Dorsvloer vol confetti

[Ad Anker]

Verder vraagt de journalist: 'Wat zou de kerk beter kunnen doen?'
Zowel Treur gaat daar niet op in (Dat is mijn zorg niet zo, he), maar Van Ruitenburg evenmin: hij beschrijft iets over zijn eigen zoektocht; geen antwoord op de vraag.

Ik vind dit wel een journalistieke misser, eerlijk gezegd. Juist dat is zo'n belangrijke vraag in het thema en daar had op doorgevraagd moeten worden. Verder vind ik het wel een mooi gesprek. Ook van die twee jonge mannen overigens, in dezelfde bijlage. Compliment voor het RD.

Wat vind je precies mooi aan het gesprek?
Zelf vind ik de beschrijving van de binnen-buiten-ring spanning van Treur verhelderend voor kerkverlating. Met uiteraard de speciale-status-omaatjes.

Het valt mij op dat jullie op zoek lijken te zijn naar wat de kerk verkeerd heeft gedaan. Natuurlijk moet de kerk zelf ook evalueren wat de reden van kerkverlating was/is.
Ik heb best veel kerkverlaters gesproken in mijn vroegere werk. Verreweg de meesten zeggen ongeveer het volgende: Her geloof heeft mij nooit wat gezegd. Begon al jong te twijfelen en ben langzaam los van de kerk komen te staan. Toen ik op kamers ging kwam ik eigenlijk niet meer in de kerk. Bidden deed ik al langer niet meer en de Bijbel was vanaf mijn puberteit een gesloten boek.

Verwijten richting de kerk kwam ik eigenlijk niet tegen. Vaak vonden ze de christelijke opvoeding wel te benauwend. Deze mensen kwamen uit allerlei kerken. Ik denk nu specifiek aan 4 collega’s uit het verleden. Zij kwamen uit de GKv, NHK, gemixt gezin moeder CGK vader Gereformeerd synodaal En nog één uit de OGG. Allemaal op Franca’s leeftijd de kerk verlaten,

M.a.w. vaak ligt de oorzaak niet bij de kerk maar zit in de mens. Wij stellen toch ook niet de vraag wat Jezus verkeerd deed in Zijn gesprek met de rijke jongeling. Had Jezus niet moeten zeggen dat hij nog wel wat van zijn goederen had mogen houden? Wat mindere radicaal en de rijke jongeling was misschien wel gebleven? Jullie voelen hopelijk wel aan dat je zo geen mensen mag binden aan de kerk.

Dit had bijvoorbeeld een mooi antwoord geweest. Ik denk ook niet dat de kerk van 'alles' moet doen. Ik zie wel bepaalde leerpunten. Nu we in een tijd leven van individualisme, niet automatisch opvolgen wat in je opvoeding is meegegeven, mag je daar wel op inspelen. Het persoonlijk contact, het gezien worden, het uitstralen en bewerkstelligen dat de kerkelijke gemeente een veilige plaats is waar je jezelf mag zijn en waar het goed is. Ik bedenk me gelijk dat de kerk geen gezellige club of vereniging is, maar we moeten wat.

[Herman]

Dit had bijvoorbeeld een mooi antwoord geweest. Ik denk ook niet dat de kerk van 'alles' moet doen. Ik zie wel bepaalde leerpunten. Nu we in een tijd leven van individualisme, niet automatisch opvolgen wat in je opvoeding is meegegeven, mag je daar wel op inspelen. Het persoonlijk contact, het gezien worden, het uitstralen en bewerkstelligen dat de kerkelijke gemeente een veilige plaats is waar je jezelf mag zijn en waar het goed is. Ik bedenk me gelijk dat de kerk geen gezellige club of vereniging is, maar we moeten wat.

Ik snap niet waarom je deze richting op denkt. Veel mensen geloven gewoon niet. En dan bedoel ik niet of ze het ware geloof wel of niet deelachtig zijn, maar ze hebben gewoon nergens in hun bestaan het geloof als concept nodig. En de wereld biedt een alternatief: wat glaasjes met bruingeel vocht voor de wat lager opgeleiden, een wetenschappelijk manier van denken voor de hoogopgeleiden en alles wat daar tussenin zit. En de kerk moet uitkijken dat ze haar taak als opvoeder in het geloof niet inwisselt voor een gezellige club van gelijkgestemde mensen die gereformeerd bingo spelen.

[Tiberius]

Zelf vind ik de beschrijving van de binnen-buiten-ring spanning van Treur verhelderend voor kerkverlating. Met uiteraard de speciale-status-omaatjes.

Dat is dan wel vrij bijzonder, want dit is iets wat gewoon hoort bij de GG. Niet ieder kerkmens is een gelovige. En er zijn mensen van wie 'bekend' is dat ze bekeerd zijn. Wat zou daartegen zijn?

Niet zozeer de twee-deling vind ik verhelderend, misschien drukte ik me niet goed uit, maar dat het een trigger is voor kerkverlating.
Ik zou dat juist eerder zien als een reden om erbij te blijven, omdat ze dan nog onder de prediking zitten, enz.

[Posthoorn]

Franca: „Ja, zo werd dat gezien. En zolang je nog niet bekeerd bent, ben je eigenlijk net zo ver als iemand die niet christelijk is. Terwijl wel je hele identiteit reformatorisch is. Dat is dus de enorme spagaat waarin veel mensen verkeren.”

Ze is in elk geval wel eerlijk, want het is waar wat ze zegt. Alleen, dat zou haar in de nood hebben moeten brengen (een cliché, maar daarom niet minder waar).

[merel]

Ik begrijp wat je bedoelt.
Dat komt denk ik dat ds. Van Ruitenburg geen ervaring heeft met kerkverlaters, zoals hij zelf aangeeft.
En Franca Treur kan het allemaal niet zoveel schelen.

Hoe kan een predikant nooit te maken hebben gehad met kerkverlaters? Dan ben je ziende blind geweest en horende doof. Heel kwalijk.

[Evangelist]

Ik begrijp wat je bedoelt.
Dat komt denk ik dat ds. Van Ruitenburg geen ervaring heeft met kerkverlaters, zoals hij zelf aangeeft.
En Franca Treur kan het allemaal niet zoveel schelen.

Hoe kan een predikant nooit te maken hebben gehad met kerkverlaters? Dan ben je ziende blind geweest en horende doof. Heel kwalijk.

Ik vind dat niet zo vreemd: hij stond in de tweede helft van de jaren '80 in Meliskerke, een Zeeuws boerendorp met een behoorlijke sociale cohesie en enige geslotenheid. Ik kan me voorstellen dat daar en toen niemand de kerk verliet, en vervolgens wel in Meliskerke bleef wonen. Hij heeft daarna aan het begin van de jaren '90 kort in Dordrecht gestaan, een open en hechte stadsgemeente die vooral groeide. Daarna is hij naar Chilliwack in Canada gegaan.

[Zeeuw]

Franca: „Ja, zo werd dat gezien. En zolang je nog niet bekeerd bent, ben je eigenlijk net zo ver als iemand die niet christelijk is. Terwijl wel je hele identiteit reformatorisch is. Dat is dus de enorme spagaat waarin veel mensen verkeren.”

Ze is in elk geval wel eerlijk, want het is waar wat ze zegt. Alleen, dat zou haar in de nood hebben moeten brengen (een cliché, maar daarom niet minder waar).

Ik begrijp die spagaat vanuit mijn jeugd erg goed. Als de prediking erg voorwaardelijk wordt gebracht ipv gunnend, geeft dat een wanhopig en erg ingewikkeld gevoel.

[merel]

Ik begrijp wat je bedoelt.
Dat komt denk ik dat ds. Van Ruitenburg geen ervaring heeft met kerkverlaters, zoals hij zelf aangeeft.
En Franca Treur kan het allemaal niet zoveel schelen.

Hoe kan een predikant nooit te maken hebben gehad met kerkverlaters? Dan ben je ziende blind geweest en horende doof. Heel kwalijk.

Ik vind dat niet zo vreemd: hij stond in de tweede helft van de jaren '80 in Meliskerke, een Zeeuws boerendorp met een behoorlijke sociale cohesie en enige geslotenheid. Ik kan me voorstellen dat daar en toen niemand de kerk verliet, en vervolgens wel in Meliskerke bleef wonen. Hij heeft daarna aan het begin van de jaren '90 kort in Dordrecht gestaan, een open en hechte stadsgemeente die vooral groeide. Daarna is hij naar Chilliwack in Canada gegaan.

En de afgelopen 20 jaar in Canada ook niet? Dan heb je je als predikant wekelijks een riedeltje afgedraaid zonder daadwerkelijke betrokkenheid op de hoorders.

[Herman]

En de afgelopen 20 jaar in Canada ook niet? Dan heb je je als predikant wekelijks een riedeltje afgedraaid zonder daadwerkelijke betrokkenheid op de hoorders.

Ik snap je denkwijze niet. 1. Als niemand je kerk verlaat, dan kom je ook niet met dat probleem in aanraking. 2. Kerkverlater in rechtse kringen gaan doorgaans niet eerst het gesprek aan, maar sturen een briefje: schrijf maar uit en de groeten.

[ejvl]

Franca: „Ja, zo werd dat gezien. En zolang je nog niet bekeerd bent, ben je eigenlijk net zo ver als iemand die niet christelijk is. Terwijl wel je hele identiteit reformatorisch is. Dat is dus de enorme spagaat waarin veel mensen verkeren.”

Ze is in elk geval wel eerlijk, want het is waar wat ze zegt. Alleen, dat zou haar in de nood hebben moeten brengen (een cliché, maar daarom niet minder waar).

Ik begrijp die spagaat vanuit mijn jeugd erg goed. Als de prediking erg voorwaardelijk wordt gebracht ipv gunnend, geeft dat een wanhopig en erg ingewikkeld gevoel.

Idem en dat gecombineerd met het "bid er maar veel om", netjes leven en maar afwachten.

[Herman]

Zelf vind ik de beschrijving van de binnen-buiten-ring spanning van Treur verhelderend voor kerkverlating. Met uiteraard de speciale-status-omaatjes.

Dat is dan wel vrij bijzonder, want dit is iets wat gewoon hoort bij de GG. Niet ieder kerkmens is een gelovige. En er zijn mensen van wie 'bekend' is dat ze bekeerd zijn. Wat zou daartegen zijn?

Niet zozeer de twee-deling vind ik verhelderend, misschien drukte ik me niet goed uit, maar dat het een trigger is voor kerkverlating.
Ik zou dat juist eerder zien als een reden om erbij te blijven, omdat ze dan nog onder de prediking zitten, enz.

Dit gaat om een spagaat. Maar daaronder zit ook altijd de negatieve boodschap: je hoort er niet echt bij. Ik kan me goed voorstellen dat mensen op den duur die steeds maar herhaalde negatieve boodschap niet meer willen horen. Zeker als dat niet gecompenseerd wordt door een heldere beloftenprediking.

[merel]

En de afgelopen 20 jaar in Canada ook niet? Dan heb je je als predikant wekelijks een riedeltje afgedraaid zonder daadwerkelijke betrokkenheid op de hoorders.

Ik snap je denkwijze niet. 1. Als niemand je kerk verlaat, dan kom je ook niet met dat probleem in aanraking. 2. Kerkverlater in rechtse kringen gaan doorgaans niet eerst het gesprek aan, maar sturen een briefje: schrijf maar uit en de groeten.

Kerkverlating is een proces. Dat begint niet met een briefje, maar met een innerlijke afhaking. Als je dat niet beseft, ben je vooral bezig geweest met het houden van een eigen verhaal zonder daadwerkelijk te luisteren wat speelt in een gemeente.

[Tiberius]

Franca: „Ja, zo werd dat gezien. En zolang je nog niet bekeerd bent, ben je eigenlijk net zo ver als iemand die niet christelijk is. Terwijl wel je hele identiteit reformatorisch is. Dat is dus de enorme spagaat waarin veel mensen verkeren.”

Ze is in elk geval wel eerlijk, want het is waar wat ze zegt. Alleen, dat zou haar in de nood hebben moeten brengen (een cliché, maar daarom niet minder waar).

Ik begrijp die spagaat vanuit mijn jeugd erg goed. Als de prediking erg voorwaardelijk wordt gebracht ipv gunnend, geeft dat een wanhopig en erg ingewikkeld gevoel.

Inderdaad. En zeker als de beloftenprediking, zoals Herman zegt, ontbreekt.
Daarom vind ik het jammer en een gemiste kans dat ds. Van Ruitenburg daar niet op ingehaakt heeft.

[Tiberius]

En de afgelopen 20 jaar in Canada ook niet? Dan heb je je als predikant wekelijks een riedeltje afgedraaid zonder daadwerkelijke betrokkenheid op de hoorders.

Ik snap je denkwijze niet. 1. Als niemand je kerk verlaat, dan kom je ook niet met dat probleem in aanraking. 2. Kerkverlater in rechtse kringen gaan doorgaans niet eerst het gesprek aan, maar sturen een briefje: schrijf maar uit en de groeten.

Nou, dat is niet zo hoor. Eigenlijk altijd willen ze graag het gesprek aangaan, jongeren op catechisatie, ouderen op huisbezoek, via de wijkouderling of -predikant.

[Herman]

Nou, dat is niet zo hoor. Eigenlijk altijd willen ze graag het gesprek aangaan, jongeren op catechisatie, ouderen op huisbezoek, via de wijkouderling of -predikant.

Na het afhaken? Of ergens bij het volwassen worden.