Gezinsvorming

[Maanenschijn]

Gezinsvorming met twee jongelui van een zelfde kerkelijke achtergrond (om maar weer on-topic te blijven) is te verkiezen boven verschillende achtergronden.

Waarom?

Omdat de praktijk uitwijst dat een huwelijk of relatie tussen een kerkelijke en onkerkelijke, of anders-kerkelijke (niet reformatorisch/gereformeerd) vaak uitloopt op een waterig compromis of kerkverlating. Als ouders die zich in opvoeding en naar de doopbelofte zich willen voegen naar de Bijbel en onze klassiek-gereformeerde uitleg daarvan, is dat een reden tot zorg.

Overigens is dat niet alleen op kerkelijk/religieus gebied, maar is het ook regelmatig dat verschillen op sociaal-economisch gebied en afkomst voor (huwelijks)problemen zorgen.

Vanzelf zijn er ook andere voorbeelden te benoemen waar het wel goed gaat, maar die zie ik toch meer als uitzonderingen die de regel bevestigen.

Ik herken dit helemaal niet, terwijl onze verschillen in oorsprong erg groot waren. Ik denk dat als beiden dezelfde normen en waarden delen dit geen enkel punt van verschil behoeft te zijn. Ik denk eerder dat in veel kerkelijke en niet-kerkelijke relaties onvoldoende gecommuniceerd wordt en dat geschillen daardoor groter kunnen worden. Standpunten komen meestal namelijk niet uit de lucht vallen en zijn voorafgaand aan een huwelijk al aanwezig.

Ik praat dan ook in algemene zin. Mogelijk is jouw ervaring een uitzondering die de regel bevestigd.

Verschillen moeten altijd goed gecommuniceerd worden, maar dat is wat anders dan het wel of niet hebben van een gezamenlijk gemeenschappelijke geloofs- of kerkelijke basis. Dat laatste is wel erg belangrijk in gezinsvorming en vooral opvoeding.

[merel]

Waarom?

Omdat de praktijk uitwijst dat een huwelijk of relatie tussen een kerkelijke en onkerkelijke, of anders-kerkelijke (niet reformatorisch/gereformeerd) vaak uitloopt op een waterig compromis of kerkverlating. Als ouders die zich in opvoeding en naar de doopbelofte zich willen voegen naar de Bijbel en onze klassiek-gereformeerde uitleg daarvan, is dat een reden tot zorg.

Overigens is dat niet alleen op kerkelijk/religieus gebied, maar is het ook regelmatig dat verschillen op sociaal-economisch gebied en afkomst voor (huwelijks)problemen zorgen.

Vanzelf zijn er ook andere voorbeelden te benoemen waar het wel goed gaat, maar die zie ik toch meer als uitzonderingen die de regel bevestigen.

Ik herken dit helemaal niet, terwijl onze verschillen in oorsprong erg groot waren. Ik denk dat als beiden dezelfde normen en waarden delen dit geen enkel punt van verschil behoeft te zijn. Ik denk eerder dat in veel kerkelijke en niet-kerkelijke relaties onvoldoende gecommuniceerd wordt en dat geschillen daardoor groter kunnen worden. Standpunten komen meestal namelijk niet uit de lucht vallen en zijn voorafgaand aan een huwelijk al aanwezig.

Ik praat dan ook in algemene zin. Mogelijk is jouw ervaring een uitzondering die de regel bevestigd.

Verschillen moeten altijd goed gecommuniceerd worden, maar dat is wat anders dan het wel of niet hebben van een gezamenlijk gemeenschappelijke geloofs- of kerkelijke basis. Dat laatste is wel erg belangrijk in gezinsvorming en vooral opvoeding.

Dat laatste ben ik met jou eens. Aan de andere kant kan je ook anders denken over de bepaalde geloofs-en of kerkelijke basis en gezamenlijk keuzes te maken en die als uitgangspunt nemen voor de opvoeding van de kinderen. Zo ingewikkeld behoeft het niet te zijn en dit zijn onderwerpen die mijns inziens al voorafgaand aan een huwelijk aan bod behoren te komen.

[HersteldHervormd]

Zeker, ik snap wat lijdzaamheid betekent. Maar misschien wil je uitleggen waarom je dat in mijn berichten terugvind?

Het ging over anticonceptie. Als God ziet dat je niet in staat bent om meer kinderen op te voeden, dan zorgt Hij dat je geen kinderen meer krijgt. Nu ook weer over het vinden van een partner. Dingen komen niet vanzelf aanwaaien. Dat noem ik verantwoordelijkheid nemen en niet lijdzaam afwachten.

Dat zeg ik nergens. Ik zeg nergens dat iets vanzelf komt aanwaaien en vind ook dat je je verantwoordelijkheid moet nemen.
Daarnaast, als ik een vraag stel betekent dit dat ik het niet exact weet, anders stel ik geen vraag.

[Maanenschijn]

Omdat de praktijk uitwijst dat een huwelijk of relatie tussen een kerkelijke en onkerkelijke, of anders-kerkelijke (niet reformatorisch/gereformeerd) vaak uitloopt op een waterig compromis of kerkverlating. Als ouders die zich in opvoeding en naar de doopbelofte zich willen voegen naar de Bijbel en onze klassiek-gereformeerde uitleg daarvan, is dat een reden tot zorg.

Overigens is dat niet alleen op kerkelijk/religieus gebied, maar is het ook regelmatig dat verschillen op sociaal-economisch gebied en afkomst voor (huwelijks)problemen zorgen.

Vanzelf zijn er ook andere voorbeelden te benoemen waar het wel goed gaat, maar die zie ik toch meer als uitzonderingen die de regel bevestigen.

Ik herken dit helemaal niet, terwijl onze verschillen in oorsprong erg groot waren. Ik denk dat als beiden dezelfde normen en waarden delen dit geen enkel punt van verschil behoeft te zijn. Ik denk eerder dat in veel kerkelijke en niet-kerkelijke relaties onvoldoende gecommuniceerd wordt en dat geschillen daardoor groter kunnen worden. Standpunten komen meestal namelijk niet uit de lucht vallen en zijn voorafgaand aan een huwelijk al aanwezig.

Ik praat dan ook in algemene zin. Mogelijk is jouw ervaring een uitzondering die de regel bevestigd.

Verschillen moeten altijd goed gecommuniceerd worden, maar dat is wat anders dan het wel of niet hebben van een gezamenlijk gemeenschappelijke geloofs- of kerkelijke basis. Dat laatste is wel erg belangrijk in gezinsvorming en vooral opvoeding.

Dat laatste ben ik met jou eens. Aan de andere kant kan je ook anders denken over de bepaalde geloofs-en of kerkelijke basis en gezamenlijk keuzes te maken en die als uitgangspunt nemen voor de opvoeding van de kinderen. Zo ingewikkeld behoeft het niet te zijn en dit zijn onderwerpen die mijns inziens al voorafgaand aan een huwelijk aan bod behoren te komen.

Hoe bedoel je dat, niet zo ingewikkeld?

Stel, mijn dochter komt met een moslim thuis, of een volstrekte seculier. Vlinders in de buik, smoorverliefd. Ik kan je op een briefje geven dat op dat moment nog niet gepraat wordt over een gezamenlijke geloofsbasis. En een jaar en goede hoop en verwachtingen verder…. Wordt juist dat gesprek erg ingewikkeld.

Ik weet dat ook een gesprek tussen een hervormde en een OGG-er lastig kan zijn, dat besef ik mij ook.

[HersteldHervormd]

Stel, mijn dochter komt met een moslim thuis, of een volstrekte seculier. Vlinders in de buik, smoorverliefd. Ik kan je op een briefje geven dat op dat moment nog niet gepraat wordt over een gezamenlijke geloofsbasis. En een jaar en goede hoop en verwachtingen verder…. Wordt juist dat gesprek erg ingewikkeld.

Dat zou ook niet zo slim zijn. Een beetje zeuren over de geliefde van je zoon of dochter is niet erg handig omdat de zoon of dochter dan direct in de verdediging schiet en als het uit de hand loopt zie je hem of haar voorlopig niet meer terug.

[Mannetje]

Dan ga je niet een beetje zeuren, maar gewoon open vragen stellen. Er zijn veel effectieve manieren om gesprekken te laten mislukken, zeuren is er daar één van.

[Bertiel]

Prijs hem de deur uit - Wim Sonneveld

[Maanenschijn]

Stel, mijn dochter komt met een moslim thuis, of een volstrekte seculier. Vlinders in de buik, smoorverliefd. Ik kan je op een briefje geven dat op dat moment nog niet gepraat wordt over een gezamenlijke geloofsbasis. En een jaar en goede hoop en verwachtingen verder…. Wordt juist dat gesprek erg ingewikkeld.

Dat zou ook niet zo slim zijn. Een beetje zeuren over de geliefde van je zoon of dochter is niet erg handig omdat de zoon of dochter dan direct in de verdediging schiet en als het uit de hand loopt zie je hem of haar voorlopig niet meer terug.

Het gaat over een gesprek tussen de geliefden. Niet tussen ouders en kinderen. De geliefden moeten een gezamenlijke basis leggen voor het huwelijk, daar is dan ook een gezamenlijke basis voor nodig

[merel]

Die gezamenlijke basis kan je ook door communicatie vinden.

[HersteldHervormd]

Stel, mijn dochter komt met een moslim thuis, of een volstrekte seculier. Vlinders in de buik, smoorverliefd. Ik kan je op een briefje geven dat op dat moment nog niet gepraat wordt over een gezamenlijke geloofsbasis. En een jaar en goede hoop en verwachtingen verder…. Wordt juist dat gesprek erg ingewikkeld.

Dat zou ook niet zo slim zijn. Een beetje zeuren over de geliefde van je zoon of dochter is niet erg handig omdat de zoon of dochter dan direct in de verdediging schiet en als het uit de hand loopt zie je hem of haar voorlopig niet meer terug.

Het gaat over een gesprek tussen de geliefden. Niet tussen ouders en kinderen. De geliefden moeten een gezamenlijke basis leggen voor het huwelijk, daar is dan ook een gezamenlijke basis voor nodig

Oh oke, ik dacht meer dat je bedoelde een gesprek van ouders naar kind.

[Forummer]

Waarom?

Omdat de praktijk uitwijst dat een huwelijk of relatie tussen een kerkelijke en onkerkelijke, of anders-kerkelijke (niet reformatorisch/gereformeerd) vaak uitloopt op een waterig compromis of kerkverlating. Als ouders die zich in opvoeding en naar de doopbelofte zich willen voegen naar de Bijbel en onze klassiek-gereformeerde uitleg daarvan, is dat een reden tot zorg.

Overigens is dat niet alleen op kerkelijk/religieus gebied, maar is het ook regelmatig dat verschillen op sociaal-economisch gebied en afkomst voor (huwelijks)problemen zorgen.

Vanzelf zijn er ook andere voorbeelden te benoemen waar het wel goed gaat, maar die zie ik toch meer als uitzonderingen die de regel bevestigen.

Ik herken dit helemaal niet, terwijl onze verschillen in oorsprong erg groot waren. Ik denk dat als beiden dezelfde normen en waarden delen dit geen enkel punt van verschil behoeft te zijn. Ik denk eerder dat in veel kerkelijke en niet-kerkelijke relaties onvoldoende gecommuniceerd wordt en dat geschillen daardoor groter kunnen worden. Standpunten komen meestal namelijk niet uit de lucht vallen en zijn voorafgaand aan een huwelijk al aanwezig.

Ik praat dan ook in algemene zin. Mogelijk is jouw ervaring een uitzondering die de regel bevestigd.

Verschillen moeten altijd goed gecommuniceerd worden, maar dat is wat anders dan het wel of niet hebben van een gezamenlijk gemeenschappelijke geloofs- of kerkelijke basis. Dat laatste is wel erg belangrijk in gezinsvorming en vooral opvoeding.

Persoonlijk denk ik dat een verschil juist goed is, omdat er dan wel nagedacht móét worden over het gezamenlijk in te nemen standpunt. Als de basis teveel hetzelfde is, dan worden teveel zaken als vanzelfsprekend aangenomen zonder verdere doordenking. Op den duur wreekt zich dat. Maar goed, dat is slechts mijn ervaring.

[GerefGemeente-lid]

Omdat de praktijk uitwijst dat een huwelijk of relatie tussen een kerkelijke en onkerkelijke, of anders-kerkelijke (niet reformatorisch/gereformeerd) vaak uitloopt op een waterig compromis of kerkverlating. Als ouders die zich in opvoeding en naar de doopbelofte zich willen voegen naar de Bijbel en onze klassiek-gereformeerde uitleg daarvan, is dat een reden tot zorg.

Overigens is dat niet alleen op kerkelijk/religieus gebied, maar is het ook regelmatig dat verschillen op sociaal-economisch gebied en afkomst voor (huwelijks)problemen zorgen.

Vanzelf zijn er ook andere voorbeelden te benoemen waar het wel goed gaat, maar die zie ik toch meer als uitzonderingen die de regel bevestigen.

Ik herken dit helemaal niet, terwijl onze verschillen in oorsprong erg groot waren. Ik denk dat als beiden dezelfde normen en waarden delen dit geen enkel punt van verschil behoeft te zijn. Ik denk eerder dat in veel kerkelijke en niet-kerkelijke relaties onvoldoende gecommuniceerd wordt en dat geschillen daardoor groter kunnen worden. Standpunten komen meestal namelijk niet uit de lucht vallen en zijn voorafgaand aan een huwelijk al aanwezig.

Ik praat dan ook in algemene zin. Mogelijk is jouw ervaring een uitzondering die de regel bevestigd.

Verschillen moeten altijd goed gecommuniceerd worden, maar dat is wat anders dan het wel of niet hebben van een gezamenlijk gemeenschappelijke geloofs- of kerkelijke basis. Dat laatste is wel erg belangrijk in gezinsvorming en vooral opvoeding.

Persoonlijk denk ik dat een verschil juist goed is, omdat er dan wel nagedacht móét worden over het gezamenlijk in te nemen standpunt. Als de basis teveel hetzelfde is, dan worden teveel zaken als vanzelfsprekend aangenomen zonder verdere doordenking. Op den duur wreekt zich dat. Maar goed, dat is slechts mijn ervaring.

Het kan ook zo zijn, dat zie ik wel gebeuren, dat de afkomst en achtergrond wel hetzelfde is, maar de ene er na verloop van tijd een andere visie op krijgt. Dan is de vanzelfsprekendheid (in de goede zin des woords) die er eerst altijd was, opeens niet meer vanzelfsprekend.

[Forummer]

Ik herken dit helemaal niet, terwijl onze verschillen in oorsprong erg groot waren. Ik denk dat als beiden dezelfde normen en waarden delen dit geen enkel punt van verschil behoeft te zijn. Ik denk eerder dat in veel kerkelijke en niet-kerkelijke relaties onvoldoende gecommuniceerd wordt en dat geschillen daardoor groter kunnen worden. Standpunten komen meestal namelijk niet uit de lucht vallen en zijn voorafgaand aan een huwelijk al aanwezig.

Ik praat dan ook in algemene zin. Mogelijk is jouw ervaring een uitzondering die de regel bevestigd.

Verschillen moeten altijd goed gecommuniceerd worden, maar dat is wat anders dan het wel of niet hebben van een gezamenlijk gemeenschappelijke geloofs- of kerkelijke basis. Dat laatste is wel erg belangrijk in gezinsvorming en vooral opvoeding.

Persoonlijk denk ik dat een verschil juist goed is, omdat er dan wel nagedacht móét worden over het gezamenlijk in te nemen standpunt. Als de basis teveel hetzelfde is, dan worden teveel zaken als vanzelfsprekend aangenomen zonder verdere doordenking. Op den duur wreekt zich dat. Maar goed, dat is slechts mijn ervaring.

Het kan ook zo zijn, dat zie ik wel gebeuren, dat de afkomst en achtergrond wel hetzelfde is, maar de ene er na verloop van tijd een andere visie op krijgt. Dan is de vanzelfsprekendheid (in de goede zin des woords) die er eerst altijd was, opeens niet meer vanzelfsprekend.

Dat kan ook heel goed. In dat geval is het wel een belangrijke vraag of er een goed gesprek mogelijk is over de motieven en achtergrond van die veranderde visie. Wat ik nog weleens zie gebeuren is dat er een nogal onverzettelijke houding is bij de onveranderde partij. Gelukkig is dat lang niet altijd zo.

[merel]

Ik denk dat ook dit in aanvang met communicatie te maken heeft. Ik heb gemerkt dat juist als een stel 2 totaal verschillende achtergronden heeft je ook genoodzaakt bent om de basis te zoeken van hetgeen je bindt. En dan krijg je al in het begin diepgaande en soms ook vervelende gesprekken. Het voordeel is dat je hierdoor wel exact weet waar iemand staat.

[Mannetje]

Ik denk dat ook dit in aanvang met communicatie te maken heeft. Ik heb gemerkt dat juist als een stel 2 totaal verschillende achtergronden heeft je ook genoodzaakt bent om de basis te zoeken van hetgeen je bindt. En dan krijg je al in het begin diepgaande en soms ook vervelende gesprekken. Het voordeel is dat je hierdoor wel exact weet waar iemand staat.

Dat is de goede weg, als de verschillen tot gesprek leiden. Al moet die gezamenlijke basis wel blijken.
Het probleem is dat als vlinders de overhand hebben, dat gesprek moeilijk wordt...