Zoals met zoveel stichtingen en organisaties (Greenpeace, milieudefensie) vind ik het goed dat de GBS er is. Ze houden verkeerde dingen tegen.
Dat wil niet zeggen dat ik het vervolgens eens ben met het GBS beleid. Hun hetze tegen bijv. de NBV en de HSV vind ik bijvoorbeeld buitenproportioneel.
In het kerkje van Ederveen heerst het oude geloof
-
FlyingEagle
- Berichten: 3146
- Lid geworden op: 23 apr 2005, 22:34
- Locatie: air
Juist, dat is iets wat mij al heel lang stoort, hun waarheid en wee diegene die er aan komt.rekcor schreef:Zoals met zoveel stichtingen en organisaties (Greenpeace, milieudefensie) vind ik het goed dat de GBS er is. Ze houden verkeerde dingen tegen.
Dat wil niet zeggen dat ik het vervolgens eens ben met het GBS beleid. Hun hetze tegen bijv. de NBV en de HSV vind ik bijvoorbeeld buitenproportioneel.
Reformatorisch
Reformatorisch
We hebben hier de laatste tijd enkele observaties gelezen van “buitenstaanders” die een kerkdienst of een weekopening in reformatorische kring meemaakten en daarvan verslag deden, onder meer in het ND.
De nu volgende weergave van een kerkdienst, kennelijk als representant van de “reformatorische kerken”, is afkomstig uit een nieuw leerboek voor aanstaande kerkmusici: de Module 21 “Muziek in verschillende christelijke tradities” van de Cursus Kerkmuziek III. De auteur van deze module, Jan D. van Laar, beschrijft hier de kerkmuziek in verschillende christelijke tradities in binnen- en buitenland. Hij biedt niet alleen achtergrondinformatie, maar doet ook verslag van zijn bezoeken aan kerkdiensten bij o.a. Ghanees Evangelicalen in Amsterdam, de Broedergemeente in Amsterdam, het Leger des Heils in Zwolle en de Gereformeerde Gemeente in Rijssen-Noord.
Omdat ik het zinvol vind te weten hoe iemand die niet in onze kringen is opgegroeid, aankijkt tegen al die zaken die wij heel gewoon vinden, geef ik de impressie uit dit boek hier weer.
Gereformeerde Gemeente in Rijssen: Noorderkerk
Adres kerk: Molenstalweg, Rijssen
Bezoekdatum: Pinksteren, 15 mei 2005, 18.30 uur
Signalement
In hoofdstuk 3 werd opgemerkt, dat de daar beschreven liturgische vernieuwingen binnen onder meer de Gereformeerde Gemeenten niet zijn gevolgd. Hoe hebben deze gemeenten zich ontwikkeld?
Dit kerkgenootschap werd in 1907 gesticht door ds. Gerrit Kersten en werd van meet af aan beschouwd als een behoudende stroming binnen het protestantisme. In 1953 vond de afsplitsing plaats van de groep ‘Steenblok’ als gevolg van een dogmatisch verschil in opvatting tussen twee predikanten. Cornelis Steenblok wilde pas over het evangelie van Jezus Christus praten als de gelovigen zich volkomen bewust waren van hun zonden. Er was volgens hem geen ruimte voor een ‘welmenend aanbod van genade’. De ‘belofte’ dat God de zonde verzoent geldt alleen voor de ‘neergevelde ziel’. Reinier Kok daarentegen beweerde, dat een evangelie zonder belofte geen evangelie is; dat ‘aanbod’ en ‘belofte’ niet te scheiden zijn. Tekenend voor de onzekerheid op dit punt binnen de gemeenten was, dat zowel Steenblok als Kok kort na elkaar werden geschorst. De problemen bij de tweede afsplitsing (in 1980) èn de discussies die in deze gemeenten momenteel worden gevoerd, kunnen gezien worden als varianten op de tegenstelling tussen Steenblok en Kok. De Gereformeerde Gemeenten hebben momenteel ongeveer 100.000 leden. Dit aantal groeit licht.
Ambiance
Om mijn beeld van dit kerkgenootschap concreter te maken, bracht ik een bezoek aan de Noorderkerk in Rijssen. Deze kerk werd gebouwd in 1955 en biedt plaats aan 2100 mensen. Op een zondag trekt de morgendienst 2000 kerkgangers, de avonddienst die ik bijwoonde ongeveer 1600. ’s Middags is er een leesdienst, waar enkele honderden mensen op afkomen. De kerk is een vierkant gebouw met galerijen aan drie kanten. Ze bevat tientallen kerkbanken, die zó geplaatst zijn dat iedereen goed zicht heeft op de preekstoel, die geplaatst is tegen de vierde wand, onder het monumentale orgel. Een avondmaalstafel kan ik niet ontdekken, wèl een doopvont en een lezenaar. Bij binnenkomst van de gemeente speelt de organist zettingen van en variaties op de psalm die de kinderen in de afgelopen week op school hebben geleerd: Psalm 43. Bij navraag blijkt, dat niet elke organist van deze kerk het psalmrooster volgt.
Ik kijk om me heen en zie dat alle vrouwen en meisjes een hoed op hebben. Ze dragen een lange rok, die bij jonge vrouwen soms enige kleur laten zien. De vrouwen vanaf ongeveer 40 à 50 jaar zijn voornamelijk in het zwart gekleed. Zwart overheerst ook bij de oudere mannen. Ik zie opvallend veel kinderen en jongeren om me heen en laat me vertellen, dat er geen voorzieningen zijn als crêche, kinderopvang of –nevendienst. Kinderen gaan vanaf hun vierde jaar met hun ouders mee naar de kerk.
De kerkdienst
De orde van dienst bestaat uit de onderdelen votum en groet, zingen Psalm 110 : 2 en 3, schriftlezing Handelingen 2, 29-41, Apostolische geloofsbelijdenis, gebed (‘het grote gebed’), zingen Psalm 45 : 3 en 8 (met inzameling van de gaven), preek (met ‘tussenzang’ Psalm 25 : 2 en opnieuw inzameling van de gaven), kort gebed, zingen Psalm 105 : 1, zegen. De lezing (in de Statenvertaling) en de geloofsbelijdenis worden gezegd door de voorlezer.
De dienst wordt geleid door ds. C.A. van Dieren. Zijn belangrijkste taken zijn bidden en preken. ‘Het grote gebed’ duurt 23 minuten, de preek ruim een uur. We horen een preek die catechetisch van inhoud is, waardoor de bijeenkomst een leerdienst is en geen viering. De inhoud getuigt van respect voor ‘bevinding’ als gewaarwording in het gemoed van de naar God zoekende ziel. We worden onderwezen en meegenomen in de systematiek van de heilsweg, die bestaat uit ‘ellende, verlossing en dankbaarheid’. Het eerste teken van wedergeboorte is een diep besef van zonde en ellende, doordat we niet voldoen aan de wet van God: het liefhebben van God en de naaste. Pas na deze ervaring kan de bekering beginnen, daarom wordt het accent op de ‘ellende’ gelegd. De preek is een exposé van de worsteling om bekeerd te worden, waarin de mens afhankelijk is van Gods uitverkiezing. Hierdoor doet de preek denken aan de blauwdruk voor een klassiek drama waarin twee groepen centraal staan: de uitverkorenen en de verworpenen die beide letterlijk aan Gods genade zijn overgeleverd. In werkelijkheid is deze uiteenzetting opgenomen in de overdenking van de verzen 37 en 38 uit Handelingen 2. De Parten en Meden vragen op het Pinksterfeest aan de apostelen: ‘Wat moeten wij doen?’ Het antwoord luidt: ‘Bekeert u’. Dit fragment wordt opgevat als een analogie van de weg die God altijd met de zijnen gaat. De voorganger spreekt langzaam met een steeds herhaald hoogteverloop en met vibrerende uithalen op sommige klinkers. De intonatie lijkt hierdoor belangrijker dan de inhoud: ze legt zich er als het ware overheen.
De gemeente zingt uitsluitend Geneefse psalmen met toevoeging van de 12 Eenige Gezangen. Men vermijdt vrije, niet aan de bijbel ontleende teksten, omdat deze dwaalleer zouden kunnen bevatten. De berijming is die uit 1773. Men volgt wel het hoogteverloop van de melodieën, maar niet het ritme: men zingt de psalmen op gelijke noten, 40 per minuut. Door dit tempo – dat herinnering oproept aan het langzame spreken van de predikant – maakt het zingen al gauw de indruk lang te duren. Misschien dat daarom geen enkele psalm volledig wordt gezongen. Ik vraag me af of deze gemeentezang een meditatieve component moet bevatten die de gemeente boven het alledaagse uittilt. En: of meditatieve gemeenschapsbeleving altijd langzame beweging oproept. Hoe dan ook, de zang in deze kerk heeft de vorm heeft die in Nederland eeuwenlang gebruikelijk is geweest. De mensen zingen luid en kunnen individueel ademen, soms midden in een melodieregel, vooral als er voor een opgaande sprong extra energie nodig is.
[Ik sla nu een klein stukje over dat te specifiek over de kerkmuziek gaat.]
Karakteristiek
Belangrijke karakteristieken zijn in het voorgaande al aan de orde geweest: de kleding van de kerkgangers, enkele theologische opvattingen, de belangrijke positie van de predikant in de kerkdienst, de aanwezigheid van jonge gemeenteleden, de gemeentezang op gelijke noten, het gebruik van de Statenvertaling en van de berijming van 1773. Toegevoegd moet worden, dat ongeveer één op de vijf mannen bij het bidden staat; de vrouwen en kinderen blijven zitten.
De ‘bevindelijke’ lading van de preek in aanmerking genomen, is het opmerkelijk dat aan mystiek als vereniging of inlijving van de ziel met God of Christus geen aandacht werd besteed in de preek die ik beluisterde, in de gebeden evenmin. De aanbidding van de heerlijkheid van God in de persoon van Jezus Christus kwam wèl aan de orde, maar dan alleen als een aspect van de geloofsleer dat moest worden uitgelegd. Er wordt in een dienst altijd slechts één perikoop gelezen: uit het Oude of Nieuwe Testament.
Tekenend voor de verhouding tussen woord en sacrament is, dat de woordbediening drie maal per zondag plaatsvindt en de avondmaalsviering vier keer per jaar.
Vermeld moet nog worden, wat er in álle diensten van dit kerkgenootschap ontbreekt: gebruik van leesroosters, inachtneming van het kerkelijk jaar (behalve op hoogtijdagen), gezangen, dienstboek, ‘joodse wortels’, ambtsgewaad en paaskaars. Het Onze Vader wordt alleen gebeden als onderdeel van de klassieke formulieren bij doop, avondmaal en huwelijk; het wordt ook besproken, namelijk aan de hand van de Heidelbergse Catechismus.
We hebben hier de laatste tijd enkele observaties gelezen van “buitenstaanders” die een kerkdienst of een weekopening in reformatorische kring meemaakten en daarvan verslag deden, onder meer in het ND.
De nu volgende weergave van een kerkdienst, kennelijk als representant van de “reformatorische kerken”, is afkomstig uit een nieuw leerboek voor aanstaande kerkmusici: de Module 21 “Muziek in verschillende christelijke tradities” van de Cursus Kerkmuziek III. De auteur van deze module, Jan D. van Laar, beschrijft hier de kerkmuziek in verschillende christelijke tradities in binnen- en buitenland. Hij biedt niet alleen achtergrondinformatie, maar doet ook verslag van zijn bezoeken aan kerkdiensten bij o.a. Ghanees Evangelicalen in Amsterdam, de Broedergemeente in Amsterdam, het Leger des Heils in Zwolle en de Gereformeerde Gemeente in Rijssen-Noord.
Omdat ik het zinvol vind te weten hoe iemand die niet in onze kringen is opgegroeid, aankijkt tegen al die zaken die wij heel gewoon vinden, geef ik de impressie uit dit boek hier weer.
Gereformeerde Gemeente in Rijssen: Noorderkerk
Adres kerk: Molenstalweg, Rijssen
Bezoekdatum: Pinksteren, 15 mei 2005, 18.30 uur
Signalement
In hoofdstuk 3 werd opgemerkt, dat de daar beschreven liturgische vernieuwingen binnen onder meer de Gereformeerde Gemeenten niet zijn gevolgd. Hoe hebben deze gemeenten zich ontwikkeld?
Dit kerkgenootschap werd in 1907 gesticht door ds. Gerrit Kersten en werd van meet af aan beschouwd als een behoudende stroming binnen het protestantisme. In 1953 vond de afsplitsing plaats van de groep ‘Steenblok’ als gevolg van een dogmatisch verschil in opvatting tussen twee predikanten. Cornelis Steenblok wilde pas over het evangelie van Jezus Christus praten als de gelovigen zich volkomen bewust waren van hun zonden. Er was volgens hem geen ruimte voor een ‘welmenend aanbod van genade’. De ‘belofte’ dat God de zonde verzoent geldt alleen voor de ‘neergevelde ziel’. Reinier Kok daarentegen beweerde, dat een evangelie zonder belofte geen evangelie is; dat ‘aanbod’ en ‘belofte’ niet te scheiden zijn. Tekenend voor de onzekerheid op dit punt binnen de gemeenten was, dat zowel Steenblok als Kok kort na elkaar werden geschorst. De problemen bij de tweede afsplitsing (in 1980) èn de discussies die in deze gemeenten momenteel worden gevoerd, kunnen gezien worden als varianten op de tegenstelling tussen Steenblok en Kok. De Gereformeerde Gemeenten hebben momenteel ongeveer 100.000 leden. Dit aantal groeit licht.
Ambiance
Om mijn beeld van dit kerkgenootschap concreter te maken, bracht ik een bezoek aan de Noorderkerk in Rijssen. Deze kerk werd gebouwd in 1955 en biedt plaats aan 2100 mensen. Op een zondag trekt de morgendienst 2000 kerkgangers, de avonddienst die ik bijwoonde ongeveer 1600. ’s Middags is er een leesdienst, waar enkele honderden mensen op afkomen. De kerk is een vierkant gebouw met galerijen aan drie kanten. Ze bevat tientallen kerkbanken, die zó geplaatst zijn dat iedereen goed zicht heeft op de preekstoel, die geplaatst is tegen de vierde wand, onder het monumentale orgel. Een avondmaalstafel kan ik niet ontdekken, wèl een doopvont en een lezenaar. Bij binnenkomst van de gemeente speelt de organist zettingen van en variaties op de psalm die de kinderen in de afgelopen week op school hebben geleerd: Psalm 43. Bij navraag blijkt, dat niet elke organist van deze kerk het psalmrooster volgt.
Ik kijk om me heen en zie dat alle vrouwen en meisjes een hoed op hebben. Ze dragen een lange rok, die bij jonge vrouwen soms enige kleur laten zien. De vrouwen vanaf ongeveer 40 à 50 jaar zijn voornamelijk in het zwart gekleed. Zwart overheerst ook bij de oudere mannen. Ik zie opvallend veel kinderen en jongeren om me heen en laat me vertellen, dat er geen voorzieningen zijn als crêche, kinderopvang of –nevendienst. Kinderen gaan vanaf hun vierde jaar met hun ouders mee naar de kerk.
De kerkdienst
De orde van dienst bestaat uit de onderdelen votum en groet, zingen Psalm 110 : 2 en 3, schriftlezing Handelingen 2, 29-41, Apostolische geloofsbelijdenis, gebed (‘het grote gebed’), zingen Psalm 45 : 3 en 8 (met inzameling van de gaven), preek (met ‘tussenzang’ Psalm 25 : 2 en opnieuw inzameling van de gaven), kort gebed, zingen Psalm 105 : 1, zegen. De lezing (in de Statenvertaling) en de geloofsbelijdenis worden gezegd door de voorlezer.
De dienst wordt geleid door ds. C.A. van Dieren. Zijn belangrijkste taken zijn bidden en preken. ‘Het grote gebed’ duurt 23 minuten, de preek ruim een uur. We horen een preek die catechetisch van inhoud is, waardoor de bijeenkomst een leerdienst is en geen viering. De inhoud getuigt van respect voor ‘bevinding’ als gewaarwording in het gemoed van de naar God zoekende ziel. We worden onderwezen en meegenomen in de systematiek van de heilsweg, die bestaat uit ‘ellende, verlossing en dankbaarheid’. Het eerste teken van wedergeboorte is een diep besef van zonde en ellende, doordat we niet voldoen aan de wet van God: het liefhebben van God en de naaste. Pas na deze ervaring kan de bekering beginnen, daarom wordt het accent op de ‘ellende’ gelegd. De preek is een exposé van de worsteling om bekeerd te worden, waarin de mens afhankelijk is van Gods uitverkiezing. Hierdoor doet de preek denken aan de blauwdruk voor een klassiek drama waarin twee groepen centraal staan: de uitverkorenen en de verworpenen die beide letterlijk aan Gods genade zijn overgeleverd. In werkelijkheid is deze uiteenzetting opgenomen in de overdenking van de verzen 37 en 38 uit Handelingen 2. De Parten en Meden vragen op het Pinksterfeest aan de apostelen: ‘Wat moeten wij doen?’ Het antwoord luidt: ‘Bekeert u’. Dit fragment wordt opgevat als een analogie van de weg die God altijd met de zijnen gaat. De voorganger spreekt langzaam met een steeds herhaald hoogteverloop en met vibrerende uithalen op sommige klinkers. De intonatie lijkt hierdoor belangrijker dan de inhoud: ze legt zich er als het ware overheen.
De gemeente zingt uitsluitend Geneefse psalmen met toevoeging van de 12 Eenige Gezangen. Men vermijdt vrije, niet aan de bijbel ontleende teksten, omdat deze dwaalleer zouden kunnen bevatten. De berijming is die uit 1773. Men volgt wel het hoogteverloop van de melodieën, maar niet het ritme: men zingt de psalmen op gelijke noten, 40 per minuut. Door dit tempo – dat herinnering oproept aan het langzame spreken van de predikant – maakt het zingen al gauw de indruk lang te duren. Misschien dat daarom geen enkele psalm volledig wordt gezongen. Ik vraag me af of deze gemeentezang een meditatieve component moet bevatten die de gemeente boven het alledaagse uittilt. En: of meditatieve gemeenschapsbeleving altijd langzame beweging oproept. Hoe dan ook, de zang in deze kerk heeft de vorm heeft die in Nederland eeuwenlang gebruikelijk is geweest. De mensen zingen luid en kunnen individueel ademen, soms midden in een melodieregel, vooral als er voor een opgaande sprong extra energie nodig is.
[Ik sla nu een klein stukje over dat te specifiek over de kerkmuziek gaat.]
Karakteristiek
Belangrijke karakteristieken zijn in het voorgaande al aan de orde geweest: de kleding van de kerkgangers, enkele theologische opvattingen, de belangrijke positie van de predikant in de kerkdienst, de aanwezigheid van jonge gemeenteleden, de gemeentezang op gelijke noten, het gebruik van de Statenvertaling en van de berijming van 1773. Toegevoegd moet worden, dat ongeveer één op de vijf mannen bij het bidden staat; de vrouwen en kinderen blijven zitten.
De ‘bevindelijke’ lading van de preek in aanmerking genomen, is het opmerkelijk dat aan mystiek als vereniging of inlijving van de ziel met God of Christus geen aandacht werd besteed in de preek die ik beluisterde, in de gebeden evenmin. De aanbidding van de heerlijkheid van God in de persoon van Jezus Christus kwam wèl aan de orde, maar dan alleen als een aspect van de geloofsleer dat moest worden uitgelegd. Er wordt in een dienst altijd slechts één perikoop gelezen: uit het Oude of Nieuwe Testament.
Tekenend voor de verhouding tussen woord en sacrament is, dat de woordbediening drie maal per zondag plaatsvindt en de avondmaalsviering vier keer per jaar.
Vermeld moet nog worden, wat er in álle diensten van dit kerkgenootschap ontbreekt: gebruik van leesroosters, inachtneming van het kerkelijk jaar (behalve op hoogtijdagen), gezangen, dienstboek, ‘joodse wortels’, ambtsgewaad en paaskaars. Het Onze Vader wordt alleen gebeden als onderdeel van de klassieke formulieren bij doop, avondmaal en huwelijk; het wordt ook besproken, namelijk aan de hand van de Heidelbergse Catechismus.
Laatst gewijzigd door Hendrikus op 18 feb 2006, 23:25, 1 keer totaal gewijzigd.
Het lijkt me een heel nuchtere, objectieve beschrijving van de gang van zaken. Gewoon de feiten. Hij oordeelt ook niet. Blijkbaar heeft hij zelfs achtergrondinformatie opgevraagd om dingen beter te kunnen begrijpen - en dat neemt hij mee in z'n weergave van hetgeen hij ziet en hoort.Gabrielle schreef:Zou de GerGem Noord hiervan op de hoogte zijn ?
Denk niet dat ze het kunnen waarderen.
Tis wel heel herkenbaar
Als men het niet kan waarderen dat nuchtere feiten worden weergegeven, klopt er volgens mij iets niet.
Vandaag het artikel nog gelezen in de krant?
Wie gaat het betrekkelijk dure boekje kopen en lezen?
Ik vind het op zich wel interessant wat zijn bevindingen waren in 't gereformeerde wereldje, hoewel ik zijn spottende toon in zijn schrijven niet waardeer.
Ik kan me overigens wel vinden in hetgeen wat hij schrijft.
Ik heb zelf zulke kerkdiensten ook wel meegemaakt.
Ik houd er beslist niet van. Toch maak ik deze mensen niet belachelijk, want ze menen het wel. Alleen hoop ik wel dat zij degenen die niet zo doen niet zullen oordelen.
Overigens mag/moet een kerkdienst eerbied en ernst uitstralen. We zitten wel in Gods huis. (ik wil geen discussie op gang brengen of de kerk nu wel of niet Gods huis is, zoals in 't verleden al eens gebeurd is).
Wie gaat het betrekkelijk dure boekje kopen en lezen?
Ik vind het op zich wel interessant wat zijn bevindingen waren in 't gereformeerde wereldje, hoewel ik zijn spottende toon in zijn schrijven niet waardeer.
Ik kan me overigens wel vinden in hetgeen wat hij schrijft.
Ik heb zelf zulke kerkdiensten ook wel meegemaakt.
Ik houd er beslist niet van. Toch maak ik deze mensen niet belachelijk, want ze menen het wel. Alleen hoop ik wel dat zij degenen die niet zo doen niet zullen oordelen.
Overigens mag/moet een kerkdienst eerbied en ernst uitstralen. We zitten wel in Gods huis. (ik wil geen discussie op gang brengen of de kerk nu wel of niet Gods huis is, zoals in 't verleden al eens gebeurd is).
Je hebt helemaal gelijk, maar in de kwestie Van der Zwaag werd toch al duidelijk dat de Ger Gem niet zo goed tegen kritiek kan?Hendrikus schreef:Het lijkt me een heel nuchtere, objectieve beschrijving van de gang van zaken. Gewoon de feiten. Hij oordeelt ook niet. Blijkbaar heeft hij zelfs achtergrondinformatie opgevraagd om dingen beter te kunnen begrijpen - en dat neemt hij mee in z'n weergave van hetgeen hij ziet en hoort.Gabrielle schreef:Zou de GerGem Noord hiervan op de hoogte zijn ?
Denk niet dat ze het kunnen waarderen.
Tis wel heel herkenbaar
Als men het niet kan waarderen dat nuchtere feiten worden weergegeven, klopt er volgens mij iets niet.
Overigens klopt het artikel volgens mij inderdaad wel aardig 
Nog even hier op ingaan. Ik ben het eens met wat je schrijft, maar ik vind dat dit altijd nogal wordt vertekend. Wat is eerbied, wat is ernst?Matthijs schreef:Vandaag het artikel nog gelezen in de krant?
Wie gaat het betrekkelijk dure boekje kopen en lezen?
Ik vind het op zich wel interessant wat zijn bevindingen waren in 't gereformeerde wereldje, hoewel ik zijn spottende toon in zijn schrijven niet waardeer.
Ik kan me overigens wel vinden in hetgeen wat hij schrijft.
Ik heb zelf zulke kerkdiensten ook wel meegemaakt.
Ik houd er beslist niet van. Toch maak ik deze mensen niet belachelijk, want ze menen het wel. Alleen hoop ik wel dat zij degenen die niet zo doen niet zullen oordelen.
Overigens mag/moet een kerkdienst eerbied en ernst uitstralen. We zitten wel in Gods huis. (ik wil geen discussie op gang brengen of de kerk nu wel of niet Gods huis is, zoals in 't verleden al eens gebeurd is).
Vaak wordt wat jij hierboven schrijft gebruikt om de sobere gereformeerde liturgie en manier van beleven van de kerkdienst goed te praten... en daar heb ik persoonlijk veel moeite mee. Een kerkdienst waar mensen op de muziek meedansen en waar de muziek met drumstel en gitaar wordt begeleid wordt dan als oneerbiedig getypeerd.... alsof eerbied in soberheid en gedragen vormen zit... vrolijkheid en ernstigheid wordt dan tegen elkaar uitgespeeld, terwijl ze juist heel goed samen gaan.... vrolijkheid omdat je de boodschap van verlossing zo serieus neemt.
Eerbied en ernst zijn belangrijk, maar dat moet men niet uitstralen op de manier zoals wij dat doen (orgel, langzaam zingen, stilstaan/zitten, oude taal, geen emoties uiten etc.)
Ja, echt nuchter en objectief…De preek is een exposé van de worsteling om bekeerd te worden, waarin de mens afhankelijk is van Gods uitverkiezing. Hierdoor doet de preek denken aan de blauwdruk voor een klassiek drama waarin twee groepen centraal staan: de uitverkorenen en de verworpenen die beide letterlijk aan Gods genade zijn overgeleverd.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Interessant artikel om te lezen. Voor sommigen ongetwijfeld of je in de spiegel kijkt.....
Deze zin trof mij:
Dit is ernstig jammer
eeuwig zonde.
Hallelujah! Zingt den HEERE een nieuw lied; Zijn lof zij in de Gemeente Zijner gunstgenoten.
2 Dat Israel zich verblijde in Dengene, Die hem gemaakt heeft; dat de kinderen Sions zich verheugen over hun Koning.
3 Dat zij Zijn Naam loven op de fluit; dat zij Hem psalmzingen op de trommel en harp.
4 Want de HEERE heeft een welgevallen aan Zijn volk; Hij zal de zachtmoedigen versieren met heil.
5 Dat Zijn gunstgenoten van vreugde opspringen, om die eer; dat zij juichen op hun legers.
Deze zin trof mij:
Dit is zoooooooo jammer...De aanbidding van de heerlijkheid van God in de persoon van Jezus Christus kwam wèl aan de orde, maar dan alleen als een aspect van de geloofsleer dat moest worden uitgelegd.
Dit is ernstig jammer
eeuwig zonde.
Hallelujah! Zingt den HEERE een nieuw lied; Zijn lof zij in de Gemeente Zijner gunstgenoten.
2 Dat Israel zich verblijde in Dengene, Die hem gemaakt heeft; dat de kinderen Sions zich verheugen over hun Koning.
3 Dat zij Zijn Naam loven op de fluit; dat zij Hem psalmzingen op de trommel en harp.
4 Want de HEERE heeft een welgevallen aan Zijn volk; Hij zal de zachtmoedigen versieren met heil.
5 Dat Zijn gunstgenoten van vreugde opspringen, om die eer; dat zij juichen op hun legers.
Vergeet niet dat hier iemand aan het woord is die niet is opgegroeid in de rechterflank van de gereformeerde gezindte, die dus niet vertrouwd is met dit soort prediking. Ik ben ervan overtuigd dat hij inderdaad nuchter en objectief weergeeft hoe hij deze preek heeft ervaren.Afgewezen schreef:Ja, echt nuchter en objectief…De preek is een exposé van de worsteling om bekeerd te worden, waarin de mens afhankelijk is van Gods uitverkiezing. Hierdoor doet de preek denken aan de blauwdruk voor een klassiek drama waarin twee groepen centraal staan: de uitverkorenen en de verworpenen die beide letterlijk aan Gods genade zijn overgeleverd.
Dat het bij hem associaties oproept met het klassieke drama, is geen toonbeeld van subjectiviteit of gebrek aan nuchterheid, maar illustreert slechts welk raakvlak deze prediking heeft met de belevingswereld van een gelovige van buiten het refo-circuit. Dat beperkt zich dus tot literaire noties uit de lessen Latijn en Grieks van de middelbare school. Het raakte hem niet als levensvraag!
Ik vraag me wel eens af wie hier een objectievere mening over heeft, de schrijver van het artikel, of iemand die zulke preken wekelijks hoort.Afgewezen schreef:Ja, echt nuchter en objectief…De preek is een exposé van de worsteling om bekeerd te worden, waarin de mens afhankelijk is van Gods uitverkiezing. Hierdoor doet de preek denken aan de blauwdruk voor een klassiek drama waarin twee groepen centraal staan: de uitverkorenen en de verworpenen die beide letterlijk aan Gods genade zijn overgeleverd.
Misschien zit er wel meer waarheid in die zinnen dan je, als je in deze kerkcultuur bent opgegroeid, nog kan zien.
Als iemand een verslag maakt van zo'n bijeenkomst en dit zo op hem overkomt, wie ben jij dan om te beweren dat die persoon niet objectief zou zijn? Objectief is dat die persoon beschrijft zoals hij het beleeft.... niet zoals hij het volgens jou zou moeten beleven.
Is zijn beleving niet subjectief. Is uberhaupt iemands beleving niet subjectief?Hendrikus schreef:Vergeet niet dat hier iemand aan het woord is die niet is opgegroeid in de rechterflank van de gereformeerde gezindte, die dus niet vertrouwd is met dit soort prediking. Ik ben ervan overtuigd dat hij inderdaad nuchter en objectief weergeeft hoe hij deze preek heeft ervaren.Afgewezen schreef:Ja, echt nuchter en objectief…De preek is een exposé van de worsteling om bekeerd te worden, waarin de mens afhankelijk is van Gods uitverkiezing. Hierdoor doet de preek denken aan de blauwdruk voor een klassiek drama waarin twee groepen centraal staan: de uitverkorenen en de verworpenen die beide letterlijk aan Gods genade zijn overgeleverd.
Dat het bij hem associaties oproept met het klassieke drama, is geen toonbeeld van subjectiviteit of gebrek aan nuchterheid, maar illustreert slechts welk raakvlak deze prediking heeft met de belevingswereld van een gelovige van buiten het refo-circuit. Dat beperkt zich dus tot literaire noties uit de lessen Latijn en Grieks van de middelbare school. Het raakte hem niet als levensvraag!