Zondagsheiliging

[Maanenschijn]

Houd toch op. Dat wordt helemaal niet bedoeld bij het in huis halen van een kerstboom.

Wat wordt er wel bedoeld?

De kertboom valt bij mij onder dezelfde noemer als oliebollen op oudjaarsavond, chocolade paaseitjes met pasen, tulpen in het voorjaar en in ons geval Brusselse wafels op zaterdag ochtend en warme (afbak)broodjes op zondagochtend. Daar draait het niet om, maar hoort er wel bij. Alhoewel dit anders ligt met de Brusselse wafels. De zaterdag is geen echte zaterdag zonder deze wafels.

Bij alle tradities is het de vraag: wat blijft er over als je de traditie wegneemt? Ik zeg niet dat het bij jou zo is, maar ik vrees soms dat er bij velen weinig resteert wanneer er geen stollen, rollades, lichtjes en bomen zouden zijn en "alleen" (tussen dikke aanhalingstekens) de Bijbel en kerkdiensten zouden overblijven. Zouden dat goede Kerstdagen zijn?

Ja, dat zou inhoudelijk voor mij niks afdoen.

Maar ik ben ook een gezelligheidsmens. Dat kan heerlijk bij een vuurtje met kerst, kaarsje en een lampje. Of in de zomer bij de bbq op de veranda. Dus gelegenheden die gezelligheid met zich mee brengen kan ik erg waarderen.

[Valcke]

ZIjn er nog mensen die vinden dat we "Kerst" op Bijbelse gronden juist niet zouden moeten vieren?
Dan denk ik bv. aan Matth. 15:9, Matth. 28:19, Gal. 4:10, 1 Kon. 12:33, enz.

Ik ben het wel met je eens dat de feestdagen soms een té grote rol krijgen toebedeeld. Er wordt dan inderdaad een gewetenszaak van gemaakt. Echt tegen het aanhouden van een kerkelijk jaar ben ik niet, maar ik sta er wel iets nuchterder tegenover, misschien ook wel dankzij jouw kritiek.

Misschien ben ik nog nuchterder. Ik zie namelijk deze dagen niet als ‘feestdagen’ maar als dagen waar we elk jaar bijzonder stilstaan bij de Heilsfeiten. Ik ben dankbaar voor deze traditie met een kleine t.
Dat er met deze dagen afgodendienst gedaan kan worden klopt maar dat geldt voor veel godsdienstige zaken. Onze predikant haalde zondag nog McCheyne aan die zei dat er zijn die van hun avondmaalsgang een Christus maken.

Zo kun je persoonlijk de feestdagen invullen. Maar het is onvermijdelijk dat velen deze dagen wél zien als feestdagen, en deze zelfs stellen bóven de zondag.
Het misbruik van deze dagen kan ook niet los gezien van de heidense oorsprong: er is dus vermenging van heidendom en christendom geweest, vanaf het eerste moment.
M.i. vergelijkbaar met de koperen slang die door Koning Hizkía verbrijzeld werd toen hij zag dat er afgoderij mee bedreven werd.
Vandaar ook de wijze beslissing van onze vaderen (synode 1574) om de kerstdagen af te schaffen en het gedenken van de geboorte van Christus te plaatsen op de voorafgaande zondag. (Helaas niet gelukt door tegenwerking overheid en de gehechtheid van het volk aan de feestdagen).
In Schotland is het in 1560 wél gelukt om deze dagen af te schaffen.
Calvijn noemt een kerk die de feest dagen onderhoudt, niet goed geïnstitueerd, (als ik de uitdrukking goed overneem).
En de Nadere Reformatoren wilden ook allen van de feestdagen af, met uitzondering van F. Ridderus: de enige die ooit de feestdagen verdedigd heeft.

[Job]

Maar als dat zo is...moeten we dan niet druk zijn met dat dat persoonlijk in orde is? I.p.v. met met anderen? Bezorgd te zijn terwijl er alle reden is dan om onszelf bezorgd te zijn?
Het zou zomaar kunnen zijn dat er een oprecht vroom vrezend mens met december wat gezelligheid in huis brengt. Niet vanwege de kerst.. Maar gewoon om het gezin. En omdat er met kerst eenmaal geen narcissen groeien. En het in tegenstelling tot de zomer niet lang licht is. En een niet oprecht Vroom mens, door alles te mijden, iets voor God menen aan te dragen....

Allebei situaties die dus alleen op het hart te beoordelen zijn. Wat iets is tussen God en diegene persoonlijk! En dat er dus of door iets wel of juist niet te doen. Verkeerde motieven ten grondslag liggen.

Waar lees je dat ik anderen beoordeel op hun staat dan?

[Valcke]

Het gaat mij niet om de plaats van de heilsfeiten, evenmin over een zekere orde daarin m.b.t. het kerkelijk jaar.
Pasen en Pinksteren vallen bovendien op zondagen.
De door mij genoemde teksten gaan echter wel degelijk om de specifieke afzondering van andere dagen - als een soort blijvende instelling - tot feestdagen.
Situationeel en plaatselijk is het altijd goed om (naar de aard van de omstandigheden) dagen af te tot b.v. vast- en bededagen, dagen van voorbereiding, enz.
Bij "feestdagen" gaat de instelling echter aanzienlijk verder: deze zijn inmiddels internationaal en wereldwijd vastgelegd. Ze hebben een zeker "gezag" gekregen en er wordt vreemd opgekeken als iemand daarin niet meedoet.
Hierover zeggen de genoemde teksten wel degelijk iets. Ook Jerobeam stelde een dag in als feestdag, maar hij verdichtte die uit zijn eigen hart.
Zo is het naar mijn overtuiging ook met "feestdagen". Die zijn uit het eigen hart van mensen verdicht, terwijl toch alleen God Zelf dergelijke dagen instelt.
De feestdagen van het OT zijn afgeschaft en in Christus vervuld. Hoe vreemd is het dan dat in het NT andere feestdagen daarvoor in de plaats zijn gekomen, echter zonder enige autoriteit vanuit de Schrift.
Dat is het punt wat ik aan de orde stelde. De Schrift geeft geen grond of recht aan mensen om specifieke dagen voor altijddurend godsdienstig gebruik af te zonderen. Dat is een Goddelijk recht, geen menselijk recht. En ook Christus veroordeelt menselijke inzettingen gericht op godsdienstig gebruik (Matth. 15:9). De apostel Paulus doet dat zelfs heel specifiek als het gaat om feestdagen (Gal. 4:10), enzovoort. De genoemde teksten gaan hier dus wel degelijk over.

Het initiatief van het purim feest kwam toch ook vanuit de Joden/Mórdechai?
En zijn alle de door God ingestelde feestdagen in Christus vervuld? Ook het feest der bazuinen, de grote verzoendag en het loofhuttenfeest?

Purim was een gedenkfeest, zoals in het hoofdstuk duidelijk te vinden is. Het was ook meer burgerlijk dan godsdienstig. Vergelijk het met onze 5 mei e.d. Daar is geen bezwaar tegen.
Deze instelling was dan ook van een heel andere orde dan de instelling van bv. Pesach, Pinksteren, Grote Verzoendag en Loofhutten.
Ja, al deze OT feesten behoorden tot de ceremoniën, die in Christus vervuld zijn. Dat geldt bij uitstek ook voor de grote verzoendag.

Verder is uit zowel het OT als het NT duidelijk dat mensen geen recht hebben om iets in te zetten voor godsdienstig gebruik, wanneer dat geen grond heeft (direct of indirect) in de Schrift.

[Posthoorn]

En de Nadere Reformatoren wilden ook allen van de feestdagen af, met uitzondering van F. Ridderus: de enige die ooit de feestdagen verdedigd heeft.

Ook Smytegelt heeft geen problemen met het houden van de feestdagen, als het maar op een christelijke manier gebeurt.

Persoonlijk heb ik er ook geen problemen mee, als het maar geen gewetenskwestie wordt gemaakt en dat gebeurt m.i. vaak wél. Ik vind het trouwens ook niet nodig om met Oud en Nieuw naar de kerk gaan. Ook dát is maar een menselijke instelling.

[Lilian1975]

Maar als dat zo is...moeten we dan niet druk zijn met dat dat persoonlijk in orde is? I.p.v. met met anderen? Bezorgd te zijn terwijl er alle reden is dan om onszelf bezorgd te zijn?
Het zou zomaar kunnen zijn dat er een oprecht vroom vrezend mens met december wat gezelligheid in huis brengt. Niet vanwege de kerst.. Maar gewoon om het gezin. En omdat er met kerst eenmaal geen narcissen groeien. En het in tegenstelling tot de zomer niet lang licht is. En een niet oprecht Vroom mens, door alles te mijden, iets voor God menen aan te dragen....

Allebei situaties die dus alleen op het hart te beoordelen zijn. Wat iets is tussen God en diegene persoonlijk! En dat er dus of door iets wel of juist niet te doen. Verkeerde motieven ten grondslag liggen.

Waar lees je dat ik anderen beoordeel op hun staat dan?

Wat ik bedoel. Als je voor jezelf vreest dat het een lege omhulsel is. Moet je allereerst zelf een oprecht vroom leven kennen in en vanuit Christus. Ern blinde kan niet beoordelen of het bij de ander een lege huls is, als hij denkt dat dat bij zichzelf zo is. Er zelfs niet voor vrezen.

[Bertiel]

En de Nadere Reformatoren wilden ook allen van de feestdagen af, met uitzondering van F. Ridderus: de enige die ooit de feestdagen verdedigd heeft.

Ook Smytegelt heeft geen problemen met het houden van de feestdagen, als het maar op een christelijke manier gebeurt.

Persoonlijk heb ik er ook geen problemen mee, als het maar geen gewetenskwestie wordt gemaakt en dat gebeurt m.i. vaak wél. Ik vind het trouwens ook niet nodig om met Oud en Nieuw naar de kerk gaan. Ook dát is maar een menselijke instelling.

Juist het jaar afsluiten en beginnen met de andere en Zijn gemeente vind ik zo bijzonder waardevol!

[Posthoorn]

Het mag ook wel, maar het wordt nu als een verplichting beschouwd. Zonder enige Bijbelse grond.

[Job]

Maar als dat zo is...moeten we dan niet druk zijn met dat dat persoonlijk in orde is? I.p.v. met met anderen? Bezorgd te zijn terwijl er alle reden is dan om onszelf bezorgd te zijn?
Het zou zomaar kunnen zijn dat er een oprecht vroom vrezend mens met december wat gezelligheid in huis brengt. Niet vanwege de kerst.. Maar gewoon om het gezin. En omdat er met kerst eenmaal geen narcissen groeien. En het in tegenstelling tot de zomer niet lang licht is. En een niet oprecht Vroom mens, door alles te mijden, iets voor God menen aan te dragen....

Allebei situaties die dus alleen op het hart te beoordelen zijn. Wat iets is tussen God en diegene persoonlijk! En dat er dus of door iets wel of juist niet te doen. Verkeerde motieven ten grondslag liggen.

Waar lees je dat ik anderen beoordeel op hun staat dan?

Wat ik bedoel. Als je voor jezelf vreest dat het een lege omhulsel is. Moet je allereerst zelf een oprecht vroom leven kennen in en vanuit Christus. Ern blinde kan niet beoordelen of het bij de ander een lege huls is, als hij denkt dat dat bij zichzelf zo is. Er zelfs niet voor vrezen.

Vanzelfsprekend heb ik genoeg aan mezelf. Mijns inziens kun je daarnaast ook gerust zorgen hebben over waarneembare tendensen, zonder iemand erop te veroordelen ofzo. We hoeven geen sterrenkundige te zijn om te zien hoe Kerst zich in het algemeen is gaan richten op eten, drinken en vrolijk zijn. Het is een illusie om te denken dat dat onze gezindte voorbij gaat. Vormendienst is van alle tijden.

[huisman]

Het mag ook wel, maar het wordt nu als een verplichting beschouwd. Zonder enige Bijbelse grond.

De verplichting zit in het niet mogen verzuimen van de onderlinge bijeenkomsten.

Verder hecht ik zelf ook weinig waarde aan de jaarwisseling. Deze diensten zijn mij veel minder dierbaar dan die rond de Heilsfeiten.

[Bertiel]

ik vind het altijd wel een indringende dienst op oudejaarsavond en ook goed om elkaar als gemeente een gezegend nieuw jaar toe te wensen

[Posthoorn]

Het mag ook wel, maar het wordt nu als een verplichting beschouwd. Zonder enige Bijbelse grond.

De verplichting zit in het niet mogen verzuimen van de onderlinge bijeenkomsten.

Verder hecht ik zelf ook weinig waarde aan de jaarwisseling. Deze diensten zijn mij veel minder dierbaar dan die rond de Heilsfeiten.

Met het eerste ben ik het niet eens. Zelfs al zou er in deze tekst staan wat er veelal in gelezen wordt (maar er staat trouwens 'bijeenkomst', enkelvoud), dan nog staat er niet dat je elke bijeenkomst moet bezoeken.

[Lilian1975]

Maar als dat zo is...moeten we dan niet druk zijn met dat dat persoonlijk in orde is? I.p.v. met met anderen? Bezorgd te zijn terwijl er alle reden is dan om onszelf bezorgd te zijn?
Het zou zomaar kunnen zijn dat er een oprecht vroom vrezend mens met december wat gezelligheid in huis brengt. Niet vanwege de kerst.. Maar gewoon om het gezin. En omdat er met kerst eenmaal geen narcissen groeien. En het in tegenstelling tot de zomer niet lang licht is. En een niet oprecht Vroom mens, door alles te mijden, iets voor God menen aan te dragen....

Allebei situaties die dus alleen op het hart te beoordelen zijn. Wat iets is tussen God en diegene persoonlijk! En dat er dus of door iets wel of juist niet te doen. Verkeerde motieven ten grondslag liggen.

Waar lees je dat ik anderen beoordeel op hun staat dan?

Wat ik bedoel. Als je voor jezelf vreest dat het een lege omhulsel is. Moet je allereerst zelf een oprecht vroom leven kennen in en vanuit Christus. Ern blinde kan niet beoordelen of het bij de ander een lege huls is, als hij denkt dat dat bij zichzelf zo is. Er zelfs niet voor vrezen.

Vanzelfsprekend heb ik genoeg aan mezelf. Mijns inziens kun je daarnaast ook gerust zorgen hebben over waarneembare tendensen, zonder iemand erop te veroordelen ofzo. We hoeven geen sterrenkundige te zijn om te zien hoe Kerst zich in het algemeen is gaan richten op eten, drinken en vrolijk zijn. Het is een illusie om te denken dat dat onze gezindte voorbij gaat. Vormendienst is van alle tijden.

Inderdaad, vaak, te vaak. . Waar het tegelijkertijd niet zo is dat het algemeen of altijd een lege huls is. En dan moeten we daarnaast als je merkt dat het bij jezelf een lege huls is dat niet invullen voor een ander. Ons zelfs niet druk maken om de lege hulzen van anderen. Of het nu de wereld of onze gezindte is. Maar de prioriteit ligt dan bij onze roeping en verkiezing vast te maken. De vrede die alle verstand te boven gaat... zal zo overvloedig zijn, dat de bijzaken, bijzaken blijven of worden. Je soms zelfs bepaalde uiterlijke bijzaken kan doorprikken . Om je broeder of zuster die met kerst ook gezelligheid in huis heeft. (Nogmaals niet als kern) te ontmoeten en samen het Kind dat jouw Zaligmaker is te verheerlijken.

[huisman]

Het mag ook wel, maar het wordt nu als een verplichting beschouwd. Zonder enige Bijbelse grond.

De verplichting zit in het niet mogen verzuimen van de onderlinge bijeenkomsten.

Verder hecht ik zelf ook weinig waarde aan de jaarwisseling. Deze diensten zijn mij veel minder dierbaar dan die rond de Heilsfeiten.

Met het eerste ben ik het niet eens. Zelfs al zou er in deze tekst staan wat er veelal in gelezen wordt (maar er staat trouwens 'bijeenkomst', enkelvoud), dan nog staat er niet dat je elke bijeenkomst moet bezoeken.

Of het meervoud is (zoals bv NBV21 vertaald) of enkelvoud is voor de betekenis van deze tekst van weinig belang. De kanttekening bij dit vers met verwijsteksten vind ik best overtuigend .

[Job]

Waar lees je dat ik anderen beoordeel op hun staat dan?

Wat ik bedoel. Als je voor jezelf vreest dat het een lege omhulsel is. Moet je allereerst zelf een oprecht vroom leven kennen in en vanuit Christus. Ern blinde kan niet beoordelen of het bij de ander een lege huls is, als hij denkt dat dat bij zichzelf zo is. Er zelfs niet voor vrezen.

Vanzelfsprekend heb ik genoeg aan mezelf. Mijns inziens kun je daarnaast ook gerust zorgen hebben over waarneembare tendensen, zonder iemand erop te veroordelen ofzo. We hoeven geen sterrenkundige te zijn om te zien hoe Kerst zich in het algemeen is gaan richten op eten, drinken en vrolijk zijn. Het is een illusie om te denken dat dat onze gezindte voorbij gaat. Vormendienst is van alle tijden.

Inderdaad, vaak, te vaak. . Waar het tegelijkertijd niet zo is dat het algemeen of altijd een lege huls is. En dan moeten we daarnaast als je merkt dat het bij jezelf een lege huls is dat niet invullen voor een ander. Ons zelfs niet druk maken om de lege hulzen van anderen. Of het nu de wereld of onze gezindte is. Maar de prioriteit ligt dan bij onze roeping en verkiezing vast te maken. De vrede die alle verstand te boven gaat... zal zo overvloedig zijn, dat de bijzaken, bijzaken blijven of worden. Je soms zelfs bepaalde uiterlijke bijzaken kan doorprikken . Om je broeder of zuster die met kerst ook gezelligheid in huis heeft. (Nogmaals niet als kern) te ontmoeten en samen het Kind dat jouw Zaligmaker is te verheerlijken.

Het lijkt of ik je ergens geraakt heb met mijn posts, klopt dat? Ik veroordeel niet iedereen die "kerst"versiering in huis heeft, helemaal niet. Sterker nog: niemand. Wel vind ik het lastig dat voor die uiterlijke zaken "kerst" geplakt wordt. Ook staat het me tegen dat de wereld met dit grote heilsfeit aan de haal is gegaan door er even een paar dagen fijn op los te feesten en eten en ook dat wij als gezindte daarin niet altijd "gij geheel anders" zijn.

Het zou wat zijn als zonden niet meer benoemd kunnen/mogen worden omdat je zelf helaas zondaar bent. Of als je eerlijk moet zeggen dat buiten soms zo anders is dan de binnenkant bij jezelf. Dat mag en moet wel heel ootmoedig maken. Maar we hoeven dan toch niet met gesloten ogen over de wereld te gaan? Jesaja of Ezechiël betuigde dat hij woonde onder een volk dat onrein van lippen is, maar hij sprak met twee woorden: dat hij zelf ook onrein van lippen was.