Die persoon bestaat niet volgens jou? En samenwonende kinderen met ongedoopte kleinkinderen? Mogen die wel op de kaart?
Waar ligt je grens?
Re: Waar ligt je grens?
Re: Waar ligt je grens?
Dat klinkt wel heel verheven. Bij mij is namelijk de bijbel ook het uitgangspunt.Lilian1975 schreef: ↑20 mar 2025, 12:59Klopt, de Bijbel is voor mij het uitgangspunt en niet wat anderen zeggen. Of ze nu van kerk A of B zijn...merel schreef: ↑20 mar 2025, 11:48 De vraag of het een sterk antwoord is, is inderdaad voor discussie vatbaar. Voor mij is dat antwoord het uitgangspunt en jij wilt dit strikter afbakenen. Het lijkt een beetje op de situatie ten tijde van het apostelconvent en ook daarna tav de discussie over het eten van offervlees.
En nee, het is voor mij niet een kwestie van ruimer of strikter afbakenen.
Maar het is de vraag of een homohuwelijk zondig is. En je als christen dus blij met deze blije mensen kan zijn. Die blij zijn en feest vieren om de liefde die zondig is.
Idem met crematie. En of je dus deze gang als christen mee kan maken. ( en dat staat los van het feit of er medeleven moet zijn met de nabestaanden. Omdat medeleven niet afhankelijk is van het bijwonen van een crematie plechtigheid.)
- Lilian1975
- Berichten: 3706
- Lid geworden op: 21 jun 2018, 20:12
Re: Waar ligt je grens?
Nou ja je zei letterlijk ; voor mij is dat antwoord het uitgangspunt.merel schreef: ↑20 mar 2025, 13:12Dat klinkt wel heel verheven. Bij mij is namelijk de bijbel ook het uitgangspunt.Lilian1975 schreef: ↑20 mar 2025, 12:59Klopt, de Bijbel is voor mij het uitgangspunt en niet wat anderen zeggen. Of ze nu van kerk A of B zijn...merel schreef: ↑20 mar 2025, 11:48 De vraag of het een sterk antwoord is, is inderdaad voor discussie vatbaar. Voor mij is dat antwoord het uitgangspunt en jij wilt dit strikter afbakenen. Het lijkt een beetje op de situatie ten tijde van het apostelconvent en ook daarna tav de discussie over het eten van offervlees.
En nee, het is voor mij niet een kwestie van ruimer of strikter afbakenen.
Maar het is de vraag of een homohuwelijk zondig is. En je als christen dus blij met deze blije mensen kan zijn. Die blij zijn en feest vieren om de liefde die zondig is.
Idem met crematie. En of je dus deze gang als christen mee kan maken. ( en dat staat los van het feit of er medeleven moet zijn met de nabestaanden. Omdat medeleven niet afhankelijk is van het bijwonen van een crematie plechtigheid.)
Re: Waar ligt je grens?
Volkomen eens met jou. Ik verbaas mij over sommige standpunten op dit forum. Een dienst bijwonen waar een zondige verbintenis wordt gesanctioneerd met beroep op de Bijbel. Dat is een onmogelijkheid.Lilian1975 schreef: ↑20 mar 2025, 12:59Klopt, de Bijbel is voor mij het uitgangspunt en niet wat anderen zeggen. Of ze nu van kerk A of B zijn...merel schreef: ↑20 mar 2025, 11:48 De vraag of het een sterk antwoord is, is inderdaad voor discussie vatbaar. Voor mij is dat antwoord het uitgangspunt en jij wilt dit strikter afbakenen. Het lijkt een beetje op de situatie ten tijde van het apostelconvent en ook daarna tav de discussie over het eten van offervlees.
En nee, het is voor mij niet een kwestie van ruimer of strikter afbakenen.
Maar het is de vraag of een homohuwelijk zondig is. En je als christen dus blij met deze blije mensen kan zijn. Die blij zijn en feest vieren om de liefde die zondig is.
Idem met crematie. En of je dus deze gang als christen mee kan maken. ( en dat staat los van het feit of er medeleven moet zijn met de nabestaanden. Omdat medeleven niet afhankelijk is van het bijwonen van een crematie plechtigheid.)
De grote weerstand die er breed in christelijk Nederland was tegen de invoering van het homohuwelijk is in sneltreinvaart opgelost. Zelfs in onze gezindte mag je de betrokkenen blijkbaar feliciteren met hun homohuwelijk en de kerkdienst bijwonen. Want we zijn oh zo verdraagzaam en liefdevol. Ik noem het liefdeloos.
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Re: Waar ligt je grens?
Die bestaat wel. Maar het is een ongeoorloofde verbintenis waarvan Gods Woord meermaals zegt dat het een gruwel is. Om die nou op mn kaart te moeten zetten...
Re: Waar ligt je grens?
Zo sober mogelijk is dan een uitkomst en enkel onder de naam van de echtgeno(o)t(e); kinderen en kleinkinderen.Charles schreef: ↑20 mar 2025, 14:52Die bestaat wel. Maar het is een ongeoorloofde verbintenis waarvan Gods Woord meermaals zegt dat het een gruwel is. Om die nou op mn kaart te moeten zetten...
Sowieso vind ik ( dat is heel persoonlijk) het wel eens pijnlijk als er een hele ris kinderen staan die gehuwd zijn en kinderen hebben gekregen, ook degenen die ( soms zo tegen hun wil) alleen gebleven zijn, of weer zijn, daar dan alleen genoemd moeten worden.
Re: Waar ligt je grens?
Wat is er precies pijnlijk aan als iemand alleen genoemd wordt?
Waarmee ik niets afdoe aan het verdriet van een deel van de alleenstaanden dat zij geen kinderen kregen. Ik vind dat zelf ook heel erg. Maar dat geldt niet voor iedereen.
Waarmee ik niets afdoe aan het verdriet van een deel van de alleenstaanden dat zij geen kinderen kregen. Ik vind dat zelf ook heel erg. Maar dat geldt niet voor iedereen.
Re: Waar ligt je grens?
Dat is natuurlijk per persoon verschillend, dus daarom schreef ik ook 'persoonlijk'.
Maar als je als alleen gaande, wat je zo graag anders had gezien, ook nog bij een verlies van b.v. je ouders, extra geconfronteerd wordt met het alleen zijn, als andere gezinsleden wel een gezin hebben, kan dat pijn doen. Het accentueert extra een stukje eenzaamheid. Ik bedoel het vooral v.w.b. een advertentie in een landelijke/plaatselijke krant.
De rouwkaart die verstuurd wordt gaat hoofdzakelijk naar familie en bekenden, dat kan anders liggen. De meesten kennen de gezinssituatie dan.
Ik heb het dichtbij meegemaakt en toen kwamen deze ( gevoels) argumenten naar voren. Wellicht onverwerkte trauma's?
Maar goed, daar ging eigenlijk het onderwerp niet echt over. Het waren wat herinneringen die bij me boven kwamen.
Maar als je als alleen gaande, wat je zo graag anders had gezien, ook nog bij een verlies van b.v. je ouders, extra geconfronteerd wordt met het alleen zijn, als andere gezinsleden wel een gezin hebben, kan dat pijn doen. Het accentueert extra een stukje eenzaamheid. Ik bedoel het vooral v.w.b. een advertentie in een landelijke/plaatselijke krant.
De rouwkaart die verstuurd wordt gaat hoofdzakelijk naar familie en bekenden, dat kan anders liggen. De meesten kennen de gezinssituatie dan.
Ik heb het dichtbij meegemaakt en toen kwamen deze ( gevoels) argumenten naar voren. Wellicht onverwerkte trauma's?
Maar goed, daar ging eigenlijk het onderwerp niet echt over. Het waren wat herinneringen die bij me boven kwamen.
Re: Waar ligt je grens?
Ik denk persoonlijk dat er niets mis mee is om sommige verdrietige dingen soms te accentueren. Ik waardeer het altijd heel erg als een dominee bij een doopdienst aandacht heeft voor mensen zonder kinderen.
Ik heb wel eens meegemaakt dat de predikant daarbij alleen aandacht had voor de gehuwde kinderlozen. Dat vind ik dan persoonlijk weer niet zo aardig. Het lijkt me niet zo dat kinderloosheid een kleiner verdriet is als je ook geen partner hebt.
Ik heb wel eens meegemaakt dat de predikant daarbij alleen aandacht had voor de gehuwde kinderlozen. Dat vind ik dan persoonlijk weer niet zo aardig. Het lijkt me niet zo dat kinderloosheid een kleiner verdriet is als je ook geen partner hebt.
Re: Waar ligt je grens?
Dat kun je vast laten leggen. Ik zou dat ook doen.
Re: Waar ligt je grens?
Tsja, niet op de rouwkaart. Dat is toch een beetje de pijnlijke werkelijkheid ontkennen. Er gaat denk ik ook geen waardeoordeel vanuit. En hoe doe je het dan met de condoleance vraag ik me af.
Re: Waar ligt je grens?
Ik denk niet in grenzen... dus dat is lastig praten 

"Hoed u voor het "kan niet"." - Maarten Luther
Re: Waar ligt je grens?
Dat kun je laten beschrijven hoe je dit wil hebben.