Omgang met elkaar in de christelijke gemeente

[Erskinees]

Mooi Maanenschijn! In bijbelgezinde kerken in het buitenland word ook vaak gesproken over de "church family". Men ziet de leden van de gemeente echt als een tweede familie en dat functioneert ook zo. In het NT zie je dat eigenlijk ook zo terug. Meestal bezoeken wij kerken die wel strikt separeren en waarbij er zeker geen alverzoening wordt gepredikt. Toch lijkt het aantal wedergeboren gelovigen daar groter. Zou dat misschien ook zorgen voor een sterkere onderlinge verbondenheid?

In mijn eigen gemeente ervaar ik dat helaas niet zo. Alles draait vooral om de zondagse eredienst en erna snelwandelt of rent iedereen weer naar de auto. Vijf tot tien minuten nadat de kerk uit is, is de gang en het kerkplein ook weer leeg. Het verenigingsleven functioneert wel, maar alles is toch erg afstandelijk en kil. Van een ‘familie’ is hier eigenlijk geen sprake.

[Terri]

Ik vind het beeld van het lichaam van Christus altijd erg mooi door het te vergelijken met een menselijk lichaam. Christus het Hoofd, zijn kinderen de ledematen. Dan zijn er handen, voeten, vingers enz. met ieder hun eigen gaven, maar zij leven vanuit het Hoofd. En zo lang zij zich laten regeren door het Hoofd, functioneert het lichaam. Helaas is er o.a. door de verdeeldheid een disfunctioneren gekomen.
Juist de verscheidenheid, met als Hoofd Christus is de gezondste gemeente.
Persoonlijk denk ik dat enkel weder geborenen tot het lichaam van Christus behoren.
Ongelovigen hebben die verbinding niet.
Daarom is denk ik kerk en gemeente niet hetzelfde. Het wordt door elkaar gebruikt, wat verwarring geeft.
Overigens ook in de Bijbel is het niet altijd helemaal duidelijk. Weet niet of dat door vertaalkeuzes komt.

[merel]

Mijn kardinale punt was het Bijbelse gegeven dat de gemeente het lichaam van Christus is. Vanuit die basis is er verbinding met als gevolg verdraagzaamheid, liefde en mededogen. Nu is die basis in mijn gemeente niet dominant. Er zijn slechts weinigen die tot de Kerk behoren. Hoe is de verbinding met alle anderen, die we niet als broeder of zuster in Christus zien? Welke gemeenschappelijke basis is er dan? Is dat de Bijbel? Is dat een interpretatie van de Bijbel? Is dat de leer van de kerk?

Nu is het gesprek vooral gedomineerd geweest door ambtsdragers die wel/niet getuigen van een persoonlijk geloof in Christus. Dat was niet zozeer mijn bedoeling, dat waren voorbeelden die ik noemde om mijn punt te maken.

Dat vind ik dus van de reacties.

Soms neemt een discussie ergens een afslag

Belangrijk punt wat je weer naar boven haalt. Je blik op de kerk heeft alles te maken met wie je tot het lichaam van Christus rekent. Ik denk dat alle ware gelovigen tot dat lichaam behoren.

Maar breder gezien meen ik dat het Koninkrijk van God meer is. Daar plaats ik de kerk als een uitwendige verschijning binnen. Ook op grond van het verbond.

Zo, als vergelijking, heb ik de mensen in mijn gezin het meeste lief. In hebbelijkheden en onhebbelijkheden. In de kerk zijn dit degenen met wie ik mij in geloof hartelijk verbonden weet. De plaatselijke kerk voelt als familie, daar hou ik van en draag probeer rekening met hen te houden, net als zij met mij doen. De wereldwijde kerk is als de burgers van het zelfde land. We horen bij elkaar, in verscheidenheid. Als leden van het Koninkrijk van God.

En in een familie moet je werken aan verbinding. Net als in de kerk. En hoe groter je familie, hoe lastiger dat vaak gaat. Ook als kerkelijke gemeenten groot worden zal dat lastiger gaan. Denk ik.

Mooi gezegd en zo zie ik het ook. In Handelingen staat dat een ieder die de naam des Heeren aan zal roepen zalig zal worden. Dat is een ieder in Gods wereldwijde kerk. Zo moeten we ook met elkaar omgaan en elkaar dulden. Ook al denken we soms heel anders over theologische kwesties.

[Ad Anker]

Mijn kardinale punt was het Bijbelse gegeven dat de gemeente het lichaam van Christus is. Vanuit die basis is er verbinding met als gevolg verdraagzaamheid, liefde en mededogen. Nu is die basis in mijn gemeente niet dominant. Er zijn slechts weinigen die tot de Kerk behoren. Hoe is de verbinding met alle anderen, die we niet als broeder of zuster in Christus zien? Welke gemeenschappelijke basis is er dan? Is dat de Bijbel? Is dat een interpretatie van de Bijbel? Is dat de leer van de kerk?

Nu is het gesprek vooral gedomineerd geweest door ambtsdragers die wel/niet getuigen van een persoonlijk geloof in Christus. Dat was niet zozeer mijn bedoeling, dat waren voorbeelden die ik noemde om mijn punt te maken.

Dat vind ik dus van de reacties.

Soms neemt een discussie ergens een afslag

Belangrijk punt wat je weer naar boven haalt. Je blik op de kerk heeft alles te maken met wie je tot het lichaam van Christus rekent. Ik denk dat alle ware gelovigen tot dat lichaam behoren.

Maar breder gezien meen ik dat het Koninkrijk van God meer is. Daar plaats ik de kerk als een uitwendige verschijning binnen. Ook op grond van het verbond.

Zo, als vergelijking, heb ik de mensen in mijn gezin het meeste lief. In hebbelijkheden en onhebbelijkheden. In de kerk zijn dit degenen met wie ik mij in geloof hartelijk verbonden weet. De plaatselijke kerk voelt als familie, daar hou ik van en draag probeer rekening met hen te houden, net als zij met mij doen. De wereldwijde kerk is als de burgers van het zelfde land. We horen bij elkaar, in verscheidenheid. Als leden van het Koninkrijk van God.

En in een familie moet je werken aan verbinding. Net als in de kerk. En hoe groter je familie, hoe lastiger dat vaak gaat. Ook als kerkelijke gemeenten groot worden zal dat lastiger gaan. Denk ik.

Mooie gedachten. En eens. Dank je wel.
In bepaalde kerken worden leden als 'broeders en zusters' aangeduid. Dat geeft ook iets weer van de visie op de kerk. Bij ons gebeurt dat niet. Broeders zijn kerkenraadsleden, zusters kennen we niet. Gewone leden zijn daarom ook meneren en mevrouwen.

Je maakt in je post geen onderscheid tussen kerk en Kerk, als je begrijpt wat ik bedoel. Welke plaats hebben de anderen dan ware gelovigen in het Koninkrijk van God?

[JvW]

Mijn kardinale punt was het Bijbelse gegeven dat de gemeente het lichaam van Christus is. Vanuit die basis is er verbinding met als gevolg verdraagzaamheid, liefde en mededogen. Nu is die basis in mijn gemeente niet dominant. Er zijn slechts weinigen die tot de Kerk behoren. Hoe is de verbinding met alle anderen, die we niet als broeder of zuster in Christus zien? Welke gemeenschappelijke basis is er dan? Is dat de Bijbel? Is dat een interpretatie van de Bijbel? Is dat de leer van de kerk?

Nu is het gesprek vooral gedomineerd geweest door ambtsdragers die wel/niet getuigen van een persoonlijk geloof in Christus. Dat was niet zozeer mijn bedoeling, dat waren voorbeelden die ik noemde om mijn punt te maken.

Dat vind ik dus van de reacties.

Soms neemt een discussie ergens een afslag

Belangrijk punt wat je weer naar boven haalt. Je blik op de kerk heeft alles te maken met wie je tot het lichaam van Christus rekent. Ik denk dat alle ware gelovigen tot dat lichaam behoren.

Maar breder gezien meen ik dat het Koninkrijk van God meer is. Daar plaats ik de kerk als een uitwendige verschijning binnen. Ook op grond van het verbond.

Zo, als vergelijking, heb ik de mensen in mijn gezin het meeste lief. In hebbelijkheden en onhebbelijkheden. In de kerk zijn dit degenen met wie ik mij in geloof hartelijk verbonden weet. De plaatselijke kerk voelt als familie, daar hou ik van en draag probeer rekening met hen te houden, net als zij met mij doen. De wereldwijde kerk is als de burgers van het zelfde land. We horen bij elkaar, in verscheidenheid. Als leden van het Koninkrijk van God.

En in een familie moet je werken aan verbinding. Net als in de kerk. En hoe groter je familie, hoe lastiger dat vaak gaat. Ook als kerkelijke gemeenten groot worden zal dat lastiger gaan. Denk ik.

Mooie gedachten. En eens. Dank je wel.
In bepaalde kerken worden leden als 'broeders en zusters' aangeduid. Dat geeft ook iets weer van de visie op de kerk. Bij ons gebeurt dat niet. Broeders zijn kerkenraadsleden, zusters kennen we niet. Gewone leden zijn daarom ook meneren en mevrouwen.

Je maakt in je post geen onderscheid tussen kerk en Kerk, als je begrijpt wat ik bedoel. Welke plaats hebben de anderen dan ware gelovigen in het Koninkrijk van God?

Dat aanspreken van de gemeente is per plaats anders. Bij ons wordt wel gesproken over ‘broeders en zusters’. Ook is er veel onderling meeleven en zorg voor elkaar.

In de kerk zit een deel van de wereldwijde Kerk. De niet-gelovigen hebben geen plaats in het Koninkrijk van God. Dat klinkt hard, maar ik denk dat het wel de waarheid is. Het is het verlangen van de Koning van de Kerk dat ook die mensen Hem eer zullen geven door in Hem te geloven. Dat moet daarom ook de oproep zijn in de preken die we horen.

[Ad Anker]

Dat zorg en meeleven herken ik hoor! Voordat men denkt dat het bij ons niet is. We gaan momenteel door een wat ingewikkelde periode heen en de zorg vanuit de gemeente is hartverwarmend. Het is goed om deel uit te maken van een gemeente, merken we nu extra.

[JvW]

Dat zorg en meeleven herken ik hoor! Voordat men denkt dat het bij ons niet is. We gaan momenteel door een wat ingewikkelde periode heen en de zorg vanuit de gemeente is hartverwarmend. Het is goed om deel uit te maken van een gemeente, merken we nu extra.

Fijn dat je dat herkent, dat hoor je ook weleens anders namelijk. Sterkte in deze omstandigheden! Het is zeker goed om deel uit te maken van een gemeente, maar het beste is om deel uit te maken van de Kerk. Ook dat merk ik regelmatig.

[Maanenschijn]

Mijn kardinale punt was het Bijbelse gegeven dat de gemeente het lichaam van Christus is. Vanuit die basis is er verbinding met als gevolg verdraagzaamheid, liefde en mededogen. Nu is die basis in mijn gemeente niet dominant. Er zijn slechts weinigen die tot de Kerk behoren. Hoe is de verbinding met alle anderen, die we niet als broeder of zuster in Christus zien? Welke gemeenschappelijke basis is er dan? Is dat de Bijbel? Is dat een interpretatie van de Bijbel? Is dat de leer van de kerk?

Nu is het gesprek vooral gedomineerd geweest door ambtsdragers die wel/niet getuigen van een persoonlijk geloof in Christus. Dat was niet zozeer mijn bedoeling, dat waren voorbeelden die ik noemde om mijn punt te maken.

Dat vind ik dus van de reacties.

Soms neemt een discussie ergens een afslag

Belangrijk punt wat je weer naar boven haalt. Je blik op de kerk heeft alles te maken met wie je tot het lichaam van Christus rekent. Ik denk dat alle ware gelovigen tot dat lichaam behoren.

Maar breder gezien meen ik dat het Koninkrijk van God meer is. Daar plaats ik de kerk als een uitwendige verschijning binnen. Ook op grond van het verbond.

Zo, als vergelijking, heb ik de mensen in mijn gezin het meeste lief. In hebbelijkheden en onhebbelijkheden. In de kerk zijn dit degenen met wie ik mij in geloof hartelijk verbonden weet. De plaatselijke kerk voelt als familie, daar hou ik van en draag probeer rekening met hen te houden, net als zij met mij doen. De wereldwijde kerk is als de burgers van het zelfde land. We horen bij elkaar, in verscheidenheid. Als leden van het Koninkrijk van God.

En in een familie moet je werken aan verbinding. Net als in de kerk. En hoe groter je familie, hoe lastiger dat vaak gaat. Ook als kerkelijke gemeenten groot worden zal dat lastiger gaan. Denk ik.

Mooie gedachten. En eens. Dank je wel.
In bepaalde kerken worden leden als 'broeders en zusters' aangeduid. Dat geeft ook iets weer van de visie op de kerk. Bij ons gebeurt dat niet. Broeders zijn kerkenraadsleden, zusters kennen we niet. Gewone leden zijn daarom ook meneren en mevrouwen.

Je maakt in je post geen onderscheid tussen kerk en Kerk, als je begrijpt wat ik bedoel. Welke plaats hebben de anderen dan ware gelovigen in het Koninkrijk van God?

Dat aanspreken van de gemeente is per plaats anders. Bij ons wordt wel gesproken over ‘broeders en zusters’. Ook is er veel onderling meeleven en zorg voor elkaar.

In de kerk zit een deel van de wereldwijde Kerk. De niet-gelovigen hebben geen plaats in het Koninkrijk van God. Dat klinkt hard, maar ik denk dat het wel de waarheid is. Het is het verlangen van de Koning van de Kerk dat ook die mensen Hem eer zullen geven door in Hem te geloven. Dat moet daarom ook de oproep zijn in de preken die we horen.

Daar denk ik dus anders over. Ik denk dat niet gelovigen op het kerkelijk erf deel uitmaken van het Koninkrijk van God. Op grond van het verbond. Ik denk dat niet gelovigen geen deel uitmaken van het Lichaam van Christus. Dat is voorbehouden aan de Kerk.

[JvW]

Soms neemt een discussie ergens een afslag

Belangrijk punt wat je weer naar boven haalt. Je blik op de kerk heeft alles te maken met wie je tot het lichaam van Christus rekent. Ik denk dat alle ware gelovigen tot dat lichaam behoren.

Maar breder gezien meen ik dat het Koninkrijk van God meer is. Daar plaats ik de kerk als een uitwendige verschijning binnen. Ook op grond van het verbond.

Zo, als vergelijking, heb ik de mensen in mijn gezin het meeste lief. In hebbelijkheden en onhebbelijkheden. In de kerk zijn dit degenen met wie ik mij in geloof hartelijk verbonden weet. De plaatselijke kerk voelt als familie, daar hou ik van en draag probeer rekening met hen te houden, net als zij met mij doen. De wereldwijde kerk is als de burgers van het zelfde land. We horen bij elkaar, in verscheidenheid. Als leden van het Koninkrijk van God.

En in een familie moet je werken aan verbinding. Net als in de kerk. En hoe groter je familie, hoe lastiger dat vaak gaat. Ook als kerkelijke gemeenten groot worden zal dat lastiger gaan. Denk ik.

Mooie gedachten. En eens. Dank je wel.
In bepaalde kerken worden leden als 'broeders en zusters' aangeduid. Dat geeft ook iets weer van de visie op de kerk. Bij ons gebeurt dat niet. Broeders zijn kerkenraadsleden, zusters kennen we niet. Gewone leden zijn daarom ook meneren en mevrouwen.

Je maakt in je post geen onderscheid tussen kerk en Kerk, als je begrijpt wat ik bedoel. Welke plaats hebben de anderen dan ware gelovigen in het Koninkrijk van God?

Dat aanspreken van de gemeente is per plaats anders. Bij ons wordt wel gesproken over ‘broeders en zusters’. Ook is er veel onderling meeleven en zorg voor elkaar.

In de kerk zit een deel van de wereldwijde Kerk. De niet-gelovigen hebben geen plaats in het Koninkrijk van God. Dat klinkt hard, maar ik denk dat het wel de waarheid is. Het is het verlangen van de Koning van de Kerk dat ook die mensen Hem eer zullen geven door in Hem te geloven. Dat moet daarom ook de oproep zijn in de preken die we horen.

Daar denk ik dus anders over. Ik denk dat niet gelovigen op het kerkelijk erf deel uitmaken van het Koninkrijk van God. Op grond van het verbond. Ik denk dat niet gelovigen geen deel uitmaken van het Lichaam van Christus. Dat is voorbehouden aan de Kerk.

Hmm, interessante zienswijze. Dat onderscheid had ik zo niet voor me. Dat ongelovigen geen deel uitmaken van het Lichaam van Christus snap ik/deel ik. Wat is, volgens jou, het onderscheid tussen het Lichaam en het Koninkrijk? Heeft dat ermee te maken dat Zijn Koninkrijk heel de aarde bevat? Daar zit wel wat in als je het zo bedoelt.

[Lilian1975]

Mooie gedachten. En eens. Dank je wel.
In bepaalde kerken worden leden als 'broeders en zusters' aangeduid. Dat geeft ook iets weer van de visie op de kerk. Bij ons gebeurt dat niet. Broeders zijn kerkenraadsleden, zusters kennen we niet. Gewone leden zijn daarom ook meneren en mevrouwen.

Je maakt in je post geen onderscheid tussen kerk en Kerk, als je begrijpt wat ik bedoel. Welke plaats hebben de anderen dan ware gelovigen in het Koninkrijk van God?

Dat aanspreken van de gemeente is per plaats anders. Bij ons wordt wel gesproken over ‘broeders en zusters’. Ook is er veel onderling meeleven en zorg voor elkaar.

In de kerk zit een deel van de wereldwijde Kerk. De niet-gelovigen hebben geen plaats in het Koninkrijk van God. Dat klinkt hard, maar ik denk dat het wel de waarheid is. Het is het verlangen van de Koning van de Kerk dat ook die mensen Hem eer zullen geven door in Hem te geloven. Dat moet daarom ook de oproep zijn in de preken die we horen.

Daar denk ik dus anders over. Ik denk dat niet gelovigen op het kerkelijk erf deel uitmaken van het Koninkrijk van God. Op grond van het verbond. Ik denk dat niet gelovigen geen deel uitmaken van het Lichaam van Christus. Dat is voorbehouden aan de Kerk.

Hmm, interessante zienswijze. Dat onderscheid had ik zo niet voor me. Dat ongelovigen geen deel uitmaken van het Lichaam van Christus snap ik/deel ik. Wat is, volgens jou, het onderscheid tussen het Lichaam en het Koninkrijk? Heeft dat ermee te maken dat Zijn Koninkrijk heel de aarde bevat? Daar zit wel wat in als je het zo bedoelt.

Hoe kom jij aan dat onderscheid? Kan je het onderbouwen? Ik ken het op die manier nl niet. Ik weet ook niet zeker of ik je goed begrijp.

Als Johannes zegtdat ze zich moeten bekeren omdat Koninkrijk is nabijgekomen: Dan doelt Hij op Jezus als vertegenwoordiger van het Koninkrijk.

Als we bidden uw Koninkrijk kome: Is dat het verbreden van Zijn Kerk. Een Koninkrijk heeft onderdanen.

De Bergrede gaat ook over de inwoners van dat Koninkrijk. Dat zijn de gelovigen. Zoals beschreven in de zaligsprekingen. Alle waar gelovigen hebben deze geestelijke karaktereigenschappen.

Zij die niet gelovig zijn niet. (Binnen en buiten de kerk) En zijn dus ook niet de inwoners van dat Koninkrijk.

[DDD]

Er staat in ieder geval duidelijk in de bijbel dat niet alle kinderen van het koninkrijk ook behouden worden. Dus ik snap het onderscheid van Maanenschijn wel.

[Lilian1975]

Er staat in ieder geval duidelijk in de bijbel dat niet alle kinderen van het koninkrijk ook behouden worden. Dus ik snap het onderscheid van Maanenschijn wel.

Dat gaat over hen die voor het oog burgers zijn van dat Koninkrijk. Maar het niet werkelijk zijn. En daarom niet in zullen gaan.

Denk aan Mattheus 8 vers 11 en 12.
De Joden -zij die volgens geboorte, verbond en uiterlijk behoren tot Gods volk. Toch zegt Jezus dat zij zullen worden “uitgeworpen” terwijl heidenen binnengaan.

Zij behoren niet tot het Lichaam van Christus.

Alleen de waar gelovige is werkelijk inwoner van dat Koninkrijk en maakt deel uit van het Lichaam van Christus.

[Maanenschijn]

Dat aanspreken van de gemeente is per plaats anders. Bij ons wordt wel gesproken over ‘broeders en zusters’. Ook is er veel onderling meeleven en zorg voor elkaar.

In de kerk zit een deel van de wereldwijde Kerk. De niet-gelovigen hebben geen plaats in het Koninkrijk van God. Dat klinkt hard, maar ik denk dat het wel de waarheid is. Het is het verlangen van de Koning van de Kerk dat ook die mensen Hem eer zullen geven door in Hem te geloven. Dat moet daarom ook de oproep zijn in de preken die we horen.

Daar denk ik dus anders over. Ik denk dat niet gelovigen op het kerkelijk erf deel uitmaken van het Koninkrijk van God. Op grond van het verbond. Ik denk dat niet gelovigen geen deel uitmaken van het Lichaam van Christus. Dat is voorbehouden aan de Kerk.

Hmm, interessante zienswijze. Dat onderscheid had ik zo niet voor me. Dat ongelovigen geen deel uitmaken van het Lichaam van Christus snap ik/deel ik. Wat is, volgens jou, het onderscheid tussen het Lichaam en het Koninkrijk? Heeft dat ermee te maken dat Zijn Koninkrijk heel de aarde bevat? Daar zit wel wat in als je het zo bedoelt.

Hoe kom jij aan dat onderscheid? Kan je het onderbouwen? Ik ken het op die manier nl niet. Ik weet ook niet zeker of ik je goed begrijp.

Als Johannes zegtdat ze zich moeten bekeren omdat Koninkrijk is nabijgekomen: Dan doelt Hij op Jezus als vertegenwoordiger van het Koninkrijk.

Als we bidden uw Koninkrijk kome: Is dat het verbreden van Zijn Kerk. Een Koninkrijk heeft onderdanen.

De Bergrede gaat ook over de inwoners van dat Koninkrijk. Dat zijn de gelovigen. Zoals beschreven in de zaligsprekingen. Alle waar gelovigen hebben deze geestelijke karaktereigenschappen.

Zij die niet gelovig zijn niet. (Binnen en buiten de kerk) En zijn dus ook niet de inwoners van dat Koninkrijk.

Ik heb nu te weinig tijd om daar diep op in te gaan. Ik kom er op terug.

[Posthoorn]

Er staat in ieder geval duidelijk in de bijbel dat niet alle kinderen van het koninkrijk ook behouden worden. Dus ik snap het onderscheid van Maanenschijn wel.

Dat gaat over de Joden. Voor hén was in eerste instantie het koninkrijk der hemelen bestemd. Maar het gaat nu om de vraag wie daadwerkelijk déél heeft aan het koninkrijk. Dat zijn alleen de gelovigen.

[DDD]

Er staat in ieder geval duidelijk in de bijbel dat niet alle kinderen van het koninkrijk ook behouden worden. Dus ik snap het onderscheid van Maanenschijn wel.

Dat gaat over hen die voor het oog burgers zijn van dat Koninkrijk. Maar het niet werkelijk zijn. En daarom niet in zullen gaan.

Denk aan Mattheus 8 vers 11 en 12.
De Joden -zij die volgens geboorte, verbond en uiterlijk behoren tot Gods volk. Toch zegt Jezus dat zij zullen worden “uitgeworpen” terwijl heidenen binnengaan.

Zij behoren niet tot het Lichaam van Christus.

Alleen de waar gelovige is werkelijk inwoner van dat Koninkrijk en maakt deel uit van het Lichaam van Christus.

Het is een kwestie van definitie. Inhoudelijk zijn we het eens. Toch heb ik er wel een groot probleem mee als iemand zegt dat Jezus zich onzorgvuldig uitdrukte. Jij zegt dat niet met zoveel woorden, maar het is wel de consequentie.

Ik pleit ervoor om het bijbels spraakgebruik zoveel mogelijk aan te houden. Als Jezus zegt dat er twee soorten mensen kinderen van het Koninkrijk zijn, dan is dat ongetwijfeld een uitstekende formulering, ondanks jouw bezwaren.

Overigens zie je dat soort dingen in de Gereformeerde Gemeenten ook hoor. Dominees die wijzer zijn dan God, en die de gemeente door eigengekozen zorgvuldiger formuleringen willen onderwijzen.

Ik vind dat heel onjuist.