Gereformeerde Gemeenten

[Maanenschijn]

Ik meen deze stellingname een aantal risico’s met zich mee brengt.

Als eerste: je ontkent daarmee dat (ik blijf even bij mijn ingebrachte citaat) dat je alleen maar iemand kan liefhebben die je kent. Dus trekkende liefde kan alleen maar aanwezig zijn als je betrekking hebt op de Persoon die trekt.

Dat ontken ik zeker niet, alleen de vraag is, is iemand wedergeboren die alleen een trekkende liefde kent maar nog geen waar geloof heeft. Wat mij betreft moet het onderwijs naar zo iemand zijn, nog niet wedergeboren want je bent alleen wedergeboren als je behouden bent met daarbij wel het troostvolle onderwijs dat God nooit laat varen de werken Zijner handen en bij God blijven aanhouden en dan zal Hij zeker antwoorden en werken.

Het tweede risico is: deze (zoals ik begrijp pré-)gelovigen zoeken vaak naar een bijzondere openbaring. Een ervaring, een tekst, een gebeurtenis. En de Heere geeft die zeker niet altijd zo kennelijk.

Ik denk juist van niet. Juist als je de bewuste rechtvaardigmaking als een nadere weldaad ziet, gaat men op zoek naar een bijzondere of mystieke ervaring omdat dat een nadere weldaad is die niet iedereen meemaakt. Als je het juist simpel houdt, een waar geloof (zondag 7) of niet, is dit veel eenvoudiger toch?

Ik meen dat als de Heere werkt, zonden worden gezien en gevoeld als zonden, ingeleefd worden als zonden. Ik meen ook dat de Heere in Zijn Woord Zich (Christus) openbaart. Dat betekend dat de getrokken zondaar (zoals ook in mijn citaat) ondanks dat hij Christus niet zo kennelijk ziet, op grond van de beloften mag weten (zekerheid) dat hij zich voor een waar gelovige mag houden, de wedergeboorte deelachtig is. Christus openbaart zich door Woord en Geest. Dat is: in de Bijbel openbaart hij Zich en de Geest past dat toe. Dat is wanneer de ziel trilt hij over Hem hoort en leest. “Was ons hart niet brandende in ons als Hij met ons sprak”

Ik spreek liever zondag 7 van de HC na.
Vraag 21: Wat is waar geloof?
Antwoord: Waar geloof is een stellig weten waardoor ik alles voor betrouwbaar houd, wat God ons in zijn Woord geopenbaard heeft.
Tegelijk is het een vast vertrouwen, dat de Heilige Geest door het evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen aan anderen, maar ook aan mij vergeving van de zonden, eeuwige gerechtigheid en eeuwig heil door God geschonken zijn, enkel uit genade, alleen op grond van de verdienste van Christus.

Dat is het ware geloof en dat is zeker niet alleen voor de sterken of standvastigen maar ook voor de kleingelovigen die dit nauwelijks kunnen bevatten, Hij ook voor mij?
En ook voor de aangevochten en twijfelende personen.
Het is een vast onderdeel van het ware geloof, een vast vertrouwen en vergeving van zonden door de verdienste van Christus.

Het is dan mogelijk van belang om verder door te denken HOE Christus Zich aan de ziel openbaart en HOE daar die ziel mee omgaat.

Dat is een geheimenis wat pas achteraf, na het ware geloof, bezien kan worden. Niet vooraf. Natuurlijk wel in de prediking maar het mag geen enkele rust geven of scheppen voor de bevestiging van het ware geloof.

Kort samengevat:
Wat mij betreft is het heel eenvoudig.

- Wanneer is iemand wedergeboren, of kan zeggen wedergeboren te zijn?
Bij een waar geloof.

- Wat is een waar geloof?
Zie citaat zondag 7.

Wanneer het leven precies begint kunnen wij dus niet zeggen, alleen achteraf.

Dank voor je uitgebreide reactie. Ik meen dat we met bovenstaande dicht bij elkaar zitten mbt deze zaken. Ik denk dat we wat verschillen mbt tot de trekkende en wederkerende liefde. Ik plaats dat binnen het geloof en wedergeboorte.

Ik ben vandaag wat te druk om uitgebreid te reageren, excuus.

[huisman]

@JanRap, ik vind het heel vervelend dat je suggereert dat we het allemaal eens zijn, terwijl ik duidelijk aangeef dat dit niet het geval is. Pastoraliteit is niet het einde van alle tegenspraak. En je moet geen eenheid suggereren die er niet is.

Het zit je wel hoog. Je weet ook dat jouw positie gedeeld wordt door veel puriteinen en de andere positie door veel nadere reformatoren.
Ken je de gedenkschriften van Halyburton? Zijn geestelijke gang staat voor een groot deel in het kennen van zijn ellende. Het gevaar van jouw positie is dat sommigen (jij niet!) dat voor het gemak maar overslaan.
Volgens mij is ons verschil dat jij al het werk voor de bewuste rechtvaardiging voor de wedergeboorte zet en ik het vind behoren bij de wedergeboorte. Ik kan goed met het verschil leven en zie aan beide kanten gevaren.

[JanRap]

@JanRap, ik vind het heel vervelend dat je suggereert dat we het allemaal eens zijn, terwijl ik duidelijk aangeef dat dit niet het geval is. Pastoraliteit is niet het einde van alle tegenspraak. En je moet geen eenheid suggereren die er niet is.

Het zit je wel hoog. Je weet ook dat jouw positie gedeeld wordt door veel puriteinen en de andere positie door veel nadere reformatoren.
Ken je de gedenkschriften van Halyburton? Zijn geestelijke gang staat voor een groot deel in het kennen van zijn ellende. Het gevaar van jouw positie is dat sommigen (jij niet!) dat voor het gemak maar overslaan.
Volgens mij is ons verschil dat jij al het werk voor de bewuste rechtvaardiging voor de wedergeboorte zet en ik het vind behoren bij de wedergeboorte. Ik kan goed met het verschil leven en zie aan beide kanten gevaren.

@ Posthoorn, Onvoorstelbaar. Tijd geleden dat ik zo'n knetterharde opmerking gehoord of gelezen heb. U verwijt mij dat ik meende eenheid te bespeuren. Het moet niet gekker worden. En dat nota bene terwijl er de laatste weken zo veel mooie en zinvolle postings waren.

[Refiosi]

Dank voor alle steken onder water, maar waar het mij omgaat is dat de prediking van ds Visscher inderdaad een heldere evangelieprediking is.
In welke hoek of flank je dat ook zet zal me een zorg zijn. Het is een prediking die ik vroeger breed hoorde binnen de GG.
En als in die podcast er gedaan wordt alsof dat worstelen met heilszekerheid amper een probleem is binnen de GG, het aanbod van genade goed functioneert en dat de GGiN net zo goed samen kan met de GG, en wel licht kritisch spreekt over de HHK en doet alsof de GG geen geïsoleerd bolwerk is, ja dan valt het me wat tegen. Want ik ben er van overtuigd dat ds. Visscher het wel ziet.
Van der Schans schetste mi een eerlijker beeld.

Get over it! Wat heeft het voor nut in te zoomen op allerlei predikanten, strominkjes, meninkjes en kritiekjes van een kerkverband waar je niet toe behoort. Deze man staat gewoon voor zijn kerkverband en de prediking die daarin klinkt.

[Refiosi]

@JanRap, ik vind het heel vervelend dat je suggereert dat we het allemaal eens zijn, terwijl ik duidelijk aangeef dat dit niet het geval is. Pastoraliteit is niet het einde van alle tegenspraak. En je moet geen eenheid suggereren die er niet is.

Het zit je wel hoog. Je weet ook dat jouw positie gedeeld wordt door veel puriteinen en de andere positie door veel nadere reformatoren.
Ken je de gedenkschriften van Halyburton? Zijn geestelijke gang staat voor een groot deel in het kennen van zijn ellende. Het gevaar van jouw positie is dat sommigen (jij niet!) dat voor het gemak maar overslaan.
Volgens mij is ons verschil dat jij al het werk voor de bewuste rechtvaardiging voor de wedergeboorte zet en ik het vind behoren bij de wedergeboorte. Ik kan goed met het verschil leven en zie aan beide kanten gevaren.

@ Posthoorn, Onvoorstelbaar. Tijd geleden dat ik zo'n knetterharde opmerking gehoord of gelezen heb.

Tip: lees even je eigen berichten terug, van de afgelopen weken.

[Ad Anker]

Dank voor alle steken onder water, maar waar het mij omgaat is dat de prediking van ds Visscher inderdaad een heldere evangelieprediking is.
In welke hoek of flank je dat ook zet zal me een zorg zijn. Het is een prediking die ik vroeger breed hoorde binnen de GG.
En als in die podcast er gedaan wordt alsof dat worstelen met heilszekerheid amper een probleem is binnen de GG, het aanbod van genade goed functioneert en dat de GGiN net zo goed samen kan met de GG, en wel licht kritisch spreekt over de HHK en doet alsof de GG geen geïsoleerd bolwerk is, ja dan valt het me wat tegen. Want ik ben er van overtuigd dat ds. Visscher het wel ziet.
Van der Schans schetste mi een eerlijker beeld.

Get over it! Wat heeft het voor nut in te zoomen op allerlei predikanten, strominkjes, meninkjes en kritiekjes van een kerkverband waar je niet toe behoort. Deze man staat gewoon voor zijn kerkverband en de prediking die daarin klinkt.

Eens, het is ook heel goed dat hij dat doet. Toch heb ik daar wel vragen bij. Ik snap het onbevredigende gevoel van HHR prima.
1. Er zijn veel kerkelijke, keurig levende mensen die het ware geloof missen. Ze leven mee, zijn altijd in de kerk, willen leven zoals God dat van hen vraagt maar zeggen zelf geen waar geloof te hebben. Ds. Visscher komt dan met het Bijbelse bewijs van de rijke jongeling, een voorbeeld dat keurige mensen ook ongelovig kunnen zijn. Maar dat vergelijk gaat mank. Dat zegt v.d. Schans ook wel maar wordt niet goed uitgewerkt. De rijke jongeling dacht het van zichzelf, de groep mensen die genoemd wordt dacht het van zichzelf níet. Dat is echt een verschil. Ik heb daar ook veel vragen over. Wat moeten we dan tegen deze mensen zeggen: lees je bijbel en bid tot de Heere. Prima natuurlijk, ik vind het wat onbevredigend. Hoe komt het toch. V.d. Schans probeert voorzichtig uit te leggen dat het ook een gevolg van de prediking kan zijn.
2. Ds. Visscher doet net alsof de GG heel breeddenkend is richting andere kerken. Hij noemt dan de Haamstedeconferentie. (Daar komen toch echt heel weinig GGdominees is mijn beleving) Hij noemt het boekje van ds. Hoogerland. (Wordt daar echt iets mee gedaan naast het alleen instemmend knikken en er wat over praten?)
3. GG en GGiN: ook dat bagatelliseert ds. Visscher een beetje. Dat vind ik best apart. V.d. Schans verduidelijkt dat ook nog wat.
4. Verdere dwangmatigheid tot eenvormigheid is heilloos, zegt v.d. Schans. Daar zit ook wel wat in. Die dwangmatigheid is soms best te merken.

[GG links]

Dank voor alle steken onder water, maar waar het mij omgaat is dat de prediking van ds Visscher inderdaad een heldere evangelieprediking is.
In welke hoek of flank je dat ook zet zal me een zorg zijn. Het is een prediking die ik vroeger breed hoorde binnen de GG.
En als in die podcast er gedaan wordt alsof dat worstelen met heilszekerheid amper een probleem is binnen de GG, het aanbod van genade goed functioneert en dat de GGiN net zo goed samen kan met de GG, en wel licht kritisch spreekt over de HHK en doet alsof de GG geen geïsoleerd bolwerk is, ja dan valt het me wat tegen. Want ik ben er van overtuigd dat ds. Visscher het wel ziet.
Van der Schans schetste mi een eerlijker beeld.

Get over it! Wat heeft het voor nut in te zoomen op allerlei predikanten, strominkjes, meninkjes en kritiekjes van een kerkverband waar je niet toe behoort. Deze man staat gewoon voor zijn kerkverband en de prediking die daarin klinkt.

Eens, het is ook heel goed dat hij dat doet. Toch heb ik daar wel vragen bij. Ik snap het onbevredigende gevoel van HHR prima.
1. Er zijn veel kerkelijke, keurig levende mensen die het ware geloof missen. Ze leven mee, zijn altijd in de kerk, willen leven zoals God dat van hen vraagt maar zeggen zelf geen waar geloof te hebben. Ds. Visscher komt dan met het Bijbelse bewijs van de rijke jongeling, een voorbeeld dat keurige mensen ook ongelovig kunnen zijn. Maar dat vergelijk gaat mank. Dat zegt v.d. Schans ook wel maar wordt niet goed uitgewerkt. De rijke jongeling dacht het van zichzelf, de groep mensen die genoemd wordt dacht het van zichzelf níet. Dat is echt een verschil. Ik heb daar ook veel vragen over. Wat moeten we dan tegen deze mensen zeggen: lees je bijbel en bid tot de Heere. Prima natuurlijk, ik vind het wat onbevredigend. Hoe komt het toch. V.d. Schans probeert voorzichtig uit te leggen dat het ook een gevolg van de prediking kan zijn.
2. Ds. Visscher doet net alsof de GG heel breeddenkend is richting andere kerken. Hij noemt dan de Haamstedeconferentie. (Daar komen toch echt heel weinig GGdominees is mijn beleving) Hij noemt het boekje van ds. Hoogerland. (Wordt daar echt iets mee gedaan naast het alleen instemmend knikken en er wat over praten?)
3. GG en GGiN: ook dat bagatelliseert ds. Visscher een beetje. Dat vind ik best apart. V.d. Schans verduidelijkt dat ook nog wat.
4. Verdere dwangmatigheid tot eenvormigheid is heilloos, zegt v.d. Schans. Daar zit ook wel wat in. Die dwangmatigheid is soms best te merken.

Tis alsof ik dit geschreven heb.

[Terri]

Het stukje van Halyburton is héél wat helderder dan de beschrijving van Brakel. Ik heb een stukje uit punt h. van Brakel gehaald dat waarschijnlijk overeenkomt met wat Halyburton beschrijft: "Hem aannemen, zich zonder enige uitbeding ganselijk aan Hem overgeven, en het op Hem zetten..." Maar hoe dit toegaat, beschrijft Brakel niet. Halyburton doet dat wél.

Dat ben ik op zich met je eens, ik vind het daarom ook echt nog steeds een prachtig stukje wat je citeerde. Alleen Halyburton beschrijft de 'zaak', maar wanneer hij zegt dat een zondaar daar niet altijd direct persoonlijke en toepassende conclusies uit durft te trekken, dan zit daar wel een wereld achter, Brakel gaat daar met zijn pastorale toon wel op in.
Ik zou ze zéker niet tegen elkaar willen uitspelen op dit punt.

Eens met TSD. Ik mis bij Posthoorn oog voor deze wereld erachter.
Juist Halyburton onderscheidt de daad van het geloof (toevluchtnemend geloof) van het verzekerd geloof dat je een waar geloof hebt of dat je heel bewust beseft dat je gerechtvaardigd bent.

Als je dat niet doet, dan laat je kleingelovigen in het donker terwijl ze wel de toevlucht tot Christus hebben genomen.

@ Refojongere, Het is prachtig dat we elkaar kunnen vinden ( toch?) in de wijze waarop zowel Brakel als Halyburton de zaken onder woorden brengen. Dan kun je nog de voorkeur houden voor of de nadere precisering van Halyburton, of misschien voor de nog wat meer pastorale en royale benadering van Brakel, maar als we deze koers varen varen we een goede koers. Zelf ben ik eerlijk gezegd wel beducht voor een al te nauwkeurige omschrijving van de wijze waar op God geloof werkt in de harten van zondaren. Dan ga je in de richting van een systematisering. Echter Brakel en Halyburton blijven hier voor bewaard. Alles wat ze omschrijven doen ze met pastorale bewogenheid.

Mooie reactie @JanRap helemaal mee eens.

[Scheepsbel]

Weldaden in Christus; één rechtvaardigmaking

God geeft in Christus de uitverkoren, geroepen zondaar drie weldaden. Hij geeft er wel meer, maar Hij geeft vóór alle andere hem drie weldaden!

De eerste is de vergeving der zonden, de uitdelging van de schuld. Niet zodra is een mens in aanraking met Christus Jezus gekomen, of God toont Zijn getrouwheid en rechtvaardigheid. Hij vergeeft de zonden. “Indien wij onze zonden belijden”, zegt de apostel Johannes, “Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve” (1 Joh. 1:9).

De tweede weldaad, die God in Christus de zondaar die geroepen is, schenkt, is het recht op het eeuwige leven. Het recht op het tijdelijke, op het geestelijke, en op het eeuwige leven. Wie dit recht mist, die kan bij God niet terecht, want: “Die tot God komt”, zegt de apostel Paulus, “moet geloven dat Hij is, en een Beloner is dergenen die Hem zoeken” (Hebr. 11:6).

Maar bij deze twee zegeningen blijft het niet. God geeft nog een derde, en dat is de wedergeboorte. En omdat de wedergeboorte (niet wat de tijd betreft, maar wat de orde betreft) de derde weldaad is, zo is zij het kenmerk van de rechtvaardigmaking, het kenmerk van het bezit van de vergeving der zonden en van het recht op het eeuwige leven. Dus is het onmogelijk, dat de wedergeboorte aan de rechtvaardigmaking zou vooraf gaan. Maar even onmogelijk is het, dat iemand zou gerechtvaardigd kunnen zijn zonder de wedergeboorte deelachtig te wezen. De wedergeboorte is het kenmerk van de rechtvaardigmaking. Daarom zegt de apostel Paulus – als u wilt, dan kunt u de aantekeningen aan de rand [de kanttekeningen bij de Statenvertaling] zelf opslaan – “Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest” (Rom. 8:1). Hieruit volgt dat de rechtvaardigmaking met de wedergeboorte of de vernieuwing een gevolg is van de vereniging met Christus. Maar waarom is er voor degene die in Christus Jezus is, geen verdoemenis? Omdat de tweede Persoon, de Zoon Gods, mens werd in de plaats van de uitverkoren zondaar, en mens geworden zijnde, voor deze zondaar de vloek heeft gedragen, de vloek van de Wet, de straf heeft gedragen en aan de Wet gehoorzaamheid heeft betoond.

Voelt u nu wel dat de rechtvaardigmaking met de vernieuwing of wedergeboorte een gevolg is van de vereniging met Jezus Christus? Of, zoals het altijd in de Kerk van Christus geleerd is, een vrucht is van het zaligmakend geloof? Zo leert dan ook de apostel in het begin van Romeinen 5, waar hij zegt: “Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus”.

Nu volgt hieruit dat er maar één rechtvaardigmaking is. Er zijn mensen (hoe de mensen er aan komen, weet ik niet) er zijn mensen die van meer dan één rechtvaardigmaking spreken. Zij spreken van een rechtvaardigmaking uit de vrucht en van een rechtvaardigmaking uit het geloof. Zij spreken ook van een standelijke rechtvaardigmaking. Daar is geen spoor van in de Heilige Schrift. Daar wordt niets van gevonden in de Catechismus en lees eens achter in uw boekje de belijdenis van Guido de Brès, de 37 Artikelen des geloofs en sla eens het artikel op over de rechtvaardigmaking. Daar zult u het gezegd vinden, en geliefden, de Catechismus zegt het op dezelfde manier. De Kerk van Christus zegt het ook op deze wijze, en wat meer zegt en alles betekent: God zegt het zo, want Zijn Woord zegt het zo.

Wanneer dan iemand, geliefden, deze dingen zou splitsen en onderscheid maken tussen dingen waarin volstrekt geen onderscheid mag gemaakt worden, dan toont men dat men de dingen niet verstaat. Want u moet nooit denken dat de rechtvaardigmaking en heiligmaking ingewikkelde zaken zouden zijn. De rechtvaardigmaking van een mens is de gerechtigheid van Christus. Want daar is er maar Eén rechtvaardig, en daarom zeg ik: De rechtvaardigmaking van een mens is de gerechtigheid van Christus. Als een mens deze gerechtigheid omhelst, dan is hij in het oog van een rechtvaardig en heilig God rechtvaardig, rechtvaardig zoals God hem hebben wil. En de omhelzing van de gerechtigheid van Christus geschiedt door het geloof. Zo heeft dan de apostel Paulus kunnen zeggen in de brief aan de Kolossenzen: “Gij zijt in Hem volmaakt” (Kol. 2:10).

[Mannetje]

Bron: ds. J.P. Paauwe

[Refojongere]

Ik vind Halyburtons beschrijving zeer kernachtig. Wat hij beschrijft is Bijbels, is waar, is pastoraal. Maar je kunt er níét alle kanten mee uit. En als sommigen zich daaraan stoten, dan zij dat maar zo.

Het zal wel niet mogen in een GG topic. Maar ik haal met instemming ds. A. van Brummelen aan:

"Wedergeboorte is volstrekt noodzakelijk. Van de bekering als absoluut ingrijpend moment echter kunnen wij hetzelfde niet zeggen. Van de dagelijkse bekering toch in onze catechismus voorgesteld, als een over geheel het christelijk leven zich uitstrekkende afsterving van de oude en opstanding van de nieuwe mens spreken wij hier niet. De bekering nu in de zin van het absolute moment veronderstelt een grovere of fijnere afwijking van de waarheid of de gerechtigheid. Nu staan wij evenwel maar al te vaak voor het feit, dat niet van allen gezegd kan worden dt zij zich in zulk een staat van afwijking hebben bevonden. Er komen situaties voor, dat iemand van kindsbeen af als een wedergeborene leeft. In zodanige mensen werkt God zo onmerkbaar, dat zij geen scherpomlijnde ommekeer in hun leven gewaar worden. Goed, zij mogen wel perioden kennen, waarin de genade krachtig in hen begon door te werken, maar een ommekeer van dood tot leven, uit de toestand van onwetendheid, onverschilligheid, wereldlust, ongeloof, vijandschap, eigengerechtigheid naar het tegenovergestelde, kennen zij niet. Bekering is verandering van zin en wil, doen en laten. Nu spreekt het geheel vanzelf, dat deze niet op bijzondere tijd en manier gebeurt, wanneer ze reeds in de kinderjaren in de wedergeboorte tot stand is gebracht. Het kan dus komen tot verzekering van de staat der genade, zonder de wetenschap van een geschiedenis der bekering achter zich te hebben. De dagelijkse bekering levert voldoende grond op om zich van zijn wedergeboorte te verzekeren. Precies hetzelfde kan gezegd worden van het wandelen in de vreze Gods in het algemeen. Stelt u zich voor – wanneer u kunt ademen en spreken; wanneer u zich kunt bewegen als een levend mens, gaat u dan twijfelen of u echt wel leeft, omdat u niet weet wanneer dit leven in u gebracht is? Velen doen totaal verkeerd. Zij gaan rusten op het moment van bekering van toen en toen.
Daarbij blijven ze de jaren door. Ze meten iedereen af naar hun maat. Twee dwaalwegen treden daarbij vaak op. De eerste is een nameloze hoogmoed en zelfverzekerdheid. Een bikkelharde gestalte van pure eigenwaan. De andere is van telkens opkomende twijfel of het toen wel echt geweest is en of men niet zichzelf alles heeft verbeeld. Ook daar cirkelt men onophoudelijk om de eigen as. Wie zich enkel uit zijn bekering van toen en toen verzekeren wil, zou zelfs gevaar lopen om zich schromelijk te misleiden.

Het is heel opmerkelijk, dat er in de Heilige Schrift zo weinig geschiedenissen van absolute bekering in een acuut moment meegedeeld worden. Vele, die er voor doorgaan zijn het zelfs niet. Dit tekent iets, met name, dat de hoofdvraag niet is: hoe bent u op de weg gekomen, maar bent u werkelijk op de weg? Welnu, wie een mishagen in zichzelf heeft, niet alleen wegens zijn dadelijke zonden, maar ook wegens zijn onberekenbaar tekort in de dienst van God en zich daarom voor Hem verootmoedigt; wie zijn heil alleen in Christus zoekt; wie een afkeer in zich bespeurt van de zonde, omdat deze Gods eer en recht tekort doet en een ernstig voornemen om Hem in alles gehoorzaam te zijn – zo één mag dan misschien wel geen geschiedenis en geruchtmakende verhalen van zijn bekering kunnen vertellen, hij draagt toch de kentekenen van de echt bekeerde mens in zich. Wanneer onze vaderen de gemeenteleden opriepen om zich voor het Heilig Avondmaal te onderzoeken, bepaalden ze zich tot deze vragen. Ze spraken ten enenmale niet over 'tijd en wijze'."

[Refiosi]

Dank voor alle steken onder water, maar waar het mij omgaat is dat de prediking van ds Visscher inderdaad een heldere evangelieprediking is.
In welke hoek of flank je dat ook zet zal me een zorg zijn. Het is een prediking die ik vroeger breed hoorde binnen de GG.
En als in die podcast er gedaan wordt alsof dat worstelen met heilszekerheid amper een probleem is binnen de GG, het aanbod van genade goed functioneert en dat de GGiN net zo goed samen kan met de GG, en wel licht kritisch spreekt over de HHK en doet alsof de GG geen geïsoleerd bolwerk is, ja dan valt het me wat tegen. Want ik ben er van overtuigd dat ds. Visscher het wel ziet.
Van der Schans schetste mi een eerlijker beeld.

Get over it! Wat heeft het voor nut in te zoomen op allerlei predikanten, strominkjes, meninkjes en kritiekjes van een kerkverband waar je niet toe behoort. Deze man staat gewoon voor zijn kerkverband en de prediking die daarin klinkt.

Eens, het is ook heel goed dat hij dat doet. Toch heb ik daar wel vragen bij. Ik snap het onbevredigende gevoel van HHR prima.
1. Er zijn veel kerkelijke, keurig levende mensen die het ware geloof missen. Ze leven mee, zijn altijd in de kerk, willen leven zoals God dat van hen vraagt maar zeggen zelf geen waar geloof te hebben. Ds. Visscher komt dan met het Bijbelse bewijs van de rijke jongeling, een voorbeeld dat keurige mensen ook ongelovig kunnen zijn. Maar dat vergelijk gaat mank. Dat zegt v.d. Schans ook wel maar wordt niet goed uitgewerkt. De rijke jongeling dacht het van zichzelf, de groep mensen die genoemd wordt dacht het van zichzelf níet. Dat is echt een verschil. Ik heb daar ook veel vragen over. Wat moeten we dan tegen deze mensen zeggen: lees je bijbel en bid tot de Heere. Prima natuurlijk, ik vind het wat onbevredigend. Hoe komt het toch. V.d. Schans probeert voorzichtig uit te leggen dat het ook een gevolg van de prediking kan zijn.
2. Ds. Visscher doet net alsof de GG heel breeddenkend is richting andere kerken. Hij noemt dan de Haamstedeconferentie. (Daar komen toch echt heel weinig GGdominees is mijn beleving) Hij noemt het boekje van ds. Hoogerland. (Wordt daar echt iets mee gedaan naast het alleen instemmend knikken en er wat over praten?)
3. GG en GGiN: ook dat bagatelliseert ds. Visscher een beetje. Dat vind ik best apart. V.d. Schans verduidelijkt dat ook nog wat.
4. Verdere dwangmatigheid tot eenvormigheid is heilloos, zegt v.d. Schans. Daar zit ook wel wat in. Die dwangmatigheid is soms best te merken.

Ik heb hier weinig op te zeggen. Vroeger verdedigde je dit soort standpunten en nu heb je er ineens vragen bij en snap je het niet. Ik kan daar niet zoveel mee. Er zijn wijze en dwaze maagden. Er is kaf en koren. Er is velerlei ondergrond waar zaad op gestrooid wordt. Enz. En er moet toch een wonder gebeuren. Het geloof is niet aller.

Maar dit weet je allemaal best. Dus ik laat het er verder bij.

[Ad Anker]

Ik heb hier weinig op te zeggen. Vroeger verdedigde je dit soort standpunten en nu heb je er ineens vragen bij en snap je het niet. Ik kan daar niet zoveel mee. Er zijn wijze en dwaze maagden. Er is kaf en koren. Er is velerlei ondergrond waar zaad op gestrooid wordt. Enz. En er moet toch een wonder gebeuren. Het geloof is niet aller.

Maar dit weet je allemaal best. Dus ik laat het er verder bij.

Het zijn voor mij om bepaalde redenen indringende vragen die me bezig houden. Jij kunt er niet veel mee. Wellicht zijn er anderen die hier een licht over kunnen laten schijnen.

[Forummer]

Als ik mij niet vergis ben weg uit de GG. Ik zou denken dat het vanzelf een keer tijd wordt om vooruit te kijken en je druk te maken om je nieuwe kerkverband.

Dit is natuurlijk een beetje flauwe jij-bak.

Ik heb de podcast ook geluisterd. En, in tegenstelling tot de aanwezige ouderling klinkt er weinig zelfreflectie door in de antwoorden van ds Visscher.

- Verschillen met de GGiN zijn er eigenlijk niet;
- We zijn druk bezig met kerkelijke eenheid;
- De HHK heeft minder duidelijke lijnen vanuit het Gereformeerd belijden;
- Lijkt een beetje trots dat de GG grossiert in allerlei andere kerken met uit hen afkomstige predikanten en andere ambten;
- Er is geen sprake dat de prediking aanleiding vormt tot het missen van geloofszekerheid;

Eigenlijk vond ik het best een wat verdrietige uitzending waarin twee broeders uit het zelfde verband elkaar corrigeerde. En dat bedoel ik niet zo zeer als een zure reactie, maar een onbevangen luisteraar zal denk ik mijn gevoel herkennen.

Herkenbaar.

Wat bij mij vooral bleef hangen, was het volgende stukje:

Interviewer:

"Maar er zijn mensen die daar hun hele leven lang op wachten en die misschien 80, 90, worden en zeggen: ik heb dat nog nooit gekregen. Wat is dan de boodschap aan zulke mensen?"

Ds. Visscher:

"De boodschap aan zulke mensen is: de Bijbel lezen, naar de kerk gaan, je knieën buigen en, kijk, ik kan mensen niet tot het geloof dwingen, dat hoef ik ook helemaal niet te doen, ik moet alleen de Bijbel uitleggen en wijzen op de weg der middelen, en gewoon, om Licht bidden, je knieën buigen. En dan zullen er mensen zijn, die misschien wat je zegt, tot het einde van hun leven, dat kom ik ook tegen, maar er zullen ook andere mensen zijn die door de Bijbel tot het Licht komen en wat God allemaal in het verborgene doet, dat laten we aan de Heere over.

Als dit de boodschap is aan mensen die hun hele leven in de kerk komen en trouw de Bijbel lezen...

2 Korinthe 5:
19. Want God was in Christus de wereld met Zichzelven verzoenende, hun zonden hun niet toerekenende, en heeft het woord der verzoening in ons gelegd.
20. Zo zijn wij dan gezanten van Christuswege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christuswege: Laat u met God verzoenen.
21. Want Dien Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem.

Zo preekt ds. W. Visscher! Vind het toch wel lastig dat een predikant wordt beoordeeld op een podcast en niet op zijn preken.
Ik heb zijn prekenboekjes over openbaringen gelezen en dat waren stuk voor stuk evenwichtige preken.

Heb gisteren de podcast geluisterd. Was dat niet van plan maar het kwam 'toevallig' op youtube voorbij.

Ik begrijp de opmerkingen die hier geuit worden. Maar, hoewel Dick en Daniël geen aanvallende vragen stelden, waren het wel vragen die soms een wat negatieve lading konden hebben, hoe open ze ook gesteld werden. Ik begrijp daarom de 'verdedigende' houding van ds Visscher wel. En als zijn eigen broeder dan ook nog wat kanttekeningen plaatst bij zijn opmerkingen, snap ik dat ie niet helemaal op zijn gemak zit en het gesprek daarom niet echt uit de verf komt.

Ds Visscher is echt een sympathieke predikant en ik mocht zijn preken altijd graag horen. Oftewel de Boodschap waarvoor hij geroepen is om die uit te dragen, komt in zijn preken echt beter uit de verf dan in deze podcast. Dat wil ik toch gezegd hebben!

[Job]

Maar mag ds. Visscher gewoon zeggen wat hij wil zeggen en ook wat hij klaarblijkelijk vindt?

Er wordt hier weleens geklaagd dat er gepreekt wordt met een raster over de Schrift. Of dat dominees teksten ombuigen richting een eigen theologie.

Dat gebeurt nu ook met de uitspraken ds. Visscher. Hij wordt geacht zegsman te zijn van een groep mensen die kritisch is over bepaalde zaken. Nu hij het niet verwoordt op de wijze zoals zij over bepaalde dingen denken of wat zij zelfs verwacht hadden te horen, ontstaat er een error. En moet het kloppend gemaakt worden en wordt hier zelfs uitgelegd wat hij eígenlijk vindt.