Dorsvloer vol confetti

[Posthoorn]

De tekst van Hebr. 10:25 gaat niet over de onderlinge bijeenkomsten, maar de onderlinge bijeenkomst, enkelvoud. En dit gaat niet over het samenkomen van de gemeente, maar het toebehoren aan Christus. Hier wordt nl. hetzelfde woord gebruikt als in 2 Thess. 2:1, waar het wordt vertaald met 'toevergadering' (tot Hem, Christus).
Overigens is het natuurlijk heel Bijbels om als gemeente op zondag samen te komen. Maar je kunt de vraag stellen of dit wel altijd op de goede manier gebeurt en of je dan verplicht bent daar dan (altijd) deel aan te nemen.

Deze uitleg begrijp ik niet helemaal als ik hem invul in de genoemde tekst.

Hebreeën 10:25, SVV
‭En laat ons het toebehoren aan Christus niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te meer, als gij ziet, dat de dag nadert.

Nee, natuurlijk niet. Het woord 'nalaten' zul je dan ook moeten vervangen. Bijv. door 'loslaten'.

[Zeeuw]

Waarom zou je, als je God liefhebt, genoegen willen nemen met maar 1 keer als de deuren van Zijn huis 2 keer open gaan?

Misschien omdat een kerkdienst niet altijd zo fijn is? Een kerkgebouw is trouwens niet 'Zijn huis', de tempel was dat wel.

Het leven is niet altijd fijn. En de diensten waar je wellicht tegenop ziet kunnen juist wel eens erg gezegend zijn.

Laten we maar voorzichtig zijn om elkaar de maat te nemen w.b. bezoek kerkdiensten.
En helaas, kerkdiensten kunnen heel zwaar en moeizaam zijn, door allerlei oorzaken.

Natuurlijk kunnen er oorzaken zijn. Maar laten we onszelf, inclusief mezelf, wel eerlijk beoordelen op die oorzaken/motieven. Ik heb ook een tijd niet naar kerk gekund en ben erg blij dat dat weer (meer) gaat.

[Zeeuw]

De tekst van Hebr. 10:25 gaat niet over de onderlinge bijeenkomsten, maar de onderlinge bijeenkomst, enkelvoud. En dit gaat niet over het samenkomen van de gemeente, maar het toebehoren aan Christus. Hier wordt nl. hetzelfde woord gebruikt als in 2 Thess. 2:1, waar het wordt vertaald met 'toevergadering' (tot Hem, Christus).
Overigens is het natuurlijk heel Bijbels om als gemeente op zondag samen te komen. Maar je kunt de vraag stellen of dit wel altijd op de goede manier gebeurt en of je dan verplicht bent daar dan (altijd) deel aan te nemen.

Deze uitleg begrijp ik niet helemaal als ik hem invul in de genoemde tekst.

Hebreeën 10:25, SVV
‭En laat ons het toebehoren aan Christus niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te meer, als gij ziet, dat de dag nadert.

Nee, natuurlijk niet. Het woord 'nalaten' zul je dan ook moeten vervangen. Bijv. door 'loslaten'.

Ik lees in de studieBijbel de volgende uitleg, waar ik juist wel een grond voor het niet verzuimen van die samenkomst in lees.

Wanneer sommigen de eigen, christelijke samenkomst verzuimen, dan zullen zij ook niet binnen de gemeenschap worden vermaand en bemoedigd.
Hoewel eg-kata-leipō ook ‘in de steek laten’ of ‘verlaten’ kan betekenen, moet het hier met ‘verzuimen’ worden vertaald. Het gaat immers om een ‘gewoonte’ van sommige gemeenteleden. ‘Van onszelf’ heeft nadruk; mogelijk bezochten sommige gelovigen met een Joodse achtergrond naast de eigen samenkomst ook nog de synagoge of de diensten in de tempel. Het verzuimen van de samenkomst was op zichzelf reeds een teken van geloofszwakte (vgl. comm. Heb.4:1). Maar door zich te onttrekken aan de onderlinge vermaning en opbouw, liep men bovendien de kans af te vallen, zich te verharden (zie commentaar: Heb.3:12-13), terug te vallen in het wettisch Jodendom, of in een dwaalleer verstrikt te raken (vgl. Heb.13:9). Voor para-kaleō , zie Heb.3:13.

Het wegblijven uit de samenkomsten kan uiteindelijk leiden tot afval van het geloof in Jezus Christus. Om het dreigende gevaar van afval voor iedere gelovige te doen uitkomen, zegt de schrijver ook hier ‘wij’. Het verschil tussen ‘vrijwillige’ of opzettelijke zonden en zonden uit onwetendheid (Heb.5:2; 6:7) komt reeds in het OT tot uitdrukking (vgl. Num.15:25-31); in dit geval wordt met ‘vrijwillig’ zondigen niet het begaan van een of andere zonde bedoeld (vgl. 1Joh.2:1), maar afval, het verwerpen, van het geloof (zie vs.29). hamartanontōn (zondigende) is bovendien een praesensvorm die aangeeft dat de personen in kwestie voortdurend doorgaan met zondigen en kennelijk niet tot bekering komen.
De schrijver richt zich tot de gelovigen, die evenals hij ‘de kennis van de waarheid’ hebben ontvangen. Met epignōsis (kennis, erkentenis, vgl. Kol.1:9-10) wordt een diepe doorleefde kennis, een kennen uit ervaring bedoeld. Bij ‘kennis van de waarheid’ (vgl. 1Tim.2:4; Tit.1:1) gaat het dus om het kennen en ervaren van de waarheid van het Evangelie, zoals dit alleen door de inwoning van de Heilige Geest kan worden bewerkt (zie comm. Heb.6:4-5). Wanneer een dergelijke gelovige afvalt (vgl. vs.29; 6:6), behoeft hij niet te denken dat er nog andere offers (buiten het door hem verworpen offer van Christus) mogelijk zijn. Sinds het sterven van Christus bestaat er geen ander offer voor de zonden meer (zie comm. vs.18). Dan blijft slechts het uitzicht op een verschrikkelijk oordeel op de dag dat Christus’ vijanden tot een voetbank voor Zijn voeten worden gemaakt (vs.13).

[Anselmus]

De tekst van Hebr. 10:25 gaat niet over de onderlinge bijeenkomsten, maar de onderlinge bijeenkomst, enkelvoud. En dit gaat niet over het samenkomen van de gemeente, maar het toebehoren aan Christus. Hier wordt nl. hetzelfde woord gebruikt als in 2 Thess. 2:1, waar het wordt vertaald met 'toevergadering' (tot Hem, Christus).
Overigens is het natuurlijk heel Bijbels om als gemeente op zondag samen te komen. Maar je kunt de vraag stellen of dit wel altijd op de goede manier gebeurt en of je dan verplicht bent daar dan (altijd) deel aan te nemen.

Deze uitleg begrijp ik niet helemaal als ik hem invul in de genoemde tekst.

Hebreeën 10:25, SVV
‭En laat ons het toebehoren aan Christus niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te meer, als gij ziet, dat de dag nadert.

Nee, natuurlijk niet. Het woord 'nalaten' zul je dan ook moeten vervangen. Bijv. door 'loslaten'.

Er zijn weinig exegeten die deze (creatieve) uitleg volgen.

[TSD]

De tekst van Hebr. 10:25 gaat niet over de onderlinge bijeenkomsten, maar de onderlinge bijeenkomst, enkelvoud. En dit gaat niet over het samenkomen van de gemeente, maar het toebehoren aan Christus. Hier wordt nl. hetzelfde woord gebruikt als in 2 Thess. 2:1, waar het wordt vertaald met 'toevergadering' (tot Hem, Christus).
Overigens is het natuurlijk heel Bijbels om als gemeente op zondag samen te komen. Maar je kunt de vraag stellen of dit wel altijd op de goede manier gebeurt en of je dan verplicht bent daar dan (altijd) deel aan te nemen.

Deze uitleg begrijp ik niet helemaal als ik hem invul in de genoemde tekst.

Hebreeën 10:25, SVV
‭En laat ons het toebehoren aan Christus niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te meer, als gij ziet, dat de dag nadert.

Nee, natuurlijk niet. Het woord 'nalaten' zul je dan ook moeten vervangen. Bijv. door 'loslaten'.

Er zijn weinig exegeten die deze (creatieve) uitleg volgen.

Kanttekening SV hierbij:

bijeenkomst niet nalaten: Namelijk in de Christelijke vergaderingen, die tot gehoor van Gods woord, algemene gebeden, en gebruik der heilige sacramenten aangericht zijn. Zie Hand. 2:42, en Hand. 20:7; 1 Kor. 11:20, enz.

Edit: Ook Thomas Scott wijst in zijn Bijbelverklaring op hetzelfde. Hij wijst ook specifiek op de nalating als gevolg van lauwheid, wat toen ook voorkwam (zie pag. 4493).

Ik heb de uitleg van Posthoorn echt nog nooit gehoord.

[TSD]

Laten we maar voorzichtig zijn om elkaar de maat te nemen w.b. bezoek kerkdiensten.
En helaas, kerkdiensten kunnen heel zwaar en moeizaam zijn, door allerlei oorzaken.

Ik begrijp dit niet zo. Er wordt toch helemaal niemand de maat genomen? We hebben het over een zorgelijke trend waarbij de 2e dienst steeds minder goed bezocht wordt. Het gaat niet over individuele gevallen met een goede reden die altijd al een maximum hadden van 1 dienst, maar over een zorgelijke trend. Daarbij wordt niemand individueel te maat genomen.

Er zijn talloze goede redenen waarom kerkdiensten voor individuen zwaar zijn, of dat iemand maar 1 dienst aan kan, of misschien wel altijd thuis meeluistert (of vul zelf maar in), maar het feit dat een 2e dienst steeds vaker erg slecht wordt bezocht is in mijn ogen echt zorgelijk en staat los van individuele gevallen die er altijd al zijn geweest. Ik denk dat daar best de vinger bij gelegd kan worden zonder dat je nu meteen aan het veroordelen bent.

Mooie en inhoudsvolle reactie, terecht de vinger gelegd bij een zorgelijke trend wat voor velen het nieuwe normaal is of aan het worden is. Dit los van de genoemde casussen..

Hoe floreert het samenkomen in de gemeenten door de weeks? Wbt diensten, verenigingen bijbelstudies etc? Ik zie daarin ook een steeds minder groot aantL betrokken gemeenteleden. En dat in combinatie (buiten de oppas en gezondheids oorzaken) met dalend middag of avond dienst bezoekers?

Hier worden de tweede diensten best nog bezocht. Alhoewel er ook mensen die inderdaad 1 keer komen. Buiten de genoemde reden. Tegelijkertijd is het ook zo, veel jonge stellen uit andere kerkverbanden. Misschien gaan ze dan nog bij hun ouders? Lastig om er goed beeld van te hebben. Maar de doordeweekse activiteiten worden echt beduidend minder bezocht. In die zin vind ik het een zorgelijke ontwikkeling. En zou me het niet verbazen als dat doorzet naar tweede diensten....

Ik herken het gelukkig nog niet zo. Sterker nog, ik zie de laatste tijd de doordeweekse diensten wel wat beter gevuld, al is het natuurlijk stuk minder dan zondags en vertekend het beeld met gasten van buitenaf. Maar geen neerwaartse trend, ook niet bij verenigingen of gemeenteavonden.

Ben het wel met je eens verder: betrokkenheid zie je ook daarin.

[GerefGemeente-lid]

Kan @Valcke wat zeggen over de uitleg van @Posthoorn? Ik vind dat namelijk inderdaad een vrij creatieve en ongeloofwaardige uitleg van deze tekst.

Eens met @TSD verder.

[GerefGemeente-lid]

Waarom zou je, als je God liefhebt, genoegen willen nemen met maar 1 keer als de deuren van Zijn huis 2 keer open gaan?

Misschien omdat een kerkdienst niet altijd zo fijn is? Een kerkgebouw is trouwens niet 'Zijn huis', de tempel was dat wel.

Het leven is niet altijd fijn. En de diensten waar je wellicht tegenop ziet kunnen juist wel eens erg gezegend zijn.

Je stelde een vraag en daar gaf ik antwoord op.

Vreemd.

Ik begrijp dat jij maar één keer gaat? Als je nat wilt worden, moet je in de regen lopen, zei Smytegelt. En als je bekeerd wilt worden, moet je naar de kerk komen.

Ik begrijp niet waarom je dan überhaupt je plaats leeg laat. Ik zie geen geldige argumenten, buitenom de lichamel of psychische problemen die er kunnen zijn.

[TSD]

Ik zit nog wat verder te lezen in Scott, (zie vorige reactie nav Hebr. 10:25). De toepassing die hij maakt geef ik ook maar door:

“Maar als degenen die in tijden van zware vervolging geen verontschuldiging hadden om de onderlinge bijeenkomsten na te laten, hoe zullen wij het dan aan God moeten verantwoorden als wij, in deze bevoorrechte tijden, uit traagheid de samenkomsten van Zijn heiligen verzuimen, en nalaten Hem te eren door Zijn inzettingen bij te wonen? Tegen een dergelijk kwaad dienen we anderen zeer ernstig te waarschuwen; en zelf dienen we blijmoedig ‘het woord der vermaning’ te verdragen in de wetenschap dat de dag des oordeels spoedig nadert.”

Tot zover Thomas Scott (Bijbelverklaring, deel II, p4493).

Lijkt me heldere taal…

[HersteldHervormd]

Misschien omdat een kerkdienst niet altijd zo fijn is? Een kerkgebouw is trouwens niet 'Zijn huis', de tempel was dat wel.

Het leven is niet altijd fijn. En de diensten waar je wellicht tegenop ziet kunnen juist wel eens erg gezegend zijn.

Je stelde een vraag en daar gaf ik antwoord op.

Vreemd.

Ik begrijp dat jij maar één keer gaat? Als je nat wilt worden, moet je in de regen lopen, zei Smytegelt. En als je bekeerd wilt worden, moet je naar de kerk komen.

Ik begrijp niet waarom je dan überhaupt je plaats leeg laat. Ik zie geen geldige argumenten, buitenom de lichamel of psychische problemen die er kunnen zijn.

Anderzijds, ga jij 3x naar de kerk op een zondag? Als immer nat wil worden…

En voor hen die 3x luisteren, kan er dan geen 4e bij?

[Henk J]

Ds. Klaassen over twee diensten op zondag: https://youtu.be/NhQkvXkq1Ng?si=QafhFnW8br4_F1Xu

[GerefGemeente-lid]

Het leven is niet altijd fijn. En de diensten waar je wellicht tegenop ziet kunnen juist wel eens erg gezegend zijn.

Je stelde een vraag en daar gaf ik antwoord op.

Vreemd.

Ik begrijp dat jij maar één keer gaat? Als je nat wilt worden, moet je in de regen lopen, zei Smytegelt. En als je bekeerd wilt worden, moet je naar de kerk komen.

Ik begrijp niet waarom je dan überhaupt je plaats leeg laat. Ik zie geen geldige argumenten, buitenom de lichamel of psychische problemen die er kunnen zijn.

Anderzijds, ga jij 3x naar de kerk op een zondag? Als immer nat wil worden…

En voor hen die 3x luisteren, kan er dan geen 4e bij?

Het is hier 2 keer dienst. En dan ben ik er.

En ja, met grote regelmaat luister ik nog een derde dienst ook.

[Ararat]

De tekst van Hebr. 10:25 gaat niet over de onderlinge bijeenkomsten, maar de onderlinge bijeenkomst, enkelvoud. En dit gaat niet over het samenkomen van de gemeente, maar het toebehoren aan Christus. Hier wordt nl. hetzelfde woord gebruikt als in 2 Thess. 2:1, waar het wordt vertaald met 'toevergadering' (tot Hem, Christus).
Overigens is het natuurlijk heel Bijbels om als gemeente op zondag samen te komen. Maar je kunt de vraag stellen of dit wel altijd op de goede manier gebeurt en of je dan verplicht bent daar dan (altijd) deel aan te nemen.

Deze uitleg begrijp ik niet helemaal als ik hem invul in de genoemde tekst.

Hebreeën 10:25, SVV
‭En laat ons het toebehoren aan Christus niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te meer, als gij ziet, dat de dag nadert.

Nee, natuurlijk niet. Het woord 'nalaten' zul je dan ook moeten vervangen. Bijv. door 'loslaten'.

Ik vind het hiermee alleen maar ingewikkelder worden.
Het toebehoren aan Christus loslaten?

Of moeten we nog een paar woorden veranderen aan de tekst om het alsnog kloppend te krijgen?

Vooralsnog denk ik toch echt dat het hier wél over de samenkomst(en) van gelovigen gaat.

[Anselmus]

Ds. Klaassen over twee diensten op zondag: https://youtu.be/NhQkvXkq1Ng?si=QafhFnW8br4_F1Xu

En dominee Budding
https://m.youtube.com/watch?v=cuwQjmtklmw

[Tiberius]

De tekst van Hebr. 10:25 gaat niet over de onderlinge bijeenkomsten, maar de onderlinge bijeenkomst, enkelvoud. En dit gaat niet over het samenkomen van de gemeente, maar het toebehoren aan Christus. Hier wordt nl. hetzelfde woord gebruikt als in 2 Thess. 2:1, waar het wordt vertaald met 'toevergadering' (tot Hem, Christus).
Overigens is het natuurlijk heel Bijbels om als gemeente op zondag samen te komen. Maar je kunt de vraag stellen of dit wel altijd op de goede manier gebeurt en of je dan verplicht bent daar dan (altijd) deel aan te nemen.

Deze uitleg begrijp ik niet helemaal als ik hem invul in de genoemde tekst.

Hebreeën 10:25, SVV
‭En laat ons het toebehoren aan Christus niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te meer, als gij ziet, dat de dag nadert.

Nee, natuurlijk niet. Het woord 'nalaten' zul je dan ook moeten vervangen. Bijv. door 'loslaten'.

Ik lees in de studieBijbel de volgende uitleg, waar ik juist wel een grond voor het niet verzuimen van die samenkomst in lees.

Wanneer sommigen de eigen, christelijke samenkomst verzuimen, dan zullen zij ook niet binnen de gemeenschap worden vermaand en bemoedigd.
Hoewel eg-kata-leipō ook ‘in de steek laten’ of ‘verlaten’ kan betekenen, moet het hier met ‘verzuimen’ worden vertaald. Het gaat immers om een ‘gewoonte’ van sommige gemeenteleden. ‘Van onszelf’ heeft nadruk; mogelijk bezochten sommige gelovigen met een Joodse achtergrond naast de eigen samenkomst ook nog de synagoge of de diensten in de tempel. Het verzuimen van de samenkomst was op zichzelf reeds een teken van geloofszwakte (vgl. comm. Heb.4:1). Maar door zich te onttrekken aan de onderlinge vermaning en opbouw, liep men bovendien de kans af te vallen, zich te verharden (zie commentaar: Heb.3:12-13), terug te vallen in het wettisch Jodendom, of in een dwaalleer verstrikt te raken (vgl. Heb.13:9). Voor para-kaleō , zie Heb.3:13.

Het wegblijven uit de samenkomsten kan uiteindelijk leiden tot afval van het geloof in Jezus Christus. Om het dreigende gevaar van afval voor iedere gelovige te doen uitkomen, zegt de schrijver ook hier ‘wij’. Het verschil tussen ‘vrijwillige’ of opzettelijke zonden en zonden uit onwetendheid (Heb.5:2; 6:7) komt reeds in het OT tot uitdrukking (vgl. Num.15:25-31); in dit geval wordt met ‘vrijwillig’ zondigen niet het begaan van een of andere zonde bedoeld (vgl. 1Joh.2:1), maar afval, het verwerpen, van het geloof (zie vs.29). hamartanontōn (zondigende) is bovendien een praesensvorm die aangeeft dat de personen in kwestie voortdurend doorgaan met zondigen en kennelijk niet tot bekering komen.
De schrijver richt zich tot de gelovigen, die evenals hij ‘de kennis van de waarheid’ hebben ontvangen. Met epignōsis (kennis, erkentenis, vgl. Kol.1:9-10) wordt een diepe doorleefde kennis, een kennen uit ervaring bedoeld. Bij ‘kennis van de waarheid’ (vgl. 1Tim.2:4; Tit.1:1) gaat het dus om het kennen en ervaren van de waarheid van het Evangelie, zoals dit alleen door de inwoning van de Heilige Geest kan worden bewerkt (zie comm. Heb.6:4-5). Wanneer een dergelijke gelovige afvalt (vgl. vs.29; 6:6), behoeft hij niet te denken dat er nog andere offers (buiten het door hem verworpen offer van Christus) mogelijk zijn. Sinds het sterven van Christus bestaat er geen ander offer voor de zonden meer (zie comm. vs.18). Dan blijft slechts het uitzicht op een verschrikkelijk oordeel op de dag dat Christus’ vijanden tot een voetbank voor Zijn voeten worden gemaakt (vs.13).

Eens met deze uitleg.
Maar er zullen geen serieuze exegeten zijn die deze tekst misbruiken als een nieuwe wet om 2e of 3e samenkomsten bij te wonen.
Het gaat hier duidelijk om het nalaten van de onderlinge samenkomsten in zijn algemeenheid, niet voor elke specifieke dienst of samenkomst die in de gemeente georganiseerd wordt. Anders wordt het inderdaad een vorm van wetticisme, hoezeer ik zelf de 2e diensten ook waardeer en bezoek.

Ik zou het omdraaien: hoe kan het dat je de 2e dienst nooit bezoekt, als je een kind van God bent of wilt zijn? Dan neem je toch elke gelegenheid waar om iets van Hem te leren, zoveel mogelijk?