Geeske_1991 schreef: ↑Gisteren, 18:55Niemand verstaat dat meer deze tijd.JanRap schreef:@GGlinks, OK maar let er wel op dat de GGin Nedters in de eigenaardige brochure 'Wet en Evangelie' op het volgende worden gewezen: 'Van sommige oude Engelse en Schotse schrijvers, zoals Boston, de Erskines en Fisher kan gezegd worden dat zij uitdrukkingen gebruiken over de beloften van genade die wij zo niet gebruiken'. Men is natuurlijk erg bang dat argeloze lezers in de gaten krijgen dat bovengenoemde schrijvers een ruime beloftenprediking kenden voor alle hoorders.
En vroeger op de catechisatie in de GG in Ned hoorden we: 'Je moet die schrijvers niet met een verkeerde bril lezen, maar je moet ze helemaal lezen'. En met de verkeerde bril bedoelden ze de bril van een algemeen onvoorwaardelijk aanbod van genade. Of de bril die alleen maar de beloften van het Evangelie zag en niet de dreiging van de wet.
Het ruime aanbod was er voor het ruime aantal die er klaargemaakt voor waren door God.
Geheel ontbloot van eigengerechtigheid, waar ze werden bekleed door de gerechtigheid van hun Borg en Zaligmaker.
Tegenwoordig wil iedereen naar de hemel. Die denken bekant dat het feest is daar en dat ze complete gezinnen uit hun familie zullen terugzien, het ergste is nog dat steeds meer mensen ook geloven hun huisdieren terug te zien.
Comrie in het door hem vertaalde boek van Thomas Shepard over de gelijkenis der tien
maagden. Shepard schrijft:
‘Merk op dat Hij u ten huwelijk vraagt; niet één ziel, die dit leest, of de Heere Jezus doet
een huwelijksaanzoek bij u, opdat gij u nu met Hem zoudt verloven; Hij is gekomen tot
het Zijne, en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Wat het verborgen oogmerk van
Christus ook moge wezen, daarop geef ik thans geen acht.’
Bij dit gedeelte maakt Comrie deze aantekening:
‘Namelijk in de aanbieding van het Evangelie, want ofschoon de uitverkorenen alleen
zalig worden, wordt het aanbod van genade echter aan allen gedaan, die het Woord
horen. Het ware te wensen, dat men in elke leerrede dit aanbod hoorde; mogelijk zouden
de predikatiën van meer kracht zijn voor arme overtuigde zielen. Hoezeer is het te
beklagen, dat het slechts nu en dan gedaan wordt; dat het voorwaardelijk geschiedt, en
met plichten en vereisten zozeer bezwachteld is, zodat in plaats dat de arme zondaars
op de roepende stem zouden komen, zoals zij zijn, zij zolang moeten staan, totdat zij
deze en gene vereiste dingen vinden. O, hoe troebel zijn dikwijls de wateren van het
heiligdom! Hoe weinigen zijn er die de banen verhogen en tot een arm ellendig volk
roepen: neemt van de wateren des levens om niet.’
