Generale Synode Christelijke Gereformeerde Kerken 2024

[MGG]

Ik vind het een verschrikkelijk voorstel. Misschien heb ik wat meer CGK in mijn DNA…..

Ja ik begrijp dat DNA nooit zo goed. Alsof de naam doorslaggevend is.

Ik begrijp Huisman wel. De gereformeerde kerken hebben een andere structuur dan de hervormde/protestantse kerk.
Bij gereformeerde kerken (vrijwel alle kerkverbanden waar een G in de afkorting zit) zijn de lokale gemeenten autonoom; hervormde kerken worden vanaf bovenaf bestuurd.

Dit is volgens mij een puur theoretisch onderscheid. In de praktijk is het (eerder) andersom: 'gereformeerde kerken' - m.n. (O)GG(iN) - waar ik weinig plaatselijke autonomie waarneem, en 'hervormde gemeenten' waar, binnen de ruime kaders van Schrift en gereformeerde belijdenis veel ruimte voor lokale inkleuring is.

Ook buiten de kaders van de Schrift en gereformeerde belijdenis. Als dat niet zo was konden we terug naar de PKN.

[Henk J]

Dit is volgens mij een puur theoretisch onderscheid. In de praktijk is het (eerder) andersom: 'gereformeerde kerken' - m.n. (O)GG(iN) - waar ik weinig plaatselijke autonomie waarneem, en 'hervormde gemeenten' waar, binnen de ruime kaders van Schrift en gereformeerde belijdenis veel ruimte voor lokale inkleuring is.

Het is denk ik ook meer een juridisch onderscheid. Juridisch hebben de gemeenten in de (O)GG(iN) en ook de CGK meer vrijheid, in de praktijk geeft men in de hervormde kerken elkaar op het grondvlak veel meer ruimte. Dat juridische verschil zag je wel terug in 2004, waar soms de complete of in ruime meerderheid de kerkenraad HHK werd bleven de kerkelijke goederen eigendom van de PKN. In een (O)GG(iN) zouden de kerkelijke goederen eigendom blijven van de plaatselijke kerkenraad.

[Reformer]

Ja ik begrijp dat DNA nooit zo goed. Alsof de naam doorslaggevend is.

Ik begrijp Huisman wel. De gereformeerde kerken hebben een andere structuur dan de hervormde/protestantse kerk.
Bij gereformeerde kerken (vrijwel alle kerkverbanden waar een G in de afkorting zit) zijn de lokale gemeenten autonoom; hervormde kerken worden vanaf bovenaf bestuurd.

Dit is volgens mij een puur theoretisch onderscheid. In de praktijk is het (eerder) andersom: 'gereformeerde kerken' - m.n. (O)GG(iN) - waar ik weinig plaatselijke autonomie waarneem, en 'hervormde gemeenten' waar, binnen de ruime kaders van Schrift en gereformeerde belijdenis veel ruimte voor lokale inkleuring is.

Ja dat krijg ik net ook via WhatsApp van iemand te horen. Hoe zou je het anders omschrijven?

Je hoeft het van mij niet anders te omschrijven, maar volgens mij is 'plaatselijke autonomie' in de afgescheiden kerkvorm een papieren tijger. Een plaatselijke kerk heeft autonomie, maar levert deze bij toetreding tot kerkverband direct weer in doordat aansluiting het één op één plaatselijk uivoeren van besluiten van meerdere vergaderingen met zich meebrengt. De hervormde kerkvorm, met één landelijke kerk en vele plaatselijke gemeenten, geeft veel meer ruimte om besluiten van meerdere vergadering plaatselijk verschillend in te kleuren (en ja, voor 2004 is er veel buiten de lijntjes gekleurd).

[HHR]

De jeugd heeft geen kerkverbanden-DNA-feeling meer. Met het oog op de toekomst, de jeugd en de opdracht tot eenwording wellicht best een optie.

Ik vind het ook een beetje een vreemde uitdrukking. Wat maakt het nu uit welke naam op de deur staat? De gemeente zelf verandert niet door een andere naam.

De naam maakt ook niet uit. In grote delen van kerken uit de reformatorische gezindte mag elke zondag het Evangelie van de kansels klinken. Het lijkt misschien dat ik kerkistisch ben maar het tegendeel is waar.
Mijn liefde voor de (hele) CGK zit diep. Is ook niet altijd rationeel uit te leggen. Synodaal zijn er zulke evenwichtige en Bijbelse rapporten verschenen over Vrouw en ambt en homoseksualiteit. Het is een wonder in mijn ogen dat een kerk zich nog zo duidelijk en Bijbels uitspreekt over thema’s die buiten en helaas ook in de kerk ingaan tegen de tijdgeest.
Het zou in mijn ogen toch uiterst vreemd zijn als de gehoorzame gemeenten aan deze besluiten zich gaan verbinden aan andere kerkverbanden. Laat de ongehoorzame kerkenraden terugkeren of zich aansluiten bij de NGK of PKN. (Er zijn namelijk samenwerkingsgemeenten die de laatste vergaande besluiten van de NGK over homoseksualiteit niet kunnen dragen. Die gaan nooit over naar de NGK )

Goed, maar deze gedachten spelen al een aantal jaar.
Is het nog realistisch om, zeker na de laatste GS vergadering, gezien de opstelling van deze gemeenten, deze gedachte vast te blijven houden?
Eerlijk gezegd, en dat bedoel ik echt niet persoonlijk, en ik respecteer de pijn die er is, is dat toch een beetje struisvogel gedrag?

Er moet toch over een alternatieve oplossing nagedacht worden?

[MGG]

Ik begrijp Huisman wel. De gereformeerde kerken hebben een andere structuur dan de hervormde/protestantse kerk.
Bij gereformeerde kerken (vrijwel alle kerkverbanden waar een G in de afkorting zit) zijn de lokale gemeenten autonoom; hervormde kerken worden vanaf bovenaf bestuurd.

Dit is volgens mij een puur theoretisch onderscheid. In de praktijk is het (eerder) andersom: 'gereformeerde kerken' - m.n. (O)GG(iN) - waar ik weinig plaatselijke autonomie waarneem, en 'hervormde gemeenten' waar, binnen de ruime kaders van Schrift en gereformeerde belijdenis veel ruimte voor lokale inkleuring is.

Ja dat krijg ik net ook via WhatsApp van iemand te horen. Hoe zou je het anders omschrijven?

Je hoeft het van mij niet anders te omschrijven, maar volgens mij is 'plaatselijke autonomie' in de afgescheiden kerkvorm een papieren tijger. Een plaatselijke kerk heeft autonomie, maar levert deze bij toetreding tot kerkverband direct weer in doordat aansluiting het één op één plaatselijk uivoeren van besluiten van meerdere vergaderingen met zich meebrengt. De hervormde kerkvorm, met één landelijke kerk en vele plaatselijke gemeenten, geeft veel meer ruimte om besluiten van meerdere vergadering plaatselijk verschillend in te kleuren (en ja, voor 2004 is er veel buiten de lijntjes gekleurd).

Het is geen papieren tijger gezien elke kerk op elk moment zich aan het kerkverband kan onttrekken. Dit met behoud van de kerkelijke bezittingen. Binnen de hervormde kerk was ontzettend veel ruimte, maar bij het verlaten moest je in de regel de door de gemeente betaalde bezettingen achterlaten. Het kijkt op een goude kooi. Je mag bijna alles maar als je vertrekt verlies je de door jou betaalde bezettingen.

[MGG]

De jeugd heeft geen kerkverbanden-DNA-feeling meer. Met het oog op de toekomst, de jeugd en de opdracht tot eenwording wellicht best een optie.

Ik vind het ook een beetje een vreemde uitdrukking. Wat maakt het nu uit welke naam op de deur staat? De gemeente zelf verandert niet door een andere naam.

De naam maakt ook niet uit. In grote delen van kerken uit de reformatorische gezindte mag elke zondag het Evangelie van de kansels klinken. Het lijkt misschien dat ik kerkistisch ben maar het tegendeel is waar.
Mijn liefde voor de (hele) CGK zit diep. Is ook niet altijd rationeel uit te leggen. Synodaal zijn er zulke evenwichtige en Bijbelse rapporten verschenen over Vrouw en ambt en homoseksualiteit. Het is een wonder in mijn ogen dat een kerk zich nog zo duidelijk en Bijbels uitspreekt over thema’s die buiten en helaas ook in de kerk ingaan tegen de tijdgeest.
Het zou in mijn ogen toch uiterst vreemd zijn als de gehoorzame gemeenten aan deze besluiten zich gaan verbinden aan andere kerkverbanden. Laat de ongehoorzame kerkenraden terugkeren of zich aansluiten bij de NGK of PKN. (Er zijn namelijk samenwerkingsgemeenten die de laatste vergaande besluiten van de NGK over homoseksualiteit niet kunnen dragen. Die gaan nooit over naar de NGK )

Goed, maar deze gedachten spelen al een aantal jaar.
Is het nog realistisch om, zeker na de laatste GS vergadering, gezien de opstelling van deze gemeenten, deze gedachte vast te blijven houden?
Eerlijk gezegd, en dat bedoel ik echt niet persoonlijk, en ik respecteer de pijn die er is, is dat toch een beetje struisvogel gedrag?

Er moet toch over een alternatieve oplossing nagedacht worden?

Of blijven hopen dat de andere partij weggaat. Als beide daar goed in zijn dan scheurt de kerk niet.

[HHR]

Ik vermoed dat die reden niet de oorzaak is waarom Huisman het verschrikkelijk vindt.
De vorm van kerkbestuur lijk me geen reden te zijn om niet naar eenheid te zoeken als dat weer mogelijk is. In de lijn van de Acte van afscheiding of wederkeer.

Je gaat het ene kerkverband niet opsplitsen op basis van een synodaal principe, omdat principe dan een dag later bij een andere kerkstructuur weer te laten vallen.

Volgens mij is dat nu juist niet het geval.
Je vraagt gemeenten zich aan de GS besluiten te houden.
Dat gebeurt niet, dan is een keuze voor een kerkverband waar ander kerkstructuur geldt en waar GS besluiten wel gehouden (moeten) worden door plaatselijke gemeenten toch geen rare move?

[HHR]

Ik vind het ook een beetje een vreemde uitdrukking. Wat maakt het nu uit welke naam op de deur staat? De gemeente zelf verandert niet door een andere naam.

De naam maakt ook niet uit. In grote delen van kerken uit de reformatorische gezindte mag elke zondag het Evangelie van de kansels klinken. Het lijkt misschien dat ik kerkistisch ben maar het tegendeel is waar.
Mijn liefde voor de (hele) CGK zit diep. Is ook niet altijd rationeel uit te leggen. Synodaal zijn er zulke evenwichtige en Bijbelse rapporten verschenen over Vrouw en ambt en homoseksualiteit. Het is een wonder in mijn ogen dat een kerk zich nog zo duidelijk en Bijbels uitspreekt over thema’s die buiten en helaas ook in de kerk ingaan tegen de tijdgeest.
Het zou in mijn ogen toch uiterst vreemd zijn als de gehoorzame gemeenten aan deze besluiten zich gaan verbinden aan andere kerkverbanden. Laat de ongehoorzame kerkenraden terugkeren of zich aansluiten bij de NGK of PKN. (Er zijn namelijk samenwerkingsgemeenten die de laatste vergaande besluiten van de NGK over homoseksualiteit niet kunnen dragen. Die gaan nooit over naar de NGK )

Goed, maar deze gedachten spelen al een aantal jaar.
Is het nog realistisch om, zeker na de laatste GS vergadering, gezien de opstelling van deze gemeenten, deze gedachte vast te blijven houden?
Eerlijk gezegd, en dat bedoel ik echt niet persoonlijk, en ik respecteer de pijn die er is, is dat toch een beetje struisvogel gedrag?

Er moet toch over een alternatieve oplossing nagedacht worden?

Of blijven hopen dat de andere partij weggaat. Als beide daar goed in zijn dan scheurt de kerk niet.

Precies de situatie waar de CGK tot nu toe in zit/zat.

[Reformer]

Dit is volgens mij een puur theoretisch onderscheid. In de praktijk is het (eerder) andersom: 'gereformeerde kerken' - m.n. (O)GG(iN) - waar ik weinig plaatselijke autonomie waarneem, en 'hervormde gemeenten' waar, binnen de ruime kaders van Schrift en gereformeerde belijdenis veel ruimte voor lokale inkleuring is.

Ja dat krijg ik net ook via WhatsApp van iemand te horen. Hoe zou je het anders omschrijven?

Je hoeft het van mij niet anders te omschrijven, maar volgens mij is 'plaatselijke autonomie' in de afgescheiden kerkvorm een papieren tijger. Een plaatselijke kerk heeft autonomie, maar levert deze bij toetreding tot kerkverband direct weer in doordat aansluiting het één op één plaatselijk uivoeren van besluiten van meerdere vergaderingen met zich meebrengt. De hervormde kerkvorm, met één landelijke kerk en vele plaatselijke gemeenten, geeft veel meer ruimte om besluiten van meerdere vergadering plaatselijk verschillend in te kleuren (en ja, voor 2004 is er veel buiten de lijntjes gekleurd).

Het is geen papieren tijger gezien elke kerk op elk moment zich aan het kerkverband kan onttrekken. Dit met behoud van de kerkelijke bezittingen. Binnen de hervormde kerk was ontzettend veel ruimte, maar bij het verlaten moest je in de regel de door de gemeente betaalde bezettingen achterlaten. Het kijkt op een goude kooi. Je mag bijna alles maar als je vertrekt verlies je de door jou betaalde bezettingen.

Dat onttrekken is een stap die je als gemeente niet zomaar zet. Probleem van veel kerkverbanden is - en de HHK moet oppassen zich niet ook in dat spoor te gaan begeven - dat meerdere vergaderingen besluiten over allerlei details, die afleiden van de hoofdzaak. Plaatselijke inkleuring van details verhoudt zich prima met een(s) zijn in de hoofdzaak. Dwing je uniformiteit op detailsniveau af, dan gaat het vroeg of laat piepen en knarsen.

[Toos]

De jeugd heeft geen kerkverbanden-DNA-feeling meer. Met het oog op de toekomst, de jeugd en de opdracht tot eenwording wellicht best een optie.

Ik vind het ook een beetje een vreemde uitdrukking. Wat maakt het nu uit welke naam op de deur staat? De gemeente zelf verandert niet door een andere naam.

De naam maakt ook niet uit. In grote delen van kerken uit de reformatorische gezindte mag elke zondag het Evangelie van de kansels klinken. Het lijkt misschien dat ik kerkistisch ben maar het tegendeel is waar.
Mijn liefde voor de (hele) CGK zit diep. Is ook niet altijd rationeel uit te leggen. Synodaal zijn er zulke evenwichtige en Bijbelse rapporten verschenen over Vrouw en ambt en homoseksualiteit. Het is een wonder in mijn ogen dat een kerk zich nog zo duidelijk en Bijbels uitspreekt over thema’s die buiten en helaas ook in de kerk ingaan tegen de tijdgeest.
Het zou in mijn ogen toch uiterst vreemd zijn als de gehoorzame gemeenten aan deze besluiten zich gaan verbinden aan andere kerkverbanden. Laat de ongehoorzame kerkenraden terugkeren of zich aansluiten bij de NGK of PKN. (Er zijn namelijk samenwerkingsgemeenten die de laatste vergaande besluiten van de NGK over homoseksualiteit niet kunnen dragen. Die gaan nooit over naar de NGK )

En zie hier de legitimatie voor de aanstaande scheuring. De hamvraag is alleen nog: hoe zorgen we ervoor dat de opinie ons gelijk (blijft) geven?

Wat zou jij zelf als een goede oplossing zien voor de CGK?

[MGG]

Ja dat krijg ik net ook via WhatsApp van iemand te horen. Hoe zou je het anders omschrijven?

Je hoeft het van mij niet anders te omschrijven, maar volgens mij is 'plaatselijke autonomie' in de afgescheiden kerkvorm een papieren tijger. Een plaatselijke kerk heeft autonomie, maar levert deze bij toetreding tot kerkverband direct weer in doordat aansluiting het één op één plaatselijk uivoeren van besluiten van meerdere vergaderingen met zich meebrengt. De hervormde kerkvorm, met één landelijke kerk en vele plaatselijke gemeenten, geeft veel meer ruimte om besluiten van meerdere vergadering plaatselijk verschillend in te kleuren (en ja, voor 2004 is er veel buiten de lijntjes gekleurd).

Het is geen papieren tijger gezien elke kerk op elk moment zich aan het kerkverband kan onttrekken. Dit met behoud van de kerkelijke bezittingen. Binnen de hervormde kerk was ontzettend veel ruimte, maar bij het verlaten moest je in de regel de door de gemeente betaalde bezettingen achterlaten. Het kijkt op een goude kooi. Je mag bijna alles maar als je vertrekt verlies je de door jou betaalde bezettingen.

Dat onttrekken is een stap die je als gemeente niet zomaar zet. Probleem van veel kerkverbanden is - en de HHK moet oppassen zich niet ook in dat spoor te gaan begeven - dat meerdere vergaderingen besluiten over allerlei details, die afleiden van de hoofdzaak. Plaatselijke inkleuring van details verhoudt zich prima met een(s) zijn in de hoofdzaak. Dwing je uniformiteit op detailsniveau af, dan gaat het vroeg of laat piepen en knarsen.

Dat is een kant van de medaille. De andere kant is dat veel ruimte vroeg of laat ook gaat piepen en knarsen.

[Middenrefo]

De jeugd heeft geen kerkverbanden-DNA-feeling meer. Met het oog op de toekomst, de jeugd en de opdracht tot eenwording wellicht best een optie.

Ik vind het ook een beetje een vreemde uitdrukking. Wat maakt het nu uit welke naam op de deur staat? De gemeente zelf verandert niet door een andere naam.

De naam maakt ook niet uit. In grote delen van kerken uit de reformatorische gezindte mag elke zondag het Evangelie van de kansels klinken. Het lijkt misschien dat ik kerkistisch ben maar het tegendeel is waar.
Mijn liefde voor de (hele) CGK zit diep. Is ook niet altijd rationeel uit te leggen. Synodaal zijn er zulke evenwichtige en Bijbelse rapporten verschenen over Vrouw en ambt en homoseksualiteit. Het is een wonder in mijn ogen dat een kerk zich nog zo duidelijk en Bijbels uitspreekt over thema’s die buiten en helaas ook in de kerk ingaan tegen de tijdgeest.
Het zou in mijn ogen toch uiterst vreemd zijn als de gehoorzame gemeenten aan deze besluiten zich gaan verbinden aan andere kerkverbanden. Laat de ongehoorzame kerkenraden terugkeren of zich aansluiten bij de NGK of PKN. (Er zijn namelijk samenwerkingsgemeenten die de laatste vergaande besluiten van de NGK over homoseksualiteit niet kunnen dragen. Die gaan nooit over naar de NGK )

Ik begrijp je standpunt, maar je gaat voorbij aan een groep middengemeentes die zich keurig aan de synodebesluiten houden, maar wel alle ruimte benutten die er is. Bijvoorbeeld wat betreft kanselruil, liturgie, organisatiestructuur, gebruik van de NBV21, etc. Als de progressieve flank uit de CGK zou (moeten) stappen, dan blijft er een kerkverband over waar deze gemeentes zich ook niet meer thuis voelen. Ze zijn ook bang dat er in dat scenario misschien dingen teruggedraaid gaan worden of weer aangescherpt. Mijn indruk is dat beide flanken vooral aan zichzelf denken en aan het eigen gelijk, en dat het midden daardoor in de knel komt.

[DDD]

Precies. En er is onder die groep natuurlijk ook nog groep die uiteindelijk ook graag de keuzes zou maken die de linkerflank maakt, maar die dat niet doet uit liefde tot het kerkverband.

Daarom zal er hoe dan ook een kerkverband met twee groepen moeten komen, of de rechterflank scheidt zich af. Om tot een kerkverband met twee groepen te komen, zal de rechterflank een toontje lager moeten zingen, vermoed ik. Hoewel de linkerflank de formele probleemeigenaar is, is het toch vooral de rechterflank die daadwerkelijk een probleem ervaart.

[Middenrefo]

Precies. En er is onder die groep natuurlijk ook nog groep die uiteindelijk ook graag de keuzes zou maken die de linkerflank maakt, maar die dat niet doet uit liefde tot het kerkverband.

Daarom zal er hoe dan ook een kerkverband met twee groepen moeten komen, of de rechterflank scheidt zich af. Om tot een kerkverband met twee groepen te komen, zal de rechterflank een toontje lager moeten zingen, vermoed ik. Hoewel de linkerflank de formele probleemeigenaar is, is het toch vooral de rechterflank die daadwerkelijk een probleem ervaart.

En dat was eigenlijk ook de uitkomst van het convent, waar de rechterflank zo van schrok. Ik ben benieuwd wat er de komende tijd gaat gebeuren. De linkerflank en het midden gaan niets doen verwacht ik, die focussen op de eigen gemeente en wachten af wat er komt. Rechts zal op één of andere manier moeten gaan bewegen.

[Mister]

Precies. En er is onder die groep natuurlijk ook nog groep die uiteindelijk ook graag de keuzes zou maken die de linkerflank maakt, maar die dat niet doet uit liefde tot het kerkverband.

Daarom zal er hoe dan ook een kerkverband met twee groepen moeten komen, of de rechterflank scheidt zich af. Om tot een kerkverband met twee groepen te komen, zal de rechterflank een toontje lager moeten zingen, vermoed ik. Hoewel de linkerflank de formele probleemeigenaar is, is het toch vooral de rechterflank die daadwerkelijk een probleem ervaart.

En dat was eigenlijk ook de uitkomst van het convent, waar de rechterflank zo van schrok. Ik ben benieuwd wat er de komende tijd gaat gebeuren. De linkerflank en het midden gaan niets doen verwacht ik, die focussen op de eigen gemeente en wachten af wat er komt. Rechts zal op één of andere manier moeten gaan bewegen.

Dat is maar de vraag. De linkerflank gaat in tegen de synodebesluiten. Best bijzonder als de andere flank dan zou moeten bewegen.