Bussemaker: vrouw te veel afhankelijk van man

[-DIA-]

Schippers vind ik ook altijd bijzonder. Die sturen hun kinderen zelfs naar een internaat om zo samen te kunnen werken.

Dat vind ik ook altijd verbijsterend.
Ik heb ze ieder jaar wel in de klas. En eigenlijk altijd is bij die schipperspubers de relatie met de ouders enorm ingewikkeld. Doordeweeks op afstand, en dan in het weekend volop invulling willen geven aan het ouderschap van een kind dat ze niet dagelijks meemaken.
Ik snap werkelijk niet hoe je ervoor kunt kiezen om als schipper te blijven werken als je kinderen hebt. En ja, dat is altijd een keuze.

We hebben twee jaren (seizoenen tussen de schipperskinderen geleefd, we speelden met ze, we huiden met ze, en we lachten met ze. Nooit gemerkt dat schipperskinderen toen anders waren. Maar wel eens opgemerkt dat ze eigenlijk een echt 'thuis' misten. En niet dat ze dat zelf zeiden.

[merel]

Op dit moment werk ik 4 dagen waarvan 3 thuis en mijn man doet een opleiding en werkt 5 dagen. Op zaterdagen doen we klussen, sport en huishouden en de rustdag is een weldaad in de week. Dat is echt een dag met elkaar.

Wat prettig dat jij zoveel thuis kan werken; ik kan me indenken dat dat een hoop rust geeft zo zonder reistijd, file en aanverwante irritaties.

Dat is zeker een uitkomst. Na het ontbijt kruip ik achter mijn laptop, tussendoor draai ik een was en ben thuis bereikbaar voor de kinderen.

[DDD]

Er zijn in ieder geval reformatorische internaten, dus kennelijk was het vroeger geen principieel bezwaar dat schippersvrouwen werkten.

Nooit gehoord dat een dominee daar een punt van maakte, althans.

[Terri]

Op dit moment werk ik 4 dagen waarvan 3 thuis en mijn man doet een opleiding en werkt 5 dagen. Op zaterdagen doen we klussen, sport en huishouden en de rustdag is een weldaad in de week. Dat is echt een dag met elkaar.

Wat prettig dat jij zoveel thuis kan werken; ik kan me indenken dat dat een hoop rust geeft zo zonder reistijd, file en aanverwante irritaties.

Dat is zeker een uitkomst. Na het ontbijt kruip ik achter mijn laptop, tussendoor draai ik een was en ben thuis bereikbaar voor de kinderen.

Vergelijkbaar met de boerin die haar boer helpt denk ik.

[merel]

Ik denk dat mijn oma veel harder moest werken. Zij moest in ieder geval twee maal daags melken en in de zomermaanden tot laat hooien en oogsten en daarnaast in de avonduren ook regelmatig kleding verstellen.

[Zita]

Er zijn in ieder geval reformatorische internaten, dus kennelijk was het vroeger geen principieel bezwaar dat schippersvrouwen werkten.

Nooit gehoord dat een dominee daar een punt van maakte, althans.

Dat vind ik dus heel raar. Want die ouders stellen het werk boven de opvoeding van hun kinderen.

[DDD]

Die hele nadruk in uiterst rechts reformatorische kringen op de rol van de vrouw in de huishouding is wellicht ook van later datum. Daar zou een leuk proefschrift over geschreven kunnen worden, ik geloof niet dat zoiets er al is.

[MGG]

Het is verder mij prima maar als samenleving is de vraag of dit gewenst is. Het is funest voor de saamhorigheid en cohesie in een maatschappij.

Vooralsnog toont jouw boodschap weinig saamhorigheid en cohesie.

De mainstream houding in de maatschappij is inderdaad er een van "ieder z'n ding, als jij je er goed bij voelt is het goed". Als iemand dat doet is er "samenhorigheid, cohesie". Als dat op RF ook de gangbare - of enkel toegestane - gesprekstrant wordt dan zou ik het geen discussieforum meer noemen maar een etalageforum. Zoals facebook.
Tegelijk is er ook - in het verleden - hierover al eerder gediscussieerd. o.a. @Merel is b.v. gewoon een voorstander voor de ongelijke belastingdruk tussen een - en tweeverdieners. "Want voor wie niet doet zoals ik is het terecht dat de lasten zwaarder zijn dan de mijne". Iets vinden of zeggen op RF mag niet maar accorderen dat andere keuzen veel zwaarder worden belast is prima. Tot zover de veelgeprezen saamhorigheid, cohesie en vruchten van de Geest.

Verder mag het, zoals ik het al zei, van mij hoor. Het is het leven van een slaaf. Prima verder als iemand daarvoor kiest. Het bevreemd mij dat er zoveel reuring op komt, het is een eigen keuze en het is mijn keuze om die keuze als een slaafs leven te betitelen.
Tot slot heb ik inderdaad wel mededogen met al degenen die dit niet kunnen. Door zichzelf, door kinderen, door ouders, door naasten! Mischien niet kunnen door eigen fysieke of psychische omstandigheden maar ook veelal niet kunnen door omstandigheden die, omwille van het geweten, niet genegeerd kunnen worden.

De ongelijke belastingdruk is een middel uit de liberale koker om vrouwen de arbeidsmarkt op te duwen. Het totale inkomen van een huishouden belasten is naar mijn idee veel beter. De overheid moet niet willen sturen in de taakverdeling binnen gezinnen.

[Job]

Schippers vind ik ook altijd bijzonder. Die sturen hun kinderen zelfs naar een internaat om zo samen te kunnen werken.

Dat vind ik ook altijd verbijsterend.
Ik heb ze ieder jaar wel in de klas. En eigenlijk altijd is bij die schipperspubers de relatie met de ouders enorm ingewikkeld. Doordeweeks op afstand, en dan in het weekend volop invulling willen geven aan het ouderschap van een kind dat ze niet dagelijks meemaken.
Ik snap werkelijk niet hoe je ervoor kunt kiezen om als schipper te blijven werken als je kinderen hebt. En ja, dat is altijd een keuze.

Van wat ik er van dichtbij van heb gezien, is het dan ook een keuze die vaak onder veel tranen gemaakt wordt en die vaak elke maandag weer een wederzijdse worsteling is.

Het valt me trouwens op dat er vaak generatie op generatie wordt gevaren en dat in best wel veel families de keuze voor het internaat door de volgende generatie opnieuw gemaakt wordt. Dan zou je toch zeggen dat het niet door iedereen als belastend is ervaren.

[merel]

Geldt voor deze vrouwen de stelling niet dat zij werk en carrière boven hun gezin stellen?

[Job]

Geldt voor deze vrouwen de stelling niet dat zij werk en carrière boven hun gezin stellen?

Het zou kunnen. Het kan ook dat zij hun belofte om een hulpe als tegenover hun man te zijn heel erg serieus nemen. Ik weet het niet.

[Lilian1975]

Schippers vind ik ook altijd bijzonder. Die sturen hun kinderen zelfs naar een internaat om zo samen te kunnen werken.

Dat vind ik ook altijd verbijsterend.
Ik heb ze ieder jaar wel in de klas. En eigenlijk altijd is bij die schipperspubers de relatie met de ouders enorm ingewikkeld. Doordeweeks op afstand, en dan in het weekend volop invulling willen geven aan het ouderschap van een kind dat ze niet dagelijks meemaken.
Ik snap werkelijk niet hoe je ervoor kunt kiezen om als schipper te blijven werken als je kinderen hebt. En ja, dat is altijd een keuze.

Van wat ik er van dichtbij van heb gezien, is het dan ook een keuze die vaak onder veel tranen gemaakt wordt en die vaak elke maandag weer een wederzijdse worsteling is.

Het valt me trouwens op dat er vaak generatie op generatie wordt gevaren en dat in best wel veel families de keuze voor het internaat door de volgende generatie opnieuw gemaakt wordt. Dan zou je toch zeggen dat het niet door iedereen als belastend is ervaren.

Klopt. Binnen 1 gezin verschilt dat nogal. Zie ik van zeer nabij Waardoor het ene kind nu hun kind niet naar internaat zou sturen. Maar ook niet met schipper is getrouwd. En de ander wel.

Daarnaast blijven de kinderen tot hun 6e aan boord. Bij hun vader en moeder 24/7. Geven ze thuisonderwijs. Aanvullend met vaker of incidenteel ligplaats onderwijs als ze eens een dagje ergens laden en lossen. Dus geen kinderopvang. Geen naschoolseopvang, geen oppas oma en opa, geen gastouders... etc. Maar de eerste 6 jaren zeer nabij zijn. Meer dan menig walouder. ( meeste hechtingspproblemem ontstaan in de eerste jaren van een kinderleven)
Daarna internaat. .Met vaak veel tranen inderdaad. ( en de meeste ouders hebben ook dan gewoon nauw contact met hun kinderen, een verschil met het internaatleven van kostscholen) Op vrijdag wordt letterlijk stad en land afgereden om weer als gezin compleet te zijn tot maandagmorgen vroeg. Dan rijden ze in alle vroegte hun kinderen weer naar het internaat. ( geen stress weekeinden wat volgepropt met allerlei activiteiten, en verplichingen, waarin ook nog het huis en de boodschappengedaan moeten worden) Ook iedere vakantie fulltime aan boord. Aan wal mogen veel kinderen naar de naschoolse opvang. Zuchten ouders om de vele vakanties. En is het maar lastig... wat en hoe moeten ze dat nu weer rechtt breien met werk? Dit ter enige relativering.

Ivgl met vroeger gaan veel minder kinderen naar internaat omdat het financieel mogelijk is een huis aan wal te hebben. Het schippersleven met grotere schepen zo verandert is.. dat het bijna continue varen is. En bij laden en lossen niet eens altijd van boord gegaan kan worden. Dus een huis aan wal; Waar moeder met de kinderen woont. Weekeindhuwelijken ( overigens is echtscheiding ook toegenomen onder schippers waar deze manier van leven is, is er een verband?).
Internaten zijn verdwenen of enorm gekrompen.
Niet iedere schipper heeft geld voor huis aan wal.
Niet iedere schipper heeft geld en ruimte voor personeel.

Dat schepen groter en duurder zijn geworden heeft niet met carrière te maken. Maar simpelweg omdat de bank kleinere schepen niet financierde. Ik sprak genoeg ouders van wie het allemaal niet zo groot hoefde...

Ik zag in de praktijk dat regelmatig toch een huis aan wal kwam. Omdat er zorgen waren om kinderen. Of dat er gestopt werd met varen omdat het niet ging...

Dat er voor carrière wordt gekozen, is wat kort door de bocht. Ik vergelijk het met veel boeren. Het is een manier van leven. Het bloed kruipt waar het niet kruipen kan...... en ja er zullen voorbeelden zijn waar wel voor carrière ten koste van het gezin gekozen wordt, maar die heb je ook aan wal. Maar dat kinderen naar internaat gaan om carrière is 'm.i. niet juist.

[Ambtenaar]

Het is een manier van leven. Het bloed kruipt waar het niet kruipen kan.

En dit is specifiek voor schippers en boeren maar gaat niet op voor leerkrachten, verpleegkundigen, politiemensen of advocaten, etc.?

[merel]

Nee, dan ben je de man niet ten hulpe, maar leef je voor carrière en geldelijk gewin.

[Zeeuw]

Het is een manier van leven. Het bloed kruipt waar het niet kruipen kan.

En dit is specifiek voor schippers en boeren maar gaat niet op voor leerkrachten, verpleegkundigen, politiemensen of advocaten, etc.?

Het ging voornamelijk om het feit dat de kinderen een groot deel van de week niet bij de ouders zijn. Het argument van het kruipende bloed vind ik altijd erg zwak. De vrouw van een vrachtwagenchauffeur gaat ook niet met hem mee in de wagen.