Pleiten op je doop

[Vrouwke]

Als er niets opgericht is en alleen (een soort van) vrijblijvend tot je gekomen is, zouden er ook geen consequenties kunnen zijn. Ik bedoel: dan zou verbondswraak ook niet gepast zijn.

[Posthoorn]

Als er niets opgericht is en alleen (een soort van) vrijblijvend tot je gekomen is, zouden er ook geen consequenties kunnen zijn. Ik bedoel: dan zou verbondswraak ook niet gepast zijn.

De prediking van het Evangelie is niet vrijblijvend, maar 'met bevel van geloof en bekering'. Je kunt het Evangelie ongehoorzaam zijn!
Het nieuwe verbond kan echter niet verbroken worden. Wie daar in is, gaat niet verloren in der eeuwigheid en niemand zal ze uit Christus' hand en de hand van Zijn Vader rukken.

[Vrouwke]

Hier scheiden onze zienswijze.

Jij zie het verbond als een soort “is gelijk aan” verkiezing/wedergeboorte.

En ik meer als de weg waarlangs de HEERE Zijn verkiezing en de wedergeboorte realiseert.

Ik denk dat het bijbels en gereformeerd is om te zeggen dat de verkiezing stroomt door de bredere bedding van het verbond.

Denk aan o.a. aan Johannes 15 met de twee soorten ranken.

[Posthoorn]

Al scheiden hier onze zienswijzen, het is geen zaak die de kern van het geloof raakt, en daarom moet je elkaar daarin niet verketteren. Persoonlijk denk ik dat mijn visie Bijbelser is, maar ja, dat denk jij dus ook van jouw visie.

[Vrouwke]

Volgens mij heb ik jouw als persoon niet verketterd maar gevraagd waarom je hier blijft als jezelf niet kan vinden in de uitleg van de Bijbel zoals te vinden is in de drie formulieren van enigheid die de grondslag van dit forum zijn..

[Posthoorn]

[JvW]

Hier nog een hele leerzame preek over de doop.
https://kerkdienstgemist.nl/stations/22 ... 0200002292

De dominee heeft heel begrijpelijk en open het thema dopen uitgelegd. We hebben met het hele gezin hier echt naderhand nog gespreksstof over gehad. Evenals over de morgendienst trouwens, maar die is off topic.

[DDD]

Een artikel in het ND over de geloofsdoop onder reformatorische christenen.

https://www.nd.nl/geloof/reformatorisch ... sdoop-het-

Het is heel spijtig dat er in veel reformatorische kerken voor zulke verschillen van inzicht zo weinig ruimte is.

[huisman]

Een artikel in het ND over de geloofsdoop onder reformatorische christenen.

https://www.nd.nl/geloof/reformatorisch ... sdoop-het-

Het is heel spijtig dat er in veel reformatorische kerken voor zulke verschillen van inzicht zo weinig ruimte is.

Helaas kan ik het artikel niet lezen. Zag wel een bekende…..

[Marijn_M]

Een artikel in het ND over de geloofsdoop onder reformatorische christenen.

https://www.nd.nl/geloof/reformatorisch ... sdoop-het-

Het is heel spijtig dat er in veel reformatorische kerken voor zulke verschillen van inzicht zo weinig ruimte is.

Helaas kan ik het artikel niet lezen. Zag wel een bekende…..

Ik kan zeggen wat ik er van vind, zonder te citeren. Wat ik mooi vond in het artikel zijn de persoonlijke verhalen. De één blijft in haar kerk, ook al kan ze de kinderdoop niet rijmen met de Bijbel. De ander besloot na veel nadenken en bidden toch de stap naar geloofsdoop te zetten, ondanks alle gevolgen die dat had. In beide verhalen proef je dat het om geloof en geweten gaat, om trouw willen zijn aan God.

De één zegt dat ze de kinderdoop niet uit de Bijbel kan verantwoorden en dat ze moeite heeft met het doopformulier. Ze probeert in haar gemeente te blijven, maar vermijdt diensten waarin gedoopt wordt. Voor haar is de doop een teken dat verbonden moet zijn met persoonlijk geloof, en niet iets dat kinderen automatisch dichter bij God zou brengen.

De ander zegt dat hij in zijn kerk geen bijbelse onderbouwing vond voor kinderdoop. Na veel nadenken, bidden en gesprekken met zijn ouders en de kerkenraad werd hij er steeds meer van overtuigd dat de geloofsdoop de juisteweg was. Het kostte hem sociale zekerheid en leVerde spanningen op, maar uiteindelijk besloot hij zich toch te laten dopen, omdat hij geloofde dat dit gehoorzaamheid aan Christus was.

Daar tegenover staat de bijdrage van Nico van der Voet. Ik heb vaker van hem gelezen dat hij dit soort dingen vooral bekijkt vanuit groepsdruk, autonomie en rituelen. Op zichzelf is dat interessant, maar in dit artikel werkt het niet goed. Het maakt de verhalen vlakker, alsof hun keuzes vooral uit de tijdgeest komen, terwijl het voor deze mensen juist een serieuze geestelijke zoektocht is.

Het gaat niet over pleiten op je doop.

[huisman]

Een artikel in het ND over de geloofsdoop onder reformatorische christenen.

https://www.nd.nl/geloof/reformatorisch ... sdoop-het-

Het is heel spijtig dat er in veel reformatorische kerken voor zulke verschillen van inzicht zo weinig ruimte is.

Helaas kan ik het artikel niet lezen. Zag wel een bekende…..

Ik kan zeggen wat ik er van vind, zonder te citeren. Wat ik mooi vond in het artikel zijn de persoonlijke verhalen. De één blijft in haar kerk, ook al kan ze de kinderdoop niet rijmen met de Bijbel. De ander besloot na veel nadenken en bidden toch de stap naar geloofsdoop te zetten, ondanks alle gevolgen die dat had. In beide verhalen proef je dat het om geloof en geweten gaat, om trouw willen zijn aan God.

De één zegt dat ze de kinderdoop niet uit de Bijbel kan verantwoorden en dat ze moeite heeft met het doopformulier. Ze probeert in haar gemeente te blijven, maar vermijdt diensten waarin gedoopt wordt. Voor haar is de doop een teken dat verbonden moet zijn met persoonlijk geloof, en niet iets dat kinderen automatisch dichter bij God zou brengen.

De ander zegt dat hij in zijn kerk geen bijbelse onderbouwing vond voor kinderdoop. Na veel nadenken, bidden en gesprekken met zijn ouders en de kerkenraad werd hij er steeds meer van overtuigd dat de geloofsdoop de juisteweg was. Het kostte hem sociale zekerheid en leVerde spanningen op, maar uiteindelijk besloot hij zich toch te laten dopen, omdat hij geloofde dat dit gehoorzaamheid aan Christus was.

Daar tegenover staat de bijdrage van Nico van der Voet. Ik heb vaker van hem gelezen dat hij dit soort dingen vooral bekijkt vanuit groepsdruk, autonomie en rituelen. Op zichzelf is dat interessant, maar in dit artikel werkt het niet goed. Het maakt de verhalen vlakker, alsof hun keuzes vooral uit de tijdgeest komen, terwijl het voor deze mensen juist een serieuze geestelijke zoektocht is.

Het gaat niet over pleiten op je doop.

Bedankt maar ik kreeg het artikel via iemand op dit forum toegestuurd. Kan mij trouwens wel vinden in je samenvatting. Het te weinig zicht op het verbond en het verbondsmatig handelen van de HEERE kwam m.i. te weinig aan bod. Het werd wel genoemd trouwens.

[Marijn_M]

Een artikel in het ND over de geloofsdoop onder reformatorische christenen.

https://www.nd.nl/geloof/reformatorisch ... sdoop-het-

Het is heel spijtig dat er in veel reformatorische kerken voor zulke verschillen van inzicht zo weinig ruimte is.

Helaas kan ik het artikel niet lezen. Zag wel een bekende…..

Ik kan zeggen wat ik er van vind, zonder te citeren. Wat ik mooi vond in het artikel zijn de persoonlijke verhalen. De één blijft in haar kerk, ook al kan ze de kinderdoop niet rijmen met de Bijbel. De ander besloot na veel nadenken en bidden toch de stap naar geloofsdoop te zetten, ondanks alle gevolgen die dat had. In beide verhalen proef je dat het om geloof en geweten gaat, om trouw willen zijn aan God.

De één zegt dat ze de kinderdoop niet uit de Bijbel kan verantwoorden en dat ze moeite heeft met het doopformulier. Ze probeert in haar gemeente te blijven, maar vermijdt diensten waarin gedoopt wordt. Voor haar is de doop een teken dat verbonden moet zijn met persoonlijk geloof, en niet iets dat kinderen automatisch dichter bij God zou brengen.

De ander zegt dat hij in zijn kerk geen bijbelse onderbouwing vond voor kinderdoop. Na veel nadenken, bidden en gesprekken met zijn ouders en de kerkenraad werd hij er steeds meer van overtuigd dat de geloofsdoop de juisteweg was. Het kostte hem sociale zekerheid en leVerde spanningen op, maar uiteindelijk besloot hij zich toch te laten dopen, omdat hij geloofde dat dit gehoorzaamheid aan Christus was.

Daar tegenover staat de bijdrage van Nico van der Voet. Ik heb vaker van hem gelezen dat hij dit soort dingen vooral bekijkt vanuit groepsdruk, autonomie en rituelen. Op zichzelf is dat interessant, maar in dit artikel werkt het niet goed. Het maakt de verhalen vlakker, alsof hun keuzes vooral uit de tijdgeest komen, terwijl het voor deze mensen juist een serieuze geestelijke zoektocht is.

Het gaat niet over pleiten op je doop.

Bedankt maar ik kreeg het artikel via iemand op dit forum toegestuurd. Kan mij trouwens wel vinden in je samenvatting. Het te weinig zicht op het verbond en het verbondsmatig handelen van de HEERE kwam m.i. te weinig aan bod. Het werd wel genoemd trouwens.

Maar daar ging het toch ook niet over eigenlijk? Waarom zou het er dan in moeten?

[huisman]

Helaas kan ik het artikel niet lezen. Zag wel een bekende…..

Ik kan zeggen wat ik er van vind, zonder te citeren. Wat ik mooi vond in het artikel zijn de persoonlijke verhalen. De één blijft in haar kerk, ook al kan ze de kinderdoop niet rijmen met de Bijbel. De ander besloot na veel nadenken en bidden toch de stap naar geloofsdoop te zetten, ondanks alle gevolgen die dat had. In beide verhalen proef je dat het om geloof en geweten gaat, om trouw willen zijn aan God.

De één zegt dat ze de kinderdoop niet uit de Bijbel kan verantwoorden en dat ze moeite heeft met het doopformulier. Ze probeert in haar gemeente te blijven, maar vermijdt diensten waarin gedoopt wordt. Voor haar is de doop een teken dat verbonden moet zijn met persoonlijk geloof, en niet iets dat kinderen automatisch dichter bij God zou brengen.

De ander zegt dat hij in zijn kerk geen bijbelse onderbouwing vond voor kinderdoop. Na veel nadenken, bidden en gesprekken met zijn ouders en de kerkenraad werd hij er steeds meer van overtuigd dat de geloofsdoop de juisteweg was. Het kostte hem sociale zekerheid en leVerde spanningen op, maar uiteindelijk besloot hij zich toch te laten dopen, omdat hij geloofde dat dit gehoorzaamheid aan Christus was.

Daar tegenover staat de bijdrage van Nico van der Voet. Ik heb vaker van hem gelezen dat hij dit soort dingen vooral bekijkt vanuit groepsdruk, autonomie en rituelen. Op zichzelf is dat interessant, maar in dit artikel werkt het niet goed. Het maakt de verhalen vlakker, alsof hun keuzes vooral uit de tijdgeest komen, terwijl het voor deze mensen juist een serieuze geestelijke zoektocht is.

Het gaat niet over pleiten op je doop.

Bedankt maar ik kreeg het artikel via iemand op dit forum toegestuurd. Kan mij trouwens wel vinden in je samenvatting. Het te weinig zicht op het verbond en het verbondsmatig handelen van de HEERE kwam m.i. te weinig aan bod. Het werd wel genoemd trouwens.

Maar daar ging het toch ook niet over eigenlijk? Waarom zou het er dan in moeten?

Als het Bijbelse zicht op het verbond er niet is raakt de kinderdoop zijn inhoud kwijt en gaat de dwaling van het verwerpen van de kinderdoop makkelijker ingang krijgen. Ook de rijkdom van ons doopformulier wordt dan niet meer herkent en erkent.

[Posthoorn]

Als het Bijbelse zicht op het verbond er niet is raakt de kinderdoop zijn inhoud kwijt en gaat de dwaling van het verwerpen van de kinderdoop makkelijker ingang krijgen. Ook de rijkdom van ons doopformulier wordt dan niet meer herkent en erkent.

Och toch. Maar dat was niet de insteek van het artikel. Het staat je natuurlijk vrij een ingezonden stuk met jouw visie naar het ND te sturen.

[huisman]

Als het Bijbelse zicht op het verbond er niet is raakt de kinderdoop zijn inhoud kwijt en gaat de dwaling van het verwerpen van de kinderdoop makkelijker ingang krijgen. Ook de rijkdom van ons doopformulier wordt dan niet meer herkent en erkent.

Och toch. Maar dat was niet de insteek van het artikel. Het staat je natuurlijk vrij een ingezonden stuk met jouw visie naar het ND te sturen.

Dat moet met voornaam in het ND en daar ben ik te trots voor.