Rouwdienst of dankdienst

[Philip]

Waarom kan de kerk zich niet een beetje aanpassen aan jouw voorkeuren, voor zover die voorkeuren niet strijdig zijn met de Bijbel? Het gaat hier wel om een heel persoonlijk iets, namelijk een begrafenis.

[merel]

Kies dan evt voor een palmtak.

En pas je gewoon een beetje aan aan de gebruiken van de betreffende kerk.

Wat doe jij als een ander wel verzoekt om bloemen? Pas jij je dan ook aan?

[Bourdon16]

Kies dan evt voor een palmtak.

En pas je gewoon een beetje aan aan de gebruiken van de betreffende kerk.

Wat doe jij als een ander wel verzoekt om bloemen? Pas jij je dan ook aan?

Ik heb katholieke schoonfamilie dus heb me ook weleens moeten aanpassen ja.

[huisman]

Is het gebruik van het woord Verbloemen niet een typisch geval van een goed gevonden woordkunstje?Een makkelijk te onthouden oneliner, die tijdens het napraten gebruikt kan worden om over een ander te oordelen? Kan het zijn dat het gevolg van zulke pakkende teksten is, dat men niet uitgenodigd wordt om er zelf over na te denken?

Je kunt ook denken: Neem juist bloemen mee, zet ze vooral niet in water, zodat ze verwelken. Zo heb je de Bijbelse notie van de afvallende bloem, het vergaan in een universeel begrijpelijk beeld gevangen.
Een variatie op: Zeg het met bloemen.

Ook nog wat verdord gras meenemen? Blijf mij op dit forum verbazen hoeveel mensen op dit forum een hekel hebben aan hun eigen tradities.

Jouw vragen zeggen eigenlijk. Refo’s zijn napraters die anderen veroordelen en zelf niet nadenken. Bedankt maar weer. Wees maar blij dat jij geen Refo bent

Je verbazing is zo groot dat je mijn post wel erg makkelijk naar álle refo's, inclusief jezelf doortrekt.

Het raakt je blijkbaar en daarom reageer je zoals je doet.
En dat mag. Wel jammer dat je vindt dat ik geen refo ben. Lees het gerust nog eens als je over je eerste verbazing heen bent.

Het raakt mij totaal niet. Verbaas mij over de nestbevuiling in eigen kring. Ik kom uit een "bloemen bij de begrafenis" traditie. Heb daar (net als mij ouders later) nu niets meer mee maar oordeel geen anders denkenden.
Ik heb jouw bericht goed gelezen maar jij bent blijkbaar ongevoelig voor wat je anderen allemaal toedicht.
Bijbelse notie bij een Bijbelse begrafenis? Ze worden beschreven en het gaat over rouw die rauw is en over verdriet. Jezus weende. Abraham weende, David weende. enz.

De dood heeft m.i. geen bloemen nodig.

[DDD]

Kies dan evt voor een palmtak.

En pas je gewoon een beetje aan aan de gebruiken van de betreffende kerk.

Ja maar dat gebeurt al in extreme mate. Het gesprek mag er ook over gaan in hoeverre het huisgezin Gods zich aan één van de leden aan wil passen.

[Ararat]

Is het gebruik van het woord Verbloemen niet een typisch geval van een goed gevonden woordkunstje?Een makkelijk te onthouden oneliner, die tijdens het napraten gebruikt kan worden om over een ander te oordelen? Kan het zijn dat het gevolg van zulke pakkende teksten is, dat men niet uitgenodigd wordt om er zelf over na te denken?

Je kunt ook denken: Neem juist bloemen mee, zet ze vooral niet in water, zodat ze verwelken. Zo heb je de Bijbelse notie van de afvallende bloem, het vergaan in een universeel begrijpelijk beeld gevangen.
Een variatie op: Zeg het met bloemen.

Ook nog wat verdord gras meenemen? Blijf mij op dit forum verbazen hoeveel mensen op dit forum een hekel hebben aan hun eigen tradities.

Jouw vragen zeggen eigenlijk. Refo’s zijn napraters die anderen veroordelen en zelf niet nadenken. Bedankt maar weer. Wees maar blij dat jij geen Refo bent

Je verbazing is zo groot dat je mijn post wel erg makkelijk naar álle refo's, inclusief jezelf doortrekt.

Het raakt je blijkbaar en daarom reageer je zoals je doet.
En dat mag. Wel jammer dat je vindt dat ik geen refo ben. Lees het gerust nog eens als je over je eerste verbazing heen bent.

Het raakt mij totaal niet. Verbaas mij over de nestbevuiling in eigen kring. Ik kom uit een "bloemen bij de begrafenis" traditie. Heb daar (net als mij ouders later) nu niets meer mee maar oordeel geen anders denkenden.
Ik heb jouw bericht goed gelezen maar jij bent blijkbaar ongevoelig voor wat je anderen allemaal toedicht.
Bijbelse notie bij een Bijbelse begrafenis? Ze worden beschreven en het gaat over rouw die rauw is en over verdriet. Jezus weende. Abraham weende, David weende. enz.

De dood heeft m.i. geen bloemen nodig.

Ik denk dat ik nu beter begrijp wat je bedoelt.

Mijn kritiek richt zich op het oordelen van elkaar zonder zelf na te denken, met name als dat gebeurt door het gebruik van een spitsvondigheid die goed klinkt, gemakkelijk onthouden wordt en daardoor wijd verbreid. Maar ik lees nu dat jij een anders denkende niet wil oordelen. Het oordeel 'nestbevuiling' door andersdenkenden vind ik wel lastig.

Met mijn tweede punt: "Je kunt ook denken: Neem juist bloemen mee" bedoelde ik te zeggen: "Als je elkaar dus vrij kunt laten, kun je ook denken: Neem gerust bloemen mee, dat geeft juist de mogelijkheid om de vergankelijkheid, enz"
Maar dat kwam -denk ik- niet lekker over en dat zal aan mij liggen.

Als ik eerder sterf dan de wederkomst hoop ik begraven te worden. Of er al dan niet gebloemd mag worden weet ik nog niet goed. Misschien is dat ook niet eens zo belangrijk. Het Evangelie moet vooral klinken!

[Lilian1975]

Is het gebruik van het woord Verbloemen niet een typisch geval van een goed gevonden woordkunstje?Een makkelijk te onthouden oneliner, die tijdens het napraten gebruikt kan worden om over een ander te oordelen? Kan het zijn dat het gevolg van zulke pakkende teksten is, dat men niet uitgenodigd wordt om er zelf over na te denken?

Je kunt ook denken: Neem juist bloemen mee, zet ze vooral niet in water, zodat ze verwelken. Zo heb je de Bijbelse notie van de afvallende bloem, het vergaan in een universeel begrijpelijk beeld gevangen.
Een variatie op: Zeg het met bloemen.

Ook nog wat verdord gras meenemen? Blijf mij op dit forum verbazen hoeveel mensen op dit forum een hekel hebben aan hun eigen tradities.

Jouw vragen zeggen eigenlijk. Refo’s zijn napraters die anderen veroordelen en zelf niet nadenken. Bedankt maar weer. Wees maar blij dat jij geen Refo bent

Je verbazing is zo groot dat je mijn post wel erg makkelijk naar álle refo's, inclusief jezelf doortrekt.

Het raakt je blijkbaar en daarom reageer je zoals je doet.
En dat mag. Wel jammer dat je vindt dat ik geen refo ben. Lees het gerust nog eens als je over je eerste verbazing heen bent.

Het raakt mij totaal niet. Verbaas mij over de nestbevuiling in eigen kring. Ik kom uit een "bloemen bij de begrafenis" traditie. Heb daar (net als mij ouders later) nu niets meer mee maar oordeel geen anders denkenden.
Ik heb jouw bericht goed gelezen maar jij bent blijkbaar ongevoelig voor wat je anderen allemaal toedicht.
Bijbelse notie bij een Bijbelse begrafenis? Ze worden beschreven en het gaat over rouw die rauw is en over verdriet. Jezus weende. Abraham weende, David weende. enz.

De dood heeft m.i. geen bloemen nodig.

Toch wals je zelf m.i. nu ook over het e.a. . Los dat ik ook geen bloemen op mijn graf zou willen. Ik wil toch iets delen....

Begrafenis van ons te vroeg geboren dochtertje was in besloten kring, sober en dus ook geen bloemen. Op de een of andere manier had ik erg de behoefte om te "zorgen" die eerste tijd. Ondanks dat ik wist dat het niet nodig was. Ik ging er heen om stil te zijn, mijn hart uit te storten voor de Heere. Na te denken. Te rouwen. (Thuis ben ik wat plantjes gaan opkweken, want bloemen doe je toch niet? En wat zouden anderen er wel niet van zeggen? Toch een beetje de trotse Refo... )

Enkele weken nadat de steen geplaatst was had iemand een plantje bij het grafje gezet. Ik schrok. Maar was tegelijk ontroerd. Een kwetsbaar plantje om te verzorgen. Klinkt gek. Misschien had iemand het opzij gezet bij het verzorgen van het grafje ernaast? Iemand anders? Ik heb het laten staan. Iets in mij zei, doe dat. Want straks is iemand zijn plantje kwijt die misschien net zo verdrietig is als ik. Wat zou dat harteloos zijn....

Kort daarna was ik op mijn werk, koffie drinken...

Bleek dat een betrokken iemand uit mijn werkkring die niet realiseerde dat wij geen bloemen bij graven zetten dat gedaan had. Deze persoon was zo ontroerd door wat er gebeurd was. Een heel fijn gesprek gehad. Mogen delen ook van de hoop. Ik vroeg waarom zette je dat plantje eigenlijk neer? Gewoon uit belangstelling heb ik dat gevraagd. Ze verwoordde het zo: ik had de behoefte om te zorgen... . Het was absoluut niet bedoeld om de dood te verdoezelen. Ze was geraakt. Wilde iets tastbaars neerzetten. Wat haar gevoel uitdrukte... Ik begreep haar, zij mij. (Behoefte om te "zorgen".)

Paar weken later was het plantje weg...

Deze collega had dat ongevraagd uit respect gedaan. Ik had dat niet gevraagd. En ergens raakte her me. Had ik haar het idee gegeven dat dat moest? Niet bewust i.e.g.
Ze heeft dat altijd ontkent. Wel nog regelmatig gesproken over het geloof.

[huisman]

Ook nog wat verdord gras meenemen? Blijf mij op dit forum verbazen hoeveel mensen op dit forum een hekel hebben aan hun eigen tradities.

Jouw vragen zeggen eigenlijk. Refo’s zijn napraters die anderen veroordelen en zelf niet nadenken. Bedankt maar weer. Wees maar blij dat jij geen Refo bent

Je verbazing is zo groot dat je mijn post wel erg makkelijk naar álle refo's, inclusief jezelf doortrekt.

Het raakt je blijkbaar en daarom reageer je zoals je doet.
En dat mag. Wel jammer dat je vindt dat ik geen refo ben. Lees het gerust nog eens als je over je eerste verbazing heen bent.

Het raakt mij totaal niet. Verbaas mij over de nestbevuiling in eigen kring. Ik kom uit een "bloemen bij de begrafenis" traditie. Heb daar (net als mij ouders later) nu niets meer mee maar oordeel geen anders denkenden.
Ik heb jouw bericht goed gelezen maar jij bent blijkbaar ongevoelig voor wat je anderen allemaal toedicht.
Bijbelse notie bij een Bijbelse begrafenis? Ze worden beschreven en het gaat over rouw die rauw is en over verdriet. Jezus weende. Abraham weende, David weende. enz.

De dood heeft m.i. geen bloemen nodig.

Toch wals je zelf m.i. nu ook over het e.a. . Los dat ik ook geen bloemen op mijn graf zou willen. Ik wil toch iets delen....

Begrafenis van ons te vroeg geboren dochtertje was in besloten kring, sober en dus ook geen bloemen. Op de een of andere manier had ik erg de behoefte om te "zorgen" die eerste tijd. Ondanks dat ik wist dat het niet nodig was. Ik ging er heen om stil te zijn, mijn hart uit te storten voor de Heere. Na te denken. Te rouwen. (Thuis ben ik wat plantjes gaan opkweken, want bloemen doe je toch niet? En wat zouden anderen er wel niet van zeggen? Toch een beetje de trotse Refo... )

Enkele weken nadat de steen geplaatst was had iemand een plantje bij het grafje gezet. Ik schrok. Maar was tegelijk ontroerd. Een kwetsbaar plantje om te verzorgen. Klinkt gek. Misschien had iemand het opzij gezet bij het verzorgen van het grafje ernaast? Iemand anders? Ik heb het laten staan. Iets in mij zei, doe dat. Want straks is iemand zijn plantje kwijt die misschien net zo verdrietig is als ik. Wat zou dat harteloos zijn....

Kort daarna was ik op mijn werk, koffie drinken...

Bleek dat een betrokken iemand uit mijn werkkring die niet realiseerde dat wij geen bloemen bij graven zetten dat gedaan had. Deze persoon was zo ontroerd door wat er gebeurd was. Een heel fijn gesprek gehad. Mogen delen ook van de hoop. Ik vroeg waarom zette je dat plantje eigenlijk neer? Gewoon uit belangstelling heb ik dat gevraagd. Ze verwoordde het zo: ik had de behoefte om te zorgen... . Het was absoluut niet bedoeld om de dood te verdoezelen. Ze was geraakt. Wilde iets tastbaars neerzetten. Wat haar gevoel uitdrukte... Ik begreep haar, zij mij. (Behoefte om te "zorgen".)

Paar weken later was het plantje weg...

Deze collega had dat ongevraagd uit respect gedaan. Ik had dat niet gevraagd. En ergens raakte her me. Had ik haar het idee gegeven dat dat moest? Niet bewust i.e.g.
Ze heeft dat altijd ontkent. Wel nog regelmatig gesproken over het geloof.

Bedankt dat je dit persoonlijke verhaal met ons wilde delen.

[Konijntje]

Zeker verschilt dat van plaats tot plaats. Ik had er tot ik hier ging meelezen nog nooit over gehoord.

Maar ook los van het wel of niet zingen zijn er voldoende rare dingen te vermelden. Het is verbazend dat in een kerkverband waarin de rouwsamenkomst geen kerkdienst is, zoveel protocollen en regels zijn. Er zou een goede markt zijn voor begrafenisdiensten vanuit de GG maar dan volgens de wensen van de familie. Alleen als je het geluk hebt dat je persoonlijk andere voorgangers kent, dan kun je -als die bereid zijn om voor te gaan- zelf een fatsoenlijke begrafenis regelen. Anders ben je overgeleverd aan de extreme voorschriften. Ik las bijvoorbeeld dat er verschillende kerken zijn die een kaars of bloemen verbieden. Ik vind dat echt heel ver gaan. Ik herinner me een begrafenis in een aula, waar standaard twee kaarsenlantaarns ophangen. De kaarsjes waren uit.

Dan ga je wel erg ver in het verbeelden van de ernst van de dood. Het wordt dan meer hoe naargeestiger, hoe stijlvoller.

Ik begrijp dit soort reacties nooit zo goed. Het lijkt alsof eigen voorkeur en mening boven die van de overledene gaat.

Als iemand lid is van de Ger. Gem. weet hij of zij dat bij een eventueel overlijden de regels gevolgd worden die gangbaar zijn in die gemeente. Zoals ik ook lid ben van de Ger. Gem. en ik weet dat als ik kom te overlijden er in mijn kerk geen gezangen gezongen worden, hoewel ik daar niets op tegen heb.

Als een geliefde uit mijn directe familiekring komt te overlijden en lid is van de Ger. Gem. respecteer ik de regels zoals die gangbaar zijn in die gemeente. Waarom er dan er toch tegen aan schoppen? Dan had diegene maar lid moeten worden in een ander kerkverband.

Een ding is mij wel duidelijk geworden. In mijn familie zijn ze lid van diverse kerkverbanden en is deze discussie ook eens voorgekomen. Laat de liturgie gewoon vastleggen. Dat voorkomt dus dit soort discussies.

[-DIA-]

Kaarsen en bloemen verbieden vind ik dan weer niet zo extreem.

Ik ben vorig jaar naar een rouwdienst geweest waar ze iedereen hadden gevraagd om een witte roos mee te nemen. Deze rozen werden in grote vazen rondom de kist gezet. Dat vond ik zelf erg mooi. Beter dan aldie lelijke rouwkransen.

Zou iemand daar wat aan gehad hebben? Is het tot troost van hen die achterbleven? Voor de overledene kan het niet meer zijn. Wat is het dan? Is het misschien een verbloemen van de verschrikkelijk dood, die de mens zich heeft onderworpen?

Inmiddels is dat 'verbloemen van de dood' een kenmerk van het ware geworden. Dan hoef je ook geen kist te hebben, maar wikkel je gewoon iemand in een doek zoals ik Oosterse landen gebeurt. Met een kist verheul je de dood nog veel meer.

Daarnaast: hoe weet je eigenlijk dat mensen dit doen om de dood te verbloemen? Hierin worden vaak predikanten nagepraat en vinden we dat collectief mooi gezegd tegen mensen die wel bloemen meenemen.

Ik las eens (ik weet helaas niet meer waar) dat het gebruik van bloemen bij een graf bij de vroegere christenen gedaan werd om daarmee de goede werken van de overledene te symboliseren. Niks verbloemen, maar nadruk op werken die voor de Heere gedaan zijn om zo uit te drukken dat op die plaats een christen begraven lag. Op onze kaarten komt dus niet te staan 'geen bloemen'. Ten eerste valt dit onder christelijke vrijheid. Ten tweede zijn rouwritueel vanuit de psychologie helpend bij de verwerking en wil ik niet bepalen hoe mensen vorm moeten geven aan hun beurt, ten derde vind ik het gebruik uit de vroege kerk mooi en ten vierde gaat het argument van het verbergen van de dood niet op als je iemand in een kist stopt en dus niets van de dode ziet.

In kerken waar bloemen gewoon zijn worden de nabestaanden vrijwel niet opgeroepen tot bekering en niet gewezen op de ernst van de dood. Dit wordt bedoeld met verbloemen, of ook wel: de bloemhoven injagen, waar mensen snel de handen worden opgelegd, of waar men gewoon uitgaat van een verbondsgemeente waar iedereen, zoals dan uit de meditatie of de preek wel blijkt bekeerd is.
Het doet me me nu tegelijk denken aan het artikel dat ik las in DWS van vandaag: Over het gesprek dat ds. van Ruitenburg had met Franca Treur. Heel goed om dat ook in dit verband eens te lezen!

[GerefGemeente-lid]

Ik ben vorig jaar naar een rouwdienst geweest waar ze iedereen hadden gevraagd om een witte roos mee te nemen. Deze rozen werden in grote vazen rondom de kist gezet. Dat vond ik zelf erg mooi. Beter dan aldie lelijke rouwkransen.

Zou iemand daar wat aan gehad hebben? Is het tot troost van hen die achterbleven? Voor de overledene kan het niet meer zijn. Wat is het dan? Is het misschien een verbloemen van de verschrikkelijk dood, die de mens zich heeft onderworpen?

Inmiddels is dat 'verbloemen van de dood' een kenmerk van het ware geworden. Dan hoef je ook geen kist te hebben, maar wikkel je gewoon iemand in een doek zoals ik Oosterse landen gebeurt. Met een kist verheul je de dood nog veel meer.

Daarnaast: hoe weet je eigenlijk dat mensen dit doen om de dood te verbloemen? Hierin worden vaak predikanten nagepraat en vinden we dat collectief mooi gezegd tegen mensen die wel bloemen meenemen.

Ik las eens (ik weet helaas niet meer waar) dat het gebruik van bloemen bij een graf bij de vroegere christenen gedaan werd om daarmee de goede werken van de overledene te symboliseren. Niks verbloemen, maar nadruk op werken die voor de Heere gedaan zijn om zo uit te drukken dat op die plaats een christen begraven lag. Op onze kaarten komt dus niet te staan 'geen bloemen'. Ten eerste valt dit onder christelijke vrijheid. Ten tweede zijn rouwritueel vanuit de psychologie helpend bij de verwerking en wil ik niet bepalen hoe mensen vorm moeten geven aan hun beurt, ten derde vind ik het gebruik uit de vroege kerk mooi en ten vierde gaat het argument van het verbergen van de dood niet op als je iemand in een kist stopt en dus niets van de dode ziet.

In kerken waar bloemen gewoon zijn worden de nabestaanden vrijwel niet opgeroepen tot bekering en niet gewezen op de ernst van de dood. Dit wordt bedoeld met verbloemen, of ook wel: de bloemhoven injagen, waar mensen snel de handen worden opgelegd, of waar men gewoon uitgaat van een verbondsgemeente waar iedereen, zoals dan uit de meditatie of de preek wel blijkt bekeerd is.
Het doet me me nu tegelijk denken aan het artikel dat ik las in DWS van vandaag: Over het gesprek dat ds. van Ruitenburg had met Franca Treur. Heel goed om dat ook in dit verband eens te lezen!

Hoezo? Wat heeft dat gesprek hiermee te maken? Ik mag toch niet hopen dat er wordt gesuggereerd dat Franca Treur de bloemhoven is ingejaagd?

[DDD]

Zeker verschilt dat van plaats tot plaats. Ik had er tot ik hier ging meelezen nog nooit over gehoord.

Maar ook los van het wel of niet zingen zijn er voldoende rare dingen te vermelden. Het is verbazend dat in een kerkverband waarin de rouwsamenkomst geen kerkdienst is, zoveel protocollen en regels zijn. Er zou een goede markt zijn voor begrafenisdiensten vanuit de GG maar dan volgens de wensen van de familie. Alleen als je het geluk hebt dat je persoonlijk andere voorgangers kent, dan kun je -als die bereid zijn om voor te gaan- zelf een fatsoenlijke begrafenis regelen. Anders ben je overgeleverd aan de extreme voorschriften. Ik las bijvoorbeeld dat er verschillende kerken zijn die een kaars of bloemen verbieden. Ik vind dat echt heel ver gaan. Ik herinner me een begrafenis in een aula, waar standaard twee kaarsenlantaarns ophangen. De kaarsjes waren uit.

Dan ga je wel erg ver in het verbeelden van de ernst van de dood. Het wordt dan meer hoe naargeestiger, hoe stijlvoller.

Ik begrijp dit soort reacties nooit zo goed. Het lijkt alsof eigen voorkeur en mening boven die van de overledene gaat.

Als iemand lid is van de Ger. Gem. weet hij of zij dat bij een eventueel overlijden de regels gevolgd worden die gangbaar zijn in die gemeente. Zoals ik ook lid ben van de Ger. Gem. en ik weet dat als ik kom te overlijden er in mijn kerk geen gezangen gezongen worden, hoewel ik daar niets op tegen heb.

Als een geliefde uit mijn directe familiekring komt te overlijden en lid is van de Ger. Gem. respecteer ik de regels zoals die gangbaar zijn in die gemeente. Waarom er dan er toch tegen aan schoppen? Dan had diegene maar lid moeten worden in een ander kerkverband.

Een ding is mij wel duidelijk geworden. In mijn familie zijn ze lid van diverse kerkverbanden en is deze discussie ook eens voorgekomen. Laat de liturgie gewoon vastleggen. Dat voorkomt dus dit soort discussies.

Je doet net alsof je als lid van de GG geen wensen kunt hebben zoals bloemen of kaarsen.

[-DIA-]

Zou iemand daar wat aan gehad hebben? Is het tot troost van hen die achterbleven? Voor de overledene kan het niet meer zijn. Wat is het dan? Is het misschien een verbloemen van de verschrikkelijk dood, die de mens zich heeft onderworpen?

Inmiddels is dat 'verbloemen van de dood' een kenmerk van het ware geworden. Dan hoef je ook geen kist te hebben, maar wikkel je gewoon iemand in een doek zoals ik Oosterse landen gebeurt. Met een kist verheul je de dood nog veel meer.

Daarnaast: hoe weet je eigenlijk dat mensen dit doen om de dood te verbloemen? Hierin worden vaak predikanten nagepraat en vinden we dat collectief mooi gezegd tegen mensen die wel bloemen meenemen.

Ik las eens (ik weet helaas niet meer waar) dat het gebruik van bloemen bij een graf bij de vroegere christenen gedaan werd om daarmee de goede werken van de overledene te symboliseren. Niks verbloemen, maar nadruk op werken die voor de Heere gedaan zijn om zo uit te drukken dat op die plaats een christen begraven lag. Op onze kaarten komt dus niet te staan 'geen bloemen'. Ten eerste valt dit onder christelijke vrijheid. Ten tweede zijn rouwritueel vanuit de psychologie helpend bij de verwerking en wil ik niet bepalen hoe mensen vorm moeten geven aan hun beurt, ten derde vind ik het gebruik uit de vroege kerk mooi en ten vierde gaat het argument van het verbergen van de dood niet op als je iemand in een kist stopt en dus niets van de dode ziet.

In kerken waar bloemen gewoon zijn worden de nabestaanden vrijwel niet opgeroepen tot bekering en niet gewezen op de ernst van de dood. Dit wordt bedoeld met verbloemen, of ook wel: de bloemhoven injagen, waar mensen snel de handen worden opgelegd, of waar men gewoon uitgaat van een verbondsgemeente waar iedereen, zoals dan uit de meditatie of de preek wel blijkt bekeerd is.
Het doet me me nu tegelijk denken aan het artikel dat ik las in DWS van vandaag: Over het gesprek dat ds. van Ruitenburg had met Franca Treur. Heel goed om dat ook in dit verband eens te lezen!

Hoezo? Wat heeft dat gesprek hiermee te maken? Ik mag toch niet hopen dat er wordt gesuggereerd dat Franca Treur de bloemhoven is ingejaagd?

Daarvoor raad ik artikel aan. Het helemaal overnemen zal wel niet mogen vanwege copyright. Maar dan zag je het verband wel.

[GerefGemeente-lid]

Inmiddels is dat 'verbloemen van de dood' een kenmerk van het ware geworden. Dan hoef je ook geen kist te hebben, maar wikkel je gewoon iemand in een doek zoals ik Oosterse landen gebeurt. Met een kist verheul je de dood nog veel meer.

Daarnaast: hoe weet je eigenlijk dat mensen dit doen om de dood te verbloemen? Hierin worden vaak predikanten nagepraat en vinden we dat collectief mooi gezegd tegen mensen die wel bloemen meenemen.

Ik las eens (ik weet helaas niet meer waar) dat het gebruik van bloemen bij een graf bij de vroegere christenen gedaan werd om daarmee de goede werken van de overledene te symboliseren. Niks verbloemen, maar nadruk op werken die voor de Heere gedaan zijn om zo uit te drukken dat op die plaats een christen begraven lag. Op onze kaarten komt dus niet te staan 'geen bloemen'. Ten eerste valt dit onder christelijke vrijheid. Ten tweede zijn rouwritueel vanuit de psychologie helpend bij de verwerking en wil ik niet bepalen hoe mensen vorm moeten geven aan hun beurt, ten derde vind ik het gebruik uit de vroege kerk mooi en ten vierde gaat het argument van het verbergen van de dood niet op als je iemand in een kist stopt en dus niets van de dode ziet.

In kerken waar bloemen gewoon zijn worden de nabestaanden vrijwel niet opgeroepen tot bekering en niet gewezen op de ernst van de dood. Dit wordt bedoeld met verbloemen, of ook wel: de bloemhoven injagen, waar mensen snel de handen worden opgelegd, of waar men gewoon uitgaat van een verbondsgemeente waar iedereen, zoals dan uit de meditatie of de preek wel blijkt bekeerd is.
Het doet me me nu tegelijk denken aan het artikel dat ik las in DWS van vandaag: Over het gesprek dat ds. van Ruitenburg had met Franca Treur. Heel goed om dat ook in dit verband eens te lezen!

Hoezo? Wat heeft dat gesprek hiermee te maken? Ik mag toch niet hopen dat er wordt gesuggereerd dat Franca Treur de bloemhoven is ingejaagd?

Daarvoor raad ik artikel aan. Het helemaal overnemen zal wel niet mogen vanwege copyright. Maar dan zag je het verband wel.

Ik heb geen abonnement. Kun je het in eigen woorden zeggen? Want ik raak nu toch wel nieuwsgierig...

[Konijntje]

Zeker verschilt dat van plaats tot plaats. Ik had er tot ik hier ging meelezen nog nooit over gehoord.

Maar ook los van het wel of niet zingen zijn er voldoende rare dingen te vermelden. Het is verbazend dat in een kerkverband waarin de rouwsamenkomst geen kerkdienst is, zoveel protocollen en regels zijn. Er zou een goede markt zijn voor begrafenisdiensten vanuit de GG maar dan volgens de wensen van de familie. Alleen als je het geluk hebt dat je persoonlijk andere voorgangers kent, dan kun je -als die bereid zijn om voor te gaan- zelf een fatsoenlijke begrafenis regelen. Anders ben je overgeleverd aan de extreme voorschriften. Ik las bijvoorbeeld dat er verschillende kerken zijn die een kaars of bloemen verbieden. Ik vind dat echt heel ver gaan. Ik herinner me een begrafenis in een aula, waar standaard twee kaarsenlantaarns ophangen. De kaarsjes waren uit.

Dan ga je wel erg ver in het verbeelden van de ernst van de dood. Het wordt dan meer hoe naargeestiger, hoe stijlvoller.

Ik begrijp dit soort reacties nooit zo goed. Het lijkt alsof eigen voorkeur en mening boven die van de overledene gaat.

Als iemand lid is van de Ger. Gem. weet hij of zij dat bij een eventueel overlijden de regels gevolgd worden die gangbaar zijn in die gemeente. Zoals ik ook lid ben van de Ger. Gem. en ik weet dat als ik kom te overlijden er in mijn kerk geen gezangen gezongen worden, hoewel ik daar niets op tegen heb.

Als een geliefde uit mijn directe familiekring komt te overlijden en lid is van de Ger. Gem. respecteer ik de regels zoals die gangbaar zijn in die gemeente. Waarom er dan er toch tegen aan schoppen? Dan had diegene maar lid moeten worden in een ander kerkverband.

Een ding is mij wel duidelijk geworden. In mijn familie zijn ze lid van diverse kerkverbanden en is deze discussie ook eens voorgekomen. Laat de liturgie gewoon vastleggen. Dat voorkomt dus dit soort discussies.

Je doet net alsof je als lid van de GG geen wensen kunt hebben zoals bloemen of kaarsen.

Natuurlijk mag je als lid van de Ger. Gem. wensen hebben, maar tegelijk weet je ook welke regels er binnen dit kerkverband gelden, dus dan pas je je daar naar aan.