GB lijkt steeds meer op de vroegere GKv

[Ambtenaar]

Het lijkt me dat je als gemeente een visie hebt over het al dan niet aanvaarden en toepassen van de gereformeerde belijdenisgeschriften. Het meest zichtbaar is dat in de keuze voor een predikant die deze belijdenisgeschriften leert. Je kunt dus best vergaande uitspraken doen over de signatuur van een gemeente (confessioneel, liberaal, gereformeerd) aan de hand van enkele simpele kenmerken van die gemeente.

Het is waar wat je zegt. Maar dat heeft nog steeds niets van doen met de Gereformeerde Bond.

[Ambtenaar]

Vandaar al mijn reactie van een poosje geleden: Wat is nu daadwerkelijk de GB? Een concrete vraag.

Ook dat werd gecanceld.

Maargoed, uiteindelijk heeft de topicstarter het over de rechterflank van de PKN. Zowel dominee als gemeente.

We kunnen taalkundig gaan mieren, maar dat leidt alleen maar af van waar het daadwerkelijk om gaat. Echt heel veel inhoudelijke, goed onderbouwde argumenten heb ik nog niet gezien.

Het heeft niets met taal te maken. Het gaat er om dat de Gereformeerde Bond niets van doen heeft met gemeentes, enkel met hun leden.

En zoals ik al eerder aangaf, dit topic heeft een titel. Maar waar komen de Bond en de voormalige GKV bij elkaar? Dat is nog steeds niet helder gemaakt.

[Herman]

Het lijkt me dat je als gemeente een visie hebt over het al dan niet aanvaarden en toepassen van de gereformeerde belijdenisgeschriften. Het meest zichtbaar is dat in de keuze voor een predikant die deze belijdenisgeschriften leert. Je kunt dus best vergaande uitspraken doen over de signatuur van een gemeente (confessioneel, liberaal, gereformeerd) aan de hand van enkele simpele kenmerken van die gemeente.

Het is waar wat je zegt. Maar dat heeft nog steeds niets van doen met de Gereformeerde Bond.

Natuurlijk wel. De Gereformeerde Bond heeft gemeenschappelijk kenmerken omdat hun leden voorgaan en lid zijn in gemeente met een strekking van gelijke signatuur. In het algemene spraakgebruik, heb je het dan ook over bondsgemeente. De Waarheidsvriend, gebruik dat woord dan ook zonder reserve. In haar geschiedenis van verschijnen zo'n 358 keer.

[-DIA-]

Wat opmerkelijke vernieuwingen/veranderingen/verschuivingen
die we niet gewend waren binnen de kerken die zich rekenen tot de GB, en nu wel ingang vinden:

Een vrij recente en opvallende vernieuwing, waar ik maar niet aan kan wennen, is dat er i.p.v. een rouwdienst een 'dankdienst voor het leven' wordt gehouden. Ik acht dit geen goede ontwikkeling.

Het Woord moet tot de levenden worden gesproken, en daarvoor is het overlijden van een dierbare een goed moment tot bezinning. Daarom zou zo'n dienst in het teken moeten staan van de vergankelijkheid van ons aller leven. Dat het een aansporing mocht zijn tot bekering.

Verder is ook nieuw, wat me ook tegenstaat, dat er, wat in reformatorische kerken altijd verboden is geweest, en nog altijd, dat er tot de overledene wordt gesproken alsof hij het nog hoort.
Gisteren hebben we beide (dankdienst en het spreken tot de overledene) nog weer meegemaakt.

[-DIA-]

Het lijkt me dat je als gemeente een visie hebt over het al dan niet aanvaarden en toepassen van de gereformeerde belijdenisgeschriften. Het meest zichtbaar is dat in de keuze voor een predikant die deze belijdenisgeschriften leert. Je kunt dus best vergaande uitspraken doen over de signatuur van een gemeente (confessioneel, liberaal, gereformeerd) aan de hand van enkele simpele kenmerken van die gemeente.

Het is waar wat je zegt. Maar dat heeft nog steeds niets van doen met de Gereformeerde Bond.

Natuurlijk wel. De Gereformeerde Bond heeft gemeenschappelijk kenmerken omdat hun leden voorgaan en lid zijn in gemeente met een strekking van gelijke signatuur. In het algemene spraakgebruik, heb je het dan ook over bondsgemeente. De Waarheidsvriend, gebruik dat woord dan ook zonder reserve. In haar geschiedenis van verschijnen zo'n 358 keer.

En toch evolueert de inhoud wel degelijk. U kunt het zelf via Digibron nalezen. Er was, zeker de eerste jaren een verschil met het Gereformeerd Weekblad, maar de laatste jaren evolueerde ook dat laatste blad in dezelfde richting.

Art. 4 van de Statuten van den Geref. Bond luidt:
„De Vereeniging heeft ten doel naar uitwijzen van de H. Schriftuur, opgevat in overeenstemming met de 3 Formulieren van Eenigheid, laatstelijk vastgesteld op de Nat. Synode van Dordrecht in 1618—19 gehouden, te arbeiden tot verbreiding en verdediging der Geref. waarheid in het midden van de Ned. Herv. (Geref.) Kerk, om mede daardoor te komen tot oprichting van de Hervormde Kerk uit haar diepen val en tot wederverkrijging van haar plaats in het midden van ons volk, haar van ouds door den Heere aangewezen, vasthoudende aan de Dordtsche Kerkenorde van 1619."

[Bourdon16]

Dat van een dankdienst maakt mij niet zoveel uit. Rouwen en danken kan in één dienst.
Persoonlijk kies ik voor rouwdienst.

Het aanspreken van de overledene is niet de bedoeling. Maar ikzelf heb ook weleens bij het graf gestaan en wat verzucht. Terwijl ik echt wel weet dat mijn vader het niet kan horen.

[Erskinees]

Wat opmerkelijke vernieuwingen/veranderingen/verschuivingen
die we niet gewend waren binnen de kerken die zich rekenen tot de GB, en nu wel ingang vinden:

Een vrij recente en opvallende vernieuwing, waar ik maar niet aan kan wennen, is dat er i.p.v. een rouwdienst een 'dankdienst voor het leven' wordt gehouden. Ik acht dit geen goede ontwikkeling.

Het Woord moet tot de levenden worden gesproken, en daarvoor is het overlijden van een dierbare een goed moment tot bezinning. Daarom zou zo'n dienst in het teken moeten staan van de vergankelijkheid van ons aller leven. Dat het een aansporing mocht zijn tot bekering.

Verder is ook nieuw, wat me ook tegenstaat, dat er, wat in reformatorische kerken altijd verboden is geweest, en nog altijd, dat er tot de overledene wordt gesproken alsof hij het nog hoort.
Gisteren hebben we beide (dankdienst en het spreken tot de overledene) nog weer meegemaakt.

Het is maar goed dat jij niet in de Bijbelse tijd geleefd hebt. Onder de Joden is een van de onderdelen van een begrafenis al vanouds de eulogy. Daarin worden goede en dankbare dingen gezegd over de overledene. De meeste begrafenissen van Gods kinderen uit de Schrift zijn dus meer een dankdienst voor het leven geweest dan de kille, onpersoonlijke rouwdiensten zoals dat onder ons gaat waarin allerlei uitingen verboden zijn en het alleen om de Woorverkondiging gaat. Overigens ben ik zeker geen tegenstander van Woordverkondiging in de begrafenis, ik vind het prachtig dat dit zo centraal staat in onze gezindte. Maar enig persoonlijk element acht ik niet verkeerd. Het is jammer dat kerkenraden soms zulke uitgebreide protocollen hebben waarin ieder persoonlijk element uit de begrafenis wordt geweigerd. Al denk ik dat kerkenraden in de GB aardig flexibel zijn, en tot een zekere grens is dat positief.

[HersteldHervormd]

Vandaar al mijn reactie van een poosje geleden: Wat is nu daadwerkelijk de GB? Een concrete vraag.

Ook dat werd gecanceld.

Maargoed, uiteindelijk heeft de topicstarter het over de rechterflank van de PKN. Zowel dominee als gemeente.

We kunnen taalkundig gaan mieren, maar dat leidt alleen maar af van waar het daadwerkelijk om gaat. Echt heel veel inhoudelijke, goed onderbouwde argumenten heb ik nog niet gezien.

Het heeft niets met taal te maken. Het gaat er om dat de Gereformeerde Bond niets van doen heeft met gemeentes, enkel met hun leden.

En zoals ik al eerder aangaf, dit topic heeft een titel. Maar waar komen de Bond en de voormalige GKV bij elkaar? Dat is nog steeds niet helder gemaakt.

Oké, dan passen we de topicnaam (speciaal voor jou) aan: Rechterflank PKN lijkt steeds meer op de vroegere GKV.
In mijn ogen is het de tendens van de rechterflank van de PKN die steeds meer neigt naar bijvoorbeeld een GKV. Het lijkt er een beetje op dat de geschiedenis zich gaat herhalen. Een tijd terug was de GKV modern, maar wel ergens nog gereformeerd. Daar heeft een duidelijke verschuiving plaatsgevonden tot wat het nu is. De rechterkant van de PKN lijkt precies eenzelfde richting op te gaan. Modern, maar gereformeerd is het nu nog, maar je ziet dit al hier en daar verschuiven.

[parsifal]

Dat van een dankdienst maakt mij niet zoveel uit. Rouwen en danken kan in één dienst.
Persoonlijk kies ik voor rouwdienst.

Het aanspreken van de overledene is niet de bedoeling. Maar ikzelf heb ook weleens bij het graf gestaan en wat verzucht. Terwijl ik echt wel weet dat mijn vader het niet kan horen.

Sterker nog, In 2 Samuel 1 wordt Jonathan ook aangesproken door David.

[Tiberius]

Dat van een dankdienst maakt mij niet zoveel uit. Rouwen en danken kan in één dienst.
Persoonlijk kies ik voor rouwdienst.

Het aanspreken van de overledene is niet de bedoeling. Maar ikzelf heb ook weleens bij het graf gestaan en wat verzucht. Terwijl ik echt wel weet dat mijn vader het niet kan horen.

Sterker nog, In 2 Samuel 1 wordt Jonathan ook aangesproken door David.

En enkele hoofdstukken verderop Absalom ook.
En Elia door Elisa.

[-DIA-]

Dat van een dankdienst maakt mij niet zoveel uit. Rouwen en danken kan in één dienst.
Persoonlijk kies ik voor rouwdienst.

Het aanspreken van de overledene is niet de bedoeling. Maar ikzelf heb ook weleens bij het graf gestaan en wat verzucht. Terwijl ik echt wel weet dat mijn vader het niet kan horen.

Sterker nog, In 2 Samuel 1 wordt Jonathan ook aangesproken door David.

En enkele hoofdstukken verderop Absalom ook.
En Elia door Elisa.

Maar dat klopt exegetisch niet! Dit kan ook niet kloppen. Dan zou de Bijbel zichzelf tegenspreken.
Mij vader.... Sprak hij daarmee werkelijk tot Elia of hij hem hoorde?, of was het een uitroep, ziende op de majesteit Gods en de genade die Elia deelachtig mocht zijn....?
En Absalom mijn zoon, of ik voor u gestorven ware... Was dat spreken tot Absalom of hij hem nog hoorde? Neen, maar David wist dat hij, zijn eigen (rebellerende) zoon, God niet kon ontmoeten.
Hierin zien we tegelijk twee grote tegenstellingen:
A. Een vurig wensen naar godsvrucht,
en
B. Een uit de grond van het hart opkomend diep medelijden met zijn verloren zoon.
Ik zie dus in het geheel niet in dat dit een spreken is tot de doden, maar meer een bewogen biddend wensen, over de doden, over hun genade en godsvrucht enerzijds en anderzijds over de ellendige staat van een verloren geliefde, die wel zijn vijand was, maar hij was niet zijn vijand, en daarin komt weer zo mooi de liefde en bewogenheid die Gods kind heeft als een van zijn kinderen, kan het teerder? die hij ondanks zijn tegenstaan, toch liefheeft, en zo in de eeuwige afgrond stort.

[Tiberius]

Welke Bijbeltekst of -gedeelte spreekt David precies tegen?

[-DIA-]

Welke Bijbeltekst of -gedeelte spreekt David precies tegen?

David niet, maar de gehele Schrift spreekt zichzelf nooit tegen. Ik weet dat er een boek bestaat waarin schijnbate tegenstrijdigheden staan en worden verklaard.
Maar hier ging het over de vergelijking met het spreken tot overledenen. Daar houden nu aan vast. Dat andere zult u zeker ook wel weten. Of u mag overgegaan zijn tot het kritisch Bijbellezen van vandaag de dag, maar we geloven van u betere dingen.

[Tiberius]

Welke Bijbeltekst of -gedeelte spreekt David precies tegen?

David niet, maar de gehele Schrift spreekt zichzelf nooit tegen. Ik weet dat er een boek bestaat waarin schijnbate tegenstrijdigheden staan en worden verklaard.
Maar hier ging het over de vergelijking met het spreken tot overledenen. Daar houden nu aan vast. Dat andere zult u zeker ook wel weten. Of u mag overgegaan zijn tot het kritisch Bijbellezen van vandaag de dag, maar we geloven van u betere dingen.

Ik bedoel: tegen welke tekst gaat David in als hij tegen Jonathan en Absalom spreekt?

[-DIA-]

Welke Bijbeltekst of -gedeelte spreekt David precies tegen?

David niet, maar de gehele Schrift spreekt zichzelf nooit tegen. Ik weet dat er een boek bestaat waarin schijnbate tegenstrijdigheden staan en worden verklaard.
Maar hier ging het over de vergelijking met het spreken tot overledenen. Daar houden nu aan vast. Dat andere zult u zeker ook wel weten. Of u mag overgegaan zijn tot het kritisch Bijbellezen van vandaag de dag, maar we geloven van u betere dingen.

Ik bedoel: tegen welke tekst gaat David in als hij tegen Jonathan en Absalom spreekt?

Hij gaat nergens tegenin, of had u Jonathan bedoeld? Ik had in de gedachten dat hij sprak, Absalom, mijn zoon Absalom, of ik voor u gestorven ware.
Overigens, als dat het geval was, had u de feil kunnen opmerken, daar er nergens sprake is in deze zin van Jonathan.