Gereformeerde Gemeenten

[Simon0612]

Klopt. GG en GGiN onderwijzen beide vanuit dat spoor..

Ds. Kersten was groot aanhanger van Steenblok

Dat kan, dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat hij groot aanhanger was van de schotse broeders Erskines en wat die leerde over de genadeverbond.

Nietwaar, al die beloften, die daar in de Bijbel staan, zijn voor het volk van God. God belooft aan de verworpenen nooit de zaligheid; dat kan niet. Dat leren sommigen in
deze dagen: de 'winnen zijn voor alle gedoopten. Maar dan zou God moeten liegen; dan zou Hij beloven, wat Hij niet vervult. Maar die beloften zijn voor alle uitverkorenen, ze zijn aan het volk vermaakt In Christus Jezus. En de Heere is geen mensenkind, dat Hij liegen kan, of dat Zijn Woord Hem ooit berouwen zou. Als de Heere dan Zijn volk verschijnt, krijgen zij, houvast aan de beloften; als Hij met Goddelijke majesteit en heerlijkheid de beloften in hun ziel bevestigt, opdat zij zeggen kunnen: "Gij hebt tot mijn ziel gesproken; gedenk aan het woord, dat Gij tot Uw knecht gesproken hebt."

(blz. 7)

Toepassing.
Wat is nu zo duidelijk uit het gehele leven van Abraham? En ook uit ons tekstwoord? Dat God Zijn beloften aan Zijn volk persoonlijk geeft. U kunt de gehele Bijbel doorgaan en dan zult u vinden, dat God gewis spreekt, tot elk, die voor Hem leeft. God belooft Zijn volk de zaligheid in Christus Jezus. Al de beloften, ik herhaal het, die in de Bijbel staan, zijn voor Gods uitverkorenen. Mijn hoorders, werpt die beloften zo maar niet midden in de wereld, dat ieder er maar van grijpen kan; maar Hij heeft de zaligheid in Christus beloofd voor Zijn volk, dat Hij in de eeuwigheid verkoren heeft en Hij zal hen zalig maken. Want als God wat belooft, dan doet Hij het. Nu is het alleen maar de vraag: "Heeft God aan mij ook wel eens iets beloofd?" Vraagt het voor uzelf u eens af, klein en groot. Want wij kunnen wel zeggen: Heere, het staat in de Bijbel en het staat er niet voor niets; en een mens mocht er wel werkzaam mee worden en ze op zijn hart binden en het onze kleine kinderen vroegtijdig zeggen. Dat moeten die vaders en moeders en schoolmeesters doen, niet uit de hoogte en uit hardheid, maar in teder onderwijs, opdat zij vroeg hun knieën leren buigen en zeggen: "Heere, geef mij toch een nieuw hart."

Blz 11.

Bron: https://theologienet.nl/bestanden/kerst ... eksten.pdf

[GG links]

Klopt. GG en GGiN onderwijzen beide vanuit dat spoor..

Ds. Kersten was groot aanhanger van Steenblok

Dat kan, dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat hij groot aanhanger was van de schotse broeders Erskines en wat die leerde over de genadeverbond.

Nietwaar, al die beloften, die daar in de Bijbel staan, zijn voor het volk van God. God belooft aan de verworpenen nooit de zaligheid; dat kan niet. Dat leren sommigen in
deze dagen: de 'winnen zijn voor alle gedoopten. Maar dan zou God moeten liegen; dan zou Hij beloven, wat Hij niet vervult. Maar die beloften zijn voor alle uitverkorenen, ze zijn aan het volk vermaakt In Christus Jezus. En de Heere is geen mensenkind, dat Hij liegen kan, of dat Zijn Woord Hem ooit berouwen zou. Als de Heere dan Zijn volk verschijnt, krijgen zij, houvast aan de beloften; als Hij met Goddelijke majesteit en heerlijkheid de beloften in hun ziel bevestigt, opdat zij zeggen kunnen: "Gij hebt tot mijn ziel gesproken; gedenk aan het woord, dat Gij tot Uw knecht gesproken hebt."

(blz. 7)

Toepassing.
Wat is nu zo duidelijk uit het gehele leven van Abraham? En ook uit ons tekstwoord? Dat God Zijn beloften aan Zijn volk persoonlijk geeft. U kunt de gehele Bijbel doorgaan en dan zult u vinden, dat God gewis spreekt, tot elk, die voor Hem leeft. God belooft Zijn volk de zaligheid in Christus Jezus. Al de beloften, ik herhaal het, die in de Bijbel staan, zijn voor Gods uitverkorenen. Mijn hoorders, werpt die beloften zo maar niet midden in de wereld, dat ieder er maar van grijpen kan; maar Hij heeft de zaligheid in Christus beloofd voor Zijn volk, dat Hij in de eeuwigheid verkoren heeft en Hij zal hen zalig maken. Want als God wat belooft, dan doet Hij het. Nu is het alleen maar de vraag: "Heeft God aan mij ook wel eens iets beloofd?" Vraagt het voor uzelf u eens af, klein en groot. Want wij kunnen wel zeggen: Heere, het staat in de Bijbel en het staat er niet voor niets; en een mens mocht er wel werkzaam mee worden en ze op zijn hart binden en het onze kleine kinderen vroegtijdig zeggen. Dat moeten die vaders en moeders en schoolmeesters doen, niet uit de hoogte en uit hardheid, maar in teder onderwijs, opdat zij vroeg hun knieën leren buigen en zeggen: "Heere, geef mij toch een nieuw hart."

Blz 11.

Bron: https://theologienet.nl/bestanden/kerst ... eksten.pdf

Dit staat echt heel ver van mij af

[Martijn]

ik ben benieuwd naar waarom je dat niet hoopt ?

Zoals @Zeeuw al opmerkte zijn de verschillen behoorlijk groot.
Binnen de HHK ervaar ik veel meer ruimte voor verschil dan in de GG. Alles wat binnen de GG afwijkt van de hoofdstroom is verdacht, flanken lijken tegenover elkaar te staan. Neem alleen al de bijbelvertaling als praktisch punt. Onze gemeente (HHG) is recent overgestapt op de HSV. Hoe zie je dat voor je als de plaatselijke GG dit keihard afwijst en waar in het verleden een ouderling het een werk van de satan noemde?
En als het gaat om de inhoud van de prediking dan is het verschil ook erg groot. Op zich zijn verschillen niet erg, maar van wat ik hoor uit de plaatselijke GG en de prediking die we zelf horen dan zit daar erg veel verschil in.

Ik snap het. Ik dacht dat je ook een GG-er was. Vanuit het standpunt van de HHK gezien heb je volledig gelijk als individu. Ik sta zelf ook niet te trappelen om dezelfde reden voor een samengaan met de GGiN. Wel is het zo dat de verschillen in de HHK ook enorm zijn. De GG Houten kun je echt wat ligging betreft vergelijken met de HHK Apeldoorn. terwijl de HHK Houten bijna Oud- Gereformeerd is waar ze ook niets van de HSV moeten hebben. De oude "Gekrookte riet" groep zeg maar. Zelf lezen we thuis voornamelijk de NBV en we zijn nog niet vermaand Dus ik hoop wel op een samengaan. Krijgen we wat meer lucht in de plaatselijke GG.

Ja de verschillen in de HHK zijn ook groot. Maar ik denk dat de verhouding van gemeenten vergelijkbaar met HHG Apeldoorn in de HHK groter is dan GG Houten in de GG.
En ja dan snap ik dat een samengaan wel aanspreekt. Naar mijn idee is de verdraagzaamheid over het algemeen in de HHK wel groter als het gaat om de verschillen.

[MGG]

Zoals @Zeeuw al opmerkte zijn de verschillen behoorlijk groot.
Binnen de HHK ervaar ik veel meer ruimte voor verschil dan in de GG. Alles wat binnen de GG afwijkt van de hoofdstroom is verdacht, flanken lijken tegenover elkaar te staan. Neem alleen al de bijbelvertaling als praktisch punt. Onze gemeente (HHG) is recent overgestapt op de HSV. Hoe zie je dat voor je als de plaatselijke GG dit keihard afwijst en waar in het verleden een ouderling het een werk van de satan noemde?
En als het gaat om de inhoud van de prediking dan is het verschil ook erg groot. Op zich zijn verschillen niet erg, maar van wat ik hoor uit de plaatselijke GG en de prediking die we zelf horen dan zit daar erg veel verschil in.

Ik snap het. Ik dacht dat je ook een GG-er was. Vanuit het standpunt van de HHK gezien heb je volledig gelijk als individu. Ik sta zelf ook niet te trappelen om dezelfde reden voor een samengaan met de GGiN. Wel is het zo dat de verschillen in de HHK ook enorm zijn. De GG Houten kun je echt wat ligging betreft vergelijken met de HHK Apeldoorn. terwijl de HHK Houten bijna Oud- Gereformeerd is waar ze ook niets van de HSV moeten hebben. De oude "Gekrookte riet" groep zeg maar. Zelf lezen we thuis voornamelijk de NBV en we zijn nog niet vermaand Dus ik hoop wel op een samengaan. Krijgen we wat meer lucht in de plaatselijke GG.

Alleen landelijk fuseren of ook lokaal?

GG Links je hoeft natuurlijk niet te antwoorden, maar ik ben benieuwd naar je antwoord.

@Martijn de verdraagzaamheid in de HHK is inderdaad veel groter. Ik neem aan dat de verdraagzaam net zo groot is als het voor 2004 was. Dus zolang de grondslag staat, kan bijna alles al dan niet met pijn verdragen worden.

[KDD]

Enige inhoudsvolle vragen.

1. Is het wel goed en dienstig om onbekeerden te tonen dat zij zo zeer onmachtig zijn, daar zij de leer der onmacht vaak misbruiken om zich daarop te verontschuldigen?
Antwoord: Het is hoogst noodzakelijk om onbekeerde mensen hun onmacht te tonen, omdat het werken in eigen krachten hen zo eigen is; eigen mensenwerk kan God niet behagen. Zolang een mens zijn onmacht niet ziet, kan hij niet geestelijk beginnen te werken.

2. Mag men onbekeerden wel tot het doen van plichten aanzetten?
Antwoord: De Schrift zegt: Bekeer u, bekeer u, scheur uw hart. Besnijd uw hart en doe weg de voorhuid uws harten. Werp van u weg al uw overtredingen. Geloof het Evangelie. Het onvermogen ontslaat de mens niet van de plicht.

3. Moet men de mens tot goede werken brengen zonder hem zijn onmacht te tonen?
Antwoord: Goede boeken lezen, Gods Woord en Waarheid on-derzoeken, openbare genademiddelen waarnemen, stichtelijke gezelschappen bijwonen, zijn zeer aan te prijzen, maar ook noodzakelijk om waar te nemen. De Heere is gewoon onder de middelen te werken. Het is geen grond voor de zaligheid. Men moet van de middelen geen middelaar maken, en ook niet in de middelen berusten. Werken in eigen kracht is de mens zo eigen. De mens moet van grondstaat veranderen. Men moet zijn gehele onbekwaamheid zien, zodat hij mag leren naar veranderende genade uit te zien. De Heere moet de mens zijn onmacht leren.

4. Of een mens onder het ijverig gebruik van de middelen zeker bekeerd zal worden?
Antwoord: Dat is niet zeker. Onbekeerde mensen hebben geen beloften. God is niet verplicht om de middelen te zegenen, maar Hij werkt wel door de weg van de middelen. Het is mogelijk dat de Heere Zich te eniger tijd over hem ontfermen zal.

De gelovigen die hun onmacht hebben leren kennen moeten God zeer dankbaar zijn voor de grote genade aan hen bewezen.
Een gelovige die inzicht heeft in zijn onmacht mag zich van de plicht niet ontslaan. Zijn onmacht kan hem voor God niet verontschuldigen. De Heere is vrij, maar wij niet van de plicht..

[Orchidee]

Ds. Kersten was groot aanhanger van Steenblok

Dat kan, dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat hij groot aanhanger was van de schotse broeders Erskines en wat die leerde over de genadeverbond.

Nietwaar, al die beloften, die daar in de Bijbel staan, zijn voor het volk van God. God belooft aan de verworpenen nooit de zaligheid; dat kan niet. Dat leren sommigen in
deze dagen: de 'winnen zijn voor alle gedoopten. Maar dan zou God moeten liegen; dan zou Hij beloven, wat Hij niet vervult. Maar die beloften zijn voor alle uitverkorenen, ze zijn aan het volk vermaakt In Christus Jezus. En de Heere is geen mensenkind, dat Hij liegen kan, of dat Zijn Woord Hem ooit berouwen zou. Als de Heere dan Zijn volk verschijnt, krijgen zij, houvast aan de beloften; als Hij met Goddelijke majesteit en heerlijkheid de beloften in hun ziel bevestigt, opdat zij zeggen kunnen: "Gij hebt tot mijn ziel gesproken; gedenk aan het woord, dat Gij tot Uw knecht gesproken hebt."

(blz. 7)

Toepassing.
Wat is nu zo duidelijk uit het gehele leven van Abraham? En ook uit ons tekstwoord? Dat God Zijn beloften aan Zijn volk persoonlijk geeft. U kunt de gehele Bijbel doorgaan en dan zult u vinden, dat God gewis spreekt, tot elk, die voor Hem leeft. God belooft Zijn volk de zaligheid in Christus Jezus. Al de beloften, ik herhaal het, die in de Bijbel staan, zijn voor Gods uitverkorenen. Mijn hoorders, werpt die beloften zo maar niet midden in de wereld, dat ieder er maar van grijpen kan; maar Hij heeft de zaligheid in Christus beloofd voor Zijn volk, dat Hij in de eeuwigheid verkoren heeft en Hij zal hen zalig maken. Want als God wat belooft, dan doet Hij het. Nu is het alleen maar de vraag: "Heeft God aan mij ook wel eens iets beloofd?" Vraagt het voor uzelf u eens af, klein en groot. Want wij kunnen wel zeggen: Heere, het staat in de Bijbel en het staat er niet voor niets; en een mens mocht er wel werkzaam mee worden en ze op zijn hart binden en het onze kleine kinderen vroegtijdig zeggen. Dat moeten die vaders en moeders en schoolmeesters doen, niet uit de hoogte en uit hardheid, maar in teder onderwijs, opdat zij vroeg hun knieën leren buigen en zeggen: "Heere, geef mij toch een nieuw hart."

Blz 11.

Bron: https://theologienet.nl/bestanden/kerst ... eksten.pdf

Dit staat echt heel ver van mij af

Gelukkig maar
Het geschrevene is volgens mij onbijbels

[KDD]

Ik denk wat we hierlezen is hetzelfde als wat Ds. Kersten geschreven heeft.

Enige inhoudsvolle vragen.

1. Is het wel goed en dienstig om onbekeerden te tonen dat zij zo zeer onmachtig zijn, daar zij de leer der onmacht vaak misbruiken om zich daarop te verontschuldigen?
Antwoord: Het is hoogst noodzakelijk om onbekeerde mensen hun onmacht te tonen, omdat het werken in eigen krachten hen zo eigen is; eigen mensenwerk kan God niet behagen. Zolang een mens zijn onmacht niet ziet, kan hij niet geestelijk beginnen te werken.

2. Mag men onbekeerden wel tot het doen van plichten aanzetten?
Antwoord: De Schrift zegt: Bekeer u, bekeer u, scheur uw hart. Besnijd uw hart en doe weg de voorhuid uws harten. Werp van u weg al uw overtredingen. Geloof het Evangelie. Het onvermogen ontslaat de mens niet van de plicht.

3. Moet men de mens tot goede werken brengen zonder hem zijn onmacht te tonen?
Antwoord: Goede boeken lezen, Gods Woord en Waarheid on-derzoeken, openbare genademiddelen waarnemen, stichtelijke gezelschappen bijwonen, zijn zeer aan te prijzen, maar ook noodzakelijk om waar te nemen. De Heere is gewoon onder de middelen te werken. Het is geen grond voor de zaligheid. Men moet van de middelen geen middelaar maken, en ook niet in de middelen berusten. Werken in eigen kracht is de mens zo eigen. De mens moet van grondstaat veranderen. Men moet zijn gehele onbekwaamheid zien, zodat hij mag leren naar veranderende genade uit te zien. De Heere moet de mens zijn onmacht leren.

4. Of een mens onder het ijverig gebruik van de middelen zeker bekeerd zal worden?
Antwoord: Dat is niet zeker. Onbekeerde mensen hebben geen beloften. God is niet verplicht om de middelen te zegenen, maar Hij werkt wel door de weg van de middelen. Het is mogelijk dat de Heere Zich te eniger tijd over hem ontfermen zal.

De gelovigen die hun onmacht hebben leren kennen moeten God zeer dankbaar zijn voor de grote genade aan hen bewezen.
Een gelovige die inzicht heeft in zijn onmacht mag zich van de plicht niet ontslaan. Zijn onmacht kan hem voor God niet verontschuldigen. De Heere is vrij, maar wij niet van de plicht..

[GerefGemeente-lid]

Dat kan, dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat hij groot aanhanger was van de schotse broeders Erskines en wat die leerde over de genadeverbond.

Nietwaar, al die beloften, die daar in de Bijbel staan, zijn voor het volk van God. God belooft aan de verworpenen nooit de zaligheid; dat kan niet. Dat leren sommigen in
deze dagen: de 'winnen zijn voor alle gedoopten. Maar dan zou God moeten liegen; dan zou Hij beloven, wat Hij niet vervult. Maar die beloften zijn voor alle uitverkorenen, ze zijn aan het volk vermaakt In Christus Jezus. En de Heere is geen mensenkind, dat Hij liegen kan, of dat Zijn Woord Hem ooit berouwen zou. Als de Heere dan Zijn volk verschijnt, krijgen zij, houvast aan de beloften; als Hij met Goddelijke majesteit en heerlijkheid de beloften in hun ziel bevestigt, opdat zij zeggen kunnen: "Gij hebt tot mijn ziel gesproken; gedenk aan het woord, dat Gij tot Uw knecht gesproken hebt."

(blz. 7)

Toepassing.
Wat is nu zo duidelijk uit het gehele leven van Abraham? En ook uit ons tekstwoord? Dat God Zijn beloften aan Zijn volk persoonlijk geeft. U kunt de gehele Bijbel doorgaan en dan zult u vinden, dat God gewis spreekt, tot elk, die voor Hem leeft. God belooft Zijn volk de zaligheid in Christus Jezus. Al de beloften, ik herhaal het, die in de Bijbel staan, zijn voor Gods uitverkorenen. Mijn hoorders, werpt die beloften zo maar niet midden in de wereld, dat ieder er maar van grijpen kan; maar Hij heeft de zaligheid in Christus beloofd voor Zijn volk, dat Hij in de eeuwigheid verkoren heeft en Hij zal hen zalig maken. Want als God wat belooft, dan doet Hij het. Nu is het alleen maar de vraag: "Heeft God aan mij ook wel eens iets beloofd?" Vraagt het voor uzelf u eens af, klein en groot. Want wij kunnen wel zeggen: Heere, het staat in de Bijbel en het staat er niet voor niets; en een mens mocht er wel werkzaam mee worden en ze op zijn hart binden en het onze kleine kinderen vroegtijdig zeggen. Dat moeten die vaders en moeders en schoolmeesters doen, niet uit de hoogte en uit hardheid, maar in teder onderwijs, opdat zij vroeg hun knieën leren buigen en zeggen: "Heere, geef mij toch een nieuw hart."

Blz 11.

Bron: https://theologienet.nl/bestanden/kerst ... eksten.pdf

Dit staat echt heel ver van mij af

Gelukkig maar
Het geschrevene is volgens mij onbijbels

Als dat volgens jou zo is, daag ik je uit. Je onderbouwt je stellingname over deze tekst in een apart draadje met de Bijbel en de Belijdenisgeschriften en de uitleg daarbij zoals jij deze teksten interpreteert óf je neemt je woorden per direct terug.

Ik verwacht een eerlijke en inhoudelijke reactie. Het lijkt mij on-Bijbels om de geschriften van een overleden predikant die veel in Gods Koninkrijk heeft mogen betekenen en waarbij er ook aantoonbare vruchten zijn geweest op zijn werk, te classificeren als on-Bijbels, zonder enig argument. Ik vraag me dan af waarom je lid bent van een forum, aangezien het niet de eerste keer is dat je dit op deze manier doet en je daarna ook nooit de discussie inhoudelijk aangaat als ik je daarop bevraag. Ik hoop dat dit deze keer anders is.

En voor alle duidelijkheid: ik vind het zelf niet goed om enkele preekcitaten te gebruiken in een discussie. Je moet de hele preek lezen en niet een citaat. Er zijn ook preken bekend van ds. Kersten waarbij hij sterk de nadruk legt op de eigen verantwoordelijkheid van de mens. Het gevaar van citaten, ook van oudvaders, is dat we een citatendiscussie krijgen. En daar schiet je niets mee op. Spurgeon zegt waarschijnlijk weer heel wat anders en Boston en Brakel ook. Ds. Kersten heeft ook vermoedelijk toch ook de verbondsbeloften en de Evangeliebeloften onderscheiden geleerd, blijkens de leeruitspraken van 1931. Dus hij zal zeker ook in preken de Evangeliebeloften hebben verkondigd voor de gehele gemeente, naast de verbondsbeloften die, volgens hem, in het genadeverbond zijn opgericht met de uitverkorenen.

[DDD]

Waarom? Ik vind het ook onbijbels. Daar zijn al boeken vol over geschreven, en op dit forum ook hele draadjes.

De teksten doen geen recht aan het welgemeend aanbod van genade. In het bijzonder ds. Hillenius maakt God veel te veel tot een leugenaar. Hij beweert dat God niet kan liegen en daarom van alles en nog wat niet kan hebben bedoeld, maar hij gaat in tegen allerlei uitdrukkelijke uitspraken van de heilige Schrift, die een duidelijk recht van toegang tot Gods evangeliebeloften leren.

Het is een naargeestige manier van kijken, die weinig verband houdt met hoe God zich in zijn Woord openbaart.

Overigens staan de citaten van Hillenius bovendien nog eens op gespannen voet met de DL: 'Die het levend geloof in Christus...'

(Gewijzigd, want hier stond eerst een verkeerd citaat, wat niet al te slim was.)

[GerefGemeente-lid]

die een duidelijk recht van toegang tot Gods evangeliebeloften leren.

Maar dat heeft ds. Kersten ook zeker wel geleerd. Het punt waar het mis gaat, en wat @GG links en @Orchidee waarschijnlijk niet volledig begrijpen, is dat er binnen de Gereformeerde Gemeenten een verschil is tussen de verbondsbeloften en de Evangeliebeloften. De citaten die @KDD aanhaalt, gaan over de verbondsbeloften die in het genadeverbond met de uitverkorenen zijn opgericht, als ik de visie van ds. Kersten daarover goed weergeef. Het gaat hier dus niet over de Evangeliebeloften, zoals bijvoorbeeld de bekende tekst uit Jesaja 45: 22.

Overigens staan de citaten van Hillenius bovendien nog eens op gespannen voet met de DL: 'Die dit getuigenis in hun harten niet gevoelen...'

Welk artikel bedoel je?

[DDD]

Zorg nou eerst dat je de DL een beetje kent, voordat je hierover een discussie aangaat. Of, als dat voor dit moment geen oplossing is. Gebruik een zoekfunctie. Maar dit soort dingen hoor je te herkennen. Als je dit citaat niet herkent, dan ben je gewoon slecht op de hoogte van onze belijdenisgeschriften.

En los daarvan: Hillenius dwaalt overduidelijk, en trouwens ds. Kersten op dit punt ook, mijns inziens. De Bijbel staat vol met beloften voor onbekeerde mensen. Ik zou eerder geneigd zijn om te zeggen dat er voor bekeerde mensen geen beloften in de Bijbel staan. Maar met dat soort kortzichtige oneliners die je wel goed maar ook verkeerd kunt uitleggen, is niemand geholpen.

[KDD]

Wat grote woorden weer maar DDD bedoeld Hoofdstuk 1 artikel 16. Voelen is anders dan weten en zijn rokende vlaswieken gelovig? Ik denk van wel anders zullen ze niet zo bezig zijn. Hillenius schrijft: De gelovigen die hun onmacht hebben leren kennen moeten God zeer dankbaar zijn voor de grote genade aan hen bewezen.

[KDD]

Nog een vraag: welke belofte zou een onbekeerde hebben?

[DDD]

Dat voor iedereen die zijn zonde erkent en nalaat er bij God barmhartigheid is. Bijvoorbeeld.

[Hoopvol]

Nog een vraag: welke belofte zou een onbekeerde hebben?

Het aardrijk is om uwentwil vervloekt en het zal doornen en distelen voortbrengen.