Gereformeerde Gemeenten

[MGG]

Het ging om jou zin over 'geen zin om te vertellen', die terugging richting 'als er niet direct bij wordt gezegd'. Terwijl je dat blijkbaar wel zegt. Dan is het toch helemaal prima en geen discussie?

Het punt waar het in eerste instantie over ging was hoe je iemand kan uitleggen dat in veel kerken ter rechterzijde gelovigen zitten die niet oprecht geloven. Nou zullen die er ongetwijfeld in alle gemeenten zitten maar in de rechterzijde zijn vaak de oprecht gelovigen maar een kleine minderheid. Ik denk dat de verwarring er in zit vanuit welk oogpunt je vervolgens stelde. Vanuit het oogpunt van een ruim aanbod van genade kun je dat zo zeggen dat er een weg ter ontkoming is voor ieder wie in Hem gelooft? Maar vanuit een beperkt aanbod van genade zou je daar niet op mogen wijzen dat er middel is, dan zou je moeten zeggen: maar wel alleen als je uitverkoren bent en tot genoeg zondekennis bent gekomen

Ik vind het bijzonder vreemd dit aan niet gelovigen uit te (willen) leggen. Hou het bij de boodschap van het evangelie en laat kinnesinne tussen christenen onderling gewoon achterwege.

Ik zeg natuurlijk ook niet dat je dit aan niet gelovigen moet uitleggen maar ik bedoel iets anders dan jij bedoelt. Stel: jij gaat elke zondag naar de kerk met een beperkt aanbod van genade maar bent zelf nog niet tot het ware geloof gekomen. Jouw collega weet dat jij elke zondag naar de kerk gaat en vraagt jou iets om over je geloof te vertellen. Dan valt toch niet uit te leggen dat je zelf ook niet daadwerkelijk gelooft (en veel op geeft van de wereldse geneugten in de ogen van jouw collega) terwijl je na dit leven op dezelfde bestemming uitkomt als als je collega
En daaruit voortvloeiend: wat voor boodschap heb je in dat geval voor die persoon? Kortom: verwekt zo'n enkel belijdend geloof tot jaloersheid van de wereld?

Ik ben het overigens helemaal met je eens hoor. Persoonlijk zou ik ook meer nadruk leggen op het tenzij! Maar als je zelf niet zo'n ruim aanbod van genade voorstaat wordt dat ook lastig om dat naar de wereld toe uit te dragen

Het zegt dan voor die collega in iedergeval hoeveel je over hebt om je bestemming te veranderen.

[Rido91]

Het punt waar het in eerste instantie over ging was hoe je iemand kan uitleggen dat in veel kerken ter rechterzijde gelovigen zitten die niet oprecht geloven. Nou zullen die er ongetwijfeld in alle gemeenten zitten maar in de rechterzijde zijn vaak de oprecht gelovigen maar een kleine minderheid. Ik denk dat de verwarring er in zit vanuit welk oogpunt je vervolgens stelde. Vanuit het oogpunt van een ruim aanbod van genade kun je dat zo zeggen dat er een weg ter ontkoming is voor ieder wie in Hem gelooft? Maar vanuit een beperkt aanbod van genade zou je daar niet op mogen wijzen dat er middel is, dan zou je moeten zeggen: maar wel alleen als je uitverkoren bent en tot genoeg zondekennis bent gekomen

Ik vind het bijzonder vreemd dit aan niet gelovigen uit te (willen) leggen. Hou het bij de boodschap van het evangelie en laat kinnesinne tussen christenen onderling gewoon achterwege.

Ik zeg natuurlijk ook niet dat je dit aan niet gelovigen moet uitleggen maar ik bedoel iets anders dan jij bedoelt. Stel: jij gaat elke zondag naar de kerk met een beperkt aanbod van genade maar bent zelf nog niet tot het ware geloof gekomen. Jouw collega weet dat jij elke zondag naar de kerk gaat en vraagt jou iets om over je geloof te vertellen. Dan valt toch niet uit te leggen dat je zelf ook niet daadwerkelijk gelooft (en veel op geeft van de wereldse geneugten in de ogen van jouw collega) terwijl je na dit leven op dezelfde bestemming uitkomt als als je collega
En daaruit voortvloeiend: wat voor boodschap heb je in dat geval voor die persoon? Kortom: verwekt zo'n enkel belijdend geloof tot jaloersheid van de wereld?

Ik ben het overigens helemaal met je eens hoor. Persoonlijk zou ik ook meer nadruk leggen op het tenzij! Maar als je zelf niet zo'n ruim aanbod van genade voorstaat wordt dat ook lastig om dat naar de wereld toe uit te dragen

Het zegt dan voor die collega in iedergeval hoeveel je over hebt om je bestemming te veranderen.

Ik denk eerlijk gezegd niet dat hij er maar iets van zal begrijpen. Ik hoor em al denken: ah, dus als je netjes leeft is er misschien een kans dat je echt tot geloof komt. Een soort lot uit de loterij dus

[MGG]

Ik vind het bijzonder vreemd dit aan niet gelovigen uit te (willen) leggen. Hou het bij de boodschap van het evangelie en laat kinnesinne tussen christenen onderling gewoon achterwege.

Ik zeg natuurlijk ook niet dat je dit aan niet gelovigen moet uitleggen maar ik bedoel iets anders dan jij bedoelt. Stel: jij gaat elke zondag naar de kerk met een beperkt aanbod van genade maar bent zelf nog niet tot het ware geloof gekomen. Jouw collega weet dat jij elke zondag naar de kerk gaat en vraagt jou iets om over je geloof te vertellen. Dan valt toch niet uit te leggen dat je zelf ook niet daadwerkelijk gelooft (en veel op geeft van de wereldse geneugten in de ogen van jouw collega) terwijl je na dit leven op dezelfde bestemming uitkomt als als je collega
En daaruit voortvloeiend: wat voor boodschap heb je in dat geval voor die persoon? Kortom: verwekt zo'n enkel belijdend geloof tot jaloersheid van de wereld?

Ik ben het overigens helemaal met je eens hoor. Persoonlijk zou ik ook meer nadruk leggen op het tenzij! Maar als je zelf niet zo'n ruim aanbod van genade voorstaat wordt dat ook lastig om dat naar de wereld toe uit te dragen

Het zegt dan voor die collega in iedergeval hoeveel je over hebt om je bestemming te veranderen.

Ik denk eerlijk gezegd niet dat hij er maar iets van zal begrijpen. Ik hoor em al denken: ah, dus als je netjes leeft is er misschien een kans dat je echt tot geloof komt. Een soort lot uit de loterij dus

Geen idee hoe capabel jouw collega's zijn, maar het lijkt mij eenvoudig uit te leggen.

Net als dat het prima uit te leggen is dat Christus aannemen niet is even zeggen ik kies voor Jezus en je eigen leven blijven leven.

[Rido91]

Ik zeg natuurlijk ook niet dat je dit aan niet gelovigen moet uitleggen maar ik bedoel iets anders dan jij bedoelt. Stel: jij gaat elke zondag naar de kerk met een beperkt aanbod van genade maar bent zelf nog niet tot het ware geloof gekomen. Jouw collega weet dat jij elke zondag naar de kerk gaat en vraagt jou iets om over je geloof te vertellen. Dan valt toch niet uit te leggen dat je zelf ook niet daadwerkelijk gelooft (en veel op geeft van de wereldse geneugten in de ogen van jouw collega) terwijl je na dit leven op dezelfde bestemming uitkomt als als je collega
En daaruit voortvloeiend: wat voor boodschap heb je in dat geval voor die persoon? Kortom: verwekt zo'n enkel belijdend geloof tot jaloersheid van de wereld?

Ik ben het overigens helemaal met je eens hoor. Persoonlijk zou ik ook meer nadruk leggen op het tenzij! Maar als je zelf niet zo'n ruim aanbod van genade voorstaat wordt dat ook lastig om dat naar de wereld toe uit te dragen

Het zegt dan voor die collega in iedergeval hoeveel je over hebt om je bestemming te veranderen.

Ik denk eerlijk gezegd niet dat hij er maar iets van zal begrijpen. Ik hoor em al denken: ah, dus als je netjes leeft is er misschien een kans dat je echt tot geloof komt. Een soort lot uit de loterij dus

Geen idee hoe capabel jouw collega's zijn, maar het lijkt mij eenvoudig uit te leggen.

Net als dat het prima uit te leggen is dat Christus aannemen niet is even zeggen ik kies voor Jezus en je eigen leven blijven leven.

Het lijkt mij juist niet eenvoudig uit te leggen om 'eerlijk onbekeerd' te zijn... Ongeloof is op geen enkele manier goed te praten.

[Silo]

De lijst met tweetallen is wel héél mager dit jaar. Zijn er weinig gemeenten die nog kandidaten opstellen? Of is het hip geworden om niet meer op Gergeminfo te verschijnen en het geheim te verklaren? Of loopt de tamtam dit jaar gewoon op slakkentempo?

[pierre27]

Reinier van Klinken als evangelist uitgezonden naar Emmen door zijn schoonvader ds van Manen.
Vooral dat laatste viel me op. Hij is dus ouderling geweest in Elspeet en heeft dus met zijn schoonvader in de kerkenraad gezeten.
Lijkt me niet echt ideaal en wenselijk.


https://www.rd.nl/artikel/1111525-s-r-v ... naar-emmen

Wat is daar het probleem mee? De kerkenraad zal ongetwijfeld breder zijn geweest. Familie in de kerkenraad kom je wel vaker tegen...

[DDD]

Ik vind dat niet zorgvuldig. In sommige andere kerkverbanden is afgesproken om dat niet te doen. En zeker met zo'n heel kleine kerkenraad.

Men houdt daar vast van slagvaardig besturen, maar ik vind dit een kerkenraad geschikt voor een gemeente van 500 leden.

[Job]

Ik vind dat niet zorgvuldig. In sommige andere kerkverbanden is afgesproken om dat niet te doen. En zeker met zo'n heel kleine kerkenraad.

Men houdt daar vast van slagvaardig besturen, maar ik vind dit een kerkenraad geschikt voor een gemeente van 500 leden.

Ds. Agteresch diende in Capelle aan den IJssel als ouderling zelfs samen met zijn vader als broeder ouderling. Soms loopt het onder Gods voorzienigheid zo. Niet iets om bewust op te zoeken maar als er goede afspraken worden gemaakt, dan zou het moeten kunnen. Een bepaalde emotionele volwassenheid is dan natuurlijk wel vereist, maar dat geldt sowieso voor ambtsdragers.

[DDD]

Onder Gods voorzienigheid worden ook kinderen misbruikt. Dat lijkt mij totaal niets met de kwestie te maken hebben. Het gaat erom of het verstandig is.

Reinier van Klinken als evangelist uitgezonden naar Emmen door zijn schoonvader ds van Manen.
Vooral dat laatste viel me op. Hij is dus ouderling geweest in Elspeet en heeft dus met zijn schoonvader in de kerkenraad gezeten.
Lijkt me niet echt ideaal en wenselijk.


https://www.rd.nl/artikel/1111525-s-r-v ... naar-emmen

Tegenwoordig wordt inderdaad geadviseerd om geen nauwe familiebanden in de kerkenraad te hebben. Dit om belangenverstrengeling te voorkomen.

De HHK kent bijvoorbeeld deze richtlijn:
Zij die in de eerste of de tweede graad bloed- of aanverwant zijn, mogen niet tegelijk zitting hebben in de kerkenraad. Dit betekent bijvoorbeeld dat een vader en (schoon)zoon, opa en kleinzoon, broers en zwagers niet tegelijk in de kerkenraad kunnen zitten.

Ik weet niet of de Gereformeerde Gemeenten hier ook richtlijnen voor hebben.

Tegelijkertijd is het wat mij betreft geen wet wat meden en perzen. Onder de apostelen waren er ook familiebanden:

• Simon Petrus (ook bekend als Simon of Kefas) en Andreas waren broers.
• Johannes en Jakobus, zonen van Zebedeüs, waren broers.

[J.C. Philpot]

Onder Gods voorzienigheid worden ook kinderen misbruikt. Dat lijkt mij totaal niets met de kwestie te maken hebben. Het gaat erom of het verstandig is.

De apostelen zijn door Christus persoonlijk aangesteld. De suggestie dat het onverstandig van Hem was dat Hij familieleden aanstelde, vind ik erg ver gaan.

Maar ik hoop dat ik je verkeerd lees.

[DDD]

De apostelen hadden dan ook de opdracht om zich over geheel Judea en Samaria en ook onder de heidenvolken te verspreiden. Ze waren ook meer te vergelijken met predikanten dan met kerkenraden.

Nog los van het feit dat Jezus een beter zicht had op wie Hij uitkoos dan wij.

[Martijn]

Onder Gods voorzienigheid worden ook kinderen misbruikt. Dat lijkt mij totaal niets met de kwestie te maken hebben. Het gaat erom of het verstandig is.

Reinier van Klinken als evangelist uitgezonden naar Emmen door zijn schoonvader ds van Manen.
Vooral dat laatste viel me op. Hij is dus ouderling geweest in Elspeet en heeft dus met zijn schoonvader in de kerkenraad gezeten.
Lijkt me niet echt ideaal en wenselijk.


https://www.rd.nl/artikel/1111525-s-r-v ... naar-emmen

Tegenwoordig wordt inderdaad geadviseerd om geen nauwe familiebanden in de kerkenraad te hebben. Dit om belangenverstrengeling te voorkomen.

De HHK kent bijvoorbeeld deze richtlijn:
Zij die in de eerste of de tweede graad bloed- of aanverwant zijn, mogen niet tegelijk zitting hebben in de kerkenraad. Dit betekent bijvoorbeeld dat een vader en (schoon)zoon, opa en kleinzoon, broers en zwagers niet tegelijk in de kerkenraad kunnen zitten.

Ik weet niet of de Gereformeerde Gemeenten hier ook richtlijnen voor hebben.

Tegelijkertijd is het wat mij betreft geen wet wat meden en perzen. Onder de apostelen waren er ook familiebanden:

• Simon Petrus (ook bekend als Simon of Kefas) en Andreas waren broers.
• Johannes en Jakobus, zonen van Zebedeüs, waren broers.

Binnen de HHK kan er wel dispensatie van deze richtlijn worden aangevraagd.

[Job]

Onder Gods voorzienigheid worden ook kinderen misbruikt. Dat lijkt mij totaal niets met de kwestie te maken hebben. Het gaat erom of het verstandig is.

Vandaar ook mijn opmerking over emotionele volwassenheid. Dat zou je ook kunnen vertalen met 'verstand'. Als beide broeders op een familieverjaardag naast elkaar zitten, er al dan niet wat alcoholisch geschonken wordt en men zich dan niet blijkt te kunnen beheersen, is het geen verstandig idee. Het vraagt dan ook terdege toezicht en zoiets moet aan de voorkant al duidelijk worden besproken. Overigens kunnen er ook innige vriendschapsbanden zijn tussen medebroeders, waarbij de contacten soms intenser zijn dan tussen familieleden. Op allerlei manieren kunnen er uitwassen ontstaan.

[DDD]

Ik ben het daar wel mee eens. Maar ik vind emotionele volwassenheid sowieso een minimumvoorwaarde om ambtsdrager te zijn.

[Zeeuw]

Ik ben het overigens helemaal met je eens hoor. Persoonlijk zou ik ook meer nadruk leggen op het tenzij! Maar als je zelf niet zo'n ruim aanbod van genade voorstaat wordt dat ook lastig om dat naar de wereld toe uit te dragen

Nou, laten we dan het laatste niet doen en het eerste wel. Waarom zou je je druk maken over het laatste, terwijl je daar zelf niet in gelooft?