Presidentsverkiezingen USA 2024

[TSD]

Sorry maar je hebt gewoon geen gelijk. Tussen de populair vote en de verdeling van de kiesmannen zit jaarlijks maar heel weinig.

Ik gaf al het voorbeeld van Bush en Kerry.

Nog maar 1:

Obama won in 2008 365 kiesmannen. Dat is 67,8% van het totaal.

Die won hij met 52,9% van de stemmen.

Dit is inherent aan het kiessysteem. Obama had 7,6% meer stemmen als McCain. De staat die er voor zorgde dat Obama de 270 passeerde won hij met een voorsprong van 7,3% van de stemmen, vrijwel gelijk aan zijn landelijke voorsprong.

Wat je stelt is echt niet juist.

Kijk hier maak je de denkfout die velen maken. Hij won de 365 kiesmannen, maar dat komt omdat álle kiesmannen uit een staat gaan naar de meeste procent stemmers van die staat. Als hij bijvoorbeeld met 0,2% meer stemmen won van McCain, dan gingen alle kiesmannen mee. Dat betekent niet dat hij 100% van de stemmen kreeg in die staat. Zo stel jij het wel met het totaal aantal kiesmannen en daar dan een percentage aan te hangen, alsof het aantal percentage kiezers het aantal kiesmannen bepaald, dat is dus niet het geval.

Of begrijp ik je nu niet goed?

Ik denk niet dat je me begrijpt. Je stelling was dat het niet eerlijk gaat en dat de democraten daar nadeel van zouden hebben.
Per staat is het inderdaad 'winner takes it all'. Dus je krijgt de kiesmannen als je de meerderheid hebt, niet als je alle 100% van de stemmen hebt.

Wat ik stel is dat geen van de partijen daar inherent voordeel bij heeft. Beide partijen hebben namelijk staten die ze met overmacht winnen en beide partijen hebben staten die ze nipt winnen. Wat ik laat zien dat, stel het zou wél evenredig zijn gegaan, het dan nauwelijks uit maakt voor de uitslag.

Bush won bijv, de popular vote, hij kreeg de meeste stemmen over het hele land (nipt, 2,4%) en hij won nipt via de kiesmannen (ging om 1 staat, namelijk Florida, die hij won met 0,6% meer). Had hij 1% minder stemmen gehad, zowel in Florida als in het hele land, dan had Bush verloren van Kerry (Florida was dan naar Kerry gegaan), maar had Bush nog steeds de meerderheid van de stemmen gehad in heel VS.

Het geval van Obama: stel je zet alle staten op volgorde van grootte van de overwinnen van Obama, dus eerst de staten die hij met de grootste overmacht overwint en dan steeds terug. En je telt dan steeds de kiesmannen op, dan kom je op een gegeven moment bij de staat waarmee Obama de 270 (meerderheid kiesmannen) haalt. Dat noem je de 'tipping point state', feitelijk de bepalende staat die de doorslag geeft. Ik zie dat ik daarin zelfs een foutje maakte. Dat was namelijk Colorado. Obama won die staat met 9,0% van de stemmen.

Landelijk won Obama met 7,3% meer dan McCain (52,9% vs. 45.6%). Stel Obama zou veel minder stemmen gehaald hebben waardoor exact dit verschil weg zou zijn, (dus verschil met McCain zou 0% zijn. En Obama zou in elke staat evenredig die stemmen verloren hebben, dan houdt hij in Colorado nog steeds 1,7% stemmen over en won hij nog steeds die staat en dus de verkiezingen. Dat zou dus zelfs zo zijn als Obama landelijk 1,5% minder stemmen zou gehaald hebben t.o.v. McCain, dan nóg houdt hij in Colorado over.

Dat verminderen van de stemmen is natuurlijk fictief, want zoiets gaat nooit precies evenredig per staat. Maar dit is zo'n beetje de manier om na te gaan of een kandidaat tijdens een bepaalde verkiezing voor- of nadeel heeft gehad van het Electoral College (ten opzicht van wanneer het gewoon landelijk evenredig zou gaan, zoals bij ons in NL).

Ik hoop dat je het kan volgen

Maar wanneer hebben de Democraten daar voor het laatst echt een voordeel aan gehad?

Trump (R) in 2016, Bush (R) in 2000, Harrison (R) in 1888 en Hayes (R) in 1876.

Voor zover ik weet hebben de Democraten altijd gewonnen met meer stemmen. De Republikeinen hebben dus na 44 keer meegedaan te hebben 4x gewonnen terwijl ze niet de meeste stemmen hebben. Je moet echt met goede argumentatie komen om mij te overtuigen dat zij dan geen voordeel hebben aan het kiesstelsel.

Nee hoor, dat is niet zo moeilijk te bedenken. Het voordeel van het Electoral College is iedere verkiezing steeds erg beperkt. Dus alleen als de verschillen tussen de beide partijen heel klein zijn, kan het zijn dat het voordeel van het EC ook echt leidt tot een andere winnaar dan degene die de meeste stemmen landelijk wint.

Wat ik laat zien is dat in verschillende verkiezingen verschillende partijen hier voordeel van hadden en dat niet inherent de Republikeinen het elke verkiezing makkelijker hebben ofzo.
Je kan namelijk prima stellen dat Bush in 2004 tóch won, ondanks dat de Democraten voordeel hadden van het EC. Dus ze hadden het makkelijker en konden in feite nipt op basis van aantal stemmen verliezen, maar Bush had voldoende voorsprong waardoor dit 'voordeel' zich niet vertaalde in een andere conclusie. Idem Obama in 2008. Obama won met ruime cijfers, maar had het tegelijkertijd ook makkelijker in het EC. Obama had dit voordeel niet nodig (maar had het wel), Kerry had in 2004 voordeel op Bush, maar het heeft hem niets opgeleverd omdat het verschil met Bush te groot was.

[parsifal]

Bij Electoral college maakt het natuurlijk niet uit of een verschil van 55-45 wordt uitvergroot naar 95-5. Uiteindelijk is het toch Winner Takes It All.
Gewoon naar popular vote kijken is ook niet alles, omdat je niet weet hoe wel-of-niet-stemmen beïnvloed wordt door het systeem. Als je in Seatle woont, maak je je niet zo druk om te stemmen. Als het "meeste stemmen gelden" was, is er meer belang om te stemmen.

Het is op het moment echt zo dat onder de staten met weinig inwoners (die relatief veel invloed hebben per inwoner) meer Republikeinse staten zijn dan Democratische. Al zijn er ook wel wat kleine blauwe staten in het Noord-Oosten.

[HersteldHervormd]

Kijk hier maak je de denkfout die velen maken. Hij won de 365 kiesmannen, maar dat komt omdat álle kiesmannen uit een staat gaan naar de meeste procent stemmers van die staat. Als hij bijvoorbeeld met 0,2% meer stemmen won van McCain, dan gingen alle kiesmannen mee. Dat betekent niet dat hij 100% van de stemmen kreeg in die staat. Zo stel jij het wel met het totaal aantal kiesmannen en daar dan een percentage aan te hangen, alsof het aantal percentage kiezers het aantal kiesmannen bepaald, dat is dus niet het geval.

Of begrijp ik je nu niet goed?

Ik denk niet dat je me begrijpt. Je stelling was dat het niet eerlijk gaat en dat de democraten daar nadeel van zouden hebben.
Per staat is het inderdaad 'winner takes it all'. Dus je krijgt de kiesmannen als je de meerderheid hebt, niet als je alle 100% van de stemmen hebt.

Wat ik stel is dat geen van de partijen daar inherent voordeel bij heeft. Beide partijen hebben namelijk staten die ze met overmacht winnen en beide partijen hebben staten die ze nipt winnen. Wat ik laat zien dat, stel het zou wél evenredig zijn gegaan, het dan nauwelijks uit maakt voor de uitslag.

Bush won bijv, de popular vote, hij kreeg de meeste stemmen over het hele land (nipt, 2,4%) en hij won nipt via de kiesmannen (ging om 1 staat, namelijk Florida, die hij won met 0,6% meer). Had hij 1% minder stemmen gehad, zowel in Florida als in het hele land, dan had Bush verloren van Kerry (Florida was dan naar Kerry gegaan), maar had Bush nog steeds de meerderheid van de stemmen gehad in heel VS.

Het geval van Obama: stel je zet alle staten op volgorde van grootte van de overwinnen van Obama, dus eerst de staten die hij met de grootste overmacht overwint en dan steeds terug. En je telt dan steeds de kiesmannen op, dan kom je op een gegeven moment bij de staat waarmee Obama de 270 (meerderheid kiesmannen) haalt. Dat noem je de 'tipping point state', feitelijk de bepalende staat die de doorslag geeft. Ik zie dat ik daarin zelfs een foutje maakte. Dat was namelijk Colorado. Obama won die staat met 9,0% van de stemmen.

Landelijk won Obama met 7,3% meer dan McCain (52,9% vs. 45.6%). Stel Obama zou veel minder stemmen gehaald hebben waardoor exact dit verschil weg zou zijn, (dus verschil met McCain zou 0% zijn. En Obama zou in elke staat evenredig die stemmen verloren hebben, dan houdt hij in Colorado nog steeds 1,7% stemmen over en won hij nog steeds die staat en dus de verkiezingen. Dat zou dus zelfs zo zijn als Obama landelijk 1,5% minder stemmen zou gehaald hebben t.o.v. McCain, dan nóg houdt hij in Colorado over.

Dat verminderen van de stemmen is natuurlijk fictief, want zoiets gaat nooit precies evenredig per staat. Maar dit is zo'n beetje de manier om na te gaan of een kandidaat tijdens een bepaalde verkiezing voor- of nadeel heeft gehad van het Electoral College (ten opzicht van wanneer het gewoon landelijk evenredig zou gaan, zoals bij ons in NL).

Ik hoop dat je het kan volgen

Maar wanneer hebben de Democraten daar voor het laatst echt een voordeel aan gehad?

Trump (R) in 2016, Bush (R) in 2000, Harrison (R) in 1888 en Hayes (R) in 1876.

Voor zover ik weet hebben de Democraten altijd gewonnen met meer stemmen. De Republikeinen hebben dus na 44 keer meegedaan te hebben 4x gewonnen terwijl ze niet de meeste stemmen hebben. Je moet echt met goede argumentatie komen om mij te overtuigen dat zij dan geen voordeel hebben aan het kiesstelsel.

Nee hoor, dat is niet zo moeilijk te bedenken. Het voordeel van het Electoral College is iedere verkiezing steeds erg beperkt. Dus alleen als de verschillen tussen de beide partijen heel klein zijn, kan het zijn dat het voordeel van het EC ook echt leidt tot een andere winnaar dan degene die de meeste stemmen landelijk wint.

Wat ik laat zien is dat in verschillende verkiezingen verschillende partijen hier voordeel van hadden en dat niet inherent de Republikeinen het elke verkiezing makkelijker hebben ofzo.
Je kan namelijk prima stellen dat Bush in 2004 tóch won, ondanks dat de Democraten voordeel hadden van het EC. Dus ze hadden het makkelijker en konden in feite nipt op basis van aantal stemmen verliezen, maar Bush had voldoende voorsprong waardoor dit 'voordeel' zich niet vertaalde in een andere conclusie. Idem Obama in 2008. Obama won met ruime cijfers, maar had het tegelijkertijd ook makkelijker in het EC. Obama had dit voordeel niet nodig (maar had het wel), Kerry had in 2004 voordeel op Bush, maar het heeft hem niets opgeleverd omdat het verschil met Bush te groot was.

Je laat alleen zien dat het voordeel niet altijd invloed heeft op de uitslag. Ik laat jou zien dat het verleden aangetoond heeft dat de Republikeinen hier een voordeel aan hebben. Ik volg je hypotheses wel, maar uiteindelijk resulteert het praktisch gezien alleen in daadwerkelijke voordelen voor de Republikeinen.

Het is bijvoorbeeld ook vaak genoeg gebeurd dat bijvoorbeeld het verschil in stemmen echt max 1% is en dat alsnog heel erg veel kiesmannen naar de Democraten of Republikeinen gaat. Het is gewoon een beetje een krom systeem. Maar gelukkig wint meestal de kandidaat met de meeste stemmen.

[TSD]

Ik denk niet dat je me begrijpt. Je stelling was dat het niet eerlijk gaat en dat de democraten daar nadeel van zouden hebben.
Per staat is het inderdaad 'winner takes it all'. Dus je krijgt de kiesmannen als je de meerderheid hebt, niet als je alle 100% van de stemmen hebt.

Wat ik stel is dat geen van de partijen daar inherent voordeel bij heeft. Beide partijen hebben namelijk staten die ze met overmacht winnen en beide partijen hebben staten die ze nipt winnen. Wat ik laat zien dat, stel het zou wél evenredig zijn gegaan, het dan nauwelijks uit maakt voor de uitslag.

Bush won bijv, de popular vote, hij kreeg de meeste stemmen over het hele land (nipt, 2,4%) en hij won nipt via de kiesmannen (ging om 1 staat, namelijk Florida, die hij won met 0,6% meer). Had hij 1% minder stemmen gehad, zowel in Florida als in het hele land, dan had Bush verloren van Kerry (Florida was dan naar Kerry gegaan), maar had Bush nog steeds de meerderheid van de stemmen gehad in heel VS.

Het geval van Obama: stel je zet alle staten op volgorde van grootte van de overwinnen van Obama, dus eerst de staten die hij met de grootste overmacht overwint en dan steeds terug. En je telt dan steeds de kiesmannen op, dan kom je op een gegeven moment bij de staat waarmee Obama de 270 (meerderheid kiesmannen) haalt. Dat noem je de 'tipping point state', feitelijk de bepalende staat die de doorslag geeft. Ik zie dat ik daarin zelfs een foutje maakte. Dat was namelijk Colorado. Obama won die staat met 9,0% van de stemmen.

Landelijk won Obama met 7,3% meer dan McCain (52,9% vs. 45.6%). Stel Obama zou veel minder stemmen gehaald hebben waardoor exact dit verschil weg zou zijn, (dus verschil met McCain zou 0% zijn. En Obama zou in elke staat evenredig die stemmen verloren hebben, dan houdt hij in Colorado nog steeds 1,7% stemmen over en won hij nog steeds die staat en dus de verkiezingen. Dat zou dus zelfs zo zijn als Obama landelijk 1,5% minder stemmen zou gehaald hebben t.o.v. McCain, dan nóg houdt hij in Colorado over.

Dat verminderen van de stemmen is natuurlijk fictief, want zoiets gaat nooit precies evenredig per staat. Maar dit is zo'n beetje de manier om na te gaan of een kandidaat tijdens een bepaalde verkiezing voor- of nadeel heeft gehad van het Electoral College (ten opzicht van wanneer het gewoon landelijk evenredig zou gaan, zoals bij ons in NL).

Ik hoop dat je het kan volgen

Maar wanneer hebben de Democraten daar voor het laatst echt een voordeel aan gehad?

Trump (R) in 2016, Bush (R) in 2000, Harrison (R) in 1888 en Hayes (R) in 1876.

Voor zover ik weet hebben de Democraten altijd gewonnen met meer stemmen. De Republikeinen hebben dus na 44 keer meegedaan te hebben 4x gewonnen terwijl ze niet de meeste stemmen hebben. Je moet echt met goede argumentatie komen om mij te overtuigen dat zij dan geen voordeel hebben aan het kiesstelsel.

Nee hoor, dat is niet zo moeilijk te bedenken. Het voordeel van het Electoral College is iedere verkiezing steeds erg beperkt. Dus alleen als de verschillen tussen de beide partijen heel klein zijn, kan het zijn dat het voordeel van het EC ook echt leidt tot een andere winnaar dan degene die de meeste stemmen landelijk wint.

Wat ik laat zien is dat in verschillende verkiezingen verschillende partijen hier voordeel van hadden en dat niet inherent de Republikeinen het elke verkiezing makkelijker hebben ofzo.
Je kan namelijk prima stellen dat Bush in 2004 tóch won, ondanks dat de Democraten voordeel hadden van het EC. Dus ze hadden het makkelijker en konden in feite nipt op basis van aantal stemmen verliezen, maar Bush had voldoende voorsprong waardoor dit 'voordeel' zich niet vertaalde in een andere conclusie. Idem Obama in 2008. Obama won met ruime cijfers, maar had het tegelijkertijd ook makkelijker in het EC. Obama had dit voordeel niet nodig (maar had het wel), Kerry had in 2004 voordeel op Bush, maar het heeft hem niets opgeleverd omdat het verschil met Bush te groot was.

Je laat alleen zien dat het voordeel niet altijd invloed heeft op de uitslag. Ik laat jou zien dat het verleden aangetoond heeft dat de Republikeinen hier een voordeel aan hebben. Ik volg je hypotheses wel, maar uiteindelijk resulteert het praktisch gezien alleen in daadwerkelijke voordelen voor de Republikeinen.

Het is bijvoorbeeld ook vaak genoeg gebeurd dat bijvoorbeeld het verschil in stemmen echt max 1% is en dat alsnog heel erg veel kiesmannen naar de Democraten of Republikeinen gaat. Het is gewoon een beetje een krom systeem. Maar gelukkig wint meestal de kandidaat met de meeste stemmen.

Dat dit in het verleden in 4x net zo is gebeurd zegt helemaal niets over het feit dat de Republikeinen een inherent groter voordeel hebben aan het systeem, of dat dit systeem 1 partij bevoordeeld. Dát heb ik willen aantonen.

Het enige wat je kan zeggen is dat de Republikeinen in het verleden in 4 verkiezingen hiervan daadwerkelijk voelbaar voordeel van hebben gehad. In zoverre ben ik het met je eens. Maar het EC systeem bevoordeeld in dit geval niet een specifieke partij en per verkiezingen wisselt het regelmatig wie het uiteindelijk makkelijker krijgt.

Ik ben het met je eens dat een systeem van gewoon de meeste stemmen veel beter is, alleen dat is een ander punt: Het systeem is wat gebrekkig en omslachtig en kan leiden tot een in bepaalde zin soms ongewenste uitslag in het algemeen (en daarvan hebben, min of meer toevalligerwijs (of, zo je wilt: heel casusspecifiek bij díé betreffende verkiezingen), de Republikeinen 4x voordeel gehad toen ze het ook 'nodig' hadden).

[HersteldHervormd]

Maar wanneer hebben de Democraten daar voor het laatst echt een voordeel aan gehad?

Trump (R) in 2016, Bush (R) in 2000, Harrison (R) in 1888 en Hayes (R) in 1876.

Voor zover ik weet hebben de Democraten altijd gewonnen met meer stemmen. De Republikeinen hebben dus na 44 keer meegedaan te hebben 4x gewonnen terwijl ze niet de meeste stemmen hebben. Je moet echt met goede argumentatie komen om mij te overtuigen dat zij dan geen voordeel hebben aan het kiesstelsel.

Nee hoor, dat is niet zo moeilijk te bedenken. Het voordeel van het Electoral College is iedere verkiezing steeds erg beperkt. Dus alleen als de verschillen tussen de beide partijen heel klein zijn, kan het zijn dat het voordeel van het EC ook echt leidt tot een andere winnaar dan degene die de meeste stemmen landelijk wint.

Wat ik laat zien is dat in verschillende verkiezingen verschillende partijen hier voordeel van hadden en dat niet inherent de Republikeinen het elke verkiezing makkelijker hebben ofzo.
Je kan namelijk prima stellen dat Bush in 2004 tóch won, ondanks dat de Democraten voordeel hadden van het EC. Dus ze hadden het makkelijker en konden in feite nipt op basis van aantal stemmen verliezen, maar Bush had voldoende voorsprong waardoor dit 'voordeel' zich niet vertaalde in een andere conclusie. Idem Obama in 2008. Obama won met ruime cijfers, maar had het tegelijkertijd ook makkelijker in het EC. Obama had dit voordeel niet nodig (maar had het wel), Kerry had in 2004 voordeel op Bush, maar het heeft hem niets opgeleverd omdat het verschil met Bush te groot was.

Je laat alleen zien dat het voordeel niet altijd invloed heeft op de uitslag. Ik laat jou zien dat het verleden aangetoond heeft dat de Republikeinen hier een voordeel aan hebben. Ik volg je hypotheses wel, maar uiteindelijk resulteert het praktisch gezien alleen in daadwerkelijke voordelen voor de Republikeinen.

Het is bijvoorbeeld ook vaak genoeg gebeurd dat bijvoorbeeld het verschil in stemmen echt max 1% is en dat alsnog heel erg veel kiesmannen naar de Democraten of Republikeinen gaat. Het is gewoon een beetje een krom systeem. Maar gelukkig wint meestal de kandidaat met de meeste stemmen.

Dat dit in het verleden in 4x net zo is gebeurd zegt helemaal niets over het feit dat de Republikeinen een inherent groter voordeel hebben aan het systeem, of dat dit systeem 1 partij bevoordeeld. Dát heb ik willen aantonen.

Het enige wat je kan zeggen is dat de Republikeinen in het verleden in 4 verkiezingen hiervan daadwerkelijk voelbaar voordeel van hebben gehad. In zoverre ben ik het met je eens. Maar het EC systeem bevoordeeld in dit geval niet een specifieke partij en per verkiezingen wisselt het regelmatig wie het uiteindelijk makkelijker krijgt.

Ik ben het met je eens dat een systeem van gewoon de meeste stemmen veel beter is, alleen dat is een ander punt: Het systeem is wat gebrekkig en omslachtig en kan leiden tot een in bepaalde zin soms ongewenste uitslag in het algemeen (en daarvan hebben, min of meer toevalligerwijs (of, zo je wilt: heel casusspecifiek bij díé betreffende verkiezingen), de Republikeinen 4x voordeel gehad toen ze het ook 'nodig' hadden).

Dus, louter toeval?

[ZWP]

Bovenstaand plaatje laat mooi het verschil zien tussen de popular en electoral vote van de verkiezingen sinds WOII.

En hier nog een mooi lijstje: https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_U ... ote_margin

[Jeremiah]

Ben ik de enige hier die zich zorgen maakt over wat er na volgende week woensdag gaat gebeuren in de VS? Een burgeroorlog is mijns inziens dichterbij dan ooit.

[MGG]

Ben ik de enige hier die zich zorgen maakt over wat er na volgende week woensdag gaat gebeuren in de VS? Een burgeroorlog is mijns inziens dichterbij dan ooit.

Nog dichterbij dan 11 april 1861?

[ZWP]

Ben ik de enige hier die zich zorgen maakt over wat er na volgende week woensdag gaat gebeuren in de VS? Een burgeroorlog is mijns inziens dichterbij dan ooit.

Ik maak me zeker zorgen.
Als Trump wint: radicalisering, richting project 2025 etc etc
Als Trump verliest: hij 'verliest' nooit en zal het niet toegeven hoe groot zal de groep zijn die hij weet te mobiliseren om gewapend naar Washington te gaan?

Gaat er sprake zijn van een vreedzame overdracht van macht?

[Jeremiah]

https://www.2doc.nl/documentaires/2024/ ... trump.html

[HersteldHervormd]

Ben ik de enige hier die zich zorgen maakt over wat er na volgende week woensdag gaat gebeuren in de VS? Een burgeroorlog is mijns inziens dichterbij dan ooit.

De laatste dagen bekruipt mijn gevoel dat ook. Aangezien vrijwel iedere Amerikaan één of meerdere vuurwapens bezit kan een vlam in de pan uitlopen op een bloedige afloop. Een zwarte bladzijde in de Amerikaanse geschiedenis. Hopelijk ziet Trump dit in en voorkomt hij dat. Ik heb ooit met geschiedenis op de middelbare school een film gezien. Die heette ''Die Welle''. De golf. Een docent experimenteerde op kleine schaal met fascistische ideeën en dat liep heel erg snel uit de hand. De docent wilde op het eind het tij keren maar het kwaad was al geschiet, een aantal radicalen sloegen compleet door. Dit verhaal is (gedeeltelijk) waar gebeurd.

[KDD]

https://www.wsj.com/opinion/the-three-r ... _permalink

[KDD]

Trump heeft mijn stem.

Trump en de kunst van afschrikking
Hij begrijpt dat de Amerikaanse president geen rode lijnen kan trekken, tenzij hij bereid is ze te handhaven.

Tijdens de campagne contrasteert Donald Trump trots de vrede die heerste tijdens zijn eerste termijn met de oorlogen in Europa en het Midden-Oosten die uitbraken tijdens de huidige regering. Sommige waarnemers wijzen de beweringen van de voormalige president af en beweren dat Joe Biden en Kamala Harris gewoon pech hadden dat er conflicten uitbraken tijdens hun bewind. Een nadere blik leert dat meneer Trump gelijk heeft. Hij begrijpt instinctief de kunst van afschrikking, terwijl meneer Biden en mevrouw Harris deze traditionele pijler van de Amerikaanse strategie consequent, zij het misschien onbedoeld, hebben ondermijnd.

Het ministerie van Defensie zou het Deterrence Department genoemd kunnen worden, want de top van zijn strategie is niet om oorlogen te voeren, maar om ze af te schrikken. Succesvolle afschrikking vereist dat Washington zijn tegenstanders ervan overtuigt dat de kosten van aanvallen op de VS en zijn bondgenoten veel groter zijn dan elk denkbaar voordeel. Al tientallen jaren beweren vooraanstaande afschrikkingstheoretici zoals Thomas Schelling en Henry Kissinger dat een succesvolle houding berust op drie C's: capaciteit, communicatie en geloofwaardigheid.

Ten eerste heeft Washington de militaire capaciteit nodig om een ​​tegenstander een onaanvaardbare prijs op te leggen. Terwijl Trump investeerde in de Amerikaanse defensiecapaciteiten en Biden en Harris de militaire uitgaven in reële termen hebben verlaagd, is het onbetwistbaar dat de VS onder beide regeringen een afschrikkingscapaciteit heeft behouden. Het Amerikaanse nucleaire arsenaal en de capaciteit van Amerikaanse conventionele troepen zorgen daarvoor. Het verschil ligt dus in de andere twee C's.

Amerikaanse leiders moeten duidelijk communiceren welke consequenties tegenstanders zullen ondervinden als ze de rode lijnen van Washington overschrijden. Dit is een van de grootste krachten van Trump. Hij vertelde Kim Jong Un van Noord-Korea dat zijn dreigementen aan de VS "met vuur, woede en eerlijk gezegd macht zouden worden beantwoord zoals deze wereld nog nooit eerder heeft gezien."

Trump vertelde het Journal dat hij Vladimir Poetin van Rusland had afgeschrikt door te zeggen: "'Vladimir, als je Oekraïne aanvalt, ga ik je zo hard raken... Ik ga je midden in het (******) Moskou raken... Ik ga die (******) koepels van je hoofd afhalen.' Want weet je, hij leeft onder de koepels."

Sprekend over de vermeende moordplannen van Iran tegen hem, adviseerde Trump dat Biden zou waarschuwen dat als een tegenstander een voormalige president vermoordt, "we dat land de vergetelheid in zullen bombarderen - en het zou stoppen."

Vergelijk dit met de communicatiestijl van Biden en Harris. Toen Poetin in februari 2022 troepen verzamelde aan de grens met Oekraïne, trok Biden geen rode lijnen. In plaats daarvan liet hij een groene zien, waarin hij verkondigde dat de VS onder geen enkele omstandigheid troepen zou sturen en dat een "kleine inval" acceptabel zou kunnen zijn. De Amerikaanse president verzekerde Poetin dat er geen ernstige gevolgen zouden zijn en kort daarna viel hij binnen.

Biden-Harris-functionarissen hebben herhaaldelijk verklaard dat het vermijden van escalatie hun hoogste prioriteit is. Maar effectieve afschrikking is in wezen de dreiging van escalatie die in reserve wordt gehouden. Door die dreiging van tafel te halen, heeft de regering ook elke mogelijkheid voor effectieve afschrikking weggenomen.

De laatste C is geloofwaardigheid. Geloven onze tegenstanders dat als ze de Amerikaanse rode lijnen overschrijden, de president de dreigementen zal doorzetten en ernstige gevolgen zal opleggen, of dat hij gewoon zal terugkrabbelen?

Trump versterkte de rode lijnen door Syrië in 2017 aan te vallen nadat Bashar al-Assad chemische wapens op zijn eigen volk had gebruikt, en de Iraanse generaal Qassem Soleimani in 2020 te doden. Zijn reputatie van onvoorspelbaarheid hield tegenstanders in het ongewisse. Ze wisten niet wat ze konden doen, dus speelden ze op safe.

De geloofwaardigheid van Biden werd ondermijnd door de rampzalige terugtrekking uit Afghanistan in augustus 2021, die de boodschap afgaf dat hij geen zin had in militaire actie. De reputatie van de regering voor extreme voorzichtigheid betekent dat tegenstanders weten dat ze hard kunnen pushen zonder een reactie uit te lokken.

Toen Iran in april een drone- en raketaanval op Israël uitvoerde, adviseerde Biden terughoudendheid en moedigde premier Benjamin Netanyahu aan om "de overwinning te behalen". Het resultaat? Iran leerde dat het geen consequenties zou ondervinden van dergelijk gedrag en lanceerde in oktober een nieuwe massale aanval. Afschrikking faalde opnieuw.

Misschien dachten meneer Biden en mevrouw Harris dat ze Amerikanen konden geruststellen dat hun regering geen grote oorlog zou beginnen. Misschien dachten ze dat de tegenstanders van Amerika hun redelijke bedoelingen zouden begrijpen en op dezelfde manier zouden reageren. Ze waren waarschijnlijk niet van plan om agressie uit te lokken, maar dat is precies wat ze deden en hoe dan ook kregen.

De wereld kan het risico niet lopen om nog eens vier jaar van een mislukt Amerikaans afschrikkingsbeleid te riskeren, vooral omdat China dreigt een derde front te openen in de Indo-Pacific met dagelijkse militaire dwang tegen Amerikaanse bondgenoten. De volgende Amerikaanse president moet de 3 C's van afschrikking herstellen en daarmee wereldwijde stabiliteit en vrede. Gezegend zijn de vredestichters.

https://www.wsj.com/opinion/trump-and-t ... _permalink

[Amstelodamense]

Trump heeft mijn stem.

Trump en de kunst van afschrikking
Hij begrijpt dat de Amerikaanse president geen rode lijnen kan trekken, tenzij hij bereid is ze te handhaven.

Tijdens de campagne contrasteert Donald Trump trots de vrede die heerste tijdens zijn eerste termijn met de oorlogen in Europa en het Midden-Oosten die uitbraken tijdens de huidige regering. Sommige waarnemers wijzen de beweringen van de voormalige president af en beweren dat Joe Biden en Kamala Harris gewoon pech hadden dat er conflicten uitbraken tijdens hun bewind. Een nadere blik leert dat meneer Trump gelijk heeft. Hij begrijpt instinctief de kunst van afschrikking, terwijl meneer Biden en mevrouw Harris deze traditionele pijler van de Amerikaanse strategie consequent, zij het misschien onbedoeld, hebben ondermijnd.

Het ministerie van Defensie zou het Deterrence Department genoemd kunnen worden, want de top van zijn strategie is niet om oorlogen te voeren, maar om ze af te schrikken. Succesvolle afschrikking vereist dat Washington zijn tegenstanders ervan overtuigt dat de kosten van aanvallen op de VS en zijn bondgenoten veel groter zijn dan elk denkbaar voordeel. Al tientallen jaren beweren vooraanstaande afschrikkingstheoretici zoals Thomas Schelling en Henry Kissinger dat een succesvolle houding berust op drie C's: capaciteit, communicatie en geloofwaardigheid.

Ten eerste heeft Washington de militaire capaciteit nodig om een ​​tegenstander een onaanvaardbare prijs op te leggen. Terwijl Trump investeerde in de Amerikaanse defensiecapaciteiten en Biden en Harris de militaire uitgaven in reële termen hebben verlaagd, is het onbetwistbaar dat de VS onder beide regeringen een afschrikkingscapaciteit heeft behouden. Het Amerikaanse nucleaire arsenaal en de capaciteit van Amerikaanse conventionele troepen zorgen daarvoor. Het verschil ligt dus in de andere twee C's.

Amerikaanse leiders moeten duidelijk communiceren welke consequenties tegenstanders zullen ondervinden als ze de rode lijnen van Washington overschrijden. Dit is een van de grootste krachten van Trump. Hij vertelde Kim Jong Un van Noord-Korea dat zijn dreigementen aan de VS "met vuur, woede en eerlijk gezegd macht zouden worden beantwoord zoals deze wereld nog nooit eerder heeft gezien."

Trump vertelde het Journal dat hij Vladimir Poetin van Rusland had afgeschrikt door te zeggen: "'Vladimir, als je Oekraïne aanvalt, ga ik je zo hard raken... Ik ga je midden in het (******) Moskou raken... Ik ga die (******) koepels van je hoofd afhalen.' Want weet je, hij leeft onder de koepels."

Sprekend over de vermeende moordplannen van Iran tegen hem, adviseerde Trump dat Biden zou waarschuwen dat als een tegenstander een voormalige president vermoordt, "we dat land de vergetelheid in zullen bombarderen - en het zou stoppen."

Vergelijk dit met de communicatiestijl van Biden en Harris. Toen Poetin in februari 2022 troepen verzamelde aan de grens met Oekraïne, trok Biden geen rode lijnen. In plaats daarvan liet hij een groene zien, waarin hij verkondigde dat de VS onder geen enkele omstandigheid troepen zou sturen en dat een "kleine inval" acceptabel zou kunnen zijn. De Amerikaanse president verzekerde Poetin dat er geen ernstige gevolgen zouden zijn en kort daarna viel hij binnen.

Biden-Harris-functionarissen hebben herhaaldelijk verklaard dat het vermijden van escalatie hun hoogste prioriteit is. Maar effectieve afschrikking is in wezen de dreiging van escalatie die in reserve wordt gehouden. Door die dreiging van tafel te halen, heeft de regering ook elke mogelijkheid voor effectieve afschrikking weggenomen.

De laatste C is geloofwaardigheid. Geloven onze tegenstanders dat als ze de Amerikaanse rode lijnen overschrijden, de president de dreigementen zal doorzetten en ernstige gevolgen zal opleggen, of dat hij gewoon zal terugkrabbelen?

Trump versterkte de rode lijnen door Syrië in 2017 aan te vallen nadat Bashar al-Assad chemische wapens op zijn eigen volk had gebruikt, en de Iraanse generaal Qassem Soleimani in 2020 te doden. Zijn reputatie van onvoorspelbaarheid hield tegenstanders in het ongewisse. Ze wisten niet wat ze konden doen, dus speelden ze op safe.

De geloofwaardigheid van Biden werd ondermijnd door de rampzalige terugtrekking uit Afghanistan in augustus 2021, die de boodschap afgaf dat hij geen zin had in militaire actie. De reputatie van de regering voor extreme voorzichtigheid betekent dat tegenstanders weten dat ze hard kunnen pushen zonder een reactie uit te lokken.

Toen Iran in april een drone- en raketaanval op Israël uitvoerde, adviseerde Biden terughoudendheid en moedigde premier Benjamin Netanyahu aan om "de overwinning te behalen". Het resultaat? Iran leerde dat het geen consequenties zou ondervinden van dergelijk gedrag en lanceerde in oktober een nieuwe massale aanval. Afschrikking faalde opnieuw.

Misschien dachten meneer Biden en mevrouw Harris dat ze Amerikanen konden geruststellen dat hun regering geen grote oorlog zou beginnen. Misschien dachten ze dat de tegenstanders van Amerika hun redelijke bedoelingen zouden begrijpen en op dezelfde manier zouden reageren. Ze waren waarschijnlijk niet van plan om agressie uit te lokken, maar dat is precies wat ze deden en hoe dan ook kregen.

De wereld kan het risico niet lopen om nog eens vier jaar van een mislukt Amerikaans afschrikkingsbeleid te riskeren, vooral omdat China dreigt een derde front te openen in de Indo-Pacific met dagelijkse militaire dwang tegen Amerikaanse bondgenoten. De volgende Amerikaanse president moet de 3 C's van afschrikking herstellen en daarmee wereldwijde stabiliteit en vrede. Gezegend zijn de vredestichters.

https://www.wsj.com/opinion/trump-and-t ... _permalink

Ik maak even een zin vetgedrukt, alleen door deze zin al zie je dat bovenstaande grote onzin is. Daarbij: het zal Trump een zorg wezen hoe het met de rest van de wereld gaat. Hij heeft 1 belang: zijn eigen belang en dan hele tijd niets. Daarna komt er nog iets van een Amerikaans belang. That's it.

[Amstelodamense]

https://www.2doc.nl/documentaires/2024/ ... trump.html

Dank voor het delen, boeiend om te kijken