Gelezen, gedacht, gehoord...

[KDD]

Ik vind het een leerzaam verhaal. Vroeger zeiden ze: soms mag je geloven, soms kan je geloven, en soms moet je geloven dat het de Heere was Die tot je sprak. Ik denk dat die 3 keren er geen twijfel erbij was. Wie het vatte kan, die vatte het.

Ik weet niet of het zo leerzaam is. Ik lees in de Bijbel dergelijk verzameling van steentjes (of vergelijkbaar) niet. Wel lees ik dat onze tranen in Zijn fles worden verzameld, wel lees ik van hoogten en diepten, wel keer op keer zonde en ook keer op keer genade.

Ik zie liever een doorleefde Bijbel dan een klopje met steentjes. Wie het vatte kan, die vatte het.

Sorry, maar ik snap dit niet. Wat bedoel je met een doorleefde Bijbel? En, geloof je niet dat zegeningen geteld mogen worden?

[Maanenschijn]

Wat ik bedoel is dat er de eeuwen door allerlei verhalen de ronde doen, ook in mijn omgeving die in de overleving soms anders zijn dan ooit voorgevallen, dat er allerlei persoonlijke geestelijk ervaringen als markeringpunten en mystieke voorbeelden worden doorverteld waarbij de aandacht afgeleid wordt van Christus en gericht wordt op de gebeurtenis of ervaring.

Ter verduidelijking: ik mag van moeders zijde terugkijken op een godvrezend voorgeslacht en voorvader, (bezwaard Hervormd en daarom vooral thuis-lezend) en een veel aanwezige gast bij gezelschappen. Wat daarin de altijd de belangrijkste boodschap is geweest: ‘zie de Christus der schriften’. Niet opgeven van ervaringen, geen verhalen, maar met elkaar spreken over een rijke Christus voor een arme zondaar. (Voorgaande maakt trouwens ook dat ik niet negatief sta t.o.v. gezelschappen, maar dat terzijde).

Een Bijbel die beduimeld is door het gebruik, voorzien van streepjes en vouwtjes, misschien wel vlekken van tranen, (doorleefd noemde ik dat) daar zie ik iets terug van het leven bij de Schrift. Als ik eerlijk ben zie ik dat liever dan een klompje met steentjes.

[DDD]

Los daarvan is het gelovig bidden tot afzonderlijke personen in de drie-eenheid iets heel anders dan waar het hier over ging.

[Maanenschijn]

Ik vind het een leerzaam verhaal. Vroeger zeiden ze: soms mag je geloven, soms kan je geloven, en soms moet je geloven dat het de Heere was Die tot je sprak. Ik denk dat die 3 keren er geen twijfel erbij was. Wie het vatte kan, die vatte het.

Ik weet niet of het zo leerzaam is. Ik lees in de Bijbel dergelijk verzameling van steentjes (of vergelijkbaar) niet. Wel lees ik dat onze tranen in Zijn fles worden verzameld, wel lees ik van hoogten en diepten, wel keer op keer zonde en ook keer op keer genade.

Ik zie liever een doorleefde Bijbel dan een klopje met steentjes. Wie het vatte kan, die vatte het.

Sorry, maar ik snap dit niet. Wat bedoel je met een doorleefde Bijbel? En, geloof je niet dat zegeningen geteld mogen worden?

Sorry, ik had het tellen van de zegeningen niet beantwoord.

Ja, ik denk dat zegeningen geteld mogen worden. Maar dan even terug naar de steentjes in het klopje in het verhaal: Zijn drie zegeningen niet oneindig veel te weinig? En kun je ontvangen zegeningen weer doorstrepen (uit de klomp halen)?

Begrijp je, ik wil niet muggenziften. Of ik wil zegeningen of godservaringen niet klein achten. Zeker niet! Ik heb moeite met de verhalen die er rondomheen ontstaan, dat dit soort ervaringen in interviews terug komen (100 jaar later!), maar daarbij Christus op de achtergrond verdwijnt en het verhaal op de voorgrond.

[MGG]

Ik vind het een leerzaam verhaal. Vroeger zeiden ze: soms mag je geloven, soms kan je geloven, en soms moet je geloven dat het de Heere was Die tot je sprak. Ik denk dat die 3 keren er geen twijfel erbij was. Wie het vatte kan, die vatte het.

Ik weet niet of het zo leerzaam is. Ik lees in de Bijbel dergelijk verzameling van steentjes (of vergelijkbaar) niet. Wel lees ik dat onze tranen in Zijn fles worden verzameld, wel lees ik van hoogten en diepten, wel keer op keer zonde en ook keer op keer genade.

Ik zie liever een doorleefde Bijbel dan een klopje met steentjes. Wie het vatte kan, die vatte het.

Over een doorleefde Bijbel lees ik ook niks in de Bijbel . In het oude testament werden gedenktekenen opgericht. Wat dat betreft is het niet onlogisch om stenen te gebruiken om Gods wonderen te gedenken.

[Maanenschijn]

Ik vind het een leerzaam verhaal. Vroeger zeiden ze: soms mag je geloven, soms kan je geloven, en soms moet je geloven dat het de Heere was Die tot je sprak. Ik denk dat die 3 keren er geen twijfel erbij was. Wie het vatte kan, die vatte het.

Ik weet niet of het zo leerzaam is. Ik lees in de Bijbel dergelijk verzameling van steentjes (of vergelijkbaar) niet. Wel lees ik dat onze tranen in Zijn fles worden verzameld, wel lees ik van hoogten en diepten, wel keer op keer zonde en ook keer op keer genade.

Ik zie liever een doorleefde Bijbel dan een klopje met steentjes. Wie het vatte kan, die vatte het.

Over een doorleefde Bijbel lees ik ook niks in de Bijbel . In het oude testament werden gedenktekenen opgericht. Wat dat betreft is het niet onlogisch om stenen te gebruiken om Gods wonderen te gedenken.

Grapjas. . De Bijbelse stenen pasten vaak niet in een klomp.

[MGG]

Ik vind het een leerzaam verhaal. Vroeger zeiden ze: soms mag je geloven, soms kan je geloven, en soms moet je geloven dat het de Heere was Die tot je sprak. Ik denk dat die 3 keren er geen twijfel erbij was. Wie het vatte kan, die vatte het.

Ik weet niet of het zo leerzaam is. Ik lees in de Bijbel dergelijk verzameling van steentjes (of vergelijkbaar) niet. Wel lees ik dat onze tranen in Zijn fles worden verzameld, wel lees ik van hoogten en diepten, wel keer op keer zonde en ook keer op keer genade.

Ik zie liever een doorleefde Bijbel dan een klopje met steentjes. Wie het vatte kan, die vatte het.

Over een doorleefde Bijbel lees ik ook niks in de Bijbel . In het oude testament werden gedenktekenen opgericht. Wat dat betreft is het niet onlogisch om stenen te gebruiken om Gods wonderen te gedenken.

Grapjas. . De Bijbelse stenen pasten vaak niet in een klomp.

Gelukkig zei je of vergelijkbaar . Kleine steentjes die ook nog verborgen worden, bewaren mogelijk voor hoogmoed

[KDD]

Wat ik bedoel is dat er de eeuwen door allerlei verhalen de ronde doen, ook in mijn omgeving die in de overleving soms anders zijn dan ooit voorgevallen, dat er allerlei persoonlijke geestelijk ervaringen als markeringpunten en mystieke voorbeelden worden doorverteld waarbij de aandacht afgeleid wordt van Christus en gericht wordt op de gebeurtenis of ervaring.

Ter verduidelijking: ik mag van moeders zijde terugkijken op een godvrezend voorgeslacht en voorvader, (bezwaard Hervormd en daarom vooral thuis-lezend) en een veel aanwezige gast bij gezelschappen. Wat daarin de altijd de belangrijkste boodschap is geweest: ‘zie de Christus der schriften’. Niet opgeven van ervaringen, geen verhalen, maar met elkaar spreken over een rijke Christus voor een arme zondaar. (Voorgaande maakt trouwens ook dat ik niet negatief sta t.o.v. gezelschappen, maar dat terzijde).

Een Bijbel die beduimeld is door het gebruik, voorzien van streepjes en vouwtjes, misschien wel vlekken van tranen, (doorleefd noemde ik dat) daar zie ik iets terug van het leven bij de Schrift. Als ik eerlijk ben zie ik dat liever dan een klompje met steentjes.

Dus als je goed begrijp dan zeg je als de ene er is dan is de andere er niet. Ik zeg dat die klompje met steentjes een teken is dat de ander er ook is.

[Tiberius]

Grappig, dat verhaal van die 3 stenen in een klomp.

Deze kende ik nog niet, maar ik heb het grondpatroon ervan in verschillende varianten gehoord en gelezen: met stenen, kastanjes, ds. Veenendaal vertelde een variant met erwten op een schoorsteen, er is er ook een met aardappels (waar dan scheuten uitkomen, zodat je kan zien hoe lang geleden het is; of waar de wormen uitkruipen).
Bij de meeste edities is het getal van 25 wel wat lager, maar wel een (Bijbels) rond getal: 7, 10 of 12.
Het restaantal is wel altijd 3. Ik vermoed een subtiele verwijzing naar de Drie-eenheid is. Of naar de uitspraak, dat in de mond van 2 of 3 getuigen elk woord zal bestaan.

[Terri]

Grappig, dat verhaal van die 3 stenen in een klomp.

Deze kende ik nog niet, maar ik heb het grondpatroon ervan in verschillende varianten gehoord en gelezen: met stenen, kastanjes, ds. Veenendaal vertelde een variant met erwten op een schoorsteen, er is er ook een met aardappels (waar dan scheuten uitkomen, zodat je kan zien hoe lang geleden het is; of waar de wormen uitkruipen).
Bij de meeste edities is het getal van 25 wel wat lager, maar wel een (Bijbels) rond getal: 7, 10 of 12.
Het restaantal is wel altijd 3. Ik vermoed een subtiele verwijzing naar de Drie-eenheid is. Of naar de uitspraak, dat in de mond van 2 of 3 getuigen elk woord zal bestaan.

Maar.. dan is het verhaal toch helemaal niet authentiek? Dan vertellen we onze bevindingen aan de hand van een oud gangbaar verhaal. Hoeveel is er dan werkelijk door jezelf beleefd vraag ik me af.
Het is goed om heel nuchter dat wat Tiberius schrijft naar boven te halen en laat het zien hoe we soms zelf verhaaltjes maken.

[DDD]

Die van de aardappel is toch wel het grappigst.

Hoe durf je, zou ik dan denken.

[Tiberius]

Die van de aardappel is toch wel het grappigst.

Hoe durf je, zou ik dan denken.

De moraal van dat verhaal was volgens mij dat je aan een Godsontmoeting van lang(er) geleden niet zo veel hebt.

[DDD]

Ik begrijp de strekking wel. Daarom juist.

[helma]

Grappig, dat verhaal van die 3 stenen in een klomp.

Deze kende ik nog niet, maar ik heb het grondpatroon ervan in verschillende varianten gehoord en gelezen: met stenen, kastanjes, ds. Veenendaal vertelde een variant met erwten op een schoorsteen, er is er ook een met aardappels (waar dan scheuten uitkomen, zodat je kan zien hoe lang geleden het is; of waar de wormen uitkruipen).
Bij de meeste edities is het getal van 25 wel wat lager, maar wel een (Bijbels) rond getal: 7, 10 of 12.
Het restaantal is wel altijd 3. Ik vermoed een subtiele verwijzing naar de Drie-eenheid is. Of naar de uitspraak, dat in de mond van 2 of 3 getuigen elk woord zal bestaan.

Maar.. dan is het verhaal toch helemaal niet authentiek? Dan vertellen we onze bevindingen aan de hand van een oud gangbaar verhaal. Hoeveel is er dan werkelijk door jezelf beleefd vraag ik me af.
Het is goed om heel nuchter dat wat Tiberius schrijft naar boven te halen en laat het zien hoe we soms zelf verhaaltjes maken.

Ik kan me wel voorstellen dat je een gangbaar verhaal gebruikt om je eigen beleving te duiden.

Al doet het me wel verdriet als we de HEERE voorstellen als een God Die karig geeft.

[-DIA-]

Gelezen… maar mag het niet kopiëren… In een recente uitgave van StandVastig, uitgave van de GBS.
Nu zou voor sommigen alleen al de bron de reden kunnen zijn om dit niet ter harte te nemen. Er bestaat tegenwoordig immers een (dat we dat moeten opmerken!) een soort van Anti-GBS lobby
Ik zal het dus niet kopiëren of overschrijven. Enkel weergeven wat de voorzitter ds. A.C. Rijken constateerde in zijn stukje 'Van de Voorzitter'.
En laat ik dat er meteen bijvoegen: het is niet alleen ds. Rijken, ook schrijver dezes en meerderen met hem die wensen vast te houden aan de 'oude waarheid' liggen onder vuur.
Misschien nu nog te scherp uitgedrukt. We worden immers nog niet vervolgd. We mogen nog in vrijheid schrijven.
Maar wat het is, wat ik dan ook in het stukje van ds. Rijken las, dat is wat boven het stukje staat: Steeds scherper.
Als het nu zou gaan over de Waarheid, dan zou dit een positieve zaak zijn.
Maar helaas, het ligt anders. Steeds scherper? Wat steeds scherper?
Laten we het proberen te zeggen in eigen woorden: Wat we in het maatschappelijk leven waarnemen zien we ook gebeuren in de gereformeerde gezindte, zeg maar de achterban van Refoforum enz.
De tegenstellingen binnen deze steeds marginaler wordende groep worden steeds scherper. Zo zelfs dat er in het geheel niet meer naar elkaar geluisterd wordt.
Ik heb dit al lange tijd zelf ook opgemerkt, en ja, dat neemt men mij dan niet echt in dank af. Toch was ik blij dat ik niet de enige blijk te zijn die dit opmerkt. Nu las ik dus van ds. A.C. Rijken, voorzitter van de GBS, dezelfde bevindingen.
Is dit enigszins recht te praten met onze Godsdienst? Ik dacht het niet. Maar goed, ik dacht, ik leg het maar in uw midden neer. En wat u ermee doet is niet aan mij. Maar het zou ons, dacht ik, sieren als we dit ter harte zouden nemen. Want het nu zo gesteld dat een bepaalde groep (ook op dit forum) onder een vergrootglas ligt. Wat doen we daarmee? Ter harte nemen of terzijde leggen? Ik hoef daarop geen antwoord, het slechts het feit wat we ondervinden en zoals ik dan nu weer las, ik ben niet de enige die dit als verontrustend waarneem. Dat merkt de schrijver nog op dat dit al veel langer aan de gang is: Hij citeert ds. A.J. Wijnmaalen die met weemoed naar de omgangsvormen op bv. classicale vergaderingen verwees in zijn jonge tijd. Ook al lagen toen de standpunten soms mijlenver uiteen, men ging toch op respectvolle wijze met elkaar om. Men zette elkaar niet met laatdunkende bewoordingen weg. Ik geloof dat zowel ds. Rijken nu, als in vroeger tijd, ds. Wijnmaalen voor ons een voorbeeld kunnen zijn.