Het is ook cynisch bedoelt. Er zijn nu eenmaal mensen die er echt niets aan kunnen doen als ze verlaten worden en voor deze mensen kom ik op.joepie schreef:Alsof je dat niet zou doen door overspel te plegenJolandaOudshoorn schreef:Goed nieuws dus voor degene die van plan is zijn man of vrouw te verlaten. Hij/zij laat alleen de ander niet in de steek met veel verdriet, veel zorgen, maar zorgt er ook nog eens voor dat de ander voor altijd alleen blijft, nooit (meer) kinderen zal krijgen en het zwaard van de dreiging van overspel altijd boven zijn/haat hoofd blijft hangen. Dus als je een ander echt de grond in wil trappen en pijn wil doen... ga dan weg bij je echtgeno(o)t(e)
Vind dit een vreemde reactie.
Huwelijk en scheiding en de kerken
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Ik weet, mijn Verlosser leeft
Daarom had hij ook al een partner gegeven! In hetzelfde gedeelte noemt Jezus ook: laat uw ja, Ja zijn en uw nee, nee!Miscanthus schreef:Ik vind dat de Heere Jezus in Matth 5:32 de verlaten vrouw in bescherming neemt. Daar wordt de zachtmoedigheid van Jezus openbaar en het geeft ons dus geen recht om onzachtmoedig en hard te oordelen over verlaten echtgenoten die willen hertrouwen.
Want het is niet goed dat de mens alleen zij.
Het kan niet zo zijn dat de woorden van Jezus gebruikt worden om anderen me om de oren te slaan of om andermans oren te wassen. .
En ik denk dan Jezus wel degelijk de Farizeers regelmatig de oren heeft gewassen met zijn opmerkingen. Ze probeerden Hem regelmatig te vangen met hun woorden.
Ps. 55: 23 Werp uw bekommernis op de HERE,
Hij zal voor u zorgen;
Hij zal nimmermeer toelaten, dat de rechtvaardige wankelt.
Hij zal voor u zorgen;
Hij zal nimmermeer toelaten, dat de rechtvaardige wankelt.
Well, wat ik probeer te zeggen is dat die situatie niet zal voorkomen. Als mens maken we fouten, kunnen we ons altijd meer inzetten als we gedaan hebben, en hebben we niet de volmaakte wijsheid. In geen ding kan gezegt worden dat je het zondeloos gedaan hebt, ook in je huwelijk niet. Bij een scheiding is dus geen van beide partijen schuldeloos, en dus geen van beide partijen vrij van de consequenties (i.e. niet hertrouwen).JolandaOudshoorn schreef:Tenzij naar eer en geweten gesteld kan worden: Ik heb alles gedaan wat ik kón doen, met de grootste wijsheid die er bestaat, is er sprake van schuld.
Deze situatie bedoel ik dus. Iemand die dus echt geen schuld er aan heeft.
Wel, ik zou geen één NT tekst weten die het tegendeel stelt...Petrus schreef:Spreekt dat ook zo uit het NT, Memento?
PS> Well de voetnoot hierbij dat ook de gelukkig-getrouwden God behoren te danken voor het geluk, en de goede harmonie, die Hij hen geeft. Dat is niet vanzelfsprekend, i.e. we zijn allen zondaren en het is Gods bewarende hand als Hij ons behoedt voor het stukmaken van ons huwelijk.
Je zou aan deze teksten kunnen denken:
3 Toen kwamen er Farizeeën op hem af om hem op de proef te stellen. Ze vroegen: ‘Mag een man zijn vrouw om willekeurig welke reden verstoten?’ 4 Hij zei: ‘Hebt u niet gelezen dat de schepper de mens bij het begin mannelijk en vrouwelijk heeft gemaakt?’ 5 En hij vervolgde: ‘Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één worden; 6 ze zijn dan niet langer twee, maar één. Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.’ 7 Toen vroegen ze hem: ‘Waarom heeft Mozes dan voorgeschreven haar een scheidingsbrief te geven en haar zo te verstoten?’ 8 Hij antwoordde: ‘Omdat u harteloos en koppig bent, daarom heeft Mozes u toegestaan uw vrouw te verstoten. Maar dat is niet vanaf het begin zo geweest. 9 Ik zeg u: wie zijn vrouw verstoot en met een ander trouwt, pleegt overspel, tenzij er sprake was van een ongeoorloofde verbintenis.’ (19:9) verbintenis – Andere handschriften lezen: ‘verbintenis. En wie trouwt met een verstoten vrouw, pleegt overspel’.(Mat 19)
10 Degenen die getrouwd zijn geef ik, nee, niet ik – de Heer geeft hun het volgende gebod: een vrouw mag niet scheiden van haar man 11 (is ze al gescheiden, dan moet ze dat blijven of zich met haar man verzoenen), en een man mag zijn vrouw niet wegsturen. (1 Kor 7)
Even een stukje hierover uit het mededelingenblad van mijn kerk, als toelichting op de synodebesluiten in mijn kerk. Hier is ook wel het een en ander aan bijbelse onderbouwing in terug te vinden.
Een verwarrende situatie gegroeid
Waar gaat het om? Eigenlijk is het meeste samen te vatten in de uitleg van Mat.19:9. Daar staat als woord van Jezus (in de NGB vertaling): ‘Ik zeg u: wie zijn Een verwarrende situatie gegroeid
Waar gaat het om? Eigenlijk is het meeste samen te vatten in de uitleg van Mat.19:9. Daar staat als woord van Jezus (in de NGB vertaling): ‘Ik zeg u: wie zijn vrouw wegzendt om een andere reden dan hoererij en een andere trouwt, pleegt echtbreuk’. De NBV heeft: “Ik zeg u: wie zijn vrouw verstoot en met een ander
trouwt, pleegt overspel, tenzij er sprake was van een ongeoorloofde verbintenis”.
Vanouds is de conclusie geweest dat hoererij (en dus ook overspel, incest en ontucht) een echtscheidingsgrond is: om die reden mag je scheiden én hertrouwen. Dat lijkt helder. Maar dit leidde tot vreemde praktijken. Een voorbeeld: stel, dat je
man je in de steek laat, maar hij valt niet in de zonde van overspel, dan blijft het huwelijk van kracht. Als verlaten echtgenote blijf je dan aan je man gebonden. Maar als een verlating wél uitloopt op overspel dan kan ineens het eerdere huwelijk wél ontbonden worden. En zou er vrijheid zijn om een ander huwelijk te beginnen! Dit leidde tot onrecht. Immers, bij de zonde van overspel ontstaat vrijheid voor een tweede huwelijk (waarvan soms al erg snel gebruik werd gemaakt). Bij ‘alleen maar’ scheiden ontstaat die vrijheid niet, waardoor menigeen soms jarenlang zucht onder
de moeite van ontwrichting. Daardoor ontstond de praktijk, dat kerkenraden ook bij allerlei scheidingen-zonder-overspel toestemming gingen geven voor een tweede
huwelijk. Waardoor juist situaties van overspel ontstonden, gerekend naar Mt. 19. Neem daarbij de grote verschillen van plaats tot plaats, tussen de ene kerkenraad en de andere, en de verwarring is compleet. Wat in plaats X. werd toegestaan, werd
in plaats Y. verboden. In die situatie werd de synode gevraagd te spreken.
Een helder geluid
De synode kwam tot de conclusie, dat in Mat.19:9 geen sprake is van een echtscheidingsgrond. Waarom niet? Omdat in die tijd op overspel de doodstraf stond. Na overspel viel er niets meer te scheiden. De schuldige werd gedood, de overblijvende werd weduwe of weduwnaar. Dat na overspel beide partijen nog
leven is een nieuwe situatie, die in Jezus’ tijd nog niet bestond. Daarom mag je van deze tekst geen grond maken voor iets dat er niet was. Mat.19:9 zegt: ‘Wie zijn vrouw wegzendt (om een andere reden dan hoererij) en een andere trouwt, pleegt echtbreuk’. Wat tussen haakjes staat, wordt gezegd om die situatie buiten beschouwing te laten. Wat overblijft, is de regel die Jezus stelt: een ander trouwen dan je eigen echtgenoot is, zolang die nog leeft, echtbreuk / overspel.[/i]
De gevolgen zijn groot
Tot op heden werd een huwelijk, zolang er geen derde in het spel was (overspel) door alles heen verdedigd en in stand gehouden. Dat kon jarenlang leed en offers vragen. En terecht. Maar zodra ergens wél overspel in geding was, was de procedure soms heel erg kort: wat stuk is hoef je niet meer te repareren, dacht
menigeen. Zo werd met de vermeende ‘grond’ omgegaan. Nu worden we allemaal teruggeroepen tot de ene regel: ‘Wie zijn vrouw wegzendt en een andere trouwt, pleegt echtbreuk’. Of met de NBV: “wie zijn vrouw verstoot en met een ander trouwt, pleegt overspel”. Wie Jezus wil volgen, moet de stijl van zijn Koninkrijk leren: in liefde trouw zijn. In het huwelijk neem je elkaar mee op de weg naar het eeuwige leven. Je krijgt elkaar toevertrouwd, om voor elkaar te zorgen in Jezus’ naam, in voor- en tegenspoed. Dan is altijd en overal in alle moeiten de éérste vraag: hoe nu samen verder? Om samen tot God te gaan, elkaar niet los te laten, maar te helpen behouden.
Zelfs als één van beiden valt in de zonde van overspel, is dat de eerste invalshoek: hoe komen we hier uit, in de stijl van Jezus?
Het huwelijk houdt in, dat God persoonlijk samenvoegt (Mat.19:6). Man en vrouw zijn één, net als Adam en Eva. Daar vraagt God respect voor. Het huwelijk is zijn scheppingsdaad, daarom is het heilig. Als je dan al niet verder kunt, door allerlei oorzaken, dan kan het in geen geval zo zijn, dat je de ruimte schept om een andere echtgenoot te kiezen! Een huwelijk kán uitdraaien op een scheiding. Maar dat zal altijd betrekkelijk zijn, omdat door je scheiding heen je huwelijk toch voor God van kracht blijft (1Cor.7:11). Hij heeft je persoonlijk samengevoegd. Daarom wordt
aangeraden niet verder te gaan dan een scheiding van tafel en bed - hoe juridisch dat ook lijkt - om dit duidelijk te houden: je tilt aan het leed. Voor de ogen van God die je samenvoegde.[/i]
3 Toen kwamen er Farizeeën op hem af om hem op de proef te stellen. Ze vroegen: ‘Mag een man zijn vrouw om willekeurig welke reden verstoten?’ 4 Hij zei: ‘Hebt u niet gelezen dat de schepper de mens bij het begin mannelijk en vrouwelijk heeft gemaakt?’ 5 En hij vervolgde: ‘Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één worden; 6 ze zijn dan niet langer twee, maar één. Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.’ 7 Toen vroegen ze hem: ‘Waarom heeft Mozes dan voorgeschreven haar een scheidingsbrief te geven en haar zo te verstoten?’ 8 Hij antwoordde: ‘Omdat u harteloos en koppig bent, daarom heeft Mozes u toegestaan uw vrouw te verstoten. Maar dat is niet vanaf het begin zo geweest. 9 Ik zeg u: wie zijn vrouw verstoot en met een ander trouwt, pleegt overspel, tenzij er sprake was van een ongeoorloofde verbintenis.’ (19:9) verbintenis – Andere handschriften lezen: ‘verbintenis. En wie trouwt met een verstoten vrouw, pleegt overspel’.(Mat 19)
10 Degenen die getrouwd zijn geef ik, nee, niet ik – de Heer geeft hun het volgende gebod: een vrouw mag niet scheiden van haar man 11 (is ze al gescheiden, dan moet ze dat blijven of zich met haar man verzoenen), en een man mag zijn vrouw niet wegsturen. (1 Kor 7)
Even een stukje hierover uit het mededelingenblad van mijn kerk, als toelichting op de synodebesluiten in mijn kerk. Hier is ook wel het een en ander aan bijbelse onderbouwing in terug te vinden.
Een verwarrende situatie gegroeid
Waar gaat het om? Eigenlijk is het meeste samen te vatten in de uitleg van Mat.19:9. Daar staat als woord van Jezus (in de NGB vertaling): ‘Ik zeg u: wie zijn Een verwarrende situatie gegroeid
Waar gaat het om? Eigenlijk is het meeste samen te vatten in de uitleg van Mat.19:9. Daar staat als woord van Jezus (in de NGB vertaling): ‘Ik zeg u: wie zijn vrouw wegzendt om een andere reden dan hoererij en een andere trouwt, pleegt echtbreuk’. De NBV heeft: “Ik zeg u: wie zijn vrouw verstoot en met een ander
trouwt, pleegt overspel, tenzij er sprake was van een ongeoorloofde verbintenis”.
Vanouds is de conclusie geweest dat hoererij (en dus ook overspel, incest en ontucht) een echtscheidingsgrond is: om die reden mag je scheiden én hertrouwen. Dat lijkt helder. Maar dit leidde tot vreemde praktijken. Een voorbeeld: stel, dat je
man je in de steek laat, maar hij valt niet in de zonde van overspel, dan blijft het huwelijk van kracht. Als verlaten echtgenote blijf je dan aan je man gebonden. Maar als een verlating wél uitloopt op overspel dan kan ineens het eerdere huwelijk wél ontbonden worden. En zou er vrijheid zijn om een ander huwelijk te beginnen! Dit leidde tot onrecht. Immers, bij de zonde van overspel ontstaat vrijheid voor een tweede huwelijk (waarvan soms al erg snel gebruik werd gemaakt). Bij ‘alleen maar’ scheiden ontstaat die vrijheid niet, waardoor menigeen soms jarenlang zucht onder
de moeite van ontwrichting. Daardoor ontstond de praktijk, dat kerkenraden ook bij allerlei scheidingen-zonder-overspel toestemming gingen geven voor een tweede
huwelijk. Waardoor juist situaties van overspel ontstonden, gerekend naar Mt. 19. Neem daarbij de grote verschillen van plaats tot plaats, tussen de ene kerkenraad en de andere, en de verwarring is compleet. Wat in plaats X. werd toegestaan, werd
in plaats Y. verboden. In die situatie werd de synode gevraagd te spreken.
Een helder geluid
De synode kwam tot de conclusie, dat in Mat.19:9 geen sprake is van een echtscheidingsgrond. Waarom niet? Omdat in die tijd op overspel de doodstraf stond. Na overspel viel er niets meer te scheiden. De schuldige werd gedood, de overblijvende werd weduwe of weduwnaar. Dat na overspel beide partijen nog
leven is een nieuwe situatie, die in Jezus’ tijd nog niet bestond. Daarom mag je van deze tekst geen grond maken voor iets dat er niet was. Mat.19:9 zegt: ‘Wie zijn vrouw wegzendt (om een andere reden dan hoererij) en een andere trouwt, pleegt echtbreuk’. Wat tussen haakjes staat, wordt gezegd om die situatie buiten beschouwing te laten. Wat overblijft, is de regel die Jezus stelt: een ander trouwen dan je eigen echtgenoot is, zolang die nog leeft, echtbreuk / overspel.[/i]
De gevolgen zijn groot
Tot op heden werd een huwelijk, zolang er geen derde in het spel was (overspel) door alles heen verdedigd en in stand gehouden. Dat kon jarenlang leed en offers vragen. En terecht. Maar zodra ergens wél overspel in geding was, was de procedure soms heel erg kort: wat stuk is hoef je niet meer te repareren, dacht
menigeen. Zo werd met de vermeende ‘grond’ omgegaan. Nu worden we allemaal teruggeroepen tot de ene regel: ‘Wie zijn vrouw wegzendt en een andere trouwt, pleegt echtbreuk’. Of met de NBV: “wie zijn vrouw verstoot en met een ander trouwt, pleegt overspel”. Wie Jezus wil volgen, moet de stijl van zijn Koninkrijk leren: in liefde trouw zijn. In het huwelijk neem je elkaar mee op de weg naar het eeuwige leven. Je krijgt elkaar toevertrouwd, om voor elkaar te zorgen in Jezus’ naam, in voor- en tegenspoed. Dan is altijd en overal in alle moeiten de éérste vraag: hoe nu samen verder? Om samen tot God te gaan, elkaar niet los te laten, maar te helpen behouden.
Zelfs als één van beiden valt in de zonde van overspel, is dat de eerste invalshoek: hoe komen we hier uit, in de stijl van Jezus?
Het huwelijk houdt in, dat God persoonlijk samenvoegt (Mat.19:6). Man en vrouw zijn één, net als Adam en Eva. Daar vraagt God respect voor. Het huwelijk is zijn scheppingsdaad, daarom is het heilig. Als je dan al niet verder kunt, door allerlei oorzaken, dan kan het in geen geval zo zijn, dat je de ruimte schept om een andere echtgenoot te kiezen! Een huwelijk kán uitdraaien op een scheiding. Maar dat zal altijd betrekkelijk zijn, omdat door je scheiding heen je huwelijk toch voor God van kracht blijft (1Cor.7:11). Hij heeft je persoonlijk samengevoegd. Daarom wordt
aangeraden niet verder te gaan dan een scheiding van tafel en bed - hoe juridisch dat ook lijkt - om dit duidelijk te houden: je tilt aan het leed. Voor de ogen van God die je samenvoegde.[/i]
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Bestaan er zondeloze mensen dan? Mijn punt is namelijk dat iedereen in alles zondigt, dus iedereen zondigt ook in zijn huwelijk. God straft echter niet iedereen zodanig, dat er noodzaak ontstaat om het huwelijk te verbreken.Deze situaties komen helaas wel voor. Ik zal in een pv een persoonlijk voorbeeld vertellen.memento schreef:Well, wat ik probeer te zeggen is dat die situatie niet zal voorkomen.
Is dat zo Pim? Heeft de uitzondering dan geen betrekking op 'die de verlatene trouwt'?Pim schreef:Miscantus, het gaat niet om veroordelen of de oren wassen. Wij worden door de Heere Jezus gewaarschuwd dat we overspel plegen, als we trouwen met een gescheiden man of vrouw (ongeacht om wat voor (on)geoorloofde reden deze man of vrouw gescheiden is). Ook voor deze zonde is vergeving, maar ik stem in met Joepie, dat we zonde nog wel zonde moeten blijven noemen! Deze waarschuwing moeten we m.i. derhalve ter harte nemen en niet om pastorale of zogenaamd lieve redenen aan de kant schuiven.Miscanthus schreef:Ik vind dat de Heere Jezus in Matth 5:32 de verlaten vrouw in bescherming neemt. Daar wordt de zachtmoedigheid van Jezus openbaar en het geeft ons dus geen recht om onzachtmoedig en hard te oordelen over verlaten echtgenoten die willen hertrouwen.
Want het is niet goed dat de mens alleen zij. Ook dat is een waarheid die onverkort geldt. Dat is geen vrijbrief om maar naar hartelust te hertrouwen, maar moet ons wel aan het nadenken zetten als we willen oordelen over hertrouwde verlatenen.
Oordeelt niet, opdat gij niet veroordeeld wordt.
Wie zonder zonde is werpe de eerste steen.
Wie van ons moet dan niet afdruipen?.....
9 Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaat, anders dan om hoererij, en een andere trouwt, die doet overspel, en die de verlatene trouwt, doet ook overspel.
Nee, natuurlijk bestaan er geen zondeloze mensen. Maar er kunnen natuurlijk dingen zijn waar jij 'niet aan de knoppen zit' om het maar zo te zeggen.memento schreef: Bestaan er zondeloze mensen dan? Mijn punt is namelijk dat iedereen in alles zondigt, dus iedereen zondigt ook in zijn huwelijk. God straft echter niet iedereen zodanig, dat er noodzaak ontstaat om het huwelijk te verbreken.
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
We zijn allemaal zondig en dat ontken ik niet. We zondigen ook in het huwelijk (ook een goed huwelijk) dat ontken ik ook niet. Maar dat dit betekent dat je nooit zonder schuld gescheiden ben, dat gaat me te ver.
Even een verduidelijking. Ik rij in de auto, netjes 30 km per uur en een kind rent de straat op vlak voor mijn auto. Ik trap vol in de remmen, maar kan helaas niet voorkomen dat ik het kind schep en dat het kind sterft. Ben ik nu een moordenaar en is het mijn schuld? Want ook als automobilist ben ik zondig.
Stel dat hertrouwen zondig is. Goed, dan leef ik in de zonde. Er is hiervoor vergeving zegt men. Maar dan moet je met de zonde breken. Scheiden dan maar weer of toch in de zonde blijven? Bovendien, op zonde rust nooit een zegen, hoe kan ik dan in een gezegend huwelijk leven?
Sommigen posters maken het allemaal erg ingewikkeld door hun wel erg makkelijke opmerkingen
Even een verduidelijking. Ik rij in de auto, netjes 30 km per uur en een kind rent de straat op vlak voor mijn auto. Ik trap vol in de remmen, maar kan helaas niet voorkomen dat ik het kind schep en dat het kind sterft. Ben ik nu een moordenaar en is het mijn schuld? Want ook als automobilist ben ik zondig.
Stel dat hertrouwen zondig is. Goed, dan leef ik in de zonde. Er is hiervoor vergeving zegt men. Maar dan moet je met de zonde breken. Scheiden dan maar weer of toch in de zonde blijven? Bovendien, op zonde rust nooit een zegen, hoe kan ik dan in een gezegend huwelijk leven?
Sommigen posters maken het allemaal erg ingewikkeld door hun wel erg makkelijke opmerkingen
Ik weet, mijn Verlosser leeft
-
Petrus
Ik zal je maar vertellen dat het IP waar Plebe mee post uit Nederland komt en niet uit Engeland, wat jij vermoed.Petrus schreef:Het zou je sieren Maressa, om over dit onderwerp verder te dimmen.plebe schreef:Toch nog even een reactie:
Het eerste huwelijk van de vrouw (nu begonnen aan huwelijk no. 3) was wèl kerkelijk heb ik begrepen.
-
Barryvrouw
- Berichten: 1276
- Lid geworden op: 10 mar 2004, 11:54
-
Petrus
Barryvrouw,
er wordt stelling genomen op strukt bijbelse gronden, en die stellen dat niemand zonder zonden is, en derhalve niet schuldeloos is.
gelet op de practisch-pastorale zin van de geest van het Woord gaat jouw redenatie wel op, want waarom zou er iemand niet schuldeloos zijn (aan een scheiding), m.a.w. die niet aanleiding heeftb gegeven tot gronden voor een scheiding (zo ongeveer)
er wordt stelling genomen op strukt bijbelse gronden, en die stellen dat niemand zonder zonden is, en derhalve niet schuldeloos is.
gelet op de practisch-pastorale zin van de geest van het Woord gaat jouw redenatie wel op, want waarom zou er iemand niet schuldeloos zijn (aan een scheiding), m.a.w. die niet aanleiding heeftb gegeven tot gronden voor een scheiding (zo ongeveer)