets wat ons... geloof. We kunnen het bloed op onze deurpost strijken.... of het niet doen... en God zal niet verrast worden door ons handelen.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
-
Oude Paden