Gebruiken bij begrafenissen (uit: GG)

[Tiberius]

De discussie over hoeden en andere mode heb ik afgesplitst: https://www.refoforum.nl/forum/viewtopi ... =9&t=14055

[Wim Anker]

Die topictitel.....

[alepha]

Vandaag een prachtig artikel in het RD van de hand van kinderneuroloog Frank Visscher.

https://www.rd.nl/artikel/1094069-hoe-v ... leerregels

"Van boosheid op God evenmin. Als er boosheid was, betrof die vooral de houding van de kerkenraad rond de uitvaartdienst. Bijvoorbeeld het feit dat de kist tijdens de rouwsamenkomst niet in de kerkzaal mocht staan. Of het verbod op het zingen van een gezang dat voor de ouders veel betekende. Die herinneringen gaven nog steeds heftige emoties. Kerkenraden moeten goed beseffen wat ze doen als ze ouders geen invloed op de liturgie gunnen. Ik begrijp ook niet wat er mis is met het plaatsen van de kist in de kerkzaal, dicht bij het doopvont. Wat is een geschiktere plek als het genadeverbond betekenis voor je heeft?"

[DDD]

Volkomen terecht punt. Mijn ergernissen over de kerk gaan ook vooral over dat soort incidenten, zoals onlangs nog in Veenendaal.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat mensen om die reden van kerk veranderen. Ik geloof nog steeds dat er een grote markt is voor begrafenisbegeleiders in de GG.

Als je soms de regels ziet, dan zijn die zo nu en dan zo bijzonder dat de opsteller wel een stoornis moet hebben, mijns inziens.

[Hendrikus]

Twee dingen:

A. In de GG hier ter plaatse: Vorige week, of al twee weken geleden merkte onze dominee op dat hij plotseling iets nieuws zag bij begrafenissen. Bij het graf hadden veel vrouwen geen hoed meer op. Hij wees erop dat je ook aan het graf onder het Woord bent.
Waar komen deze veranderingen zo ineens vandaan? Net of vrouwen zich schamen voor een hoed?
.

Ook dit beste Dia, is lands wijs, lands eer.
In het westen hebben de meeste vrouwen geen hoed op bij het graf.
Het is daar geen kerkdienst meer en er wordt op het graf niet gebeden.
Als dit echt een punt is, dan moet de ds het ook door trekken naar meditatieve momenten op zangavonden of verenigingsavonden.
En zelfs thuis als het Woord opengaat.

Op het graf wordt toch het onzevader gebeden?

De tradities zijn op dat punt heel divers. Het Onze Vader wordt vaak gebeden, de geloofsbelijdenis wordt vaak gesproken. Maar vorige week maakte ik nog weer een GG-begrafenis mee waar bij het graf een stukje uit de Bijbel werd gelezen, gevolgd door een preekje van 6 minuten.
En bij dat preekje droeg volgens mij (vrijwel) niemand meer een hoed.

[DDD]

Ik vind het niet zo'n best teken als dominees veel praten bij rituele momenten. Het avondmaal is precies hetzelfde.

Het wordt vaak gekwebbel. Daar ben ik niet op tegen, maar niet op ieder moment is het gepast.

Ik schrok wel van dit citaat uit het artikel, maar dat hoort misschien niet helemaal in dit draadje:

Een artikel (DL 1, 17, DDD) dat voor een aantal ouders meer betekenis had dan de doop van hun kind.
„Ja, dat vond ik apart. Ik kwam het met name tegen bij ouders uit de Gereformeerde Gemeenten. Daar wordt nogal verschillend gedacht over de doop, waardoor er betrekkelijk weinig waarde wordt gehecht aan dit sacrament. Meerdere ouders spraken over bijzondere bevestigingen die nodig waren geweest om hen tot zekerheid over de bestemming van hun kind te brengen. Een predikant die er licht in kreeg, een tante bij wie een tekst op het hart werd gebonden, een bekeerde vrouw die droomde over de pottenbakker, bekend uit Jeremia 18… Dat ken ik in mijn eigen traditie niet. Ik vind het ook moeilijk om die verhalen te duiden. Zijn het echt ingevingen vanuit de hemel, of is de wens de vader van de gedachte?
Ik wil die bijzondere openbaringen niet wegwuiven, maar het wordt allemaal wel erg subjectief. Persoonlijk baseer ik me liever op wat God Zelf zegt in Zijn Woord en de vastheid van Zijn verbond. Een eyeopener was voor mij het royale spreken van Wilhelmus à Brakel over dit onderwerp in de ”Redelijke Godsdienst”, een boek dat ik voorheen alleen van naam kende. Voor mijn scriptie heb ik ook de boekjes van ds. A. Schot en ds. M.A. Kempeneers over de bestemming van jonggestorven kinderen van christenouders gelezen. Tot dat moment had ik het idee dat de Gereformeerde Gemeenten behoorlijk dicht bij de kring van Bewaar het Pand liggen, maar het onderscheid is beduidend groter dan ik meende. Het is meer dan een accentverschil.”

Overigens staat het standpunt van ds. Schot op nogal gespannen voet met de belijdenis, dus ik vind niet dat je dat zomaar mag generaliseren naar de gehele GG.

[alepha]

Zeker ook een mooie zin. 'Persoonlijk baseer ik me liever op wat God Zelf zegt in Zijn Woord en de vastheid van Zijn verbond.' Dit geeft ook ons houvast. Onze zeer ernstig gehandicapte dochter is zeer kwetsbaar, we weten dat ze niet oud zal worden en ze ons ieder moment kan ontvallen. Een grote troost is het te weten dat ze dan naar haar hemelse Vader mag!
Ik heb het wel een poosje lastig gevonden of er bij ons ook mensen moesten zijn die er licht over zouden krijgen... Gelukkig is Gods Woord zelf vele malen betrouwbaarder!

[DDD]

Dat lijkt me ook. Als je in je liefde tot je naasten oprecht bent, en niet twijfelt of er wel ware liefde is, dan hoef je over de liefde tot God ook niet te twijfelen.

Ik ben niet tegen zelfonderzoek overigens, maar wel tegen het aanpraten van onzekerheid over basisvertrouwen.

[Job]

Volkomen terecht punt. Mijn ergernissen over de kerk gaan ook vooral over dat soort incidenten, zoals onlangs nog in Veenendaal.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat mensen om die reden van kerk veranderen. Ik geloof nog steeds dat er een grote markt is voor begrafenisbegeleiders in de GG.

Als je soms de regels ziet, dan zijn die zo nu en dan zo bijzonder dat de opsteller wel een stoornis moet hebben, mijns inziens.

Dat gediagnosticeer hier...

[DDD]

Het gaat niet over personen en ik heb zelf ook vast wel iets;-)

[Job]

Het gaat niet over personen en ik heb zelf ook vast wel iets;-)

Als iemand iets vindt wat jij volstrekt niet begrijpt, heeft diegene niet automatisch een stoornis ofzo. Bestrijd het op de inhoud, niet op de personen (ambtsdragers) erachter.

Ik begrijp het trouwens ook niet, al ken ik de argumenten. Tegelijk: het is niets nieuws, in vele gemeenten is het al sinds hun oprichting zo. Dus het kan in ieder geval niet op toenemende starheid van de Gereformeerde Gemeenten geschoven worden dit keer.

[refo]

Als de starheid toeneemt wijzigen oude merkwaardigheden natuurlijk ook niet.

[ejvl]

Volkomen terecht punt. Mijn ergernissen over de kerk gaan ook vooral over dat soort incidenten, zoals onlangs nog in Veenendaal.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat mensen om die reden van kerk veranderen. Ik geloof nog steeds dat er een grote markt is voor begrafenisbegeleiders in de GG.

Als je soms de regels ziet, dan zijn die zo nu en dan zo bijzonder dat de opsteller wel een stoornis moet hebben, mijns inziens.

Toch begrijp ik het niet helemaal.
Voordat je je bij een kerk voegt, weet je toch wat de regels en gebruiken zijn? Dat accepteer je dan maar, of je gaat er over in gesprek?
En als het een vader/moeder is welke begraven wordt, dan weet je als familie toch ook dat je vader/moeder gekozen heeft voor die kerk en dus ook voor deze regels en gebruiken? Wellicht dat ze het zelf anders dachten maar toch dat ze het geaccepteerd hebben? Dan accepteer/respecteer je dat toch ook als familie en ga je daar niet dwars over doen?

Of als de begrafenisregels/gebruiken iemand in z'n geheel niet aanstaan, kan er toch ook (als familie) gekozen worden om diegene niet vanuit de kerk te begraven? Dat is geen verplichting volgens mij dus dat kan ook zelf geregeld worden in een aula of zaaltje met bijvoorbeeld herinneringen en wellicht een stichtend woord door deze of gene.

(Overigens vind ik veel regels/gebruiken ook zeer vreemd om het maar netjes uit te drukken).

[J.C. Philpot]

Voordat je je bij een kerk voegt, weet je toch wat de regels en gebruiken zijn? Dat accepteer je dan maar, of je gaat er over in gesprek?
En als het een vader/moeder is welke begraven wordt, dan weet je als familie toch ook dat je vader/moeder gekozen heeft voor die kerk en dus ook voor deze regels en gebruiken? Wellicht dat ze het zelf anders dachten maar toch dat ze het geaccepteerd hebben? Dan accepteer/respecteer je dat toch ook als familie en ga je daar niet dwars over doen?

Of als de begrafenisregels/gebruiken iemand in z'n geheel niet aanstaan, kan er toch ook (als familie) gekozen worden om diegene niet vanuit de kerk te begraven? Dat is geen verplichting volgens mij dus dat kan ook zelf geregeld worden in een aula of zaaltje met bijvoorbeeld herinneringen en wellicht een stichtend woord door deze of gene.

Dat zou ook mijn insteek zijn.

Maar blijkbaar is het individualisme dusdanig doorgeslagen dat we wel bij een kerk willen horen, maar ons niet willen confirmeren aan de gebruiken van de betreffende denominatie. Dat blijkt in deze uitvaart-disucussie in het klein, maar dat is ook wat er achter de CGK-gemeenten gebeurt die wel CGK willen zijn, maar zich niet willen confirmeren aan de synode.

Zo zie je dat we als kerkmensen niet los staan van de hyper-individualistische maatschappij.

[Herman]

Dus het kan in ieder geval niet op toenemende starheid van de Gereformeerde Gemeenten geschoven worden dit keer.

Volgens mij is de algemene begrafeniscultuur veranderd. Vroeger begroef men vanuit huis. Dat is langzaamaan naar de kerk opgeschoven. En dus moest men ook de vraag stellen waar je de opgebaarde achterliet zolang je als familie in de kerkzaal was voor een woord van troost. En toen is dus nagenoeg de gehele kerkelijke gemeenschap overgestapt op een vernieuwing door de kist in de kerk te plaatsen. Maar bepaalde zeer conservatieve gemeenschappen niet. Dat taxeer ik dan toch als niet meebewegen met hoe anderen dit gebruik inrichten.