Ontwikkelingen HHK

[Zeeuw]

Alles bezittend maar niet naar het Avondmaal durven...nogal tegenstrijdig, angst als kenmerk van het ware zien.

………maar op deze zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn Woord beeft. (Jesaja 66: 2)

Weet je wat David als vruchten ziet? De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verlagen hart . Die zal de HEERE immers niet verachten. (Psalm 51 : 19)

Of zijn deze teksten uit Gods Woord achterhaald?

Nee huisman, die zal de HEERE inderdaad niet verachten. Hij heeft zijn Zoon geschonken ter verlossing en vertroosting. Vertel mij waarom je dan verslagen zou moeten blijven?
Waarom noem je niet ook Jesaja 66:5 (maar 3 versen verder)? Hoort des HEEREN woord, gij, die voor Zijn woord beeft! Uw broeders, die u haten, die u verre afzonderen, om Mijns Naams wil, zeggen: Dat de HEERE heerlijk worde! Doch Hij zal verschijnen tot ulieder vreugde zij daarentegen zullen beschaamd worden.

De verwachte reactie. Proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen. Positief vind ik dat je verder gelezen hebt in Gods Woord.
Waarom iemand na ontvangen genade niet vrij is van verslagenheid? Lees ons avondmaalsformulier. Een iegelijk bedenke bij zichzelf zijn zonden en vervloeking, opdat hij zichzelf mishage……en wat er verder volgt.

Maar het mishagen van onszelf gaat dan wel samen met het roemen van Hem en Zijn Werk toch. Met alleen het mishagen van onszelf komen we niet verder.

[Thea]

@Zeeuw, dat kun je m.i. zien/merken aan het verlangen naar gemeenschap met Christus. Dat verlangen is werkzaam.

[Bertiel]

Ik denk dat het inderdaad is, nadat je Christus hebt leren kennen. Als het dan donker is, kun je troost putten uit de vruchten.

Zeker ook. Maar bijvoorbeeld een Petrus Immens wijst degene die nog nooit enige zaligheid geproefd hebben om te zoeken naar en te zien op de vruchten in hun leven.

[Zeeuw]

@Zeeuw, dat kun je m.i. zien/merken aan het verlangen naar gemeenschap met Christus. Dat verlangen is werkzaam.

En hoe uit zich dat dan? Wat gaat zo iemand dan doen?

[Thea]

Het is zeker heel pastoraal, maar ik zou het er niet op durven wagen. Mijn hart is arglistig.

[Thea]

@Zeeuw, zoeken naar de gemeenschap, totdat je het hebt gekregen.

[huisman]

………maar op deze zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn Woord beeft. (Jesaja 66: 2)

Weet je wat David als vruchten ziet? De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verlagen hart . Die zal de HEERE immers niet verachten. (Psalm 51 : 19)

Of zijn deze teksten uit Gods Woord achterhaald?

Nee huisman, die zal de HEERE inderdaad niet verachten. Hij heeft zijn Zoon geschonken ter verlossing en vertroosting. Vertel mij waarom je dan verslagen zou moeten blijven?
Waarom noem je niet ook Jesaja 66:5 (maar 3 versen verder)? Hoort des HEEREN woord, gij, die voor Zijn woord beeft! Uw broeders, die u haten, die u verre afzonderen, om Mijns Naams wil, zeggen: Dat de HEERE heerlijk worde! Doch Hij zal verschijnen tot ulieder vreugde zij daarentegen zullen beschaamd worden.

De verwachte reactie. Proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen. Positief vind ik dat je verder gelezen hebt in Gods Woord.
Waarom iemand na ontvangen genade niet vrij is van verslagenheid? Lees ons avondmaalsformulier. Een iegelijk bedenke bij zichzelf zijn zonden en vervloeking, opdat hij zichzelf mishage……en wat er verder volgt.

Maar het mishagen van onszelf gaat dan wel samen met het roemen van Hem en Zijn Werk toch. Met alleen het mishagen van onszelf komen we niet verder.

Natuurlijk waar daarom schreef ik ook……en wat er verder volgt. Het aangelegen punt was dat @Cyrillus niet uit de weg kan met verslagenheid na ontvangen genade. In mijn Bijbel zie ik dat juist als een vrucht van het ware geloof. Daarom behoort het ook bij de waarachtige beproeving voor het Heilig Avondmaal. Natuurlijk niet als enige want het moet op Christus aan…

[Zeeuw]

@Zeeuw, zoeken naar de gemeenschap, totdat je het hebt gekregen.

En wat merk je dan als je het hebt gekregen? Er zullen kinderen van Hem zijn die dat heel duidelijk kunnen aangeven, maar ook die veel geleidelijker worden geleidt en dat wellicht minder helder kunnen aangeven.

[Zeeuw]

Nee huisman, die zal de HEERE inderdaad niet verachten. Hij heeft zijn Zoon geschonken ter verlossing en vertroosting. Vertel mij waarom je dan verslagen zou moeten blijven?
Waarom noem je niet ook Jesaja 66:5 (maar 3 versen verder)? Hoort des HEEREN woord, gij, die voor Zijn woord beeft! Uw broeders, die u haten, die u verre afzonderen, om Mijns Naams wil, zeggen: Dat de HEERE heerlijk worde! Doch Hij zal verschijnen tot ulieder vreugde zij daarentegen zullen beschaamd worden.

De verwachte reactie. Proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen. Positief vind ik dat je verder gelezen hebt in Gods Woord.
Waarom iemand na ontvangen genade niet vrij is van verslagenheid? Lees ons avondmaalsformulier. Een iegelijk bedenke bij zichzelf zijn zonden en vervloeking, opdat hij zichzelf mishage……en wat er verder volgt.

Maar het mishagen van onszelf gaat dan wel samen met het roemen van Hem en Zijn Werk toch. Met alleen het mishagen van onszelf komen we niet verder.

Natuurlijk waar daarom schreef ik ook……en wat er verder volgt. Het aangelegen punt was dat @Cyrillus niet uit de weg kan met verslagenheid na ontvangen genade. In mijn Bijbel zie ik dat juist als een vrucht van het ware geloof. Daarom behoort het ook bij de waarachtige beproeving voor het Heilig Avondmaal. Natuurlijk niet als enige want het moet op Christus aan…

Dat klopt. Ik denk dat wellicht verslagenheid/mishagen in ons zelf, niet (helemaal) onderscheiden worden van twijfel aan Zijn werk voor ons. Voor mij heeft het geloof daarom vaak iets bitterzoets. Bitter als ik naar mezelf kijk en wat ik Hem aan blijf doen en zoet als Zijn genade schittert.

[KDD]

Ds. Doornenbal begreep dat oude vrouwtje ook:

(…)

Ik zeg nog éénmaal, dat ik nooit een goed theoloog geweest ben, ik wil ook niet gaan strijden over begrippen en leerstellingen. Maar ik heb het toch wel even willen opnemen voor een arm volk dat op God heeft leren hopen zonder dat ’t zeggen durft, dat ’t deel aan Christus heeft, maar nog in vrees des doods gehouden wordt – somtijds hun leven lang. En ik voel me bij dit volk ook beter thuis dan bij de geweldenaren in de kerk, die zo krachtdadig alles afsnijden en veroordelen wat nog niet helemaal alles is, en die dat zelfs durven doen, zoals mij vaak gebleken, maar er zelf geen spat kennis aan hebben of er zich zelfs maar om bekreunen.

(…)

[Cyrillus]

Alles bezittend maar niet naar het Avondmaal durven...nogal tegenstrijdig, angst als kenmerk van het ware zien.

………maar op deze zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn Woord beeft. (Jesaja 66: 2)

Weet je wat David als vruchten ziet? De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verlagen hart . Die zal de HEERE immers niet verachten. (Psalm 51 : 19)

Of zijn deze teksten uit Gods Woord achterhaald?

Nee huisman, die zal de HEERE inderdaad niet verachten. Hij heeft zijn Zoon geschonken ter verlossing en vertroosting. Vertel mij waarom je dan verslagen zou moeten blijven?
Waarom noem je niet ook Jesaja 66:5 (maar 3 versen verder)? Hoort des HEEREN woord, gij, die voor Zijn woord beeft! Uw broeders, die u haten, die u verre afzonderen, om Mijns Naams wil, zeggen: Dat de HEERE heerlijk worde! Doch Hij zal verschijnen tot ulieder vreugde zij daarentegen zullen beschaamd worden.

De verwachte reactie. Proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen. Positief vind ik dat je verder gelezen hebt in Gods Woord.
Waarom iemand na ontvangen genade niet vrij is van verslagenheid? Lees ons avondmaalsformulier. Een iegelijk bedenke bij zichzelf zijn zonden en vervloeking, opdat hij zichzelf mishage……en wat er verder volgt.

Ik zeg niet dat er geen verslagenheid zou kunnen zijn ook na ontvangen genade. Maar proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen?? Heb je bezwaar tegen de Bijbel die met het offer van Christus de door ons verdiende straf uit heeft geschakeld? Heb je bezwaar tegen een God die door het offer van Zijn Zoon onze tranen afwist? Of voelt dat verdrietige gevoel zo heerlijk vertrouwd dat je het woord 'vreugde' niet meer durft te kennen?

[Thea]

Zeker waar, alleen moet er geen rust zijn buiten Christus.

[Thea]

Was een reactie op post van KDD

[huisman]

De verwachte reactie. Proberen met de ene tekst de andere uit te schakelen. Positief vind ik dat je verder gelezen hebt in Gods Woord.
Waarom iemand na ontvangen genade niet vrij is van verslagenheid? Lees ons avondmaalsformulier. Een iegelijk bedenke bij zichzelf zijn zonden en vervloeking, opdat hij zichzelf mishage……en wat er verder volgt.

Maar het mishagen van onszelf gaat dan wel samen met het roemen van Hem en Zijn Werk toch. Met alleen het mishagen van onszelf komen we niet verder.

Natuurlijk waar daarom schreef ik ook……en wat er verder volgt. Het aangelegen punt was dat @Cyrillus niet uit de weg kan met verslagenheid na ontvangen genade. In mijn Bijbel zie ik dat juist als een vrucht van het ware geloof. Daarom behoort het ook bij de waarachtige beproeving voor het Heilig Avondmaal. Natuurlijk niet als enige want het moet op Christus aan…

Dat klopt. Ik denk dat wellicht verslagenheid/mishagen in ons zelf, niet (helemaal) onderscheiden worden van twijfel aan Zijn werk voor ons. Voor mij heeft het geloof daarom vaak iets bitterzoets. Bitter als ik naar mezelf kijk en wat ik Hem aan blijf doen en zoet als Zijn genade schittert.

Voor mij geldt: Als geloof niet de kenmerken bezit die in Gods Woord met het ware geloof gepaard gaan is het geen geloof. Als iemand geen weet heeft van het beven voor Gods Woord, van verslagenheid van Geest en van een verbroken hart dan is al het gepraat over Jezus oppervlakkig. Wat was de vrucht van de Pinkstergeest? …en zij werden verslagen in het hart.
David laat o.a. zien in Psalm 51 en Paulus in Romeinen 7 dat de ware gelovige die verslagenheid en verbrokenheid vanwege zijn zonde in dit leven nooit te boven komt

[Cyrillus]

Ds. Doornenbal begreep dat oude vrouwtje ook:

(…)

Ik zeg nog éénmaal, dat ik nooit een goed theoloog geweest ben, ik wil ook niet gaan strijden over begrippen en leerstellingen. Maar ik heb het toch wel even willen opnemen voor een arm volk dat op God heeft leren hopen zonder dat ’t zeggen durft, dat ’t deel aan Christus heeft, maar nog in vrees des doods gehouden wordt – somtijds hun leven lang. En ik voel me bij dit volk ook beter thuis dan bij de geweldenaren in de kerk, die zo krachtdadig alles afsnijden en veroordelen wat nog niet helemaal alles is, en die dat zelfs durven doen, zoals mij vaak gebleken, maar er zelf geen spat kennis aan hebben of er zich zelfs maar om bekreunen.

(…)

Beste KDD, je kunt proberen hiermee twijfel goed te praten. Maar God wordt hiermee wel tekort gedaan. Waar is Gods eer meer mee gediend: met blijde dankbaarheid voor het offer van Christus of met een leven lang twijfel, die zo ver gaat dat het bevel des Heeren niet wordt opgevolgd?