Schriftgezag

[Refojongere]

Welke?

2. Ik ben het eens dat Schriftgezag en Schriftverstaan een belangrijk onderscheid is. Maar als er iets fout gaat is dat omdat mensen de Schrift verdraaien (2 Petr 3). Dus ook in het Schriftverstaan zijn er grenzen en is het niet in hoge mate vrij. Zelfs niet bij moeilijke teksten. In hoge mate vrij, kun je dat onderbouwen vanuit de Schrift en hoe verhoudt zich dat tot 2 Petrus?

3. Je zegt dat het Schriftgezag loslaten vrijzinnigheid is. Tegelijkertijd geef je aan dat het gradueel is. Kun je dat toelichten? En je vermoedt dat we zonder context van buiten de Bijbel de nodiging totnhet heil kunnen begrijpen. Hoe ligt dat met andere ethische geboden zoals het huwelijk, scheiding, etc. Waarom is daar de context doorslaggevend of niet?

[Refojongere]

Dan ben je het dus niet met de kanttekenaren eens, en trouwens ook niet met Calvijn.

Dat mag. Maar typisch gereformeerd is het niet.

Van den Belt zegt hier het volgende over:

"Wat echter een uitzondering was –denk aan bepaalde vormen, zoals de heilige kus– is nu een soort uitgangspunt. Vertrouwend gehoorzamen aan de nieuwtestamentische leefregels maakt plaats voor een hermeneutische achterdocht, waarbij Bijbelse voorschriften bij voorbaat al gerelativeerd worden vanwege het verschil in context."

Hoe zie jij dat? Uitzondering of regel?

[MNB]

Ik kan op die vraag niet in zijn algemeenheid een uitspraak doen. In mijn beleving zijn de meeste uitspraken over de positie van vrouwen en mannen vooral feitelijk en niet normatief, maar er zijn ook uitdrukkelijk theologisch gemotiveerde uitspraken, vooral in de brieven van Paulus.

Je kunt toch aangeven of de uitspraken van Christus en Paulus (en alle andere Bijbelschrijvers) ten aanzien van de positie van vrouwen en mannen volgens jou gezag hebben of cultuurgebonden zijn en geen gezag hebben voor het hier en nu. Maak zo je wilt het onderscheid tussen feitelijke en normatieve teksten, maar kun je aangeven wat je standpunt op dit vlak is. De discussie gaat over schriftgezag, dan is het essentieel van elkaar te begrijpen waar we staan op dit punt.

Los daarvan: je geeft geen antwoord op mijn vragen, terwijl je best stevig commentaar geeft op mijn standpunten, maar dat ook niet zo uitvoerig onderbouwt. Ik doe mijn best om jouw vragen serieus te beantwoorden. Het zou fijn zijn als ik dan ook antwoord krijg op mijn vragen. Naar mijn idee helpt dat het gesprek verder.

Eerlijk gezegd probeer ik nog steeds te begrijpen wat je standpunt precies is. Ik heb eerder conclusies getrokken waarvan je hebt aangegeven dat die onzin zijn. Nu bewegen we opnieuw naar dezelfde conclusie, maar door je brede formulering en het niet concreet ingaan op vragen kan van elke conclusie gezegd worden dat deze onzin is, omdat de door jou gekozen formulering ruimte laat dat de conclusie, ten minste op een deel van je bewering niet van toepassing hoeft te zijn (al kan mijn conclusie over jouw standpunten feitelijk juist zijn), technisch redenerend houd je echter een muizengaatje over. Ik hecht aan helderheid in deze discussie, en die is er vooralsnog niet.

[Valcke]

Dan ben je het dus niet met de kanttekenaren eens, en trouwens ook niet met Calvijn.

Dat mag. Maar typisch gereformeerd is het niet.

Van den Belt zegt hier het volgende over:

"Wat echter een uitzondering was –denk aan bepaalde vormen, zoals de heilige kus– is nu een soort uitgangspunt. Vertrouwend gehoorzamen aan de nieuwtestamentische leefregels maakt plaats voor een hermeneutische achterdocht, waarbij Bijbelse voorschriften bij voorbaat al gerelativeerd worden vanwege het verschil in context."

Hoe zie jij dat? Uitzondering of regel?

Overigens haalt dit überhaupt geen van de zes stellingen onderuit die ik hier plaatste. Want eerst zal aangetoond moeten worden dat we hier met een "gebod" te maken hebben voor de NT bedeling. Dat is wel zeer vergezocht en volgt ook niet uit de tekst. Hoeveel kussen moeten er dan wel niet gegeven worden als bv. 100 mensen samenkomen. Dat kan nooit de bedoeling van de apostel geweest zijn. Het gaat hier niet om een "gebod", maar om een aanbeveling voor personen die elkaar na staan en een in het geloof zijn. En niet alleen een aanbeveling, maar ook een restrictie: er moet sprake zijn van een "heilige" kus (en geen onheilige). Kortom: de exegese of er "gebod/verbod" is voor de NT bedeling gaat wel voorop. Is dat echter zo, dan gelden alle stellingen die ik gegeven heb.

Ik zie trouwens dat de "heilige kus" steeds genoemd wordt in het kader van de groeten die de apostel overbrengt aan het slot van de brieven. Dus uit de context volgt al direct dat dit geen inzetting of leefregel is voor de omgang met elkaar. Het gaat hier om een uitdrukking die hartelijkheid uitdrukt bij de afsluiting van de brief.

[MNB]

Los daarvan: je geeft geen antwoord op mijn vragen, terwijl je best stevig commentaar geeft op mijn standpunten, maar dat ook niet zo uitvoerig onderbouwt. Ik doe mijn best om jouw vragen serieus te beantwoorden. Het zou fijn zijn als ik dan ook antwoord krijg op mijn vragen. Naar mijn idee helpt dat het gesprek verder.

Ik heb je berichten nagelezen. Ik lees slechts de volgende vragen die niets met het onderwerp te maken hebben, waarom ik er daarom ook niet op in ben gegaan. Afgezien daarvan heb ik helemaal niet de deskundigheid om hier op in te gaan. Bij de eerste vraag wordt mij gevraagd een uit de lucht gegrepen stelling te onderbouwen. Bij de tweede vraag wordt me gevraagd in te gaan op historische ontwikkelingen waar ik in het geheel geen verstand van heb.

En misschien kun je dan ook nog bijbels onderbouwen dat een gehuwde vrouw handelingsonbekwaam zou moeten zijn.

beargumenteer maar dat de ontwikkelingen rondom gehandicapten en hekserij géén verbetering zijn. Idem met de slavernij.

Verder lees ik enkel opmerkingen van jouw kant over hoe je denkt dat ik over onderwerpen denk zonder een expliciete vraagstelling.

Als ik verder vragen die belangrijk zijn op het gebied van Schriftgezag over het hoofd heb gezien dan hoor ik het graag en wil ik daar uiteraard op ingaan.

[Refojongere]

Dan ben je het dus niet met de kanttekenaren eens, en trouwens ook niet met Calvijn.

Dat mag. Maar typisch gereformeerd is het niet.

Van den Belt zegt hier het volgende over:

"Wat echter een uitzondering was –denk aan bepaalde vormen, zoals de heilige kus– is nu een soort uitgangspunt. Vertrouwend gehoorzamen aan de nieuwtestamentische leefregels maakt plaats voor een hermeneutische achterdocht, waarbij Bijbelse voorschriften bij voorbaat al gerelativeerd worden vanwege het verschil in context."

Hoe zie jij dat? Uitzondering of regel?

(Overigens haalt dit überhaupt geen van de zes stellingen onderuit die ik hier plaatste. Want eerst zal aangetoond moeten worden dat we hier met een "gebod" te maken hebben voor de NT bedeling. Dat lijkt mij wel zeer vergezocht. Hoeveel kussen moeten er dan wel niet gegeven worden als bv. 100 mensen samenkomen. Dat kan nooit de bedoeling van de apostel geweest zijn. Het gaat hier niet om een "gebod", maar om een aanbeveling voor personen die elkaar na staan en een in het geloof. En niet alleen een aanbeveling, maar ook een restrictie: er moet sprake zijn van een "heilige" kus (en geen onheilige). Kortom: de exegese of er "gebod/verbod" is voor de NT bedeling gaat wel voorop. Is dat echter zo, dan gelden alle stellingen die ik gegeven heb.)

Jawel, dat schuurt met jouw stelling 3. Groet elkaar met een heilige kus is een normatieve uitspraak. Het is raar om Rom 16:1-15 als opdrachten te zien en vers 16 slechts als een aanbeveling. Vervolgens beperken de kanttekeningen dit tot een cultureel iets (zie kt Rom 16:16). Idem voor hoofdbedekking (zie kt 11 op 1 Kor 11:4).
Evenzo alle normatieve uitspraken rondom de inrichting van de eredienst (1 Kor. 14) en de bijzondere Geestesgaven (ik wil wel dat u allen in vreemde talen zou spreken) zien we als cultuurgebonden.

[Valcke]

Dan ben je het dus niet met de kanttekenaren eens, en trouwens ook niet met Calvijn.

Dat mag. Maar typisch gereformeerd is het niet.

Van den Belt zegt hier het volgende over:

"Wat echter een uitzondering was –denk aan bepaalde vormen, zoals de heilige kus– is nu een soort uitgangspunt. Vertrouwend gehoorzamen aan de nieuwtestamentische leefregels maakt plaats voor een hermeneutische achterdocht, waarbij Bijbelse voorschriften bij voorbaat al gerelativeerd worden vanwege het verschil in context."

Hoe zie jij dat? Uitzondering of regel?

(Overigens haalt dit überhaupt geen van de zes stellingen onderuit die ik hier plaatste. Want eerst zal aangetoond moeten worden dat we hier met een "gebod" te maken hebben voor de NT bedeling. Dat lijkt mij wel zeer vergezocht. Hoeveel kussen moeten er dan wel niet gegeven worden als bv. 100 mensen samenkomen. Dat kan nooit de bedoeling van de apostel geweest zijn. Het gaat hier niet om een "gebod", maar om een aanbeveling voor personen die elkaar na staan en een in het geloof. En niet alleen een aanbeveling, maar ook een restrictie: er moet sprake zijn van een "heilige" kus (en geen onheilige). Kortom: de exegese of er "gebod/verbod" is voor de NT bedeling gaat wel voorop. Is dat echter zo, dan gelden alle stellingen die ik gegeven heb.)

Jawel, dat schuurt met jouw stelling 3. Groet elkaar met een heilige kus is een normatieve uitspraak. Het is raar om Rom 16:1-15 als opdrachten te zien en vers 16 slechts als een aanbeveling. Vervolgens beperken de kanttekeningen dit tot een cultureel iets (zie kt Rom 16:16). Idem voor hoofdbedekking (zie kt 11 op 1 Kor 11:4).
Evenzo alle normatieve uitspraken rondom de inrichting van de eredienst (1 Kor. 14) en de bijzondere Geestesgaven (ik wil wel dat u allen in vreemde talen zou spreken) zien we als cultuurgebonden.

Nee, dat is niet zo. Want dit is geen normatief gebod, behalve dat een kus niet "onheilig" mag zijn. Het is slechts een beleefde aanbeveling bij de afsluiting van de brief. Op deze manier brengt de apostel de groeten over. Dat kan inderdaad cultuurbepaald zijn. Wat er wel sprake van een normatief gebod voor de NT bedeling, dan zou het inderdaad schuren met wat ik schrijf. Maar dat is de situatie niet.

[Refojongere]

Van den Belt zegt hier het volgende over:

"Wat echter een uitzondering was –denk aan bepaalde vormen, zoals de heilige kus– is nu een soort uitgangspunt. Vertrouwend gehoorzamen aan de nieuwtestamentische leefregels maakt plaats voor een hermeneutische achterdocht, waarbij Bijbelse voorschriften bij voorbaat al gerelativeerd worden vanwege het verschil in context."

Hoe zie jij dat? Uitzondering of regel?

(Overigens haalt dit überhaupt geen van de zes stellingen onderuit die ik hier plaatste. Want eerst zal aangetoond moeten worden dat we hier met een "gebod" te maken hebben voor de NT bedeling. Dat lijkt mij wel zeer vergezocht. Hoeveel kussen moeten er dan wel niet gegeven worden als bv. 100 mensen samenkomen. Dat kan nooit de bedoeling van de apostel geweest zijn. Het gaat hier niet om een "gebod", maar om een aanbeveling voor personen die elkaar na staan en een in het geloof. En niet alleen een aanbeveling, maar ook een restrictie: er moet sprake zijn van een "heilige" kus (en geen onheilige). Kortom: de exegese of er "gebod/verbod" is voor de NT bedeling gaat wel voorop. Is dat echter zo, dan gelden alle stellingen die ik gegeven heb.)

Jawel, dat schuurt met jouw stelling 3. Groet elkaar met een heilige kus is een normatieve uitspraak. Het is raar om Rom 16:1-15 als opdrachten te zien en vers 16 slechts als een aanbeveling. Vervolgens beperken de kanttekeningen dit tot een cultureel iets (zie kt Rom 16:16). Idem voor hoofdbedekking (zie kt 11 op 1 Kor 11:4).
Evenzo alle normatieve uitspraken rondom de inrichting van de eredienst (1 Kor. 14) en de bijzondere Geestesgaven (ik wil wel dat u allen in vreemde talen zou spreken) zien we als cultuurgebonden.

Nee, dat is niet zo. Want dit is geen normatief gebod, behalve dat een kus niet "onheilig" mag zijn. Het is slechts een beleefde aanbeveling bij de afsluiting van de brief. Op deze manier brengt de apostel de groeten over. Dat kan inderdaad cultuurbepaald zijn. Wat er wel sprake van een normatief gebod voor de NT bedeling, dan zou het inderdaad schuren met wat ik schrijf. Maar dat is de situatie niet.

Goed, ik kan daarin meekomen als alternatieve uitleg. Hoe kijk je tegen haarvlechtingen aan en heilige handen opheffen tijdens het bidden en de andere voorbeelden in mijn eerdere posting?

[Valcke]

(Overigens haalt dit überhaupt geen van de zes stellingen onderuit die ik hier plaatste. Want eerst zal aangetoond moeten worden dat we hier met een "gebod" te maken hebben voor de NT bedeling. Dat lijkt mij wel zeer vergezocht. Hoeveel kussen moeten er dan wel niet gegeven worden als bv. 100 mensen samenkomen. Dat kan nooit de bedoeling van de apostel geweest zijn. Het gaat hier niet om een "gebod", maar om een aanbeveling voor personen die elkaar na staan en een in het geloof. En niet alleen een aanbeveling, maar ook een restrictie: er moet sprake zijn van een "heilige" kus (en geen onheilige). Kortom: de exegese of er "gebod/verbod" is voor de NT bedeling gaat wel voorop. Is dat echter zo, dan gelden alle stellingen die ik gegeven heb.)

Jawel, dat schuurt met jouw stelling 3. Groet elkaar met een heilige kus is een normatieve uitspraak. Het is raar om Rom 16:1-15 als opdrachten te zien en vers 16 slechts als een aanbeveling. Vervolgens beperken de kanttekeningen dit tot een cultureel iets (zie kt Rom 16:16). Idem voor hoofdbedekking (zie kt 11 op 1 Kor 11:4).
Evenzo alle normatieve uitspraken rondom de inrichting van de eredienst (1 Kor. 14) en de bijzondere Geestesgaven (ik wil wel dat u allen in vreemde talen zou spreken) zien we als cultuurgebonden.

Nee, dat is niet zo. Want dit is geen normatief gebod, behalve dat een kus niet "onheilig" mag zijn. Het is slechts een beleefde aanbeveling bij de afsluiting van de brief. Op deze manier brengt de apostel de groeten over. Dat kan inderdaad cultuurbepaald zijn. Wat er wel sprake van een normatief gebod voor de NT bedeling, dan zou het inderdaad schuren met wat ik schrijf. Maar dat is de situatie niet.

Goed, ik kan daarin meekomen als alternatieve uitleg. Hoe kijk je tegen haarvlechtingen aan en heilige handen opheffen tijdens het bidden en de andere voorbeelden in mijn eerdere posting?

Er moet onderscheid gemaakt worden tussen zaken die echt normatief worden gesteld onder de NT bedeling en zaken die eerder duiden op een gebruik. En dat is soms best een lastig onderscheid, dat erken ik direct. Maar als uit een gedegen exegese blijkt dat zaken als normatief gezien moeten worden voor de NT bedeling en niet louter als een gebruik, dan zijn ze ook nu niet aan verandering onderhevig. En dat is wat ik hier betoog.

M.i. is dan vooral belangrijk welke motivatie de apostel geeft c.q. welke grondslag er gegeven wordt. Gaat die terug op de schepping, de wet, het voorbeeld van Christus, enz. dan moeten we de uitspraak wel normatief zien.

[DDD]

Dan ben je het dus niet met de kanttekenaren eens, en trouwens ook niet met Calvijn.

Dat mag. Maar typisch gereformeerd is het niet.

Toon aan dat ik het niet met Calvijn eens ben. Graag met citaat erbij.
Heb je überhaupt ooit de Institutie gelezen, het hoofdstuk over de christelijke vrijheid.....???
Op losse flodders ga ik überhaupt niet reageren, ook niet op "losse" beweringen uit kanttekeningen. (Dan weet ik al precies wat er gaat komen...)

Ik vind je toon niet zo vriendelijk. Maar goed. Dat komt misschien omdat ik ongelijk heb.

Ik heb niet alles van Calvijn gelezen, maar wel hele stukken. Het valt mij geregeld op dat hij redelijk historisch-kritisch leest, zeker voor zijn tijd. Nu wil dat nog niet perse zeggen dat hij het niet met jouw formuleringen eens is en ik kan dat nu niet goed uitzoeken.

Ik heb nu geen tijd om alle cruciale teksten bij Calvijn er op na te slaan, en ik ben het met je eens dat zo'n opmerking wel moet worden onderbouwd. Aangezien het kan zijn dat ik het verkeerd heb onthouden, trek ik het in.

[DDD]

Welke?

2. Ik ben het eens dat Schriftgezag en Schriftverstaan een belangrijk onderscheid is. Maar als er iets fout gaat is dat omdat mensen de Schrift verdraaien (2 Petr 3). Dus ook in het Schriftverstaan zijn er grenzen en is het niet in hoge mate vrij. Zelfs niet bij moeilijke teksten. In hoge mate vrij, kun je dat onderbouwen vanuit de Schrift en hoe verhoudt zich dat tot 2 Petrus?

3. Je zegt dat het Schriftgezag loslaten vrijzinnigheid is. Tegelijkertijd geef je aan dat het gradueel is. Kun je dat toelichten? En je vermoedt dat we zonder context van buiten de Bijbel de nodiging totnhet heil kunnen begrijpen. Hoe ligt dat met andere ethische geboden zoals het huwelijk, scheiding, etc. Waarom is daar de context doorslaggevend of niet?

Ik kan mij herinneren dat op catechisatie geregeld gesproken werd over vrijheid van exegese als beginsel. Maar ik zou eigenlijk niet weten of je dat ook uit de Bijbel kunt afleiden.

3.. De nodiging tot het heil is voldoende duidelijk zonder buitenbijbelse bronnen.

Wat je wel en niet als gezaghebbend en normatief ervaart, is gradueel. Een biblicist zal zeggen dat een vrouw geen vlechten in het haar mag hebben, maar een ander zal zeggen dat dat een situationeel voorschrift is, dat voor ons niet bindend is.

De vragen over concrete bijbeldelen zijn exegetisch, en daar ga ik niet aan beginnen. Ik ben geen theoloog en al helemaal geen nieuw-testamenticus.

[DDD]

Dan ben je het dus niet met de kanttekenaren eens, en trouwens ook niet met Calvijn.

Dat mag. Maar typisch gereformeerd is het niet.

Van den Belt zegt hier het volgende over:

"Wat echter een uitzondering was –denk aan bepaalde vormen, zoals de heilige kus– is nu een soort uitgangspunt. Vertrouwend gehoorzamen aan de nieuwtestamentische leefregels maakt plaats voor een hermeneutische achterdocht, waarbij Bijbelse voorschriften bij voorbaat al gerelativeerd worden vanwege het verschil in context."

Hoe zie jij dat? Uitzondering of regel?

Naarmate de afstand tot een cultuur toeneemt, zal het aantal gevallen dat je een voorschrift niet letterlijk kunt toepassen, toenemen.

[DDD]

Ik kan op die vraag niet in zijn algemeenheid een uitspraak doen. In mijn beleving zijn de meeste uitspraken over de positie van vrouwen en mannen vooral feitelijk en niet normatief, maar er zijn ook uitdrukkelijk theologisch gemotiveerde uitspraken, vooral in de brieven van Paulus.

Je kunt toch aangeven of de uitspraken van Christus en Paulus (en alle andere Bijbelschrijvers) ten aanzien van de positie van vrouwen en mannen volgens jou gezag hebben of cultuurgebonden zijn en geen gezag hebben voor het hier en nu. Maak zo je wilt het onderscheid tussen feitelijke en normatieve teksten, maar kun je aangeven wat je standpunt op dit vlak is. De discussie gaat over schriftgezag, dan is het essentieel van elkaar te begrijpen waar we staan op dit punt.

Los daarvan: je geeft geen antwoord op mijn vragen, terwijl je best stevig commentaar geeft op mijn standpunten, maar dat ook niet zo uitvoerig onderbouwt. Ik doe mijn best om jouw vragen serieus te beantwoorden. Het zou fijn zijn als ik dan ook antwoord krijg op mijn vragen. Naar mijn idee helpt dat het gesprek verder.

Eerlijk gezegd probeer ik nog steeds te begrijpen wat je standpunt precies is. Ik heb eerder conclusies getrokken waarvan je hebt aangegeven dat die onzin zijn. Nu bewegen we opnieuw naar dezelfde conclusie, maar door je brede formulering en het niet concreet ingaan op vragen kan van elke conclusie gezegd worden dat deze onzin is, omdat de door jou gekozen formulering ruimte laat dat de conclusie, ten minste op een deel van je bewering niet van toepassing hoeft te zijn (al kan mijn conclusie over jouw standpunten feitelijk juist zijn), technisch redenerend houd je echter een muizengaatje over. Ik hecht aan helderheid in deze discussie, en die is er vooralsnog niet.

Nee. Daar heb ik geen mening over. Ik kon mij goed vinden in het minderheidsrapport van de CGK Man Vrouw uit 1998. Bovendien, als ik daar al een uitvoerige studie van zou maken, dan zou ik eerst wel eens het antwoord willen weten op mijn vragen. Ik vind het niet redelijk dat ik een uitvoerige studie zou moeten maken van iets dat mijns inziens verder niet zo belangrijk is, terwijl jij op de evidente argumentatie van mijn kant niet zou behoeven in te gaan.

[DDD]

Dan ben je het dus niet met de kanttekenaren eens, en trouwens ook niet met Calvijn.

Dat mag. Maar typisch gereformeerd is het niet.

Van den Belt zegt hier het volgende over:

"Wat echter een uitzondering was –denk aan bepaalde vormen, zoals de heilige kus– is nu een soort uitgangspunt. Vertrouwend gehoorzamen aan de nieuwtestamentische leefregels maakt plaats voor een hermeneutische achterdocht, waarbij Bijbelse voorschriften bij voorbaat al gerelativeerd worden vanwege het verschil in context."

Hoe zie jij dat? Uitzondering of regel?

Overigens haalt dit überhaupt geen van de zes stellingen onderuit die ik hier plaatste. Want eerst zal aangetoond moeten worden dat we hier met een "gebod" te maken hebben voor de NT bedeling. Dat is wel zeer vergezocht en volgt ook niet uit de tekst. Hoeveel kussen moeten er dan wel niet gegeven worden als bv. 100 mensen samenkomen. Dat kan nooit de bedoeling van de apostel geweest zijn. Het gaat hier niet om een "gebod", maar om een aanbeveling voor personen die elkaar na staan en een in het geloof zijn. En niet alleen een aanbeveling, maar ook een restrictie: er moet sprake zijn van een "heilige" kus (en geen onheilige). Kortom: de exegese of er "gebod/verbod" is voor de NT bedeling gaat wel voorop. Is dat echter zo, dan gelden alle stellingen die ik gegeven heb.

Ik zie trouwens dat de "heilige kus" steeds genoemd wordt in het kader van de groeten die de apostel overbrengt aan het slot van de brieven. Dus uit de context volgt al direct dat dit geen inzetting of leefregel is voor de omgang met elkaar. Het gaat hier om een uitdrukking die hartelijkheid uitdrukt bij de afsluiting van de brief.

Eens. Dat is natuurlijk geen voorschrift.

[DDD]

Los daarvan: je geeft geen antwoord op mijn vragen, terwijl je best stevig commentaar geeft op mijn standpunten, maar dat ook niet zo uitvoerig onderbouwt. Ik doe mijn best om jouw vragen serieus te beantwoorden. Het zou fijn zijn als ik dan ook antwoord krijg op mijn vragen. Naar mijn idee helpt dat het gesprek verder.

Ik heb je berichten nagelezen. Ik lees slechts de volgende vragen die niets met het onderwerp te maken hebben, waarom ik er daarom ook niet op in ben gegaan. Afgezien daarvan heb ik helemaal niet de deskundigheid om hier op in te gaan. Bij de eerste vraag wordt mij gevraagd een uit de lucht gegrepen stelling te onderbouwen. Bij de tweede vraag wordt me gevraagd in te gaan op historische ontwikkelingen waar ik in het geheel geen verstand van heb.

En misschien kun je dan ook nog bijbels onderbouwen dat een gehuwde vrouw handelingsonbekwaam zou moeten zijn.

beargumenteer maar dat de ontwikkelingen rondom gehandicapten en hekserij géén verbetering zijn. Idem met de slavernij.

Verder lees ik enkel opmerkingen van jouw kant over hoe je denkt dat ik over onderwerpen denk zonder een expliciete vraagstelling.

Als ik verder vragen die belangrijk zijn op het gebied van Schriftgezag over het hoofd heb gezien dan hoor ik het graag en wil ik daar uiteraard op ingaan.

Ik vind dat deze punten heel veel met de vraagstelling te maken hebben. Ik deel het standpunt niet dat de veronderstellingen van Paulus en de concrete regels op een zodanige manier deel uitmaken van Gods openbaring, dat wij nu zoveel mogelijk moeten streven naar de maatschappelijke verhoudingen die Paulus als ideaal zag, wat natuurlijk ook zijn weerslag heeft in de heilige Schrift. Je moet dan dus zien hoe de openbaring van God binnen de toenmalige cultuur ons dingen leert over hoe God is en hoe God wil dat wij mensen handelen.