Martijn schreef: ↑27 jan 2025, 21:43
De boodschap van bid er maar veel om bevalt blijkbaar beter....
Waar lees je dat of is dit een inkijkje in je eigen hart?
Het begint al met steekstoel en deze dominee zou iets framen.
Lijkt me dat er dan niet serieus met deze boodschap wordt omgegaan. Lekker makkelijk schieten. Mijns inziens heeft hij daar een heel terecht punt. Dat stip ik aan.
Een citaat: Dus Als je zondag aan zondag onder een prediking verkeerd die alsmaar aandringt: heeft u al leedwezen over uw zonden, heeft u al berouw, dan wordt u van Christus weggehouden. Wat een zegen dat u hier predikanten heeft die dat niet doen.
Ds. Koppelaar waarschuwt dus in een gemeente waar dit niet speelt (dat zegt hij zelf), tegen een prediking die aandringt op berouw en leedwezen over de zonden.
Ik snap het probleem met hypercalvinisme. Maar als je op deze manier in gemeenten waar dit niet te speelt gaat waarschuwen tegen aandringen op berouw en leedwezen over de zonden, dan ben ik bang dat je precies aan de andere kant van de dijk af gaat. Dan waarschuw je tegen een gemeente waar de meerderheid "eerlijk onbekeerd" is, maar loop je het gevaar een gemeente te kweken waar iedereen gelovig denk te zijn, maar zonder vruchten van ware bekering.
Dan houd ik liever vast aan de Puriteinen. Of zoals JGW het benoemd:
Johann Gottfried Walther schreef: ↑28 jan 2025, 05:49Preston, leert ook duidelijk de leer van de voorbereidingen, die door velen niet goed verstaan wordt, en toch houdt hij vast aan: er zijn geen voorwaarden om tot Christus te komen, u kunt niet zeggen, dat u niet geschikt bent....
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.
Een grote rol speelt volgens ds. Den Ouden ook de opkomende uitleg van Gods Woord, de nieuwe hermeneutiek. „Sommige theologen menen dat ze meer weten dan Paulus en dat wat hij zei en schreef tijdgebonden was. Zo wordt de Bijbel een tandeloze leeuw. In de prediking gaat het meer over Gods liefde dan over Zijn heiligheid. Veel mensen vinden God een middel om hun behoeften te vervullen.”
De zware kerken en mensen komen oprechter over. Ze lijken eerlijker in hun zoektocht, in hun menselijke onwetendheid. Terwijl de evangelische mensen zo blij met zichzelf lijken. Alsof ze zonder twijfel goede mensen zijn. Ik gun het ze zonder meer, maar zekerheid wekt mijn argwaan.
(..) Dat bevalt mij erg aan het gereformeerde wereldbeeld: het gaat de zwarte kanten niet uit de weg, verzacht ze niet. Ds. Kort schreeuwt het gewoon de kerk in; er is geen ontkomen aan. Die ernst hoef je van mij niet uit de weg te gaan.
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.
Zo zie je maar weer dat iemands karakterstructuur ontzettend bepalend is voor zijn geloofsbeleving. Overigens is hij geen gelovige, als ik hem goed begrijp, anders dan veel mensen in Huizen wel geworden zijn, zoals je hierboven kunt lezen. Aan de vruchten kent men de boom. Dus dat mensen gefascineerd kunnen zijn door bepaalde vormen van bijzonder gedrag, maakt hen nog niet gelovig.
'Ik weet niet of God er is' en 'Ik weet niet of God er voor mij is' liggen vrij dicht bij elkaar. In beide gevallen wacht de laatste stap:
'wie Hem need'rig valt te voet'
'zal van Hem zijn wegen leren.'
@DDD: Hij herkent zich in de onbekeerde staat, denk ik.
"Mijn clichés en vooroordelen vormden zich door de media. Bij de NOS lees je alleen iets over deze groep als er een vaccinatiecampagne of antiabortusprotest is. Raar eigenlijk dat progressieve mensen zo begaan zijn met gemarginaliseerde groepen, maar vaak laatdunkend en neerbuigend doen over de Biblebelt. Met twee maten meten, daar houd ik niet van.”
Het bovenstaande stukje vind ik treffend verwoord.
MGG schreef: ↑06 feb 2025, 22:49
"Mijn clichés en vooroordelen vormden zich door de media. Bij de NOS lees je alleen iets over deze groep als er een vaccinatiecampagne of antiabortusprotest is. Raar eigenlijk dat progressieve mensen zo begaan zijn met gemarginaliseerde groepen, maar vaak laatdunkend en neerbuigend doen over de Biblebelt. Met twee maten meten, daar houd ik niet van.”
Het bovenstaande stukje vind ik treffend verwoord.
Ik herken het totaal niet uit mijn omgeving. Ook niet uit de media of de moderne kunst. Het is meer onwetendheid dan onwil.
Het was in het jaar 1892. Misschien zegt dit jaar ons iets? Het was het jaar van de vereniging, op 17 juli 1892 fuseerde de Christelijke Gereformeerde Kerk met dit kerkverband tot de Gereformeerde Kerken in Nederland.
Drie gemeenten Teuge, Zierikzee en Noordeloos, besloten de Christelijke Gereformeerde Kerk voort te zetten.
In De Wekker werd in een meditatie hier aandacht aan geschonken door ds. J. Wisse.
De geschiedenis terugziende, moeten we wel zeggen dat de 'doleantie' inderdaad niet zuiver was. Denk aan de leer van de veronderstelde wedergeboorte. Iedereen die gedoopt was hoorde erbij... tenzij... dat het zich anders openbaarde.
Meditatie Ikabod; de eer is weggevoerd uit Israël!
Zo jammerde de huisvrouw van Pinehas in haar stervenssmart. 'De eer is weggevoerd uit Israël.'
En wie onzer, die enigermate met de geschiedenis onzer Kerk bekend is, zou dat Ikabod niet gedurig nastamelen, bij ernstige overweging van hetgeen in de laatste maanden op kerkelijk gebied heeft plaats gehad. Daargelaten het kleine overblijfsel der getrouwen, dat de Heere heeft overgelaten, zien wij alom een geweldigen ijver om de geschiedenis der Scheiding op te doeken, en gaandeweg wordt men zoo aan de nieuwe toestanden gewoon, dat men van die zijde, weldra geheel inliet doleantie-begrip opgegaan, al het andere zal vergeten zijn.
Vergeten wordt wat onze vaderen geleden en gestreden hebben ter wille van de waarheid Gods. Vergeten worden al die wonderbare uitreddingen en gebedsverhoordagen, uit die bange dagen, waarin zoo veel geworsteld en doorleefd is. Vergeten, hoe de Heere uit het kleine mostaardzaadje een groten boom deed groeien, - vergeten ook de getuigenissen van hen, die nog spreken nadat zij gestorven zijn.
Vergeten wordt de eenvoud, de oprechtheid, de godzaligheid, de hartelijke liefde en het oprecht geloof van hen, die zoveel voor des Heeren zaak hebben opgeofferd en nu reeds de rust zijn ingegaan, die er overblijft voor het volk van God. En zij, die nu nog diezelfde voetstappen wensen te drukken, diezelfde beginselen aankleven, dezelfde leer omhelzen en tot geen prijs zich daarvan laten aftrekken, hoe worden deze thans veracht en gehaat. De wijze maagden zijn met de dwaze in slaap gevallen, en de getrouwen zijn weinigen geworden onder de kinderen der mensen. Alles moet thans op een nieuwe leest geschoeid; alles moet groot worden aangelegd en...... weg met al die ouderwetse bekrompenheid; wij leven nu in een andere tijd!
Alleen de wetenschappelijke ontwikkeling zal ons brengen waar wij wezen moeten!
De leer moet tengevolge dier hooggeprezen ontwikkeling gewijzigd, bet leven moet geheel anders aangelegd, nieuwe gedachten, — nieuwe vormen, alles moet nieuw worden.
Om als man van zijn tijd te mogen meepraten moet men „dr.” voor zijnen naam kunnen schrijven; men dient met „succes” rekening te houden; men moet zich kunnen meten met hen, die van de wereld zijn.
Wat met die stroom niet wil meedrijven, moet geneutraliseerd, doodgezwegen en opzij gezet worden.
’t Zijn toch maar enkelen, en die zal men wel overwinnen en..... die kunnen toch geen kwaad doen. In navolging van de Roomse kerk moeten de „gereformeerde kerken” onder één hoofd uit de mensen gaan leven, en wee, die ’t waagt, zich daartegen te verzetten.
En als die een mens, wie het hoofdbestuur stilzwijgend is toevertrouwd goed vindt om de leer te veranderen, om duizenderlei nieuwigheden in te voeren, om een nieuw model leven te tekenen ten voorbeeld voor anderen, dan heeft men slechts stillekens te volgen en te bewonderen de wijsheid en de gaven aan zo’n mens geschonken.
Als de leidsels van veel paarden voor een staatskoets, alzo moeten al de leidsels van Staat, Kerk, Pers, maatschappij, enz. enz. in één hand berusten. Dan, ja dan zal voor Nederland een nieuwe dageraad aanbreken. Om dit doel te bereiken moest langzaam en met fijn gespannen politiek geopponeerd tot men eenmaal een zekere hoogte had bereikt. Dan moest met versnelden pas van de hoogte naar beneden geduwd, om in geweldige vaart alles wat niet wijken of volgen wilde omver te halen ten einde met bazuingeschal den volke te verkondigen: de overwinning is geschied, en die overwinning is volkomen!
Maar onder het jubelen bij deze triumph roept een stem der wenenden, roepen nog mannen met grijze haren, roepen nog enkelen van Gods lieve kinderen, die nuchter zijn gebleven:
Ikabod; de eer is weggevoerd uit Israël!
Ds. J. Wisse