Heilig Avondmaal/voorbereiding zoals het vanaf het begin was...

[Forummer]

Paulus is daar heel duidelijk over: van melk naar vaste spijzen.

Dat je arm van geest bent als je Hem leert kennen, wil toch niet zeggen dat je dat blijft?

De zaligsprekingen zijn geen rijtje voorwaarden hoor. Zalig zijn de armen van geest. Punt. Én zalig zijn die hongeren én ... enz. Wat overigens niet uitsluit dat je meerdere zaken kunt herkennen.

Juist door het inwonen van de Heilige Geest mag je groeien in de vruchten van de Geest.

Ik zei nadrukkelijk dat het karaktereigenschappen zijn. Dat zijn geen voorwaarden. Ook niet iets wat je zelf kunt maken. Maar al die karaktereigenschappen zijn bekend. Bij de een misschien het ene wat nadrukkelijker dan het andere. Maar allen zijn te vinden in de kinderen van het Koninkrijk van God. Het is hoe je gevormd bent door Gods werk! Beluister eens de preken van ds P. Den Butter op geloofstoerusting over de zaligsprekingen. Of lees het boek de Bergrede pastoraal uitgelegd van Dr. D. Martyn Lloyd Jones of van ds W.J.C. van Blijderveen: Geloven en gehoorzamen. Maar lees vooral de Bijbel!

De vruchten van de Geest zijn niet jouw vruchten hé? Het zijn de vruchten van Hem en door Hem!

En die karaktereigenschappen maken die mensen nier ongelukkig of chagrijnig of wat dan ook.
Maar gelukkig! Ziels gelukkig. Kijk wat het woord zalig hier betekent!

Natuurlijk zijn de vruchten niet mijn eigen vruchten of werken. Alleen genade. Maar daarom mag ik er nog wel mega blij en dankbaar voor zijn als ik daar wat van in mezelf mag zien gebeuren.

Mijn reactie was wat teveel vanuit mijn eigen verleden gekleurd. Vandaar dat we elkaar niet helemaal begrepen denk ik. In grote lijnen zijn we het denk ik gewoon eens.

[Terri]

Volgens mij spreken Forummer en Lilian1975 dezelfde taal. Alleen een wat andere invalshoek.

Edit: ik zie dat Forummer dat ook al schrijft.

[Geytenbeekje]

Paulus is daar heel duidelijk over: van melk naar vaste spijzen.

Dat je arm van geest bent als je Hem leert kennen, wil toch niet zeggen dat je dat blijft?

De zaligsprekingen zijn geen rijtje voorwaarden hoor. Zalig zijn de armen van geest. Punt. Én zalig zijn die hongeren én ... enz. Wat overigens niet uitsluit dat je meerdere zaken kunt herkennen.

Juist door het inwonen van de Heilige Geest mag je groeien in de vruchten van de Geest.

Ik zei nadrukkelijk dat het karaktereigenschappen zijn. Dat zijn geen voorwaarden. Ook niet iets wat je zelf kunt maken. Maar al die karaktereigenschappen zijn bekend. Bij de een misschien het ene wat nadrukkelijker dan het andere. Maar allen zijn te vinden in de kinderen van het Koninkrijk van God. Het is hoe je gevormd bent door Gods werk! Beluister eens de preken van ds P. Den Butter op geloofstoerusting over de zaligsprekingen. Of lees het boek de Bergrede pastoraal uitgelegd van Dr. D. Martyn Lloyd Jones of van ds W.J.C. van Blijderveen: Geloven en gehoorzamen. Maar lees vooral de Bijbel!

De vruchten van de Geest zijn niet jouw vruchten hé? Het zijn de vruchten van Hem en door Hem!

En die karaktereigenschappen maken die mensen nier ongelukkig of chagrijnig of wat dan ook.
Maar gelukkig! Ziels gelukkig. Kijk wat het woord zalig hier betekent!

Natuurlijk zijn de vruchten niet mijn eigen vruchten of werken. Alleen genade. Maar daarom mag ik er nog wel mega blij en dankbaar voor zijn als ik daar wat van in mezelf mag zien gebeuren.

Mijn reactie was wat teveel vanuit mijn eigen verleden gekleurd. Vandaar dat we elkaar niet helemaal begrepen denk ik. In grote lijnen zijn we het denk ik gewoon eens.

Leg je dan niet een hele grote maatstaf voor de dankbaarheid? Als je altijd dankbaar bent leg je jezelf op een gegeven moment een heel hoge lat voor wat je dankbaarheid noemt.

[huisman]

.....en wij niet!!!

En hoe komt God aan Zijn eer als we dat blijven benadrukken ná ontvangen genade?

Een bedelarm mens ook na genade. Zalig zijn de armen van geest. Hun hele leven. Een bedelaarshand is leeg. Wanneer we iets menen te hebben. Zijn we niet echt arm/bedelarm. Dat heeft hier m.i. mee te maken. Zo komt God aan Zijn Eer. Niets uit ons, alles uit Hem. Pure genade. Geen gepasseerd station. Waarom dat benadrukken.... omdat alleen dan ook de volle vreugde ervaren wordt. Je echt gelukkig bent.

Staat dat erbij, hun hele leven?

Waar blijft dan de groei? En de rijkdom: niets kan mij scheiden van de liefde van Christus? En de roem: met mijn God spring ik over een muur?

Ik vraag dit overigens niet om het tegen elkaar uit te spelen. Maar mijns inziens blijft men nogal eens hangen in het "ik ellendig mens". En dat blijven benadrukken, geeft God geen meerdere eer.

Denk dat juist het gevaar is dat wij denken wat te kunnen/moeten bijdragen aan de zaligheid na ontvangen genade. Ik voor u daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven zal de grondtoon van het ware geloof blijven. Daarom ben ik dankbaar dat ‘groten’ in Gods koninkrijk bleven roepen : Ik ellendig mens (Paulus) of op het sterfbed : Wij zijn bedelaars, dat is waar (Luther).

[Lilian1975]

En hoe komt God aan Zijn eer als we dat blijven benadrukken ná ontvangen genade?

Een bedelarm mens ook na genade. Zalig zijn de armen van geest. Hun hele leven. Een bedelaarshand is leeg. Wanneer we iets menen te hebben. Zijn we niet echt arm/bedelarm. Dat heeft hier m.i. mee te maken. Zo komt God aan Zijn Eer. Niets uit ons, alles uit Hem. Pure genade. Geen gepasseerd station. Waarom dat benadrukken.... omdat alleen dan ook de volle vreugde ervaren wordt. Je echt gelukkig bent.

Staat dat erbij, hun hele leven?

Waar blijft dan de groei? En de rijkdom: niets kan mij scheiden van de liefde van Christus? En de roem: met mijn God spring ik over een muur?

Ik vraag dit overigens niet om het tegen elkaar uit te spelen. Maar mijns inziens blijft men nogal eens hangen in het "ik ellendig mens". En dat blijven benadrukken, geeft God geen meerdere eer.

Denk dat juist het gevaar is dat wij denken wat te kunnen/moeten bijdragen aan de zaligheid na ontvangen genade. Ik voor u daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven zal de grondtoon van het ware geloof blijven. Daarom ben ik dankbaar dat ‘groten’ in Gods koninkrijk bleven roepen : Ik ellendig mens (Paulus) of op het sterfbed : Wij zijn bedelaars, dat is waar (Luther).

Heeft dat misschien ook met de visie op de Wet of hoe de Wet functioneert in ons leven te maken? Dat er gedacht wordt nog iets bij te kunnen dragen. Of na ontvangen genade ineens wel ergens in te kunnen bij te dragen?

[huisman]

Een bedelarm mens ook na genade. Zalig zijn de armen van geest. Hun hele leven. Een bedelaarshand is leeg. Wanneer we iets menen te hebben. Zijn we niet echt arm/bedelarm. Dat heeft hier m.i. mee te maken. Zo komt God aan Zijn Eer. Niets uit ons, alles uit Hem. Pure genade. Geen gepasseerd station. Waarom dat benadrukken.... omdat alleen dan ook de volle vreugde ervaren wordt. Je echt gelukkig bent.

Staat dat erbij, hun hele leven?

Waar blijft dan de groei? En de rijkdom: niets kan mij scheiden van de liefde van Christus? En de roem: met mijn God spring ik over een muur?

Ik vraag dit overigens niet om het tegen elkaar uit te spelen. Maar mijns inziens blijft men nogal eens hangen in het "ik ellendig mens". En dat blijven benadrukken, geeft God geen meerdere eer.

Denk dat juist het gevaar is dat wij denken wat te kunnen/moeten bijdragen aan de zaligheid na ontvangen genade. Ik voor u daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven zal de grondtoon van het ware geloof blijven. Daarom ben ik dankbaar dat ‘groten’ in Gods koninkrijk bleven roepen : Ik ellendig mens (Paulus) of op het sterfbed : Wij zijn bedelaars, dat is waar (Luther).

Heeft dat misschien ook met de visie op de Wet of hoe de Wet functioneert in ons leven te maken? Dat er gedacht wordt nog iets bij te kunnen dragen. Of na ontvangen genade ineens wel ergens in te kunnen bij te dragen?

Denk dat het ware geloof de Wet ‘gebruikt’ in het stuk van de dankbaarheid maar ook telkens weer om aan de eigen ellende blijvend ontdekt te worden .Ellende heeft immers de betekenis van uitlandig te zijn (letterlijk Ander land).
Daarom ook dat vreemdelingschap in dit andere land. (Deze wereld) Daarom geeft het ware geloof ook heimwee naar het ware Vaderland. Wie heimwee hebben komen thuis….Kom Heere Jezus, kom haastig is het roepen van ellendige (uitlandige) mensen.

[Forummer]

En hoe komt God aan Zijn eer als we dat blijven benadrukken ná ontvangen genade?

Een bedelarm mens ook na genade. Zalig zijn de armen van geest. Hun hele leven. Een bedelaarshand is leeg. Wanneer we iets menen te hebben. Zijn we niet echt arm/bedelarm. Dat heeft hier m.i. mee te maken. Zo komt God aan Zijn Eer. Niets uit ons, alles uit Hem. Pure genade. Geen gepasseerd station. Waarom dat benadrukken.... omdat alleen dan ook de volle vreugde ervaren wordt. Je echt gelukkig bent.

Staat dat erbij, hun hele leven?

Waar blijft dan de groei? En de rijkdom: niets kan mij scheiden van de liefde van Christus? En de roem: met mijn God spring ik over een muur?

Ik vraag dit overigens niet om het tegen elkaar uit te spelen. Maar mijns inziens blijft men nogal eens hangen in het "ik ellendig mens". En dat blijven benadrukken, geeft God geen meerdere eer.

Denk dat juist het gevaar is dat wij denken wat te kunnen/moeten bijdragen aan de zaligheid na ontvangen genade. Ik voor u daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven zal de grondtoon van het ware geloof blijven. Daarom ben ik dankbaar dat ‘groten’ in Gods koninkrijk bleven roepen : Ik ellendig mens (Paulus) of op het sterfbed : Wij zijn bedelaars, dat is waar (Luther).

Ik denk ook dat dat een gevaar is. Waar er eigen kunnen/bijdragen/verdiensten bij moeten is het geen genade meer.

Juist na ontvangen genade, mag je er zeker van zijn dat je de eeuwige dood niet hoeft te sterven, maar eeuwig leven mag krijgen. Juist omdat God altijd dezelfde blijft! Juist omdat Jezus Christus voor mij gestorven is, mag ik leven!

[Forummer]

Staat dat erbij, hun hele leven?

Waar blijft dan de groei? En de rijkdom: niets kan mij scheiden van de liefde van Christus? En de roem: met mijn God spring ik over een muur?

Ik vraag dit overigens niet om het tegen elkaar uit te spelen. Maar mijns inziens blijft men nogal eens hangen in het "ik ellendig mens". En dat blijven benadrukken, geeft God geen meerdere eer.

Denk dat juist het gevaar is dat wij denken wat te kunnen/moeten bijdragen aan de zaligheid na ontvangen genade. Ik voor u daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven zal de grondtoon van het ware geloof blijven. Daarom ben ik dankbaar dat ‘groten’ in Gods koninkrijk bleven roepen : Ik ellendig mens (Paulus) of op het sterfbed : Wij zijn bedelaars, dat is waar (Luther).

Heeft dat misschien ook met de visie op de Wet of hoe de Wet functioneert in ons leven te maken? Dat er gedacht wordt nog iets bij te kunnen dragen. Of na ontvangen genade ineens wel ergens in te kunnen bij te dragen?

Denk dat het ware geloof de Wet ‘gebruikt’ in het stuk van de dankbaarheid maar ook telkens weer om aan de eigen ellende blijvend ontdekt te worden .Ellende heeft immers de betekenis van uitlandig te zijn (letterlijk Ander land).
Daarom ook dat vreemdelingschap in dit andere land. (Deze wereld) Daarom geeft het ware geloof ook heimwee naar het ware Vaderland. Wie heimwee hebben komen thuis….Kom Heere Jezus, kom haastig is het roepen van ellendige (uitlandige) mensen.

Herkenbaar, dat uitzien! Wat een toekomstverwachting hè. Daar zal geen pijn, dood verdriet meer zijn. Ik moet denken aan een lied: "straks, als ik geen pijn meer doe".

[Forummer]

Paulus is daar heel duidelijk over: van melk naar vaste spijzen.

Dat je arm van geest bent als je Hem leert kennen, wil toch niet zeggen dat je dat blijft?

De zaligsprekingen zijn geen rijtje voorwaarden hoor. Zalig zijn de armen van geest. Punt. Én zalig zijn die hongeren én ... enz. Wat overigens niet uitsluit dat je meerdere zaken kunt herkennen.

Juist door het inwonen van de Heilige Geest mag je groeien in de vruchten van de Geest.

Ik zei nadrukkelijk dat het karaktereigenschappen zijn. Dat zijn geen voorwaarden. Ook niet iets wat je zelf kunt maken. Maar al die karaktereigenschappen zijn bekend. Bij de een misschien het ene wat nadrukkelijker dan het andere. Maar allen zijn te vinden in de kinderen van het Koninkrijk van God. Het is hoe je gevormd bent door Gods werk! Beluister eens de preken van ds P. Den Butter op geloofstoerusting over de zaligsprekingen. Of lees het boek de Bergrede pastoraal uitgelegd van Dr. D. Martyn Lloyd Jones of van ds W.J.C. van Blijderveen: Geloven en gehoorzamen. Maar lees vooral de Bijbel!

De vruchten van de Geest zijn niet jouw vruchten hé? Het zijn de vruchten van Hem en door Hem!

En die karaktereigenschappen maken die mensen nier ongelukkig of chagrijnig of wat dan ook.
Maar gelukkig! Ziels gelukkig. Kijk wat het woord zalig hier betekent!

Natuurlijk zijn de vruchten niet mijn eigen vruchten of werken. Alleen genade. Maar daarom mag ik er nog wel mega blij en dankbaar voor zijn als ik daar wat van in mezelf mag zien gebeuren.

Mijn reactie was wat teveel vanuit mijn eigen verleden gekleurd. Vandaar dat we elkaar niet helemaal begrepen denk ik. In grote lijnen zijn we het denk ik gewoon eens.

Leg je dan niet een hele grote maatstaf voor de dankbaarheid? Als je altijd dankbaar bent leg je jezelf op een gegeven moment een heel hoge lat voor wat je dankbaarheid noemt.

Nee hoor want je kunt gewoonweg niet altijd blij en dankbaar zijn. Daarom is geloofs zekerheid ook zo belangrijk, zodat je ook weet als je niets voelt...

We blijven mensen he, mét ups en downs. Maar God blijft altijd dezelfde!

[huisman]

Denk dat juist het gevaar is dat wij denken wat te kunnen/moeten bijdragen aan de zaligheid na ontvangen genade. Ik voor u daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven zal de grondtoon van het ware geloof blijven. Daarom ben ik dankbaar dat ‘groten’ in Gods koninkrijk bleven roepen : Ik ellendig mens (Paulus) of op het sterfbed : Wij zijn bedelaars, dat is waar (Luther).

Heeft dat misschien ook met de visie op de Wet of hoe de Wet functioneert in ons leven te maken? Dat er gedacht wordt nog iets bij te kunnen dragen. Of na ontvangen genade ineens wel ergens in te kunnen bij te dragen?

Denk dat het ware geloof de Wet ‘gebruikt’ in het stuk van de dankbaarheid maar ook telkens weer om aan de eigen ellende blijvend ontdekt te worden .Ellende heeft immers de betekenis van uitlandig te zijn (letterlijk Ander land).
Daarom ook dat vreemdelingschap in dit andere land. (Deze wereld) Daarom geeft het ware geloof ook heimwee naar het ware Vaderland. Wie heimwee hebben komen thuis….Kom Heere Jezus, kom haastig is het roepen van ellendige (uitlandige) mensen.

Herkenbaar, dat uitzien! Wat een toekomstverwachting hè. Daar zal geen pijn, dood verdriet meer zijn. Ik moet denken aan een lied: "straks, als ik geen pijn meer doe".

Volgens mij begrijp je mijn bericht niet of je ‘fietst’ er bewust omheen. Denk meer het laatste.

[Forummer]

Heeft dat misschien ook met de visie op de Wet of hoe de Wet functioneert in ons leven te maken? Dat er gedacht wordt nog iets bij te kunnen dragen. Of na ontvangen genade ineens wel ergens in te kunnen bij te dragen?

Denk dat het ware geloof de Wet ‘gebruikt’ in het stuk van de dankbaarheid maar ook telkens weer om aan de eigen ellende blijvend ontdekt te worden .Ellende heeft immers de betekenis van uitlandig te zijn (letterlijk Ander land).
Daarom ook dat vreemdelingschap in dit andere land. (Deze wereld) Daarom geeft het ware geloof ook heimwee naar het ware Vaderland. Wie heimwee hebben komen thuis….Kom Heere Jezus, kom haastig is het roepen van ellendige (uitlandige) mensen.

Herkenbaar, dat uitzien! Wat een toekomstverwachting hè. Daar zal geen pijn, dood verdriet meer zijn. Ik moet denken aan een lied: "straks, als ik geen pijn meer doe".

Volgens mij begrijp je mijn bericht niet of je ‘fietst’ er bewust omheen. Denk meer het laatste.

Nee hoor, vreemdelingschap en heimwee vallen toch perfect samen met uitzien en toekomstverwachting?

Hier beneden is het niet...

[huisman]

Denk dat het ware geloof de Wet ‘gebruikt’ in het stuk van de dankbaarheid maar ook telkens weer om aan de eigen ellende blijvend ontdekt te worden .Ellende heeft immers de betekenis van uitlandig te zijn (letterlijk Ander land).
Daarom ook dat vreemdelingschap in dit andere land. (Deze wereld) Daarom geeft het ware geloof ook heimwee naar het ware Vaderland. Wie heimwee hebben komen thuis….Kom Heere Jezus, kom haastig is het roepen van ellendige (uitlandige) mensen.

Herkenbaar, dat uitzien! Wat een toekomstverwachting hè. Daar zal geen pijn, dood verdriet meer zijn. Ik moet denken aan een lied: "straks, als ik geen pijn meer doe".

Volgens mij begrijp je mijn bericht niet of je ‘fietst’ er bewust omheen. Denk meer het laatste.

Nee hoor, vreemdelingschap en heimwee vallen toch perfect samen met uitzien en toekomstverwachting?

Hier beneden is het niet...

Nog steeds aan het ‘fietsen’ ? De vreemdelingschap heeft te maken met onze ellende (uitlandig zijn) waar volgens jou wij in blijven hangen. Arm van geest zijn is voor jou ook een gepasseerd station.
Ik zou zeggen lees je eigen berichten eens zorgvuldig. Daar reageer ik namelijk op

[Forummer]

Nee, ik fiets niet. Vind die beschuldigingen behoorlijk vervelend. Ik denk dat we gewoon volgas langs elkaar heen praten.

[ejvl]

Staat dat erbij, hun hele leven?

Waar blijft dan de groei? En de rijkdom: niets kan mij scheiden van de liefde van Christus? En de roem: met mijn God spring ik over een muur?

Ik vraag dit overigens niet om het tegen elkaar uit te spelen. Maar mijns inziens blijft men nogal eens hangen in het "ik ellendig mens". En dat blijven benadrukken, geeft God geen meerdere eer.

Denk dat juist het gevaar is dat wij denken wat te kunnen/moeten bijdragen aan de zaligheid na ontvangen genade. Ik voor u daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven zal de grondtoon van het ware geloof blijven. Daarom ben ik dankbaar dat ‘groten’ in Gods koninkrijk bleven roepen : Ik ellendig mens (Paulus) of op het sterfbed : Wij zijn bedelaars, dat is waar (Luther).

Heeft dat misschien ook met de visie op de Wet of hoe de Wet functioneert in ons leven te maken? Dat er gedacht wordt nog iets bij te kunnen dragen. Of na ontvangen genade ineens wel ergens in te kunnen bij te dragen?

Denk dat het ware geloof de Wet ‘gebruikt’ in het stuk van de dankbaarheid maar ook telkens weer om aan de eigen ellende blijvend ontdekt te worden .Ellende heeft immers de betekenis van uitlandig te zijn (letterlijk Ander land).
Daarom ook dat vreemdelingschap in dit andere land. (Deze wereld) Daarom geeft het ware geloof ook heimwee naar het ware Vaderland. Wie heimwee hebben komen thuis….Kom Heere Jezus, kom haastig is het roepen van ellendige (uitlandige) mensen.

Zou je dit wat uit kunnen werken?
Ik begreep altijd dat ellende het zien en beleven van de zonde en zondestaat is en het zien op de jammerlijke staat.
Dat het (ook) vreemdelingenschap is, kende ik zo niet.

[Terri]

Herkenbaar, dat uitzien! Wat een toekomstverwachting hè. Daar zal geen pijn, dood verdriet meer zijn. Ik moet denken aan een lied: "straks, als ik geen pijn meer doe".

Volgens mij begrijp je mijn bericht niet of je ‘fietst’ er bewust omheen. Denk meer het laatste.

Nee hoor, vreemdelingschap en heimwee vallen toch perfect samen met uitzien en toekomstverwachting?

Hier beneden is het niet...

Nog steeds aan het ‘fietsen’ ? De vreemdelingschap heeft te maken met onze ellende (uitlandig zijn) waar volgens jou wij in blijven hangen. Arm van geest zijn is voor jou ook een gepasseerd station.
Ik zou zeggen lees je eigen berichten eens zorgvuldig. Daar reageer ik namelijk op

Waarom toch zo akelig reageren? Het gaat hier over 'harte-zaken' en dan behandel je elkaar toch niet zo!
Bah!.