Ontwikkelingen HHK

[huisman]

………maar op deze zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn Woord beeft. (Jesaja 66: 2)

Weet je wat David als vruchten ziet? De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verlagen hart . Die zal de HEERE immers niet verachten. (Psalm 51 : 19)

Of zijn deze teksten uit Gods Woord achterhaald?

Nee huisman, die zal de HEERE inderdaad niet verachten. Hij heeft zijn Zoon geschonken ter verlossing en vertroosting. Vertel mij waarom je dan verslagen zou moeten blijven?
Waarom noem je niet ook Jesaja 66:5 (maar 3 versen verder)? Hoort des HEEREN woord, gij, die voor Zijn woord beeft! Uw broeders, die u haten, die u verre afzonderen, om Mijns Naams wil, zeggen: Dat de HEERE heerlijk worde! Doch Hij zal verschijnen tot ulieder vreugde zij daarentegen zullen beschaamd worden.

De verwachte reactie. Proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen. Positief vind ik dat je verder gelezen hebt in Gods Woord.
Waarom iemand na ontvangen genade niet vrij is van verslagenheid? Lees ons avondmaalsformulier. Een iegelijk bedenke bij zichzelf zijn zonden en vervloeking, opdat hij zichzelf mishage……en wat er verder volgt.

Ik zeg niet dat er geen verslagenheid zou kunnen zijn ook na ontvangen genade. Maar proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen?? Heb je bezwaar tegen de Bijbel die met het offer van Christus de door ons verdiende straf uit heeft geschakeld? Heb je bezwaar tegen een God die door het offer van Zijn Zoon onze tranen afwist? Of voelt dat verdrietige gevoel zo heerlijk vertrouwd dat je het woord 'vreugde' niet meer durft te kennen?

In mijn Bijbel staat dat de gelovigen met tranen dit leven zullen uitgaan. Openbaring 21 zegt immers bij de komst van de nieuwe hemel en een nieuwe aarde o.a. dit: En God zal alle tranen van hun ogen afwissen. Hier beneden blijft het in zekere zin een tranendal vanwege de zonde en haar gevolgen. Dus inderdaad voelt na ontvangen genade het verdrietige gevoel vertrouwd…..wie het vatte kan, vatte het. Maar er is in het ware geloof ook een onuitsprekelijke vreugde maar hierbeneden toch vaak vermengt met tranen.

[Cyrillus]

Nee huisman, die zal de HEERE inderdaad niet verachten. Hij heeft zijn Zoon geschonken ter verlossing en vertroosting. Vertel mij waarom je dan verslagen zou moeten blijven?
Waarom noem je niet ook Jesaja 66:5 (maar 3 versen verder)? Hoort des HEEREN woord, gij, die voor Zijn woord beeft! Uw broeders, die u haten, die u verre afzonderen, om Mijns Naams wil, zeggen: Dat de HEERE heerlijk worde! Doch Hij zal verschijnen tot ulieder vreugde zij daarentegen zullen beschaamd worden.

De verwachte reactie. Proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen. Positief vind ik dat je verder gelezen hebt in Gods Woord.
Waarom iemand na ontvangen genade niet vrij is van verslagenheid? Lees ons avondmaalsformulier. Een iegelijk bedenke bij zichzelf zijn zonden en vervloeking, opdat hij zichzelf mishage……en wat er verder volgt.

Ik zeg niet dat er geen verslagenheid zou kunnen zijn ook na ontvangen genade. Maar proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen?? Heb je bezwaar tegen de Bijbel die met het offer van Christus de door ons verdiende straf uit heeft geschakeld? Heb je bezwaar tegen een God die door het offer van Zijn Zoon onze tranen afwist? Of voelt dat verdrietige gevoel zo heerlijk vertrouwd dat je het woord 'vreugde' niet meer durft te kennen?

In mijn Bijbel staat dat de gelovigen met tranen dit leven zullen uitgaan. Openbaring 21 zegt immers bij de komst van de nieuwe hemel en een nieuwe aarde o.a. dit: En God zal alle tranen van hun ogen afwissen. Hier beneden blijft het in zekere zin een tranendal vanwege de zonde en haar gevolgen. Dus inderdaad voelt na ontvangen genade het verdrietige gevoel vertrouwd…..wie het vatte kan, vatte het. Maar er is in het ware geloof ook een onuitsprekelijke vreugde maar hierbeneden toch vaak vermengt met tranen.

Hoe zie jij Fil.. 4:4 "Verblijdt u in den Heere allen tijd; wederom zeg ik: Verblijdt u". Zou God daarmee niet meer geëerd zijn dan met onze tranen?

[DDD]

Ik kan mij geheel vinden in wat ds. Doornenbal schrijft. Maar het zou goed zijn als de prediking toch wat meer richting geeft, zoals Cyrillus bepleit. Dat sluit elkaar helemaal niet uit.

[huisman]

De verwachte reactie. Proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen. Positief vind ik dat je verder gelezen hebt in Gods Woord.
Waarom iemand na ontvangen genade niet vrij is van verslagenheid? Lees ons avondmaalsformulier. Een iegelijk bedenke bij zichzelf zijn zonden en vervloeking, opdat hij zichzelf mishage……en wat er verder volgt.

Ik zeg niet dat er geen verslagenheid zou kunnen zijn ook na ontvangen genade. Maar proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen?? Heb je bezwaar tegen de Bijbel die met het offer van Christus de door ons verdiende straf uit heeft geschakeld? Heb je bezwaar tegen een God die door het offer van Zijn Zoon onze tranen afwist? Of voelt dat verdrietige gevoel zo heerlijk vertrouwd dat je het woord 'vreugde' niet meer durft te kennen?

In mijn Bijbel staat dat de gelovigen met tranen dit leven zullen uitgaan. Openbaring 21 zegt immers bij de komst van de nieuwe hemel en een nieuwe aarde o.a. dit: En God zal alle tranen van hun ogen afwissen. Hier beneden blijft het in zekere zin een tranendal vanwege de zonde en haar gevolgen. Dus inderdaad voelt na ontvangen genade het verdrietige gevoel vertrouwd…..wie het vatte kan, vatte het. Maar er is in het ware geloof ook een onuitsprekelijke vreugde maar hierbeneden toch vaak vermengt met tranen.

Hoe zie jij Fil.. 4:4 "Verblijdt u in den Heere allen tijd; wederom zeg ik: Verblijdt u". Zou God daarmee niet meer geëerd zijn dan met onze tranen?

Zeg je dat tegen David, Paulus of tegen mij? M.a.w. nu doe je het weer. Proberen snel een tekst te vinden die andere teksten uitschakelt. Nu is Gods Woord en de geestelijke ondervinding van een gelovige geen wiskunde en beide kunnen tegelijk waar zijn. Het verblijden in de Heere en het uitroepen: Ik ellendig mens….lees die tekst in Romeinen 7 maar verder….ik dank God door Jezus Christus.

Nogmaals ingaan op je laatste vraag. David zou antwoorden: De offeranden Gods zijn een gebroken geest, een gebroken en verslagen hart zult Gij, o God! niet verachten. Die tranen van David waren immers Gods eigen werk.

[Cyrillus]

Ik zeg niet dat er geen verslagenheid zou kunnen zijn ook na ontvangen genade. Maar proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen?? Heb je bezwaar tegen de Bijbel die met het offer van Christus de door ons verdiende straf uit heeft geschakeld? Heb je bezwaar tegen een God die door het offer van Zijn Zoon onze tranen afwist? Of voelt dat verdrietige gevoel zo heerlijk vertrouwd dat je het woord 'vreugde' niet meer durft te kennen?

In mijn Bijbel staat dat de gelovigen met tranen dit leven zullen uitgaan. Openbaring 21 zegt immers bij de komst van de nieuwe hemel en een nieuwe aarde o.a. dit: En God zal alle tranen van hun ogen afwissen. Hier beneden blijft het in zekere zin een tranendal vanwege de zonde en haar gevolgen. Dus inderdaad voelt na ontvangen genade het verdrietige gevoel vertrouwd…..wie het vatte kan, vatte het. Maar er is in het ware geloof ook een onuitsprekelijke vreugde maar hierbeneden toch vaak vermengt met tranen.

Hoe zie jij Fil.. 4:4 "Verblijdt u in den Heere allen tijd; wederom zeg ik: Verblijdt u". Zou God daarmee niet meer geëerd zijn dan met onze tranen?

Zeg je dat tegen David, Paulus of tegen mij? M.a.w. nu doe je het weer. Proberen snel een tekst te vinden die andere teksten uitschakelt. Nu is Gods Woord en de geestelijke ondervinding van een gelovige geen wiskunde en beide kunnen tegelijk waar zijn. Het verblijden in de Heere en het uitroepen: Ik ellendig mens….lees die tekst in Romeinen 7 maar verder….ik dank God door Jezus Christus.

Nogmaals ingaan op je laatste vraag. David zou antwoorden: De offeranden Gods zijn een gebroken geest, een gebroken en verslagen hart zult Gij, o God! niet verachten. Die tranen van David waren immers Gods eigen werk.

Ik schakel niets uit, dat maak jij ervan. Meer eren betekent dat iets anders ook eren is. Maar ik zie dat er mensen zijn die in hun tranen blijven steken, zelfs het bevel van de Heere (doet dit tot Mijn gedachtenis) naast zich neerleggen en dat nog goedpraten ook. Wat te denken van Lukas 14?

[tja]

In zijn algemeenheid vind ik dat er zaken tegen elkaar worden uitgespeeld. Er is volgens mij niemand hier die arme zoekende zielen wegzet als waren het tobbers die het bij het verkeerde eind hebben. Het punt wat Cyrillus terecht maakt (mijn interpretatie, verbeter me als ik het mis zie) is dat de prediking vaak oorzaak is van het feit dat vele in het donker blijven dolen en niet toe komen om Christus toe te eigenen.

Twijfel is geen bewijs van echt geloof. Maar echte gelovigen kunnen wel vaak twijfelen aan van alles. In die twijfel mag je je vasthouden aan de zekerheid van Johannes 6 vers 37 staan. Die tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.

[pierre27]

In zijn algemeenheid vind ik dat er zaken tegen elkaar worden uitgespeeld. Er is volgens mij niemand hier die arme zoekende zielen wegzet als waren het tobbers die het bij het verkeerde eind hebben. Het punt wat Cyrillus terecht maakt (mijn interpretatie, verbeter me als ik het mis zie) is dat de prediking vaak oorzaak is van het feit dat vele in het donker blijven dolen en niet toe komen om Christus toe te eigenen.

Twijfel is geen bewijs van echt geloof. Maar echte gelovigen kunnen wel vaak twijfelen aan van alles. In die twijfel mag je je vasthouden aan de zekerheid van Johannes 6 vers 37 staan. Die tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.

Ik maak bezwaar tegen het feit dat de prediking vaak de oorzaak zou zijn van het in het donker blijven dolen.

[Cyrillus]

In zijn algemeenheid vind ik dat er zaken tegen elkaar worden uitgespeeld. Er is volgens mij niemand hier die arme zoekende zielen wegzet als waren het tobbers die het bij het verkeerde eind hebben. Het punt wat Cyrillus terecht maakt (mijn interpretatie, verbeter me als ik het mis zie) is dat de prediking vaak oorzaak is van het feit dat vele in het donker blijven dolen en niet toe komen om Christus toe te eigenen.

Twijfel is geen bewijs van echt geloof. Maar echte gelovigen kunnen wel vaak twijfelen aan van alles. In die twijfel mag je je vasthouden aan de zekerheid van Johannes 6 vers 37 staan. Die tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.

Ik maak bezwaar tegen het feit dat de prediking vaak de oorzaak zou zijn van het in het donker blijven dolen.

Een argument is dan wel op zijn plaats. Herders wijzen de schapen immers de weg.

[tja]

In zijn algemeenheid vind ik dat er zaken tegen elkaar worden uitgespeeld. Er is volgens mij niemand hier die arme zoekende zielen wegzet als waren het tobbers die het bij het verkeerde eind hebben. Het punt wat Cyrillus terecht maakt (mijn interpretatie, verbeter me als ik het mis zie) is dat de prediking vaak oorzaak is van het feit dat vele in het donker blijven dolen en niet toe komen om Christus toe te eigenen.

Twijfel is geen bewijs van echt geloof. Maar echte gelovigen kunnen wel vaak twijfelen aan van alles. In die twijfel mag je je vasthouden aan de zekerheid van Johannes 6 vers 37 staan. Die tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.

Ik maak bezwaar tegen het feit dat de prediking vaak de oorzaak zou zijn van het in het donker blijven dolen.

Dat is mooi daar is een discussie forum voor. Dan blijft de rest van mijn post staan. Wat vind je daarvan?

Nog over jou bezwaar. Ik denk dat het probleem breder is dan enkel prediking, maar meer een cultuur is. Wat is volgens jou het doel van de prediking?

[KDD]

In zijn algemeenheid vind ik dat er zaken tegen elkaar worden uitgespeeld. Er is volgens mij niemand hier die arme zoekende zielen wegzet als waren het tobbers die het bij het verkeerde eind hebben. Het punt wat Cyrillus terecht maakt (mijn interpretatie, verbeter me als ik het mis zie) is dat de prediking vaak oorzaak is van het feit dat vele in het donker blijven dolen en niet toe komen om Christus toe te eigenen.

Twijfel is geen bewijs van echt geloof. Maar echte gelovigen kunnen wel vaak twijfelen aan van alles. In die twijfel mag je je vasthouden aan de zekerheid van Johannes 6 vers 37 staan. Die tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.

Ik maak bezwaar tegen het feit dat de prediking vaak de oorzaak zou zijn van het in het donker blijven dolen.

Juist. En dan separerende prediking nog wel.

[huisman]

In zijn algemeenheid vind ik dat er zaken tegen elkaar worden uitgespeeld. Er is volgens mij niemand hier die arme zoekende zielen wegzet als waren het tobbers die het bij het verkeerde eind hebben. Het punt wat Cyrillus terecht maakt (mijn interpretatie, verbeter me als ik het mis zie) is dat de prediking vaak oorzaak is van het feit dat vele in het donker blijven dolen en niet toe komen om Christus toe te eigenen.

Twijfel is geen bewijs van echt geloof. Maar echte gelovigen kunnen wel vaak twijfelen aan van alles. In die twijfel mag je je vasthouden aan de zekerheid van Johannes 6 vers 37 staan. Die tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.

Ik maak bezwaar tegen het feit dat de prediking vaak de oorzaak zou zijn van het in het donker blijven dolen.

Een argument is dan wel op zijn plaats. Herders wijzen de schapen immers de weg.

Jij wijst de weg van vreugde en blijdschap. Laat dat nu juist de enige vrucht zijn van tijdgeloof . Lees Mattheüs 13 :20 en 21. Wat wordt gemist. Omdat het geen diepte van aarde had. Zou goed zijn als jij daar eens over nadacht. Wat is dan die diepte van aarde in het leven van een zondaar.
Dan kom je toch weer uit bij die verslagenheid en gebrokenheid. Die wordt namelijk gewerkt door Gods Geest. Zie Handelingen 2, zie Ezechiël 36 enz. enz.

[Cyrillus]

In zijn algemeenheid vind ik dat er zaken tegen elkaar worden uitgespeeld. Er is volgens mij niemand hier die arme zoekende zielen wegzet als waren het tobbers die het bij het verkeerde eind hebben. Het punt wat Cyrillus terecht maakt (mijn interpretatie, verbeter me als ik het mis zie) is dat de prediking vaak oorzaak is van het feit dat vele in het donker blijven dolen en niet toe komen om Christus toe te eigenen.

Twijfel is geen bewijs van echt geloof. Maar echte gelovigen kunnen wel vaak twijfelen aan van alles. In die twijfel mag je je vasthouden aan de zekerheid van Johannes 6 vers 37 staan. Die tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.

Ik maak bezwaar tegen het feit dat de prediking vaak de oorzaak zou zijn van het in het donker blijven dolen.

Een argument is dan wel op zijn plaats. Herders wijzen de schapen immers de weg.

Jij wijst de weg van vreugde en blijdschap. Laat dat nu juist de enige vrucht zijn van tijdgeloof . Lees Mattheüs 13 :20 en 21. Wat wordt gemist. Omdat het geen diepte van aarde had. Zou goed zijn als jij daar eens over nadacht. Wat is dan die diepte van aarde in het leven van een zondaar.
Dan kom je toch weer uit bij die verslagenheid en gebrokenheid. Die wordt namelijk gewerkt door Gods Geest. Zie Handelingen 2, zie Ezechiël 36 enz. enz.

Zou Paulus met zijn opdracht om zelfs ten allen tijde blij te zijn het gevaar van tijdgeloof onderschat hebben? Wat Paulus voorschrijft aan de Filippenzen is geen vrijblijvend advies hoor.
Aanvulling: je noemt Handelingen 2, lees dan ook het laaste stuk: ..., en van huis tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en eenvoudigheid des harten; En prezen God, en hadden genade bij het ganse volk....

[tja]

In zijn algemeenheid vind ik dat er zaken tegen elkaar worden uitgespeeld. Er is volgens mij niemand hier die arme zoekende zielen wegzet als waren het tobbers die het bij het verkeerde eind hebben. Het punt wat Cyrillus terecht maakt (mijn interpretatie, verbeter me als ik het mis zie) is dat de prediking vaak oorzaak is van het feit dat vele in het donker blijven dolen en niet toe komen om Christus toe te eigenen.

Twijfel is geen bewijs van echt geloof. Maar echte gelovigen kunnen wel vaak twijfelen aan van alles. In die twijfel mag je je vasthouden aan de zekerheid van Johannes 6 vers 37 staan. Die tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.

Ik maak bezwaar tegen het feit dat de prediking vaak de oorzaak zou zijn van het in het donker blijven dolen.

Een argument is dan wel op zijn plaats. Herders wijzen de schapen immers de weg.

Jij wijst de weg van vreugde en blijdschap. Laat dat nu juist de enige vrucht zijn van tijdgeloof . Lees Mattheüs 13 :20 en 21. Wat wordt gemist. Omdat het geen diepte van aarde had. Zou goed zijn als jij daar eens over nadacht. Wat is dan die diepte van aarde in het leven van een zondaar.
Dan kom je toch weer uit bij die verslagenheid en gebrokenheid. Die wordt namelijk gewerkt door Gods Geest. Zie Handelingen 2, zie Ezechiël 36 enz. enz.

Je verwijt Cyrillus om met tekst A tekst B uit te schakelen. Maar het lijkt erop dat je hetzelfde doet. inderdaad horen tranen bij een leven op aarde. Bij kinderen van God en ook bij de wereld.

Maar wat denk je van een tekst als psalm 32 vers 11 Verblijdt u in den HEERE en verheugt u, gij rechtvaardigen, en zingt vrolijk, alle gij oprechten van hart.

[huisman]

Ik maak bezwaar tegen het feit dat de prediking vaak de oorzaak zou zijn van het in het donker blijven dolen.

Een argument is dan wel op zijn plaats. Herders wijzen de schapen immers de weg.

Jij wijst de weg van vreugde en blijdschap. Laat dat nu juist de enige vrucht zijn van tijdgeloof . Lees Mattheüs 13 :20 en 21. Wat wordt gemist. Omdat het geen diepte van aarde had. Zou goed zijn als jij daar eens over nadacht. Wat is dan die diepte van aarde in het leven van een zondaar.
Dan kom je toch weer uit bij die verslagenheid en gebrokenheid. Die wordt namelijk gewerkt door Gods Geest. Zie Handelingen 2, zie Ezechiël 36 enz. enz.

Zou Paulus met zijn opdracht om zelfs ten allen tijde blij te zijn het gevaar van tijdgeloof onderschat hebben? Wat Paulus voorschrijft aan de Filippenzen is geen vrijblijvend advies hoor.
Aanvulling: je noemt Handelingen 2, lees dan ook het laaste stuk: ..., en van huis tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en eenvoudigheid des harten; En prezen God, en hadden genade bij het ganse volk....

Vermoeiend. Ik heb in vele posts gezegd dat beide (verbrokenheid, verslagenheid en vreugde en blijdschap) behoren bij het ware geloof. Probeer je nu eens te concentreren op één van de vele teksten die ik noem en probeer niet steeds die teksten te neutraliseren door een andere tekst.
Jouw eenzijdige benadering op blijdschap heeft zijn duizenden verslagen. Dat is nu juist waar de Heere Jezus tegen waarschuwt in Mattheüs 13. Maar jij vindt dat blijkbaar een overbodige waarschuwing…..

[pierre27]

In zijn algemeenheid vind ik dat er zaken tegen elkaar worden uitgespeeld. Er is volgens mij niemand hier die arme zoekende zielen wegzet als waren het tobbers die het bij het verkeerde eind hebben. Het punt wat Cyrillus terecht maakt (mijn interpretatie, verbeter me als ik het mis zie) is dat de prediking vaak oorzaak is van het feit dat vele in het donker blijven dolen en niet toe komen om Christus toe te eigenen.

Twijfel is geen bewijs van echt geloof. Maar echte gelovigen kunnen wel vaak twijfelen aan van alles. In die twijfel mag je je vasthouden aan de zekerheid van Johannes 6 vers 37 staan. Die tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.

Ik maak bezwaar tegen het feit dat de prediking vaak de oorzaak zou zijn van het in het donker blijven dolen.

Een argument is dan wel op zijn plaats. Herders wijzen de schapen immers de weg.

Ja ik zie ook niet in dat herders de schapen niet zouden wijzen.