Maar die mensen zijn er gewoon op uit om zoveel mogelijk stof te doen opwaaien, en zich "op de kaart" te zetten.
En dat lijkt ze dus, blijkbaar, aardig te lukken.
Ze jammeren dat ze "doodgezwegen worden".
Het zij zo, laten we doen zoals ze zelf al aangeven dat we al járen deden: volkomen doodzwijgen. Dan bloed dit hele inititatief vanzelf weer dood.
Nieuwe Politieke Pedo Partij
Ik gaf echt geen karikatuur hoor. Niet-christelijke ethiek is een contradictio in terminis. Waar zijn die 'fundamentele gelijkwaardigheid' enzovoort op gebaseerd en wie bepaalt hoe rekbaar die begrippen zijn? Met kinderen omgaan is per definitie een ongelijkwaardige relatie, dan heb je toch nog de vraag wat wel of niet mag? En of de overheid daarin iets te zeggen heeft en zo ja in hoeverre? En als pedofilie daadwerkelijk niet 'schadelijk' (wie bepaalt wat dat is?) zou zijn?Zosinus schreef:Laten we ook geen karikatuur maken van niet-Christelijke ethiek. Pedofilie wordt gezien als in strijd met fundamentele gelijkwaardigheid en de plicht om een ander mens nooit louter als doel te zien. Er is bij pedofilie per definitie sprake van een ongelijkwaardige relatie en dus van misbruik.
Hoe rekbaar begrippen zijn is voor elke ethiek keer op keer weer de vraag. Zie tig van de discussies die hier gevoerd worden.Vincent schreef:Ik gaf echt geen karikatuur hoor. Niet-christelijke ethiek is een contradictio in terminis. Waar zijn die 'fundamentele gelijkwaardigheid' enzovoort op gebaseerd en wie bepaalt hoe rekbaar die begrippen zijn? Met kinderen omgaan is per definitie een ongelijkwaardige relatie, dan heb je toch nog de vraag wat wel of niet mag? En of de overheid daarin iets te zeggen heeft en zo ja in hoeverre? En als pedofilie daadwerkelijk niet 'schadelijk' (wie bepaalt wat dat is?) zou zijn?Zosinus schreef:Laten we ook geen karikatuur maken van niet-Christelijke ethiek. Pedofilie wordt gezien als in strijd met fundamentele gelijkwaardigheid en de plicht om een ander mens nooit louter als doel te zien. Er is bij pedofilie per definitie sprake van een ongelijkwaardige relatie en dus van misbruik.
Volgens mij is de kern van veel moderne ethiek een verbod op onderdrukking of overheersing. Het gaat uit van het idee van wederkerigheid, een ethische norm die je bij alle beschavingen (bv. bij Aristoteles) terugvindt. Natuurlijk zijn kinderen nog niet volwassen. Ze kunnen nog niet instemmen. Derhalve wordt pedofilie ook fundamenteel afgekeurd. Ouders mogen ook niet alles met hun kind doen. De maatstaf daarbij is de vraag of het kind daar als volwassene mee ingestemd zou hebben. Daarom zal de overheid iets als pedofilie ook niet overlaten aan de opvatting van de ouders.
Ik denk dat je moet oppassen om niet-Christelijke ethiek een contradictio in terminis te noemen. Dat zou betekenen dat Christenen het alleenrecht op ethiek hebben. Voor veel fundamentele vraagstukken komen Christelijke en niet-Christelijke ethiek uit op dezelfde antwoorden. Er is alleen altijd vooral aandacht voor de verschillen en de wederzijdse uitwassen.
Je hebt zeker gelijk, dat de uitkomsten van een postmoderne ethiek gelijk kunnen zijn aan die van een christelijke. En inderdaan is er bínnen een christelijke ethiek discussie mogelijk. Echter, de grondslag van de postmoderne ethiek zelf, staat wat mij betreft ter discussie, want waarop baseert men nu uiteindelijk bepaalde ethische uitgangspunten, ervan uitgaande dat er geen oordelende Hogere is voor wie wij verantwoording hebben af te leggen? Wat is de incentive om niet onethisch te handelen? Een atheïstisch medestudent zij weleens: onze hersenen zijn evolutionair dermate ontwikkeld dat er ethische opvattingen bij zijn gekomen, vooral gebaseerd op: zo gij niet wilt dat u geschiedt.... Dat vind ik toch een dubieus iets...Zosinus schreef:Hoe rekbaar begrippen zijn is voor elke ethiek keer op keer weer de vraag. Zie tig van de discussies die hier gevoerd worden.Vincent schreef:Ik gaf echt geen karikatuur hoor. Niet-christelijke ethiek is een contradictio in terminis. Waar zijn die 'fundamentele gelijkwaardigheid' enzovoort op gebaseerd en wie bepaalt hoe rekbaar die begrippen zijn? Met kinderen omgaan is per definitie een ongelijkwaardige relatie, dan heb je toch nog de vraag wat wel of niet mag? En of de overheid daarin iets te zeggen heeft en zo ja in hoeverre? En als pedofilie daadwerkelijk niet 'schadelijk' (wie bepaalt wat dat is?) zou zijn?Zosinus schreef:Laten we ook geen karikatuur maken van niet-Christelijke ethiek. Pedofilie wordt gezien als in strijd met fundamentele gelijkwaardigheid en de plicht om een ander mens nooit louter als doel te zien. Er is bij pedofilie per definitie sprake van een ongelijkwaardige relatie en dus van misbruik.
Volgens mij is de kern van veel moderne ethiek een verbod op onderdrukking of overheersing. Het gaat uit van het idee van wederkerigheid, een ethische norm die je bij alle beschavingen (bv. bij Aristoteles) terugvindt. Natuurlijk zijn kinderen nog niet volwassen. Ze kunnen nog niet instemmen. Derhalve wordt pedofilie ook fundamenteel afgekeurd. Ouders mogen ook niet alles met hun kind doen. De maatstaf daarbij is de vraag of het kind daar als volwassene mee ingestemd zou hebben. Daarom zal de overheid iets als pedofilie ook niet overlaten aan de opvatting van de ouders.
Ik denk dat je moet oppassen om niet-Christelijke ethiek een contradictio in terminis te noemen. Dat zou betekenen dat Christenen het alleenrecht op ethiek hebben. Voor veel fundamentele vraagstukken komen Christelijke en niet-Christelijke ethiek uit op dezelfde antwoorden. Er is alleen altijd vooral aandacht voor de verschillen en de wederzijdse uitwassen.
Dat vind ik wel een goed en fundamenteel punt. Als je een stuk taart verdeelt, waarom zou dat eerlijk doen? Doe je dat alleen omdat God dat van je vraagt (als incentive) of heb je zelf ook al het morele besef dat je hier rechtvaardig moet zijn? Kun je dat nog wel van elkaar scheiden omdat beide aspecten in je opvoeding volkomen met elkaar verwikkeld zijn? Zo maar wat vragen, want ik weet het antwoord ook niet.Vincent schreef:Je hebt zeker gelijk, dat de uitkomsten van een postmoderne ethiek gelijk kunnen zijn aan die van een christelijke. En inderdaan is er bínnen een christelijke ethiek discussie mogelijk. Echter, de grondslag van de postmoderne ethiek zelf, staat wat mij betreft ter discussie, want waarop baseert men nu uiteindelijk bepaalde ethische uitgangspunten, ervan uitgaande dat er geen oordelende Hogere is voor wie wij verantwoording hebben af te leggen? Wat is de incentive om niet onethisch te handelen? Een atheïstisch medestudent zij weleens: onze hersenen zijn evolutionair dermate ontwikkeld dat er ethische opvattingen bij zijn gekomen, vooral gebaseerd op: zo gij niet wilt dat u geschiedt.... Dat vind ik toch een dubieus iets...Zosinus schreef:Hoe rekbaar begrippen zijn is voor elke ethiek keer op keer weer de vraag. Zie tig van de discussies die hier gevoerd worden.Vincent schreef:Ik gaf echt geen karikatuur hoor. Niet-christelijke ethiek is een contradictio in terminis. Waar zijn die 'fundamentele gelijkwaardigheid' enzovoort op gebaseerd en wie bepaalt hoe rekbaar die begrippen zijn? Met kinderen omgaan is per definitie een ongelijkwaardige relatie, dan heb je toch nog de vraag wat wel of niet mag? En of de overheid daarin iets te zeggen heeft en zo ja in hoeverre? En als pedofilie daadwerkelijk niet 'schadelijk' (wie bepaalt wat dat is?) zou zijn?Zosinus schreef:Laten we ook geen karikatuur maken van niet-Christelijke ethiek. Pedofilie wordt gezien als in strijd met fundamentele gelijkwaardigheid en de plicht om een ander mens nooit louter als doel te zien. Er is bij pedofilie per definitie sprake van een ongelijkwaardige relatie en dus van misbruik.
Volgens mij is de kern van veel moderne ethiek een verbod op onderdrukking of overheersing. Het gaat uit van het idee van wederkerigheid, een ethische norm die je bij alle beschavingen (bv. bij Aristoteles) terugvindt. Natuurlijk zijn kinderen nog niet volwassen. Ze kunnen nog niet instemmen. Derhalve wordt pedofilie ook fundamenteel afgekeurd. Ouders mogen ook niet alles met hun kind doen. De maatstaf daarbij is de vraag of het kind daar als volwassene mee ingestemd zou hebben. Daarom zal de overheid iets als pedofilie ook niet overlaten aan de opvatting van de ouders.
Ik denk dat je moet oppassen om niet-Christelijke ethiek een contradictio in terminis te noemen. Dat zou betekenen dat Christenen het alleenrecht op ethiek hebben. Voor veel fundamentele vraagstukken komen Christelijke en niet-Christelijke ethiek uit op dezelfde antwoorden. Er is alleen altijd vooral aandacht voor de verschillen en de wederzijdse uitwassen.
Nou, als ik onchristelijk was (en ZEKER weet dat er geen God oid is), zou ik de taart verdelen omdat ik als eerlijk gezien wil worden door anderen (maakt het samenleven prettiger) en het handiger is om zoiets zonder ruzieën te doen.Zosinus schreef:Dat vind ik wel een goed en fundamenteel punt. Als je een stuk taart verdeelt, waarom zou dat eerlijk doen? Doe je dat alleen omdat God dat van je vraagt (als incentive) of heb je zelf ook al het morele besef dat je hier rechtvaardig moet zijn? Kun je dat nog wel van elkaar scheiden omdat beide aspecten in je opvoeding volkomen met elkaar verwikkeld zijn? Zo maar wat vragen, want ik weet het antwoord ook niet.Vincent schreef:Je hebt zeker gelijk, dat de uitkomsten van een postmoderne ethiek gelijk kunnen zijn aan die van een christelijke. En inderdaan is er bínnen een christelijke ethiek discussie mogelijk. Echter, de grondslag van de postmoderne ethiek zelf, staat wat mij betreft ter discussie, want waarop baseert men nu uiteindelijk bepaalde ethische uitgangspunten, ervan uitgaande dat er geen oordelende Hogere is voor wie wij verantwoording hebben af te leggen? Wat is de incentive om niet onethisch te handelen? Een atheïstisch medestudent zij weleens: onze hersenen zijn evolutionair dermate ontwikkeld dat er ethische opvattingen bij zijn gekomen, vooral gebaseerd op: zo gij niet wilt dat u geschiedt.... Dat vind ik toch een dubieus iets...Zosinus schreef:Hoe rekbaar begrippen zijn is voor elke ethiek keer op keer weer de vraag. Zie tig van de discussies die hier gevoerd worden.Vincent schreef: Ik gaf echt geen karikatuur hoor. Niet-christelijke ethiek is een contradictio in terminis. Waar zijn die 'fundamentele gelijkwaardigheid' enzovoort op gebaseerd en wie bepaalt hoe rekbaar die begrippen zijn? Met kinderen omgaan is per definitie een ongelijkwaardige relatie, dan heb je toch nog de vraag wat wel of niet mag? En of de overheid daarin iets te zeggen heeft en zo ja in hoeverre? En als pedofilie daadwerkelijk niet 'schadelijk' (wie bepaalt wat dat is?) zou zijn?
Volgens mij is de kern van veel moderne ethiek een verbod op onderdrukking of overheersing. Het gaat uit van het idee van wederkerigheid, een ethische norm die je bij alle beschavingen (bv. bij Aristoteles) terugvindt. Natuurlijk zijn kinderen nog niet volwassen. Ze kunnen nog niet instemmen. Derhalve wordt pedofilie ook fundamenteel afgekeurd. Ouders mogen ook niet alles met hun kind doen. De maatstaf daarbij is de vraag of het kind daar als volwassene mee ingestemd zou hebben. Daarom zal de overheid iets als pedofilie ook niet overlaten aan de opvatting van de ouders.
Ik denk dat je moet oppassen om niet-Christelijke ethiek een contradictio in terminis te noemen. Dat zou betekenen dat Christenen het alleenrecht op ethiek hebben. Voor veel fundamentele vraagstukken komen Christelijke en niet-Christelijke ethiek uit op dezelfde antwoorden. Er is alleen altijd vooral aandacht voor de verschillen en de wederzijdse uitwassen.
Als ik echter met nog 1 andere taarteter samen was, die geen toekomstig nut heeft voor mij (samenwerking oid) en voor de rest geen andere mensen die informatie krijgen over het taarteten (geen getuigen, geen politie etcetera) zou ik mijn mede-taarteter per direct vermoorden om zelf een groter stuk te eten. Dat doen de beesten toch ook?
Als christen zou ik dat echter niet doen, omdat God mij dan zal straffen na mijn dood.
(ik noem maar ff een gek hypothetisch geval
)Ik snap het punt. Maar waarom zijn er dan ook keurige niet-Christenen? Is dat alleen maar angst voor een slechte naam? Een andere vraag: is het voor een Christen wel goed om het goede te doen louter als preventie voor de hel? Dat is zo berekenend. Moeten we het goede ook niet doen omdat het het goede is?Vincent schreef:Nou, als ik onchristelijk was (en ZEKER weet dat er geen God oid is), zou ik de taart verdelen omdat ik als eerlijk gezien wil worden door anderen (maakt het samenleven prettiger) en het handiger is om zoiets zonder ruzieën te doen.Zosinus schreef:Dat vind ik wel een goed en fundamenteel punt. Als je een stuk taart verdeelt, waarom zou dat eerlijk doen? Doe je dat alleen omdat God dat van je vraagt (als incentive) of heb je zelf ook al het morele besef dat je hier rechtvaardig moet zijn? Kun je dat nog wel van elkaar scheiden omdat beide aspecten in je opvoeding volkomen met elkaar verwikkeld zijn? Zo maar wat vragen, want ik weet het antwoord ook niet.Vincent schreef:Je hebt zeker gelijk, dat de uitkomsten van een postmoderne ethiek gelijk kunnen zijn aan die van een christelijke. En inderdaan is er bínnen een christelijke ethiek discussie mogelijk. Echter, de grondslag van de postmoderne ethiek zelf, staat wat mij betreft ter discussie, want waarop baseert men nu uiteindelijk bepaalde ethische uitgangspunten, ervan uitgaande dat er geen oordelende Hogere is voor wie wij verantwoording hebben af te leggen? Wat is de incentive om niet onethisch te handelen? Een atheïstisch medestudent zij weleens: onze hersenen zijn evolutionair dermate ontwikkeld dat er ethische opvattingen bij zijn gekomen, vooral gebaseerd op: zo gij niet wilt dat u geschiedt.... Dat vind ik toch een dubieus iets...Zosinus schreef: Hoe rekbaar begrippen zijn is voor elke ethiek keer op keer weer de vraag. Zie tig van de discussies die hier gevoerd worden.
Volgens mij is de kern van veel moderne ethiek een verbod op onderdrukking of overheersing. Het gaat uit van het idee van wederkerigheid, een ethische norm die je bij alle beschavingen (bv. bij Aristoteles) terugvindt. Natuurlijk zijn kinderen nog niet volwassen. Ze kunnen nog niet instemmen. Derhalve wordt pedofilie ook fundamenteel afgekeurd. Ouders mogen ook niet alles met hun kind doen. De maatstaf daarbij is de vraag of het kind daar als volwassene mee ingestemd zou hebben. Daarom zal de overheid iets als pedofilie ook niet overlaten aan de opvatting van de ouders.
Ik denk dat je moet oppassen om niet-Christelijke ethiek een contradictio in terminis te noemen. Dat zou betekenen dat Christenen het alleenrecht op ethiek hebben. Voor veel fundamentele vraagstukken komen Christelijke en niet-Christelijke ethiek uit op dezelfde antwoorden. Er is alleen altijd vooral aandacht voor de verschillen en de wederzijdse uitwassen.
Als ik echter met nog 1 andere taarteter samen was, die geen toekomstig nut heeft voor mij (samenwerking oid) en voor de rest geen andere mensen die informatie krijgen over het taarteten (geen getuigen, geen politie etcetera) zou ik mijn mede-taarteter per direct vermoorden om zelf een groter stuk te eten. Dat doen de beesten toch ook?
Als christen zou ik dat echter niet doen, omdat God mij dan zal straffen na mijn dood.
(ik noem maar ff een gek hypothetisch geval
Het goede doen omdat het het goede is, dat is inderdaad zo! Niet alleen dingen nalaten maar ook: zo gij wilt dat u geschiedt, doet het de ander! God ziet het HART aan en beoordeelt niet uitsluitend op daden.Zosinus schreef:Ik snap het punt. Maar waarom zijn er dan ook keurige niet-Christenen? Is dat alleen maar angst voor een slechte naam? Een andere vraag: is het voor een Christen wel goed om het goede te doen louter als preventie voor de hel? Dat is zo berekenend. Moeten we het goede ook niet doen omdat het het goede is?Vincent schreef:Nou, als ik onchristelijk was (en ZEKER weet dat er geen God oid is), zou ik de taart verdelen omdat ik als eerlijk gezien wil worden door anderen (maakt het samenleven prettiger) en het handiger is om zoiets zonder ruzieën te doen.Zosinus schreef:Dat vind ik wel een goed en fundamenteel punt. Als je een stuk taart verdeelt, waarom zou dat eerlijk doen? Doe je dat alleen omdat God dat van je vraagt (als incentive) of heb je zelf ook al het morele besef dat je hier rechtvaardig moet zijn? Kun je dat nog wel van elkaar scheiden omdat beide aspecten in je opvoeding volkomen met elkaar verwikkeld zijn? Zo maar wat vragen, want ik weet het antwoord ook niet.Vincent schreef: Je hebt zeker gelijk, dat de uitkomsten van een postmoderne ethiek gelijk kunnen zijn aan die van een christelijke. En inderdaan is er bínnen een christelijke ethiek discussie mogelijk. Echter, de grondslag van de postmoderne ethiek zelf, staat wat mij betreft ter discussie, want waarop baseert men nu uiteindelijk bepaalde ethische uitgangspunten, ervan uitgaande dat er geen oordelende Hogere is voor wie wij verantwoording hebben af te leggen? Wat is de incentive om niet onethisch te handelen? Een atheïstisch medestudent zij weleens: onze hersenen zijn evolutionair dermate ontwikkeld dat er ethische opvattingen bij zijn gekomen, vooral gebaseerd op: zo gij niet wilt dat u geschiedt.... Dat vind ik toch een dubieus iets...
Als ik echter met nog 1 andere taarteter samen was, die geen toekomstig nut heeft voor mij (samenwerking oid) en voor de rest geen andere mensen die informatie krijgen over het taarteten (geen getuigen, geen politie etcetera) zou ik mijn mede-taarteter per direct vermoorden om zelf een groter stuk te eten. Dat doen de beesten toch ook?
Als christen zou ik dat echter niet doen, omdat God mij dan zal straffen na mijn dood.
(ik noem maar ff een gek hypothetisch geval
Dat er niet-christenen zijn die goed doen kan vanuit evolutionistisch/postmodern standpunt bezien alleen maar komen omdat er bepaalde maatschappelijke structuren zijn onstaaan -lijkt mij.
-
Petrus
Toch moest ik vandaag bij het lezen van dit berichtje gelijk denken aan de woorden van vd Vlies, nog niet zo lang geleden uitgesproken op een discussieavond bij ons 'op dorp': "Nu vinden we [gemiddelde nederlander] abortus, euthanasie en homosexualiteit normaal, straks misschien ook wel pedofilie en seks met dieren".
Of iedereen het nu normaal vind betwijfel ik ten zeerste, maar toch is het veelzeggend dat iemand met zo'n onzalig plan op de proppen kan komen. "En de liefde van velen zal verkouden"... Heel veelzeggend.
Of iedereen het nu normaal vind betwijfel ik ten zeerste, maar toch is het veelzeggend dat iemand met zo'n onzalig plan op de proppen kan komen. "En de liefde van velen zal verkouden"... Heel veelzeggend.
-
Petrus
http://www.ad.nl/binnenland/article372818.ece
hier een stuk dat in het AD van vanmorgen verscheen. heb het van kranten.com afgeplukt
hier een stuk dat in het AD van vanmorgen verscheen. heb het van kranten.com afgeplukt
