Ja, mijn bezwaar tegen Halyburton is vergelijkend met dat op jouw stelling.Posthoorn schreef:@Maanenschijn, het stukje van Halyburton is duidelijk genoeg. Halyburton beschrijft duidelijk de 'bijzondere ervaring' van de zondaar die gerechtvaardigd wordt. Richt zich daar je bezwaar tegen?
Verder, in Johannes 17:3 staat: "Dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, en Uw Zoon Jezus Christus, Die Gij gezonden hebt."
In Joh. 6:40 gaat het over: "....een ieder die de Zoon aanschouwt en in Hem gelooft..."
In Jes. 52:6 lezen we: " Daarom zal Mijn volk, daarom zal het Mijn Naam in dien dag kennen, dat Ik het Zelf ben, Die spreek: Zie, hier ben Ik."
Ik ben van mening dat het omhelzen of toepassen van (de dood en opstanding) Christus niet op een moment plaats vind of op dat moment toepasselijk is op een zielsgesteldheid.
Ik meen dat het de gewone weg is dat de Heilige Geest door het lezen van Woord geleidelijk zicht geeft op Christus. Door geloof te geven van de beloften, door de ziel doemwaardig te maken en liefde tot Christus te geven. Waarbij vaak achteraf gezien wordt: Ik mag Hem zien, door het Woord.
Dan zijn we ook weer terug bij de tollenaar: hij was gerechtvaardigd toen hij naar huis ging. Net wat @Huisman zegt. En dat is zelfs losstaand van hoe hij dat op dat moment heeft ervaren. Maar hij kwam tot de belijdenis dat een zondaar was. En voor degenen die zichzelf als zondaar kennen is Christus toegepast en de ziel wedergeboren.
Ik ontken geen voorbereidend werk. Er kan onrust zijn, er kan werkheiligheid zijn, er kunnen indrukken zijn. Maar als daar de hartelijke belijdenis is: Wees mij de zondaar genadig, kan het niet anders zijn dat daarbij Christus geschonken wordt. Dat dan zeker ook de kennis van zijn Persoon meer en meer zal toenemen.
