Vanavond heb ik de Dankdagpreek van ds. Verschuure uitgeschreven. Ik een deel hiervan zou ik willen plaatsen als meditatie. Ik beperk me dan tot zijn eerste punt.
De hele preek is via onderstaande link te beluisteren:
https://www.kerkomroep.nl/#/kerken/21866
DE LAATSTE OOGST
We willen vanochtend de eindtijd tekenen onder het beeld van een graan- en een wijnoogst. Christus’ wederkomst.
In onze tekstwoorden ons getekend onder het beeld van de laatste oogst.
Zoals in het natuurlijke leven de oogst rijp is, en binnengehaald wordt, zo worden wij vanmorgen bepaald bij de laatste oogst, dan vindt ook het wegnemen van de oogst op het veld plaats om het te brengen daar waar de oogst hoort.
De laatste oogst, omdat de oogst op de aarde is rijp geworden.
En voordat we vanochtend stilstaan bij wat er tijdens dat oogsten dan te gebeuren staat, staan we eerst stil bij het gezicht dat Johannes vóór die oogst ziet. Hij staat met zijn voeten op het strand: “En ik stond op het zand der zee”, zegt hij aan het einde van hoofdstuk 12.
Het is zondag. Jongens en meisjes, een oude man, verbannen van zijn geliefde gemeente Efeze, vanwege de christenvervolging, die er toen ook al was, is in smart, maar de Heere vertroost hem.
Eerst met Zijn komst, die alleen zijn heil kan volmaken, hoofdstuk 1. Dan ziet Johannes de gezegende Zaligmaker, als de verhoogde Overwinnaar, tot troost van Johannes en al Gods kinderen.
En vervolgens ziet Johannes dat ene grote machtige visioen, uit 50 onderdelen bestaande, telkens in die cirkel van zeven, om tenslotte, als vijftigste visioen, de eeuwige gelukzaligheid, in Openbaring 21 en 22, te mogen zien uitbeelden.
En nu, gemeente, aan het eind van die zeven cirkels, ziet Johannes een witte wolk. En op die wolk ziet hij (vers 14), de Zoon des mensen, Christus. Hij heeft op Zijn hoofd een gouden kroon.
Denk eens even mee, jongens en meisjes, wanneer heeft Johannes ook een wolk gezien, wat alles te maken had met Christus? Weet je nog? De Hemelvaartsdag!
Het is net, gemeente, of als onderdeel van dit machtige visioen, Hemelvaart en Wederkomst even helemaal samenvallen.
Wat Johannes toen zag, op die Hemelvaartsdag een wolk die Christus weg nam, nu mag Johannes een wolk zien waarop Christus is gezeten. En dat was onderscheiden met wat er was op de Hemelvaartsdag, nu heeft Hij een gouden kroon op Zijn hoofd.
Een witte wolk. Wit is in het boek Openbaring de kleur van de heiligheid, van de hoogheid, van de majesteit van de heerlijkheid van God, en Johannes ziet Christus zitten op die wolk, dus precies zoals de engel het had gezegd: Deze Jezus zal alzo wederkomen met een wolk, zoals u Hem naar de hemel hebt zien opvaren, Johannes ziet Hem nu in de glans van Zijn hemelse heerlijkheid. Dat is waar we vanmorgen allereerst op mogen wijzen, En dat is voor Johannes een troostvol gezicht.
Voor u ook?
Terugblikkend op de periode van de Biddag tot de Dankdag, met alles wat er is gebeurd, en dat zijn héél veel aangrijpende dingen, zeker als het over het wereldrond gaat., Maar ook als het gaat over ons vaderland, misschien wel over u persoonlijk, uw huwelijksleven, uw gezinsleven, uw bedrijfsleven. Er zijn heel wat aangrijpende dingen gaande de laatste jaren. Stijgende prijzen, Bezuinigingen die in aantocht komen, personeelstekorten in onderwijs en in zorginstellingen. Ook in onze eigen kringen. Allerlei zorgelijke vooruitzichten. Denk alleen maar wat er speelt in de veeteelt en op de boerenbedrijven. En zullen we vanmorgen ook niet allerlei zaken moeten noemen wat er speelt op ethisch gebied. Heel het gebeuren rond de transgenderwet, de verruiming van de embryowet, het voltooide leven, de euthanasie, de verruiming van de abortus, de afname van de vrijheid op onze eigen reformatorische scholen, het dagelijks terug kerende geweld op vele plaatsen op deze aarde. Gemeente, het is om benauwd van te worden. En dán moet je dankdag houden vandaag.
Misschien zijn er ook sommigen in uw huis, we hebben aan het graf met u gestaan.
Vóórdat de Heere aan Johannes toont van de oogst, eerst vanmorgen dit, hopelijk ook voor u, troostvolle gezicht: Christus is de gezegende Koning met de kroon op Zijn hoofd. Hij regeert alles op deze aarde, in alle bedaardheid, rechtvaardig, wijs en zacht.
En wat er ook stormen kan, ook op het kerkelijke leven soms, wat er ook allemaal gaande is, dit troostvolle gezicht. Het Lam, de dierbare Zaligmaker van Johannes, zit op de witte wolk, met een kroon op Zijn hoofd. Ja, daar ligt een nog veel heerlijker en diepere troost in, juist voor Gods gemeente.
Heeft Johannes dat Lam eenmaal gezien met een doornenkroon op Zijn hoofd, hij heeft het zelf opgeschreven: Hij ging uit, dragende de doornenkroon. Juist nu, bij de laatste oogst, juist nu, nu de oogst der aarde rijp is, juist vanmorgen, te midden van alles was gebeurd is, persoonlijk, huiselijk, ambtelijk, in ons wegzinkend vaderland, in de donkerheid en benauwdheid van deze tijd, vol oorlogsgeweld, zegt de Heere tegen Zijn kinderen; Heft uw hoofde omhoog! Uw eeuwige Dankdag is aanstaande. Want bij alles wat er gebeurt, ziet eens, de overwinnende Koning zit met een gouden kroon op de witte wolk. En Hij heeft haast om de rijpe oogst, wanneer de aarde rijp geworden is voor het eindoordeel, binnen te halen.
Hij zegt vanmorgen, vooral voor u, kind des Heeren: Ziet eens, nog even, en dan komt Hij op de witte wolk, Die de kroon op Zijn hoofd heeft. Die dwars door alle wereldweeën heen regeert, met dat éne grote, vaste doel, dat Zijn bruid aan de avondmaalstafel, eeuwig in dat gezegende hemelse huwelijk, delen mag.
Gemeente, hebben we zo de achterliggende dagen wel eens de krant gelezen? Mag vanmorgen, zo eens het hoofd naar boven worden gericht? Vol verwachting! Hij komt!
Dwars door de wereldweeën heen. Die oorlog, vele zorgen, dat de aarde langzaam maar zeker uitgeput raakt…
Gemeente, er wordt zoveel naar beneden gekeken, en ik zeg niet dat we onze verantwoordelijkheid niet hebben voor het onderhoud van de aarde, maar er wordt zoveel naar beneden gekeken, met één doel, om de aarde zo lang mogelijk zo te laten, dat, kon het zijn, we hier eeuwig op zouden leven.
Maar de Heere zegt: Hef nu je hoofd eens omhoog op deze Dankdag. Niet met dat hier en nu. Niet alleen maar in ons persoonlijk huiselijk leven schrapen, en maar bezig zijn voor meer, en hoger en veel!
Maar heft uw hooft nu eens omhoog! Het gaat niet om het hier en het nu! Dankdag 2023, het wijst ons op de laatste oogst. De oogst der aarde is welhaast rijp! En ziet dan eens vol verwachting uit naar dat ogenblik waarvan Johannes hier van getuigen mocht. Want: Ik zag een witte wolk, en op de wolk, Eén gezeten! De Christus der Schriften, hebbende op Zijn hoofd een gouden kroon.
Gemeente, alles in deze wereld, stuwt zich voort nar dit grote ogenblik. Ik ben geen profeet, en ik kan de tijd niet doorzien, en ik kan alles niet uitleggen, gemeente, dat hoeft ook helemaal niet, laat dat in Zijn hand liggen. Maar dwars door al die dingen heen, vol van zorg, vol van geweld en oorlog. Vol van de christenvervolging in en op allerlei plaatsen, natuurrampen, uitbuiting van de aarde, te midden van al die grote zorgen… En zie, een witte wolk! Hij komt! De laatste oogst is aanstaande. Nog éven, en het eeuwige Dankfeest breekt aan. Dáár wil de Heere ons op deze dag allereerst op wijzen, met de vraag, natuurlijk, en dan ga ik naar mijn tweede gedachte: Is uw hoofd ook omhoog, het mijne, het uwe, vol uitzien? Vol verwachting, en is het dát wat uw hart, te midden van alles wat u op aarde hebt en kreeg, ook in het achterliggende seizoen, alleen maar kan vervullen: Kom Heere Jezus, ja kom, haastiglijk! Dát heeft Johannes uitgeroepen na dat machtige visioen. Toen is zijn hart vervuld geworden met heilbespiegelingen, en heeft hij het met aanbiddende verwachting uitgeroepen: Ja, kom haastiglijk! De laatste oogst. Het laatste gezicht vóór die oogst, we gaan nu naar het werk tijdens die oogst. Johannes ziet onder het beeld van een graan- en wijnoogst de dag van Christus wederkomst.