Gebruiken bij begrafenissen (uit: GG)

[CvdW]

Volkomen terecht punt. Mijn ergernissen over de kerk gaan ook vooral over dat soort incidenten, zoals onlangs nog in Veenendaal.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat mensen om die reden van kerk veranderen. Ik geloof nog steeds dat er een grote markt is voor begrafenisbegeleiders in de GG.

Als je soms de regels ziet, dan zijn die zo nu en dan zo bijzonder dat de opsteller wel een stoornis moet hebben, mijns inziens.

Toch begrijp ik het niet helemaal.
Voordat je je bij een kerk voegt, weet je toch wat de regels en gebruiken zijn? Dat accepteer je dan maar, of je gaat er over in gesprek?
En als het een vader/moeder is welke begraven wordt, dan weet je als familie toch ook dat je vader/moeder gekozen heeft voor die kerk en dus ook voor deze regels en gebruiken? Wellicht dat ze het zelf anders dachten maar toch dat ze het geaccepteerd hebben? Dan accepteer/respecteer je dat toch ook als familie en ga je daar niet dwars over doen?

Of als de begrafenisregels/gebruiken iemand in z'n geheel niet aanstaan, kan er toch ook (als familie) gekozen worden om diegene niet vanuit de kerk te begraven? Dat is geen verplichting volgens mij dus dat kan ook zelf geregeld worden in een aula of zaaltje met bijvoorbeeld herinneringen en wellicht een stichtend woord door deze of gene.

(Overigens vind ik veel regels/gebruiken ook zeer vreemd om het maar netjes uit te drukken).

Wie van jullie heeft een hele map gekregen met regels en gebruiken bij doopdienst, belijdenis, avondmaal, begrafenis, jeugdwerk e.d.?

[Mannetje]

Onze gemeente heeft een informatiegids met daarin veel informatie hierover. Hij ligt vast ergens in een laatje thuis

[Mister]

Volkomen terecht punt. Mijn ergernissen over de kerk gaan ook vooral over dat soort incidenten, zoals onlangs nog in Veenendaal.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat mensen om die reden van kerk veranderen. Ik geloof nog steeds dat er een grote markt is voor begrafenisbegeleiders in de GG.

Als je soms de regels ziet, dan zijn die zo nu en dan zo bijzonder dat de opsteller wel een stoornis moet hebben, mijns inziens.

Toch begrijp ik het niet helemaal.
Voordat je je bij een kerk voegt, weet je toch wat de regels en gebruiken zijn? Dat accepteer je dan maar, of je gaat er over in gesprek?
En als het een vader/moeder is welke begraven wordt, dan weet je als familie toch ook dat je vader/moeder gekozen heeft voor die kerk en dus ook voor deze regels en gebruiken? Wellicht dat ze het zelf anders dachten maar toch dat ze het geaccepteerd hebben? Dan accepteer/respecteer je dat toch ook als familie en ga je daar niet dwars over doen?

Of als de begrafenisregels/gebruiken iemand in z'n geheel niet aanstaan, kan er toch ook (als familie) gekozen worden om diegene niet vanuit de kerk te begraven? Dat is geen verplichting volgens mij dus dat kan ook zelf geregeld worden in een aula of zaaltje met bijvoorbeeld herinneringen en wellicht een stichtend woord door deze of gene.

(Overigens vind ik veel regels/gebruiken ook zeer vreemd om het maar netjes uit te drukken).

Wie van jullie heeft een hele map gekregen met regels en gebruiken bij doopdienst, belijdenis, avondmaal, begrafenis, jeugdwerk e.d.?

Nog nooit van gehoord. Bestaat dat?

[ejvl]

Volkomen terecht punt. Mijn ergernissen over de kerk gaan ook vooral over dat soort incidenten, zoals onlangs nog in Veenendaal.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat mensen om die reden van kerk veranderen. Ik geloof nog steeds dat er een grote markt is voor begrafenisbegeleiders in de GG.

Als je soms de regels ziet, dan zijn die zo nu en dan zo bijzonder dat de opsteller wel een stoornis moet hebben, mijns inziens.

Toch begrijp ik het niet helemaal.
Voordat je je bij een kerk voegt, weet je toch wat de regels en gebruiken zijn? Dat accepteer je dan maar, of je gaat er over in gesprek?
En als het een vader/moeder is welke begraven wordt, dan weet je als familie toch ook dat je vader/moeder gekozen heeft voor die kerk en dus ook voor deze regels en gebruiken? Wellicht dat ze het zelf anders dachten maar toch dat ze het geaccepteerd hebben? Dan accepteer/respecteer je dat toch ook als familie en ga je daar niet dwars over doen?

Of als de begrafenisregels/gebruiken iemand in z'n geheel niet aanstaan, kan er toch ook (als familie) gekozen worden om diegene niet vanuit de kerk te begraven? Dat is geen verplichting volgens mij dus dat kan ook zelf geregeld worden in een aula of zaaltje met bijvoorbeeld herinneringen en wellicht een stichtend woord door deze of gene.

(Overigens vind ik veel regels/gebruiken ook zeer vreemd om het maar netjes uit te drukken).

Wie van jullie heeft een hele map gekregen met regels en gebruiken bij doopdienst, belijdenis, avondmaal, begrafenis, jeugdwerk e.d.?

Ik neem aan dat er een beleidsplan is waar zulke dingen instaan.
En anders kan dat toch vooraf worden nagevraagd bij de scriba? Als dit voor iemand zo belangrijk is om hier, of als familie, bezwaren tegen te hebben, ga je dat toch eerst na voordat je besluit je bij een kerk te voegen? Dat zou ik wel doen in elk geval.

[J.C. Philpot]

Onze gemeente heeft een informatiegids met daarin veel informatie hierover. Hij ligt vast ergens in een laatje thuis

Onze gemeente heeft ook een informatiegids met allerlei informatie. Ik zie alleen dat er niets in staat over begrafenissen.

Overigens denk ik dat het belangrijkste is dat de communicatie vanuit een predikant of kerkenraad goed en respectvol is. Als een predikant of kerkenraad helder en respectvol uitlegt wat de grenzen, mogelijkheden en eventuele alternatieven zijn als men een begrafenis uit de kerk wil, meedenkt, uiteindelijk de keus bij de nabestaanden laat of men vanuit de kerk begraven wil worden, dan is er al veel gewonnen.

[Dodo]

Toen mijn schoonmoeder ernstig ziek was, heb ik de scriba opgebeld en doorgesproken wat de gewoonte was en wat we als familie waarschijnlijk wel of niet wilden.
Zo hadden we beiden helder wat de wensen en gewoontes waren. Er stonden dingen op de website maar die zijn niet in beton gegoten.

[Tiberius]

Volkomen terecht punt. Mijn ergernissen over de kerk gaan ook vooral over dat soort incidenten, zoals onlangs nog in Veenendaal.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat mensen om die reden van kerk veranderen. Ik geloof nog steeds dat er een grote markt is voor begrafenisbegeleiders in de GG.

Als je soms de regels ziet, dan zijn die zo nu en dan zo bijzonder dat de opsteller wel een stoornis moet hebben, mijns inziens.

Toch begrijp ik het niet helemaal.
Voordat je je bij een kerk voegt, weet je toch wat de regels en gebruiken zijn? Dat accepteer je dan maar, of je gaat er over in gesprek?
En als het een vader/moeder is welke begraven wordt, dan weet je als familie toch ook dat je vader/moeder gekozen heeft voor die kerk en dus ook voor deze regels en gebruiken? Wellicht dat ze het zelf anders dachten maar toch dat ze het geaccepteerd hebben? Dan accepteer/respecteer je dat toch ook als familie en ga je daar niet dwars over doen?

Nee, dat denk ik niet.
Als iemand zich bij een gemeente aansluit, is dat meestal niet omdat die gemeente zijn begrafenisprotocol zo goed op orde heeft. Dat lijkt me ook geen criterium om uit een gemeente te vertrekken.
Bovendien zijn die protocollen vaak vrij recent. Dus als iemand al 50 jaar ergens lid is, gaat hij echt niet vertrekken omdat een overijverige scriba het leuk vindt om e.e.a. tot in de puntjes de beschrijven.

DDD suggereert dat dat mensen met een stoornis betreft; ik denk eerder dat ze erg blauw in het DISC-model zitten. Of slechte ervaringen in het verleden hebben.

Of als de begrafenisregels/gebruiken iemand in z'n geheel niet aanstaan, kan er toch ook (als familie) gekozen worden om diegene niet vanuit de kerk te begraven? Dat is geen verplichting volgens mij dus dat kan ook zelf geregeld worden in een aula of zaaltje met bijvoorbeeld herinneringen en wellicht een stichtend woord door deze of gene.

Eens. Vanuit de aula begraven is nog een stuk praktischer ook.

[J.C. Philpot]

DDD suggereert dat dat mensen met een stoornis betreft; ik denk eerder dat ze erg blauw in het DISC-model zitten. Of slechte ervaringen in het verleden hebben.

Dat lijkt me inderdaad een betere benadering, in plaats van mensen gelijk een stoornis toe te schrijven.

Ik weet van mezelf overigens ook dat ik ook erg blauw, en tegelijkertijd erg groen, in het DISC-model zit.

[Herman]

DDD suggereert dat dat mensen met een stoornis betreft; ik denk eerder dat ze erg blauw in het DISC-model zitten. Of slechte ervaringen in het verleden hebben.

Dat lijkt me inderdaad een betere benadering, in plaats van mensen gelijk een stoornis toe te schrijven.

Ik weet van mezelf overigens ook dat ik ook erg blauw, en tegelijkertijd erg groen, in het DISC-model zit.

We zien het protocol wel tegemoet

[Forummer]

Ik vind het niet zo'n best teken als dominees veel praten bij rituele momenten. Het avondmaal is precies hetzelfde.

Het wordt vaak gekwebbel. Daar ben ik niet op tegen, maar niet op ieder moment is het gepast.

Ik schrok wel van dit citaat uit het artikel, maar dat hoort misschien niet helemaal in dit draadje:

Een artikel (DL 1, 17, DDD) dat voor een aantal ouders meer betekenis had dan de doop van hun kind.
„Ja, dat vond ik apart. Ik kwam het met name tegen bij ouders uit de Gereformeerde Gemeenten. Daar wordt nogal verschillend gedacht over de doop, waardoor er betrekkelijk weinig waarde wordt gehecht aan dit sacrament. Meerdere ouders spraken over bijzondere bevestigingen die nodig waren geweest om hen tot zekerheid over de bestemming van hun kind te brengen. Een predikant die er licht in kreeg, een tante bij wie een tekst op het hart werd gebonden, een bekeerde vrouw die droomde over de pottenbakker, bekend uit Jeremia 18… Dat ken ik in mijn eigen traditie niet. Ik vind het ook moeilijk om die verhalen te duiden. Zijn het echt ingevingen vanuit de hemel, of is de wens de vader van de gedachte?
Ik wil die bijzondere openbaringen niet wegwuiven, maar het wordt allemaal wel erg subjectief. Persoonlijk baseer ik me liever op wat God Zelf zegt in Zijn Woord en de vastheid van Zijn verbond. Een eyeopener was voor mij het royale spreken van Wilhelmus à Brakel over dit onderwerp in de ”Redelijke Godsdienst”, een boek dat ik voorheen alleen van naam kende. Voor mijn scriptie heb ik ook de boekjes van ds. A. Schot en ds. M.A. Kempeneers over de bestemming van jonggestorven kinderen van christenouders gelezen. Tot dat moment had ik het idee dat de Gereformeerde Gemeenten behoorlijk dicht bij de kring van Bewaar het Pand liggen, maar het onderscheid is beduidend groter dan ik meende. Het is meer dan een accentverschil.”

Overigens staat het standpunt van ds. Schot op nogal gespannen voet met de belijdenis, dus ik vind niet dat je dat zomaar mag generaliseren naar de gehele GG.

Ik heb het meegemaakt dat ons kindje overleed. Dat is zeer heftig. Ik kende God toen nog niet en leefde midden in de zonden. Toch was God zo genadig om mij te laten weten dat ons kindje bij Hem was, door me midden in de nacht naar een Bijbelgedeelte te leiden, waarna geen twijfel meer mogelijk was. We waren vacant, dus een consulent deed de begrafenis. Er was slechts 1 kort telefoontje van tevoren, en ik durfde er niets over te delen. De consulent deed zijn best, dat was te merken. Maar tijdens de begrafenis werd het in het midden gelaten, ik heb dat best moeilijk gevonden. Zelfs een poosje getwijfeld of de consulent wel een goede knecht van God was, als God het hem niet had laten weten. Later mocht ik dat loslaten, God heeft het Zelf gezegd en dan geeft het niet hoe mensen er over denken. Hij wist dat ik in een omgeving verkeerde waarin er niet vanuit gegaan wordt dat jong gestorven kinderen naar God mogen komen. Dus Hij liet het me in Zijn genade weten.

Jaren later, toen ik Hem leerde kennen, gebruikte Hij hetzelfde hoofdstuk. Hij wist dat ik in een omgeving verkeerde waarin genade niet zomaar geaccepteerd wordt, dus gaf Hij me een dubbele bevestiging zodat geen twijfel mogelijk was. Wat een genade dat niet alleen mijn kindje, maar ook ik nu bij Hem mag horen.

[Maanenschijn]

Dat lijkt me inderdaad een betere benadering, in plaats van mensen gelijk een stoornis toe te schrijven.

Ik weet van mezelf overigens ook dat ik ook erg blauw, en tegelijkertijd erg groen, in het DISC-model zit.

We zien het protocol wel tegemoet

Schei eens uit...

[Job]

Dus het kan in ieder geval niet op toenemende starheid van de Gereformeerde Gemeenten geschoven worden dit keer.

Volgens mij is de algemene begrafeniscultuur veranderd. Vroeger begroef men vanuit huis. Dat is langzaamaan naar de kerk opgeschoven. En dus moest men ook de vraag stellen waar je de opgebaarde achterliet zolang je als familie in de kerkzaal was voor een woord van troost. En toen is dus nagenoeg de gehele kerkelijke gemeenschap overgestapt op een vernieuwing door de kist in de kerk te plaatsen. Maar bepaalde zeer conservatieve gemeenschappen niet. Dat taxeer ik dan toch als niet meebewegen met hoe anderen dit gebruik inrichten.

Ja, dat argument is natuurlijk naar believen in het voordeel of nadeel van beide partijen uit te gebruiken. Je kunt ook zeggen: het is consistent en de anderen zijn veranderlijk. Ik ben het er niet mee eens hoor, dat een kist niet in de kerk mag, maar ik kan wel constateren dat er een brede trend is: God steeds meer úit de dienst en de overledene steeds meer centraal. Dan kun je als kerkenraad dus beslissen ergens een tastbare grens te trekken.

Het punt is denk ik vooral hoe je een rouwdienst ziet. Is het enkel een Woord tot de levenden? Of is het ook gedenken wie de gestorvene was? Ik begrijp best de calvinistische bezwaren tegen dat laatste, maar toch wordt het bijzonder grote belang van rouw delen en gevoelens uiten dan veronachtzaamd.

[J.C. Philpot]

Ja, dat argument is natuurlijk naar believen in het voordeel of nadeel van beide partijen uit te gebruiken. Je kunt ook zeggen: het is consistent en de anderen zijn veranderlijk. Ik ben het er niet mee eens hoor, dat een kist niet in de kerk mag, maar ik kan wel constateren dat er een brede trend is: God steeds meer úit de dienst en de overledene steeds meer centraal. Dan kun je als kerkenraad dus beslissen ergens een tastbare grens te trekken.

Het punt is denk ik vooral hoe je een rouwdienst ziet. Is het enkel een Woord tot de levenden? Of is het ook gedenken wie de gestorvene was? Ik begrijp best de calvinistische bezwaren tegen dat laatste, maar toch wordt het bijzonder grote belang van rouw delen en gevoelens uiten dan veronachtzaamd.

Ik zie zelf ook niet zo in waarom een kist niet in de kerk zou mogen. Ook een in memoriam (liefst aan het begin van de dienst) moet wat mij betreft kunnen, al heb ik wel grote moeite met het aanspreken van de overledene.

Tegelijkertijd hoeft een kerk echt niet alles toe te laten. De kerk mag (moet zelfs) bepaalde grenzen trekken. Een kerk kan niet onder het motto van "u vraagt, wij draaien", meewerken met zaken die niet overeenkomen met waar de kerk voor staat. Bijvoorbeeld het ten gehore brengen van bepaalde soorten muziek die door de nabestaanden is uitgekozen.

Zoals je terecht aangeeft: in de prediking staat God centraal, en wat Hij te zeggen heeft tegen de nog levenden. Al mag er wat mij betreft ook zeker verwoord worden wie de Heere voor de overledene was, als daar ook echt wat over te zeggen is.

[pierre27]

Voordat je je bij een kerk voegt, weet je toch wat de regels en gebruiken zijn? Dat accepteer je dan maar, of je gaat er over in gesprek?
En als het een vader/moeder is welke begraven wordt, dan weet je als familie toch ook dat je vader/moeder gekozen heeft voor die kerk en dus ook voor deze regels en gebruiken? Wellicht dat ze het zelf anders dachten maar toch dat ze het geaccepteerd hebben? Dan accepteer/respecteer je dat toch ook als familie en ga je daar niet dwars over doen?

Of als de begrafenisregels/gebruiken iemand in z'n geheel niet aanstaan, kan er toch ook (als familie) gekozen worden om diegene niet vanuit de kerk te begraven? Dat is geen verplichting volgens mij dus dat kan ook zelf geregeld worden in een aula of zaaltje met bijvoorbeeld herinneringen en wellicht een stichtend woord door deze of gene.

Dat zou ook mijn insteek zijn.

Maar blijkbaar is het individualisme dusdanig doorgeslagen dat we wel bij een kerk willen horen, maar ons niet willen confirmeren aan de gebruiken van de betreffende denominatie. Dat blijkt in deze uitvaart-disucussie in het klein, maar dat is ook wat er achter de CGK-gemeenten gebeurt die wel CGK willen zijn, maar zich niet willen confirmeren aan de synode.

Zo zie je dat we als kerkmensen niet los staan van de hyper-individualistische maatschappij.

Ik zit ook met verbazing de diverse reacties te lezen. We hebben bij onze ouders de wens van hen persoonlijk en de gewoonten van de kerk gerespecteerd al was de meerderheid van mijn broers en zussen dit niet meer gewend. Volgens mij is er een veranderde kijk op de dood en alles wat erom heen is gekomen.

[pierre27]

Volkomen terecht punt. Mijn ergernissen over de kerk gaan ook vooral over dat soort incidenten, zoals onlangs nog in Veenendaal.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat mensen om die reden van kerk veranderen. Ik geloof nog steeds dat er een grote markt is voor begrafenisbegeleiders in de GG.

Als je soms de regels ziet, dan zijn die zo nu en dan zo bijzonder dat de opsteller wel een stoornis moet hebben, mijns inziens.

Toch begrijp ik het niet helemaal.
Voordat je je bij een kerk voegt, weet je toch wat de regels en gebruiken zijn? Dat accepteer je dan maar, of je gaat er over in gesprek?
En als het een vader/moeder is welke begraven wordt, dan weet je als familie toch ook dat je vader/moeder gekozen heeft voor die kerk en dus ook voor deze regels en gebruiken? Wellicht dat ze het zelf anders dachten maar toch dat ze het geaccepteerd hebben? Dan accepteer/respecteer je dat toch ook als familie en ga je daar niet dwars over doen?

Of als de begrafenisregels/gebruiken iemand in z'n geheel niet aanstaan, kan er toch ook (als familie) gekozen worden om diegene niet vanuit de kerk te begraven? Dat is geen verplichting volgens mij dus dat kan ook zelf geregeld worden in een aula of zaaltje met bijvoorbeeld herinneringen en wellicht een stichtend woord door deze of gene.

(Overigens vind ik veel regels/gebruiken ook zeer vreemd om het maar netjes uit te drukken).

Wie van jullie heeft een hele map gekregen met regels en gebruiken bij doopdienst, belijdenis, avondmaal, begrafenis, jeugdwerk e.d.?

In onze gemeentegids staan deze waardevolle zaken beschreven.