Gereformeerde Gemeenten

[huisman]

Ik vind het verdrietig dat deze discussies altijd op hetzelfde uitlopen. Een partij forummers die het (gelukkig maar) niet herkennen maar die dan ook zeggen dat het dus niet waar is of een karikatuur of, of, of...
Terwijl er genoeg, nee te veel forummers zijn die hun persoonlijke ervaringen delen rondom dit soort prediking en de bijbehorende worstelingen.
We kunnen toch niet ontkennen dat er iets fout gaat in bepaalde predikingen? Als er zoveel mensen hier tegenaan lopen? Dezelfde 'karikatuur schetsen'?

Waar lees je dat soort reactie dan? Mij viel juist op dat het tegenovergestelde gebeurde. In de overtreffende trap buitelt men over elkaar heen om iets van de GG en/of de GGiN te vinden. Waarbij men dan juist nog zegt (in eigen woorden): "als het in de GG zo is dan is het in de GGiN al helemaal zo". Zonder dat men dat onderbouwt. Echt zielig gedrag. En ik zie vrijwel geen reacties die tegengas geven, ook ik heb besloten om dit soort terugkerende discussies voortaan te mijden. Als je als lid iets vindt van de prediking dan zijn daar andere processen voor dan refoforum.nl. Je kan naar de dominee, kerkenraad, classis etc. En mocht dat allemaal geen gewenst effect hebben dan zou ik me afvragen of ik wel op de juiste plek zit. Het gal spuwen hier komt echt mijn neus uit (en ik vind persoonlijk dat het ook niet getuigd van een ander leven te kennen)

De GGiN leert een voorwaardelijk aanbod en daarmee is mijn stelling dat het in de GGiN helemaal zo is voldoende onderbouwt. Er wordt de onbekeerde niets aangeboden.

Ik ben geen lid van de GGiN en zal het om vele redenen ook niet worden maar wat jij hier zegt is bewijsbaar onjuist.

Lees deze 10 preken van ds. J. Roos en je zult je stelling moeten terugnemen.

https://www.deboekenkamer.nl/tweedehand ... zen_46660/

Een preek heeft als thema: Wie van ons kan Jezus’ gouden handen aanprijzen?
1. Omdat Jezus’ handen u zegenen.
2. Omdat Jezus’ handen u versterken.
3. Omdat Jezus’ handen u beschermen.

Hij besluit een preek met het gedicht:

Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen.
Graveer Gij ze daarin met onuitwisbaar schrift.
Dat niets of niemand ze meer ooit daaruit kan branden.
ook niet als satan ze straks als de tarwe zift.

En zegt dan o.a. dat hij de hele gemeente in Zijn handen wil leggen. Gebed: Ik leg de namen van de gemeente in Uw handen.

Deze preek is voluit een Christus prediking en dat geldt voor de andere 9 preken ook.

Nu lees ik dat jij nooit een preek uit dit kerkverband heb gelezen of beluisterd. Dan is jouw opmerking wel heel lastig te plaatsen in een christelijke context.

[Posthoorn]

Dank je wel voor je antwoord. Ik herken me er in.

Wat ik wel moeilijk vind is dat zaken soms tegenover elkaar komen te staan. Ik wil niet te persoonlijk worden, maar toch iets: wat heb ik vaak gebeden of de Heere mij wilde bekeren zoals het in de ‘boekjes over vroeger’ stond. De serie ‘Komt luistert toe’ heb ik wel meermalen gelezen. Je gaat je zelf afmeten aan ervaringen van anderen. Die komen tegenover je eigen ervaringen te staan. De Heere heeft dat anders gemaakt. En geleerd dat Hij Zijn eigen wegen gaat.

In de prediking kan het zelfde gebeuren. En dat gebeurt op sommige plaatsen ook. Daar moeten we ogen niet voor sluiten. Daar waar de ernst van ons verloren zijn klinkt, maar ook Christus ruim gepreekt wordt klinkt de bazuin helder en wil de Heere werken. In aanvang en voortgang.

Overigens leent dit zich meer voor een gesprek dan een webpagina. .

God heeft met ieder mens Zijn eigen geheim, schreef iemand eens. En dat is natuurlijk zo.
Persoonlijk vind ik dit soort gesprekken juist wel waardevol op het forum. Dat je eens echt de diepte in gaat en dan ook kunt vaststellen waar nu écht de verschillen zitten.

[Lilian1975]

Klopt de vraag wel? Ontbreekt de geloofszekerheid of ontbreekt het geloof? En inderdaad, hoe komt dat dan? En los je dat op door 'de ruif dan maar lager te hangen': het hoeft allemaal niet zo moeilijk?

Wat zou jouw antwoord op die vragen zijn @Posthoorn ?

Ik weet niet of ik daar zomaar een antwoord op heb. Maar ik wil er wel iets over proberen te zeggen. Ik denk dat het onbekeerd zijn vaak benoemd wordt als 'geloofsonzekerheid'. Maar we moeten terug naar de basis. Als je onbekeerd bent, moet je dat eerlijk bekennen en er geen doekjes om winden. En als je echt zoekend bent gemaakt, en het is je om God te doen, dan moet het je niet om de vraag gaan: heb ik nu al of geen genade, maar: hoe kom ik met God verzoend. En dan moet je je niet door mensen wat in de handen laten stoppen.
Ik heb thuis best wat literatuur over en uit de 'gezelschapstheologie' staan en ik wil er dit van zeggen: daar voel ik me meer bij thuis dan bij al het geroep van hen die dat maar af willen schaffen.
Maar dan blijft de vraag: hoe komt het dat er zo veel mensen onbekeerd zijn of niet vorderen in het geloofsleven? Dat zou best met de prediking te maken kunnen hebben. Want als bovengenoemde zaken niet echt meer 'leven' in de prediking, dan is de dood in de pot.

Dank je wel voor je antwoord. Ik herken me er in.

Wat ik wel moeilijk vind is dat zaken soms tegenover elkaar komen te staan. Ik wil niet te persoonlijk worden, maar toech iets: wat heb ik vaak gebeden of de Heere mij wilde bekeren zoals het in de ‘boekjes over vroeger’ stond. De serie ‘Komt luistert toe’ heb ik wel meermalen gelezen. Je gaat je zelf afmeten aan ervaringen van anderen. Die komen tegenover je eigen ervaringen te staan. De Heere heeft dat anders gemaakt. En geleerd dat Hij Zijn eigen wegen gaat.

In de prediking kan het zelfde gebeuren. En dat gebeurt op sommige plaatsen ook. Daar moeten we ogen niet voor sluiten. Daar waar de ernst van ons verloren zijn klinkt, maar ook Christus ruim gepreekt wordt klinkt de bazuin helder en wil de Heere werken. In aanvang en voortgang.

Overigens leent dit zich meer voor een gesprek dan een webpagina. .

Daar leent een winterwandeling zich uitstekend voor...

[Mannetje]

Zo'n wandeling zou mij haast aan het twijfelen brengen in mijn niet-meet-standpunt...

[GG links]

Ik vind het verdrietig dat deze discussies altijd op hetzelfde uitlopen. Een partij forummers die het (gelukkig maar) niet herkennen maar die dan ook zeggen dat het dus niet waar is of een karikatuur of, of, of...
Terwijl er genoeg, nee te veel forummers zijn die hun persoonlijke ervaringen delen rondom dit soort prediking en de bijbehorende worstelingen.
We kunnen toch niet ontkennen dat er iets fout gaat in bepaalde predikingen? Als er zoveel mensen hier tegenaan lopen? Dezelfde 'karikatuur schetsen'?

Waar lees je dat soort reactie dan? Mij viel juist op dat het tegenovergestelde gebeurde. In de overtreffende trap buitelt men over elkaar heen om iets van de GG en/of de GGiN te vinden. Waarbij men dan juist nog zegt (in eigen woorden): "als het in de GG zo is dan is het in de GGiN al helemaal zo". Zonder dat men dat onderbouwt. Echt zielig gedrag. En ik zie vrijwel geen reacties die tegengas geven, ook ik heb besloten om dit soort terugkerende discussies voortaan te mijden. Als je als lid iets vindt van de prediking dan zijn daar andere processen voor dan refoforum.nl. Je kan naar de dominee, kerkenraad, classis etc. En mocht dat allemaal geen gewenst effect hebben dan zou ik me afvragen of ik wel op de juiste plek zit. Het gal spuwen hier komt echt mijn neus uit (en ik vind persoonlijk dat het ook niet getuigd van een ander leven te kennen)

De GGiN leert een voorwaardelijk aanbod en daarmee is mijn stelling dat het in de GGiN helemaal zo is voldoende onderbouwt. Er wordt de onbekeerde niets aangeboden.

Ik ben geen lid van de GGiN en zal het om vele redenen ook niet worden maar wat jij hier zegt is bewijsbaar onjuist.

Lees deze 10 preken van ds. J. Roos en je zult je stelling moeten terugnemen.

https://www.deboekenkamer.nl/tweedehand ... zen_46660/

Een preek heeft als thema: Wie van ons kan Jezus’ gouden handen aanprijzen?
1. Omdat Jezus’ handen u zegenen.
2. Omdat Jezus’ handen u versterken.
3. Omdat Jezus’ handen u beschermen.

Hij besluit een preek met het gedicht:

Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen.
Graveer Gij ze daarin met onuitwisbaar schrift.
Dat niets of niemand ze meer ooit daaruit kan branden.
ook niet als satan ze straks als de tarwe zift.

En zegt dan o.a. dat hij de hele gemeente in Zijn handen wil leggen. Gebed: Ik leg de namen van de gemeente in Uw handen.

Deze preek is voluit een Christus prediking en dat geldt voor de andere 9 preken ook.

Nu lees ik dat jij nooit een preek uit dit kerkverband heb gelezen of beluisterd. Dan is jouw opmerking wel heel lastig te plaatsen in een christelijke context.

Nog 1-tje dan.
Ik zal is een preek lezen of een dienst bezoeken. Wel blijf ik erbij dat het uitmaakt voor wie de preek bedoeld is. Voorwaardelijk of onvoorwaardelijk. In een interview gaf ds. Roos aan dat de huidige GG-predikanten wat leer betreft zitten tussen Ds Kok en Steenblok
Hij liet er geen onduidelijkheid over bestaan waar zijn hart ligt. ( en daar is niets mis mee). Ik ga eerder voor de andere kant.

[Maanenschijn]

Dank je wel voor je antwoord. Ik herken me er in.

Wat ik wel moeilijk vind is dat zaken soms tegenover elkaar komen te staan. Ik wil niet te persoonlijk worden, maar toch iets: wat heb ik vaak gebeden of de Heere mij wilde bekeren zoals het in de ‘boekjes over vroeger’ stond. De serie ‘Komt luistert toe’ heb ik wel meermalen gelezen. Je gaat je zelf afmeten aan ervaringen van anderen. Die komen tegenover je eigen ervaringen te staan. De Heere heeft dat anders gemaakt. En geleerd dat Hij Zijn eigen wegen gaat.

In de prediking kan het zelfde gebeuren. En dat gebeurt op sommige plaatsen ook. Daar moeten we ogen niet voor sluiten. Daar waar de ernst van ons verloren zijn klinkt, maar ook Christus ruim gepreekt wordt klinkt de bazuin helder en wil de Heere werken. In aanvang en voortgang.

Overigens leent dit zich meer voor een gesprek dan een webpagina. .

Wat bedoel je met 'dat zaken soms tegenover elkaar komen te staan'?
Persoonlijk vind ik dit soort gesprekken juist wel waardevol op het forum. Dat je eens echt de diepte in gaat en dan ook kunt vaststellen waar nu écht de verschillen zitten.

Je hebt gelijk, dit kunnen waardevolle gesprekken zijn. En waarom zou ik zwijgen als ik goed van de Heere kan spreken. Dan toch maar persoonlijk.

Wat ik bedoel is dat ik er van overtuigd ben dat zelf- en zondekennis noodzakelijk zijn, Christuskennis ook. De mate en diepte daarvan is voor een ieder anders. Als je dat laatste niet beseft/leert kan het zijn dat je eigen bevinding tegenover de ‘gewenste’ bevinding komt te staan.

Achteraf bezien mag ik zeggen dat de Heere mij vanaf mijn jongere jaren heeft getrokken. Kalm aan, zonder grote diepten, zonder grote pieken. Geen ervaringen die ik in de boekjes las of in de preek terug hoorde. In eigen waarneming was er een weten van zonde en een (ik probeer het onder woorden te brengen) heimwee naar Christus, maar het was niet zoals ik in de preek hoorde, het was niet echt.

Na verloop van jaren kwam ik onder een andere prediking terecht. Zonder scherpe prediking, wel bijbels, maar algemeen en een ieder was/kon een gelovige zijn. Dat was een schrale tijd. In leven en in geloof werd ik slordig. De Heere heeft een harde hand gebruikt in mijn persoonlijk leven om mij van het boerenbedrijf af te halen en te laten verhuizen. Ik kwam onder een prediking terecht waar Christus ruim gepreekt werd voor zondaren. En dat was ik en ben ik. Door de nog altijd aanwezige heimwee naar Christus heeft hij zich laten kennen. Maar hoe meer ik van hem hoorde, hoe groter zondaar ik werd. Niet met doorweekte kussens, niet met grote doorlevingen, maar wel gestaag en zeker. Achteraf mag ik terugkijken met verwondering. Hij heeft het gedaan, voor iemand die toch nog twijfelt aan zichzelf, iedere keer terugvalt in zonde, soms vertwijfeld afvraagt: was het allemaal wel echt? Maar zonder Jezus niet kan.

Een weg niet uit de boekjes. Een weg die ik vaak niet terug hoor binnen bepaalde prediking. Ik kan geen grote verhalen vertellen van bijzondere Godsontmoetingen. Van ervaringen als een rechtspraak. Met nog steeds mijn eigen (doorgaans opgewekt en vrolijk) karakter. Maar mijn hart trilt als ik van Christus hoor spreken. Als Borg en Middelaar. Voor een schuldig zondaar.

Maar één ding weet ik, dat ik blind was en nu zie.

[Vrouwke]

Dank voor je openheid..!

[DDD]

Misschien is het beter om eerst overeenstemming te krijgen over belangrijke termen.

Wat is bijvoorbeeld een geloofsoog?
Wat wil zeggen: Christus omhelzen? Hij is in de hemel en wij op aarde. Hoe dan?
Wat is het dat Christus geopenbaard wordt door de Heilige Geest?

Omdat iedereen een andere invulling geeft aan deze termen krijg je grote verwarring en versta je elkaar niet.
Dat kan frustratie veroorzaken of juist hooghartigheid. In feite dezelfde reactie in verschillende uitingsvorm.

Het beste is om het zelf te ervaren. Anders praat je als een blinde over kleuren.

Ik wilde er over nadenken. Maar hier zit een kern van het probleem. De eigen waarneming is niet het frame om andermans geloof aan af te meten. '

De eigen ervaring kan eerder in de weg staan, als die ervaring niet bijbels genormeerd is. Eigen ervaringen worden ook voor een belangrijk deel door de religieuze context, vooral de prediking, ingekleurd.

[KDD]

Tja, hoe moet ik het anders noemen? Het echte geloof begint toch pas daar waar de vrijspraak in het Evangelie omhelsd wordt. Je kunt ook zeggen: Christus in het Evangelie. En dáár wordt de zondaar gerechtvaardigd. Dat kun je inderdaad een vierschaarbeleving noemen.

Hoe ziet dat 'prefase van het geloof' uit? Nathanael onder de vijgenboom bijv.? Zou je dat ook 'plaatsmakende werk' kunnen noemen?

[CvD]

Dank je wel voor je antwoord. Ik herken me er in.

Wat ik wel moeilijk vind is dat zaken soms tegenover elkaar komen te staan. Ik wil niet te persoonlijk worden, maar toch iets: wat heb ik vaak gebeden of de Heere mij wilde bekeren zoals het in de ‘boekjes over vroeger’ stond. De serie ‘Komt luistert toe’ heb ik wel meermalen gelezen. Je gaat je zelf afmeten aan ervaringen van anderen. Die komen tegenover je eigen ervaringen te staan. De Heere heeft dat anders gemaakt. En geleerd dat Hij Zijn eigen wegen gaat.

In de prediking kan het zelfde gebeuren. En dat gebeurt op sommige plaatsen ook. Daar moeten we ogen niet voor sluiten. Daar waar de ernst van ons verloren zijn klinkt, maar ook Christus ruim gepreekt wordt klinkt de bazuin helder en wil de Heere werken. In aanvang en voortgang.

Overigens leent dit zich meer voor een gesprek dan een webpagina. .

Wat bedoel je met 'dat zaken soms tegenover elkaar komen te staan'?
Persoonlijk vind ik dit soort gesprekken juist wel waardevol op het forum. Dat je eens echt de diepte in gaat en dan ook kunt vaststellen waar nu écht de verschillen zitten.

Je hebt gelijk, dit kunnen waardevolle gesprekken zijn. En waarom zou ik zwijgen als ik goed van de Heere kan spreken. Dan toch maar persoonlijk.

Wat ik bedoel is dat ik er van overtuigd ben dat zelf- en zondekennis noodzakelijk zijn, Christuskennis ook. De mate en diepte daarvan is voor een ieder anders. Als je dat laatste niet beseft/leert kan het zijn dat je eigen bevinding tegenover de ‘gewenste’ bevinding komt te staan.

Achteraf bezien mag ik zeggen dat de Heere mij vanaf mijn jongere jaren heeft getrokken. Kalm aan, zonder grote diepten, zonder grote pieken. Geen ervaringen die ik in de boekjes las of in de preek terug hoorde. In eigen waarneming was er een weten van zonde en een (ik probeer het onder woorden te brengen) heimwee naar Christus, maar het was niet zoals ik in de preek hoorde, het was niet echt.

Na verloop van jaren kwam ik onder een andere prediking terecht. Zonder scherpe prediking, wel bijbels, maar algemeen en een ieder was/kon een gelovige zijn. Dat was een schrale tijd. In leven en in geloof werd ik slordig. De Heere heeft een harde hand gebruikt in mijn persoonlijk leven om mij van het boerenbedrijf af te halen en te laten verhuizen. Ik kwam onder een prediking terecht waar Christus ruim gepreekt werd voor zondaren. En dat was ik en ben ik. Door de nog altijd aanwezige heimwee naar Christus heeft hij zich laten kennen. Maar hoe meer ik van hem hoorde, hoe groter zondaar ik werd. Niet met doorweekte kussens, niet met grote doorlevingen, maar wel gestaag en zeker. Achteraf mag ik terugkijken met verwondering. Hij heeft het gedaan, voor iemand die toch nog twijfelt aan zichzelf, iedere keer terugvalt in zonde, soms vertwijfeld afvraagt: was het allemaal wel echt? Maar zonder Jezus niet kan.

Een weg niet uit de boekjes. Een weg die ik vaak niet terug hoor binnen bepaalde prediking. Ik kan geen grote verhalen vertellen van bijzondere Godsontmoetingen. Van ervaringen als een rechtspraak. Met nog steeds mijn eigen (doorgaans opgewekt en vrolijk) karakter. Maar mijn hart trilt als ik van Christus hoor spreken. Als Borg en Middelaar. Voor een schuldig zondaar.

Maar één ding weet ik, dat ik blind was en nu zie.

Mooi open een eerlijk.

[Vrouwke]

Misschien is het beter om eerst overeenstemming te krijgen over belangrijke termen.

Wat is bijvoorbeeld een geloofsoog?
Wat wil zeggen: Christus omhelzen? Hij is in de hemel en wij op aarde. Hoe dan?
Wat is het dat Christus geopenbaard wordt door de Heilige Geest?

Omdat iedereen een andere invulling geeft aan deze termen krijg je grote verwarring en versta je elkaar niet.
Dat kan frustratie veroorzaken of juist hooghartigheid. In feite dezelfde reactie in verschillende uitingsvorm.

Het beste is om het zelf te ervaren. Anders praat je als een blinde over kleuren.

Ik wilde er over nadenken. Maar hier zit een kern van het probleem. De eigen waarneming is niet het frame om andermans geloof aan af te meten. '

De eigen ervaring kan eerder in de weg staan, als die ervaring niet bijbels genormeerd is. Eigen ervaringen worden ook voor een belangrijk deel door de religieuze context, vooral de prediking, ingekleurd.

Het gaat volgens mij mis wanneer men in prediking en pastoraat van “hoe het kan gaan”, “hoe het moet gaan” gaat maken..

[Ad Anker]

Na verloop van jaren kwam ik onder een andere prediking terecht. Zonder scherpe prediking, wel bijbels, maar algemeen en een ieder was/kon een gelovige zijn. Dat was een schrale tijd. In leven en in geloof werd ik slordig. De Heere heeft een harde hand gebruikt in mijn persoonlijk leven om mij van het boerenbedrijf af te halen en te laten verhuizen. Ik kwam onder een prediking terecht waar Christus ruim gepreekt werd voor zondaren.

Heel je post is de moeite waard. Dank daarvoor! Ik zie wel wat in de prediking die jij benoemt: het is soms heerlijk en onderwijzend om een bijbelse prediking te horen, maar ik herken dat het lastig wordt als de scherpte eraf is en iedereen een gelovige is/kan zijn. Dat is precies wat me in onze gemeenten trekt, en dan mag het best breed hoor: een rijke Christus voor een arme zondaar. Waar wedergeboorte en bekering een wonder is omdat we van nature voor God verdoemelijk liggen. Waar de doop niet overschat wordt.
Natuurlijk heb ik wel eens vragen over de prediking van de standen in het genadeleven, de onderschatting van de doop, de manier waarop het evangelie aangeboden wordt. Maar omdat bovengenoemde zo belangrijk is voor mij kom ik er elke keer graag weer terug.

@DDD, de DL spreken al van een geheim, als het over de wedergeboorte gaat. Dat is naar de Schrift. De wind gaat waarheen hij wil. Dus ik geloof zeker wel dat de ervaring ons pas leert wat het is. En inderdaad, je zegt terecht: wel Bijbels genormeerd.

[Posthoorn]

@Maanenschijn, dank je wel. Zoals ik al eerder aanhaalde, God heeft met ieder mens Zijn eigen geheim. En je kunt inderdaad van tevoren een beeld hebben hoe het zal gaan, maar als God werkt, kan het toch weer anders zijn dan je dacht. Essentieel is dat we God als een verzoend Vader in Christus mogen kennen.

[Posthoorn]

Tja, hoe moet ik het anders noemen? Het echte geloof begint toch pas daar waar de vrijspraak in het Evangelie omhelsd wordt. Je kunt ook zeggen: Christus in het Evangelie. En dáár wordt de zondaar gerechtvaardigd. Dat kun je inderdaad een vierschaarbeleving noemen.

Hoe ziet dat 'prefase van het geloof' uit? Nathanael onder de vijgenboom bijv.? Zou je dat ook 'plaatsmakende werk' kunnen noemen?

Nathanael onder de vijgenboom was al een OT gelovige. Maar je zou het idd. het plaatsmakende werk kunnen noemen. En daarbij kan er al iets gezien worden van de mogelijkheid van zalig worden, van de ruimte die er is in Christus. Maar dat is nog niet de daadwerkelijke verzoening met God.

[Posthoorn]

Ik wilde er over nadenken. Maar hier zit een kern van het probleem. De eigen waarneming is niet het frame om andermans geloof aan af te meten. '

De eigen ervaring kan eerder in de weg staan, als die ervaring niet bijbels genormeerd is. Eigen ervaringen worden ook voor een belangrijk deel door de religieuze context, vooral de prediking, ingekleurd.

We moeten onderscheid maken tussen wat God werkt en onze perceptie. Dat is waar. Wat God werkt is het essentiële, onze ervaring en verwerking ervan is het accidentele. Het is vooral het tweede dat de verwarring veroorzaakt, zodat de essentie van het eerste soms ondergesneeuwd dreigt te raken in leer en prediking en zelfs als 'niet nodig' wordt verklaard.