Gereformeerde Gemeenten

[ZWP]

Het verschil in christen/wereld zou niet in broek/jurk terug te vinden moeten zijn. Inderdaad wel in eenvoudigheid, kuisheid, duidelijk onderscheiden geslacht, wellicht merkloos etc. Juist door het vasthouden aan broek/rok raken de echte Bijbelse noties over kleding totaal ondergesneeuwd.

En ja, dan ben ik blij dat in de middenflank deze traditie verdwijnt. Wel hoop ik dat onze gezindte de focus gaat leggen op Bijbelse kledij. Dat laatste gebeurt helaas niet. Maar dat is geen reden om maar strikt te blijven vasthouden aan de oude traditie.

Ik ben het met je eens dat dát veel belangrijker waarden zijn dan of je een rok aan hebt of om elk been een rok.

Het viel me gisteren op een ouderavond van een reformatorische school op dat lang niet alle vrouwelijke leerlingen een rok droegen. Als je ziet hoe (waarschijnlijk diezelfde) meiden er overdag bij lopen ben ik ook blij.

Maar wellicht verdient dit zijspoor een eigen topic (kledingregels). Of dat bestaat wellicht al.

[Zeeuw]

Het verschil in christen/wereld zou niet in broek/jurk terug te vinden moeten zijn. Inderdaad wel in eenvoudigheid, kuisheid, duidelijk onderscheiden geslacht, wellicht merkloos etc. Juist door het vasthouden aan broek/rok raken de echte Bijbelse noties over kleding totaal ondergesneeuwd.

En ja, dan ben ik blij dat in de middenflank deze traditie verdwijnt. Wel hoop ik dat onze gezindte de focus gaat leggen op Bijbelse kledij. Dat laatste gebeurt helaas niet. Maar dat is geen reden om maar strikt te blijven vasthouden aan de oude traditie.

Ik ben het met je eens dat dát veel belangrijker waarden zijn dan of je een rok aan hebt of om elk been een rok.

Het viel me gisteren op een ouderavond van een reformatorische school op dat lang niet alle vrouwelijke leerlingen een rok droegen. Als je ziet hoe (waarschijnlijk diezelfde) meiden er overdag bij lopen ben ik ook blij.

Maar wellicht verdient dit zijspoor een eigen topic (kledingregels). Of dat bestaat wellicht al.

Ik was gisteravond op een ouderavond en alle dames (docenten, ouders en leerlingen) droegen een fatsoenlijke rok. Misschien vind ik iets sneller fatsoenlijk dan anderen, maar het was keurig.

Ik vind de laatste zin altijd zo een slap argument. Dat is voor mij de categorie 'ik geef mijn kinderen thuis alcohol, anders gaan ze naar het café'.

[ZWP]

Het verschil in christen/wereld zou niet in broek/jurk terug te vinden moeten zijn. Inderdaad wel in eenvoudigheid, kuisheid, duidelijk onderscheiden geslacht, wellicht merkloos etc. Juist door het vasthouden aan broek/rok raken de echte Bijbelse noties over kleding totaal ondergesneeuwd.

En ja, dan ben ik blij dat in de middenflank deze traditie verdwijnt. Wel hoop ik dat onze gezindte de focus gaat leggen op Bijbelse kledij. Dat laatste gebeurt helaas niet. Maar dat is geen reden om maar strikt te blijven vasthouden aan de oude traditie.

Ik ben het met je eens dat dát veel belangrijker waarden zijn dan of je een rok aan hebt of om elk been een rok.

Het viel me gisteren op een ouderavond van een reformatorische school op dat lang niet alle vrouwelijke leerlingen een rok droegen. Als je ziet hoe (waarschijnlijk diezelfde) meiden er overdag bij lopen ben ik ook blij.

Maar wellicht verdient dit zijspoor een eigen topic (kledingregels). Of dat bestaat wellicht al.

Ik was gisteravond op een ouderavond en alle dames (docenten, ouders en leerlingen) droegen een fatsoenlijke rok. Misschien vind ik iets sneller fatsoenlijk dan anderen, maar het was keurig.

Ik vind de laatste zin altijd zo een slap argument. Dat is voor mij de categorie 'ik geef mijn kinderen thuis alcohol, anders gaan ze naar het café'.

Dat is in Zeeland dan anders dan hier (Driestar)? Zou kunnen. We zijn het er toch over eens dat een broek is de meeste gevallen 'kuiser' is dan een korte rok.

Maar wat vind jij van de waarden die Erskinees benoemt: "eenvoudigheid, kuisheid, duidelijk onderscheiden geslacht, wellicht merkloos". Daarbij kom je niet automatisch bij een rok uit.

Overigens, over alcohol: ik geen inderdaad liever m'n kinderen thuis alcohol dan dat ze naar een café gaan. Dat vind ik niet perse een slecht argument?

[Bourdon16]

Bij ons zie ik sinds kort af en toe een vrouw met een broek aan in de kerk.
Zondag zag ik voor het eerst ook een vrouw in een broek aan het heilig avondmaal gaan.
Van het één krijg je het ander, dat is gewoon zo.

Mijn eerste reactie was toch wel ergernis. Daarna dacht ik, misschien is het een gast (ik kende haar niet) en wist ze ook niet wat hier de gewoonte is/was.

[Zeeuw]

Het verschil in christen/wereld zou niet in broek/jurk terug te vinden moeten zijn. Inderdaad wel in eenvoudigheid, kuisheid, duidelijk onderscheiden geslacht, wellicht merkloos etc. Juist door het vasthouden aan broek/rok raken de echte Bijbelse noties over kleding totaal ondergesneeuwd.

En ja, dan ben ik blij dat in de middenflank deze traditie verdwijnt. Wel hoop ik dat onze gezindte de focus gaat leggen op Bijbelse kledij. Dat laatste gebeurt helaas niet. Maar dat is geen reden om maar strikt te blijven vasthouden aan de oude traditie.

Ik ben het met je eens dat dát veel belangrijker waarden zijn dan of je een rok aan hebt of om elk been een rok.

Het viel me gisteren op een ouderavond van een reformatorische school op dat lang niet alle vrouwelijke leerlingen een rok droegen. Als je ziet hoe (waarschijnlijk diezelfde) meiden er overdag bij lopen ben ik ook blij.

Maar wellicht verdient dit zijspoor een eigen topic (kledingregels). Of dat bestaat wellicht al.

Ik was gisteravond op een ouderavond en alle dames (docenten, ouders en leerlingen) droegen een fatsoenlijke rok. Misschien vind ik iets sneller fatsoenlijk dan anderen, maar het was keurig.

Ik vind de laatste zin altijd zo een slap argument. Dat is voor mij de categorie 'ik geef mijn kinderen thuis alcohol, anders gaan ze naar het café'.

Dat is in Zeeland dan anders dan hier (Driestar)? Zou kunnen. We zijn het er toch over eens dat een broek is de meeste gevallen 'kuiser' is dan een korte rok.

Maar wat vind jij van de waarden die Erskinees benoemt: "eenvoudigheid, kuisheid, duidelijk onderscheiden geslacht, wellicht merkloos". Daarbij kom je niet automatisch bij een rok uit.

Overigens, over alcohol: ik geen inderdaad liever m'n kinderen thuis alcohol dan dat ze naar een café gaan. Dat vind ik niet perse een slecht argument?

Ik was gisteravond op een ouderavond en alle dames (docenten, ouders en leerlingen) droegen een fatsoenlijke rok. Misschien vind ik iets sneller fatsoenlijk dan anderen, maar het was keurig.

Ik vind de laatste zin altijd zo een slap argument. Dat is voor mij de categorie 'ik geef mijn kinderen thuis alcohol, anders gaan ze naar het café'.
[/quote]
Dat is in Zeeland dan anders dan hier (Driestar)? Zou kunnen. We zijn het er toch over eens dat een broek is de meeste gevallen 'kuiser' is dan een korte rok.

Maar wat vind jij van de waarden die Erskinees benoemt: "eenvoudigheid, kuisheid, duidelijk onderscheiden geslacht, wellicht merkloos". Daarbij kom je niet automatisch bij een rok uit.

Overigens, over alcohol: ik geen inderdaad liever m'n kinderen thuis alcohol dan dat ze naar een café gaan. Dat vind ik niet perse een slecht argument?
[/quote] Ik denk niet dat Zeeland persé anders is, maar het was gisteravond keurig. Er zijn broeken genoeg die ik zie die zo strak zitten dat ze zeker niet 'kuiser' zijn. Ik vind die waarden keurig. En ben ik het met anderen eens dat je dat als christendame dan keurig zou kunnen met een rok/jurk. Maar ik ben er niet dogmatisch in en je zult me niet horen als mijn vrouw/dochter af en toe een broek dragen. Het lastige vind ik dat ik om me heen soms een sfeer van 'ik draag lekker een broek' geluid hoor en dat vind ik niet fijn. Meiden van een bepaalde leeftijd gaan zich dan schamen en iets dragen om maar in de groep te passen.

Die laatste zin: als je vindt dat alcohol drinken op een bepaalde leeftijd niet goed is, lijkt het mij thuis net zozeer niet goed. Los van sfeer oid. Ik bevind me niet binnen een sfeer van zuipketen etc dus wellicht heb ik met mijn kinderen makkelijk praten.

[merel]

Bij ons zie ik sinds kort af en toe een vrouw met een broek aan in de kerk.
Zondag zag ik voor het eerst ook een vrouw in een broek aan het heilig avondmaal gaan.
Van het één krijg je het ander, dat is gewoon zo.

Mijn eerste reactie was toch wel ergernis. Daarna dacht ik, misschien is het een gast (ik kende haar niet) en wist ze ook niet wat hier de gewoonte is/was.

Waarom erger jij je daaraan?

[JanRap]

Leid een heilig leven, want alleen dan zul je God zien (Hebr 12:14).

Het gaat niet op tradities maar om bijbelse heiligheid die in het geding is. Dan gaat het over Ezau, die om een kleinigheid (een bord soep oid) zijn geestelijke zegen weggaf.

@ Herman, een nieuwsgierig vraagje, zonder bijbedoelingen: uit welke vertaling citeert u Hebr.12:14?

Uit de vrije pols. Dus het is geen citaat.

@ Herman, knap gedaan. Misschien niet volledig GBS-proof....., maar toch duidelijk.

[JanRap]

Daarom proberen wij er ook aan vast te houden. Dat valt niet mee als je binnen paar jaar tijd in je GG opeens de enige bent en je ouderlingsvrouwen vrijwel altijd in broek tegenkomt en je ook bij JV in de kerk de enige bent.

@ Charles ik houd het niet voor mogelijk. Binnen de PKN gemeente waar ik lid ben is het momenteel een enorme trend: vrouwen en meisjes een pantalon op doordeweekse dagen. En zelfs kinderen van behoudende ouders ( vervelend woord) als ze gehuwd zijn verandert het kledinggedrag. Heeft er ook mee te maken dat er een stuk evenwicht uit de gemeente weg is door het vertrek in 2004 van een behoorlijk aantal leden naar de HHK. En dat waren vaak ( weer dat vervelende woord) behoudende gemeenteleden. Ik wist in de verste verten niet dat in de GG ook een verandering op gang is gekomen in het kledinggedrag van vrouwen en meisjes. Zou dat ook regionaal nog kunnen verschillen? Ik ken alleen GG's in de Alblasserwaard, volgens mij is het daar echt nog anders ?

[DDD]

Ik zie op dit punt geen groot verschil met 30 jaar geleden, maar dat kan aan mij liggen. Als ik de bijdrage van JanRap lees, verbaast dat mij. Ik denk dat dit soort dingen in dorpen langer behouden blijven.

Ik ben opgegroeid in een redelijk behoudende stadsgemeente en daar liepen altijd al vrouwen en meisjes met een broek. Met de halvering van de huidige gemeente is het denk ik iets afgenomen.

[Posthoorn]

Nee. Halyburton beschrijft helder wat het ware geloof is. Hij zegt niet dat je het moment moet kunnen aanwijzen. Bovenstaand stukje legt de nadruk erop dat het ware geloof steeds sterker en overtuigender plaatsvindt waardoor je ook meer zekerheid krijgt.

Jaja...
Halyburton beschrijft het komen tot geloof zodanig dat er wel sprake is van een moment. Hij vindt dat eerste moment zelfs zo belangrijk dat hij het volgende hierover zegt: "....wanneer de satan, die boosaardige verklager, met Gods verlof, tot wijze einden, twistziek het rechtsgeding verzwakt en de zondaar aanhoudend lastig valt, is er geen nieuw of ander vonnis nodig om hem tot stilzwijgen te brengen en af te slaan: wanneer God Zich verwaardigt in Zijn goedertierenheid de eerste ontdekking te verlevendigen, die als een uittreksel uit het eerste vonnis is, dan wordt de ziel terstond gekalmeerd en de vijand beschaamd."

[Refojongere]

Hoe kijk je naar dit citaat?
Ik bedoel niet dat de gelovige ziel altijd bij haar eerste vereniging met Christus zulk een vaste en volle overtuiging heeft dat haar zonden vergeven zijn, of dat zij in het einde zal zalig worden - zodanig dat zij het vrijmoedig aan anderen durft zeggen en uitspreken, of dit ook met beslistheid voor zichzelf durft staande houden; ook bedoel ik niet dat zij zulk een klaar gezicht van haar genaden heeft, dat zij, als zij terugziet, met vertrouwen op het zien daarvan haar verkiezing, rechtvaardigmaking en zekerheid van zaligheid kan vaststellen. Tot deze twee soorten van overreding, de eerste gebouwd op een terugzien op onze genaden, onder de invloeden van de Geest der genade, waardoor wij in staat worden gesteld ze te onderscheiden, en er ons deel aan Christus uit vast te stellen; de andere gegrond op een woord van belofte, zoals dit: "Zijt goedsmoeds, uw zonden zijn u vergeven", door de Geest van God met kracht toegepast, bepalen de meesten het begrip van verzekering; in hoeverre met recht, zal ik nu niet onderzoeken.

[Posthoorn]

Hoe kijk je naar dit citaat?
Ik bedoel niet dat de gelovige ziel altijd bij haar eerste vereniging met Christus zulk een vaste en volle overtuiging heeft dat haar zonden vergeven zijn, of dat zij in het einde zal zalig worden - zodanig dat zij het vrijmoedig aan anderen durft zeggen en uitspreken, of dit ook met beslistheid voor zichzelf durft staande houden; ook bedoel ik niet dat zij zulk een klaar gezicht van haar genaden heeft, dat zij, als zij terugziet, met vertrouwen op het zien daarvan haar verkiezing, rechtvaardigmaking en zekerheid van zaligheid kan vaststellen. Tot deze twee soorten van overreding, de eerste gebouwd op een terugzien op onze genaden, onder de invloeden van de Geest der genade, waardoor wij in staat worden gesteld ze te onderscheiden, en er ons deel aan Christus uit vast te stellen; de andere gegrond op een woord van belofte, zoals dit: "Zijt goedsmoeds, uw zonden zijn u vergeven", door de Geest van God met kracht toegepast, bepalen de meesten het begrip van verzekering; in hoeverre met recht, zal ik nu niet onderzoeken.

Helemaal mee eens. Maar ondanks dat die vaste en volle overtuiging nog ontbreekt, weet de zondaar wél wat er gebeurd is. Oftewel, hij wéét waar hij aan twijfelt. Lees ook maar verder na deze passage.

[HersteldHervormd]

Ik merk een beetje een verkeerde tegenstelling. Van ‘Er zijn betere manieren om je als christen te onderscheiden’ tot ‘Doe dan maar een broek’. Ik begrijp ook niet zo goed wat er mis is met een rok of jurk en waarom het zo kort moet zijn. Is dat stoer ofzo? Ik begrijp het niet echt eigenlijk.

Soms kom ik op een onbekende plek en dan zie ik refo’s, ik herken ze dan, dat doet me dan goed. Ze vallen dan vooral op door de kleding en de eenvoudige haardracht en overige verzorging. Wat mij betreft hebben de mannen nog wel een inhaalslag te maken, de dames doen het beduidend beter.

Enfin, ik zie het als een goede gewoonte, al zou dit dan ook alleen uiterlijk zijn. Goede gewoontes zijn goed, de Heere God wil en kan dit echt zegenen. Het tot de spits drijven is niet nodig en daar is ook te weinig bijbelse grond voor.

[Refojongere]

Hoe kijk je naar dit citaat?
Ik bedoel niet dat de gelovige ziel altijd bij haar eerste vereniging met Christus zulk een vaste en volle overtuiging heeft dat haar zonden vergeven zijn, of dat zij in het einde zal zalig worden - zodanig dat zij het vrijmoedig aan anderen durft zeggen en uitspreken, of dit ook met beslistheid voor zichzelf durft staande houden; ook bedoel ik niet dat zij zulk een klaar gezicht van haar genaden heeft, dat zij, als zij terugziet, met vertrouwen op het zien daarvan haar verkiezing, rechtvaardigmaking en zekerheid van zaligheid kan vaststellen. Tot deze twee soorten van overreding, de eerste gebouwd op een terugzien op onze genaden, onder de invloeden van de Geest der genade, waardoor wij in staat worden gesteld ze te onderscheiden, en er ons deel aan Christus uit vast te stellen; de andere gegrond op een woord van belofte, zoals dit: "Zijt goedsmoeds, uw zonden zijn u vergeven", door de Geest van God met kracht toegepast, bepalen de meesten het begrip van verzekering; in hoeverre met recht, zal ik nu niet onderzoeken.

Helemaal mee eens. Maar ondanks dat die vaste en volle overtuiging nog ontbreekt, weet de zondaar wél wat er gebeurd is. Oftewel, hij wéét waar hij aan twijfelt. Lees ook maar verder na deze passage.

Dat wordt toch door Brakel ook niet ontkend?
Waar ik moeite mee heb is dat sommige prediking suggereert dat je pas een ware gelovige bent als je de vaste overtuiging hebt dat je zonden vergeven zijn. Die houdt zwakke gelovigen in het donker.

Kijk, en zulke tobbers die houdt Halyburton voor zalig. En trouwens, wat is belangrijker: je bekeringsmoment kunnen aanwijzen of dagelijks de toevlucht tot Christus nemen?

[TSD]

Hoe kijk je naar dit citaat?
Ik bedoel niet dat de gelovige ziel altijd bij haar eerste vereniging met Christus zulk een vaste en volle overtuiging heeft dat haar zonden vergeven zijn, of dat zij in het einde zal zalig worden - zodanig dat zij het vrijmoedig aan anderen durft zeggen en uitspreken, of dit ook met beslistheid voor zichzelf durft staande houden; ook bedoel ik niet dat zij zulk een klaar gezicht van haar genaden heeft, dat zij, als zij terugziet, met vertrouwen op het zien daarvan haar verkiezing, rechtvaardigmaking en zekerheid van zaligheid kan vaststellen. Tot deze twee soorten van overreding, de eerste gebouwd op een terugzien op onze genaden, onder de invloeden van de Geest der genade, waardoor wij in staat worden gesteld ze te onderscheiden, en er ons deel aan Christus uit vast te stellen; de andere gegrond op een woord van belofte, zoals dit: "Zijt goedsmoeds, uw zonden zijn u vergeven", door de Geest van God met kracht toegepast, bepalen de meesten het begrip van verzekering; in hoeverre met recht, zal ik nu niet onderzoeken.

Helemaal mee eens. Maar ondanks dat die vaste en volle overtuiging nog ontbreekt, weet de zondaar wél wat er gebeurd is. Oftewel, hij wéét waar hij aan twijfelt. Lees ook maar verder na deze passage.

Dat wordt toch door Brakel ook niet ontkend?
Waar ik moeite mee heb is dat sommige prediking suggereert dat je pas een ware gelovige bent als je de vaste overtuiging hebt dat je zonden vergeven zijn. Die houdt zwakke gelovigen in het donker.

Kijk, en zulke tobbers die houdt Halyburton voor zalig. En trouwens, wat is belangrijker: je bekeringsmoment kunnen aanwijzen of dagelijks de toevlucht tot Christus nemen?

Het punt van Posthoorn is niet dat Brakel dit zou ontkennen, maar Brakel zegt er ook weinig over in zijn beschrijving.

Het gaat denk ik ook niet over je bekeringsmoment kunnen aanwijzen. Het gaat er Posthoorn over of Christus je geopenbaard is, op zo’n manier dat je rust vond in Hem als jouw Zaligmaker. Dat is een moment waar je bij bent en wat je nooit meer vergeet. Hoezeer het dan later ook bestreden wordt.

Posthoorn heeft een punt dat Brakel in zijn beschrijving dat niet expliciet benoemd.

Ik kan in zoverre wel daarin mee, dat voor dat moment (wat voor mij niet persé samenvalt met de wedergeboorte) er van de kant van de zondaar geen ware rust is.