Doop en geloof

[Corydoras]

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen

Oorspronkelijk gepost door Corydoras

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen

En de bekering is geen moment in je leven, maar een proces. Elke dag opnieuw. Wanneer je eerst een bekering moet hebben gehad is het toch geen genade meer?

De bekering is wel een moment in je leven. En daarna vindt de dagelijkse bekering plaats, elke dag opnieuw. Maar als die eerste bekering er niet is, bouwen we op een zandgrond.
Zou het belangrijkste in ons leven, de bekering tot God, ongemerkt aan ons voorbijgaan? Dat geloof je toch zelf niet?

Dus als je geen datum en plaats kunt aanwijzen in je leven klopt er iets niet?

Zouden de mensen die door de Heere Jezus genezen waren, een 'datum en plaats' hebben kunnen aanwijzen? Ik denk het wel.
Zou het in het geestelijk leven dan anders gaan?

Er zijn toch ook voorbeelden in de Bijbel van mensen die de Heere van 'kindsbeen af' vreesden? Zou Timotheus je een datum hebben kunnen vertellen?

O sorry, een beetje dubbel, zie ik nu.

[memento]

Verbondsvisies. Er zijn er velen. Als gergemmer hou ik het bij de visie dat een kind door de doop niet opgenomen wordt in het genadeverbond. Het nut van de doop is dus slechts:
1. Een uiterlijk afscheiden van de wereld, en inlijven in de uiterlijke gemeente Gods
2. Een pleitgrond, nl. dat God Zijn bijzondere bemoeienissen reeds met je gemaakt heeft, en dat wil blijven doen als je je bekeerd en gelooft


Opzich heb ik ook niets tegen de andere verbondsvisies, ook niet als men zegt dat een kind door de doop wordt ingesloten in het genadeverbond. Waar ik wél moeite mee heb, is als men daarom de oproep tot bekering en geloof niet meer nodig acht voor deze 'verbondskinderen'. Gedoopt of niet, alle kinderen hebben 'een nieuw hartje' nodig. Alleen door de doop met de Heilige Geest worden wij werkelijk Christus, en al Zijn weldaden, deelachtig!

[Afgewezen]

Oorspronkelijk gepost door Corydoras

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen

Oorspronkelijk gepost door Corydoras

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen De bekering is wel een moment in je leven. En daarna vindt de dagelijkse bekering plaats, elke dag opnieuw. Maar als die eerste bekering er niet is, bouwen we op een zandgrond.
Zou het belangrijkste in ons leven, de bekering tot God, ongemerkt aan ons voorbijgaan? Dat geloof je toch zelf niet?

Dus als je geen datum en plaats kunt aanwijzen in je leven klopt er iets niet?

Zouden de mensen die door de Heere Jezus genezen waren, een 'datum en plaats' hebben kunnen aanwijzen? Ik denk het wel.
Zou het in het geestelijk leven dan anders gaan?

Er zijn toch ook voorbeelden in de Bijbel van mensen die de Heere van 'kindsbeen af' vreesden? Zou Timotheus je een datum hebben kunnen vertellen?

Om te beginnen weten we van het tot geloof komen van Timotheüs niets af.
Er zijn zeker mensen die de Heere van kindsbeen af vrezen. Maar dat doet niets af aan wat ik heb geschreven. Hoogstens kun je zeggen dat dit eenmalige moment bij hen reeds heeft plaatsgehad toen zij nog niet tot hun verstand waren gekomen.

[Elmousse]

Pleiten waarop? Toezegging van God dat die Hem vroeg zoeken Hem zullen vinden en vergeten vervolgens dat er niemand is die God zoekt? Pleiten op de doop? Op de manier van: nu heb ik een gedoopt voorhoofd en breng er niets van terecht... Heere, help?
Of Heere nu heb ik recht op de genade die er in Jezus Christus is, Gij hebt het mij immers toegezegd bij de doop?
Pleiten op iets (ja ook op de liefde van God,) sluit het genadekarakter uit.... immers pleiten doe je alleen als je ergens recht op hebt anders bedel je!

[Afgewezen]

Memento, theoretisch ben ik het niet met je eens (verbondsopvatting). Praktisch wel!

Elmousse, pleiten is geloofswerk! Dat moeten we ons goed realiseren.

[Elmousse]

Dus eerst die bijzondere daad van God in je leven met datum en plaats en vervolgens pleiten op de persoonlijke beloften die God aan jou gedaan heeft! niet de doop

[memento]

Pleiten op iets (ja ook op de liefde van God,) sluit het genadekarakter uit.... immers pleiten doe je alleen als je ergens recht op hebt anders bedel je!

Dat is niet waar! Pleiten is God Zijn eigen woord voorhouden. Niet omdat je er recht op hebt dat God je verhoord, maar omdat wat God belooft het enige is wat je nog redden kan. Lees bv het gebed van Daniel eens (Daniel 9) voor een prachtig voorbeeld van 'pleitend bidden'.

[Afgewezen]

Oorspronkelijk gepost door Elmousse
Dus eerst die bijzondere daad van God in je leven met datum en plaats en vervolgens pleiten op de persoonlijke beloften die God aan jou gedaan heeft! niet de doop

Wat wij nodig hebben, is de 'Geest der genade en der gebeden ('genadesmekingen' kun je ook vertalen).
Het woord 'pleiten' klinkt mij te activistisch, bijna triomfalistisch in de oren. Maar inderdaad, wat Daniël deed, dat was gelovig pleiten.

[Elmousse]

omdat wat God belooft het enige is wat je nog redden kan! Kom je weer uit aan wie God dat belooft... Kom je weer uit dat het geloofswerk is.... kom je weer uit dat dat een duidelijke tijd en plaats heeft volgens afgewezen....

Heb je trouwens mijn vraag drie/vier reacties terug gelezen over welke koers te varen?

[Afgewezen]

Voor iemand God als een verzoend God in Christus ontmoet, is er al wel wat in het leven van een mens omgegaan. Het is over het algemeen niet zo, dat onverwacht, als een donderslag bij heldere hemel, het geloof in iemand 'indaalt'. Dát bedoel ik niet. Maar er komt een moment, waarop het licht doorbreekt. En dáár gaat het om.

[Corydoras]

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Om te beginnen weten we van het tot geloof komen van Timotheüs niets af.
Er zijn zeker mensen die de Heere van kindsbeen af vrezen. Maar dat doet niets af aan wat ik heb geschreven. Hoogstens kun je zeggen dat dit eenmalige moment bij hen reeds heeft plaatsgehad toen zij nog niet tot hun verstand waren gekomen.

Misschien was Timotheus niet het meest gelukkig gekozen voorbeeld.

Pas heb ik in de viervoudige staat van Boston (die hoort eigenlijk ook nog op m'n lijstje met boeken die ik aan het lezen ben) hier nog een mooi stukje over gelezen. Ik heb het er even bijgezocht. Het gaat over oorzaken van twijfel:

(1) Eerste geval. Ik betwijfel of ik wedergeboren ben, omdat ik niet de precieze tijd van mijn bekering weet, en omdat ik ook niet de afzonderlijke stappen kan bespeuren in de wijze waarop ze teweeggebracht werd.
Antwoord. Hoewel het zeer wenselijk is dat men verslag kan doen van het begin en de trapsgewijze vorderingen van het werk des Heeren aan onze ziel, zoals sommige heiligen dat helder kunnen doen - al is de wijze waarop de Geest werkt steeds een verborgenheid - toch is dit niet noodzakelijk om de waarheid van de genade te bewijzen. Gelukkig is hij die in dit geval met de blinde uit het Evangelie mag zeggen: "Eén ding weet ik, dat ik blind was, en nu zie." Het is zoals wanneer wij een vlam zien: wij weten dat er een vuur is, hoewel wij niet weten hoe het begon en waar het begon. Zo kan de waarheid van de genade in ons waargenomen worden, hoewel wij niet weten hoe of wanneer deze in ons hart uitgestort werd. Als u de gelukkige verandering kunt bemerken die in uw ziel gewrocht is; als u ontdekt dat uw verstand verlicht is en uw wil genegen om te voldoen aan Gods wil in alle dingen, vooral om u te verenigen met het Goddelijke heilsplan door een gekruisigde Verlosser, dan verontrust u zich tevergeefs. Dan weigert u tevergeefs getroost te worden, omdat u niet weet, hoe en op welke wijze deze verandering teweeggebracht is.

Boston zegt dus dat het zo kan wezen dat je geen tijd en plaats aan kunt wijzen, al is het wel een voorrecht als je dat wel kunt. Het gaat erom dat in je leven de gevolgen ervan aanwezig zijn.

[Elmousse]

Wij dan gerechtvaardigd zijnde door het geloof hebben vrede met God....

Misschien dus wel geen tijd en plaats van "het begin" maar toch zeker wel momenten in het geestelijke leven waarop de liefdesband en het geloof bijzonder krachtig werkzaam was.

(Dus afgewezen ik ga met je mee)

[memento]

omdat wat God belooft het enige is wat je nog redden kan! Kom je weer uit aan wie God dat belooft... Kom je weer uit dat het geloofswerk is.... kom je weer uit dat dat een duidelijke tijd en plaats heeft volgens afgewezen....

Ho ho, de meeste beloften in Gods woord zijn gericht aan zondaren, aan ongerechtigen, aan God-verlaters. Wél is het zo dat deze beloften vaak op voorwaarde van geloof en bekering zijn. Maar dat betekend niet dat wij niet mogen pleiten op deze beloften als we nog onbekeerd zijn!

[Afgewezen]

Corydoras, ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik met het citaat van Boston aan moet.
Ík geloof dat als je God ontmoet, als je vrede vindt, dat je dat weet. Misschien nog een heel pril weten, aangevochten, maar mét de blindgeborene kun je dan zeggen: "Eén ding weet ik, dat ik blind was en nu zie."

[memento]

Oorspronkelijk gepost door Bourdon
Ik heb ff een vraagje: Op welk bijbelgedeelte baseren jullie dat je een moment van bekering moet hebben gehad? Ik heb dat dus echt niet. Ik geloof mn hele leven lang al. Ik ben natuurlijk wel gegroeit door al die jaren heen. Ik heb dit jaar belijdenis gedaan van mn geloof. En ik ben er van overtuigd dat ik uitverkoren ben. Dit wil niet zeggen dat ik nu maar vrolijk verder leef....Ik besef echt wel dat ik een zondig mens ben en dat ik die genade niet verdien. Maar ik vraag me wel af waar jullie dat moment van bekering vandaan halen...

De term 'moment van bekering' komt voor uit de reformatorische (en bijbelse) gedachtengang, dat een mens slechts kan geloven als hij wedergeboren wordt. Vóór die tijd was de mens dus dood in zonden en misdaden, daarna is hij een gelovige. Dat is nogal een verschil, en houdt een verandering van denken en doen in. Omdat het gaat om zo'n grote verandering, zal je die verandering zelf vaak merken.