KDD schreef: ↑07 mar 2025, 02:47
Geen theologie deze keer maar wel een long reads die de moeite waard is:
Trump en de haalbare weg naar vrede in Oekraïne
'Ik heb niet op hem gestemd en heb kritiek geuit op de meeste van zijn zetten. Maar wat betreft de oorlog... geloof ik dat hij op het goede spoor zit'
by Jack F. Matlock Jr.
03 mrt. 2025
Eindelijk is er een vooruitzicht om de oorlog in Oekraïne te beëindigen. President Trump en zijn buitenlandbeleidteam hebben de voorwaarden geschapen voor een onderhandeld einde van de oorlog, ter vervanging van een fundamenteel gebrekkige en gevaarlijke reeks beleidsmaatregelen die zijn voorgangers hadden aangenomen, waaronder, ironisch genoeg, Donald Trump van zijn eerste regering.
Dit geldt zelfs na de zeer openbare uitbarsting in het Oval Office op 28 februari. Wat Trumps woede opriep, waren Zelensky's opmerkingen over de mineralendeal en vervolgens zijn herhaalde klachten over onderhandelingen met Poetin, iets wat Trump duidelijk heeft gemaakt dat hij zal doen. Trump had blijkbaar een snelle ondertekeningsceremonie verwacht om Oekraïne-aanhangers in zijn eigen partij, zoals senator Lindsey Graham — die waren uitgenodigd om getuige te zijn — ervan te overtuigen dat een onderhandelde vrede gunstig zou zijn voor de Verenigde Staten. Toen Zelensky de bijeenkomst veranderde in een debatsessie en Trumps herinneringen aan de valse "Russiagate"-beschuldigingen die zijn eerste regering teisterden, opriep, reageerde Trump voorspelbaar.
Iedereen die meer geïnteresseerd is in vrede dan in de dreiging van een nucleaire oorlog, zou president Trump moeten feliciteren. Als de oorlog eindigt en Rusland weer in coöperatieve economische relaties met Europa en de Verenigde Staten wordt gebracht, zal iedereen er immers baat bij hebben. Als de oorlog en de poging tot isolatie van Rusland voortduren, zal iedereen eronder lijden en zal samenwerking om gemeenschappelijke problemen zoals milieudegradatie, massamigratie en internationale financiële criminaliteit aan te pakken, onmogelijk worden.
Ik zeg dit niet als Trump-aanhanger — ik heb niet op hem gestemd en heb kritiek geuit op de meeste van zijn zetten. Maar wat betreft de oorlog in Oekraïne en de relaties met Rusland, geloof ik dat hij op het goede spoor zit.
Mijn oordelen zijn gebaseerd op tientallen jaren diplomatieke ervaring in het onderhandelen over het einde van de Koude Oorlog en op een grondige kennis van zowel Oekraïne als Rusland, hun talen en hun geschiedenis. Ik ben er trots op dat mijn generatie diplomaten een heel en vrij Europa heeft bereikt door middel van vreedzame onderhandelingen. Ik ben geschokt dat een opeenvolging van Amerikaanse presidenten en Europese leiders de diplomatie die de Koude Oorlog beëindigde, heeft laten varen, de overeenkomsten die de nucleaire wapenwedloop beteugelden, heeft laten varen en een nieuwe Koude Oorlog heeft uitgelokt die nu heet is geworden.
Het herstel door president Trump van de diplomatie die president Reagan en de eerste president Bush gebruikten om de Koude Oorlog te beëindigen, moet worden toegejuicht. Het herstel van directe communicatie tussen de Russische en Amerikaanse presidenten is een essentiële voorwaarde voor elke regeling.
De agenda die minister van Buitenlandse Zaken Rubio en de Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov na hun ontmoeting in Riyad aankondigden, is logisch: (1) uitbreiding van de diplomatieke capaciteit tussen de VS en Rusland, die gevaarlijk is uitgehold door een reeks wederzijdse uitzettingen, (2) samenwerking op het gebied van gemeenschappelijke geopolitieke en commerciële belangen, en (3) beëindiging van de oorlog in Oekraïne.
Enkele dagen voordat de overeenkomst in Riyad werd aangekondigd, deden vicepresident Vance en minister van Defensie Hegseth beleidsverklaringen op de Wehrkunde-conferentie in München, die de woede opwekten van enkele Europese bondgenoten en prominente politici en journalisten in de Verenigde Staten.
In feite waren deze opmerkingen ofwel feitelijke uitspraken (Oekraïne is geen lid van de NAVO) of beleidsaanpassingen die niet alleen essentieel zijn om de oorlog te beëindigen, maar die de oorlog in feite hadden kunnen voorkomen als ze door eerdere presidenten waren aangenomen: (Oekraïne zal geen lid worden van de NAVO; directe Amerikaanse betrokkenheid bij de gevechten zal eindigen; de VS zal niet optreden om Europese NAVO-troepen in Oekraïne te beschermen.)
Als dit het beleid was geweest van eerdere Amerikaanse regeringen, zou de oorlog in Oekraïne niet hebben plaatsgevonden. Het zijn geen capitulaties van tevoren of verzoening, zoals sommige critici hebben beweerd. Ze raken de kern van de oorlog.
President Zelensky, de Franse president Emmanuel Macron, de Britse premier Keir Starmer en anderen hebben bezwaar gemaakt tegen Trumps plan om eerst met Rusland te onderhandelen en daarna de anderen erbij te halen. Eigenlijk zijn bilaterale gesprekken tussen de VS en Rusland logisch. Voormalig minister van Defensie Lloyd Austin liet de kat uit de zak toen hij opmerkte dat het doel van de steun aan Oekraïne was om Rusland te verzwakken. Dat beleid moet stoppen als er in de toekomst vrede in Europa moet zijn en het moet worden onderhandeld door de VS en Rusland.
Dit is precies de procedure die de eerste regering van Bush gebruikte om te onderhandelen over de eenwording van Duitsland. In 1990 voerden de Verenigde Staten voor het eerst bilaterale gesprekken met Sovjetleider Michail Gorbatsjov voordat ze de overeenkomsten doorverwezen naar de andere vier partijen die betrokken waren bij de Duitse eenwording: Groot-Brittannië en Frankrijk vanwege hun rechten in overeenkomsten die een einde maakten aan de Tweede Wereldoorlog, en de twee Duitse staten rechtstreeks beïnvloed. De andere partijen werden op de hoogte gehouden van deze onderhandelingen naarmate ze vorderden en accepteerden allemaal de uitkomst.
Als deelnemer aan deze onderhandelingen kan ik getuigen dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, James Baker, mondeling garanties aan Gorbatsjov gaf dat de jurisdictie van de NAVO niet naar het oosten zou worden verplaatst als de Sovjets akkoord gingen met het laten aansluiten van Oost-Duitsland bij West-Duitsland onder voorwaarden die door West-Duitsland waren gespecificeerd. De goedkeuring van de Sovjets was vereist vanwege overeenkomsten die een einde maakten aan de Tweede Wereldoorlog. Gedeclassificeerde documenten die nu beschikbaar zijn, tonen ook aan dat de Britse premier John Major en ook de West-Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Hans-Dietrich Genscher, soortgelijke garanties gaven. In feite was het Genschers idee.
Het zijn deze garanties waar president Vladimir Poetin herhaaldelijk naar verwijst als gebroken beloften. Hoewel ze niet in een verdrag waren vastgelegd, waren het beloften en ze zijn gebroken. President Poetin liegt niet en doet niet aan ongefundeerde propaganda als hij dat zegt.
Er wordt vaak beweerd dat Rusland niets te vrezen heeft van de NAVO omdat het puur een defensieve alliantie is. Ja, het werd bedacht als een defensieve alliantie om West-Europa te beschermen tegen een aanval van de Sovjet-Unie. Maar nadat Oost-Europa was bevrijd en de Sovjet-Unie uiteenviel in vijftien landen, was Rusland geen bedreiging of zelfs maar een potentiële bedreiging. Eind jaren negentig begon de NAVO te worden gebruikt als een offensieve alliantie.
Voorstellen om een veiligheidsstructuur voor Europa te bouwen die alle landen zou beschermen, werden eenvoudigweg terzijde geschoven door de Verenigde Staten en hun bondgenoten. Niemand leek zich af te vragen wat ze zouden doen als de rollen omgedraaid waren en hoe ze zouden reageren op het vooruitzicht van militaire bases door een vijandige alliantie aan hun grenzen.
Als het Amerikaanse gedrag in de geschiedenis als onafhankelijke staat een leidraad is, is het vooruitzicht van militaire bases die worden gecontroleerd door een buitenlandse mogendheid in de buurt van haar grenzen — in feite overal op het westelijk halfrond — een casus belli geweest, zo niet verwijderd.
De Cubaanse raketcrisis van 1962 was een illustratie van hoe de Verenigde Staten reageren op een waargenomen dreiging van buitenaf. Ik was gestationeerd in de Amerikaanse ambassade in Moskou toen de Sovjet-Unie kernraketten op Cuba plaatste en ik heb levendige herinneringen aan deze crisis.
Ik heb een aantal berichten vertaald die de Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov naar president John F. Kennedy stuurde. Als Chroesjtsjov niet was teruggedeinsd en de raketten had verwijderd, had Kennedy aangevallen, maar als hij dat had gedaan, hadden lokale commandanten kernraketten kunnen afvuren op Miami en andere steden, waarna de VS hadden gereageerd met aanvallen op de Sovjet-Unie. Dus Kennedy sloot een deal: jij haalt je raketten van Cuba en ik verwijder de onze in Turkije. Het werkte en de wereld haalde opgelucht adem.
De Russische invasie van Oekraïne werd geïnitieerd door president Poetin omdat hij, met reden, geloofde dat de Verenigde Staten Oekraïne probeerden te betrekken bij een vijandige militaire alliantie. Daarom was het in zijn ogen geprovoceerd. In 2003 vielen de Verenigde Staten Irak binnen, verwoestten en bezetten het, terwijl Irak geen bedreiging vormde voor de Verenigde Staten. Dus hoe kan het nu dat de VS en haar bondgenoten een bijna verklaarde oorlog voeren tegen Rusland voor misdaden die ze zelf niet alleen hebben begaan, maar ook met minder provocatie hebben begaan? De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet en probeert hem te beschadigen.
Dit is niet om de Russische invasie in Oekraïne te rechtvaardigen. Verre van dat. Het is een catastrofe voor beide landen en de gevolgen ervan zullen generaties lang voelbaar zijn, maar het doden moet stoppen als Europa effectief wil omgaan met de vele uitdagingen waarmee het nu wordt geconfronteerd.
We kunnen niet weten welke deal president Trump in gedachten heeft of hoe president Poetin zal reageren. De onderhandelingen zullen moeilijk en waarschijnlijk langdurig zijn. Maar eindelijk heeft de Amerikaanse president een levensvatbare weg naar vrede gedefinieerd en de Russische president heeft deze inspanning verwelkomd. Dit is een welkom begin van een proces dat Amerikanen en Europeanen zouden moeten steunen.
https://responsiblestatecraft.org/trump ... -zelensky/
