Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit

[Scheepsbel]

(...) Ik denk zelf dat het pijnpunt meer zit in het zwijgen en het ogenschijnlijk ontbreken van spijt en zelfreflectie.

Dat denk ik ook.
Sterker nog, een gedachte die bij mij opkwam: zouden niet juist openheid van zaken, een openbare spijtbetuiging / schuldbelijdenis (er van uitgaande dat hier geen sprake van is), en de eerlijke zelfreflectie de wonderlijkheid en de kracht van de bekering benadrukken?

Het verschil in karakter tussen mijn broer en mij? Hij was veel vriendelijker dan ik. En veel gunnender. Er is een les bij. Moet je eens luisteren, jongen. Moeder kwam eens bij broer Marinus op bezoek. Ik was toen nog niet zo lang predikant in Dirksland. We hadden heel veel contact met elkaar. Toen vroeg moeder aan hem: Hoe gaat het met dat jochie in Dirksland? Weet je wat hij zei? Luister. Dat jochie, moeder, heeft meer godzaligheid in zijn pink dan ik in mijn hele lichaam! En weet je wat ik over mijn broer tegen moeder zei? Dit: Ik wou dat ik éénderde van zijn geest had! Zo zagen wij elkaar, de een de ander uitnemender achtende dan zichzelf. Marinus had een heilig charisma. Als er eens iets van de hemel in zijn hart was, blonk zijn aangezicht.

Ik beken eerlijk dat ook ik hier niets mee kan. Het lijkt haast wel een ellebogen om wie het meest godzalig is. Het lijkt me toch niet, dat dat een competitie is of ooit mag worden.

Dit was op gezelschappen vaak het geval, niet overal maar bij de meerderheid wel, tegen elkaar opboksen wie de meeste genade had, er waren ook stille bij die waarschijnlijk het beste bedeeld waren.

[KDD]

(...) Ik denk zelf dat het pijnpunt meer zit in het zwijgen en het ogenschijnlijk ontbreken van spijt en zelfreflectie.

Dat denk ik ook.
Sterker nog, een gedachte die bij mij opkwam: zouden niet juist openheid van zaken, een openbare spijtbetuiging / schuldbelijdenis (er van uitgaande dat hier geen sprake van is), en de eerlijke zelfreflectie de wonderlijkheid en de kracht van de bekering benadrukken?

Het verschil in karakter tussen mijn broer en mij? Hij was veel vriendelijker dan ik. En veel gunnender. Er is een les bij. Moet je eens luisteren, jongen. Moeder kwam eens bij broer Marinus op bezoek. Ik was toen nog niet zo lang predikant in Dirksland. We hadden heel veel contact met elkaar. Toen vroeg moeder aan hem: Hoe gaat het met dat jochie in Dirksland? Weet je wat hij zei? Luister. Dat jochie, moeder, heeft meer godzaligheid in zijn pink dan ik in mijn hele lichaam! En weet je wat ik over mijn broer tegen moeder zei? Dit: Ik wou dat ik éénderde van zijn geest had! Zo zagen wij elkaar, de een de ander uitnemender achtende dan zichzelf. Marinus had een heilig charisma. Als er eens iets van de hemel in zijn hart was, blonk zijn aangezicht.

Ik beken eerlijk dat ook ik hier niets mee kan. Het lijkt haast wel een ellebogen om wie het meest godzalig is. Het lijkt me toch niet, dat dat een competitie is of ooit mag worden.

Dit was op gezelschappen vaak het geval, niet overal maar bij de meerderheid wel, tegen elkaar opboksen wie de meeste genade had, er waren ook stille bij die waarschijnlijk het beste bedeeld waren.

Was je een regelmatig bezoeker van gezelschappen?

[Scheepsbel]

(...) Ik denk zelf dat het pijnpunt meer zit in het zwijgen en het ogenschijnlijk ontbreken van spijt en zelfreflectie.

Dat denk ik ook.
Sterker nog, een gedachte die bij mij opkwam: zouden niet juist openheid van zaken, een openbare spijtbetuiging / schuldbelijdenis (er van uitgaande dat hier geen sprake van is), en de eerlijke zelfreflectie de wonderlijkheid en de kracht van de bekering benadrukken?

Het verschil in karakter tussen mijn broer en mij? Hij was veel vriendelijker dan ik. En veel gunnender. Er is een les bij. Moet je eens luisteren, jongen. Moeder kwam eens bij broer Marinus op bezoek. Ik was toen nog niet zo lang predikant in Dirksland. We hadden heel veel contact met elkaar. Toen vroeg moeder aan hem: Hoe gaat het met dat jochie in Dirksland? Weet je wat hij zei? Luister. Dat jochie, moeder, heeft meer godzaligheid in zijn pink dan ik in mijn hele lichaam! En weet je wat ik over mijn broer tegen moeder zei? Dit: Ik wou dat ik éénderde van zijn geest had! Zo zagen wij elkaar, de een de ander uitnemender achtende dan zichzelf. Marinus had een heilig charisma. Als er eens iets van de hemel in zijn hart was, blonk zijn aangezicht.

Ik beken eerlijk dat ook ik hier niets mee kan. Het lijkt haast wel een ellebogen om wie het meest godzalig is. Het lijkt me toch niet, dat dat een competitie is of ooit mag worden.

Dit was op gezelschappen vaak het geval, niet overal maar bij de meerderheid wel, tegen elkaar opboksen wie de meeste genade had, er waren ook stille bij die waarschijnlijk het beste bedeeld waren.

Was je een regelmatig bezoeker van gezelschappen?

Ja als klein kind ging ik vaak met mijn vader mee,

[Scheepsbel]

Wij bezochten regelmatig Flakkee waar mijn vader vandaan kwam en bleven dan een week en bezochten zulke plekken, later toen wij weer in Nederland woonden was mijn vader ouderling en bezocht hij die nog steeds.

[-DIA-]

Dan moet ik de boeken nakijken. Ik zal het citaat proberen te vinden, maar ik kan dat zeker vanavond niet meer.

Bedankt DIA, neem je tijd, hoor!

Uit een hier geplaatste link komt de nauwe verbondenheid van deze twee broers ook goed tot uiting.
Ik heb nog geen boeken erop nagslagen, dat komt misschien nog wel, maar alleen uit dat stukje dat onder die link naar Terdege staat komt het ook goed naar voren.

Citaat uit Terdege (Digibron):
Heilig charisma
„Marien kreeg een beroep naar Rijssen toen hij in Rotterdam-Centrum stond. s Nachts was ik daarmee bezig: Heere, hij mag niet weg, ik kan hem niet missen. Toen kwam de Heere over en Hij sprak: Eén is uw Meester! Ik mocht hem laten gaan. De avond daarna zat ik bij hem in de auto. Ik vroeg of hij naar Rijssen moest. Hij ontweek mijn vraag, zei alleen: Hoe weet jij dat nou? Een week later nam hij het beroep aan. Dat was heel ingrijpend voor mij.
Het verschil in karakter tussen mijn broer en mij? Hij was veel vriendelijker dan ik. En veel gunnender. Er is een les bij. Moet je eens luisteren, jongen. Moeder kwam eens bij broer Marinus op bezoek. Ik was toen nog niet zo lang predikant in Dirksland. We hadden heel veel contact met elkaar. Toen vroeg moeder aan hem: Hoe gaat het met dat jochie in Dirksland? Weet je wat hij zei? Luister. Dat jochie, moeder, heeft meer godzaligheid in zijn pink dan ik in mijn hele lichaam! En weet je wat ik over mijn broer tegen moeder zei? Dit: Ik wou dat ik éénderde van zijn geest had! Zo zagen wij elkaar, de een de ander uitnemender achtende dan zichzelf. Marinus had een heilig charisma. Als er eens iets van de hemel in zijn hart was, blonk zijn aangezicht.

Ten eerste is een nederige houding van belang. Want God gaat de hoogmoedige voorbij. Maar ook bij mensen werkt een trotse predikant afstotend. Hoogmoed blijkt op twee manieren. Enerzijds door steeds te vissen naar een compliment (‘prijs me alsjeblieft, prijs me!). Anderzijds door zo met zichzelf ingenomen te zijn dat het je niet interesseert wat anderen denken. De laatste is de gevaarlijkste vorm. Ze kijkt op iedereen neer en veracht de hoorder. Trots bedreigt vooral goede predikanten. Door hun populariteit verworden ze van trouwe knechten tot kleine koningen….

Ik denk toch dat we hier helemaal meer kunnen instemmen. Is het niet om jaloers te woerden als we zo lezen hoe de een de ander uitnemender acht dan zichzelf. Ik zeg u, als dit in beoefening was, de oorlog zou de wereld uit zijn.

[pierre27]

Wat is er geweldig aan?

Is het nodig om zulke provocerende dingen te zeggen? Enig oordeel komt ons als altijd niet toe, maar om nou te zeggen dat dit geweldig is?

Als deze taal als vrome taal wordt neergezet dan roept dat bij mij iets anders op. Ik was ten tijde van het interview helemaal niet op de hoogte van de daden in de oorlogsjaren van ds. P. Blok. Ik vond het toen een mooi en geweldig interview en dat vind ik nog steeds. Wat dat betreft hebben de laatste ontwikkelingen voor mij weinig betekenis. Maar dat zeg ik alleen maar in het licht van de genade die ook ds. P Blok ten deel is gevallen.

[Refiosi]

Niet als er geen oprechte schuldbelijdenis volgt nee. Tot daar kan ik je volgen.

Het gaat in dit geval ook om openbare schuldbelijdenis jegens de slachtoffers. In een achterkamertje spijt betuigen is onvoldoende.

Er is toch ook sprake van openbare schuldbelijdenis? In het artikel in het RD lees ik dat hij door de Nederlandse rechter is veroordeeld en dat uit het rechtbankverslag naar voren komt dat er sprake was van schaamte en spijt. Blok werd (zelfs) onwel toen de president van de rechtbank hem vermanend toesprak.

Wat willen wij? Is een veroordeling door de rechter niet voldoende?

[Terri]

Wat is er geweldig aan?

Is het nodig om zulke provocerende dingen te zeggen? Enig oordeel komt ons als altijd niet toe, maar om nou te zeggen dat dit geweldig is?

Als deze taal als vrome taal wordt neergezet dan roept dat bij mij iets anders op. Ik was ten tijde van het interview helemaal niet op de hoogte van de daden in de oorlogsjaren van ds. P. Blok. Ik vond het toen een mooi en geweldig interview en dat vind ik nog steeds. Wat dat betreft hebben de laatste ontwikkelingen voor mij weinig betekenis. Maar dat zeg ik alleen maar in het licht van de genade die ook ds. P Blok ten deel is gevallen.

Persoonlijk vind ik dat er wat scherp aan de uitersten van het bootje wordt gehangen. Als een soort reactie zeg maar.
Ik hou niet van dit soort interviews , dus kan niets met de euforische kwalificatie geweldig.
Het is erg mensmiddelpuntig.
Maar zelf ben ik groot gebracht onder een in het land bekende dominee, die volle kerken trok en dan is het gevaar groot dat er een soort verering/adoratie komt.
Want oh, wat ligt het ik-gericht zijn op de loer. En ja, sorry, dat proef ik wel in dit interview. De hang ook naar het bijzondere.
Ik weet overigens niet wie het geschreven heeft, maar het taal gebruik heeft ook wel weer iets moois, deze verheven taal, dat dan weer wel.

[DDD]

Niet als er geen oprechte schuldbelijdenis volgt nee. Tot daar kan ik je volgen.

Het gaat in dit geval ook om openbare schuldbelijdenis jegens de slachtoffers. In een achterkamertje spijt betuigen is onvoldoende.

Er is toch ook sprake van openbare schuldbelijdenis? In het artikel in het RD lees ik dat hij door de Nederlandse rechter is veroordeeld en dat uit het rechtbankverslag naar voren komt dat er sprake was van schaamte en spijt. Blok werd (zelfs) onwel toen de president van de rechtbank hem vermanend toesprak.

Wat willen wij? Is een veroordeling door de rechter niet voldoende?

Nee toch? Openbare schuldbelijdenis is toch in de kerk?

[Simon0612]

Niet als er geen oprechte schuldbelijdenis volgt nee. Tot daar kan ik je volgen.

Het gaat in dit geval ook om openbare schuldbelijdenis jegens de slachtoffers. In een achterkamertje spijt betuigen is onvoldoende.

Er is toch ook sprake van openbare schuldbelijdenis? In het artikel in het RD lees ik dat hij door de Nederlandse rechter is veroordeeld en dat uit het rechtbankverslag naar voren komt dat er sprake was van schaamte en spijt. Blok werd (zelfs) onwel toen de president van de rechtbank hem vermanend toesprak.

Wat willen wij? Is een veroordeling door de rechter niet voldoende?

Nee toch? Openbare schuldbelijdenis is toch in de kerk?

Openbare schuldbelijdenis doe je toch als je als lid van een gemeente/kerk de fout in gaat? Openbare schuldbelijdenis doe je toch niet voor zonden die je gedaan hebt in de tijd voordat je als lid in een kerk/gemeente bent toegetreden?

[Refojongere]

Het gaat in dit geval ook om openbare schuldbelijdenis jegens de slachtoffers. In een achterkamertje spijt betuigen is onvoldoende.

Er is toch ook sprake van openbare schuldbelijdenis? In het artikel in het RD lees ik dat hij door de Nederlandse rechter is veroordeeld en dat uit het rechtbankverslag naar voren komt dat er sprake was van schaamte en spijt. Blok werd (zelfs) onwel toen de president van de rechtbank hem vermanend toesprak.

Wat willen wij? Is een veroordeling door de rechter niet voldoende?

Nee toch? Openbare schuldbelijdenis is toch in de kerk?

Openbare schuldbelijdenis doe je toch als je als lid van een gemeente/kerk de fout in gaat? Openbare schuldbelijdenis doe je toch niet voor zonden die je gedaan hebt in de tijd voordat je als lid in een kerk/gemeente bent toegetreden?

Hoe lees jij dan Markus 1:5 waarin de Joden werden gedoopt terwijl ze hun zonden beleden? En denk je niet dat Saulus voordat hij mocht beginnen als apostel niet zijn zonden heeft beleden als grootste der zondaren? Daar komt hij na zijn bekering veelvuldig op terug zelfs.

Ik wil niet zeggen dat het allemaal openbaar moet of moest. Want het was toen allemaal bij dominee Blok niet bekend. Ik hoop dat hij het bij de kerkenraad beleden zal hebben.

[DDD]

@Simon0x:
Dat weet ik niet zo goed. Het kan goed zijn dat je daarin gelijk hebt.

En natuurlijk was het wel bekend. Misschien niet precies hoe erg het is. Maar als je een tijdje in de gevangenis zit, dan zijn er altijd wel mensen die dat weten, toch?

[DDD]

Bedankt DIA, neem je tijd, hoor!

Uit een hier geplaatste link komt de nauwe verbondenheid van deze twee broers ook goed tot uiting.
Ik heb nog geen boeken erop nagslagen, dat komt misschien nog wel, maar alleen uit dat stukje dat onder die link naar Terdege staat komt het ook goed naar voren.

Citaat uit Terdege (Digibron):
Heilig charisma
„Marien kreeg een beroep naar Rijssen toen hij in Rotterdam-Centrum stond. s Nachts was ik daarmee bezig: Heere, hij mag niet weg, ik kan hem niet missen. Toen kwam de Heere over en Hij sprak: Eén is uw Meester! Ik mocht hem laten gaan. De avond daarna zat ik bij hem in de auto. Ik vroeg of hij naar Rijssen moest. Hij ontweek mijn vraag, zei alleen: Hoe weet jij dat nou? Een week later nam hij het beroep aan. Dat was heel ingrijpend voor mij.
Het verschil in karakter tussen mijn broer en mij? Hij was veel vriendelijker dan ik. En veel gunnender. Er is een les bij. Moet je eens luisteren, jongen. Moeder kwam eens bij broer Marinus op bezoek. Ik was toen nog niet zo lang predikant in Dirksland. We hadden heel veel contact met elkaar. Toen vroeg moeder aan hem: Hoe gaat het met dat jochie in Dirksland? Weet je wat hij zei? Luister. Dat jochie, moeder, heeft meer godzaligheid in zijn pink dan ik in mijn hele lichaam! En weet je wat ik over mijn broer tegen moeder zei? Dit: Ik wou dat ik éénderde van zijn geest had! Zo zagen wij elkaar, de een de ander uitnemender achtende dan zichzelf. Marinus had een heilig charisma. Als er eens iets van de hemel in zijn hart was, blonk zijn aangezicht.

Ten eerste is een nederige houding van belang. Want God gaat de hoogmoedige voorbij. Maar ook bij mensen werkt een trotse predikant afstotend. Hoogmoed blijkt op twee manieren. Enerzijds door steeds te vissen naar een compliment (‘prijs me alsjeblieft, prijs me!). Anderzijds door zo met zichzelf ingenomen te zijn dat het je niet interesseert wat anderen denken. De laatste is de gevaarlijkste vorm. Ze kijkt op iedereen neer en veracht de hoorder. Trots bedreigt vooral goede predikanten. Door hun populariteit verworden ze van trouwe knechten tot kleine koningen….

Ik denk toch dat we hier helemaal meer kunnen instemmen. Is het niet om jaloers te woerden als we zo lezen hoe de een de ander uitnemender acht dan zichzelf. Ik zeg u, als dit in beoefening was, de oorlog zou de wereld uit zijn.

Ik heb er even over moeten nadenken. Maar het spijt me oprecht: ik denk dat ik wel enig zicht heb op wat bescheiden en wat juist hoogmoedig is, aangezien ik zelf allerminst bescheiden ben. Mensen storen zich verder immers vaak aan hun eigen gebreken die ze in anderen zien. Maar ik zie hier geen bescheidenheid in. Ik ben dus verbaasd om te zien dat jij die daar wel in ziet. Dan hoop ik maar dat de karakterstructuur van de dominee zo was dat hij dit ook bescheiden bedoelde. Het is immers goed om altijd naar het oordeel der liefde te lezen.

[Simon0612]

Er is toch ook sprake van openbare schuldbelijdenis? In het artikel in het RD lees ik dat hij door de Nederlandse rechter is veroordeeld en dat uit het rechtbankverslag naar voren komt dat er sprake was van schaamte en spijt. Blok werd (zelfs) onwel toen de president van de rechtbank hem vermanend toesprak.

Wat willen wij? Is een veroordeling door de rechter niet voldoende?

Nee toch? Openbare schuldbelijdenis is toch in de kerk?

Openbare schuldbelijdenis doe je toch als je als lid van een gemeente/kerk de fout in gaat? Openbare schuldbelijdenis doe je toch niet voor zonden die je gedaan hebt in de tijd voordat je als lid in een kerk/gemeente bent toegetreden?

Hoe lees jij dan Markus 1:5 waarin de Joden werden gedoopt terwijl ze hun zonden beleden? En denk je niet dat Saulus voordat hij mocht beginnen als apostel niet zijn zonden heeft beleden als grootste der zondaren? Daar komt hij na zijn bekering veelvuldig op terug zelfs.

Ik wil niet zeggen dat het allemaal openbaar moet of moest. Want het was toen allemaal bij dominee Blok niet bekend. Ik hoop dat hij het bij de kerkenraad beleden zal hebben.

Tja, maar dat is volgens mij niet de praktijk van onze kerkelijke openbare schuldbelijdenis? Of bij jou in de kerk wel?
Precies dat dikgedrukte, en dat weten wij allemaal niet. Terwijl we hier met de farizeeërs al de stenen oprapen om de overspelige vrouw te stenigen.

[Bertiel]

Iedereen van die generatie op het eiland wist ervan.