Gereformeerde Gemeenten

[refo]

Heeft iemand enig idee hoe je een waar geloof bij een ander kunt meten? Uiteindelijk is het toch allemaal gebaseerd op verhalen. En het ene verhaal wordt geloofd en het andere niet. Ik denk dat als de bekeerlingen van de eerste Pinksterdag door iemand als Huisman aan de tand gevoeld zouden worden, er ook allerlei dingen 'ontbreken'. Met name de snelheid zal hem niet aangestaan hebben.

Ik las gisteren in het dagboek van Luther een verrassende passage. De Heilige Geest is de Trooster. De satan probeert de mensen te confronteren met zonde en schuld om ze wanhopig te maken. De Heilige Geest doet dat niet, Die vertroost juist. In onze kerk wordt dat andersom geleerd: als de Heilige Geest aan het werk gaat in een mens, krijgt deze 'de schuldbrief thuis', of uitdrukkingen van deze strekking.

[huisman]

Heeft iemand enig idee hoe je een waar geloof bij een ander kunt meten? Uiteindelijk is het toch allemaal gebaseerd op verhalen. En het ene verhaal wordt geloofd en het andere niet. Ik denk dat als de bekeerlingen van de eerste Pinksterdag door iemand als Huisman aan de tand gevoeld zouden worden, er ook allerlei dingen 'ontbreken'. Met name de snelheid zal hem niet aangestaan hebben.

Ik las gisteren in het dagboek van Luther een verrassende passage. De Heilige Geest is de Trooster. De satan probeert de mensen te confronteren met zonde en schuld om ze wanhopig te maken. De Heilige Geest doet dat niet, Die vertroost juist. In onze kerk wordt dat andersom geleerd: als de Heilige Geest aan het werk gaat in een mens, krijgt deze 'de schuldbrief thuis', of uitdrukkingen van deze strekking.

Iemand als Huisman. Ten eerste lees je bar slecht. Ik zeg juist dat ik dankbaar ben niet op waar geloof te hoeven toetsen. Ten tweede is Gods Woord de toetssteen. Zijn er in jouw leven feiten gebeurd die je in Gods Woord kunt terug vinden?
Een verslagen en verbroken hart en geest kun je wel proberen na te maken maar dat zal niet gaan.

Wat jij uit één citaat concludeert is vrij bizar. Was het geen werk van de Heilige Geest na de Pinksterpreek van Petrus? En toen zij dit hoorden, werden zij verslagen in het hart. De Heilige Geest overtuigd van zonde, gerechtigheid en oordeel.

Lees de verklaring van de Galatenbrief van Luther. Zal je behoeden voor rare conclusie te trekken uit één citaat.

[Posthoorn]

Heeft iemand enig idee hoe je een waar geloof bij een ander kunt meten? Uiteindelijk is het toch allemaal gebaseerd op verhalen. En het ene verhaal wordt geloofd en het andere niet. Ik denk dat als de bekeerlingen van de eerste Pinksterdag door iemand als Huisman aan de tand gevoeld zouden worden, er ook allerlei dingen 'ontbreken'. Met name de snelheid zal hem niet aangestaan hebben.

Ik las gisteren in het dagboek van Luther een verrassende passage. De Heilige Geest is de Trooster. De satan probeert de mensen te confronteren met zonde en schuld om ze wanhopig te maken. De Heilige Geest doet dat niet, Die vertroost juist. In onze kerk wordt dat andersom geleerd: als de Heilige Geest aan het werk gaat in een mens, krijgt deze 'de schuldbrief thuis', of uitdrukkingen van deze strekking.

Je kunt waar geloof bij een ander niet meten. Wel kun je toetsen of iemand een 'gezonde' opvatting heeft over bekering en geloof.
Verder is het een heel verschil of de Heilige Geest overtuigt van zonde - of de duivel. Als je dat verwart, kom je tot dit soort vreemde redeneringen.

[Herman]

Vind jij het ook bedroevend dat kleine kinderen gedoopt worden zonder dat ze wedergeboren zijn? Ik vraag dit omdat het verbond de grond is voor de doop. En aan verbondskinderen mag je als ze tot hun verstand gekomen dezelfde vraag stellen die Jozua stelde: Kies nu heden wie gij dienen zult. Ook wat Jozua daarna als waarschuwing tot het volk zegt moet een plaats krijgen.(vers 19 en 20). Ook het doen van belijdenis staat onder de koepel van het verbond.
Ik ben dankbaar dat ik niet hoef te toetsen of belijdeniscatechisanten het ware geloof deelachtig zijn. In gemeenten waar dat veronderstelt wordt en waar bij de catechisanten aangedrongen wordt op het vieren van het Heilig Avondmaal zie je het geloofsautomatisme toenemen en het onwederstandelijk werk van Gods Geest wordt daar ingeruild voor eigen gevoel en keuze.

De eerste vraag laat ik voor wat het is.
Het doen van belijdenis is nergens verbonden aan het inwilligen van het verbond, én als dat al zo is, dan is het niet een bevestiging dat je onder de uitwendige bediening zijn. En dat is wat mij betreft niet voldoende om belijdenis van het geloof af te leggen, waar altijd het appèl op het persoonlijke en ware in ligt besloten. Dat is inderdaad slecht te toetsen, maar het blijkt wel heel duidelijk uit het verschil wat ontstaat tussen 'ik geloof wel zoveel dat ik belijdenis kan doen', maar 'ik geloof niet zoveel dat ik deel heb aan Jezus en zijn verbondsweldaden zoals deelname aan het avondmaal'.
Ik snap dan ook je laatste alinea niet waarin je tegelijkertijd zegt dat je blij bent dat je niets hoeft te toetsen. Maar als je niets of te weinig toetst dan laat je dus mensen toe op basis van een veronderstelling. Het is dan de vraag wat je dan precies veronderstelt, maar het zal objectief dan toch de formulering moeten betreffend dat je die personen houdt voor en belijdend christen. Maar een belijdende christen die het ware geloof niet deelachtig is, is een tegenstelling in zichzelf.

[huisman]

Vind jij het ook bedroevend dat kleine kinderen gedoopt worden zonder dat ze wedergeboren zijn? Ik vraag dit omdat het verbond de grond is voor de doop. En aan verbondskinderen mag je als ze tot hun verstand gekomen dezelfde vraag stellen die Jozua stelde: Kies nu heden wie gij dienen zult. Ook wat Jozua daarna als waarschuwing tot het volk zegt moet een plaats krijgen.(vers 19 en 20). Ook het doen van belijdenis staat onder de koepel van het verbond.
Ik ben dankbaar dat ik niet hoef te toetsen of belijdeniscatechisanten het ware geloof deelachtig zijn. In gemeenten waar dat veronderstelt wordt en waar bij de catechisanten aangedrongen wordt op het vieren van het Heilig Avondmaal zie je het geloofsautomatisme toenemen en het onwederstandelijk werk van Gods Geest wordt daar ingeruild voor eigen gevoel en keuze.

De eerste vraag laat ik voor wat het is.
Het doen van belijdenis is nergens verbonden aan het inwilligen van het verbond, én als dat al zo is, dan is het niet een bevestiging dat je onder de uitwendige bediening zijn. En dat is wat mij betreft niet voldoende om belijdenis van het geloof af te leggen, waar altijd het appèl op het persoonlijke en ware in ligt besloten. Dat is inderdaad slecht te toetsen, maar het blijkt wel heel duidelijk uit het verschil wat ontstaat tussen 'ik geloof wel zoveel dat ik belijdenis kan doen', maar 'ik geloof niet zoveel dat ik deel heb aan Jezus en zijn verbondsweldaden zoals deelname aan het avondmaal'.
Ik snap dan ook je laatste alinea niet waarin je tegelijkertijd zegt dat je blij bent dat je niets hoeft te toetsen. Maar als je niets of te weinig toetst dan laat je dus mensen toe op basis van een veronderstelling. Het is dan de vraag wat je dan precies veronderstelt, maar het zal objectief dan toch de formulering moeten betreffend dat je die personen houdt voor en belijdend christen. Maar een belijdende christen die het ware geloof niet deelachtig is, is een tegenstelling in zichzelf.

Jammer dat je niet ingaat op Jozua 24. Ik ken eigenlijk alleen dr. W op ‘t Hof die consequent wilde zijn door alleen wedergeboren christenen belijdenis te laten doen. In deze casus bleken er maar zeer weinigen belijdenis te doen.

Als een jongere in leer en leven zich wil richten naar Gods Woord. Als hij/zij de HEERE wil zoeken en een verlangen heeft om Hem te vrezen maar er is (nog) geen vrijmoedigheid laat staan verzekerdheid om zichzelf als ware gelovige te zien zal ik zo’n jongere niet durven tegenhouden om belijdenis te doen. Jij wel?

[DDD]

Het gaat niet om tegenhouden. Het gaat erom dat je dat niet stimuleert.

Ik ben het in dit opzicht wel met dr. Op 't Hof eens.

[Lilian1975]

Vind jij het ook bedroevend dat kleine kinderen gedoopt worden zonder dat ze wedergeboren zijn? Ik vraag dit omdat het verbond de grond is voor de doop. En aan verbondskinderen mag je als ze tot hun verstand gekomen dezelfde vraag stellen die Jozua stelde: Kies nu heden wie gij dienen zult. Ook wat Jozua daarna als waarschuwing tot het volk zegt moet een plaats krijgen.(vers 19 en 20). Ook het doen van belijdenis staat onder de koepel van het verbond.
Ik ben dankbaar dat ik niet hoef te toetsen of belijdeniscatechisanten het ware geloof deelachtig zijn. In gemeenten waar dat veronderstelt wordt en waar bij de catechisanten aangedrongen wordt op het vieren van het Heilig Avondmaal zie je het geloofsautomatisme toenemen en het onwederstandelijk werk van Gods Geest wordt daar ingeruild voor eigen gevoel en keuze.

De eerste vraag laat ik voor wat het is.
Het doen van belijdenis is nergens verbonden aan het inwilligen van het verbond, én als dat al zo is, dan is het niet een bevestiging dat je onder de uitwendige bediening zijn. En dat is wat mij betreft niet voldoende om belijdenis van het geloof af te leggen, waar altijd het appèl op het persoonlijke en ware in ligt besloten. Dat is inderdaad slecht te toetsen, maar het blijkt wel heel duidelijk uit het verschil wat ontstaat tussen 'ik geloof wel zoveel dat ik belijdenis kan doen', maar 'ik geloof niet zoveel dat ik deel heb aan Jezus en zijn verbondsweldaden zoals deelname aan het avondmaal'.
Ik snap dan ook je laatste alinea niet waarin je tegelijkertijd zegt dat je blij bent dat je niets hoeft te toetsen. Maar als je niets of te weinig toetst dan laat je dus mensen toe op basis van een veronderstelling. Het is dan de vraag wat je dan precies veronderstelt, maar het zal objectief dan toch de formulering moeten betreffend dat je die personen houdt voor en belijdend christen. Maar een belijdende christen die het ware geloof niet deelachtig is, is een tegenstelling in zichzelf.

Jammer dat je niet ingaat op Jozua 24. Ik ken eigenlijk alleen dr. W op ‘t Hof die consequent wilde zijn door alleen wedergeboren christenen belijdenis te laten doen. In deze casus bleken er maar zeer weinigen belijdenis te doen.

Als een jongere in leer en leven zich wil richten naar Gods Woord. Als hij/zij de HEERE wil zoeken en een verlangen heeft om Hem te vrezen maar er is (nog) geen vrijmoedigheid laat staan verzekerdheid om zichzelf als ware gelovige te zien zal ik zo’n jongere niet durven tegenhouden om belijdenis te doen. Jij wel?

Wanneer dit "gewoon" is.... is er ook iets aan de hand? Of is het "gewoon" zoals we lezen in de Schrift dat mensen niet weten...?

Wel willen zoeken.... is misschien wel als de kamerling. Maar hij deed nog geen belijdenis. Pas toen Filippus kwam, uitlegde wat hij las, opende de Geest zijn ogen werkelijk. En werd hij overtuigt. En toen was het zeker! En kon hij ook belijden... ik geloof.

[Bertiel]

Op t Hof kreeg enkel in zijn laatste gemeente die ruimte.

[huisman]

Op t Hof kreeg enkel in zijn laatste gemeente die ruimte.

Ik heb familie in een gemeente die hij gediend heeft. Daar was het zo. Weet niet of dat zijn laatste gemeente was.

[Charles]

Bij ons wordt dat zeer gestimuleerd om elk jaar een 'klasje' bij elkaar te krijgen. Daar zit wel enige druk op. Daar is zo links en rechts op huisbezoek wel eens wat van gezegd. Binnenkort gaat een groep belijdenis doen waarvan ik er eentje nauwelijks in de kerk heb gezien afgelopen jaar.

[Herman]

Op t Hof kreeg enkel in zijn laatste gemeente die ruimte.

Ik heb familie in een gemeente die hij gediend heeft. Daar was het zo. Weet niet of dat zijn laatste gemeente was.

In Nederhemert was ook al een grote groep aanwezig die uit het verleden geen belijdenis deed toen daar nog vrijzinnige predikanten stonden. Dus daar vond hij wel een voedingsbodem voor zijn opvatting.

[Herman]

Jammer dat je niet ingaat op Jozua 24. Ik ken eigenlijk alleen dr. W op ‘t Hof die consequent wilde zijn door alleen wedergeboren christenen belijdenis te laten doen. In deze casus bleken er maar zeer weinigen belijdenis te doen.

Als een jongere in leer en leven zich wil richten naar Gods Woord. Als hij/zij de HEERE wil zoeken en een verlangen heeft om Hem te vrezen maar er is (nog) geen vrijmoedigheid laat staan verzekerdheid om zichzelf als ware gelovige te zien zal ik zo’n jongere niet durven tegenhouden om belijdenis te doen. Jij wel?

Jozua 24 is een mooi tekst maar mist echte betekenis in een culturele context waarin kiezen voor de Heere gedomineerd wordt door de gedachte van de toe-eigening die geschonken moet worden. Juist kiezen is dan een zeer moeilijk begrip, of we maken het los van een innerlijke overtuiging.
Ik ben positief over jongeren die een hartelijke belijdenis willen afleggen, maar ik ben negatief over jongeren die een slechts track-record hebben op kerkbezoek, catechisatie en kennis en dat na hun belijdenis ook continueren.
Ik kom uit een kerkelijk omgeving waarin het tamelijk gewoon was dat jongeren bij het volwassen werden belijdenis van het geloof aflegden en trouw met de kerk bleven meeleven. De uitgesproken belijdenis wordt daarna en daarvoor dus door hun leven bevestigd. In die setting kan ik me al jouw opmerkingen prima plaatsen en toen had ik ook geen moeite met dit soort van 'koortdansen'.
Tegenwoordig haakt daarna nog 1 op de 3 of 4 af. Dat legt druk op het moment van belijdenis, omdat het afhaken en of andere bijzonderheden tamelijk dicht op het moment van belijdenis doen (kunnen) liggen. Voor dat laatste is natuurlijk altijd mogelijk om censuur toe te passen wegens het verzuimen van kerkbezoek, maar ook dat is al decennia geen praktijk meer.

[huisman]

Jammer dat je niet ingaat op Jozua 24. Ik ken eigenlijk alleen dr. W op ‘t Hof die consequent wilde zijn door alleen wedergeboren christenen belijdenis te laten doen. In deze casus bleken er maar zeer weinigen belijdenis te doen.

Als een jongere in leer en leven zich wil richten naar Gods Woord. Als hij/zij de HEERE wil zoeken en een verlangen heeft om Hem te vrezen maar er is (nog) geen vrijmoedigheid laat staan verzekerdheid om zichzelf als ware gelovige te zien zal ik zo’n jongere niet durven tegenhouden om belijdenis te doen. Jij wel?

Jozua 24 is een mooi tekst maar mist echte betekenis in een culturele context waarin kiezen voor de Heere gedomineerd wordt door de gedachte van de toe-eigening die geschonken moet worden. Juist kiezen is dan een zeer moeilijk begrip, of we maken het los van een innerlijke overtuiging.
Ik ben positief over jongeren die een hartelijke belijdenis willen afleggen, maar ik ben negatief over jongeren die een slechts track-record hebben op kerkbezoek, catechisatie en kennis en dat na hun belijdenis ook continueren.
Ik kom uit een kerkelijk omgeving waarin het tamelijk gewoon was dat jongeren bij het volwassen werden belijdenis van het geloof aflegden en trouw met de kerk bleven meeleven. De uitgesproken belijdenis wordt daarna en daarvoor dus door hun leven bevestigd. In die setting kan ik me al jouw opmerkingen prima plaatsen en toen had ik ook geen moeite met dit soort van 'koortdansen'.
Tegenwoordig haakt daarna nog 1 op de 3 of 4 af. Dat legt druk op het moment van belijdenis, omdat het afhaken en of andere bijzonderheden tamelijk dicht op het moment van belijdenis doen (kunnen) liggen. Voor dat laatste is natuurlijk altijd mogelijk om censuur toe te passen wegens het verzuimen van kerkbezoek, maar ook dat is al decennia geen praktijk meer.

Even over het vetgedrukte. Ik neem aan dat er geen kerkenraden zijn die zulke jongeren toelaten tot het doen van belijdenis. Over het hart is het moeilijk oordelen maar over leer en leven kan een objectief oordeel geveld worden.

[Forummer]

Jammer dat je niet ingaat op Jozua 24. Ik ken eigenlijk alleen dr. W op ‘t Hof die consequent wilde zijn door alleen wedergeboren christenen belijdenis te laten doen. In deze casus bleken er maar zeer weinigen belijdenis te doen.

Als een jongere in leer en leven zich wil richten naar Gods Woord. Als hij/zij de HEERE wil zoeken en een verlangen heeft om Hem te vrezen maar er is (nog) geen vrijmoedigheid laat staan verzekerdheid om zichzelf als ware gelovige te zien zal ik zo’n jongere niet durven tegenhouden om belijdenis te doen. Jij wel?

Jozua 24 is een mooi tekst maar mist echte betekenis in een culturele context waarin kiezen voor de Heere gedomineerd wordt door de gedachte van de toe-eigening die geschonken moet worden. Juist kiezen is dan een zeer moeilijk begrip, of we maken het los van een innerlijke overtuiging.
Ik ben positief over jongeren die een hartelijke belijdenis willen afleggen, maar ik ben negatief over jongeren die een slechts track-record hebben op kerkbezoek, catechisatie en kennis en dat na hun belijdenis ook continueren.
Ik kom uit een kerkelijk omgeving waarin het tamelijk gewoon was dat jongeren bij het volwassen werden belijdenis van het geloof aflegden en trouw met de kerk bleven meeleven. De uitgesproken belijdenis wordt daarna en daarvoor dus door hun leven bevestigd. In die setting kan ik me al jouw opmerkingen prima plaatsen en toen had ik ook geen moeite met dit soort van 'koortdansen'.
Tegenwoordig haakt daarna nog 1 op de 3 of 4 af. Dat legt druk op het moment van belijdenis, omdat het afhaken en of andere bijzonderheden tamelijk dicht op het moment van belijdenis doen (kunnen) liggen. Voor dat laatste is natuurlijk altijd mogelijk om censuur toe te passen wegens het verzuimen van kerkbezoek, maar ook dat is al decennia geen praktijk meer.

Even over het vetgedrukte. Ik neem aan dat er geen kerkenraden zijn die zulke jongeren toelaten tot het doen van belijdenis. Over het hart is het moeilijk oordelen maar over leer en leven kan een objectief oordeel geveld worden.

We hebben het hier over de GG.
Hoe het nu gaat weet ik niet, maar wel hoe het ongeveer 20 jaar geleden ging. Toen oefende de kerkenraad zelfs druk uit op iemand die nooit kwam maar wel ingeschreven stond als dooplid.

Voor mij persoonlijk was het toendertijd gewoon voldoen aan de verwachtingen oftewel sociaal wenselijk gedrag om belijdenis te doen. Ik bezat geen geloof, leefde uitsluitend voor mezelf en overtrad bewust heel wat van Gods geboden, maar wist dat uitstekend te verbergen. Trouwe kerkganger, actief in het jeugdwerk. Maar ondertussen... Mijn belijdenis was daarom op voorhand al een meineed. Ik worstel daar nog wel eens mee of ik het dan niet opnieuw zou moeten doen, nu het een hartelijke keuze en het belijden van een waar geloof is.

Voor mij persoonlijk voelt het "belijdenis doen van de leer" zoals ik dat gedaan heb, niet meer dan het ondertekenen van een overeenkomst dat zolang je bij de club blijft, je je ook aan de clubregels houdt. De inhoud van de vragen waar je ja op zegt, komt niet inhoudelijk aan bod tijdens de cursus "hoe blijf je een gergemmer" die daaraan vooraf gaat.

Ik hoop oprecht dat het inmiddels anders gaat, al heb ik er een hard hoofd in.

Inmiddels ben ik geen lid meer van de club. Ik schrijf dit niet op deze manier op om mensen te kwetsen maar om te verwoorden hoe het voor mij persoonlijk voelt of gevoeld heeft. Stel er gerust andere ervaringen tegenover.

[Herman]

Even over het vetgedrukte. Ik neem aan dat er geen kerkenraden zijn die zulke jongeren toelaten tot het doen van belijdenis. Over het hart is het moeilijk oordelen maar over leer en leven kan een objectief oordeel geveld worden.

Het punt is dat ook daar het oordeel der liefde over gehanteerd wordt.

Maar wat zou jou verhinderen om een persoonlijke belijdenis te laten formuleren door jonge mensen die toe willen treden tot de kerk?