Prof.dr. J. van Bruggen heeft in zijn boek Paulus. Pionier van de Messias van Israël ook interessante dingen gezegd over de geldigheid van de Thora voor jood en heiden. Hij stelt, algemeen gesproken, dat voor de christenjoden gewoon de Thora geldt (met inachtneming van tafelgemeenschap met heidenen) en dat de heidenchristenen niet meer opgelegd wordt dan de geboden in Hand. 15. Uiteraard blijft de Thora voor de heidenchristenen gelden als Heilige Schrift.
Het nieuwere Paulus-onderzoek, dat in dit boek wordt gehanteerd, geeft een vernieuwende kijk op Paulus. Terwijl hij traditioneel (ook bij de reformatorischen) wordt gezien als iemand die tegen de wet ageerde en tegen wettische joden, blijkt uit het nieuwere onderzoek dat Paulus de wet juist hoog had staan en dat hij niet zonder meer tekeer gaat tegen Joden (hij was er zelf ook één, een Farizeeër, en daar is hij trots op), maar dat hij ageert tegen Joden die de Thora gaan uitspelen tegen de Messias Jezus.
datum kerstfeest
-
Ereunao
wet en genade
Tora niet slechts nomos
Veel misverstaan over het begrip wet is ontstaan door de Griekse vertaling van het Hebreeuwse woord Tora. De Grieken kenden slechts een enkel woord voor wet, namelijk nomos. Deze vertaling is eigenlijk fout, of, ten minste onvolledig. Lapide noemt het woordje nomos een absurde karikatuur. Het woord nomos dekt alleen maar één aspect van de verschillende, die het Hebreeuwse woord Tora heeft. In het Grieks, heeft het woord nomos meestal een negatieve bijsmaak, dit geheel in tegenstelling tot het positieve beeld dat door het Hebreeuwse woord Tora wordt gegeven. Het woord nomos was niet toereikend om de diepgang en onderscheiden betekenissen van het Joodse begrip van Tora te vatten, dat veel meer betekent dan wat met het woord 'wet' wordt aangeduid.
Het woord Tora hangt samen met een werkwoord dat een veelzijdige betekenis heeft, zoals: 'levensonderricht', ‘leer’, ‘instructie’, ‘leiding’, 'wegwijzering', 'richtinggevend woord'
Wet en genade
Door de onduidelijke vertaling van het woord Tora, wordt dus tekort gedaan aan de oorspronkelijke betekenis. Het kreeg een legalistische, wettische klank. Op grond van het verkeerd verstaan van het woord is ook een verkeerd beeld van het Jodendom ontstaan. Alsof men daarin geleid zou worden door een sterke prestatiedrang, waar een staat van baten en lasten tussen God en mens de verhouding tussen beiden zou bepalen. Pinchas Lapide noemt dit een absurde karikatuur. Lapide zegt dat de Tora voor de rabbijnen nooit een heilsweg tot God geweest. Nergens is in de rabbijnse literatuur te vinden dat de mens door de vervulling van de geboden het heil kan verkrijgen. Het is trouwens interessant dat Lapide in zijn bestudering van de wijze waarop Paulus in zijn brieven de wet behandelt, tot de conclusie komt dat “volgens Paulus deze wet en en alleen aan het Joodse volk is gegeven. Iedere poging van overijverige zendingsarbeiders om deze nomos aan niet-Joden op te dringen, wordt door Paulus terecht bestreden.”
Ook buitenbijbelse bronnen tonen aan dat de apostelen en Joodse gelovigen in Jezus, leefden in overeenstemming met de Tora. Iemand die dicht bij de apostelen heeft gestaan was Irenaeus van Lyon (ca. 140-202 n. C.), een discipel van Polycarpus, de discipel van Johannes. Omstreeks 180 n.C. schreef Irenaeus een boek: Tegen de ketters, om het geloof te verdedigen dat door de apostelen was overgeleverd. Onder andere schrijft Irenaeus: ‘… En de apostelen die met Jakobus
waren stonden de heidenen toe om vrij te handelen, zoals de Geest van God hen ingaf. Maar zij zelf, terwijl zij de zelfde God kenden, gingen voort in het naleven van de oude voorschriften….. Aldus deden de apostelen, aan wie die Heere getuigenis gaf van elke handeling en van elke prediking… nauwgezet levend volgens de bedeling van de Wet van Mozes.’In het boek Hand.lezen wij dan ook dat de apostelen voortdurend in de tempel waren en deelnamen aan de gebeden en offerdiensten.en dit ondanks dat zij zeer wel wisten dat het voorhangsel gescheurd was.De voorbeelden en figuren hebben met de dood van Christus hun betekenis niet verloren,maar veleer hun eigenlijke zin en betekenis pas gevonden.Met de verwoesting van de tempel hielden de offers vanzelf op,ze passen ook alleen bij Israël en niet bij de kerk. Maar we lezen bij al de profetieën over het Messiaanse rijk dat in die tijd Jeruzalem de hoofdstad van het rijk en de tempel het centrum van de Godsverering zal zijn voor alle volken. Ereunao.
Veel misverstaan over het begrip wet is ontstaan door de Griekse vertaling van het Hebreeuwse woord Tora. De Grieken kenden slechts een enkel woord voor wet, namelijk nomos. Deze vertaling is eigenlijk fout, of, ten minste onvolledig. Lapide noemt het woordje nomos een absurde karikatuur. Het woord nomos dekt alleen maar één aspect van de verschillende, die het Hebreeuwse woord Tora heeft. In het Grieks, heeft het woord nomos meestal een negatieve bijsmaak, dit geheel in tegenstelling tot het positieve beeld dat door het Hebreeuwse woord Tora wordt gegeven. Het woord nomos was niet toereikend om de diepgang en onderscheiden betekenissen van het Joodse begrip van Tora te vatten, dat veel meer betekent dan wat met het woord 'wet' wordt aangeduid.
Het woord Tora hangt samen met een werkwoord dat een veelzijdige betekenis heeft, zoals: 'levensonderricht', ‘leer’, ‘instructie’, ‘leiding’, 'wegwijzering', 'richtinggevend woord'
Wet en genade
Door de onduidelijke vertaling van het woord Tora, wordt dus tekort gedaan aan de oorspronkelijke betekenis. Het kreeg een legalistische, wettische klank. Op grond van het verkeerd verstaan van het woord is ook een verkeerd beeld van het Jodendom ontstaan. Alsof men daarin geleid zou worden door een sterke prestatiedrang, waar een staat van baten en lasten tussen God en mens de verhouding tussen beiden zou bepalen. Pinchas Lapide noemt dit een absurde karikatuur. Lapide zegt dat de Tora voor de rabbijnen nooit een heilsweg tot God geweest. Nergens is in de rabbijnse literatuur te vinden dat de mens door de vervulling van de geboden het heil kan verkrijgen. Het is trouwens interessant dat Lapide in zijn bestudering van de wijze waarop Paulus in zijn brieven de wet behandelt, tot de conclusie komt dat “volgens Paulus deze wet en en alleen aan het Joodse volk is gegeven. Iedere poging van overijverige zendingsarbeiders om deze nomos aan niet-Joden op te dringen, wordt door Paulus terecht bestreden.”
Ook buitenbijbelse bronnen tonen aan dat de apostelen en Joodse gelovigen in Jezus, leefden in overeenstemming met de Tora. Iemand die dicht bij de apostelen heeft gestaan was Irenaeus van Lyon (ca. 140-202 n. C.), een discipel van Polycarpus, de discipel van Johannes. Omstreeks 180 n.C. schreef Irenaeus een boek: Tegen de ketters, om het geloof te verdedigen dat door de apostelen was overgeleverd. Onder andere schrijft Irenaeus: ‘… En de apostelen die met Jakobus
waren stonden de heidenen toe om vrij te handelen, zoals de Geest van God hen ingaf. Maar zij zelf, terwijl zij de zelfde God kenden, gingen voort in het naleven van de oude voorschriften….. Aldus deden de apostelen, aan wie die Heere getuigenis gaf van elke handeling en van elke prediking… nauwgezet levend volgens de bedeling van de Wet van Mozes.’In het boek Hand.lezen wij dan ook dat de apostelen voortdurend in de tempel waren en deelnamen aan de gebeden en offerdiensten.en dit ondanks dat zij zeer wel wisten dat het voorhangsel gescheurd was.De voorbeelden en figuren hebben met de dood van Christus hun betekenis niet verloren,maar veleer hun eigenlijke zin en betekenis pas gevonden.Met de verwoesting van de tempel hielden de offers vanzelf op,ze passen ook alleen bij Israël en niet bij de kerk. Maar we lezen bij al de profetieën over het Messiaanse rijk dat in die tijd Jeruzalem de hoofdstad van het rijk en de tempel het centrum van de Godsverering zal zijn voor alle volken. Ereunao.