Homoseksualiteit

[huisman]

Dat heb je niet op bijbelse gronden, en welke toon? Gods woord is ook duidelijk toch? lees 1 korinthe eens zou ik zeggen.

Jouw toon. Ik vind die steeds onaangenaam, met zuur besprengd. Ik ben ook niet geheel objectief bij dit thema, maar jouw uitspraken zijn ten hemel schreiend.

En dat heeft met de duidelijkheid van Gods woord niets uit te staan, als we even als uitgangspunt nemen dat de Bijbel hier iets over zegt.

Zowel de vorm (spelling en interpunctie) als de inhoud wekken niet de indruk van enige zorgvuldigheid.

Kijk, dit soort (dikgedrukt) tussenzinnetjes, hoe mooi geformuleerd ook, zijn suggestief. En dat wekt irritatie.

We hoeven dat niet als uitgangspunt te nemen, het is zo. En dat is iets wat we hier onomwonden kunnen vaststellen.

Ik vind dat dit soort tussenzinnetjes de discussie moeizaam maken. Je kunt niet met elkaar nadenken vanuit de zelfde basis, lijkt het. Ik bemerkt dat ik dat lastig blijf vinden.

Ik vind het niet suggestief. Het is een uitgangspunt op dit forum. Dus neem ik dat als uitgangspunt. Dan redeneer ik dus vanuit dezelfde basis. Net zo goed als anderen de kinderdoop als uitgangspunt nemen. Zo werkt dat in een kerk, en zo werkt dat ook op een forum.

Maar goed, jij vindt dat vervelend. Dat is goed om te weten, maar het is mijns inziens onterecht.

Zeer vervelend en je distantieert je van het Bijbels spreken. Op dit forum wil jij je in dit kader bewegen maar je laat blijken er niets mee te hebben. Daar kan ik slecht tegen. Toneel spelen is aan mij niet besteed. Jij bent trouwens een erg slechte toneelspeler.

[DDD]

Dat klopt. Deze week kreeg ik nog te horen van een goede vriendin dat zij niemand kende die zo weinig maskers had en zo puur was als ik. Toneelspelen is niets voor mij. Maar je verdere conclusies kan ik toch niet delen.

[helma]

@Job
Toch ben ik wel op zoek naar antwoorden op de vragen die ik je stelde nav de spreuk 'What would Jesus do'.
Het "gevaar" van deze uitspraak is dat wij misschien verleerd zijn om te wéten wat Jezus zou doen omdat wij Hem zo makkelijk omdenken zodat Hij is zoals wij denken/graag willen dat Hij is.



Dus zou je toch nog wat over mijn post willen nadenken/ zeggen?

[Scheepsbel]

@Job
Toch ben ik wel op zoek naar antwoorden op de vragen die ik je stelde nav de spreuk 'What would Jesus do'.
Het "gevaar" van deze uitspraak is dat wij misschien verleerd zijn om te wéten wat Jezus zou doen omdat wij Hem zo makkelijk omdenken zodat Hij is zoals wij denken/graag willen dat Hij is.



Dus zou je toch nog wat over mijn post willen nadenken/ zeggen?

God haat alle zonde (Spreuken 6:16–19; Zacharia 8:17; Maleachi 2:16; Openbaring 2:6). Verbazingwekkend genoeg houdt Hij niet van onze vernietiging, Hij wil dat we ons afkeren van de zonde en ons terugkeren tot Hem (Ezechiël 33:11). De Heere Jezus wil je zonden niet door de vingers zien, noch verlangd Hij ernaar je voor je zonden te veroordelen (Johannes 8:11; 2 Petrus 3:9). Gebruik je de mogelijkheid om op Hem te vertrouwen?

[Valcke]

Dat heb je niet op bijbelse gronden, en welke toon? Gods woord is ook duidelijk toch? lees 1 korinthe eens zou ik zeggen.

Jouw toon. Ik vind die steeds onaangenaam, met zuur besprengd. Ik ben ook niet geheel objectief bij dit thema, maar jouw uitspraken zijn ten hemel schreiend.

En dat heeft met de duidelijkheid van Gods woord niets uit te staan, als we even als uitgangspunt nemen dat de Bijbel hier iets over zegt.

Zowel de vorm (spelling en interpunctie) als de inhoud wekken niet de indruk van enige zorgvuldigheid.

Kijk, dit soort (dikgedrukt) tussenzinnetjes, hoe mooi geformuleerd ook, zijn suggestief. En dat wekt irritatie.

We hoeven dat niet als uitgangspunt te nemen, het is zo. En dat is iets wat we hier onomwonden kunnen vaststellen.

Ik vind dat dit soort tussenzinnetjes de discussie moeizaam maken. Je kunt niet met elkaar nadenken vanuit de zelfde basis, lijkt het. Ik bemerkt dat ik dat lastig blijf vinden.

Ik vind het niet suggestief. Het is een uitgangspunt op dit forum. Dus neem ik dat als uitgangspunt. Dan redeneer ik dus vanuit dezelfde basis. Net zo goed als anderen de kinderdoop als uitgangspunt nemen. Zo werkt dat in een kerk, en zo werkt dat ook op een forum.

Maar goed, jij vindt dat vervelend. Dat is goed om te weten, maar het is mijns inziens onterecht.

Ik denk dat iedereen het vervelend vindt om een discussie te voeren met een persoon die zegt iets als basis te nemen, maar in werkelijkheid daar niet achterstaat. Dat is wel degelijk discussiëren met een masker op. De vetgedrukte uitspraken tonen dat duidelijk aan. Je bent trouwens niet de enige in deze discussie die dit doet. Dat maakt deze discussie onwerkelijk en schimmig, ondanks de goede bijdragen van anderen.

[DDD]

Ik denk dat er ook een heleboel mensen zijn, die dat niet vervelend vinden. Ik in ieder geval niet, ook niet als het andersom is. Ik vind het juist prima als iemand meedenkt vanuit uitgangspunten die ik zelf deel. Dat scherpt de geest.

Maar los daarvan zal ik er rekening mee houden.

[Job]

@Job
Toch ben ik wel op zoek naar antwoorden op de vragen die ik je stelde nav de spreuk 'What would Jesus do'.
Het "gevaar" van deze uitspraak is dat wij misschien verleerd zijn om te wéten wat Jezus zou doen omdat wij Hem zo makkelijk omdenken zodat Hij is zoals wij denken/graag willen dat Hij is.



Dus zou je toch nog wat over mijn post willen nadenken/ zeggen?

Hey. Ja, dat wil ik proberen. Het is zoeken en tasten, dat wel, dus het wordt stuntelen, dat kan ik alvast zeggen.

Ik bracht deze quote in in combinatie met het Schriftgedeelte van Lukas 15. Dit als reactie op meerdere uitspraken dat "de verkering" van onze zoon of dochter niet binnen zou mogen komen in de woningen. Wat Jezus zou doen lezen we het beste in de Evangeliën. Daar kom ik toch steeds tegen dat de Heere Jezus mild is naar zondaren, juist hen zoekt, het contact met hen aangaat, en dat Hij Zich scherp uitspreekt tegen mensen die zich tegen boven hen verheffen (farizeeën) of er met een boog omheen willen (zelfs discipelen). Ik vind dat kernachtig verwoord in Lukas 15: de gelijkenis van het verloren schaap. Wat een milde, tedere zorg van de Herder voor juist hen. Wat een blijdschap als Hij hen vindt...! Nu moet ik me haasten om te zeggen dat we allemaal afgedwaalde schapen zijn. Mensen die in zonden leven op het gebied van het zevende gebod zijn dat niet een graadje erger. Dat vind ik wel een heel belangrijke. We moeten niet pas nadenken over of we de zonde willen dulden binnen ons gezin wanneer een onderwerp rondom het zevende gebod ter tafel komt. Naar mezelf toe vind ik dit een heel gevoelige, ook in mijn eigen leven. Als het gaat om allerlei andere schijnbaar kleinere zonden zie ik zoveel door de vingers, vooral bij mezelf. Maar ook mogen we bij zo'n onderwerp binnen het gezin eerst weleens de binnenkamer opzoeken om te vragen om verootmoedigende genade en om zelf de schuldbrief over ons eigen leven te krijgen. Ik denk dat zo'n houding de gesprekken zal tekenen. Wie zijn wij zelf en Wie is de Heere daar tegenover dat wij nog elke zondag in Zijn huis mogen komen? Dat we Hem mogen aanroepen wanneer we maar willen? En dat terwijl we zelf melaats zijn van zonden? Anderzijds kunnen we de ene zonde ook niet verkleinen met behulp van de andere zonde, zo van: ach, we doen allemaal zonden, we zijn allemaal zondaars, dus we laten hen vrijelijk toe.

Wat zou Jezus doen? Wat ik lees bij de Samaritaanse vrouw, bij de tollenaars en zondaars is dat Hij ontzaglijk mild met hen omgaat. Ontdekkend, niets in het midden latend als het over het dulden van de zonden gaat maar vooral zoekend naar hun ziel. En scherp afrekenen met de godsdienst eromheen die zich boven deze mensen verheft.

Matthew Henry bij Lukas 15: De zorg van de God des hemels voor arme zwervende zondaars. Er moet bijzondere zorg besteed worden aan dit verloren schaap. En hoewel hij honderd schapen heeft, wil hij toch dat ene niet kwijtraken, maar hij gaat er achter aan en toont zich zeer bezorgd om het te vinden. Hij volgt hem, kijkt ernaar uit totdat hij hem gevonden heeft. God volgt afvallige zondaars totdat tenslotte de gedachte bij hen opkomt om terug te keren.

Vaak wordt er gehoord, ook bij mensen die worstelen met hun gevoelens: we mogen toch komen zoals we zijn. Dat klopt, maar we kunnen niet blijven zoals we zijn.

Al met al, ik heb geen duidelijk afgebakend antwoord. Wel de zondaar, niet de zonde, dat is wat Jezus' omgang met ons mensen tekent. Ik denk dat dat wel de kern is. Ik zou de deur niet onmiddellijk in het slot gooien (maar het is makkelijk praten, hoor). Maar ik stel me zo voor dat een zoon of dochter niet direct met een vriend of vriendin op de proppen komt, maar dat er eerst een traject aan vooraf gaat van uit de kast komen, hoe een nare benaming ik dat ook vindt. Vanaf dat eerste moment moet het gesprek gezocht worden, moet er samen gehuild, samen gezwegen, geluisterd, samen gebeden worden, én mag klip en klaar worden uitgelegd waar je staat, alleen dan volstrekt niet vanuit een verheven positie. Van zondaar tot zondaar. Laat maar zien dat je ook niet weet hoe je met de gebrokenheid van de zonde om moet gaan. Laat ook gerust het verdriet maar zien om de erfsmet, dat niemand een reine kan geven uit de onreine. Dat je als ouder niet vrijuit gaat.

En veel bidden: "O Zoon, maak me ook in dezen Uw beeld gelijk".

Ik begrijp dat jij zegt: we moeten oppassen voor de gewenning. Dat is zeker een gevaarlijke klip. Zo van: we hebben het nu gezegd, we willen je niet afstoten, je weet nu waar we staan en verder praten we er niet meer over. Daarom elke keer om getrouwheid bidden, en ook wel direct al duidelijk zijn bij het uit de kast komen van een gezinslid: we kunnen er niet aan meewerken jouw eventueel toekomstige relatie in stand te houden of die te erkennen. En dan maar weer samen een potje huilen. En bidden.

Trouwens, dit punt speelt ook bij echtscheiding. Wanneer een echtscheiding binnen de familie niet op Bijbelse gronden heeft plaatsgevonden maar er wel weer een nieuwe man of vrouw in het spel komt, dan zie ik vaak dat deze toch vrij geruisloos invoegt in de familie. Althans, dat lijkt geruislozer te gaan dan het in huis laten van een partner van hetzelfde geslacht.

[Lilian1975]

Ik denk dat er ook een heleboel mensen zijn, die dat niet vervelend vinden. Ik in ieder geval niet, ook niet als het andersom is. Ik vind het juist prima als iemand meedenkt vanuit uitgangspunten die ik zelf deel. Dat scherpt de geest.

Maar los daarvan zal ik er rekening mee houden.

Ik weet niet of we dezelfde uitgangspunten hebben. Dat is juist het punt. Ik heb het idee van niet. Ervaar het in ieder geval niet.

Wanneer je homoseksuele relaties niet als zonde ziet en ervaar( los van het feit dat iedere zonde oordeelwaardig is, en ja we over heel ceel andere dingen hand in boezem moeten steken...) , blijft het langs elkaar heen praten, om de hete brij, schimmig. Degene die het niet als zonde zien zullen dat nooit concreet zeggen. Want dat kan niet op het forum. Terecht.
Daarnaast is het laveren met woorden. Je kan niet
Scherp zijn omdat mensen je dan onpastoraal vinden. Of als je scherp bent, dan wordt de "liefdevolle volle houding" die ook is. Gewoon niet gezien.
Wat ook wil zondige gevoelens en uitspraken op kan wekken vanuit mijn kant. Door bijvoorbeeld cynisch te reageren op mijn opponent. Waar ik heel de achtergrond niet van weet of ken.

Dus ik stop met het gesprek hierover. Het praat gemakkelijker met mensen die concreet zeggen ik zie het niet als zonde. Dan weet je hoe de vork in de steel zit. En scheiden de wegen. Nu blijft het schimmig. En krijg je voor je het weet het label je gesprekspartner niet serieus te nemen. Ten diepste voel je dat wegen scheiden. Maar je kunt het eigenlijk niet concreet zeggen. Want de ander zegt net niet dat hij of zij zo denkt. Die zien het als een "spel". Terwijl voor mij zonde en spreken over zonde geen "spel" is. Maar "gevaarlijk"...

[huisman]

Ik denk dat er ook een heleboel mensen zijn, die dat niet vervelend vinden. Ik in ieder geval niet, ook niet als het andersom is. Ik vind het juist prima als iemand meedenkt vanuit uitgangspunten die ik zelf deel. Dat scherpt de geest.

Maar los daarvan zal ik er rekening mee houden.

Ik weet niet of we dezelfde uitgangspunten hebben. Dat is juist het punt. Ik heb het idee van niet. Ervaar het in ieder geval niet.

Wanneer je homoseksuele relaties niet als zonde ziet en ervaar( los van het feit dat iedere zonde oordeelwaardig is, en ja we over heel ceel andere dingen hand in boezem moeten steken...) , blijft het langs elkaar heen praten, om de hete brij, schimmig. Degene die het niet als zonde zien zullen dat nooit concreet zeggen. Want dat kan niet op het forum. Terecht.
Daarnaast is het laveren met woorden. Je kan niet
Scherp zijn omdat mensen je dan onpastoraal vinden. Of als je scherp bent, dan wordt de "liefdevolle volle houding" die ook is. Gewoon niet gezien.
Wat ook wil zondige gevoelens en uitspraken op kan wekken vanuit mijn kant. Door bijvoorbeeld cynisch te reageren op mijn opponent. Waar ik heel de achtergrond niet van weet of ken.

Dus ik stop met het gesprek hierover. Het praat gemakkelijker met mensen die concreet zeggen ik zie het niet als zonde. Dan weet je hoe de vork in de steel zit. En scheiden de wegen. Nu blijft het schimmig. En krijg je voor je het weet het label je gesprekspartner niet serieus te nemen. Ten diepste voel je dat wegen scheiden. Maar je kunt het eigenlijk niet concreet zeggen. Want de ander zegt net niet dat hij of zij zo denkt. Die zien het als een "spel". Terwijl voor mij zonde en spreken over zonde geen "spel" is. Maar "gevaarlijk"...

Denk dat daarom dit topic ook een tijd op slot zat. Wij behoren hier te spreken naar wat de Schrift zegt en in de kerken van onze achterban voor bindend wordt gehouden.
Nu zetten verschillende forummers het RF masker op maar in hun oordelen zie je duidelijk dat ze niet uitgaan van wat onder ons als Bijbels wordt gezien.
Dat maakt deze discussie in mijn ogen onoprecht en leugenachtig.

P.S. Nog even opgezocht wat de Moderators (@Ad Anker ) opschreven toen het topic weer van slot ging.

Het topic homoseksualiteit gaat weer open. Gesprek over dit onderwerp kan plaatsvinden met in achtneming van de forumregels. De opvatting in onze gezindte is dat seksualiteit plaatsvindt tussen één man en één vrouw, binnen het huwelijk. In onze reacties conformeren we ons hieraan. Ook niet toegestane standpunten ventileren met de opmerking dat het niet de bedoeling is hierover te spreken is ongewenst.

[DDD]

Ik denk dat als iedereen de uitgangspunten van Job en helma had gehanteerd, de hier besproken documentaire niet zou zijn geworden zoals hij geworden is.

En verder: het klopt dat wij in dit onderwerp niet dezelfde uitgangspunten hebben. Dat heb ik ook duidelijk op dit forum gemeld, maar ik wil dat niet uitdragen. Dat is niet onoprecht. Dat is ook geen masker. Dat is een kwestie van christelijke gehoorzaamheid.

Mijn punt is juist, dat ook mét die uitgangspunten er een groot verschil is in benadering. En ik bestrijd echt dat ik om andere mensen of om dingen heen zou praten. Wat mij betreft, probeer ik duidelijk te zijn en met respect voor de uitgangspunten en voor de ander.

Ik heb geen problemen met scherpte. Maar wel met geraas. Scherp zijn en een grote mond opzetten zijn niet hetzelfde.

Maar het lijkt me beter als ik weer wat anders ga doen, want nu gaat de discussie over mijn gesprekshouding, en dat vind ik verder een prima onderwerp, maar voor een ander draadje. Want ik vind de bijdrage van Job nu juist zeer de moeite waard.

Wat ik in ieder geval constateer, is dat de gradaties in zonde-oordelen heel vaak meer met de onderbuik dan met een zindelijke interpretatie van de heilige schrift te maken hebben. En dat zie ik ook op dit forum. Daar leg ik graag duidelijk de vinger bij, ook in het belang van zoveel andere naamloze Roberts, die als God het niet verhoedt, zich buiten het koninkrijk van God stellen, omdat ze zich daar door mensen als Scheepsbel en HHR toe gedrongen voelen.

[Profesto]

Het zou ook helpen in de discussie als we beter lezen wat er staat en open blijven staan voor de positieve grondhouding die de meesten in dit topic hebben. Soms worden bijdragen heel anders uitgelegd dan ze zijn bedoeld.

Verder eens met DDD.

[huisman]

Ik denk dat als iedereen de uitgangspunten van Job en helma had gehanteerd, de hier besproken documentaire niet zou zijn geworden zoals hij geworden is.

En verder: het klopt dat wij in dit onderwerp niet dezelfde uitgangspunten hebben. Dat heb ik ook duidelijk op dit forum gemeld, maar ik wil dat niet uitdragen. Dat is niet onoprecht. Dat is ook geen masker. Dat is een kwestie van christelijke gehoorzaamheid.

Mijn punt is juist, dat ook mét die uitgangspunten er een groot verschil is in benadering. En ik bestrijd echt dat ik om andere mensen of om dingen heen zou praten. Wat mij betreft, probeer ik duidelijk te zijn en met respect voor de uitgangspunten en voor de ander.

Ik heb geen problemen met scherpte. Maar wel met geraas. Scherp zijn en een grote mond opzetten zijn niet hetzelfde.

Maar het lijkt me beter als ik weer wat anders ga doen, want nu gaat de discussie over mijn gesprekshouding, en dat vind ik verder een prima onderwerp, maar voor een ander draadje. Want ik vind de bijdrage van Job nu juist zeer de moeite waard.

Wat ik in ieder geval constateer, is dat de gradaties in zonde-oordelen heel vaak meer met de onderbuik dan met een zindelijke interpretatie van de heilige schrift te maken hebben. En dat zie ik ook op dit forum. Daar leg ik graag duidelijk de vinger bij, ook in het belang van zoveel andere naamloze Roberts, die als God het niet verhoedt, zich buiten het koninkrijk van God stellen, omdat ze zich daar door mensen als Scheepsbel en HHR toe gedrongen voelen.

Heb je nu niet door wat je doet? De Schrift zegt dat mannen die bij mannen liggen zich buiten het koninkrijk van God stellen. Daar neem jij afstand van en dus is ons gesprek niet met dezelfde uitgangspunten.
Verder zijn hier forummers die zich uiterst kwetsbaar hebben opgesteld. Die hebben een ‘Robert’ in hun eigen gezin en zelfs iemand die vroeger homoseksueel misbruikt is. Deze forummers willen het Bijbels spreken handhaven en daar ga jij dwars doorheen. Ik zou zeggen lees het hele topic vanaf heropening zorgvuldig door want je hebt duidelijk berichten gemist.

[Edelweiss]

@Job
Toch ben ik wel op zoek naar antwoorden op de vragen die ik je stelde nav de spreuk 'What would Jesus do'.
Het "gevaar" van deze uitspraak is dat wij misschien verleerd zijn om te wéten wat Jezus zou doen omdat wij Hem zo makkelijk omdenken zodat Hij is zoals wij denken/graag willen dat Hij is.



Dus zou je toch nog wat over mijn post willen nadenken/ zeggen?

Hey. Ja, dat wil ik proberen. Het is zoeken en tasten, dat wel, dus het wordt stuntelen, dat kan ik alvast zeggen.

Ik bracht deze quote in in combinatie met het Schriftgedeelte van Lukas 15. Dit als reactie op meerdere uitspraken dat "de verkering" van onze zoon of dochter niet binnen zou mogen komen in de woningen. Wat Jezus zou doen lezen we het beste in de Evangeliën. Daar kom ik toch steeds tegen dat de Heere Jezus mild is naar zondaren, juist hen zoekt, het contact met hen aangaat, en dat Hij Zich scherp uitspreekt tegen mensen die zich tegen boven hen verheffen (farizeeën) of er met een boog omheen willen (zelfs discipelen). Ik vind dat kernachtig verwoord in Lukas 15: de gelijkenis van het verloren schaap. Wat een milde, tedere zorg van de Herder voor juist hen. Wat een blijdschap als Hij hen vindt...! Nu moet ik me haasten om te zeggen dat we allemaal afgedwaalde schapen zijn. Mensen die in zonden leven op het gebied van het zevende gebod zijn dat niet een graadje erger. Dat vind ik wel een heel belangrijke. We moeten niet pas nadenken over of we de zonde willen dulden binnen ons gezin wanneer een onderwerp rondom het zevende gebod ter tafel komt. Naar mezelf toe vind ik dit een heel gevoelige, ook in mijn eigen leven. Als het gaat om allerlei andere schijnbaar kleinere zonden zie ik zoveel door de vingers, vooral bij mezelf. Maar ook mogen we bij zo'n onderwerp binnen het gezin eerst weleens de binnenkamer opzoeken om te vragen om verootmoedigende genade en om zelf de schuldbrief over ons eigen leven te krijgen. Ik denk dat zo'n houding de gesprekken zal tekenen. Wie zijn wij zelf en Wie is de Heere daar tegenover dat wij nog elke zondag in Zijn huis mogen komen? Dat we Hem mogen aanroepen wanneer we maar willen? En dat terwijl we zelf melaats zijn van zonden? Anderzijds kunnen we de ene zonde ook niet verkleinen met behulp van de andere zonde, zo van: ach, we doen allemaal zonden, we zijn allemaal zondaars, dus we laten hen vrijelijk toe.

Wat zou Jezus doen? Wat ik lees bij de Samaritaanse vrouw, bij de tollenaars en zondaars is dat Hij ontzaglijk mild met hen omgaat. Ontdekkend, niets in het midden latend als het over het dulden van de zonden gaat maar vooral zoekend naar hun ziel. En scherp afrekenen met de godsdienst eromheen die zich boven deze mensen verheft.

Matthew Henry bij Lukas 15: De zorg van de God des hemels voor arme zwervende zondaars. Er moet bijzondere zorg besteed worden aan dit verloren schaap. En hoewel hij honderd schapen heeft, wil hij toch dat ene niet kwijtraken, maar hij gaat er achter aan en toont zich zeer bezorgd om het te vinden. Hij volgt hem, kijkt ernaar uit totdat hij hem gevonden heeft. God volgt afvallige zondaars totdat tenslotte de gedachte bij hen opkomt om terug te keren.

Vaak wordt er gehoord, ook bij mensen die worstelen met hun gevoelens: we mogen toch komen zoals we zijn. Dat klopt, maar we kunnen niet blijven zoals we zijn.

Al met al, ik heb geen duidelijk afgebakend antwoord. Wel de zondaar, niet de zonde, dat is wat Jezus' omgang met ons mensen tekent. Ik denk dat dat wel de kern is. Ik zou de deur niet onmiddellijk in het slot gooien (maar het is makkelijk praten, hoor). Maar ik stel me zo voor dat een zoon of dochter niet direct met een vriend of vriendin op de proppen komt, maar dat er eerst een traject aan vooraf gaat van uit de kast komen, hoe een nare benaming ik dat ook vindt. Vanaf dat eerste moment moet het gesprek gezocht worden, moet er samen gehuild, samen gezwegen, geluisterd, samen gebeden worden, én mag klip en klaar worden uitgelegd waar je staat, alleen dan volstrekt niet vanuit een verheven positie. Van zondaar tot zondaar. Laat maar zien dat je ook niet weet hoe je met de gebrokenheid van de zonde om moet gaan. Laat ook gerust het verdriet maar zien om de erfsmet, dat niemand een reine kan geven uit de onreine. Dat je als ouder niet vrijuit gaat.

En veel bidden: "O Zoon, maak me ook in dezen Uw beeld gelijk".

Ik begrijp dat jij zegt: we moeten oppassen voor de gewenning. Dat is zeker een gevaarlijke klip. Zo van: we hebben het nu gezegd, we willen je niet afstoten, je weet nu waar we staan en verder praten we er niet meer over. Daarom elke keer om getrouwheid bidden, en ook wel direct al duidelijk zijn bij het uit de kast komen van een gezinslid: we kunnen er niet aan meewerken jouw eventueel toekomstige relatie in stand te houden of die te erkennen. En dan maar weer samen een potje huilen. En bidden.

Trouwens, dit punt speelt ook bij echtscheiding. Wanneer een echtscheiding binnen de familie niet op Bijbelse gronden heeft plaatsgevonden maar er wel weer een nieuwe man of vrouw in het spel komt, dan zie ik vaak dat deze toch vrij geruisloos invoegt in de familie. Althans, dat lijkt geruislozer te gaan dan het in huis laten van een partner van hetzelfde geslacht.

Ik schoot even vol bij jouw reactie, Job. Ik kan me hier zo in vinden, en had er ook veel herkenning bij, ook vanuit mijn opvoeding. Ik wil er iets persoonlijks over delen.

Toen ik in de pubertijd zat, kwam een naast familielid, die niet zoveel ouder is dan ik en toen net meerderjarig was, uit voor zijn homofilie, na jaren worsteling. Zijn ouders gaven hem 10 minuten om wat spullen te pakken en het huis uit te gaan. Hij heeft vanaf dat moment een aantal jaar bij ons in huis gewoond.
Dat gaf een moeilijke situatie tussen zijn en mijn ouders. Zijn ouders beschuldigden mijn ouders van 'aanmoediging van de zonde'. De jongeman in kwestie is echter, tot op de dag van vandaag, homofiel, maar niet homoseksueel. Hij koos er toen al voor om alleen te blijven en is nog steeds alleen. Hij heeft niet gekozen voor zijn geaardheid, maar hij heeft er wel voor gekozen om niets met zijn gevoelens te doen.
Het feit dat hij bij ons wel welkom was, verscheurde de familie. De ene helft steunde zijn ouders, die overigens op een vreemde wijze 'trots' op hun handelswijze waren, de andere helft steunde mijn ouders. Men raakte elkaar volledig kwijt in een rare competitie over de juistheid van de te bewandelen weg. Met een aantal is het helaas ook nooit meer goed gekomen. Een pijnlijke, verdrietige conclusie.

Mijn ouders hebben veel met hem gebeden; veel met hem gehuild, en hebben hem in alle liefde gesteund en bemoedigd in zijn keuze om alleen te blijven. Dat alleen blijven was en is nog steeds een zwaar kruis voor hem. Er is uren met hem gepraat, maar ook met ons. Mijn ouders hebben ons gewezen op wat jij zegt, Job: mensen die in zonden leven op het gebied van het zevende gebod zijn niet een graadje erger. Een groot deel van onze omgeving, inclusief zijn eigen ouders, dacht er helaas anders over, iets waar mijn ouders - gelukkig - boven stonden.

Wat mij het meest bij is gebleven van die periode, is dat mijn ouders het gesprek nooit uit de weg gingen, maar in liefde standvastig bleven. Toen besefte ik dat nog niet zo, maar later realiseerde ik het mij pas ten volle. Het is een waardevolle levensles voor mij geweest, die ik altijd mee hoop te nemen.

[Scheepsbel]

Dan heb je niet goed gelezen, zie mijn antwoord op helma, de zonde word afgekeurd niet de mens, elke mens ongeachte de zonde kan door Christus gerechtvaardigd worden, vanuit mijn vak zet ik zeker niemand buiten het Christelijke wereldje, ik spreek genoeg studenten die hier mee worstelen en mag hen vertellen wat er bij Jezus mogelijk is, dat is iets anders dan accepteren dat ze in zonde blijven leven als men dat doet zoals Robert Rodenburg, die wil dat zijn zonde word geaccepteerd, zie het gesprek met ds p Visser. Voor mij is elk mens hetzelfde maar ik kijk naar het gedrag, is dat Christelijk en hoe gaat Gods woord hier mee om? In mijn seculiere wereld is Gods woord not done, maar gek genoeg krijg ik daar meer bijval dan van mensen die zich christen noemen. En DDD als je over mijn punten en komma’s valt dat zal ik je uitleggen, ik ben niet helemaal Nederlands en worstel met de taal nog soms, maar dat maakt verder niet uit wie ik ben.

[helma]

Dank je Job. (En Edelweiss ook)
Ik kan me er ook in vinden.
Ziende op de bewogenheid en de zondaarsliefde van Christus zal er altijd het verlangen zijn de kwetsbare band vast te houden en je hart te laten spreken.
En altijd het gebed om bekering. (Voor welke zonde dan ook he...want er wordt nu 1 zonde besproken, maar er zijn veel andere zondige keuzes waarvoor hetzelfde geldt.

Wat ik ingewikkeld vind is toch het punt van "acceptatie" / gewenning als er wél sprake is van een relatie.
En dan in het licht van o.a 1 Kor 5.
Wat betekent vers 11,13 hierin.
Is er dan verschil in benadering als het gaat om gelovigen of ongelovigen. Zie vers 12, 2 Thes.3: 6,14

Is er verschil of het in je gezin is of daarbuiten? (Gekoppeld aan de vlg vraag)

Zie je het openhouden van de deur voor de partner hetzelfde als de partner dan beschouwen als schoonkind? Hoe doe je dat met familieaangelegenheden, -foto's e.d.
Want kan je stoppen bij stap 1?
En hoe vaak kaart je het dan nog aan dat het zonde is? Elk bezoek, 1x in de maand, 1x per...noem maar op. Gá je dan het gesprek nog aan?
En treedt er dan niet wél gewenning op in elk geval bij de volgende generatie binnen je gezin die het als een normaal gegeven gaat zien dat twee mensen van hetzelfde geslacht bij elkaar horen.

En bij welke zonde stopt je 'openstelling'?
De vergelijking in dit topic ging vooral de kant op van wat meer geaccepteerde zonden, maar je zou de weging ook de andere kant op kunnen laten gaan.
Wat als polygamie genormaliseerd wordt..en dat duurt heus niet lang meer. Ontvang je dan 2 parners van je kind?


Ik verwacht niet op iedere vraag een antwoord, uiteindelijk zal iedere betrokken ouder voor Gods aangezicht zelf een keus móeten maken. Maar ik wil wel laten merken dat er, mijns inziens, geen mákkelijke keus gemaakt kan worden. Wélke keus je ook maakt; het levert veel pijn en verdriet op. Bij állemaal binnen je gezin. Zeker als de ene daarin meent een andere keus te moeten maken dan een ander zou doen.
Het is een keus die je alleen biddend en worstelend kán maken.
Het gaat om Gods eer. Het gaat om de ziel van je kind. Het gaat om de liefdesband met je kind. En soms kost het je je kind.. en/of een deel van je gezin.
Hóe kan je kiezen? En...hoe kan je níet kiezen....

En dan hebben andere mensen er vaak ook nog een oordeel over welke keus je maakt. Dat zou niet mee moeten spelen maar dat raakt je wel. En dat maakt ook vaak eenzaam.