Leer en leven op Refoforum

[Simon0612]

Ik weet dat ik een moeilijk en gevoelig onderwerp aansnijd. Waar ik me vaak over verbaas op het forum is het verschil tussen ‘leer en leven’. Vaak zie je in discussies verbitterdheid tegenover elkaar of tegenover predikanten, ouderlingen, gemeenten of kerkverbanden. En zeker er mag een vorm van kritiek zijn, het is zelfs goed en gezond
om kritische vragen te stellen. Maar vaak merk ik een verbitterdheid of boos zijn richting ambtsdragers of andere medemens die niet normaal is. We lijken dat wel normaal te gaan vinden. Dat terwijl men ook zegt of verteld een ander leven te kennen. Dan poppen bij mij vragen op als: waar is dan de liefde, de nederigheid, het naasten liefhebben, het gezag onderdanig zijn (ver te zoeken in deze tijd) etc. Ik zie daar een best groot verschil in het leer en leven op dit forum. En zeker, ik ben ook soms direct en hard (en zeer verdedigend), maar ik kan niet beseffen hoe sommige dingen gezegd kunnen worden terwijl men belijdt in Christus te zijn. Het verbaasd me, en geeft verwarring. Zien anderen dat ook? Zie ik dat verkeerd?

[Bertiel]

Beste Simon.
Zolang dominees mensen afhouden van Christus of een dogmatisch hekwerk rondom het kruis zetten en tov de oude schrijvers een compleet andere theologie erop na houden dan is dat toch niet meer dan logisch.

[pierre27]

Dit is eigenlijk best een mooi topic. Ik denk dat het voor sommigen echt een worsteling is hoe zij het spreken van anderen ervaren. Persoonlijk soms voor mij ook raadsel hoewel het ergens ook verklaarbaar is.

[Terri]

Ik denk dat we onzeker worden als 'onze kerk' aangevallen wordt, want stel je voor dat...
En dan komen er emoties los die menigeen niet voor mogelijk had gehouden, ook van zichzelf. En is een goed gesprek niet haalbaar.
Maar waar ik de laatste tijd tegen aanloop is dat waar we ons aan stoten bij een ander, we zelf net zo zijn, maar dat niet in de gaten hebben.

We zijn tolerant voor onszelf en scherp en kritisch naar de ander, zelfs veroordelend.
Voor mij is het in ieder geval een dagelijkse worsteling om de ander uitnemender te vinden dan mezelf, ook als het prikt.
Zien we de ander gelijk als onze tegenstander of zoeken we begrip voor elkaar?

En denken we stiekem niet; als iedereen zo is als ik, dan ziet de wereld er gelijk een stuk beter uit.

Ik heb het even niet gekoppeld aan dominees met hun uitspraken en preken. Maar meer onderlinge verhoudingen.

[MGG]

Het lastige is als kerkpijn of onvrede over de koers van de (voormalige) gemeente met enige regelmaat of RF besproken wordt. Ik voel niks voor een verbod op lastig onderwerpen. Tegelijkertijd loop ik niet warm voor RF als middel om het eigen gelijk te bevestigen of voor pijnverwerking. Mede omdat je maar een kant hoort die regelmatig als de volledige waarheid gebracht wordt. Voor het verwerkingsproces kan je indien nodig beter deskundige hulp zoeken.

[KDD]

Beste Simon.
Zolang dominees mensen afhouden van Christus of een dogmatisch hekwerk rondom het kruis zetten en tov de oude schrijvers een compleet andere theologie erop na houden dan is dat toch niet meer dan logisch.

Ik zie meer de volgende gevaar waarover Bunyan schrijft hier op de forum:

Maar zie, terwijl hij zich hierover bedroefde, bemerkte hij, dat zich aan de linkerzijde twee mannen over de muur lieten zakken om met hem langs de enge weg te gaan. De een heette FORMALIST en de ander HYPOCRIET. Deze voegden zich bij CHRISTEN die hen aldus aansprak: "Vanwaar komt u, mijne heren, en waar is de reis heen?" Zij antwoordden: "Wij zijn geboren in het land IJDELE EER, en gaan om lof te verkrijgen naar de berg SION."
"Waarom, " vroeg CHRISTEN, "kwam u niet door de poort, die aan het begin van deze weg gebouwd is? Weet u niet, dat er geschreven staat, dat degene, die niet door de deur ingaat, maar van elders inklimt, een dief en moordenaar is?" (Joh.10:1).
Zij antwoordden, dat al hun landslieden van oordeel waren, dat de weg door de poort veel te ver om was, en het daarom bij hen gebruikelijk was, de weg te bekorten door een zijpad te kiezen, en over de muur te klimmen, zoals zij gedaan hadden.

En nog iets, Zou Bunyan ook wat bedoeld hebben met aan te tonen dat de twee mannen aan de linkerzijde waren?

[Bertiel]

Dat zie ik zeker ook wel, echter deze discussies gingen over de kerk(en) aan de de rechterkant van het spectrum.
En let wel, de uitersten raken elkaar!

[Scheepsbel]

Beste Simon.
Zolang dominees mensen afhouden van Christus of een dogmatisch hekwerk rondom het kruis zetten en tov de oude schrijvers een compleet andere theologie erop na houden dan is dat toch niet meer dan logisch.

Ik zie meer de volgende gevaar waarover Bunyan schrijft hier op de forum:

Maar zie, terwijl hij zich hierover bedroefde, bemerkte hij, dat zich aan de linkerzijde twee mannen over de muur lieten zakken om met hem langs de enge weg te gaan. De een heette FORMALIST en de ander HYPOCRIET. Deze voegden zich bij CHRISTEN die hen aldus aansprak: "Vanwaar komt u, mijne heren, en waar is de reis heen?" Zij antwoordden: "Wij zijn geboren in het land IJDELE EER, en gaan om lof te verkrijgen naar de berg SION."
"Waarom, " vroeg CHRISTEN, "kwam u niet door de poort, die aan het begin van deze weg gebouwd is? Weet u niet, dat er geschreven staat, dat degene, die niet door de deur ingaat, maar van elders inklimt, een dief en moordenaar is?" (Joh.10:1).
Zij antwoordden, dat al hun landslieden van oordeel waren, dat de weg door de poort veel te ver om was, en het daarom bij hen gebruikelijk was, de weg te bekorten door een zijpad te kiezen, en over de muur te klimmen, zoals zij gedaan hadden.

En nog iets, Zou Bunyan ook wat bedoeld hebben met aan te tonen dat de twee mannen aan de linkerzijde waren?

Bunyan heeft het hier over een derde weg en dat is nu net wat er gepreekt word in de kerkverbanden waarover strijd gevoerd word, je bent al op de weg voorbij de poort met je ellendekennis en zonder Christus en hoe kan dat? Dan ben je over de muur geklommen. En iemand die netjes via de poort Christus is gegaan en zijn zonden kwijt is word verdacht, oftewel de omgekeerde wereld.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Scheepsbel]

Beseft Simon0162 wel heel goed dat hijzelf als er uitleg word gegeven over het hoe en waarom er niet zomaar eenheid komt tussen kerken en deze uitleg word gegeven zelf mensen onder druk zet om leer en leven uit te leggen en vervolgens dit bestrijd met alle middelen die hij verzinnen kan.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Heidebloem]

Het lastige is als kerkpijn of onvrede over de koers van de (voormalige) gemeente met enige regelmaat of RF besproken wordt. Ik voel niks voor een verbod op lastig onderwerpen. Tegelijkertijd loop ik niet warm voor RF als middel om het eigen gelijk te bevestigen of voor pijnverwerking. Mede omdat je maar een kant hoort die regelmatig als de volledige waarheid gebracht wordt. Voor het verwerkingsproces kan je indien nodig beter deskundige hulp zoeken.

Dit klopt zeker, ik betrap mezelf ook regelmatig op oude pijn maar vaak is dat een allergische reactie op mensen die niet willen inzien wat er fout gaat in hun kerkverband. Wat Bertiel ook benoemd.

[HersteldHervormd]

Ik vind dit topic een goed idee.

Ik denk dat het al veel zou schelen als dominees en ambtsdragers niet op voetstuk geplaatst worden. Uiteindelijk moet het ook niet over hen gaan, maar over de Heere God en Zijn Zoon.

Dan is ook de kerkelijke pijn misschien minder. Hoe groter je een dominee maakt, hoe harder een eventuele val aankomt.

Verder zou wat meer verdraagzaamheid niet misstaan. Waarom zou je voor reformatorische dominees van een iets andere pluimage je neus ophalen? Dat gebeurt echt en geeft je een gitzwarte laag over de ziel.

[Posthoorn]

Kritiek mag, maar op een forum als dit moet je het wel onderbouwen natuurlijk.

[Simon0612]

Nu lijkt dit topic door een aantal reacties al weer af te dwalen naar een topic kerkelijke pijn. Dat is niet wat ik bedoel. Ja er kan kerkelijke pijn zijn, ja iemand kan een keer je allergie opwekken, of je kan er overtuigd van zijn dat er dingen verkeerd gaan, etc. Maar hoe we daarop reageren is onze keuze. De mildheid en nederigheid, liefde etc. die mijn inziens bij een ander leven horen merk ik helaas maar zelden op. Dat signaleer ik hier op het forum, naar elkaar toe, over predikanten, over kerken, soms zelfs het kerkverband waar men nog lid is (nest bevuiling). En dan doel ik niet op kritische punten, maar op bewoordingen die absurd of bijna grof zijn. Dat strookt mijn inziens van geen kanten met het kennen van een ander leven.

[Tiberius]

Ik weet dat ik een moeilijk en gevoelig onderwerp aansnijd. Waar ik me vaak over verbaas op het forum is het verschil tussen ‘leer en leven’. Vaak zie je in discussies verbitterdheid tegenover elkaar of tegenover predikanten, ouderlingen, gemeenten of kerkverbanden. En zeker er mag een vorm van kritiek zijn, het is zelfs goed en gezond
om kritische vragen te stellen. Maar vaak merk ik een verbitterdheid of boos zijn richting ambtsdragers of andere medemens die niet normaal is. We lijken dat wel normaal te gaan vinden. Dat terwijl men ook zegt of verteld een ander leven te kennen. Dan poppen bij mij vragen op als: waar is dan de liefde, de nederigheid, het naasten liefhebben, het gezag onderdanig zijn (ver te zoeken in deze tijd) etc. Ik zie daar een best groot verschil in het leer en leven op dit forum. En zeker, ik ben ook soms direct en hard (en zeer verdedigend), maar ik kan niet beseffen hoe sommige dingen gezegd kunnen worden terwijl men belijdt in Christus te zijn. Het verbaasd me, en geeft verwarring. Zien anderen dat ook? Zie ik dat verkeerd?

Ik denk dat je dan een verkeerde visie hebt op 'in Christus zijn'.
Het goed en het kwaad loopt niet tussen hen die in Christus zijn en hen die dat niet zijn.
Maar het kwaad zit ook in Gods kinderen, zolang ze in dit leven zijn.
Denk aan Paulus die de wet in zich aantrof, dat als hij het goede wilt doen het kwade bij hem ligt.
En denk ook aan het concrete voorbeeld van David in de geschiedenis van Bathseba.

Het in Christus zijn betekent niet dat je zondeloos bent, maar dat je weet naar Wie je (elke avond) met je dagelijkse zonden naar toe kan.

[Posthoorn]

Dat heeft te maken met de emoties die een rol spelen. Paulus kan bijvoorbeeld ook fel zijn als hij ziet dat er van de leer afgeweken wordt in de gemeente van Galaten.
Het is verder ook heel menselijk om vanuit je gevoel te reageren. Of dat meteen botst met een ander leven, zou ik zo niet durven zeggen. Waar ligt de grens? Het haten van een persoon vanuit persoonlijke motieven is natuurlijk nooit goed (sorry voor de kromme zin).