Heilig Avondmaal/voorbereiding zoals het vanaf het begin was...

[helma]

De ervaring dat ondanks wie jij bent God toch naar je om wil zien in het werk van Christus. Waarvan de tekenen van brood en wijn een bevestiging zijn. Zó waarlijk je het brood eet en de wijn drinkt zo vast is Zijn liefde en trouw aan jou getoond. Niets in en uit jezelf; maar alles in en door het werk van Christus.
Daar kan je alleen maar verwonderd over zijn.

Een van de predikanten van mijn vorige gemeente zei in zijn dankgebed wel eens: de liefde is weer 'verinnigd'.
Dat herken ik wel. Dat verlangen in je hart om Hem nóg meer lief te hebben.
Als na de bediening Psalm 103 gelezen wordt dan resoneert het in je hart: Loof de Heere mijn ziel en ál wat in mij is, Zijn heilige Naam.

Wordt bij jullie het oude formulier voorgelezen Merel? Herken je je daarin? Ik vind dat zó liefdevol en pastoraal.

[Zeeuw]

Hoe zou dat komen dat je weinig ervaart tijdens het Heilig Avondmaal?

Mijn beleving is een versterking, van: Het IK voor u, daar u anders de eeuwige dood had moeten sterven.
Soms is het ook heel emotioneel, tot vreugdetranen toe. Ervaring van Gods onverdiende genade voor mij.

Ja, exact dit. Vaak al bij het formulier. En bij het 'alle dingen zijn gereed. De Meester is daar en Hij roept u'. Dat is vaak zo onbeschrijfelijk rijk. Hoe kan het toch, dat Hij iemand als ik roep. Dat is nu echt zoals soms wordt gezegd 'er is een eeuwigheid voor nodig om Hem daarvoor te danken'.

[merel]

Hoe zou dat komen dat je weinig ervaart tijdens het Heilig Avondmaal?

Mijn beleving is een versterking, van: Het IK voor u, daar u anders de eeuwige dood had moeten sterven.
Soms is het ook heel emotioneel, tot vreugdetranen toe. Ervaring van Gods onverdiende genade voor mij.

En eerlijk gezegd is ook jouw antwoord nog steeds theorie. De emotie die jij benoemt is niet specifiek versterking van het geloof, meer een stilstaan bij. Dat kan ook als bepaalde bijbelteksten gelezen worden waar een bepaalde herinnering/emotie aan/bij zit.

[merel]

Wordt bij jullie het oude formulier voorgelezen Merel? Herken je je daarin? Ik vind dat zó liefdevol en pastoraal.

Nee, ik ben er eerlijk gezegd nog steeds niet achter welk formulier bij ons gelezen wordt.

[Lilian1975]

.

[Johann Gottfried Walther]

Hoe zou dat komen dat je weinig ervaart tijdens het Heilig Avondmaal?

Mijn beleving is een versterking, van: Het IK voor u, daar u anders de eeuwige dood had moeten sterven.
Soms is het ook heel emotioneel, tot vreugdetranen toe. Ervaring van Gods onverdiende genade voor mij.

En eerlijk gezegd is ook jouw antwoord nog steeds theorie. De emotie die jij benoemt is niet specifiek versterking van het geloof, meer een stilstaan bij. Dat kan ook als bepaalde bijbelteksten gelezen worden waar een bepaalde herinnering/emotie aan/bij zit.

Bevinding, Gods woord wat waar wordt in je hart, is geen theorie.

Hoe zou dat komen dat je weinig ervaart tijdens het Heilig Avondmaal?

[Johann Gottfried Walther]

Hier het klassieke Gereformeerde formulier:

https://bijbel-statenvertaling.com/litu ... te-houden/

[Lilian1975]

De vraag van merel is niet óf het ter versterking is, maar hoe.

Hoe dan lees ik anders. Maar dan nog geldt mijn antwoord net zo. Omdat het van Hem komt. Als je dat totaal niet herkent, dan is dat bedroevend.

Refo geeft de juiste interpretatie. Jouw antwoord is zoals uit de boekjes, maar is geen antwoord op mijn vraag. Op welke wijze word je dan versterkt.

Voor de goede orde; ik wil jouw gevoel hierover niet in twijfel trekken. ik weet namelijk hoe het HA door jou ervaren wordt.

Zo zeker dat het brood gebroken wordt en de wijn geschonken. Zo zeker zijn ook mijn zonden vergeven. Niet om iets in mij. Totaal onverdiend. Verrassende vrije genade! Maar omdat Hij uitriep: Het is volbracht. Hij onderging het Oordeel waar ik middenin lig zonder die vrijspraak!
Dat teken en zegel is steeds weer een bevestiging. Geen bevestiging van mijn geloof. Maar een bevestiging van Zijn werk. En je zit samen aan tafel. Ik vind het belangrijk om de ander aan te kijken. Verbinding. Zij ook. We zijn een in Hem! Ipv naar beneden staren. Het onderstreept de waarheid van het Levende Woord dat je zelf uit Zijn mond hebt gehoord. Door Zijn Woord. De Heilige Geest die overtuigt. Dat valt niet uit boekjes te leren. Anders is het napraterij. Dat is er in het geloof, een werkelijke band in Christus alleen. De wijn en brood zijn tekenen. Het is niet een middel waardoor je geloof krijgt. Eigenlijk niet echt in woorden te vangen. Diepe heilige vreugde aan de tafel. Maar soms ook niet. Soms achteraf als je erop terugkijkt. Versterkt in en door geloof. Niet door de materie die je in de mond neemt. De vergelijking is misschien slecht. En gaat altijd ergens mank...Mijn trouwring herinnert me eraan, is een teken, dat mijn man van mij houdt. Ik weet (geloof) dat hij van mij houdt. Het versterkt in zekere zin je band. De ring zorgt er niet voor dat ik dat geloof. Wel dat ik eraan herinnerd wordt. Maar de band met mijn man, de omgang met hem.
Is dit wat duidelijker voor je?

[helma]

Bij mij komt de vraag op of goed is om als gelovige af te blijven in een Avondmaalsdienst waar je als gast bent omdat je het van te voren niet wist.
Is het genoeg om jezelf in de dienst voorafgaand aan de bediening te beproeven of heb je langer/een week nodig.
(In het geval van een open nodiging ook voor gasten)

Als je ergens gast bent, heeft die kerkenraad geen zicht op jouw leer en leven. Wel kan je van te voren toestemming vragen. Bijvoorbeeld als je tijdelijk ergens bent? Maar dan is er voor een kr ook tijd om een gesprek te voeren?

Dus als ik het goed begrijp moet je niet alleen jezelf beproeven maar moet ook een kerkenraad je beproeven? Is het niet 'genoeg' als ze weten dat je elders belijdend lid bent en niet onder de tucht staat?

Hoe zou dat in Bijbelse tijd gegaan zijn?

[Lilian1975]

Bij mij komt de vraag op of goed is om als gelovige af te blijven in een Avondmaalsdienst waar je als gast bent omdat je het van te voren niet wist.
Is het genoeg om jezelf in de dienst voorafgaand aan de bediening te beproeven of heb je langer/een week nodig.
(In het geval van een open nodiging ook voor gasten)

Als je ergens gast bent, heeft die kerkenraad geen zicht op jouw leer en leven. Wel kan je van te voren toestemming vragen. Bijvoorbeeld als je tijdelijk ergens bent? Maar dan is er voor een kr ook tijd om een gesprek te voeren?

Dus als ik het goed begrijp moet je niet alleen jezelf beproeven maar moet ook een kerkenraad je beproeven? Is het niet 'genoeg' als ze weten dat je elders belijdend lid bent en niet onder de tucht staat?

Hoe zou dat in Bijbelse tijd gegaan zijn?

Geen idee. We hebben tafelwachters om erop toe te zien dat alles ordentelijk gebeurt. En niet mensen aangaan die in openbare zonden leven. Een tafelwachter kan dat niet zien als ze je niet kennen. Het zijn geen hartekenners.

In de Bijbelse tijd... het waren kleine huisgemeenten. Ze kenden elkaar? En zomaar elders gaan. Ik weet niet of dat voorkwam.

Maar ik begrijp wel je vraag hoor. Maar je kind zomaar ergens anders laten lopen gebeurt ook niet toch? En zijn er doopgesprekken.

Alle onheilige wandel is niet uitgesloten. Vroeger in mijn Rotterdamse tijd in de Hervormde Kerk gebeurde het ook. Mensen wilde kindje dopen. Kwamen x keer, doorgesproken bij de kr. Dan was de doopdienst geweest. Dan zag je ze niet meer.

Onze kinderen zijn in Ethiopië gedoopt. Ouders waren Ethiopisch orthodox. Ze liepen gewoon kerk binnen, even dopen en weer weg. Ouders kwamen verder niet in de kerk.

Dat er dus wat orde geschept wordt rondom H.A. en doop. Is niet verkeerd 'm.i.

Was het zondag ook H.A. in Gouda?

[merel]

Hoe dan lees ik anders. Maar dan nog geldt mijn antwoord net zo. Omdat het van Hem komt. Als je dat totaal niet herkent, dan is dat bedroevend.

Refo geeft de juiste interpretatie. Jouw antwoord is zoals uit de boekjes, maar is geen antwoord op mijn vraag. Op welke wijze word je dan versterkt.

Voor de goede orde; ik wil jouw gevoel hierover niet in twijfel trekken. ik weet namelijk hoe het HA door jou ervaren wordt.

Zo zeker dat het brood gebroken wordt en de wijn geschonken. Zo zeker zijn ook mijn zonden vergeven. Niet om iets in mij. Totaal onverdiend. Verrassende vrije genade! Maar omdat Hij uitriep: Het is volbracht. Hij onderging het Oordeel waar ik middenin lig zonder die vrijspraak!
Dat teken en zegel is steeds weer een bevestiging. Geen bevestiging van mijn geloof. Maar een bevestiging van Zijn werk. En je zit samen aan tafel. Ik vind het belangrijk om de ander aan te kijken. Verbinding. Zij ook. We zijn een in Hem! Ipv naar beneden staren. Het onderstreept de waarheid van het Levende Woord dat je zelf uit Zijn mond hebt gehoord. Door Zijn Woord. De Heilige Geest die overtuigt. Dat valt niet uit boekjes te leren. Anders is het napraterij. Dat is er in het geloof, een werkelijke band in Christus alleen. De wijn en brood zijn tekenen. Het is niet een middel waardoor je geloof krijgt. Eigenlijk niet echt in woorden te vangen. Diepe heilige vreugde aan de tafel. Maar soms ook niet. Soms achteraf als je erop terugkijkt. Versterkt in en door geloof. Niet door de materie die je in de mond neemt. De vergelijking is misschien slecht. En gaat altijd ergens mank...Mijn trouwring herinnert me eraan, is een teken, dat mijn man van mij houdt. Ik weet (geloof) dat hij van mij houdt. Het versterkt in zekere zin je band. De ring zorgt er niet voor dat ik dat geloof. Wel dat ik eraan herinnerd wordt. Maar de band met mijn man, de omgang met hem.
Is dit wat duidelijker voor je?

Ik lees opnieuw een theoretische verhandeling van het werk van Jezus Christus, maar niemand die daadwerkelijk ingaat op welke wijze het geloof versterkt wordt en hoe dat de rest van de periode doorwerkt.
Het lijkt erop dat een aantal op dat moment worden geleid door ontroering en emotie. Net zoals sommigen dat ook tijdens een preek kunnen hebben. Dat is echter wat anders dan in aanvang gezegd werd.

[Zita]

Wordt bij jullie het oude formulier voorgelezen Merel? Herken je je daarin? Ik vind dat zó liefdevol en pastoraal.

Nee, ik ben er eerlijk gezegd nog steeds niet achter welk formulier bij ons gelezen wordt.

Volgens mij de GB-hertaling van het klassieke formulier. https://www.hervormd-elst.nl/documenten ... lieren.pdf

[Zeeuw]

Refo geeft de juiste interpretatie. Jouw antwoord is zoals uit de boekjes, maar is geen antwoord op mijn vraag. Op welke wijze word je dan versterkt.

Voor de goede orde; ik wil jouw gevoel hierover niet in twijfel trekken. ik weet namelijk hoe het HA door jou ervaren wordt.

Zo zeker dat het brood gebroken wordt en de wijn geschonken. Zo zeker zijn ook mijn zonden vergeven. Niet om iets in mij. Totaal onverdiend. Verrassende vrije genade! Maar omdat Hij uitriep: Het is volbracht. Hij onderging het Oordeel waar ik middenin lig zonder die vrijspraak!
Dat teken en zegel is steeds weer een bevestiging. Geen bevestiging van mijn geloof. Maar een bevestiging van Zijn werk. En je zit samen aan tafel. Ik vind het belangrijk om de ander aan te kijken. Verbinding. Zij ook. We zijn een in Hem! Ipv naar beneden staren. Het onderstreept de waarheid van het Levende Woord dat je zelf uit Zijn mond hebt gehoord. Door Zijn Woord. De Heilige Geest die overtuigt. Dat valt niet uit boekjes te leren. Anders is het napraterij. Dat is er in het geloof, een werkelijke band in Christus alleen. De wijn en brood zijn tekenen. Het is niet een middel waardoor je geloof krijgt. Eigenlijk niet echt in woorden te vangen. Diepe heilige vreugde aan de tafel. Maar soms ook niet. Soms achteraf als je erop terugkijkt. Versterkt in en door geloof. Niet door de materie die je in de mond neemt. De vergelijking is misschien slecht. En gaat altijd ergens mank...Mijn trouwring herinnert me eraan, is een teken, dat mijn man van mij houdt. Ik weet (geloof) dat hij van mij houdt. Het versterkt in zekere zin je band. De ring zorgt er niet voor dat ik dat geloof. Wel dat ik eraan herinnerd wordt. Maar de band met mijn man, de omgang met hem.
Is dit wat duidelijker voor je?

Ik lees opnieuw een theoretische verhandeling van het werk van Jezus Christus, maar niemand die daadwerkelijk ingaat op welke wijze het geloof versterkt wordt en hoe dat de rest van de periode doorwerkt.
Het lijkt erop dat een aantal op dat moment worden geleid door ontroering en emotie. Net zoals sommigen dat ook tijdens een preek kunnen hebben. Dat is echter wat anders dan in aanvang gezegd werd.

Alle reacties hierboven zijn juist geen theorie, maar praktijk. Maar als je dat niet wil begrijpen, ga je het ook niet begrijpen.

[ejvl]

Ik lees opnieuw een theoretische verhandeling van het werk van Jezus Christus, maar niemand die daadwerkelijk ingaat op welke wijze het geloof versterkt wordt en hoe dat de rest van de periode doorwerkt.
Het lijkt erop dat een aantal op dat moment worden geleid door ontroering en emotie. Net zoals sommigen dat ook tijdens een preek kunnen hebben. Dat is echter wat anders dan in aanvang gezegd werd.

Alle reacties hierboven zijn juist geen theorie, maar praktijk. Maar als je dat niet wil begrijpen, ga je het ook niet begrijpen.

Allereerst moet duidelijk worden wat "versterking van het geloof" nu precies is.
Is dit verwondering? Is dit emotie? Is dit het gevoel van na een nacht goed geslapen te hebben, weer opstaan met frisse energie? Is het geloof toegenomen? Of wakker geschud? Of iets anders?

Overigens herken ik de vragen van @merel wel. E.a is meer een gevoel, een beleving, dan definieerbaar te verwoorden.

Zelf denk ik dat gevoel en emotie als Hij voor mij, wat een wonder, wel versterking van het geloof kan zijn. Maar het is niet iets verifieerbaars als zijnde, eerst had ik een zwakker geloof en dat is nu sterker geworden. Het is meer opnieuw een bevestiging, een opnieuw verwonderen.

[merel]

Precies, er wordt steeds aangegeven dat het versterkt wordt, maar niet hoe. Dat is het grote verschil.